Αυγερινός

Δεν θεωρώ ότι τα πάντα είναι προσηλυτισμός. Έχει να κάνει με τον τρόπο (α) και τον σκοπό (β) που λες κάτι. Ο καθένας είναι ελεύθερος να πει τι πρεσβεύει πχ η θρησκεία του και μέχρι εκεί έχει καλώς. Δεν είναι προσηλυτισμός. Αν το πάει παραπέρα όμως και αρχίσει τα "έλα για να σωθείς", "πάρτο γιατί σου χρειάζεται" κλπ, τότε ξεφεύγει απ'την άποψη και πάει στον προσηλυτισμό. Είναι εμφανέστατη η διαφορά.

Μην συγχέεις τον διάλογο με το κάμπινγκ. Γιατί αν χρησιμοποιώ μεθόδους που δεν δείχνουν την πορεία της σκέψης μου στους άλλους αλλά αντιθέτως τους μπερδεύουν, τότε μόνο διάλογο δεν κάνω. Είτε σόφισμα είτε δημαγωγία κάνω. Συνεπώς, ναι. Αυτές οι μέθοδοι πρέπει να απαγορευτούν δια ροπάλου γιατί δημαγωγούν και μπερδεύουν το μυαλό του, κουρασμένου απ'τη δουλειά και καθημερινότητα, έλληνα. Δεν καταλαβαίνω γιατί χωρίς τις τακτικές μάρκετινγκ θεωρείς ότι θα γυρίσουμε στον Μεσαίωνα. Σε μια κοινωνία χωρίς τατιάνες, χωρίς AXE που τραβάει τις γκόμενες και χωρίς Χλωρίνη Klinex Ultra Viper Edition θα ήμασταν. Αν αυτό εσύ το ονομάζεις μεσαίωνα, θα πρέπει να το ξανακοιτάξεις λίγο. Και ο πολιτικός, στο σημείο που έχουμε φτάσει, δεν θα μπορέσει να σε πείσει με τα όπλα. Δλδ θεωρείς ότι ο λαός είναι καταδικασμένος για πάντα να χειραφετείται από τους πολιτικούς; Δεν έχει καμία ελπίδα ανάκαμψης; Τώρα όσο για την υποδομή, αυτή έχει να κάνει με την ικανότητα κατανόησης και με την δυνατότητα (χρονική και βιωματική) αφομοίωσης. Σε αυτό νομίζω πως αναφέρεται ο Σείριος. Το να αποχωρήσεις από μια συζήτηση δεν είναι πάντοτε αποτέλεσμα έλλειψης επιχειρημάτων. Μπορεί να φταίει ο δέκτης. Μπορεί να μην κατανοεί τον τρόπο σκέψης σου και ουσιαστικά να μην δέχεται κανένα επιχείρημά σου ως επιχείρημα. Και φυσικά στην περίπτωση αυτή ο θρασύς δέκτης νομίζει πως κάτι κέρδισε. Και αυτό είναι μόνο μια εναλλακτική περίπτωση απ'τις πολλές που υπάρχουν.

Το κακό είναι οτι εκμεταλλεύεσαι τις συνθήκες που επικρατούν γύρω από ένα άτομο (είτε αυτές είναι η βλακεία, είτε η απροσεξία, είτε η έλλειψη κρίσης, είτε οτιδήποτε) για να το "στρατολογήσεις". Τώρα γιαμένα προσωπικά δεν έχει διαφορά είτε το κάνεις για φράγκα είτε για να τον «σώσεις». Επεμβαίνεις στην ελεύθερη βούληση του άλλου με μεθόδους που σου επιτρέπουν να πραγματοποιήσεις κάτι τέτοιο. Αυτός είναι και ο λόγος που κατεμέ θα έπρεπε είτε να μαθαίνουν από μικρά τα παιδιά στο σχολείο αυτές τις μεθόδους, είτε να απαγορευτούν.

Νομίζω ότι κολλάμε στα τυπικά. Όχι ότι διαφωνώ με αυτό που λέτε για την βάφτιση των μικρών παιδιών, αλλά έχει τελικά σημασία; Μήπως σου αφήνει κάποια στάμπα ή κάποιο κουσούρι; Ικανοποίηση στους γονείς δίνει και εφόσον μπορώ να επιλέξω στο μέλλον τι θέλω, εμένα δεν με ενοχλεί. Δεν μου αρέσει, αλλά δεν με ενοχλεί κιόλας. Τώρα για τον προσυλιτισμό, λειτουργεί επακριβώς όπως η διαφήμιση. Έχει συγκεκριμένο κοινό και συγκεκριμένες μεθόδους.

Radiohead - Exit Music (for a film) Wake.. from your sleep The drying of your tears Today we escape, we escape Pack.. and get dressed Before your father hears us Before all hell breaks loose Breathe, keep breathing Don't lose your nerve Breathe, keep breathing I can't do this alone Sing.. us a song A song to keep us warm There's such a chill, such a chill You can laugh A spineless laugh We hope your rules and wisdom choke you Now we are one in everlasting peace We hope that you choke, that you choke We hope that you choke, that you choke We hope that you choke, that you choke

Είτε ως attachment (έχει να επιλέξεις το αρχείο κάτω απ'τον editor όταν πατάς AddReply είτε ως image tag [img= url tis eikonas ]

Radiohead - Fake plastic trees Her green plastic wateringcan for her fake chineserubberplant in the fake plastic earth. that she bought from a rubber man in a town full of rubber plants to get rid of itself,- it wears her out. She lives with a broken man, a cracked polystyreneman who just crumbles and burns. He used to do surgery for girls in the eighties but gravity always wins and it wears him out. She Looks like the real thing. She tastes like the real thing, my fake plastic love. But I Can't Help The Feeling. I Could Blow Through The Ceiling. If I just turn And run. and it wears me out. If i could be who you wanted all the time.. αφιερωμένο στον κόσμο που ζούμε.

http://forum.insanelymac.com/lofiversion/i...php/t30215.html Εδώ εξηγούν τη λύση στο πρόβλημά σου και σε πιθανά άλλα που θα συναντήσεις. Όπου κολλήσεις μας λες ;)

Μην ψάχνεις πολύ μακριά για απαντήσεις. Στον εαυτό σου προσπάθησε να τη βρεις, ειδάλως ό,τι και να σου λένε θα σου είναι αμφισβητίσιμο. Αποδείξεις για τις δυνάμεις της ψυχής βλέπεις καθημερινά. Και μην φανταστείς μπλε φωτάκια και fireballs, στα απλά καθημερινά ψάξε και βρες το.

Τα καλύτερα Windows ήταν τα 2000 και τα 2003 Server. Ούτε κολλήματα, ούτε πτώση επιδόσεων μετά τον μήνα, ούτε τρύπια. \\ Αυτό που λες για την εταιρία του Linux δεν ευσταθεί. Αφενός γιατί το Linux δεν ανήκει σε κάποια εταιρία αλλά κυρίως σε εθελοντές προγραμματιστές, αφετέρου γιατί οι εταιρίες που βγάζουν κάποιες διανομές και πουλάνε υποστήριξη γιαυτές, ανεβάζουν συνεχώς τα έσοδά τους. Αλλά το πρόβλημα με τα παιχνίδια (γιατί εφαρμογές υπάρχουν σχεδόν για όλες αντίστοιχες) είναι όντως μεγάλο...

Καλωσήλθες WOOD_ELF και καλώς σε βρήκαμε! :cheerful:

Γι'αυτό θα βάλεις debian-based διανομή. Είναι πολύ πιο απλή στο στήσιμό της. Στο Ubuntu πχ, το Beryl με Aiglx το έβαλα σε 5 λεπτά μέσα και όποια καθυστέρηση είχα ήταν όταν περίμενα να κατέβουν τα πακέτα. Wine πάντα έχουμε, μέχρι να γίνει kernel-build-in ένα νέο project που δημιουργεί windows compatibility layers και όχι emulation. @Sucore, δεν θα πρέπει να απεγκαταστήσεις τα Windows, αλλά θα πρέπει να έχεις καμιά 10ρα GB ελεύθερα. Επίσης μέχρι να το μάθεις και να το συνηθίσεις δεν προτείνεται να βγάλεις τα Windows. Οπότε περιμένεις να πάρεις δίσκο ή να ελευθερώσεις χώρο και μετά το συζητάμε βήμα βήμα τι να κάνεις. @Johnny, Έχω χρησιμοποιήσει Corel Linux (το 98), Red Hat Enterprise Linux (99), Mandrake LInux (τωρινό Mandriva, 01), Fedora Core (04), Ubuntu Linux (2006-7), Gentoo Linux (2006-7), Debian Unstable (2006-7). Τα μόνα που μου βγάλανε erros (διορθώσιμα φυσικά) ήταν το Corel (δεν ήξερα το Χριστό μου στο στήσιμο) και το Mandrake (error στο QtParted αλλά το έφτιαξα με text mode part.). Καμία διανομή δεν κυκλοφορεί με errors. Απλώς μπορεί να τύχει να έχεις δύστροπο hardware, να μην ξέρεις να το στήσεις σωστά, να έχει γίνει corrupted κάποιο αρχείο απ'το cd εγκατάστασης, ή όλα τα παραπάνω. Η όποια δυσκολία του Linux είναι στο στήσιμο. Καμία μα καμία δυσκολία μετά.

Ειδικά το wow επειδή είναι γραμμένο σε opengl και όχι σε directX, παίζει κανονικότατα στο Linux (έπαιζα πέρσι χωρίς κανένα πρόβλημα, ούτε σε ταχύτητα, ούτε σε γραφικά και φυσικά χωρίς κολλήματα). @Sucore: Δοκίμασε το πρώτο λινκ που έδωσα και θα καταλάβεις πόσο στο παρελθόν ανήκει η δυσκολία του linux. Feed the Penguin~!

Τελικά πρέπει να είστε (και το 95% των χρηστών στον κόσμο μαζί σας) πολύ βιτσιόζοι για να χρησιμοποιείτε windows. Τα πληρώνεις, γεμίζεις ιούς, πρέπει να πληρώσεις αντιιικό, αντισπάιγουερ, αντιάντγουερ και ΑΝ τα βρεις δωρεάν θα προτιμήσεις μια επι πληρωμή σπασμένη έκδοση. Αντί να πας σε κάτι δωρεάν, γρηγορότερο, πληρέστερο, ασφαλέστερο και 100% παραμετροποιήσιμο. /trolling_mode=off

Οι σκέψεις (ιδέες) ξέρουμε σίγουρα ότι παράγονται και ότι παράγουν. Τέσπα, γραμματικό είναι το κόλλημα. Και αφού είναι γραμματικό το πρόβλημα και θεωρείς ότι η ψυχή είναι μέρος του "ενεργώ", δώστην μου σε ρήμα. Γιατί την σκέψη μπορώ να στην δώσω ---> Σκέφτομαι. Την ψυχή; ----> ?????? (Insert favorite funny word here )

Όλοι χωρίς προβλήματα διαβάζουν τα ελληνικά. Το πρόβλημα είναι στον κώδικά σου. Θα σου πρότεινα να φτιάχνεις τις σελίδες σου σε UTF-8, αλλά αν θέλεις σε καθαρά ελληνική κωδικοποίηση (cp1253, ISO-8859-7) πρέπει να το ορίζεις στον header της σελίδας που φτιάχνεις. Το ίδιο και για τις γραμματοσειρές, πρέπει να χρησιμοποιείς στανταρ γραμματοσειρές που υπάρχουν σε όλα τα λειτουργικά, ώστε να μπορεί ο καθένας να τα βλέπει χωρίς πρόβλημα. Αλλιώς ή μετατρέπεις τα σημεία με τις περίεργες γραμματοσειρές σε εικόνες, ή δίνεις την γραμματοσειρά στην αρχική σελίδα για κατέβασμα.

Τι είναι ουσιαστικό (και καλά) δεν ξέρεις. Τι είναι πλεονασμός ξέρεις. Αχ... (λολ) Όταν λέει ο Τράγος ενέργεια (όσον αφορά την σκέψη) δεν εννοεί την ενέργεια ως αντικείμενο. Το λέει με την έννοια του ενεργώ. Όχι energy δλδ, αλλά activity. Η ψυχή απ'την άλλη δεν είναι κάτι που γίνεται (ενέργεια), αλλά κάτι που είναι (πράγμα). Υ.Γ. Γκαντ νταμνιτ.

Την δυνατότητα να αλλάξουμε τα όποια πρότυπα πάντα την έχουμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ούτε οτι θέλουμε ούτε ότι πρέπει. Γιατί αν το σκεφτείς, μου ζητάς να πάω από μια άποψη (να μην θέλω τους αγενής πχ) σε μια άλλη (να μην έχω πρόβλημα μαζί τους). Για ποιον λόγο; Για να αντιδράσω; Αφού κοιτάζοντας μέσα μου, συμφωνώ με αυτό που πρεσβεύω (για τώρα τουλάχιστον). Επιλογές πάντα υπάρχουν. Δεν είναι ψευδαίσθηση. Απλούστατα, με κάθε επιλογή που κάνεις, υπάρχουν και συνέπειες. Και όταν δεν μπορούμε να τις δεχτούμε νομίζουμε πως φταίει η ψευδαίσθηση της επιλογής. Δεν είναι έτσι όμως. Το πρόβλημα δεν το απωθούμε, το αναλύουμε. Και η λύση δεν είναι πάντα η αλλαγή (ούτε και ποτέ όμως). Δεν συμφωνούμε εδώ. Ανάλυση ναι, επαναπροσδιορισμός ναι, τελική -εκ νέου- κρίση ναι. Αποδοχή απαραιτήτως όμως όχι. Αν εκεί καταλήξουμε βέβαια, έχει καλώς και θα συμφωνήσουμε. Αλλιώς, το να γίνει έτσι για να γίνει είναι αντίδραση χωρίς λόγο.

ΤΕΛΕΙΑ!!!! Το σιρμαρίλιον σε ταινία; Καλά σε πόσες ταινίες θα το σπάσουν; Σε 20; Πωπω τέλεια!!

Όταν είσαι ο Υπερεαυτός όμως δεν είσαι ο Ιχώρ. Είσαι το ένα. Και είσαι μαζί με εμένα και την Νεφέλη και όλους. Άρα δεν μιλάμε πλέον για ταυτότητα. Και πλζ πλζ πλζ μην το πάμε πάλι στο "είμαι η σταγόνα ή ο ωκεανός", ακόμα και αν στέκει στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ομοιοπολικός δεσμός, κάτω από ορισμένες συνθήκες. Αλλιώς ένα. Ουφ.. δεν μπορώ να διατυπώσω την σκέψη μου...

Σε εμάς υπάρχει ένα τεράστιο πλέγμα πληροφοριών. Πάντα υπήρχε, ποτέ δεν αλλάζει και εμείς ανά τους αιώνες το μόνο που κάνουμε είναι να αντιλαμβανόμαστε ένα κομματάκι του σιγά σιγά. Και πάρε και μια ένδειξη που το υποστηρίζει αυτό που λέω: Αν εσύ δεν ξέρεις πως ακριβώς κρατιέται ένας πλανήτης σε τροχιά γύρω απ'τον ήλιο, σημαίνει πως ο πλανήτης ο ίδιος δεν ξέρει; Δεν υπάρχει σε τροχιά ούτως ή άλλως;

Δεν είναι καθόλου αντιφατικά. Σε άλλο είναι αναφέρομαι στην πρώτη φράση και σε άλλο στην δεύτερη. Γιαυτό το έβαλα σε εισαγωγικά, για να ξεχωρίσει. Κοίτα, το πας αλλού τώρα. Αν θεωρήσουμε ότι στην κοινωνία το καθιερωμένο είναι ενάντια στο δικό μας δικαίωμα επιλογής, κάνουμε λάθος. Και αυτό το έχουν δείξει όλες οι επαναστάσεις ανά καιρούς. Αρκεί να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε μόνο παρατηρητές, αλλά και μέλη της κοινωνίας την οποία παρατηρούμε. Δεν είμαστε απλά αποδέκτες συμπεριφορών, αλλά και διαμορφωτές. Όταν κάτι "δεν τραβάει" τότε η κοινωνία το απορρίπτει (και η κοινωνία είναι εγώ εσύ και άλλοι πολλοί, όχι ένα ξένο σώμα). Όπως αντίστροφα, αν κάτι πλέον δεν ενοχλεί, το ενσωματώνει. Και αυτό, σε κάθε εποχή, δεν δείχνει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο απ'την επιθυμία, την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα των ανθρώπων που απαρτίζουν την απαρτίζουν. Τώρα γιατί αναζητούμε την αυτογνωσία; Μας οδηγεί στην αποκάλυψη πολλών πραγμάτων. Αυτά εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να μας είναι αρεστά στο σύνολό τους. Κάποια μας αρέσουν ενώ κάποια άλλα όχι. Τα βρήκαμε όμως, τα αποκαλύψαμε και αυτό έχει σημασία για εμάς τους ίδιους. Ακόμα και αυτό εσύ το επιλέγεις (το αν θα αποκαλύψεις τα πράγματα ή όχι). ~~ Φυσικά και την ανάλογη συμπεριφορά θα έχει ο οποιοσδήποτε, είτε λέγεται 123, είτε Αυγερινός, είτε TheChosenNone είτε οτιδήποτε. Γιατί δεν έχει να κάνει με το πρόσωπο αλλά με την δράση του.

Προσθήκη: Πως αντιμετωπίζει κάποιος αυτό που είναι; Δεν γνωρίζω να σου απαντήσω κάτι τέτοιο. Αυτό που γνωρίζω να σου πω όμως, είναι το εξής. Άλλο πράγμα αυτό που είμαστε και άλλο οι τρόποι που εκφραζόμαστε στον κόσμο. Άλλο ο πυρήνας μας και άλλο αυτά που πατάνε πάνω του. Δεν γεννήθηκε κανένας ματαιόδοξος. Ούτε η ματαιοδοξία είναι το "είναι" κάποιου. Μια συμπεριφορά είναι (και ίσως μια αντίληψη), που αλλάζει μέσω της συνειδητοποίησης και της επιλογής.

Ποια η διαφορά ανάμεσα σε έναν Ευγενή και σε έναν Αγενή; Καταρχήν, λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι αμφότεροι επέλεξαν να είναι όπως είναι, δεν υπάρχουν «ελαφρυντικά» για κανέναν. Έπειτα, η ευγένεια δείχνει σεβασμό στον συνομιλητή, επιτρέπει να λαμβάνουν χώρα ενδιαφέρουσες συζητήσεις και αντίλογοι και προωθεί την ομαλή συνύπαρξη με τους γύρω μας. Η αγένεια, κάνει το αντίθετο. Όταν λοιπόν είσαι σε μια κοινωνία και θες να ζεις σε αυτήν, εσύ μαζί με όλους τους υπόλοιπους επιλέγετε τους τρόπους και τις γραμμές στις οποίες θα κινήστε ώστε να μην ενοχλείστε. Καλώς η κακώς, οι κοινωνίες επέλεξαν την ευγένεια. Αυτό πρακτικά, σημαίνει πως οι περισσότεροι επιθυμούν την ευγένεια ώστε να συνυπάρχουν με τους άλλους. Δημοκρατικά λοιπόν, ή ακολουθώ αυτή τη γραμμή ή φεύγω. Έτσι δεν είναι;

TheChosenΝοne Διάβασα με προσοχή τα μηνύματά σου και διακρίνω έναν ορθό τρόπο σκέψης. Αξίζει δηλαδή κανείς να συζητάει μαζί σου, δεν μιλάει στον τοίχο. Όσο όμορφα όμως και αν εξέλιξες την σκέψη σου, έχει πιαστεί-ξεκινήσει από λάθος βάση. Και όχι λάθος με τα δικά μου κριτήρια, αλλά αντικειμενικά λάθος βάση. Να εξηγηθώ όμως. Πιστεύεις ότι ο 123 «διώχτηκε» από εδώ επειδή έλεγε πως είναι σατανιστής; Το πρόβλημα δεν είναι στα πιστεύω του καθένα, στην συμπεριφορά του είναι. Γιαυτό και σου είπα ότι ξεκίνησες από λάθος βάση. Μπορείς να ξαναδιαβάσεις, εφόσον το θεωρείς σημαντικό, τα μηνύματα του εν λόγω μέλους και να το διαπιστώσεις μόνος σου. ~~~ Τώρα για τα περί ιντερνετικών προσωπικοτήτων και αντιπαραθέσεων. Εδώ με βρίσκεις σύμφωνο ως προς το ένα κομμάτι. Αυτό είναι το κομμάτι που μιλάει για την ένταση που διακατέχει τον καθένα όταν βρίσκεται σε αντιπαράθεση με ένα ψευδώνυμο. Το δεύτερο, αυτό δηλαδή της γνωριμίας δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνο. Γιατί μπορεί να είμαστε ψευδώνυμα, από πίσω τους όμως υπάρχουν προσωπικότητες. Όταν αυτό το κατανοήσουμε, δεν θα χρειάζεται να γνωρίσουμε κάποιον από κοντά για να τον σεβαστούμε. Και για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να θέσουμε την ματαιοδοξία, τον ναρκισσισμό και το θράσος μας σε καταστολή. Η συμπεριφορά αυτή άλλωστε μου θυμίζει τον άνθρωπο που ήταν κατά των φόνων, μέχρι που του χάρισαν ένα όπλο. Στην γενική του μορφή, θα μπορούσε να διατυπωθεί ως εξής: Δεν έχει τόση σημασία όταν απορρίπτεις κάτι που δεν είσαι, αλλά όταν απορρίπτεις κάτι που ήσουνα. (Όχι δεν πέταξα σοφία, ένα μοντέλο είναι για να καταλάβεις πως εφαρμόζεται.)