Dalia

Βρήκα ένα βιβλίο που είχα αγοράσει εδώ και χρόνια και περιγράφει μια τεχνική για να έρθεις σε επαφή με οντότητες, οδηγούς κλπ. Ονομάζεται The Middle Pillar. Την έχετε δοκιμάσει, και αν ναι, είδατε αποτελέσματα?

Δεν το είχα σκεφτεί μέχρι τώρα. Το αργό, μονότονο, καθαρό χτύπημα είναι πένθιμο. Ίσως να έχει να κάνει με αυτό που είπες. Συμβολίζει κάτι που τελειώνει, που κοπάζει, που δεν έχει ενέργεια συνεχόμενη, ενώ οι χαρμόσυνοι ήχοι που μπερδεύονται μεταξύ τους, δημιουργούν ένα χαρούμενο κλίμα, κάνουν την καρδιά μας να χτυπάει πιο γρήγορα , αυξάνει τη ροή του αίματος και μας χαροποιεί, μας ζωντανεύει. Το πένθιμο, αργό χτύπημα μας κάνει να στρέφουμε το βλέμμα μας προς τα μέσα, μας στεναχωρεί. (σταματήστε με παρακαλώ, πολύ μαυρίλα έπεσε)

Δε χρειάζεται να συμφωνήσεις μαζί μου. Η μεταφυσική και φυσιολογική πλευρά στη χρήση της καμπάνας συνυπάρχουν. Από τη μια έχουμε τη χρήση ήχου για να εξαγνίσουμε το χώρο, να επικαλεστούμε πνεύματα, να δημιουργήσουμε την κατάλληλη ατμόσφαιρα για ένα ξόρκι ή τελετή. Από την άλλη υπάρχει και η πρακτική πλευρα που όταν σημαίνει η καμπάνα μας αποσπά την προσοχή, ειδικά σε μικρά μέρη. Η καμπάνα ανάλογα με την περίσταση συμβολίζει τη χαρά, τη θλίψη, σημαίνει συναγερμό και εγρήγορση. Μας αφυπνίζει. Δεν είπα οτι μας προετοιμάζει ψυχολογικά η καμπάνα, αλλά μας δίνει να καταλάβουμε οτι σύντομα θα έχουμε κηδεία όταν χτυπάει πένθιμα. Σταματούμε να παίζουμε, σταματούμε τη δουλειά, και το φαγητό και κοιτάμε για λίγο μέσα μας, βλέπουμε το θάνατο που είναι αναπόφευκτος, τον σκεφτόμαστε. Θυμόμαστε για λίγο πόσο ευάλωτοι είμαστε. Αυτό κάνει η καμπάνα πριν από μια κηδεία μας κάνει να σκεφτόμαστε τη ζωή και το θάνατο.

Από τα λίγα που έχω καταλάβει είναι οτι ο θεός βρίσκεται παντού και μπορείς να έρθεις σε επαφή μαζί του είτε είσαι σε ένα ναό, ή κήπο ή στην όχθη ποταμιού. Ο κύκλος όμως λειτουργεί προστατευτικά στη μαγεία γιατί μπορεί όταν κάνουμε επίκληση να εμφανιστούν και εχθρικές οντότητες. Οι Χριστιανοί προσεύχονται για να επικοινωνήσουν με το Θεό, ενώ οι μάγοι κάνοντας τον κύκλο προσπαθούν να φτάσουν στο επίπεδο του θεού, καλώντας τον μέσα τους. Για αυτό η πράξη αυτή λέγεται invocation. Ενώνεις τη συνείδησή σου με το Θεό και ο κύκλος είναι το σημείο οπου γίνεται αυτή η ένωση. Ιρένικε πού είσαι να μας τα πεις?

Όταν η καμπάνα χτυπάει πένθιμα τότε καταλαβαίνουμε οτι κάποιος πέθανε και σε μικρά χωριά το νέο μεταδίδεται αμέσως. Βοηθάει, φαντάζομαι, να μας προετοιμάσει για το θλιβερό χαρακτήρα της τελετής που θα ακολουθήσει και να δώσει στίγμα ώστε όλοι οι πιστοί να σταματήσουν τις εργασίες, τα γέλια, τις καθημερινές δραστηριότητες και να δώσουν προσοχή σε αυτό το γεγονός, το θάνατο, που κάνει μικρότερη την κοινωνία κατα ένα μέλος. Τη στιγμή που χτυπάει η καμπάνα πένθιμα, μπορούν όλοι όσοι την ακούν,να ενώσουν τις σκέψεις τους μαζί με κάποια καλά λόγια ή ευχές, που θα βοηθήσουν την ψυχή να ακολουθήσει το δρόμο της.

Ιρένικε, έψαξα αυτό που έγραψες και όντως αυτό λέει για την επίκληση μέσα στον κύκλο. Στον κύκλο καλούμε θεότητες, τις προσκαλούμε μέσα μας για να μας βοηθήσουν να γίνουμε ένα με αυτές. Αυτό είναι το invocation. Ενώ στην επίκληση πνευμάτων, evocation, καλούμε την οντότητα στο τρίγωνο, το οποίο την περιορίζει μέσα του. Πάντα όταν επικαλούμαστε πνεύματα πρέπει να έχουμε την προστασία του κύκλου και ποτέ όταν κάνουμε evocation δεν πρέπει να κάνουμε invocation. Πώς όμως ενώ είμαστε εντός κύκλου δημιουργούμε το τρίγωνο? Αυτό δεν καταλαβαίνω.

Το Diablo 3 πότε βγαίνει? Ξέρει κάποιος?

'Αντε μας έσκασες θα μας πεις?

Pyramid, εσύ έχεις δεχτεί ποτέ ψυχική επίθεση και αν ναι, πώς τη βίωσες?

Γιατί είναι αναγκαίο να δει τα διαβολάκια για να δει και το Θεό. Χωρίς τα διαβολάκια ο άνθρωπος δε θα αναγνώριζε το μεγαλείο των Θεών...Το παιδί αυτό υπάρχει πάντα μέσα μας για να μας θυμίζει τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε και να μας διδάξει πώς να τις ξαναζήσουμε στο μέλλον.

Μήπως έχει να κάνει με τις δονήσεις της καμπάνας? Οι δονήσεις εξαγνίζουν ή προετοιμάζουν το χώρο για την τελετή που ακολουθεί? Διώχνουν αρνητικές οντότητες κλπ?

Ζήτησα να μου πείτε γνώμες γιατί συνέβη να κοιμάμαι και εκεί που κοιμόμουν καταλάβαινα πως κάτι δεν πάει καλά. Κάτι με ξύπνησε και ένιωθα έναν έντονο πόνο στα πλευρά μου, αλλά προσπαθούσα να τον αγνοήσω και μέσα μου ήξερα οτι κάτι αλλόκοτο μου συμβαίνει. Σαν κάτι να μου επιτίθεται μέσα σε όνειρο, μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας καλύτερα, όμως το πάλευα με όλα τα μέσα που ξέρω και αποδεχόμουν την κατάσταση με υπομονή και θάρρος. Όταν ξύπνησα το επόμενο πρωί δεν είχα ανάμνηση από όλα όσα είχαν συμβεί, μέχρι που ο πόνος που ένιωσα στο ίδιο σημείο επανέφερε στη μνήμη μου την βραδινή εμπειρία.

Συνέβη κάτι και θέλω να ακούσω γνώμες. Γίνεται μετά από ψυχική επίθεση να νιώθουμε σωματικό πόνο? Έντονο πόνο που συνεχίζεται την υπόλοιπη μέρα?

Τα κατάφερες να με εντυπωσιάσεις για άλλη μια φορά Grey. Να σου πω και για το squalane για το οποίο έγινε ντόρος μεγάλος πόσες κυρίες εδώ μέσα το πασαλείβουν καθημερινά στα πρόσωπά τους γιατί υπάρχει μέσα σε κρεμούλες κλπ. Από την άλλη, πρώτη φορά έχω δει γιατρούς να ετοιμάζονται για πανδημία, να παίρνουν προληπτικά μέτρα, να κλείνουν σχολεία... Ευτυχώς δεν έχουμε δει πανδημία και εύχομαι αυτό να μη γίνει ποτέ. Το να γελάμε για κάτι που δεν γνωρίζουμε είναι θλιβερό.. Μια πανδημία θανατηφόρα δεν είναι δυνατό να την ελέγξεις. Μπορεί να πάρει τέτοιες διαστάσεις που να πεθάνει ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού. Αυτό φοβήθηκαν οι γιατροί και θεώρησαν σωστό να εμβολιαστεί ο κόσμος. (Ποτέ δε δήλωσα μάγισσα αγαπητέ μου. Το οτι διάβασα κάποια βιβλία δε σημαίνει οτι έγινα μάγισσα. Για όνομα...)

Πάνα μου έχεις δίκιο. Το τόπικ πολλοί θα το βρούν ενδιαφέρον. Μην σκας έχω νιώσει και εγώ όπως εσύ. Καμμιά φορά παρασυρόμαστε λίγο όλοι μας...

Grey, το σύνδρομο που αναφέρεις, το Guillain Barre Syndrome, έχει αναφερθεί σαν σπάνια παρενέργεια των αντιγριπικών εμβολίων γενικότερα. Οι αλλεργίες που αναφέρεις οφείλονται στο γεγονός οτι κάποια από αυτά τα εμβόλια καλλιεργήθηκαν σε αυγά. Πριν κάνει κάποιος το εμβόλιο του δίνονται οι οδηγίες που αναφέρουν οτι άν κάποιος είναι αλλεργικός σε αυγά, πουλερικά κλπ θα πρέπει να το αναφέρει για να του δώσουν μεγαλύτερη προσοχή. 'Ολα τα εμβόλια μπορεί να προκαλέσουν παρενέργειες αλλά χωρίς αυτά πολλοί από εμας δεν θα βρίσκονταν τώρα εδώ.

Δεν έχει σημασία τι λέει η τηλεόραση αλλά τι λέει η λογική μας. Όταν έχεις να κάνεις με ένα ιο που δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί και πόσο θανατηφόρος θα γίνει και όλοι μιλούν για πανδημία, οι γιατροί φοβούνται τα χειρότερα και υπάρχει ένα εμβόλιο για την προστασία μας τότε θα το κάνω. Για να προστατέψω τον εαυτό μου, τα παιδιά μου και όλους τους υπόλοιπους.

Βρε Πάνα μου τι είναι αυτά που λες? Έχεις συνειδητοποιήσει πόσοι θα ζούσαν ακόμα αν είχαν κάνει το εμβόλιο? Ας είμαστε σοβαροί τώρα.

Δε θυμάσαι την εκπομπή του Μάκη? Αμ έτσι εξηγούνται τα οράματα και τα όνειρα που βλέπω. Είναι παρενέργειες του εμβολίου...

Τελικά πόσοι εδώ μέσα έχουν κάνει το εμβόλιο?

Καταλαβαίνω αυτό που υποστηρίζεις αλλά διαφωνώ. Το να μην πιστεύουμε σε κάτι δεν μας κάνει λιγότερο ευάλωτους σε αυτό. Αν κάποιος θελήσει να μας κάνει κακό και ξέρει κάποια πράγματα σίγουρα μπορεί να το κάνει. Το να έχουμε θετική στάση βέβαια όταν δεχόματε επίθεση μας ενδυναμώνει οπότε αντιστεκόμαστε πιο εύκολα, αλλά να λέμε τίποτα δεν είναι αυτό, δεν μας βοηθάει. Για αυτό πιστεύω πως πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί με αυτούς που το παίζουν φίλοι μας. Όταν έχουμε να κάνουμε με εχθρούς ξέρουμε να φυλαχτούμε γιατί είμαστε σε εγρήγορση, αλλά με τους φίλους η άμυνά μας χαλαρώνει και εκεί γίνεται το λάθος. Για αυτό το λόγο είπα και στον φίλο με τη γλάστρα από τη στιγμή που κάτι υποψιάζεται να έχει τα μάτια του ανοιχτά και να προσέχει τα "δώρα" που του δίνουν. Έχω ακούσει ιστορίες για ζευγάρια που χώρισαν στα καλά καθούμενα, ενώ ήταν αγαπημένα, και δυστυχώς τους χώρισαν με μαγεία.

Αυτή η ανησυχία σας για το φυτό με έχει συγκινήσει...

Για τον καφέ ξέρω οτι είναι καλό λίπασμα οπότε και το τσάι γιατί όχι? Η στάχτη επίσης. Τρίχες και νύχια όμως Pyramid? Δεν θα μου πολυάρεσε να βρω σε γλάστρα που μου δώρισαν τρίχες, νύχια κλπ. Επίσης, έχω ακούσει να ουρούν σε γλάστρες για λίπασμα, αλλά στις δικές τους όχι σε αυτές που προορίζονται για δώρα. 'Εστω, οτι δεν θα πετύχει κάποιος κάτι έτσι. Το να ξέρουμε τους 'φίλους' μας δεν είναι κακό...

Ξεφορτώσου τον βασιλικό και να είσαι πιο επιφυλακτικός με αυτούς που σου φέρνουν δώρα. Τι σημαίνει τον πήραν από εκκλησία? Τα μαλλιά τα χρησιμοποιούν για μάγια αλλά αφού δεν ανήκαν σε εσένα ή την κοπέλα τότε δεν ξέρω τι μπορεί να είναι. Ίσως να πήγαν σε λάθος προορισμό. Επίσης αν υποψιάζεσαι πως κάποιος πάει να σας χωρίσει κλπ μην τρως ούτε εσύ ή η κοπέλα σου τίποτα από αυτά που μπορεί να σας φέρουν δώρο σπίτι σας. π.χ Τούρτες ή κουλουράκια ή ένα ποτό που έφτιαξαν με τα χεράκια τους... Ούτε στον ξύπνιο ούτε στον ύπνο σου...

Στην αρχή με συγκίνησε, μετά με αηδίασε αυτή η υποκρισία που μας βγαίνει όταν ξέρουμε οτι θα χαθούμε για πάντα. Τότε όλοι μας γινόμαστε καλοί, ενάρετοι και θέλουμε να δώσουμε τα πάντα στον άλλο, στους άλλους, τους τυχερούς που θα μείνουν πίσω... Αχ, αυτές οι τύψεις για τα σ΄αγαπώ που έμειναν χωρίς να ειπωθούν, για την καλή κουβέντα που περιμέναμε και δεν ακούσαμε, για όλα αυτά τα σημαντικά και ασήμαντα της καθημερινότητάς μας. Πόσες φορές να μετανιώσεις για κάτι που δεν έκανες, πόσες φορές να κλάψεις για αυτά που δεν έζησες? Πώς όταν ερχόμαστε αντίκρυ με το θάνατο θέλουμε εμείς να σώσουμε τον κόσμο, να διδάξουμε τους άλλους, να τους χαρίσουμε τα πάντα? Γιατί πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να φοβόμαστε για τη ζωή μας για να είμαστε ειλικρινείς με αυτούς που αγαπάμε? Αν μας δίνονταν μια δεύτερη ευκαιρία θα κάναμε όλα αυτά που λέγαμε ή θα ζούσαμε αχόρταγα και λαίμαργα για την πάρτη μας? Σκεψου και ζήσε τη στιγμή όχι αφού χαθεί, ζήσε την τώρα. Η ζωή είναι πάντα όμορφη όχι μόνο όταν ο θάνατος πλησιάζει. Τότε αν το καταλάβεις, είναι πολύ αργά... Πώς να χωρέσουν τόσες τύψεις σε μια μόνο ζωή? Μα, δεν είπα σε αυτούς που αγαπούσα πόσο τους αγαπούσα... Δεν πειράζει και αυτοί κάτι παρόμοιο έκαναν με εκείνους που αγάπησαν, με αυτά που τους άρεσαν. Έτσι είναι ο άνθρωπος, έτσι είναι η ζωή και για αυτό είναι τόσο όμορφη. Το οτι είναι απρόβλεπτη την κάνει όμορφη. Και η ασχήμια της ζωής, που είναι τα γηρατειά και ο θάνατος, την κάνουν ακόμα πιο ελκυστική. Πώς γίνεται να ζεις κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία ή σα να πρόκειται να πεθάνεις? Δε γίνεται με τίποτα. Ας χαλαρώσουμε λιγάκι λοιπόν και ας αποδεχτούμε τη ζωή έτσι όπως είναι σκληρή, άδικη, γκυκόπικρη, όμορφη, υπέροχη, λατρεμένη και τόσο, μα τόσο σύντομη, φευγαλέα, σαν μια ματιά που ρίχνουμε στον ήλιο και μετά τίποτα... σκοτάδι και σιωπή