Γειά σε όλους.Κατατάσσω αυτό το θέμα εδώ γιατί δε νομίζω πως θα ταίριαζε κάπου αλλού.
Περίπου από τα 10 μου,μου συμβαίνει κάτι που μόνο ως πρόβλημα θα μπορούσα να χαρακτήρισω.Μέσα στο μυαλό μου ακούω μια δεύτερη σκέψη.
Όχι πάντοτε,αλλά μόνο όταν αναφέρομαι σε Θεία και νεκρούς.
Δεν ειναι δεύτερη σκέψη με την έννοια πως διχάζομαι για κάτι και υπάρχουν δύο φωνές ή δυο επιλογές στο μυαλό μου.Υπάρχει μεν μια δεύτερη φωνή όμως κάθε φορά που την ακούω αναφέρεται μονάχα στο κακό.Πολλές φορές σκέφτηκα πως μπορεί να την προκαλώ εγώ η ίδια λόγω φόβου για το άγνωστο,όμως και πάλι δε φοβάμαι τον Θεό(όποιονδηποτε Θεό,ο,τι όνομα και να του δίνουμε) και εκτός από αυτό αύτη η φώνη εμφανίζεται αυθόρμητα,δεν την προκάλω.
Τόσα χρόνια δε τολμούσα να το πω σε κανένα από φόβο και ντρόπη.
Και πράγματι σε όσους φίλους μου το είπα με χαρακτήρισαν χιουμοριστικά σχιζοφρενή.Εγώ θέλω να ελπίζω πως δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Επιπλέον,ένας καθηγητής μου φέτος μου μίλησε για τον δυικό χαράκτηρα κάθε ανθρώπου,δηλαδή για έναν δεύτερο,πρωτόγονο χαρακτήρα που έχουμε κρυμμένο όλοι.Το θέμα είναι πως για να μην την ακούω,έχω απομακρυνθεί από τον Χριστιανίσμο και πράγματι τώρα που ασχολούμαι με τη Μαγεία και άλλα συναφή έχω πάψει να την θεωρώ τόσο μεγάλο πρόβλημα.Θα μπορούσα μάλιστα να πω πως δε τη θεωρώ καν πρόβλημα.Δε ξέρω,ίσως να είναι απλώς ένα παιχνίδι του μυαλού μου,όμως ειλικρινά κάθε πληροφορία ή βοήθεια σας θα μου ήταν πολύτιμη.