Sucore

Πήγαινε πολύ προς το Ον η συζήτηση. Αναλόγως την οπτική κάποιου. Πού μπερδεύεσαι;

Νομίζω πως είναι τα αλακαζάμ, η δυνατότητα να επηρεάζεται η ύλη ανεξήγητα, μόνο με τη δύναμη του πνεύματος κάποιου, άμεσα, και δίχως κανέναν περιορισμό (ούτε καν χρονικό).

Αμα κοιτάει το τι γίνεται στη κοινωνία γύρω του δεν θα πάρει χαμπάρι το τι γιορτάζουνε. Η εξήγηση πάντως είναι πολύ απλή: Κάποια μερίδα ανθρώπων νομίζει πως σε αυτές τις ημερομηνίες έγινε κάτι σημαντικό για τον ήρωα τους, και τις γιορτάζουν χωρίς να κοιτάνε τα χάλια τους.

Λογικό, αφού δε ξέρετε τι θέλετε... Δεν θα το έχει αναγνωρίσει τότε, θα έχει αναγνωρίσει το αποτέλεσμα, αλλά όχι τη πηγή του.

Και μια πέτρα θεωρείται ύπαρξη, δεν διευκρινίζει αν είναι έμβια ή όχι, ή συνειδητή κλπ. Στο σύνολο υπάγεται και το δοχείο, εκτός αν διευκρινίζεται πως δεν υπάγεται. Το σύνολο είναι τα περιεχόμενά του, και οι σχέσεις τους, δίχως αυτά δεν είναι τίποτα, όλα μαζί είναι το σύνολο. Δεν είναι κάτι ξεχωριστό, δεν μπορείς να το ονομάσεις Θεός, ξεχωριστά από κάποιο κομμάτι του, δίχως το κομμάτι εκείνο δεν είναι Θεός. Τελικά υπάρχει δίχως εμάς; Όσο εμείς ξεχωρίζουμε τους εαυτούς μας, όχι δεν υπάρχει, όταν θεωρούμαστε μέρος του συνόλου, είμαστε κομμάτι του, όπως και να έχει δεν μας επηρεάζει με τον τρόπο που μας έχουν πει. Θεος σαν υπέρτατη ύπαρξη ναι. Θεος σαν ξεχωριστή ύπαρξη όχι. Τελικά αυτός μας έχει ανάγκη για να υπάρξει ;) .

:/ Δε θα τα χαρακτηριζα μαγεια, μαλλον επειδή εχω καποιες γνωσεις απλης φυσικης. ;)

Τα αυτοκινούμενα ξυλινα γλυπτα δηλαδη είναι μαγεια;

Στο ναο FaWang, τα παιδια διδασκονταν ταοϊσμό, χριστιανισμό και βουδισμο, και επελεγαν μετα τα 17 τους το τι τους εκφραζει καλυτερα. Εδω το σύστημα ειναι τρισαθλιο. Το ιδανικο θα ηταν μια σφαιρικη αποψη γυρω απο τις βασικές θρησκειες, και απο εκει και περα να υπαρχει ελευθερία εξελιξης, διχως απολυτης επιλογης.

Το κοινό έχει τη τάση να παρεξηγεί τα μηνύματα, να τα διαχειρίζεται επιπόλαια, μην δίνοντας σημασία στην διαδικασία παραγωγής τους. Οι "μάγοι" αυτό το ήξεραν, και λειτουργούσαν ανάλογα. Οι πρακτικές τους δεν γινόντουσαν ποτέ γνωστές στο ευρύ κοινό, οι διαδικασίες μύησης στην τέχνη ήταν απαραίτητες ώστε, αυτή, να μην χρησιμοποιηθεί από τους "αντιπάλους" και χαθεί το πλεονέκτημα. Επίσης υπηρχε (και ακόμα υπάρχει) η εκμετάλλευση των αποτελεσμάτων, συνήθως οι "μάγοι" βρίσκονταν υπο τη προστασία κάπου άρχοντα, και του παρείχαν εργαλεία για να διατηρήσει τη θέση του. Η επιστήμη από την άλλη, ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα μόνο όταν είναι πρακτικά εφαρμόσιμο στο κοινό, δυστυχώς λόγω χρηματοδότησης. Η διαδικασία μύησης έχει αντικατασταθεί από την διαδικασία εκπαίδευσης, που θεωρητικά κάθε ενδιαφερόμενος έχει πρόσβαση. Τα εργαλεία που παράγει είναι διαθέσιμα, θεωρητικά, σε όλους. Και εδώ είναι η παγίδα, η επιπολαιότητα του κοινού κινεί τον άξονα κατεύθυνσης της επιστήμης. Κατά τα άλλα δεν έχουν άλλες διαφορές. Αυτό που ονομάζεται σήμερα ασθενής δύναμη, ίσως τότε ονομαζόταν σελήνη (δεν έχω ιδέα από αλχημεία, τυχαία το είπα έτσι). Σήμερα με τη βοήθεια των οργάνων που διαθέτουμε, μπορούμε να ανιχνεύσουμε πολλά περισσότερα από τότε, κι έτσι οι παρατηρήσεις μας, μας οδηγούν σε πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Βάλε και το ότι η επιστήμη είναι "ανοιχτή", και την συνεργασία κάθε κέντρου ερευνών με τα υπόλοιπα, και έχεις έναν τομέα που εξελίσσεται ιλιγγιωδώς. Αυτό από μόνο του διαμορφώνει την κοινωνία, που με τη σειρά της το θεοποιεί, αφαιρώντας του τα παρασκήνια, τις ώρες, τις μέρες, τα χρόνια που έχουν ξοδέψει τόσοι, τις κατεστραμμένες ζωές (με την έννοια της αποκλειστικής αφοσίωσης στον κλάδο), τις αποτυχίες, και κάθε άλλο ανθρώπινο παράγοντα. Δεν μπορούμε όμως να κατηγορήσουμε την επιστήμη για αυτό, αλλά την επιπολαιότητα του κοινού.

Πάντα θα υπάρχει κάτι που τα τελευταία μας όργανα δεν θα μπορούν να ανιχνεύσουν, ποτέ δεν θα "μάθουμε" όλη την αλήθεια, έστω και την αλήθεια που αφορά μόνο εμάς. Το παιχνίδι όμως γίνεται όχι για να μάθουμε την αλήθεια, αλλά για να προσαρμόσουμε περισσότερο τα σκηνικά στα γούστα και τις δυνατότητές μας. Αυτό το τελευταίο όμως είναι δίκοπο μαχαίρι. Για τα υπόλοιπα θέματα έχουμε την φιλοσοφία, όπου είναι μια εναλλακτική της γοητείας του μυστικισμού που προσφέρει η μαγεία, και μάλιστα είναι και αποδεκτή.

Με την έννοια του τι παίζει μπροστά στα μάτια μας, με την έννοια του ότι κρύβονται πολλά από πίσω, που δεν έχουν σημασία με μια πρώτη ματιά, αλλά χάριν αυτών υπάρχει το έργο. Όχι με την "προσβλητική" έννοια.

Μπερδεύεις το θέμα. Ο τίτλος ξεκάθαρα δηλώνει πως επιστήμη και μαγεία είναι διαφορετικά εργαλεία. Με μπερδεύει ο "ορισμός", άλλο αλλαγές στην διάθεση και την αντίληψη (μέχρι ένα όριο) και άλλο καιρικές αλλαγές. Άλλο μεταβάλλοντας τον νου του ο πράττων, και άλλο κάποιου τρίτου. ------------ Πάνω στο θέμα: Ναι, είναι ασυμβίβαστες, ναι μεν η επιστήμη έχει πολλές βάσεις της στη πρακτική της μαγείας, αλλά για εμένα αυτό ήταν λόγω: α) Ρομαντισμού, κυνήγι της ιδανικής (για τον μύστη) κατάστασης, αυτή που θα ταίριαζε με τα βαθύτερα πιστεύω του (όχι απαραίτητα θρησκευτικής φύσης), όποια κι αν ήταν αυτά. β) Λανθασμένων βάσεων, έτσι έμαθε κάποιος, και έτσι συνεχίζει γ) Σκόπιμης παρουσίασης των αποτελεσμάτων ως μαγεία, για παραπλάνηση. Η επιστήμη, στην ιδανική της μορφή, στοχεύει στο να παραμερίσει τους θεατρινισμούς, και να έχει πλήρη ματιά από σενάριο, παρασκήνια, αποδυτήρια,ηθοποιούς κλπ. Δεν ενδιαφέρεται και τόσο για τον συγγραφέα, απλά "κρίνει" όλα τα υπόλοιπα. Ο σκοπός της προφανώς είναι η βελτίωση, εις όφελος της κοινότητας.

Τι ειδους αλλαγές;

Μπα, είναι η καπιταλιστική εξέλιξη των πραγμάτων, υπήρχε και θα υπάρχει τρόπος για πρόσβαση σε μη αποστειρωμένες περιοχές του διαδικτύου για όποιον ενδιαφέρεται. Το θέμα είναι άλλο, ανεξάρτητα των ελεγκτικών αρχών, το κοινό αποφεύγει την όποια εργασία, και προτιμά να του τα δίνουν έτοιμα στο πιάτο, αυτό σε συνδυασμό με την αυξημένη επισκεψιμότητα λόγω της δωρεάν πρόσβασης που θα χορηγηθεί από τους κολοσσούς του νετ (στον αναπτυσσόμενο κόσμο), σε τέτοια sites (με έτοιμη τροφή), θα ρίξει στην άβυσσο την επισκεψιμότητα των όποιων σοβαρών sites, με τελικό αποτέλεσμα την μη συντήρησή τους, και τελικά την εξαφάνισή τους. Για αυτό ίσως θα πρέπει να ανησυχούμε. Βέβαια υπάρχουν και οι συνδρομές, αλλά αυτό αυτόματα καθιστά "απαγορευτικά" τα sites αυτά για ανήλικους που ενδιαφέρονται ή για βιοπαλαιστές που δεν τους παίρνει οικονομικά.

----------- Το συμπέρασμα; --------- Τι το "μαγικό" έχει ο διαλογισμός; Συμφωνώ με Τράγο Χαρούμενες ορμόνες, ανεβασμένη διάθεση, καλύτερη (εξωγενής) αντίληψη. Πάλι, πού είναι η μαγεία;

Για λίγες πιθανότητες; Δε νομίζω, περισσότερες πιθανότητες βελτίωσης θα είχε αν έμενε ζωντανός και το στήριζε κάθε μέρα. Λίγο και από τα δύο, αυτοθυσία ναι, αλλά το συγκεκριμένο παράδειγμα δεν είναι αρκετό για μια τέτοια πράξη, στο συγκεκριμένο παράδειγμα, αν υπηρχε αυτοθυσία, τότε προσωπικά θα την ονόμαζα αυτοκτονία με λίγη αυτοθυσία μέσα. Δηλαδή αφού φεύγει που φεύγει, ας κάνει και κάτι καλό.

Μισό να πεταχτώ. Το παράδειγμα δε με πείθει, ποιος λογικός άνθρωπος θα θυσιαζόταν για να προσφέρει κάποιες πιθανότητες παραπάνω για "καλή ζωή" στο παιδί του; Ενώ μένοντας ζωντανός θα μπορούσε να τις προσφέρει με άλλους τρόπους, και να χαιρόταν κι όλας την διαδικασία. Επίσης το πόσο καλύτερα θα είναι με μια γέρικη (σίγουρα με αρκετά περισσότερα χιλιόμετρα από τη δική του) καρδιά δε το ξέρουμε, είναι και τα φάρμακα που συνεχώς βελτιώνονται (έστω στα χαρτιά, αλλά κάθε 5-10 χρόνια κάτι γίνεται). Αν τελικά ο πατέρας θυσιαστεί, μάλλον θα είναι λόγω αδυναμίας αντιμετώπισης της κατάστασης (και των όποιων άλλων είχαν προηγηθεί), παρά για την υπέρτατη προσφορά.

Ο μπάμπης. Στον μακρόκοσμο παρατηρούμε πως δεν υπάρχουν "κβάντα", δεν υπάρχουν περιορισμοί στο μέγεθος, οπότε είναι το μόνο λογικό να συμπεράνουμε πως θα υπάρχει και μια αμέσως μικρότερη ύπαρξη, που θα είναι ανώτερη για όλες τις άλλες, εκτός της υπέρτατης. Ε για τον "μπάμπη" η υπέρτατη δε θα ειναι θεός, αλλά απλά κάτι ελάχιστα ανώτερο, και κατα τα άλλα ισάξιο.

Για εμάς; Όχι. Γενικώς ναι, εύκολα, η υπέρτατη ύπαρξη δε θα ειναι θεός για την αμέσως μικρότερή της. Αλλα οκ, ειναι ανόητα παιχνίδια αυτα.

Βασικά όλα μας τα προβλήματα εκεί οφείλονται. Λογικό, μιας και γνωρίζουν το πώς κατευθύνεται το πλήθος. Τελευταία δεν έχω δει κάποια εξέγερση, μας αναγκάζουν να εκτονωνόμαστε αναμεταξύ μας. Διαίρει και βασίλευε. ΣΥΜΦΩΝΩ Το ότι επιλέγουμε όμως να βοηθήσουμε τους φίλους μας, και το ότι μας ευχαριστεί να τους βοηθάμε (συγκεκριμένα αυτούς) αφαιρεί την όποια "αρνητική εγωιστικότητα" μπορεί να αφήνει μια επιπόλαια θεώρηση της πρότασης. (αποχωρώ για απόψε)

Αυτό εννοώ, είναι αυταπόδεικτο πως κάτι τέτοιο υπάρχει. Δεν χρειάζεται καν τα υπόλοιπα επιχειρήματα, βρίσκονται εκεί απλά για μόστρα. Όμως επειδή αν σερβιριστεί σκέτη αυτή η δήλωση θα καταρρεύσει από το ίδιο της το βάρος, χρειάζεται και κάποια συνοδευτικά για να σπάσει η εστίαση του κριτικού μυαλού, και να μην στοχεύσει όλο της το είναι σε αυτή, και αποκαλύψει πως αυτό δεν έχει καμία σχέση με το οτιδήποτε θεϊκό που μας σερβίρει, αλλά απλά ονομάζει τα πάντα ως Θεό. Εγώ τα λέω Ταχρέτ, Αρκαλίβα, Σόρμους, Βιονάμεν-τα. Δεν έχει καμία σημασία, το γεγονός είναι πως απλά υπάρχουν. ------ Αν κατάφερει να αποδείξει, πως ο Θεός του, συνειδητά έχει εξουσία πάνω στις ζωές μας, τότε ναι, τον παραδέχομαι.

Υπέρτατη ύπαρξη Σε ποιο σύμπαν; Με ποια μορφή; Έμβια ή όχι; Με συνειδητότητα ή όχι;

Μπορώ να σκεφτώ πολλές μεταβλητές, όμως στο τέλος θα πει: Αυτό εννοούσα υπέρτατο. Κλάιν, το θέμα είναι να το ορίσεις σωστά εξ'αρχής, και έπειτα να προβείς σε συλλογισμούς.

Για οποιαδήποτε, δεν μας ενδιαφέρει το ποια, μας ενδιαφέρει το ότι δεν αφήνει περιθώρια. Εξ'αρχής είναι απόλυτος. Δεν γίνεται να βγει κανένα άλλο συμπέρασμα από αυτό που καταλήγει.

Μα δε το κάνει για να βοηθήσει τους άλλους, το κάνει τελικά επειδή δεν αντέχει ο ίδιος την εικόνα του.