martina

σοφός ο Χότζα... (μήπως θάπρεπε να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με τη περιπτωσή του..?)

martina ολες απο εκει πρωτα ξεκινανε, αλλιως δεν γινετε τιποτα.. απο εκεί θα έπρεπε αλλά μην είσαι τόσο σίγουρος οτι ισχύει παντα ..

Θυμάμαι πρίν- απο χρόνια -έναν πίνακα που είχα δεί στην Πινακοθήκη Αβέρωφ στο Μέτσοβο- αυτό που με εντυπωσίασε δεν ήταν τόσο η δεξιοτεχνία του καλλιτέχνη όσο το θέμα του εν λόγω πίνακα. Απεικόνιζε έναν γέροντα κλινήρη στα τελευταία του και ο τίτλος του πίνακα ήταν " Ο άθεος "( ή κάτι σχετικό) Αυτός ο γέροντας σε όλη του την ζωή δήλωνε άθεος αλλά μόλις ηρθε η ώρα για το πέρασμά του στον θάνατο ανακάλεσε και δήλωσε -έντρομος- την πίστη του έστω και την τελευταία στιγμή...(το δήλωνε μάλιστα γραπτά) ...Γιατί? Είναι τόσο έντονος ο φόβος του θανάτου (=άγνωστο-οριστικό και αμετάκλητο) ώστε να ισοπεδώνει κάθε "πιστεύω" που άνθισε και εμπεδώθηκε όταν ακόμα ο θάνατος φάνταζε μακρινός ( εκ του ασφαλούς δηλαδή) ή τελικά μόνο προ του θανάτου αντιλαμβανόμαστε ή αποδεικνύονται πλήρως αυτά τα "πιστεύω"? Υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που βάδισαν ατάραχοι στον θάνατο προκειμένου να υποστηρίξουν τα "πιστεύω" τους ( περισσότερο ιδεολογικά και λιγότερα μεταφυσικά) Ισως μόνο τότε να μας αποκαλύπτεται αν επρόκειτο για αληθινές αξίες ή δήθεν..

..την άλλη άποψη ή το δικαίωμα σε αυτήν μήπως? μπορείς να γίνεις , ξεκινόντας απο την προσωπική σου επάνασταση... θαρρείς πως είναι εύκολο?:smilewink:

Κάθε εποχή και κάθε κοινωνία δημιουργεί το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί και αυτό για λόγους καθαρά πρακτικούς,υποτάσσει δηλαδή το μερικόν στο όλον. Οι κοινωνίες διαμορφώνονται σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες. Σε κάποιες εποχές/κοινωνίες αυτό το πλαίσιο ορίζεται στενά ενώ σε άλλες αφήνει περιθώρια. ένα φασιστικό καθεστώς σαφώς και θα απαγορέψει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών - το κάνει για λόγους αυτοπροστασίας- Θα συμφωνήσω οτι το "φυσιολογικό" ταυτίζεται με το κοινωνικά αποδεκτό, άλλωστε όλοι είμαστε προϊόντα της εποχής και της κοινωνίας που μας έθρεψε . Η ερώτηση όμως ήταν : Εσείς ποιόν θεωρείτε φυσιολογικό άνθρωπο?

όπως και να το λέει δηλώνω την ένστασή μου.. και έπειτα αυτό που ονομάζεις ως "η θέληση του ατόμου" δεν είναι βασική προυπόθεση ανεξαρτήτως ηλικίας? οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται με υποψίες αλλά με βεβαιότητες..

Η ανθρωποτητα, οχι εμεις ως τηλεθεατες... πολλοι απο "εμας"(λεμε τωρα εμας...) σκονταφτουν και δε μπορουν να σηκωθουν πριν περασει το 10λεπτο απο τον αφορητο(ΜΠΟΥΥΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑ) πονο!!!! Απλα μια μικρη παρεμβαση~υπενθυμιση... ..μ'αρέσουν(!) αυτές οι..γενικότητες όπου άνετα μπορείς να κρυφτείς μέσα τους.. "ανθρωπότητα"...όπως λέμε "κυρίαρχος λαός"..

Τι είναι ευτυχία για μένα? Να στέκομαι όταν όλα έχουν διαλυθεί Για να έχει διάρκεια η ευτυχία πρέπει να έχει ικανό θεμέλιο- πυρίμαχο υλικό και αντισεισμική θωράκιση Σε έναν καθ'όλα υλικό κόσμο μαθαίνουμε να αναγνωρίζουμε το ορατό και χειροπιαστό, αδυνατούμε να προσδιορίσουμε το αφηρημένο , για αυτό και η αναζήτηση των "υλικών" πάνω στα οποία θα θεμελιωθεί η ευτυχία είναι επίπονη και διαρκής Μόνο όταν απελευθερωθείς απ'οτι μετριέται μπορείς να δείς τι πραγματικά αξίζεις και τι αλήθεια "μετράει" (όσο για το κεφάλαιο χρήμα ,ας μην μπερδευόμαστε - είναι καθαρά χρηστικό , άλλωστε το χρήμα είναι ηθικά ουδέτερο- εξαρτάται απο την ηθική των εκάστοτε χρηστών) . Συμφωνώ με math magic οτι πρόκειται για μια κατάσταση του μυαλού αλλά διαφωνώ στο οτι μόνο μερικοί μπορούν να την φτάσουν, όλοι μπορούν αρκεί να το αποφασίσουν..

"φυσιολογικό" θεωρώ κάποιον που ακόμα και αν διαφωνώ μαζί του μπορώ να κάνω έναν διάλογο μέσα σε "λογικά" πλαίσια και να βγάλω μιά άκρη. δεν αναφέρομαι στις ιδιαιτερότητες του κάθε ανθρώπου γιατί αυτές εκ προοιμίου εμπεριέχουν το "ιδιαίτερο" ( σημ :στις ιδιαιτερότητες δεν συμπεριλαμβάνω κλινικές περιπτώσεις- νομίζω πάντως οτι οι εμμονές και η προσκόλληση σε αυτές απομακρύνουν κάποιον απο τον όρο "φυσιολογικό" )

κάλλιο αργά παρά ποτέ..τώρα το είδα ( δεν ήξερα οτι υπήρχε σχετικό θέμα) - θα είμαι ειλικρινής, ο λόγος που το έψαξα ήταν καθαρά εγωιστικός..( δηλαδή εμένα δεν με καλωσόρισε κανείς ? ) τώρα ησύχασα ήρθα και (μάλλον) θα μείνω...

νομίζω οτι πολύ ωραία το πραγματεύεται η παρακάτω φράση: -να ονειρεύεσαι σαν αθάνατος και να ζείς σαν ετοιμοθάνατος- το μυαλό να σε απογειώνει και το σώμα να σε προσγειώνει- να μπορείς να ισορροπήσεις ανάμεσα στο μεγαλεπίβολο και στο θνητό χωρίς να σε παρασύρει ούτε το ένα ούτε το άλλο- με πλήρη επίγνωση οτι η στιγμή περνάει και χάνεται..

Kοίτα...είναι μια άποψη...απαισιόδοξη μεν,αν σκεφτείς ότι κάποια στιγμή παίζει και να πέρασες το στάδιο της αποσύνθεσης και να μην το ξέρεις... ακόμα και έτσι να είναι, μην μου πείς οτι δεν είναι αρκετά ρεαλιστικό αυτό που "ζούμε"...(?)

λαθος τρωω light φαγητα, light μπιφτεκια και πινω coca-cola light ξέχνα το, τα light είναι υπο αμφισβήτηση.. τωρα σε τι ποσοτητα ειναι αλλη υποθεση.. η ποσότητα είναι Η υπόθεση και αυτο απο ποιος το κρινει? το στομαχάκι σου ... :blblbl: εχεις την εντυπωση οτι τα αγρια ζωα (μια που μιλαμε για επιβιωση) εαν ειχα την δυνατοτητα δεν θα ετρωγαν παραπανω? η νομιζεις οτι λενε για σημερα χορτασα... τα ζώα σίγουρα δεν το λένε αλλά μήπως και οι άνθρωποι διαφέρουν σε αυτό? ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ ΕΙΝΑΙ ΒΟΥΛΙΜΙΚΑ.. δεν το ξέρω αλλά αν ισχύει έχουμε πολλά κοινά με τα ζώα.. γιατι φωναξες? πως είπατε?

όλοι έχουν ελπίδα- μην τους την στερείς... άλλωστε η αλήθεια δεν μαθαίνεται...αποκαλύπτεται

και αμα φοβαμε μην παχυνω? τι να κανω? το βρηκα! θα πλακωθω στα σουβλακια και στους γυρους.... o συλλογισμός σου ειναι λάθος και ελάχιστη σχέση έχει με αυτό που λέω-ιδού η απόδειξη φοβάμαι μην πέσει το αεροπλάνο άρα τέρμα τα αεροπορικά ταξίδια- εναλλακτική λύση : άλλο μεταφορικό μέσο στατιστικά το αεροπλάνο είναι το ασφαλέστερο μεταφορικό μέσο άρα ανεβαίνω όταν κρίνεται απαραίτητο φοβάμαι μην παχύνω άρα τέρμα το φαγητό(?) - εναλλακτική λύση : καμμία "στατιστικά" το φαγητό βοηθάει στην επιβίωση άρα τρώω όταν κρίνεται απαραίτητο ρίξε μιά ματιά και στο πιό πάνω υστερόγραφό μου ( μήπως σε κούφανα ? καλά να πάθεις , την άλλη φορά να φοράς ωτοασπίδες :063baby: )

πολλά θέλεις.!!!..σχεδία δεν σου κάνει?

Υ.Γ. Η ανάγκη νικάει τον φόβο

τον φόβο πρέπει να τον αντιμετωπίζεις ..ομοιοπαθητικά. Απο τον πιό μικρό μέχρι τον πιό μεγάλο ( φόβο) Τι σε τρομάζει? τα αερόπλάνα? ξεκίνα τα ταξίδια .., ο θάνατος?.. κι αυτόν ομοιοπαθητικά θα τον αντιμετωπίσεις..όταν έρθει η ώρα

Τώρα πια πιστεύω ότι παίζω σε μια ταινία στην οποία έχω ρόλο κομπάρσου και πρέπει να κάνω ότι μου πει ο σκηνοθέτης χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα αυτοσχεδιάσω ώστε να φανεί το ταλέντο μου... αν κρίνω απο το νεαρό της ηλικίας σου μάλλον είσαι ακόμα στην επιλογή σεναρίου... αλλά μην νομίζεις και εγώ ξέρεις πόσα σενάρια έχω αλλάξει στη ζωή μου?

επειδή έπαιξε αρκετά η σχέση ανάμεσα στις δύο λέξεις δυσπιστία =η δυσκολία για εμπιστοσύνη, μη πίστη και επιφύλαξη=δισταγμός για την λήψη μιάς απόφασης,αναμονή ορισμένων προυποθέσεων η δυσπιστία μου φαίνεται σαν κάτι πιό πάγιο οσο αφορά στον χαρακτηρισμό ενός ατόμου ενώ η επιφύλαξη δείχνει περισσότερο μιά τακτική,είναι δε ενδιαφέρον οτι στα νομικά εμπεριέχει την διατήρηση δικαιώματος αναίρεσης στην συγκεκριμένη φράση χρησιμοποιείται η λέξη δυσπιστία ,αν και υποθέτω οτι ο εμπνευστής της μάλλον μπερδεύεται ως προς την σαφή απόδοση του νοήματος δηλ εγώ την καταλαβαίνω ως εξής ( φυσικά αυτή είναι η προσωπική μου άποψη) Η επιφύλαξη σαν τρόπος κερδίζει , η δυσπιστία σαν αρχή χάνει. Το ερώτημα για μένα είναι :μπορείς να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους αφήνοντας πίσω τις όποιες αρνητικές εμπειρίες ? ακόμα και αν επιφανειακά οι περιστάσεις παραπέμπουν σε δυσμενείς εξελίξεις δεδομένου όμως οτι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός τότε οι ανατροπές πρέπει να είναι αν όχι αναμενόμενες τουλάχιστον προσδόκιμες... θεωρώ οτι ακόμα και για χάρη ενός ανθρώπου που θα μας κάνει την έκπληξη αξίζει να βιώσουμε τις όποιες απογοητεύσεις απο κάποιους άλλους..

αγαπητή sabrina δεν το πήρα προσωπικά, απλά δεν ήθελα να παρερμηνευτούν τα λόγια μου..

... αλλά και αυτό που πρόκειται να ζησουμε... οπότε έχουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο... δεν είμαστε θεατές... το αντι-σχόλιο μου αναφέροταν αποκλειστικά και μόνο στο συγκεκριμένο post-it. πρωταγωνιστές στην ζωή μας μπορούμε να είμαστε αν αυτό επιλέξουμε..

μην ανησυχείς , το μοντάζ το κάνει αυτόματα η μνήμη ( ως ανάμνηση ) ζωή δεν είναι αυτό που ζήσαμε αλλά αυτό που νομίζουμε οτι έχουμε ζήσει

το πιό δύσκολο ( και καταλληλότερο ) τέστ "ευφυίας" είναι η ίδια η ζωή...

μιά χαρά μακριά το πήρες ..συμφωνώ