medussa

Α! Τεράστιο θέμα! Η κεντρική ιδέα έχει τις βάσεις της στη ψυχολογία. Και στις λειτουργίες του εγκεφάλου. Πόσο βαθειά ριζωμένες βρίσκονται μέσα μας οι πεποιθήσεις μας. Όσο πιο βαθειά (παλιές) τόσο πιο εύκολα ο εγκέφαλος μας κάνει την αυτόματη διαδρομή της ανάγνωσής τους, τόσο πιο δύσκολα τις αντιλαμβανόμαστε, ακόμα πιο δύσκολα τις αποκωδικοποιούμε και με απίστευτο κόπο τις παρατηρούμε και εν τέλει τις αλλάζουμε. Γιατί παρ? όλη την περιπλοκότητα του εγκεφάλου μας, αυτός πάντα προτιμά τις εύκολες «διαδρομές». Η επιλογή, του να μην αντιληφθούμε μια αλήθεια έγκειται σε αυτήν ακριβώς τη λειτουργία. Επιλέγουμε λοιπόν να αμφισβητούμε τις ίδιες μας τις σκέψεις; Οδηγεί αυτή η τακτική στην αλήθεια ή στο «μπλοκάρισμα» του ατόμου; Και τι γίνεται με την αυτοπεποίθησή μας (γνώση και εμπιστοσύνη στις πεποιθήσεις μας);

Επειδή ακόμη δεν έχω ολοκληρώσει το διάβασμα θα εκφράσω μια πολύ προσωπική άποψη. Πολύ θα μου άρεσε ο Ιησούς να είχε περάσει όντως κάποια από αυτά τα χρόνια στην Ινδία. Εξάλλου πάντα ήμουν υπέρ της απόψεως ότι ο Ιησούς ήταν ο πρώτος (αναγνωρισμένος) χίπης. Θα επανέλθω?

Με αγχώνει πάρα πολύ. Και μόνον με την απλή ιδέα του θανάτου μου, αυτόματα αισθάνομαι ότι πρέπει να τρέξω, να βιαστώ, να προλάβω, να κάνω, να πω, να ακούσω, να διαβάσω, να δω, να μην αφήσω εκκρεμότητες. Με κάνει να αγωνιώ η ιδέα της επιθανάτιας στιγμής. Πως θα αισθάνομαι; Τι θα σκέφτομαι; Θα είμαι ήρεμη και σοφή ή αγριεμένη και ανυπότακτη; Το μετά δεν με αγχώνει ούτε με απασχολεί. Το πριν όμως μου κόβει το στομάχι στα δύο. Αν και είχα «σχετικές» εμπειρίες (ένα αυτοκινητιστικό που σκέφτηκα «οκ, τώρα πεθαίνω» και έκλεισα τα μάτια περιμένοντας ήσυχα να συμβεί, ένα ατύχημα της μητέρας μου που «πήγε» μια βόλτα και «γύρισε» και μας εξιστόρησε απίθανα πράγματα) παρ? όλα αυτά με αγχώνει.

Πολύ συγκροτημένες απόψεις. Παρ? όλα αυτά θα ήθελα να συνεχίσω την «έρευνα» μου πριν σχολιάσω.

Εύρηκα τα ακόλουθα: Το Μυστικό Δείπνο («Τελευταίο δείπνο» το είχε ονομάσει ο Da Vinci) απεικονίζει την αντίδραση των Αποστόλων όταν ο Ιησούς τους ανακοίνωσε ότι κάποιος ανάμεσά τους θα τον προδώσει. Κάθε Απόστολος δείχνει διαφορετική αντίδραση στα νέα αυτά, με διαφορετικό βαθμό θυμού ή κλονισμού. Από τα αριστερά στα δεξιά:  Ο Βαρθολομαίος, Ο Ιάκωβος του Αλφαίου και Θηδδαίου και ο Ανδρέας κλείνουν μεταξύ τους και δείχνουν έκπληκτοί. Ο Ανδρέας σηκώνει και τα δύο του χέρια πάνω σε μια χειρονομία που προτρέπει να σταματήσουν.  Ο Ιούδας, ο Πέτρος και ο Ιωάννης κλείνουν κι αυτοί μεταξύ τους. Ο Ιούδας είναι σε σκιά, μοιάζει να τραβιέται πίσω ξαφνιασμένος από την ξαφνική αποκάλυψη του σχεδίου του. Μαζεύει το μικρό πουγκί με τα αργύρια που του δόθηκε για να προδώσει τον Ιησού. Ο Πέτρος μοιάζει αγριεμένος, προϊδεάζοντας για την αντίδραση του στη Γεσθημανή. Ο Πέτρος κρατάει ένα μαχαίρι, με το οποίο δείχνει (σημαδεύει) προς τον Ιησού, προϊδεάζοντας για την βίαιη προστασία που θα δείξει προς τον Ιησού στη Γεσθημανή. Ο Ιωάννης δείχνει να καταρρέει.  Ο Θωμάς, ο Ιάκωβος και ο Φίλιππος είναι το επόμενο γκρουπ των τριών. Ο Θωμάς είναι ξεκάθαρα αναστατωμένος. Ο Ιάκωβος μοιάζει αποσβολωμένος με το χέρι του να κρέμεται στον αέρα. Ενώ ο Φίλιππος μοιάζει να ζητά κάποιες εξηγήσεις.  Ο Ματθαίος, ο Λουκάς και ο Σίμωνας είναι οι τρεις τελευταίοι. Και ο Ματθαίος και ο Λουκάς κοιτούν ερωτηματικά προς τον Σίμωνα, και μοιάζουν να αναμένουν κάποια απάντηση στην απορία τους. Τα πρόσωπα τους «αναγνωρίσθηκαν» από τους ιστορικούς όταν τον 19ο αιώνα ένα χειρόγραφο (The Notebooks Leonardo Da Vinci pg. 232) ανακαλύφθηκε με τα ονόματά τους. Πριν αυτού μόνο ο Ιούδας, ο Πέτρος, ο Ιωάννης και ο Ιησούς είχαν αναγνωρισθεί. ... και θα επανέλθω...

Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να σας ενημερώσω με τα ακόλουθα: Όταν χρειάζεται αίμα κάποιος, δεν είναι απαραίτητο να δοθεί αίμα στο Νοσοκομείο στο οποίο νοσηλεύεται. Μπορούμε κάλλιστα να πάμε σε οποιοδήποτε αιμοδοτικό κέντρο (για Αθήνα Γενικό Κρατικό «Γεννηματάς», για Πειραιά Γενικό Κρατικό Νίκαιας, για υπόλοιπες πόλεις δεν γνωρίζω) Πανελλαδικά, να δώσουμε αίμα και να αναφέρουμε το όνομα για τον οποίο το προσφέρουμε. Τα αιμοδοτικά κέντρα είναι ανοιχτά όλες τις ημέρες (ΚΑΙ Κυριακή) από το πρωί στις 09:00 έως τις 12:00. Μπορούμε να πάμε την επόμενη ή και τη μεθεπόμενη ή και μετά από καιρό (δεν έχει σημασία η ημέρα, εκτός από πολύ σπάνιες περιπτώσεις) Η ομάδα αίματος δεν χρειάζεται να είναι συμβατή, εξάλλου δεν θα χρησιμοποιήσουν αυτή καθαυτή τη στιγμή το δικό σας αίμα. Οι προϋποθέσεις για να δώσει κάποιος αίμα είναι απλές (και εξίσου σοβαρές): να έχει καλή υγεία, να μην έχει χρόνιες αλλεργίες και να μην κάνει χρόνια χρήση φαρμάκων, να μην έχουν προηγηθεί σεξουαλικές επαφές χωρίς προφύλαξη, να μην έχει γίνει χρήση βελόνων χρησιμοποιημένων και να μην έχει καταναλωθεί αλκοόλ το προηγούμενο βράδυ. Η διαδικασία πάρα πολύ απλή: μια φιάλη αίμα (1/2 λίτρου) σε δέκα λεπτάκια. Μετά σας κερνάνε και χυμό με μπισκοτάκια (για το καλό που πράξατε). Αν κάποιος έχει επείγουσα ανάγκη για αίμα και δεν έχει δικούς του εθελοντές αιμοδότες, προς Θεού δεν θα τον αφήσουν να στραγγίξει μέχρι να δώσει κάποιος. Όλα τα Νοσοκομεία έχουν αίμα και αν συμβεί να μην έχουν με συνοπτικές διαδικασίες (ευτυχώς σε αυτό δεν κωλυσιεργούν) «δανείζονται» από άλλα Νοσοκομεία. Τότε γιατί να δώσουμε αίμα; Το θέμα είναι αυτονόητο: γιατί κάποιος άλλος πριν από εσάς έδωσε για το δικό σας άνθρωπο και το χρησιμοποίησε όταν το είχε ανάγκη. (.. ένα θέμα που βρίσκει πάρα πολύ ευαισθητοποιημένη κάποια που μέχρι πριν μισό χρόνο έβλεπε βελόνες και.. λιποθυμούσε )

Υπάρχει ένα σημείο στο Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο (ένας βράχος εκτός της περιμέτρου του ναού) που μόλις κάτσεις είναι σα να σε διαπερνά ενέργεια. Δε γνωρίζω ούτε το πως ούτε το γιατί. Είναι όμως απίστευτη εμπειρία και αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου μέρη.

Θα παραπέμψω σε μια σχετική μου απάντηση σε ένα άλλο thread:

Αυτό το τελευταίο όμως το βρίσκεις εξίσου άσχετο;

Καταρχάς γιατί μακρηγορείτε σε θεωρίες περί καλού και κακού όταν η απάντηση είναι τόσο προφανής όσο και απλή. ΑΝ δεν υπήρχε το κακό, τότε ΠΟΙΟ θα ήταν το μέτρο αναγνωσιμότητας του καλού. Και τούμπαλιν. Δεν είναι θέμα ισορροπίας. Είναι θέμα ύπαρξης μιας έννοιας ανθρώπινης αντίληψης και καθαρά υποκειμενικής. Και όντως δεν μπορεί κανείς να δώσει τεκμηριωμένα ένα παράδειγμα αντικειμενικού κακού στη φύση. Γιατί η πραγματική δικαιοσύνη είναι τρομακτική στα ανθρώπινα μάτια. Με αυτή τη ζυγαριά (τη λεγόμενη δικαιοσύνη του Θεού στις γραφές) μπορεί κάλλιστα ένας φονιάς αποδεικνύεται «καλός» και ο φονευμένος «κακός».

Σύμφωνα με ένα τεστ που είχα κάνει (ναι κυκλοφορούν και τέτοια στο διαδίκτυο) στην προηγούμενη μου ζωή υπήρξα γυναίκα (το δις εξαμαρτείν), διανοούμενη, εργαζόμουν σε κάτι σχετικό με κράτηση βιβλίων, αρχείων κτλ και ζούσα στην Νότια Σκωτία. Στην αρχή το πήρα ελαφρά, αλλά όταν έκανε το τεστ κι ο «ακατάν» και του ?βγαλε ότι ήταν Ινδός διασκεδαστής (κοινώς καραγκιόζης της πείνας ) ε τότε άρχισα να πιστεύω πιο βαθειά?

Επίσης, είναι θλιβερό και αποτελεί ντροπή για μερικούς συντονιστές να νομίζουν ότι μερικά μέλη ορίζοντας τις αντιδράσεις τους σε κάτι, βάλουν προσωπικά τον συντονιστή που νομίζει ότι με αυτό τον τρόπο επιδιώκουν να κερδίσουν εντυπώσεις και κύρος. Δεν έχω πρόθεση να θίξω συγκεκριμένο συντονιστή και αναφέρομαι γενικά όσο αυτονόητο κι αν είναι αλλά δυστυχώς υπάρχουν και αρκετοί που θεωρούν ότι η γη γυρίζει γύρω απ' αυτούς. Ευχαριστώ και μπορείτε να έχετε τον τελευταίο λόγο, δεν θα ανταπαντήσω.

Το μαχαίρι δείχνει προς τα έξω, προς την άκρη του τραπεζιού (εκτός κι αν δεν το βλέπω καλά). Εκτός κι αν η Μαρία είχε γένια... δεν μπορεί να έδειχνε αυτή (αν υποθέσουμε ότι η όντως γυναικεία φιγούρα δίπλα στον Ιησού είναι η Μαρία η Μαγδαλινή). Θα βρω ένα dvd που είχε πέσει κάποτε στα χέρια μου με σχετικές αναλύσεις και θα επανέλθω δριμύτερη (ναι σας απειλώ! )

Πράγματι πολύ ενδιαφέρον θέμα. Να κάνω κι εγώ την ερώτηση: αναφέρεται στη ζωή του Ιησού στην Ινδία, μετά τη σταύρωση. Ποια είναι δηλαδή η θεωρία στην οποία στηρίζεται; Ότι ο Ιησούς δεν πέθανε στην σταύρωση και συνέχισε το έργο του ή ότι ο Ιησούς πέθανε και αναστήθηκε και συνέχισε το έργο του; Αναμένω με ενδιαφέρον τη διευκρίνιση αυτή και τη συνέχεια?

Και στο θέμα μας: Το χέρι με το μαχαίρι σύμφωνα με διάφορες αναλύσεις (οι οποίες τελικά είναι προσωπικές του καθενός, γιατί μόνο ο Da Vinci ο ίδιος ξέρει τι εννοούσε) ήταν προτεινόμενο προς την Μαγδαληνή. Το «θυμήσου τον Βαπτιστή» επίσης αν δεν κάνω λάθος ήταν ένας μυστικός κώδικας αναγνώρισης κάποιας αποκρυφιστικής ομάδας;

Αγαπητή μου (και το εννοώ) Νεφέλη, Επέτρεψε μου να εξάπτομαι 9:00 το πρωί όταν μπαίνω να διαβάσω, σχολιάσω, προβληματιστώ, διασκεδάσω, χαριεντιστώ στο αγαπημένο μου (κι αυτό το εννοώ) forum και πέφτω στην επιθετική (κι όχι παρακλητική) απάντηση του προλαλήσαντα. Παρορμητικά δε κινούμενη αντέδρασα, όπως άλλωστε έπραξε κι ο φίλτατος johnny που δεν χαλάλισε ένα δευτερόλεπτο παραπάνω να ασχοληθεί με την απάντηση του Αρχάγγελου που ήταν ξεκάθαρο ότι αναφερόταν στην γενικότερη μόδα που προκάλεσε το βιβλίο του Brown. Διάβασα προσεκτικά αυτά που μου παράθεσες και ειλικρινά επιμένω ότι δεν είδα κάπου (με μεγάλη μου ανακούφιση ομολογώ) να αναφέρεται ότι αφαιρείται το δικαίωμα αντίθετης άποψης. Εκεί στάθηκα κι όχι στο αν κάποιος έβαλε σαράντα φατσούλες. Στην κρητική στάση του απέναντι στη διαφοροποίηση της άποψης. Που αν στην τελική είναι άτοπη και εκτός θέματος (όπως έχω διαπιστώσει στο πρόσφατο παρελθόν μου εδώ) σύντομα απομονώνεται και δεν βρίσκει ανταπόκρισης. Αν όμως βρει ανταπόκριση πάει να πει ότι είναι ένα θέμα που απασχολεί και προβληματίζει, πιθανόν να μην έχει καλυφθεί σε αντίστοιχα threads και να χρίζει μεγαλύτερης ανάλυσης ή απλά παραπομπής και στο όποιο συγκεκριμένο θέμα αναλύεται κάθε φορά. Επέτρεψε μου λοιπόν να αντιδρώ όταν νιώθω ότι βάλλεται αυτό το οποίο πιστεύω ότι μου προσφέρει αυτό το forum. Τη γνώση μέσα από το διάλογο και την αντιπαράθεση (όλα εξίσου εποικοδομητικά). Σε ευχαριστώ

Αυτό είναι όντως κανόνας του forum ή προσωπική σου πεποίθηση; Δηλαδή αν διαφωνώ με κάποιο θέμα δεν εκφράζω την διαφωνία μου; Βασικά για να μην το κάνω, δυο φορές δεν φτάνουν. Θα πρέπει να το σκεφτώ τουλάχιστον οκτώ γιατί είμαι και παρορμητικός χαρακτήρας. Έχω μια ιδέα. Να χωριστούμε σε ομάδες με παρόμοιες ενασχολήσεις και πεποιθήσεις και να αγιάζουμε ο ένας τα γένια του αλλουνού. Να αλληλοχαϊδεύουμε τα αυτιά μας. Πέραν της αντίδρασης και της ελαφράς ειρωνείας που σωστά αντελήφθησες καλό θα ήταν κάποιος να βάλει τα πράγματα στη θέση τους γιατί υπό αυτές τις συνθήκες που εσύ υπαγορεύεις με τον τρόπο που τις υπαγορεύεις, εμένα δεν με ενδιαφέρει καθόλου να συνυπάρχω σε αυτό το forum. (Κοίτα! Ξέρω κι εγώ να βάζω κόκκινο χρώμα στα γράμματα!)

Τον δέκατο-τέταρτο που ακριβώς τον εντοπίσατε; Και πως είναι δείπνο εφόσον πίσω στα παραθύρια φαίνεται μέρα; Και γιατί να είναι Μ το αρχικό κι όχι W (βάλτε και τον δίπλα δεξιά μέσα).

Παρόμοιο τεστ (της ΜΥΚ) είχα κάνει κι εγώ προ δεκαετίας (και κάτι ψιλά) και είχα βγει μεγάλο εξυπνοπούλι (18 μονάδες πάνω από το μέσο όρο) και το αποτέλεσμα του το «περιέφερα» με μεγάλη περηφάνια. Δεκα-τόσα χρόνια μετά κοιτώντας διάφορες επιλογές μου (κυρίως τις επηρεαζόμενες από συναισθηματικούς παράγοντες) δεν είμαι και τόσο περήφανη για το αποτέλεσμά τους (το λεγόμενο «κορόιδο» :headb: )?

Να ρωτήσω κάτι; Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν ανάλογες μαρτυρίες; Γιατί όσες αναφορές έχω διαβάσει σχετικά με το Τρίγωνο των Βερμούδων τοποθετούνται χρονικά μέχρι τα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Δεν μπορώ να πω ότι αυτό δεν με προβληματίζει ιδιαίτερα..

Ούτε εγώ θεωρώ τον εαυτό μου μάγισσα , ούτε τέλος πάντων κάτι κοντινό με αυτό. Απλά θεωρώ ότι οι «ανησυχίες» μου (κυρίως μεταφυσικές) καλύπτονται (σε μεγάλο ποσοστό) εδώ μέσα και κάποια πράγματα που αιωρούνται ως θέματα στο μυαλό μου, μπορούν να πάρουν και όνομα. Απλά δεν είμαι κριτική στις θέσεις των άλλων και επιλέγω (τύπου διαλέγω μεζεδάκι από τον μπουφέ) τα θέματα που με αφορούν ή με καλύπτουν. Καθότι παρατηρήτρια λοιπόν, θα προσέξεις ότι η συμμετοχή μου στα μεγάλα θέματα είναι μικρή (σε αντίθεση με τα θέματα περί Orlando) γιατί προς το παρόν «ρουφάω» στοιχεία. Εξάλλου η ζωή μας είναι μια διαρκής αναζήτηση. Δεν σημαίνει ότι εδώ πρέπει να είναι το τέλος για σένα αλλά ένας ενδιάμεσος σταθμός πριν προχωρήσεις κάπου αλλού.

Δε νομίζω ότι θα ?μπαινε στον κόπο η Lilith να ασχοληθεί με την ταπεινή της κόρη (η υπογράφουσα). Όχι δεν ήταν Lilith. Εξάλλου θα ξυπνούσα από το σοκ και θα το θυμόμουν σίγουρα.

Λοιπόν! Προχθές το βράδυ παρακολούθησα στην ΕΤ3 μια πολύ ωραία εκπομπή με τίτλο «Το σύμπαν που αγάπησα» την οποία επιμελούνται και παρουσιάζουν δυο επίκουροι καθηγητές του πανεπιστημίου Αθηνών. Το θέμα της εκπομπής ήταν η λειτουργία του ματιού και το τι τελικά βλέπουμε. Παρουσίασαν ένα πείραμα (το όνομα του Φυσικού που το εκτέλεσε δεν το συγκράτησα) βασιζόμενη στο γεγονός ότι το μάτι μας την εικόνα που βλέπει την γυρνάει ανάποδα (το πάνω κάτω) και στη συνέχεια ο εγκέφαλος την μετατρέπει πάλι στην κανονική της μορφή. Ο Φυσικός έκλεισε το ένα του μάτι με καλύπτρα και στο άλλο έβαλε μια αντανακλαστική διόπτρα. Δηλαδή η εικόνα που έφτανε στο μάτι του ήταν ήδη ανάποδα. Άρα το μάτι με τη σειρά του, το μετέτρεπε πάλι άρα το ?βλεπε κανονικά. Με τη σειρά του όμως το οπτικό μήνυμα έφτανε στον εγκέφαλο πάλι ανάποδα, εφόσον το ξαναμετέτρεπε ο εγκέφαλος. Το εκπληκτικό λοιπόν είναι ότι μετά από δύο εβδομάδες που συνέχισε να φοράει την καλύπτρα και την διόπτρα, ο εγκέφαλος προσαρμόστηκε και άρχισε να τα βλέπει όλα κανονικά πάλι! Τότε λοιπόν ελευθέρωσε τα μάτια του και εφόσον ο εγκέφαλός του είχε προσαρμοστεί στα καινούρια δεδομένα, έβλεπε τα πάντα ανάποδα πάλι! Πέρασαν τρεις εβδομάδες μέχρι ο εγκέφαλος του να επαναπροσαρμοστεί και να αρχίσει να βλέπει πάλι κανονικά. Συμπέρασμα του πειράματος; Βλέπουμε αυτό που θέλει (μας επιτρέπει) ο εγκέφαλος να δούμε κι όχι αυτό που πραγματικά βλέπουμε!

AEROSMITH αφιερωμένο σε όσους αγάπησαν ή αγαπούν πολυυυυυυυυυυυυυυ I could stay awake just to hear you breathing, Watch you smile while your sleeping, While your far away and dreaming, I could spend my life in this sweet surrender, I could stay lost in this moment forever, Every moment spent with you is a moment Ι treasure, Ι don't want to close my eyes, I don't want to fall asleep Cause I miss you baby, and I don't want to miss a thing, cause even when I dream of you, the sweetest dream would never do, I still miss you baby, and I don't want to miss a thing, Lying close to you feeling your heart beating, And I wondering what your dreaming, Wondering if it's me your seeing, And then I kiss your eyes and thank god we're together, I just want to stay with you in this moment forever and forever forever, I don't want to miss one smile, I don't want to miss one kiss, I just want to be with you right here with you, Just like this, I just want to hold you close , And feel your heart so close to mine, And just stay here in this moment, For all of the rest of time ... αχ... (είχα να πω)

Πιο πολύ δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω! Προσθέτω και το Constantine που με άφησε άφωνη, η "προσέγγιση" της εμφάνισης του Αρχάγγελου (Αγγελάκης μη γλύφεσαι, δεν λέω εσένα )