Σε αυτήν την φράση ταιριάζει μια Αρχη απο το Κυμβάλειον. Η Αρχή της Πολικότητας."Όλα είναι διπλά, όλα έχουν δύο πόλους, όλα έχουν το δικό τους ζευγάρι αντίθεσης: το όμοιο και το αντίθετο είναι το ίδιο, τα αντίθετα είναι όμοια στη φύση τους αλλά διαφορετικά στο Ρυθμό, στα άκρα συναντώνται όλες οι αλήθειες, όλα τα παράδοξα μπορούν να συνδιαλλαγούν". Νομίζω οτι ο άνθρωπος συνήθως θεωρεί ενστικτωδώς οτι μπορεί να έχει τον έλεγχο των καταστάσεων γύρω του, και των γεγονότων που συμβαίνουν στην ζωή του. Την ευτυχίας σου μπορεί να την διαδεχτεί η δυστυχία σου, την ασφάλεια σου η αναφυλαξία κ.λ.π και θεωρώ οτι έτσι πρέπει να συμβαίνει γιατί αν δεν φας αλάτι πως θα μπορέσεις να καταλάβεις οτι η ζάχαρη είναι γλυκιά? Νομίζω οτι όταν πονάς το χειρότερο σε μια ανάμνηση ευτυχίας είναι η φράση "Αν... Αν δεν είχα κάνει αυτό τώρα μπορεί να μην ήταν έτσι τα πράγματα.Αν... Αν...Αν..." Θεωρώ οτι το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν, το παρόν στο παρόν και το μέλλον στο μέλλον.Οι αναμνήσεις ανήκουν στο παρελθόν και σκοπός τους είναι να σε μάθουν κάποια πράγματα.Ακόμα και όταν σε πονάνε. Το "αν" δεν θα σε βγάλει απο κανένα αδιέξοδο και απο κανένα πόνο. Εκτός απο τις αναμνήσεις υπάρχουν και τα όνειρα, και οι στόχοι που ανήκουν στο μέλλον.Όταν λοιπόν πονάς αντι να αναπολείς,βάλε ένα στόχο.Στην προκειμένη περίπτωση να κερδίσεις ξανά την ευτυχία σου.
Γιατί το όμοιο και το αντίθετο είναι το ίδιο απλά έχουν διαφορετικό ρυθμό. :smilewink: