Περι ηθικης

[white_unicorn]

Αυτό που δεν έχω δει πουθενά να αναλύεται, είναι το πώς βιώνεται ο βιασμός από τη γυναίκα σε διάφορες κοινωνίες. Στη σύγχρονη δυτική κοινωνία όπου η γυναίκα διαθέτει κατά βούληση τον εαυτό της, ο βιασμός προκαλεί πολλαπλά ψυχικά τραύματα. Αναρωτιέμαι, σε μια κοινωνία που η γυναίκα έχει μάθει πως είναι αντικείμενο, ο βιασμός της αφήνει τα ίδια τραύματα ή θεωρείται ως "φυσικό" επακόλουθο του ότι είναι γυναίκα κι η ζωή συνεχίζεται;

 

Ο προβληματισμός μου σε καμμία περίπτωση δεν επικροτεί τις ανδροκρατούμενες κοινωνίες, αλλά αναρωτιέμαι - σε ουτοπική βάση. Αν είχαμε μια μητριαρχική κοινωνία όπου το στίγμα θα το είχε ο βιαστής και όχι το θύμα (όπως σήμερα) μήπως το θύμα δε θα είχε και τα επακόλουθα ψυχικά τραύματα και θα μπορούσε να συνεχίσει τη ζωή του κανονικά;

 

Μήπως, στην τελική, είμαστε κι εμείς συνένοχοι, ως προς τα θύματα βιασμού, επιτείνοντας την οδύνη του θύματος; Ξέρετε, ακόμα και η αντιμετώπιση "καημένη-μου-φίλη-που-σε-βιάσανε" να "ρίχνει" το θύμα ακόμα περισσότερο ψυχολογικά: προσέξτε πως στη συγκεκριμένη αντιμετώπιση, υπάρχει η κρυφή παραδοχή πως το θύμα πρέπει να υποφέρει - γιατί πρέπει;

 

Αν και δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα του βιασμού ούτε και της ψυχολογίας (αν και θα ήθελα) έχω την εντύπωση οτί τα τραύματα υπάρχουν πάντα! Ο εξευτελισμός όσο και να τον θεωρεί "φυσιολογικό " δεν παύει να την πληγώνει (δεν βρίσκω καλύτερη φράση) (στην περίπτωση της "γυναίκας-αντικείμενο").

Στην άλλη περίπτωση που και ο περίγηρος "φταίει" ναι! αν η μάνα της ή η κολλητη της λένε κάτι τέτοια φυσικά δεν γίνεται τπτ..... αλλά ακόμα και στην ουτοπική περίπτωση που ο δράστης έχει όλο το βάρος ακόμα και κει δεν νομίζω πως η κοπέλλα θα συνέλθει έτσι εύκολα....... :headb:

αυτά τα ενοχικά σύνδρομα είναι που δεν αντέχω....εμ τράβηξε ότι τράβηξε εμ έχει και ενοχές????? και ο βιαστής δλδ? τι έχει? καλά έκανε? (εννοώντας αυτούς που θεωρούν υπεύθηνη και την κοπέλλα....)τεσπα.

Αυτά........

Edited December 13, 2005 by white_unicorn

[Namiarlda]

Αυτό που δεν έχω δει πουθενά να αναλύεται, είναι το πώς βιώνεται ο βιασμός από τη γυναίκα σε διάφορες κοινωνίες. Στη σύγχρονη δυτική κοινωνία όπου η γυναίκα διαθέτει κατά βούληση τον εαυτό της, ο βιασμός προκαλεί πολλαπλά ψυχικά τραύματα. Αναρωτιέμαι, σε μια κοινωνία που η γυναίκα έχει μάθει πως είναι αντικείμενο, ο βιασμός της αφήνει τα ίδια τραύματα ή θεωρείται ως "φυσικό" επακόλουθο του ότι είναι γυναίκα κι η ζωή συνεχίζεται;

 

Ο προβληματισμός μου σε καμμία περίπτωση δεν επικροτεί τις ανδροκρατούμενες κοινωνίες, αλλά αναρωτιέμαι - σε ουτοπική βάση. Αν είχαμε μια μητριαρχική κοινωνία όπου το στίγμα θα το είχε ο βιαστής και όχι το θύμα (όπως σήμερα) μήπως το θύμα δε θα είχε και τα επακόλουθα ψυχικά τραύματα και θα μπορούσε να συνεχίσει τη ζωή του κανονικά;

 

Μήπως, στην τελική, είμαστε κι εμείς συνένοχοι, ως προς τα θύματα βιασμού, επιτείνοντας την οδύνη του θύματος; Ξέρετε, ακόμα και η αντιμετώπιση "καημένη-μου-φίλη-που-σε-βιάσανε" να "ρίχνει" το θύμα ακόμα περισσότερο ψυχολογικά: προσέξτε πως στη συγκεκριμένη αντιμετώπιση, υπάρχει η κρυφή παραδοχή πως το θύμα πρέπει να υποφέρει - γιατί πρέπει;

 

Αν και δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα του βιασμού ούτε και της ψυχολογίας (αν και θα ήθελα) έχω την εντύπωση οτί τα τραύματα υπάρχουν πάντα! Ο εξευτελισμός όσο και να τον θεωρεί "φυσιολογικό " δεν παύει να την πληγώνει (δεν βρίσκω καλύτερη φράση) (στην περίπτωση της "γυναίκας-αντικείμενο").

Στην άλλη περίπτωση που και ο περίγηρος "φταίει" ναι! αν η μάνα της ή η κολλητη της λένε κάτι τέτοια φυσικά δεν γίνεται τπτ..... αλλά ακόμα και στην ουτοπική περίπτωση που ο δράστης έχει όλο το βάρος ακόμα και κει δεν νομίζω πως η κοπέλλα θα συνέλθει έτσι εύκολα....... :headb:

αυτά τα ενοχικά σύνδρομα είναι που δεν αντέχω....εμ τράβηξε ότι τράβηξε εμ έχει και ενοχές????? και ο βιαστής δλδ? τι έχει? καλά έκανε? (εννοώντας αυτούς που θεωρούν υπεύθηνη και την κοπέλλα....)τεσπα.

Αυτά........

.

 

 

Το χειροτερο ειναι οι περιπτωσεις που κουκουλωνται περιπτωσεις κακαποιησης απο το οικογενιακο περιβαλλον για να αποφυγουν την αποπομπη.......

Μανα να καλυπτει τον "πατερα", "θειο", "παππου", "οικογενειακο φιλο". Εκει να δεις τραυματα οπου το θυμα μπαινει και σε διαδικασιες να πιστευει οτι το ιδιο ειναι υπευθυνο για οσα του συμβαινουν. Εβλεπα σε μια πρωινη ενημερωτικη εκπομπη μια τετοια περιπτωση και ειχα παθει σοκ με αυτα που ακουγα. ( και με τον Αυτια επισεις που καθε αλλο παρα ενημερωτικος δεν ηταν πιο πολλη σε μεσημεριανη ζωνη μου εμοιζε η εκπομπη του)