Εγώ καί τά κουστούμια μου...

[Guest betrex]

Hello..

Λοιπόν με το που διάβασα την πρόταση του σείρειου στο μυαλό μου ήρθε η εξής οικόνα:Πλέον ο άνθρωπος έχει σταματήσει να αγωνίζεται για το δικό του*(ότι και αν είναι αυτό) επειδή φοβάται αυτούς που του έχουν μάθει από μικρό να τους φοβάται και να κάνει ότι του λένε επειδή του έχουν μάθει από μικρό να κάνει αυτό που θεωρούν αυτοί σωστό..και εδώ μπαίνουν τα κουστούμια!Κοιτάζοντας γύρω του ένας ανυποψίαστος άνθρωπος βλέπει τους γύρω του να ακολοθούν κάτι με τόσο πίστη και προσίλωση που δεν μπορεί να αντισταθεί να φορέσει κι αυτός αυτό το "κουστούμι"(ας πούμε το "κουστούμι" των γυμνασμένων) γιατί αυτό θα του προσφέρει αναγνώριση στους γύρω του και επίσης θα ενταχθεί σε μια ομάδα-οικογένια κια θα νιώθει μια προσωρινή ικανοποίηση και ευτυχία που πολύ σήντωμα τελιώνει αφήνωντας τον στο χάος στο μάυρο..στα ΔΥΣΚΟΛΑ..εκεί που πρέπει μόνος του να φτιάξει τον δικό του χαρακτήρα,να ανακαλύψει ποια είναι αυτά που τον κάνουν πραγματικά ευτυχισμένο και γεμάτο.Όμως αυτός ο ανηποψίαστος άνθρωπος δεν θα μπορέσει να το κάνει (να περάσει την πρωσοπική αναγνώριση δηλαδή) γιατί στο δρόμο του προχωρόντας θα δει ακόμη ένα υπέροχο καινούργιο κουστούμι που είναι στη μόδα και αυτό θα τον κάνει να τρακάρει,να σταματήσει τον δικό του δρόμο και να φορέσει αυτό το καινούργιο κουστούμι..κι αυτό πάει λέγοντας..είναι ένας κύκλος που δεν σταματάει αν δεν τον σταματήσουμε εμείς κάποια στιγμή..ο άνθρωπος είναι από την φύση του ελεύθερος και μοναδικός..κανείς δεν μπορεί να μας κάνει πρόβατα,και αν μας κάνει αυτό σημαίνει πως πεθάναμε η αν δεν το κάναμε ακόμη,οδεύουμαι προς τα κει!

Γι αυτό πρέπει να μην φοβόμαστε την αντίδραση των άλλων στη δικιά μας μοναδική πραγματικότητα!

[Βελανιδιά]

Παρόλο που πρόκειται για θέμα δυο ετών που ξεθάφτηκε, αυτή τη φορά θέλω τόσο πολύ να απαντήσω... Και το θέλω γιατί αλήθεια, λατρέυω τη συγχρονικότητα... :angel:

 

Μόλις χτες βράδυ, είχα μια συζήτηση για "κουτάκια"... Τα έτοιμα κουτάκια, στα οποία όλοι προσπαθούν να χωρέσουν. Άλλοι είναι φτιαγμένοι στα μέτρα τους, το καταφέρνουν άνετα, και είναι ευτυχισμένοι με αυτό.

Μαγκιά τους.

Άλλοι δε χωράνε, αλλά και δεν το δέχονται, προσπαθούν, στριμώχνονται, τα ξεχειλώνουν, και τελικά όλη η εικόνα είναι μια αηδία... με πιασμένους, σακατεμένους ανθρώπους και σαραβαλιασμένα κουτάκια.

Καμία μαγκιά εδώ.

Προσπάθησα κι εγώ. Με αποτέλεσμα όλα τα παράπανω. Τελικά αποδέχτηκα, ότι δε χωράω σε κανένα ετοιματζίδικο κουτάκι, και είμαι χαρούμενη μ' αυτό. Αν οπωσδήποτε θελήσω κουτί, θα πρέπει να φτιάξω δικό μου. Στα μέτρα μου, με τα υλικά μου, να δέχεται το σχήμα μου, να μη με στενεύει

-αμ, αυτό χρυσή μου δεν είναι "κουτί"...ενεργειακή σφαίρα είναι!

-ε, και? ακόμα καλύτερα! ζεστά ή δροσερά, πάντα προστατευμένα, και με ελευθερία κινήσεων...εσένα τι σε χαλάει?

-μα, δε σκέφτεσαι, σε έναν κόσμο γεμάτο κουτάκια, τι θα πουν γι' αυτό το...πράμα?

-όχι! δικό τους πρόβλημα. εγώ κάνω το ταξίδι μου και μαθαίνω. ας κάνουν κι αυτοί το δικό τους. αν δεν τολμούν...δε θα το λύσω εγώ!

(ένας εσωτερικός διάλογος, που στιγμιαία εξωτερικεύθηκε...)

[margarita]

"... αγανακτώ μέ τά ετοιματζίδικα κουστούμια μου, πού ξεχυλώνουν καί κρεμάνε καί βρίζω τούς εμπόρους πού τά πουλάνε. Κι όμως εγώ αυτά αγοράζω γιατί βαριέμαι νά πάω στό ράφτη... Ασε πού είναι καί ...φτηνότερα!"

 

Μια ερασιτέχνης μοδίστρα, που ράβει τα ταγιεράκια της (και όχι μόνο) συμβουλεύει:

Μάθε να κόβεις και να ράβεις!

Σπουδαία ασχολία!

Μαθαίνεις, δημιουργείς, ευχαριστιέσαι, ξεχωρίζεις, δουλεύεις με και για τις λεπτομέρειες .

Δεν ξεχυλώνουν, δεν κρεμάνε, δε φοράς τα ίδια με όλους τους άλλους, διαλέγεις εσύ για σένα (χρώματα και σχέδια) , είναι πολύ φθηνότερα από τα ετοιματζίδικα κι από κείνα του ράφτη, δεν είναι στενά, δεν είναι φαρδιά, δεν είναι κοντά, δεν είναι στραβά! Κι αν είναι ή αν ... γίνουν... συνήθως ΤΑ ΔΙΟΡΘΩΝΕΙΣ :cheerful:

 

ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ όταν τα ολοκληρώσεις είναι πάντα ωραία και πολύτιμα ... κι ας γίνουν ντεμοντέ, γι΄ αυτό δεν τα πετάς σχεδόν ποτέ! Είναι δικά σου, από σένα και για σένα! :cheerful:

 

Ζητούν όμως κάτι...... το χρόνο σου και τον κόπο σου... ίσως και λίγη από την αγάπη σου ... αφού είναι δημιουργήματά σου...