Anor Posted November 21, 2008 Report Share Posted November 21, 2008 Είναι όμορφα.. μας έχει λείψει. Πολλοί κάθε Σ.Κ εγκαταλείπουν τα σπίτια τους φτιαγμένα απο μπετόν και πάνε βόλτα εκεί που μπορούν να θυμηθουν και πάλι γιατί είμαστε εδώ. Στην φύση... στο βουνο , στην θάλασσα, οπουδήποτε μακριά απο το μπετόν και την άσφαλτο. Προσωπικά προτιμώ το βουνό. Το οτι βρίσκομαι πάνω του. Σε ενα χώρο γεμάτο απο δέντρα και μακριά απο την βουή μιας πόλης. Σε ενα χώρο που η ενέργεια του σε κατακλύζει κάθε λεπτό ενώ περπατάς στα σμιλεμένα απο τον χρόνο , μονοπάτια του. Δάση απο έλατα, πεύκα, κέδρους... με φύλα βελόνες που μέσα στην πρωινή ομίχλη της υγρασίας, βαραίνουν απο τις στάλες της δροσιάς επάνω τους. Μέσα απο την ομίχλη , ελάχιστες ακτίνες φωτός περνάνε απο ενα θαμπό και χλωμό ήλιο. Οι αντανακλάσεις τους όμως κάνουν τα πάντα να λαμπυρίζουν σαν διαμάντια κάτω απο φώς. Ο μόνος ήχος γύρω είναι απο κάποιο τιτιβισμα πουλιών ή απο μια αλεπού που λιγα μέτρα πιο μακριά τρέχει να σε παρασύρει και να προφυλάξει τα παιδιά της απο τον εισβολέα που παρουσιάζεται με το πρόσωπο σου. Ο ήχος της ίδιας της αναπνοής σου .. ακόμα και ο ήχος του χτύπου της καρδιάς σου, ακούγεται σε αυτό το περιβάλλον. Το πράσινο τοπίο των δέντρων , κάνει όλο τον τόπο να φαίνεται σαν ενα σμαράγδι πολύτιμο. Όσο πλησιάζεις προς την κορυφή τα δέντρα ανοίγουν σαν τα απομακρύνει ενα αόρατο χέρι. Χαμηλώνει η βλάστηση και τα ρυάκια απο νερό που έβλεπες πιο πριν γίνονται ίσα ίσα ενα καναλάκι απο νερό και εξαφανίζονται και αυτά. Ξαφνικά εκεί στην κορυφή του βουνού , μπορεις και βλέπεις τον ήλιο που έχει βγέι και σκορπίζει φώς στον κόσμο γύρω. Μια πεδιάδα απο πράσινα δέντρα. Μια έντονη αύρα που σε διαπερνάει απο κάθε πόρο του σώματος και νιώθεις και πάλι την αρχέγονη δύναμη του κόσμου να σε πλημμυρίζει. Μια δυνατή δόση ενέργειας που μπορεί να δώσει μόνο η φύση. Την αρχαία δύναμη του βουνού.. της Γαίας... Την σοφία μιας δύναμης κρυμμένης για χιλιάδες χρόνια μέσα σε ενα τεράστιο όγκο απο πετρώματα, νερό , δέντρα και ζώα. Και εκεί στην κορυφή να το νιώθεις όλο να σε διαπερνάει. Την δύναμη της ζωής που υπάρχει εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια στην Γαία. Να σου δίνει την αίσθηση του γιατί ο άνθρωπος ήταν ο πρώτος που διά της λογικής του αντιλήφθηκε την δύναμη αυτή καλύτερα απο κάθε άλλο ζώο. Να βλέπεις τον υπόλοιπο κόσμο απο ψηλά.. παρατηρώντας τα πάντα σαν εκείνο το γεράκι που πετάει παραπέρα στον ουρανό και γυρνάει βόλτες απο πάνω απο το δάσος. Είναι πραγματικά δύσκολο να περιγράψεις το τι νιώθεις εκείνη την στιγμή. Σαν να σε διαπερνάει ηλεκτρικό ρεύμα , ... σαν να σε κάνει ενα με το βουνό εκείνη την στιγμή και να διαπιστώνεις μια τρομακτικά ισχυρή αλλά και συνάμα ήρεμη δύναμη να βρίσκεται παρούσα ... δίπλα σου.. μέσα σου .. εκείνη την στιγμή. Να νιώθεις γιατί ο άνθρωπος είναι κομμάτι της Φύσης και οχι το αντίστροφο. Και όλα αυτά τα αφήσαμε και καταστρέφονται για να ζούμε εμείς σε σπηλιές απο μπετόν και να είμαστε δυστυχισμένοι λες και υπάρχει μόνο αυτός ο τρόπος για να επιβιώσουμε σαν είδος. Να ζούμε σε τσιμεντένιες μυρμηγκοφωλιές που τα απόβλητα τους καταστρέφουν τον κόσμο γύρω τους... αλλά και στο τέλος... εμάς... τους κατοίκους τους. Anor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dimulator Posted November 21, 2008 Report Share Posted November 21, 2008 (edited) Πολύ ωραίο, εύγε! Edited November 21, 2008 by dimulator Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nenya Posted November 21, 2008 Report Share Posted November 21, 2008 Τωρα θελω να παω Σαμοθρααααακηηηηηηη...... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.