Αλχημεία

[Νεφέλη]

Η Ανάσταση του Αλχημιστή

 

Γράφει ο Μαρκ Σταβις

 

Ποια είναι τα πρώτα πράγματα που μας έρχονται συνήθως στον νου όταν ακούμε τη λέξη αλχημεία; Οι γέροντες του Μεσαίωνα που, ξεχασμένοι σε κάποια σοφίτα, μελετούσαν ακατάπαυστα μικρά φιαλίδια γεμάτα με κάποιο άγνωστο αφρίζον υγρό ή περνούσαν ώρες μπροστά σε κάποιον φούρνο προσπαθώντας να λιώσουν το μολύβι και να το κάνουν χρυσό. Αυτή είναι η εικόνα του αλχημιστή εκείνης της εποχής που η μυθολογία και οι προκαταλήψεις της ιστορίας έχουν περάσει στις μέρες μας.

Είναι αλήθεια, ότι πολλοί από τους παλιούς αλχημιστές υπήρξαν οι πρόδρομοι των σύγχρονων επιστημών. Η φυσική και η χημεία τους οφείλουν πολλά, διότι από τον ιδρώτα και τον κόπο τους προήλθαν πολλές από τις σύγχρονες ανέσεις: η πορσελάνη, η απόσταξη οινοπνεύματος, τα οξέα, τα άλατα και πολλά μεταλλικά κράματα είναι αποτέλεσμα των παλιών αλχημικών πειραματισμών. Μα αν η αλχημεία δεν ήταν μία ανόητη σπατάλη χρόνου με στόχο την αναζήτηση του τρόπου μετατροπής των βασικών μετάλλων σε χρυσό, τότε τι ήταν;

 

Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ

Η λέξη αλχημεία, ή αλ-κεμί, λέγεται ότι προέρχεται από τα αραβικά ή τα αιγυπτιακά και σημαίνει τη θεία χημεία ή ενδεχομένως τη μαύρη γη, δηλαδή την τελματωμένη λάσπη που απέμενε κάθε χρόνο μετά τις πλημμύρες του Νείλου. Ωστόσο, ανεξάρτητα από την ετυμολογία της, η λέξη αλχημεία κατέληξε να δηλώνει μία πολύ ιδιαίτερη μορφή πνευματικής ανάπτυξης. Από την Ελλάδα του Πλάτωνα ως την Αναγέννηση της Ευρώπης, η Αίγυπτος θεωρείτο η χώρα, αν όχι η πηγή, των μυστικιστικών στοιχείων. Ο Αιγύπτιος θεός Θωτ, ο Ερμής των Ελλήνων, λέγεται ότι ήταν ο πατέρας όλων των μαγικών τεχνών και επιστημών και πολλά βιβλία και νόμοι για τη δημιουργία αποδίδονται σε αυτόν.

Τα βιβλία αυτά αποτέλεσαν σε μεγάλο βαθμό τη βάση της αποκρυφιστικής διδασκαλίας στη Δύση και είναι γνωστά ως τα Ερμητικά Κείμενα. Πρόκειται για το σύνολο των έργων που αποδίδονται στον γραφέα των θεών. Οι διδασκαλίες και οι πρακτικές που περιλαμβάνονται σε αυτά τα συγγράμματα ονομάζονται Ερμητισμός.

Κατά την Αναγέννηση ο όρος αναφερόταν και σε πτυχές του ιουδαϊκού μυστικισμού (της Καβάλα), στην αλχημεία, τη χρήση τελετουργικών και την επικοινωνία με υπερ-ουράνια όντα ή αγγέλους. Δεν πρέπει να λησμονούμε, ότι στον αρχαίο κόσμο και μέχρι το τέλος της Αναγέννησης (16ος αιώνας) η μαγεία δεν θεωρείτο δεισιδαιμονία αλλά ένας λογικός και σωστός τρόπος κατανόησης του σύμπαντος και ελέγχου του ανθρώπινου πεπρωμένου. Η μαγεία, η φαντασία και ο μαγνητισμός συνδέονται μεταξύ τους, όχι μόνο μέσω της κοινής ρίζας -mag (στα αγγλικά, magic, imagination, magnetism) αλλά και μέσω του τρόπου που εκλαμβάνονται στο μυαλό ενός μάγου ή αλχημιστή.

Για τον μάγο, ή ακόμα και τον αλχημιστή, το σύμπαν θεωρείται ένας καθρέφτης της φαντασίας του Θεού. Οι νόμοι του είναι σταθεροί και λογικοί και, αν εμείς είμαστε πλασμένοι κατ' εικόνα του Δημιουργού, τότε μπορούμε επίσης να δημιουργούμε όπως Εκείνος μέσα από τη δύναμη της φαντασίας. Η δυνατή φαντασία «τεντώνει» την ύλη του σύμπαντος, την έλκει προς μία μαγνητική δύναμη κι έτσι οι εικόνες που πλάθουμε καρποφορούν. Οι θεμελιώδεις ιδέες της μαγείας και της αλχημείας όπως διαμορφώθηκαν στην Αναγέννηση, απαντούν και στη γιόγκα της Ανατολής και αποτελούν τη βάση του κινήματος της Νέας Εποχής (New Age) καθώς και της υπνοθεραπείας, της καθοδηγούμενης νοερής απεικόνισης με σκοπό τη θεραπεία διανοητικών ασθενειών και καρκίνου, και σημείο αναφοράς για παρόμοιες ψυχο-πνευματικές πρακτικές.

Βέβαια, μέχρι το τελευταίο μισό του 20ου αιώνα, οι περισσότερες από αυτές τις πνευματικές πρακτικές κρατούνταν μυστικές λόγω του φόβου της πολιτείας και του θρησκευτικού κατεστημένου. Έτσι, έγιναν γνωστές ως απόκρυφες ή μυστικές. Δεδομένου του ότι πολλές από αυτές χρησιμοποιούσαν τα ίδια σύμβολα και τα ίδια αναγνώσματα με τις σύγχρονες θρησκείες, τον χριστιανισμό, τον ιουδαϊσμό και το Ισλάμ, οι μυστικές, αποκρυφιστικές ή ερμητικές τέχνες και επιστήμες κατέληξαν να εκπροσωπούν την εσωτερική, την κρυφή διάσταση πίσω από την εξωτερική καθημερινή πρακτική και το δόγμα. Εξαιτίας του φόβου της φυλάκισης ή του θανάτου, οι εσωτερικές πρακτικές διδάσκονταν μόνο σε λίγους και μέσα από αργές, προσεκτικές, συμβολικές τελετουργίες και μυστικές διδασκαλίες που ονομάζονταν μυήσεις.

Κάθε μύηση συμβόλιζε ένα σκαλοπάτι ή ένα στάδιο του εσωτερικού ταξιδιού του μαθητή προς τη φώτιση. Τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα ιδρύθηκαν δεκάδες μυητικά τάγματα και εταιρίες σε ολόκληρη την Ευρώπη με σκοπό τη διάδοση των πνευματικών διδασκαλιών. Τα σημαντικότερα ήταν το τάγμα των Ροδόσταυρων, των Ελευθερομασόνων και των Ναϊτών Ιπποτών. Ορισμένα, όπως οι Ελευθερομασόνοι, δίδασκαν τα μέλη τους δίνοντάς τους ηθική καθοδήγηση. Άλλα, όπως οι Ροδόσταυροι, δίδασκαν πρακτικό μυστικισμό, τη χρήση των τελετουργιών, τη δομή του σύμπαντος μέσα από την Καβάλα καθώς και εργαστηριακή αλχημεία.

Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, πολλές από αυτές τις οργανώσεις εξακολουθούν να υφίστανται σε κάποια μορφή ακόμα και σήμερα. Ωστόσο, όσον αφορά την αλχημεία, το κάθε στάδιο ή επίπεδο αντιπροσωπεύει όχι μόνο μία εσωτερική αφύπνιση (μύηση) αλλά και μία πρακτική τεχνική που εκτελείται στο εργαστήριο. Η σωματική εργασία στο εργαστήριο γίνεται ένα μέσον επιβεβαίωσης της διεύρυνσης του νου και του σώματος προς τη συνείδηση.

Λέγεται, ότι η αλχημεία είναι ένα μυητικό σύστημα, στο οποίο δεν χωρούν αυταπάτες. Είναι το μόνο μυητικό μονοπάτι στο οποίο υπάρχει αντικειμενικός έλεγχος στο εργαστήριο. Έτσι, αν το πείραμά σας δείξει ότι ξεπεράσατε τους νόμους της ύλης του σύμπαντος, δείχνει ότι είστε ένας αλχημιστής με εσωτερική αφύπνιση. Ο κανόνας είναι, σύμφωνα με τον Jean Dubois, ιδρυτή και πρώτο πρόεδρο της γαλλικής αλχημιστικής οργάνωσης «Φιλόσοφοι της Φύσης», ότι δεν θα μεταστοιχειώσεις τίποτα αν πρώτα δεν έχεις μεταστοιχειώσει τον εαυτό σου.

Ο Dubois ασκούσε πρακτική αλχημεία και άλλες αντίστοιχες εσωτερικές τέχνες επί εξήντα χρόνια περίπου. Λόγω της μακρόχρονης επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην ηλεκτρολογία ως στέλεχος μιας μεγάλης διεθνούς εταιρίας ηλεκτρονικών και του έργου του στον τομέα της πυρηνικής φυσικής με τον νομπελίστα Jollio-Curie, λέγεται ότι υπήρξε, σύμφωνα με μαρτυρίες συναδέλφων αλχημιστών, από τους λίγους ανθρώπους που γνώριζαν τόσο καλά τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων ή το καβαλιστικό διάγραμμα. Όπως λέει ο ίδιος, ξεκίνησε το πνευματικό του μονοπάτι όταν σε ηλικία δώδεκα ετών είχε πνευματική αφύπνιση στον καθεδρικό ναό της νήσου Μον Σεν Μισέλ, που βρίσκεται κοντά στις νορμανδικές ακτές.

Η αφύπνιση οδήγησε τον Dubois σε μια ζωή ενεργούς συμμετοχής και δραστηριοποίησης στους εσωτερικούς κύκλους της Ευρώπης. Χρημάτισε πρόεδρος του τμήματος των Πεφωτισμένων, των μαθητών του AMORC που είχαν φτάσει στο ανώτερο επίπεδο, του γαλλόφωνου παραρτήματος του τάγματος των Ροδόσταυρων καθώς και πρόεδρος διαφόρων εσωτερικών ταγμάτων και εταιριών. Κουρασμένος πια από τον μεγάλο βαθμό μυστικότητας και την συχνά υπερβολική πίεση που επιφέρει στον εαυτό το βάρος του όρκου, έπαψε να είναι μέλος σε όλες αυτές τις οργανώσεις και ίδρυσε τους Φιλοσόφους της Φύσης για να ανοίξει το μονοπάτι της αλχημείας στους ανοιχτόκαρδους και ανοιχτόμυαλους. Αυτό εκφράζει και η άποψή του για τη βασική φιλοσοφία που κρύβεται πίσω από την αλχημεία: η αλχημεία είναι η επιστήμη της ζωής, της συνείδησης.

Ο αλχημιστής γνωρίζει, ότι υπάρχει ένας πανίσχυρος δεσμός ανάμεσα στην ύλη, τη ζωή και τη συνείδηση. Η αλχημεία είναι η τέχνη του χειρισμού της ζωής και της συνείδησης της ύλης που τη βοηθάει να εξελιχθεί ή να λύσει τα προβλήματα της εσωτερικής δυσαρμονίας. Η ύλη υπάρχει μόνο επειδή δημιουργείται από τον ανθρώπινο σπόρο. Ο ανθρώπινος σπόρος, ο πρώτος άνθρωπος, έφτιαξε την ύλη προκειμένου να επανέλθει στην παλιά του κατάσταση και να εξελιχθεί. «Αν δούμε πέρα από αυτό που είπα, το απόλυτο ον είναι αυτοδημιούργητο κι εμείς πρέπει να γίνουμε επίσης αυτοδημιούργητοι κατ' εικόνα του», δήλωσε ο Dubois πρόσφατα σε συνέντευξη του ετήσιου συνεδρίου των Φιλοσόφων της Φύσης. Παρόμοια δήλωση έκανε και ο Γάλλος αλχημιστής Francois Trojani στη διάρκεια μίας συνέντευξης που παραχώρησε στον Joseph Rowe στο καλοκαιρινό τεύχος του Gnosis το 1996. «Η αλχημεία είναι η διάσταση του εσωτερικού στοιχείου και του νοήματος υπό τη βαθύτερη έννοια: του νοήματος της ζωής, του νοήματος της δικής μου ζωής, των ερωτημάτων της σχέσης ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη, του σκοπού και της αξίας των πράξεών μου, των ερωτημάτων από πού έρχομαι; γιατί βρίσκομαι εδώ; ποιος είμαι; Δεν λέω, ότι η αλχημεία δίνει ακριβείς απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά αλλά ότι λειτουργεί στη διάσταση στην οποία προκύπτουν».

 

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Όπως η εσωτερική μύηση ζητάει να γιατρέψει τα ψυχικά τραύματα της ανθρωπότητας, το ίδιο ζητάει και το «θετό» παιδί της, η σύγχρονη ψυχολογία. Το αποτέλεσμα είναι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα να γνωρίζουν την αλχημεία μέσα από το μεγάλο έργο του Ελβετού ψυχολόγου Γκούσταβ Γιουνγκ. Ο Γιουνγκ άρχισε να ενδιαφέρεται για την αλχημεία εξαιτίας των ονείρων του αλλά και των ονείρων των γονιών του και της ομοιότητας που παρουσίαζαν τα σύμβολα στα όνειρά του με αλχημικά σύμβολα που αντιστοιχούσαν στα στάδια της αυτοδύναμης πνευματικής ανάπτυξης ή της εξατομίκευσης.

Ωστόσο, ο Γιουνγκ δεν έπαυε να εκτιμάει ολόκληρο το έργο της αλχημείας αυστηρά από την σκοπιά της ψυχαναλυτικής οπτικής. Η μεταστοιχείωση δεν ήταν η αλλαγή της φυσικής ύλης αλλά της ψυχολογικής ύλης από καταστροφικά προβλήματα σε θετικές ιδιότητες. Σε ορισμένα από τα πολύ δημιουργικά συγγράμματά του στο βιβλίο του Αλχημικές Σπουδές, όπου σκιαγραφεί τη διαδικασία της ανθρώπινης εξατομίκευσης, της αυτοπραγμάτωσης, δίνει μία ερμηνεία του νοήματος των βασικών σταδίων και συμβόλων της αλχημείας για να εξηγήσει τα εσωτερικά στάδια της ανθρώπινης εξέλιξης, αυτού που οι αλχημιστές ονομάζουν εσωτερική μύηση. Οι εργαστηριακοί αλχημιστές εφιστούν την προσοχή υπογραμμίζοντας, ότι παρά τη συνεισφορά του και το σημαντικό ψυχολογικό έργο του με άξονα την αλχημεία, ο Γιουνγκ δεν θεωρείται πραγματικός αλχημιστής.

Σύμφωνα με τον Dubois και άλλους, η αλχημεία για να είναι αληθινή προϋποθέτει εργασία σε όλα τα επίπεδα της δημιουργία, το πνευματικό, το νοητικό, το συναισθηματικό και το υλικό. Παρόλο που μπορούν να παραληφθούν κάποια από αυτά και να επιτευχθεί ένα είδος μεταστοιχείωσης, τα αποτελέσματα δεν θεωρούνται αλχημικά. Είναι αλήθεια, ότι ο Γιουνγκ έκανε ορισμένες προσθήκες στον συμβολισμό και έδωσε στους ανθρώπους μέσα με τα οποία μπορούν να κοιτάζουν την εσωτερική ζωή τους. Όσον αφορά την αλχημεία, η ψυχολογία του Γιουνγκ δείχνει, ότι πρόκειται για μία καθολική τέχνη και επιστήμη και μπορεί να εφαρμοστεί παντού. Είναι, όμως, λάθος να προσπαθεί να τη μειώσει σε θεραπευτική αλληγορία, δήλωσε ο House. Ο Russell House από το Whintfield του Ιλινόι, είναι ο σημερινός πρόεδρος των Φιλοσόφων της Φύσης και έχει σπουδάσει αλχημεία με τους Jean Dubois, Orval Graves, Frater Albertus' και Manfred Junius, μερικούς από τους μεγαλύτερους εργαστηριακούς αλχημιστές του 20ου αιώνα. Από το 1989 έως το 1993, ο House είχε αναλάβει εν μέρει και τα μαθήματα αλχημείας που διδάσκονταν στο πανεπιστήμιο Rose-Croix με τη χορηγία του παραρτήματος AMORC του Τάγματος των Ροδόσταυρων στο Σαν Χοζέ της Καλιφόρνια.

 

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Εκτός από την ψυχο-πνευματική ανάπτυξη και την ψυχική μεταστοιχείωση, η αλχημεία έχει εδώ και αιώνες συνδεθεί και με τη θεραπεία ανίατων ασθενειών και τη σωματική (σχεδόν) αθανασία. Ο Dubois έχει δηλώσει, ότι ένα προσεκτικά παρασκευασμένο βάμμα ιωδίου ή ένα αλχημικά παρασκευασμένο φάρμακο αποσταγμένο με καθαρό οινόπνευμα από βελανίδια, μπορεί να φανεί χρήσιμο στην καταπολέμηση του καρκίνου και ορισμένων αυτοθεραπεύσιμων ασθενειών. Ωστόσο, μία τουλάχιστον προσφορά της αλχημείας στην εναλλακτική ιατρική είναι κάπως πιο προσβάσιμη από τις υπόλοιπες, η ομοιοπαθητική.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, που διατίθενται στα περισσότερα φαρμακεία, βασίζονται στις αλχημικές πρακτικές του Ελβετού αλχημιστή του 16ου αιώνα, του Παράκελσου. Αν και ιδρυτής της ομοιοπαθητικής δεν ήταν ο Παράκελσος. Εκείνος απλώς διατύπωσε τη θεωρία, ότι σε μία θεραπεία οι μικρότερες δόσεις φαρμάκων μπορούν να θεραπεύσουν γρηγορότερα και ευκολότερα από τις μεγαλύτερες δόσεις. Τα αλχημικά βάμματα, όπως είναι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, δημιουργούνται από φυτά, ορυκτά και μέταλλα. Η ομοιοπαθητική θεραπεία διατυπώθηκε το 1796 και έγινε γνωστή στις ΗΠΑ το 1825. Στην Ευρώπη, τα αλχημικά παρασκευασμένα φάρμακα και τα ομοιοπαθητικά φάρμακα διατίθενται στο ευρύ κοινό. Σύμφωνα με τον House, για τον αυθεντικό αλχημιστή, η θεραπεία, όπως και η αλχημεία, πρέπει να γίνεται σε όλα τα επίπεδα και να αφορά το σύνολο της ύπαρξης ή του ανθρώπου μέσα στα πλαίσια της φύσης και της εξέλιξης. Σκοπός του θεραπευτή είναι να ενισχύει τον εσωτερικό κόσμο του ασθενούς και να μην εργάζεται ενάντια στη φύση ή την εξέλιξη. Τα αιθέρια έλαια του Μπαχ, η αρωματοθεραπεία και τα αλχημικά φάρμακα ενεργούν σε ένα λεπτό αλλά ταυτόχρονα και σε ένα πολύ ακατέργαστο επίπεδο.

 

ΚΒΑΝΤΟΦΥΣΙΚΗ

Από τα πρώτα της στάδια, η αλχημεία συνδέθηκε με την ιδέα της μεταστοιχείωσης ή της θεμελιώδους αλλαγής ενός πράγματος, συνήθως ενός βασικού μετάλλου όπως ο μόλυβδος, σε κάτι άλλο, στη συγκεκριμένη περίπτωση σε χρυσό. Είναι, όμως, δυνατή η μεταστοιχείωση; Για τους αλχημιστές του παρελθόντος και του παρόντος η απάντηση είναι σαφώς θετική! Ο Trojani λέγεται ότι είπε ότι η μεταστοιχείωση έχει πραγματοποιηθεί και εξακολουθεί να πραγματοποιείται. Η αιτιολογία που δίνεται είναι, ότι οι αλχημικές ενέργειες δεν γίνονται στο επίπεδο του περιοδικού πίνακα των στοιχείων αλλά στο επίπεδο της ύλης του χρόνου και του χώρου, ότι το έργο που γίνεται στα στοιχεία της ενέργεια του χώρου και του χρόνου αποτελεί ένα άμεσο έργο πάνω στην ύπαρξή μας.

Στην ουσία, ο Dubois, ο Trojani και πριν από αυτούς ο Francois Jollivet-Castelot συμφωνούν ότι η μεταστοιχείωση όχι μόνο είναι εφικτή αλλά ενδεχομένως δεν απαιτεί τον υψηλής τεχνολογίας και υψηλής ενέργειας εξοπλισμό που έχουμε όλοι συνδέσει με την πυρηνική φυσική. Ο Jollivet-Castelot έγραψε ένα βιβλίο για τον επίδοξο αλχημιστή, το «Comment on devient alchemiste» (1897), «Πώς να γίνετε αλχημιστής», περιγράφοντας μία σειρά από ερμητικές αρχές και δίνοντας πρακτικές συμβουλές για την αγορά εργαστηριακού εξοπλισμού καθώς και τις ηθικές αρχές που πρέπει να διέπουν τον αλχημιστή. Ο Harvey Spencer Lewis, ο ιδρυτής και επικεφαλής του αμερικανικού Τάγματος των Ροδόσταυρων, του AMORC, γνώριζε το έργο του Jollivet-Castelot.

Το 1915 λέγεται ότι ο ίδιος ο Lewis μεταστοιχείωσε ένα κομμάτι ψευδάργυρο σε χρυσό χρησιμοποιώντας μόλις ένα καμινέτο και ένα χωνευτήριο. Η μαρτυρία αυτής της δημόσιας επίδειξης δημοσιεύτηκε πολλές φορές στο περιοδικό της οργάνωσης «The Rosicrucian Digest» (Μάρτιος 1942). Επίσης, στο τεύχος του Αυγούστου του 1926 του περιοδικού «The Mystic Triangle» το AMORC δημοσίευσε τη μαρτυρία του Jollivet-Castelot για τη μεταστοιχείωση βασικού μετάλλου σε χρυσό που ο ίδιος κατάφερε να πραγματοποιήσει μαζί με τον τρόπο διεξαγωγής της.

Τα τελευταία χρόνια, οι αλχημικές έρευνες έχουν στόχο την παροχή φτηνής ενέργειας και την πιθανή δημιουργία υπερμετάλλων. Στο συνέδριο της Παλλαδίου Ακαδημίας τον Ιανουάριο του 1997 κοντά στη Vichenze της Ιταλίας, ο καθηγητής Christopher McIntosh, συγγραφέας του βιβλίου «The Rosicrucians» (εκδόσεις Samuel Weiser) και μέλος του Εκπαιδευτικού Γραφείου της UNESCO στο Αμβούργο της Γερμανίας, ανέφερε ότι τα Ηνωμένα Έθνη χρηματοδότησαν πρόσφατα τη διεξαγωγή ενός συνεδρίου, στο οποίο η αλχημεία θεωρήθηκε ένα ενδεχόμενο εργαλείο για τη δημιουργία νέων κραμάτων.

Κινούμενος στα ίδια πλαίσια, ο Dubois έσωσε πολύτιμες πληροφορίες για τα φαινόμενα των ΑΤΙΑ. Καταρχήν, υπάρχουν δύο υποθέσεις σχετικά με τους εξωγήινους. Σύμφωνα με την πρώτη, στη γη, κοντά στον Βόρειο Πόλο, υπάρχει κάποιου είδους αδελφότητα εξελιγμένων ανθρώπων, η οποία ελέγχει την παγκόσμια λειτουργία της ανθρωπότητας και έχει στην κατοχή της ιπτάμενους δίσκους. Σύμφωνα με τη δεύτερη, επειδή δεν μπορεί κανείς να έρθει στη γη από μακρινά συστήματα υπό καθημερινές, φυσικές συνθήκες αυτό που συμβαίνει είναι το εξής:

«Κάποια εξελιγμένα όντα ξεκινούν από το σύστημά τους, επιβιβάζονται σε ένα σκάφος όπου η ενέργεια πολλαπλασιάζεται εκατό χιλιάδες φορές ή και ένα εκατομμύριο και τους οδηγεί στη γη. Όταν εισέρχονται στην αύρα της γης, επαναφέρονται επίπεδο προς επίπεδο και υλοποιούνται ξανά. Δεν ξέρω αν η ιστορία του Ρόζγουελ (στο Νέο Μεξικό) είναι αληθινή, αν και οι λεπτομέρειες που έχουν δημοσιοποιηθεί με κάνουν να πιστεύω πως είναι, διότι βρέθηκε ύλη που φτάνει μέχρι την αόρατη διάσταση, όπως είναι αναμενόμενο. Ειπώθηκε επίσης, ότι ο εγκέφαλος των όντων δεν είχε χώρισμα, που σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν διαχωρίζουν τον ορατό από τον αόρατο κόσμο. Δεν γνωρίζω για τα υπόλοιπα όργανά τους. Αν πρόκειται για φανταστική ιστορία, τότε εκείνοι που την κατασκεύασαν γνωρίζουν πολλά για τον αποκρυφισμό», δήλωσε ο Dubois.

 

 

Πηγή: http://www.atlantisrising.com/issue11/ar11alchemy.html

Μετάφραση: http://www.esoterica.gr

[Guest Lodi]

"Η αλχημεία είναι μία επιστήμη που διδάσκει πως να μεταβαλλουμε τα μέταλλα ενός είδους σε ένα άλλο"

Παράκελσος

 

Η ιστορία και η φιλοσοφία της αλχημείας είναι μεγάλη, έχει συζητηθεί από πάρα πολούς συμαντικούς και άσιμους, εκεί που συμφωνούν οι περισσότεροι όμως είναι ότι η αλχημεία είναι η μητέρα της σύνχρονης χημείας και φυσικής.

 

Το συμαντικότερο είναι ότι η αλχημεία δέν είναι μόνο επιστήμη (παρατηρώ , πειραματίζομαι , συμπερένω), αλλά στηρίζετε από μία κοσμική φιλοσοφία και ένα "ρομαντισμό", πράγματα που λείπουν από τους περισσότερους επιστήμονες σήμερα. (και αυτός είναι και ένας λόγος που δεν μπορούν ή δεν δέχοντε να κατανοήσουν την ερμητική τέχνη)

 

Όσο για τους εξωγήινους, άποψη μου είναι ότι, τα τλευταία χρόνια όσα δεν μπορεί ο άνθρωπος να εξηγήσει με την επιστήμη, μπλέκει και τα πράσινα ανθρωπακια :blblbl:

[all_one]

Αγαπητή Νεφέλη

 

Αν μου επιτρέπεις θα παρουσιάσω μια ,λίγο αιρετική , άποψη σχετικά με την ετυμολογία αλλά και την ρίζα της λέξης ΑΛΧΗΜΕΙΑ .

 

Η άποψη αυτή έχει δημοσιευτεί από εμένα και σε άλλα φόρουμ, αν αυτό είναι αντίθετο με τους εδώ κανονισμούς παρακαλώ διαγράψτε την?

 

ΟΡΘΟΤΕΡΩΝ ΕΣΤΙ ΑΡΧΗΜΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΕΡΙ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ?

 

ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΙΠΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΟΤΙ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ

ΑΝΑΖΗΤΗΘΕΙ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΕΝΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΑ ΜΕ ΤΑ

4 ΑΙΤΙΑ ΠΑΝΤΟΣ ΓΕΝΝΗΤΟΥ. ΑΝΗΓΑΓΑΝ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟΝ

ΑΡΧΑΝΘΡΩΠΟ :ΤΟΝ ΑΔΑΜ ΤΩΝ ΧΑΛΔΑΙΩΝ, ΠΑΡΘΩΝ ΓΙΑ ΜΗΔΟΥΣ ΚΑΙ

ΕΒΡΑΙΟΥΣ , ΕΠΙΜΗΘΕΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ,

ΘΩΥΘ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥΣ.

ΑΛΛΟΙ ΑΠΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΗΦΑΙΣΤΟ.

Ο Oloeus Brrichius ΣΤΟ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ?De ortu et progressu

chemiae?

ΑΠΟΘΕΤΕΙ ΤΟ ΛΙΚΝΟ ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΣΦΥΡΟΚΟΠΟΥΝΤΟΣ ΤΟΝ

ΧΑΛΚΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΙΔΗΡΟ , ΤΟΥΜΠΑΛΚΑΪΝ , Ή ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΡΑΦΗ ΘΟΒΕΛ. Ο

ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΟΥ ΚΑΪΝ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΕ ΤΗΝ

ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΑΝ ΤΥΦΛΟ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟ ΥΙΟ ΤΟΥ ΝΩΕ, ΧΑΜ.

Ο ΧΑΜ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΥΝΔΕΟΤΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΩΝ ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ

ΕΡΜΗ, ΓΙΟ ΤΟΥ ΑΝΟΥΒΙΟΥ. ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΕΙΚΑΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΜΑΘΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Ο ΕΡΜΗΣ ,ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΘΕΟΠΟΙΗΘΕΙ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΕ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ.

ΑΛΛΕΣ ΦΩΝΕΣ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΚΑΙ

ΟΤΙ ΣΥΝΤΑΥΤΙΖΕΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΤΑΟΪΣΜΟ .

 

ΘΕΩΡΩ ΟΡΘΟΤΕΡΗ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΟΤΙ Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ.

Ο ΜΠΕΡΤΕΛΩ ΕΓΡΑΨΕ ΟΤΙ Η ΑΝΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ, ΣΤΗΡΙΖΕΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΑΡΑΒΩΝ, ΑΙΓΥΠΤΙΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΛΧΗΜΙΣΤΩΝ.

ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΟΤΙ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΄Ζ ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΔΑ π.Χ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΘΑΛΟΥ ΤΟΥ

ΜΙΛΗΣΙΟΥ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ «ΑΝΗΓΑΝ

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΣ ΜΙΑΝ ΑΡΧΗΝ». Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΤΗΣ ΥΛΗΣ. ΘΑΛΗΣ,

ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ, ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ, ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ, ΠΕΡΜΕΝΙΔΗΣ, ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ,

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ.

ΑΥΤΟΙ ΕΘΕΣΑΝ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ

ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΕΙ Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ.

ΣΥΝΕΠΙΚΟΥΡΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΈΡΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΙ, ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΣ

ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΚ ΜΟΝΑΔΟΣ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΜΟΝΑΔΑ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ.

 

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: « ΕΣΤΙ Δ` ΠΑΣΙ ΑΡΧΗ ΜΙΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ».

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΟΙ ΣΟΦΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ ΣΥΝΤΕΛΕΣΑΝ ΟΠΩΣ ΔΙΑΔΟΘΕΙ Η ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΓΝΩΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

ΕΤΣΙ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΕ Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΤΗΝ ΤΗΝ

ΠΕΡΣΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ.

ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ 4 ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΧΗΜΙΣΤΕΣ

ΒΛΕΠΟΥΜΕ: ΤΟΝ ΓΑΛΗΝΟ, ΤΟΝ ΑΡΧΙΜΗΔΗ , ΤΟΝ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗ, ΚΑΙ ΤΗΝ

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ.

Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΡΩΜΗ ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΑΛΧΗΜΙΣΤΕΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΔΙΩΞΕ . ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΕΝ ΕΠΕΒΑΛΕ ΠΟΙΝΕΣ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ

ΠΟΥ ΕΞΑΣΚΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΤΕΙΧΕ ΒΙΒΛΙΑ.

ΜΑΛΙΣΤΑ ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΤΟ 296 μ.Χ ΑΠΟ ΤΟΝ

ΔΙΟΚΛΗΤΙΑΝΟ, ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΟ

ΝΑΔΙΡ ΑΛΛΑ ΧΑΘΗΚΕ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΕΡΣΙΚΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ , ΠΕΡΙ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ.

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑΞΑΝ ΟΤΑΝ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΑΝΑΛΑΒΕ Ο

ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ , ΤΟΤΕ ΟΙ ΣΟΦΟΙ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

ΗΡΘΑΝ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΟΦΟΥΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ

ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΟΠΩΣ ΑΜΕΣΩΣ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΕ Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ

ΞΑΝΑ.

ΤΟΤΕ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ Ο ΖΩΣΙΜΟΣ Ή ΠΑΝΟΠΟΛΙΤΗΣ ,

Ο ΠΕΛΑΓΙΟΣ , ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΣ, Η ΜΑΡΙΑ Η ΙΟΥΔΑΙΑ , Ο ΟΛΥΜΠΙΟΔΩΡΟΣ, Ο

ΣΥΝΕΣΙΟΣ, Ο ΠΡΟΚΛΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ.

Ο ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΣ ΤΟ 529 ΚΑΤΑΡΓΗΣΕ ΤΗΝ ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΣΑΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ,

ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΦΘΑ , ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ

ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΤΗΚΑΝ. ΟΣΟΙ ΔΕ ΑΣΧΟΛΟΥΤΑΝ ΜΕ

ΑΥΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΤΩΣ ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ

«ΩΣ ΝΟΣΟΥΝΤΕΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΜΑΝΙΑΝ»

 

ΤΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΩΝ ΑΛΧΗΜΙΣΤΩΝ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΟΙ ΙΔΡΥΘΕΙΣΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ

ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ

ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑΣ . ΚΕΝΤΡΟ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ Η ΕΔΕΣΣΑ ΣΤΗΝ ΜΕΣΟΠΟΤΑΜΙΑ,

ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΤΙΤΑΝΙΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΜΙΑ

ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ (χριστιανισμος) ΚΑΙ

ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ.

ΣΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΥΤΗ Η ΚΙΝΗΣΗ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ

ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΣΕΡΓΙΟΥ ΠΕΡΙ «ΘΕΙΟΥ ΥΔΑΤΟΣ», ΚΑΙ Η ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΥΡΟΣ.

 

 

ΠΑΡ` ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΕ , ΔΙΟΤΙ Η ΙΕΡΗ ΤΕΧΝΗ

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ.

ΟΠΟΤΕ ΤΟΝ `Ζ ΑΙΩΝΑ μ.Χ ΕΠΙ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΕΛΑΜΨΑΝ Ο

ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ ΣΤΟΝ

ΒΑΣΙΛΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟ!

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΡΑΒΩΝ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΝΑΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ

ΤΗΣ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΖΩΟΓΟΝΗΣΕ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΙΟΤΙ ΟΙ

ΑΡΑΒΕΣ ΣΟΦΟΙ ΑΦΩΣΙΩΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΣΠΟΥΔΗ ΤΗΣ.

ΤΟΝ `Η ΑΙΩΝΑ ΟΙ ΑΡΑΒΕΣ ΜΕΤΑΦΥΤΕΥΣΑΝ ΤΗΝ ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ

. ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΤΗΣ: ΚΟΡΔΟΥΗΣ, ΤΗΣ ΜΥΡΚΙΑΣ, ΤΗΣ ΣΕΒΙΛΗΣ, ΤΗΣ

ΓΡΕΝΑΔΗΣ, ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟΛΕΔΟΥ.

ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΔΙΑΣΠΑΡΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΔΥΣΗ.

ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΑΙΩΝΕΣ ΤΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΘΕΝΤΑ ΕΡΓΑ

ΠΕΡΙ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ ΤΩΝ :ΑΛΒΕΡΤΟΥ, ΑΒΙΚΕΝΑ, ΒΛΕΜΜΙΔΟΥ, ΒΑΚΩΝΟΣ,

ΑΚΙΝΑΤΟΥ, ΤΡΙΘΕΜΙΟΥ, ΔΙΑΣΩΡΙΝΟΥ κτλ. ΜΑΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ Η

ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΕΡΙΟΠΤΗ ΘΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ.

 

ΤΟΝ ΙΕ` ΚΑΙ Ις` ΑΙΩΝΑ Ο ΜΠΑΙΜΕ , Ο ΒΑΛΕΝΤΗΝΟΣ, Ο ΠΑΡΑΚΕΛΣΟΣ,

ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΡΙΚΟΛΑΣ, Λ.ΝΤΑΒΙΝΤΣΙ, ΙΕΡΩΝΙΜΟΣ ΚΑΡΝΤΑΝ

,ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΑΓΡΗΠΑΣ κ.α . ΕΚΛΑΪΚΕΥΣΑΝ ΜΕ ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

ΤΗΝ ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΩΣΤΕ ΕΛΑΒΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΔΟΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΩΝ

ΕΥΓΕΝΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΙΟ ΤΑΠΕΙΝΑ ΣΠΙΤΙΑ.

ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ ΕΣΠΕΥΔΑΝ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ ΛΙΘΟΥ.

ΤΟΝ ΙΖ` ΑΙΩΝΑ Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΈΦΤΑΣΕ ΣΤΟ ΑΠΟΓΕΙΟ ΤΗΣ : Ο Calves o

Vicot, o Leibnitz, o Boerhaave, o F de la Boe Sylvius, ο ΣΗΘΩΝ

,Ο ΜΑΓΙΩΦ ,Ο ΙΩΑΝΝΗΣ Rey, o ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΦΙΛΑΛΗΘΗΣ , Ο ΙΩΣΗΦ

ΒΑΛΣΑΜΟΣ , Ο ΚΑΖΑΝΟΒΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑ ,ΜΑ ,ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ

ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΟΙ ΑΛΧΗΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ.

 

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ ΑΡΧΗΣΕ ΤΟΝ ΙΗ` ΑΙΩΝΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ

ΑΛΧΗΜΙΣΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΗΣΗΣ. ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ ΝΑ

ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙ ΤΗΝ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΤΗΝ ΧΗΜΕΙΑ.

Η ΟΠΟΙΑ ΚΡΑΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΤΗΣ

ΧΡΗΣΙΜΕΥΣΕΙ.

ΕΝ ΤΟΥΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ ΓΑΛΛΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΑ ΔΕΝ ΕΠΑΨΕ ΝΑ

ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΤΕ Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ. ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΝ ΙΗ` ΑΙΩΝΑ

ΣΤΗΝ ΒΕΣΤΦΑΛΙΑ ΤΗΣ «ΕΡΜΗΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ».

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ 1898 ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ Η

ΟΠΟΙΑ ΕΙΧΕ ΩΣ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΤΗΝ «ΥΠΕΡΧΗΜΕΙΑ». ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ

ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΧΗΜΙΣΤΕΣ : JACQUES BRIEU, LOUIS LUCAS, TH.

TIFFEREAU, LEBRUN VIRLOY KAI DELCEVE.

ΑΠΟ ΤΟΝ 20` ΑΙΩΝΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ F.JOLLIVET CASTELOT, O

ΑΛΧΗΜΙΣΤΗΣ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΟΥ ΧΗΜΙΚΟΥ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΝΩΣΕΩΝ,

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΩΝ «ΕΝΕΡΓΩΝ ΜΕΣΩΝ» ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ

ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΛΥΣΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ. ΝΑ ΤΗΝ

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ.

ΤΩΝ ΑΥΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ CASTELOT HTAN KAI ΟΙ GEORGE RICHET, GEORGE

MEUNIER, KAI ΟΣΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΩΝ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΟΥΝ ΟΤΙ

ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.

ΜΙΑ ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΖΗΤΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΧΡΥΣΟΥ,

ΑΛΛΑ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.

 

"ΟΥ ΓΑΡ Ο ΑΣΗΜΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΡΥΣΟΣ,ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ,

ΑΛΛ` Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΣΤΙΝ"

Ολυμπιόδωρος

 

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΥΜΕΥΤΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΑΛΧΗΜΕΙΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ. Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ,

ΟΠΟΥ Η ΑΛΧΗΜΕΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΤΗΝ ΣΥΝΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ

ΠΑΝΤΟΣ.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΝΟΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ

ΕΝΙΑΙΑΣ ΑΥΤΩΝ ΟΥΣΙΑΣ . ΜΕΣΟ ΤΩΝ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ

ΜΥΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑΖΑΝ «ΑΡΧΗΜΙΑΝ».

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΔΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΕΙΝΑΙ:

Το υπ` αριθ.219 χειρόγραφο της Εθνικής βιβλιοθήκης των

Παρισίων. Όπου στο φύλλο 279 περιέχει έργο περισπούδαστο υπό

τον τίτλο «ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΕΥΘΕΊΑΣ ΟΔΟΎ ΤΟΥ ΜΕΓΆΛΟΥ ΔΙΔΑΣΚΆΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

ΘΕΟΚΤΟΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΜΙΑΣ»

Το από τον ΠΑΡΑΚΕΛΣΟ μνημόνιο στην Γαλλική έκδοση των απάντων

(Β`τόμος σ. 235): ?L`Alchimie ?etait quelquefois appel?ee

ARCHIMIE?

Ο ΓΕΡΑΡΔΡΟΣ Vossii [( Etymol. linguae latinae) ΝΑΠΟΛΙ 1762]

αναφέρει το εξής: ότι η λέξη αλχημεία είναι βέβηλος τύπος της

αρχημίας.

«GRAECI, γράφει ο Vossius, di**** Αρχημία pro Αλχημία.»

Η ρήση του Forcellini (lex. totius latinitatis- 1803) ότι ο

Φίρμικος πρώτος μεταχειρίστηκε την λέξη alchimia αντί της

μέχρι τότε χρησιμοποιούμενης λέξης archimia.

? alchimia vox a Jul. Firmici primum usurpata. Ita quidem ab

Albo?

κτλ.

 

Ορθότερο θα ήταν αρχη-μία λοιπόν κατά την γνώμη μου καθώς

πρόκειται για την ενιαία αρχή από την οποία εκπορεύθηκε το παν

και δίνατε να επανέλθει.

Φιλοσοφικά η αλχημεία δεν ψάχνει για ασήμι και χρυσό ούτε

πλατσουρίζει στον υδράργυρο...

 

Διότι και πρακτικά αυτό που προσπάθησε ήταν η αναζήτηση των

αρχικών συστατικών των σωμάτων και τους διάφορους σταθμούς

γενέσεως αυτών.

 

«αρχή παντός πράγματος ή μία εστίν ή πολλαί , και ει μεν εστί

μίαν, ή ακίνητος εστίν ή άπειρος ή πεπερασμένη , ει δε πολλαί

αρχαί εισι , παλιν αυταί ή ακίνητοι εισιν , ή πεπερασμέναι , ή

άπειρη??»

ΟΛΥΜΠΙΟΔΩΡΟΣ

 

Το όνομα ΕΡΜΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ Ή ΤΕΧΝΗ για πρώτη φορά δόθηκε από

Έλληνες τον 1 αιώνα μ.Χ

Προς τιμήν του ΕΡΜΗ ΤΟΥ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ο οποίος είναι και ο

ΘΕΜΕΛΙΩΤΗΣ της «ιεράς επιστήμης» , χωρίς καμία αμφιβολία περι

τούτου.

 

Επίσης απεκλήθη και ΣΟΦΙΑ.

Ο Ζώσιμος δύο κεφάλαια του βιβλίου του τα επιγράφει με το

όνομα «Sophe».

Βρήκα ένα τεύχος του περιοδικού «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ». Θα μου επιτρέψετε

να αντιγράψω ένα μικρό απόσπασμα:

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1927 σελ. 12

«?(ήδη από του 296 μ.Χ) οι Έλληνες όμως (γράφει ο Vossius)

ουδέποτε μεταχειρίστηκαν τον βέβηλον τύπον Αλχημία αντί του

Αρχημία, καθόσον εγνώριζον πολύ καλά ότι η των μετάλλων

μετατροπή ενέφαινε την ενότητα του παντός».

Και σε άλλο σημείο αναφέρεται : «το όνομα αλχημία αναφέρεται

το πρώτον τω 350 μ.Χ εν τη αστρολογική πραμάτεια «Matheseos»

του Ιουλίου Φιρμίκου (Ι Ι Ι 15 σελ. 81) οι μη μεμυημένοι , μη

κατανοούντες τα μυστικά τα οποία η της χρυσοποιίας τέχνη

περιέκλειε και συγχέοντες την θεωρία προς την τέχνη δεν ήσαν

εις θέσιν να γνωρίσωσιν την όρθή προφοράν της Αρχημίας και

απεκάλουν αυτήν Αλχημίαν .»

 

 

ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΟΠΩΣ ΚΙ ΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ...

 

 

 

Υγ. ζητώ συγνώμη για τα κεφαλαία γράμματα σε πολλές από τις παραγράφους του post , αλλά όπως προ είπα το έχω δημοσιεύσει και σε άλλα forums , δυστυχώς το έχω σώσει στον σκληρό δίσκο με αυτήν την μορφή και δυστυχώς δεν έχω «προκάνει» να το διορθώσω .

 

Ευχαριστώ.