Σολιψισμός

[Νεφέλη]

Άλλη μια ιδιαίτερη φιλοσοφική θεωρία: ο Σολιψισμός.

Πρόκειται για θεωρία που υποστηρίζει πως οτιδήποτε έξω από το εκάστοτε άτομο, δεν υφίσταται στην πραγματικότητα. Μ’ άλλα λόγια, οτιδήποτε δεν περιλαμβάνεται στο Εγώ του ατόμου και στην συνείδησή του… δεν υπάρχει πραγματικά.

Η ακόμα μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα αυτής της θεωρίας, είναι ότι περιλαμβάνει και το σώμα του ατόμου στα «έξω από το Εγώ», μιας και ακόμα κι αυτό, το άτομο το αντιλαμβάνεται υποκειμενικά. Συνεπώς, δεν μπορεί να υπάρχει πραγματικά.

Οτιδήποτε λοιπόν το άτομο μπορεί να αντιληφθεί μονάχα υποκειμενικά και όχι ουσιαστικά… τότε δεν υπάρχει πραγματικά και πιθανόν να είναι απλά ιδέες του ατόμου.

[Aqua Marine]

Ναι μπορεί να ιδωθεί μέσα από το "θέση του ονειρευτή/σκηνοθέτη"  (αυθαίρετος όρος) σε εσωτερικό επίπεδο. Αλλά και μέσα από τη σύγχρονη φυσική που ο παρατηρητής(συνείδηση) ορίζει τη πραγματικότητα. Πάνω στη φιλοσοφία ότι δεν υπάρχει τίποτα γύρω μας παρά μόνο ένα "ρευστό" το οποίο ορίζουμε κάθε φορά με κάτι γνώριμο και ανάλογα με αυτά που μας έμαθαν.

Εντάξει δεν είναι κανένα φοβερό επίπεδο αντίληψης, αλλά σίγουρα προϋποθέτει μια ικανοποιητική απο-ταύτιση και ρευστοποίηση που είναι ζόρικη για να φτάσει να γίνει εμπερία.

Edited December 23, 2017 by Aqua Marine

[Νεφέλη]

@Aqua Marine, σύμφωνοι.

Δεν γεννά όμως πολλά ερωτήματα;

Όπως ας πούμε: αφού ο καθένας "σκηνοθετεί" την δική του πραγματικότητα, τότε γιατί δεν είμαστε όλοι σε κόσμο ιδανικά πλασμένο για εμάς; Γιατί δεν είναι όλα όπως ακριβώς τα θέλουμε, ακόμα και το ίδιο μας το σώμα; Επίσης, τι γίνεται με τους άλλους... ποιός ο ρόλος τους στο δικό μας "έργο"; Είναι εντελώς πλασματικοί ή είναι μια πιο αφηρημένη εικόνα υπαρκτών προσώπων;

 

...Και τέλος πάντων, εάν είναι έτσι τα πράγματα, γιατί δεν είμαι τρισεκατομυριούχος με κορμάρα σούπερ-μοντέλου;;!

[Sucore]

1 hour ago, Νεφέλη said:

Όπως ας πούμε: αφού ο καθένας "σκηνοθετεί" την δική του πραγματικότητα, τότε γιατί δεν είμαστε όλοι σε κόσμο ιδανικά πλασμένο για εμάς;

Σύμφωνα με το κάρμα είμαστε.
Κάθε μας εμπειρία είναι ιδανική για να μας διδάξει συγκεκριμένα πράγματα, ώστε να φτάσουμε και εμείς το ιδανικό μας επίπεδο.

[Aqua Marine]

Quote

Όπως ας πούμε: αφού ο καθένας "σκηνοθετεί" την δική του πραγματικότητα, τότε γιατί δεν είμαστε όλοι σε κόσμο ιδανικά πλασμένο για εμάς;
 

Για να σκηνοθετήσεις κάποιος τον κόσμο έτσι όπως τον θέλει, χρειάζεται να πάει από τη θέση του “κομπάρσου” σε αυτή του “πρωταγωνιστή”, και από κει να γίνει ένα με τον “σκηνοθέτη/ονειρευτή” του (χωρίς να ισχύει απαραίτητα ο γραμμικός τρόπος). Από τη θέση του “κομπάρσου” λίγα επιφανειακά πράματα αλλάζουν, και ως ¨πρωταγωνιστές"  μόνο μερικώς μπορούμε να τροποποιήσουμε την ταινία. Άλλωστε, οι περισσότεροι δεν έχουν υψηλές απαιτήσεις για να κάνουν κάποιο σημαντικό κόπο εξέλιξης.
Υποθέτω ότι το γνωρίζεις.

Το ρεζουμέ είναι ότι η ισχυρή και επίμονη θέληση μπορεί να διαμορφώσει κάποιες συνθήκες γύρω μας, μα η θέση κλειδί για το έργο μας περνάει μέσα από τον “ονειρευτή μας”. Χωρίς τον "ονειρευτή¨ και μόνο με τη θέληση, κάποιος προορίζεται να καθηλωθεί σε τρισδιάστατους -το πολύ τετραδιάστατους κόσμους.

 

 

Quote

Γιατί δεν είναι όλα όπως ακριβώς τα θέλουμε, ακόμα και το ίδιο μας το σώμα; ...Και τέλος πάντων, εάν είναι έτσι τα πράγματα, γιατί δεν είμαι τρισεκατομυριούχος με κορμάρα σούπερ-μοντέλου;;!

Σε μια παράλληλη ζωή πιθανώς γίνεσαι ήδη πλούσια ή σούπερ μόντελ χεχε.. Πες μου πόσα μοντέλα και ζάμπλουτους γνωρίζεις που να ΜΗΝ είναι σούπερ εγκλωβισμένα θύματα του τρισδιάστατου κόσμου.

 

Quote

Επίσης, τι γίνεται με τους άλλους... ποιός ο ρόλος τους στο δικό μας "έργο"; Είναι εντελώς πλασματικοί ή είναι μια πιο αφηρημένη εικόνα υπαρκτών προσώπων;

Από “κομπάρσους” μέχρι “συμπρωταγωνιστές” σε μεγαλύτερη ταινία. Όσο πιο συνειδητοί είναι κάποιοι στη δική τους ταινία, τόσο πιο υπαρκτοί είναι. Όσο πιο ασυνείδητοι (κομπάρσοι) στις δικές τους και αυτές των άλλων, τόσο πιο “πλασματικοί” ή καλύτερα “ξεχασμένοι” είναι.


 

Edited December 24, 2017 by Aqua Marine