Romeo

Λέω ένα ρητό, όταν πεθαίνει κάποιος ας σκεπαστούν όλα με το γκασμα και το φτυάρι.

Δε καταλαβαίνεις πως με το να του βγάλεις προσωπικά στοιχεία στη φόρα, στιγματίζετε για πάντα? Ούτε αυτός ούτε η οικογένεια του δε θα μπορούν να κυκλοφορήσουν έξω ποτέ ξανά. Τον τελειώνεις σαν άνθρωπο, κάτι που δε λειτουργεί ανασταλτικά αλλά εκδικητικά.

Ρε πάτε καλά? Η λύση είναι η δημόσια διαπόμπευση? Η λύση είναι η εξόντωση ανθρώπων που προβαίνουν σε τέτοιου είδους πράξεις? Συγνώμη αλλά όχι δε θα πάρω, ότι και να έχουν κάνει δε θα πάρω? προτιμώ να ψάξω και να βρω τους λόγους που έκαναν κάποιον να προβεί σε κάτι τέτοιο και να σταματήσω το κακό πριν καν ξεκινήσει. Έχει κανείς σας σκεφτεί πως αυτοί οι άνθρωποι πέραν του προφανούς ότι δε στεκουν καλά στα μυαλά τους, μπορεί μια κοινωνία από ηθικολόγους παρλαπίπες, που κάνουν τις βρωμιές τους κρυφά να τους οδήγησε σε κάτι τέτοιο? Έχει σκεφτεί κανείς πως και αυτοί μπορεί να είχαν πέσει θύματα βιασμού, κακοποίησης γενικότερα? Ξεκολλάτε το μυαλό σας λιγάκι η φυσική εξόντωση κάποιου έχει σταματήσει χρόνια τώρα( και πολύ σωστά) και δε θα επιτραπεί να επανέλθει με οποιονδήποτε τρόπο. Ξέρετε κάποιοι έκαιγαν κόσμο κάποτε για κάτι που τώρα το θεωρούμε αναφαίρετο δικαίωμα μας να πιστεύουμε σε όποιον θεό θέλουμε ακόμα και να ντυνόμαστε όπως θέλουμε. Όχι σαφέστατα είμαι εναντίων σε κάθε είδους ανώμαλο αλλά δε θα του πάρω και το scalp, η κοινωνία πρέπει να τον σωφρονίσει και να βρει τους λόγους που τον οδήγησαν σε κάτι τέτοιο ώστε να μη ξαναγίνει.

Θα πρέπει να αστειεύεσαι?

Ακόμα και αυτοί πιστεύεις πως δεν δικαιούνται κάποιων ελαφρυντικών? Ποιος δεν έχει κάνει λάθος στη ζωή του, ίσως όχι κάτι τέτοιο που το θεωρώ ανώμαλο και ανήθικο αλλά λάθη γενικότερα, γιατί όμως να συγχωρούμε εμάς και όχι και αυτούς?

Εγώ αν και πραγματικά τύφλα προτείνω να ηρεμήσετε, ειλικρινά δε ξέρω αν η διαχείριση θα κρατήσει αυτό το topic. Φίλε sevando θα σε παρακαλούσα να προσέχεις τι λες για τα ζώα. Όσο για αυτούς δε ξέρω αν η επίγεια τιμωρία θα τους εξιλεώσει, η παιδοφιλια είναι απαίσια αλλά δε ξέρω ποιος είναι ικανότερος από το δικαστήριο των ανθρώπων για να τους κρίνει?

Ξέρετε κάτι, καλό είναι να έχει κανείς αυτό εκτίμηση, εγωισμό και να πιστεύει πως είναι ξεχωριστός όμως θα πρέπει να έχει και επίγνωση του τι ακριβός είναι για να μη πω τίποτα με τρίχες να πω πως στην τελική όλοι είμαστε ένα σχεδόν τίποτα στη μεγαλοσύνη του χρόνου και του συμπαντος. Αν πραγματικά πιστεύετε πως η προσωπική ευτυχία σε τίποτα δεν εξαρτάτε από τους γύρο μας, πραγματικά πιστεύω πως δεν έχετε δει σφαιρικά το ζήτημα. Μπορούμε να κάνουμε ενέργειες για να αποδεχόμαστε και να ξεχωρίζουμε καταστάσεις που μπορεί να μας κάνουν χαρούμενους η ευτυχισμένους η επίσης να προστατευόμαστε από καταστάσεις που ίσως μας στεναχωρήσουν όμως ποτέ μα ποτέ το όλο ζήτημα δεν εξαρτάτε μόνο από εμάς. Τι θέλω να πω? Άντε τραβάτε πείτε σε αυτή όλα αυτά. Ξέρετε ίσως να είναι το τελευταίο πράγμα ο έρωτας αν εκεί επικεντρωνόμαστε που έχει πραγματικά σημασία. Θέλω να κερδίζω και να ζω όσο το δυνατόν περισσότερες χαρούμενες στιγμές που με κάνουν ευτυχισμένο έχω σταματήσει να βλέπω μακροπρόθεσμα, δίνεις και παίρνεις από τη ζωή αλλά και από τους γύρο σου όσο μπορείς περισσότερο. Φιλικά

Seirie χωρίς ίχνος αντιπαράθεσης, πιστεύεις πως οι δυο φίλοι που απεικονίζονται στη ζωγραφιά που έχεις (υπέροχη πραγματικά) δεν βιώνουν την ευτυχία εκείνη τη δεδομένη στιγμή η πιστεύεις πως είναι βουβοί? Το πώς βιώνει κάποιος την ευτυχία είναι πραγματικά δικό του θέμα. Υγ ελπίζω να μην εκλάβεις σαν επιθετικό το ποστ μου, από τα όσα έχω δει άλλωστε είσαι ένας από τους κατασταλαγμένους users και με πολλές απόψεις τις οποίες ενστερνίζομαι και προσωπικά.

Την ευτυχία την νιώθεις αν την βιώσεις και έχεις εκπαιδευτεί να την ξεχωρίζεις, αν όχι απλά για πάντα θα μπερδεύεσαι ανάμεσα στα συναισθήματα σου. Οποίος λέει πως μπορεί να είναι πάντα ευτυχής πλανάτε, υπάρχουν στιγμές η και ολόκληρες περίοδοι που σίγουρα δεν είσαι ευτυχισμένος. Αυτό που πολλοί καταφέρνουν και κάνουν είναι να είναι απαθείς για τα οποιαδήποτε συναισθήματα τους καταβάλουν, μέσα από αυτή τους την «αναισθησία» νομίζουν πως γίνονται ευτυχισμένοι, ενώ στην ουσία είναι απλά λιγότερο δυστυχισμένοι. Αυτό που είπε η φίλη Μαρτινα με βρίσκει αντίθετο, ο καθένας είναι διαφορετικός και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζετε (για παράδειγμα δεν είναι η ελευθερία που τους κάνει όλους ευτυχισμένους και ας με βρίσκεις προσωπικά συμφωνώ με αυτή σου την αντίληψη). Σκέψου μόνο αυτό, μπορείς να είσαι χαρούμενος κάνοντας σεξ με κάποια η κάποιον που σου αρέσει και μπορεί να σε κάνει να νιώσεις πολύ έντονα εκείνη τη στιγμή αλλά δε συγκρίνετε με την ευτυχία του να είσαι ερωτευμένος και να υπάρχει ανταπόκριση, το σεξ πες πως το βρίσκεις τον έρωτα είναι λιγάκι πιο δύσκολο όσο και αν καμιά φορά προσπαθούμε να τα μπλέκουμε αυτά για να μην ανακαλύπτουμε τα κενά μας. Πολλά μπορούν να πούμε όπως το ότι για να νιώσεις ευτυχία πρέπει να νιώσεις και τον πόνο, η ουσία είναι πως όπως και να το κάνουμε δεν υπάρχει προσωρινός κορεσμός στα συναισθήματα, όσο υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες και όσο μένουμε ίδιοι. Όπως επίσης πως οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι για πολλά διαφορετικά αλλά και για πολλές ίδιες καταστάσεις και γεγονότα.

Ο καλέ μου φίλε, έχεις δίκιο, καθαρά ένα δικό μου παιδιάστικο θα έλεγα λάθος σε έκανε να μπερδευτείς, μετά τις τρεις τελίτσες ήθελα να αρχίσω με κεφαλαίο. Φυσικά και η ανθρωπολογία μελετά το αντικείμενο/υποκείμενο από αποστασιοποιημενα χωρίς να ασκεί κριτική, όταν γίνετε είναι λάθος.

Ο εν λόγω κύριος εντοπίζει το όλο πρόβλημα, στο ότι με την τεχνολογία ο άνθρωπος παύει να γίνετε χρήσιμος, για εμένα προς το παρόν τουλάχιστον είναι άτοπος, καθότι για να υπάρξει αυτή η τεχνολογία πρέπει να δουλέψουν άνθρωποι, κάτι που τους κάνει ιδιαίτερα χρήσιμους, όταν έρθει η στιγμή που οι άνθρωποι θα έχουν λύσει όλα τους τα προβλήματα μέσω κάποιον επιστημών και της τεχνολογίας, όταν λοιπόν απλά θα δράττουμε καρπούς από τα επιτεύγματα μας και δε θα έχουμε κανένα άλλο πρόβλημα να επιλύσουμε τότε ίσως να υπάρξει μια βάση στα λεγόμενα του. Τώρα για να έρθω στο θέμα της αντιπαράθεσης, για αρχή επιστήμη είναι και η φιλοσοφία και η μουσικολογία και η θεατρολογία και η θεωρητική φυσική και πολλές άλλες που εκτός του καθαρά πρακτικού επιστημονικού μέρους τους έχουν να κάνουν και με έννοιες που είναι συνδεδεμένες με την ψυχή και το πνεύμα του κάθε επιστήμονα μελετητή. Ποιος τολμάει να πει πως η επιστήμη δεν διακατέχετε από ρομαντισμό? Ποιος έγινε αστροφυσικός χωρίς μικρός να μαγεύτηκε από κάποιο νεφέλωμα, από την απεικόνιση μιας μαύρης τρύπας ? ποιος επιστήμονας διέπρεψε στον χώρο του αν δεν ήταν ρομαντικός, αν η καρδιά του δεν ήταν γεμάτη? Θα μπορούσα να αναφέρω πολλούς επιστήμονες που και οι ανακαλύψεις τους έγιναν επειδή ήταν περισσότερο ρομαντικοί από τους υπολοίπους, γιατί για να πετύχεις κάτι ξεχωριστό δεν αρκεί, πρέπει να κάνεις κάτι από αγάπη ώστε ο μόχθος σου να μη σε νοιάζει. Αυτό έχει να κάνει με όσα συμβαίνουν γύρο μας, κανείς δεν έγινε νούμερο 1 ποδοσφαιριστής αν δεν αγάπησε το ποδόσφαιρο από μικρός, κανείς δεν έγινε σπουδαίος μουσικός αν δεν λάτρεψε τη μουσική έτσι και κανείς δεν έγινε μεγάλος επιστήμονας με μόνο γνώμονα το κέρδος. Όταν λοιπόν έχουμε το ρομαντισμό μέσα μας και κάνουμε κάτι με την καρδιά μας, γιατί θα πρέπει να το ξεχωρίσουμε από την επιστήμη? Μπορούμε να χρησιμοποιούμε την τεχνολογία προς όφελος μας αλλά και για να έχουμε περισσότερο χρόνο, να φιλοσοφούμε, να δημιουργούμε, να σκεφτόμαστε, να επισκεπτόμαστε τη φύση και να επιστρέφουμε στις ρίζες μας, το αν γίνετε κακή χρήση κάποιων επιστημών η της επιστήμης στο σύνολο της δε σημαίνει πως φταίνε οι επιστήμονες, άλλωστε και κακή χρήση της τέχνης γίνετε κοκ. Στο δικό μας χέρι είναι να κάνουμε σωστή χρήση με σύνεση, γιατί όπως και να έχει δεν αναιρεί το ένα το άλλο, μάλλον τελειοποιεί θα έλεγα. Αυτός που δημιούργησε το κερί ήταν επιστήμονας της εποχής του, το κερί χρησίμευσε σε πρακτικά πράγματα όπως το να βλέπουμε στο σκοτάδι, να σφραγίζουμε γράμματα, βαρέλια κτλ όμως χρησίμευσε και στο να δημιουργούμε ρομαντική ατμόσφαιρα, να γίνετε το ίδιο το κερί τέχνη, να χρησιμοποιείτε από τέχνες η μπορεί απλά κάποιος να γουστάρει να βλέπει κεριά αναμμένα και να τον κάνουν ευτυχή. Μπορούμε να γράψουμε χιλιάδες σελίδες για αυτά τα θέματα, όπως kαι να έχει παρακαλώ να είσαστε ελαστικοί στην κριτική που θα ασκήσετε στο κειμενακι μου αλλιώς θα με πληγώσετε τελευταία μέρα του χρόνου :-pppppp

Θα πάω πρώτα για μια μπύρα και μετά αν έχω κέφια ίσως παραθέσω και την δική μου άποψη. Υγ ξέρω πως δεν έχουμε γνωριστεί αλλά μην αντιμετωπίζετε επιθετικά τόσο εύκολα κάποιον, το «έχω νευριάσει» νομίζω πως είναι προφανές πως είναι αστεϊσμός. Συγνώμη πάντως αν προκάλεσα.

Το σωστό και το άδικο ξεχωρίζονται από το αν κάτι είναι ποινικά κολάσιμο η όχι? Διερωτώμαι καθότι για παράδειγμα η μοιχεία ήταν ποινικό αδίκημα πριν λίγα χρόνια ενώ πλέον δεν είναι, δηλαδή κάποτε η μοιχεία ήταν κακό και τιμωρειτο αλλά πλέον δεν είναι κακό και δε θα πρέπει να τιμωρείτε? Στην κοινωνία που ζούμε έχουμε μια συγκεκριμένη αντίληψη και εκλαμβάνουμε τα γεγονότα σύμφωνα με αυτή μας την αντίληψη, ναι για εμάς η ενδο-οικογενειακή βία είναι κατακριτέα όπως ίσως και η περιτομή, για κάποιους άλλους δεν είναι. Το τι είναι σωστό η όχι ... είναι αντικείμενο ανθρωπολογικής μελέτης πάντως πολλά από αυτά τα θέματα και μπορώ να σας παραθέσω και κάποια βιβλία συγκεκριμένα

Με έχετε νευριάσει πολύ, περίμενα κάτι παραπάνω και ενώ βλέπω κείμενα γεμάτα από καλές ιδέες, δε βλέπω ούτε ένα κείμενο γραμμένο με ρομαντισμό και λογική.

«μόνο η καρδιά δίνει την ευτυχία και όχι η επιστήμη» και τότε μόνο θα φτάσει η ανθρωπότητα στην ωριμότητα αφού θα έχει διαβεί μέσα από φρικτές αμφιβολίες και αγώνες τρομερούς και θα έχει κάνει συνείδηση την ανθρώπινη υπόσταση με την οποία ηρθε ο θεός στη γη? Είναι Νίτσε σε ένα πρώιμο στάδιο όταν ακόμα ήταν μεταξύ χριστιανισμού και Διονύσου. Έχει πει και άλλα για τη σχέση επιστήμης μαγείας η πίστης, υγ Το ότι αναφέρω την άποψη κάποιου φιλοσόφου δε σημαίνει πως την ενστερνίζομαι.