outis

Όχι απαραίτητα. Χρειάζεται γνώση των κριτηρίων για να γίνει διάκριση - και η γνώση δεν απαιτεί πάντα σοφία, αρκεί να ξέρεις πως είναι τα πορτοκάλια και πως τα λεμόνια για να διακρίνεις το τι έχεις μπροστά σου.

Δεν το θεωρώ "δόγμα" το βλέπω ως εμπειρική διαπίστωση και τότε έχει αξία βιωματική. Παίρνοντάς το ως δόγμα χωρίς άμεση γνώση καταντά και υπεκφυγή.

Γιατί τα φαινόμενα απατούν - η μαγεία είναι στη διάκριση - που καθορίζει το πως θα φερθείς κι όχι στην σκέτη πληροφορία με την αίσθηση.

Για τις "περιπτώσεις που απλώς παίρνεις πληροφορίες από κάθε τι χωρίς να ονομάζεις τον εαυτό σου ή να τον εντάσεις απαραίτητα σε κάτι" καταλήγεις μεν συλλέκτης πληροφορίών αλλά αν θέλεις να πας κάπου δεν παίρνεις απλά πληροφορίες από κάθε ταμπέλα που συνανατάς, αλλά εστιάζεσαι σε όσες σε καθοδηγούν, αλλιώς δεν φτάνεις πουθενά. Αυτήν την τακτίκή - που απλώς παίρνεις πληροφορίες από κάθε τι χωρίς να ονομάζεις τον εαυτό σου ή να τον εντάσεις απαραίτητα σε κάτι - ενώ κατανοώ το τι την κάνει ελκυστική πρέπει να πω ότι δεν την έχω δει να είναι αποτελεσματική αλλά την έχω δει να είναι αδιέξοδη... Όσο για το άρθρο δεν λέει το πως "πρέπει κάποιος να γίνει 'θεός'" ούτε ξεκαθαρίζει τίποτα, απλά κατηγορεί όλους τους άλλους (κάτι που δεν το κατατάσσω στο "φωτισμό"!) και απλά κεντρίζουν το ενδιαφέρον με το (και καλά) "μυστικό" ότι "πρέπει πρώτα να γίνεις μέλος τους." πράγμα που είναι ακόμα πιο αντιφατικό και, γι'αυτό, ύποπτο

Αυτό το βρίσκω φτηνή υπεκφυγή - μιλάω για παραδόσεις όχι συστήματα - αν ένα σύστημα είναι λειτουργικό για δεδομένη εποχή, τόπο και λαό γίνεται παράδοση και ο φόβος δεν κρατά σε συνοχή μη-λειτουργικά συστήματα.

Ίσως να εννοείς κάτι άλλο από αυτό που κατάλαβα αλλά να το πω με κάποιο παράδειγμα το γιατί λέω ή όλο το πακέτο ή δε θα δεις ωφέλεια: Υπάρχει μια θρησκεία ο Τζαϊνισμός ή Ζαϊνισμός. Αυτή η θρησκεία ζητά από τους οπαδούς της να είναι χορτοφάγοι. Εσύ λες ότι είναι καλή ιδέα να πεις - μ'αρέσει η φιλοσοφίας τους και οι πρακτικές τους αλλά το σουβλάκι δε το αφήνω! Ε, πως να το κάνουμε; Αν σου αρέσουν όλα τ’άλλα στο Ζαϊνισμό αλλά εξασκείς την «επιλογή» σου (όπως το κατάλαβα) που λες να τρως κρεάς και να απορρίψεις τη χορτοφαγία και να είσαι Ζαϊνιστής/τρια που τρώει κρέας – πάει, είναι μάλλον απίθανο να βρεις εκεί προσωπική ολοκλήρωση γιατί και οι πνευματικές πρακτικές που προτείνονται (πχ διαλογισμός) από αυτή τη θρησκεία και τα αποτελέσματά τους προϋποθέτουν άνθρωπο με εσωτερική χημεία ρυθμισμένη από ακραία χορτοφαγία. Είναι στον πυρήνα και η «επιλογή» σου θα είναι ασύμβατη. Αν λοιπόν θέλεις να τρως κρέας, βρες άλλη θρησκεία. Αν πάλι δεν θέλεις να φοράς τα παραδοσιακά ρούχα που φοράνε στα πανηγύρια τους οι Ζαϊνιστές, φόρα τα συνηθισμένα σου ρούχα, δεν είναι στον πυρήνα της θρησκείας – αλλά έχε το νου σου: δεν έχει νόημα η ακραία χορτοφαγία για θρησκευτικούς λόγους όταν συνεχίζεις να φοράς πχ δερμάτινα παπούτσια και δερμάτινη ζώνη!

Για να γυρίσουμε στο θέμα λίγο, αυτό ακριβώς βλέπω και τις σελίδες για αυτούς του "Νέους" Ιλλουμινάτους! Λένε πρώτα: "it is possible for any human being to literally become God" (μέσω κάποιας "φώτισης") που είναι τέλος πάντων μια θέση εκκίνησης - κι αντί να προχωρήσουν προς αυτή την κατεύθυνση αρχίζουν ένα παραλήρημα με συνωμοσίες, κατά θρησκειών κτλ κτλ (και σε μεγάλο βαθμό με επίδειξη αγνοιας για το τι λένε οι θρησκείες που κατηγορούν) - στην ουσία κι αυτοί προσπαθούν "να επιβάλλουν." Οι σελίδες που είδα είναι 99% πολεμική κατά του πολιτικοθρησκευτικού κατεστημένου, 1% με πιο ουσιαστικά πράγματα και 0% (δηλαδή καθόλου) με την Ουσία! Μου θύμισαν τα λόγια του Χριστού για τους φαρισαίους: "αυτά που σας λένε να τα κάνετε αλλά σαν αυτούς να μην κάνετε!" Μοιάζουν τελικά να είναι πολύ με αυτούς που κατηγορούν. Να μιλήσουμε για "φώτισμα;" Αυτό μετράει - ώς βίωμα άσχετα αν σε "κάνει θεό" όπως λένε ή κάτι άλλο. Οι φωτισμένοι πάντως δεν έχουν ούτε την ώρα, ούτε τη διάθεση να κατηγορούνε άλλους ή να το βλέπουν ανταγωνιστικά. Κανένας δε σε αναγκάζει αλλά αν δεν το κάνεις με πολύ σοφία και προσοχή σπάνια ωφελείσαι. Αλλιώς μένεις με το ενα πόδι εκεί και το άλλο αλλού. Συνήθως τα όσα λένε κατεστημένες θρησκείες και παραδόσεις είναι δοκιμασμένα στο χρόνο από πολλούς ανθρώπους που έχουνε δει ώφελος (αλλιώς θα τις παρατούσαν.) Υπάρχει ένας πυρήνας που απαιτεί συμβατότητα για να δουλέψει και περιτύλιγμα που όντως είναι όπως λες. Αν όμως τα μπερδέψεις κι επειδή δε σου αρέσει το κάτι περιτύλιγμα ή στον πυρήνα (δικαίωμά σου) ανακατέψεις ασύμβατα πράγματα με τον πυρήνα ή αλληλοαναιρούμενα, χάνεις την ώρα σου. Θα έχεις ένα "υβρίδιο" λέξη πιο θετική στις μέρες μας αλλά αν ψάχνεις φώτιση θυμήσου προέρχεται από το "ύβρις." Είναι υποκειμενικό όταν δεν έχεις αντικειμενικά κριτήρια ή όταν το βλέπει κανείς "ποδοσφαιρικά" (η "ομαδάρα" μου είναι η καλύτερη! κι ας μόλις υποβιβάστηκε την Γ'Εθνική!) Αληθινό είναι εκείνο που σε οδηγεί με ασφάλεια στην ικανοποίηση των αντικειμενικών κριτηρίων. Η επιλεκτικότητα είναι επιλογή, αλλά δεν είναι η πιο συμφέρουσα. Το ότι υπάρχουν άπειρες επιλογές δεν σημαίνει ότι όλες είναι ωφέλημες ή χρήσιμες ή ότι οδηγούν στο επιθυμητό (πχ τη φώτιση.)

Το ότι η γνώση είναι αντίθετο της άγνοιας δεν είναι απλά σημειολογικό, είναι και γλωσσολογικό: γνωση <> αγνωσία (α-γνοια) Το το ρητό «εν οίδα ότι ουδέν οίδα» το βλέπω ως συμπέρασμα (βιωματικά έγκυρο) και όχι ως δόγμα ή κάτι που πρέπει να δεχτούμε αξιωματικά. Αλλά είναι γεγονός ότι γνωρίζοντας σε βάθος πράγματα ανακαλύπτουμε ποσό λίγα σε σχέση με το όλο είναι αυτά που ξέρουμε - από την άλλη βλέπω ως δογματικό ρητό να χρησιμοποιείται και φτηνά, για να κρύψει την άγνοια ή και ως δικαιολογία για την παραίτητη από το κυνήγι της γνώσης. Γιατί η γνώση είναι δύναμη, αλλά άγνοια είναι ευτυχία ????? Όλα ξεκινάνε από το θάνατο - σ'αυτήν την περίπτωση - γιατί ναι μεν όλα καταλήγουν στο θάνατο αλλά όσο δεν το ξέρουν δεν τους απασχολεί παρά μόνο όταν 'έρχεται'. Έτσι η άγνοια του ανεπιθύμητου, αλλά απαπόφευκτου είναι ίσως παράγων ευτυχίας, ενώ η γνώση βάζει σε μπελάδες. Η γνώση δεν είναι ευτυχία ????? Όσο είναι ημιτελής είναι ευτυχία - νιώθεις ωραία. Όσο φαίνονται όμως οι ελλείψεις της τόσο πιο πολύ προβληματίζει.

χα, χα καιρός να πω τη γνώμη μου για το νόημα Art-Of-Wise B) Νομίζω ότι είναι περισσότερο μια από τις εκφράσεις που μας κάνουν να νιώθουμε καλά μ`αυτό που κάνουμε και λιγότερο ως περιεχόμενο. Η μαγεία, βρίσκω, είναι κάπως μια αίσθηση - σαν την όραση. Άλλοι την έχουν, άλλοι δεν την έχουν, άλλοι την έχουν αλλά κλείνουν τα μάτια, άλλοι δεν ξέρουν να βλέπουν, άλλοι βλέπουν και δεν αναγνωρίζουν, άλλοι θέλου γυαλιά κι άλλοι χρειάζονται γυαλιά αλλά αρνούνται να τα φορέσουν. μερικοί πάλι, αν και τυφλοί φοράνερ γυαλιά για να κρύψουν την τύφλα. Η "τέχνη" εδώ δεν είναι τόσο το να δεις, αυτό είναι το εύκολο, αν έχεις όραση και δεν έχεις κλειστά μάτια. Η τέχνη είναι το να διακρίνεις το ότι βλέπεις και το πως θα συμπεριφερθείς μπροστά σ`αυτό που βλέπεις. Ή μπροστά στο ότι αντιλαμβάνεσαι με τη "μαγεία". Και ναι θέλει σοφία και ίσως αυτή η σοφία να μπορεί να πλησιαστεί μέσα από κάποια "τέχνη" αλλά... είναι κάτι περισσότερο από τη σοφία που απαιτεί η όραση;

Κάπως ταυτίζεις τη μαγεία με τη σοφία (ή τη βλέπεις ως 'εργαλείο' φιλοσοφικό, για να βρεις τι σοφία) γιατί είναι λύση ακόμα κι όταν το πρόβλημα ακόμα στέκεται - αφού σε βοηθά να αναγνωρίσεις ότι υπάρχει λόγος που είναι εκεί.

Αυτό ακούγεται "ψαγμένο" αλλά δεν είναι ορθό. Η κάθε θρησκεία, το κάθε εσωτερικό ή φιλοσοφικό σύστημα η κάθε παράδοση έρχονται σε ένα "πακέτο" στοιχείων και υπόσχονται ορισμένα πράγματα. Αυτά είναι συνήθως σε άμεση σύνδεση με το "πακέτο" και για να γίνουν πραγματικότητα στη ζωή των ακολούθων τους η επιλεκτικότητα και ο ελιτισμός δεν είναι ο δρόμος. Αλλιώς υπάρχουν ασυνέπειες και ασύμβατες πεποιθήσεις που τελικά "εξουδετερώνουν" τις υποσχέσεις.

Εννοώ ότι αυτά που περιγράφει είναι συμβατά με εμπειρίες άλλων ανθρώπων και επομένως αρκετά πιθανό να αναφέρεται σε αυθεντική εμπειρία. Ταυτόχρονα όμως τα συμπεράσματα που καταλήγει (και το πως αναλύει την εμπειρία είναι σχετικό, άλλοι άνθρωποι μπροστά στην ίδια εμπειρία τ'αντιλαμβάνονται αλλιώς ή δεν αντιλαμβάνονται τίποτα!) Σχετικά με την ίδια να σημειώσω ότι ως δικηγόρος ναι μεν είναι εξοικειωμένη με την οξεία παρατήρηση και την ανάλυση δεδομένων (που λεει το (αυτο;)προωθητικό της κείμενο) αλλά ως δικηγόρος (κι αυτό δεν το λέει!!!) είναι επίσης εξασκημένη στη διαστροφή στοιχείων για να ταιριάζουν με τους σκοπούς της! (από αυτή την άποψη η ματρυρία ενός πιλότου πχ είναι πιο αξιόπιστη από ενός δικηγόρου!) Αναλυτικά: Όσα λέει δείχνουν αυθεντικά (οι περιγραφές των γεγονότων) +1 Δείχνει επιρρεασμένη από αυθεντική προσωπική εμπειρία +1 Ως δικηγόρος δεν είναι και το πιο αξιόπιστο πλάσμα -1 Ως μπίζνα που εξελίχθηκε γι'αυτήν η υπόθεση έχει δείξει κάποιες ασυμβατότητες με τα λόγια της (δείτε reveiws στο Αμαζον) -1 Αξιολογώντας το πράγμα το συμπέρασμα είναι 2-2 σημειώσατε Χ!

Σύμπτωμα γενικότερων κοινωνικών καταστάσεων

Η θρησκείες σε κάποιο βαθμό είναι λίγο σαν φράχτες - περιορίζουν. Αυτό μπορεί να είναι και καλό και κακό. Αλλά σε πους λες ότι οι φράχτες κάθονται στο στομάχι περισσότερο, εκείνους που είναι περιορισμένοι μέσα ή εκείνοι που είναι απ'έξω κι εμποδίζονται να μπούνε και να χαλάσουν τους μέσα; Κι απ'έξω στην καμπάνια τους να κατεβούν οι φράχτες (γιατί θέλουν να μπούνε να αρπάξουν) τι λες ότι λένε; Κατεβάστε τους γιατί μας εμποδίζουν; Ή ξαφνικά γίνονται οι καλύτεροι "φίλοι" των "περιορισμένων";;;

Αυτό δεν ξέρω πως σου ήρθε, γιατί το λες;

Αυτό τώρα το πρόσεξα! Αν όμως δε σε βγάλει η "μαγεία" από τα δύσκολα τι να την κάνεις;

Είναι σαν όλους τους άλλους - αν όχι χειρότεροι Αν είναι αυτοί που λένε το πιο κάτω: "The essence of Illumination, the secret religion of the Illuminati, is that it is possible for any human being to literally become God. Therefore, the Illuminati are wholly opposed to any religions that seek to alienate humanity from God and to create a master-slave relationship in which enslaved humans, on their knees, worship a tyrannical slave-master God who must be obeyed no matter what, even if he demands of people that they commit supremely horrific and evil deeds." ΄Τότε το θέτουν σε αστήρικτη βάση και μάλλον δεν ξέρουν τι λένε άλλες θρησκείες (που λένε οι περισσότερες πάνω κάτω τα ίδια με άλλα λόγια!) Όσο για τον Πυθαγόρα, ο καθένας μπορεί να λέει ότι ξεκίνησε από αυτόν, μ΄πως είναι τριγύρω να το επιβεβαιώσει ή να το διαψεύσει;

Αν διαλέξεις τυχαίο απ'όλο τον κόσμο 1000 ανθρώπους και τους δείξεις το ίδιο βιβλίο, τους δώσεις την ευκαιρία να το διαβάσουν και μετά ζητήσεις να το κουβεντιάσουν και να γράψουν γι'αυτό θα έχεις εκατοντάδες (αν όχι χίλιες) ανταποκρίσεις που άλλες θα μοιάζουν κι άλλες όχι. Αν το δείγμα σου είναι όντως τυχαίο απ'όλο τον κόσμο, άλλοι δεν θα μπορούνε να το διαβάσουν γιατί δεν θα είναι στη γλώσσα τους, άλλοι δεν θα ξέρουν να διαβάζουν, άλλοι το διαβάσουν και δεν θα καταλάβουν τίποτα γιάτί δεν θα έχουν το υπόβαθρο (αν είναι πχ μαθηματικών πως να το καταλάβουν αν δεν ξέρουν λίγα;) Άλλοι πάλι θα το καταλάβουν και θα γράψουν γι'αυτό ενώ αλλοι θα το καταλάβουν αλλά δεν θα μπορούνε να γράψουν ή δεν θα θέλουν αν δεν τους αρέσει το γράψιμο. Από τη ομάδα που το διάβασε και κάτι έγραψε άλλοι θα το περιγράφουν καλά γιατί το κατάλαβαν κι αλλοι όχι γιατί δεν το κατάλαβαν (ή γιατί δεν ήταν στη γλώσσα τους). Άλλοι άνθρωποι που θα διαβάσουν αυτά τα γραφτά θα περνάνε από παρόμοιες φάσεις... εν τω μεταξύ το βιβλίο είναι πάντα το ίδιο αλλά δεν θα είναι το ίδιο και αυτό που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι που το βρίσκουν μπροστά τους!

Αν μπορεί να είναι κανείς γαλατάς και "ταυτόχρονα να υποστηρίζει ρατσιστικές θεωρίες" ή οδηγός λεωφορείου ή δημόσιος υπάλληλος ή Παναθηναϊκός ή να έχει άσπρο αυτοκίνητο (και "ταυτόχρονα να υποστηρίζει ρατσιστικές θεωρίες") γιατί να μη γίνεται και μάγος; Άσε που κάποιος ή κάποια (που υποτίθεται ή όχι) έχει κάποιο ανώτερο επίπεδο γνώσης και σκέψης δεν είναι σχεδόν φυσικό να έχει κάποια αισθήματα... ανωτερότητας; (αφού έχει, ή νομίζει πως έχει, "κάποιο ανώτερο επίπεδο γνώσης και σκέψης;")

Αχ είχα μαζέψει 13; 16; και δε βρίσκω το αρχείο.... αλλά αυτό εννοώ... θα τα ξαναψάξω.

Νομίζω ότι το πραγματικό "κενό" στην όλη υπόθεση δεν είναι τα περιστατικά (που είναι εκδήλωση του φαινόμενου) αλλά η ερμηνείες (ειδικά τα κριτήρια επιλογής των ερμηνειών και η ελλειπής αιτιολόγηση των ερμηνειών.) Γιατί γι'αυτά τα φαινόμενα μπορούν να υπάρχουν πάνω από 10 ερμηνείες (τα εξετάζω σα να έχουν βάση, άσχετα με περιπτώσεις απάτης και στημένων) κι όμως η εκδοχή της "μετενσάρκωσης" είναι πολύ δημοφιλής κι ας μην είναι περισσότερο στηριγμένη από τις άλλες.

Έχει δυο πλευρές το θέμα: τον/την παρατηρητή (1) και το παρατηρούμενο (2) Από την πλευρά (1) παρατηρητή "το χαρακτηριστικό ενός χώρου (και χρόνου) στον οποίο υπάρχουν,ενεργά ή παθητικά,"οντότητες"΄είναι ότι βρίσκεται στο χώρο αυτό παρατηρητής με ικανοτητα να τις... δει ή να νοιώσει τις 'παρουσίες'!" Από την πλευρά (2) του παρατηρούμενου το "το χαρακτηριστικό ενός χώρου στον οποίο υπάρχουν,ενεργά ή παθητικά,"οντότητες" είναι ότι για κάποιο λόγο (που δεν ισχύει σε άλλους τόπους/'ωρες) η "οντότητα" μπορεί να εκδηλωθεί"

Πολύ αργά!

Ναι αλλά χάνεται το πόσο σχετική είναι η εμπειρία με τις τρέχουσες συνθήκες. Αν και όταν δεν είναι σχετικά δεν έχει μεγάλη «κοινωνική» αξία και έτσι οι φορείς (ηλικιωμένοι) απαξιώνονται.

Φαίνεται ότι η φαντασία εκτός από δύναμη δημιουργίας (που είναι) είναι και δύναμη αποχαύνωσης - όταν δεν κινεί σε δράση/δημιουργία. ΥΓ το σκεπτικό έχει κάποιο κενό - μιλάμε για αλλαγές σε βάθος γενεών κι όχι μιας γενιάς ή ζωής. Μέχρι το 1970 υπήρχαν χωριά στην Ελλάδα χωρίς ρεύμα και άνθρωποι ζούσαν εκεί ζωές όμοιες με των προγόνων τους το 1870 ή το 1470