outis

Όχι γιατί δεν μπορείς να ξέρεις πως είναι κάποιος πχ πρωθυπουργός πριν γίνει. Όπως διαπιστώνουν και οι Έλληνες στις μέρες μας επέλεξαν κάποιον γιατί **έμοιαζε** να είναι όπως τον θέλουν (ως άνθρωπος) αλλά για πολλούς που τον ψήφισαν ακριβώς επειδή "**έμοιαζε** να είναι όπως τον θέλουν" αποδείχνει η πράξη ότι δεν είναι (ως πρωθυπουργός πλέον) εκείνο που ήθελαν. (Δεν σχολιάζω εδώ το δίκαιο ή άδικο, απλά παρατηρώ).

.... Έ Καλά το ξεκινάς αλλά με τα πολλά-πολλά κάπου χάνεσαι. Η ευρύτερη οικογένεια και η κοινωνία είναι πρακτικά άσχετα με το θέμα. Χρειάζεται κάποιοι να σου δώσουν τη δυνατότητα. 1. Αν αυτοί είναι η οικογένεια ξεκινάς μια πορεία ή δεν ξεκινάς (ίσως η μόνη περίπτωση που έχεις λόγο) 2. Αν είναι εκτός οικογένειας - στην καλή περίπτωση Α. Γίνεται ότι και στο 1. Β. Σε πιάνουν κορόιδο βάση των επιθυμιών σου 3. Αν απλά θέλεις και δεν ξέρεις κανένα - προετοιμάζεσαι ώστε όταν/αν συναντήσεις να σου δώσουν τη δυνατότητα. 4. Αν θέλεις πολύ και δεν ξέρεις κανέναν είσαι πρώτης τάξης "πρώτη ύλη" για το 2Β.

Εξαρτάται του ποιος/ποια/τι είσαι. Αν πχ είσαι πρωθυπουργός χρείαζεται να είσαι αυτό που θέλουμε να είσαι: τίμιος, ειλικρινής και άλλα (λοιπά της Επιστημονικής Φαντασίας.)

Κάπως έτσι. Φαίνεται τελικά πως δίκαιη είναι η αποστροφή στις κατσαρίδες. Η αποστροφή προς τις αράχνες; Λιγότερο δίκαιη, έως και ολότελα άδικη. Ίσως προέρχεται από συμπεριφορές που αποτυπώθηκαν στους ανθρώπους σε εποχές άλλες με άλλες αράχνες! Και με την ευκαιρία. Κανονικά αράχνη δεν πειράζω. Επιλέγω το 0. Συνέχισε να κάνεις ότι κάνεις και άφησέ την να κάνει ότι κάνει. Ωστόσο πρόσφατα ήρθα σε επαφή με αράχνη του τύπου "μαύρη χήρα" Φυσικά δεν τις έκανα DNA ανάλυση να το επιβεβαιώσω 100%. Την κοίταξα - θα έλεγα ήμουν 75% βέβαιος (κάποιος άλλος μου είπε τι ήταν, εμένα δεν θα περνούσε από το μυαλό.) Δεν έτρεξα να τη σκοτώσω. Αλλά μόλις βεβαιώθηκα (έστω και 75%) πήρα το εντομοκτόνο και δεν είχα δισταγμούς. Η λύση 5 είναι αναγκαστική πρακτικά όταν πρόκειται για έντομα στην κουζίνα (μυρμίγκια, μύγες και ότι άλλο, αν και αν πρόκειται για αράχνες ή μέλισσες εξαντλούνται πρώτα οι προσπάθειες για 2 ή 3)

Η ψυχή μπορεί να έχει όνομα. Το "ειναι του ανθρωπου" ίσως να μην μπορει να ταυτιστει με ενα ονομα - από εμάς. Ίσως και να μπορεί. Είναι όμως το "ειναι του ανθρωπου" η ψυχή; Αμφιβάλλω.

Δεν είναι σφάλμα. Είναι ενδεικτικό του γεγονότος ότι η "αιώνια μάχη Καλού-Κακού, τουλάχιστον έτσι όπως" μαθαίνει να "την εννοεί ο μέσος άνθρωπος" είναι ένα στημένο συστημικό παιχνίδι - κάτι σαν το επαγγελματικό wrestling. Η βία είναι το σύστημα (και η βία είναι ο κανόνας στο Σύμπαν.) Οι "καλοί" μπορεί να είναι ειλικρινείς εσωτερικά αλλά παίζοντας το συστημικό παιχνίδι (ουσιαστικά υιοθετώντας την βία ως λύση) επανατροφοδοτούν το σύστημα. Μέσα στην ιστορία υπήρξαν άνθρωποι και ομάδες που αρνήθηκαν να το παίξουν. Είπαν "δεν παίζω με τέτοιους όρους". Είτε εξολοθρεύτηκαν (Σωκράτης, Γνωστικοί, ομάδες Καθαρών κτλ) είτε προσαρμόστηκαν (υιοθετώντας τελικά τη βία, Χριστιανοί, Παυλικιανοί, άλλες ομάδες Καθαρών) είτε μείνανε σε περιθώρια και γελοιοποιούνται (από το συστήμα: αναχωρητές, ερημίτες, απομονωμένες ομάδες γίογκι, μάγων και άλλων κτλ) Για την αιτία του συστήματος μπορούμε να πούμε πολλά αλλά τελικά ένα έχει αξία: λες "δεν παίζω" και αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου (και απομονώνεσαι, εξολοθρεύεσαι ή διαβρώνεσαι ή ίσως, ίσως, βρίσκεις κάποια ισορροπία) Fighting for Peace is Like Fucking for Virginity

όχι δεν "πρέπει να αναθεωρήσουμε τις ανάγκες μας και τον τρόπο κάλυψής τους" - ΕΓΩ πρέπει να τις αναθεωρήσω ως μοναδικότητα στον κόσμο (αν αυτό είναι απαραίτητο) και ΕΣΥ θα πρέπει να τις αναθεωρήσεις ανάλογα ως μοναδικότητα. Η ικανοποίηση Ικανά=αρκετά Ποίησα=έκανα έχει να κάνει όχι μόνο με τις ανάγκες αλλά και τους στόχους μας και τις επιθυμίες. Με το πόσο όντως ανάγκη είναι και το πόσο "ρεαλιστικά" είναι αυτά και η επίτευξή τους. Από "μαγική" άποψη ένα ζητούμενο είναι η ειλικρίνεια με τον εαυτό μας τα πιο πάνω ενώ σημαντική είναι και η "τέχνη" του να μεταβάλλει κανείς την "οργή" (του ανικανοποίητου) σε θετική δράση (κατά Μπαλάνο) ΥΓ Δεν παραθέτω μηνύματα επειδή συμφωνώ ή διαφώνώ ούτε φοβάμαι τυχόν μηνύματα - που δεν θέλω κάν να περάσω - αλλά βλέπω ως σχόλια ικανά να δράσουν ως καταλύτες. Σημ. Τη λέξη "οργή" δεν τη χρησιμοποιεί με την έννοια που καταλαβαίνεις. Και ναι μεν ο Μπαλάνος "ψαρεύει" εκεί αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει αξία ότι λέει (προφανώς το ξέφυγε!)

Ποιος είπε ότι είναι ανέφικτο; Εδώ όμως μιλάμε για κάτι δυναμικό. Η ικανοποίηση δεν είναι "πέτυχα και τώρα θα κάαααααααααααθωμαι"* Να και μια αναλυτική άποψη για το θέμα:

Though they have long been a pest that causes one of the strongest reactions when discovered in a home or place of business, the health threats posed by cockroaches often don't factor into the disgust felt at encountering them. The National Pest Management Association (NPMA) cautions, however, that cockroaches can trigger allergic reactions and asthma attacks, in addition to other serious health hazards. The saliva, droppings and decomposing bodies of cockroaches contain allergen proteins known to trigger allergies and increase the severity of asthma symptoms, especially in children. They are also capable of mechanically transmitting disease organisms, such as the bacteria that cause food poisoning, and are known to spread 33 different kinds of bacteria, six parasitic worms and at least seven other kinds of human pathogens. "When people think of cockroaches, they definitely don't have a pleasant association, but they may not fully realize the severity of the effects cockroaches can have on their health," says Missy Henriksen, vice president of public affairs for NPMA. "We want to educate consumers about what they can do to avoid and eliminate these pests before being exposed to these risks." They are proven or suspected carriers of the organisms causing: — diarrhoea — dysentery — cholera — leprosy — plague — typhoid fever — viral diseases such as poliomyelitis. In addition they carry the eggs of parasitic worms and may cause allergic reactions, including dermatitis, itching, swelling of the eyelids and more serious respiratory conditions (4). http://www.google.co.uk/url?url=http://www.who.int/water_sanitation_health/resources/vector288to301.pdf&rct=j&frm=1&q=&esrc=s&sa=U&ved=0CB8QFjABahUKEwiq74HIvezGAhUImYAKHValDIA&usg=AFQjCNH7fuYt6eOXA0qvarRXadpT9-ZqGA

Μάλλον ο Θεός ξέρει τι έβαλε ο σατανάς "στο νου του" και αυτό που κρυφοσκέφτεται το κάνει φανερό για να τον σπρώξει να πάρει την απόφαση - Γυρνώντας στο θέμα του φόβου στο θέμα αυτό κοιτάζουμε κάποια γενική ιδιότητα του φόβου (την έλξη! λίγο ειρωνικό να έλκει ο φόβος αφού "φόβός" σημαίνει βασικά "φυγή")

Ναι οι αρχετυπικοί είναι που έχουν δύναμη που μπορεί να φανεί χρήσιμη - οι άλλοι (ρεαλιστικοί ή μη) ρουφάνε δύναμη και πρέπει να του ξεφορτωνώμαστε) αλλά εννοώ ακριβώς *να είναι* κάτι που θα μας πιάσει πανικός - κι όσο πιο τέτοιο είναι τόσο πιο αποτελεσματικό (αν και υπάρχουν όρια ασφαλείας, μην κλειστείς σε φέρετρο χωρίς να υπάρχει κάποιος που θα μπορεί να βγάλει, αν και οι μάγοι του παλιού καιρού προτιμούσαν το "η ταν η επι τας" - δηλ αν δεν μπορέσω να βγω μόνος ας μη βγω ποτέ, που ασφαλώς έχει περισσότερη δύναμη αλλά με θανάσιμους κινδύνους.) no pain - no gain

Στην περίπτωση αυτή με το μαγική μπορεί κανείς να διαβάσει "πνευματική" Ναι η περίπτωση με τις "οντότητες" που λες είναι μια εκδοχή. Και στον Ιωβ που είδαμε - μήπως τράβηξε την προσοχή του διαβόλου ο Ιωβ με τους φόβους και την ανησυχία του; Ή θα συνέβαινε έτσι κι αλλιώς; Δεν μιλώ πάντως για κάτι που κάνεις για να ξεπεράσεις φόβους, αλλά για κάτι που χρησιμοποιεί δεδομένους φόβους για να ξεγελαστεί ο εαυτός και να πετύχει κάτι άλλο.

Η ιστορία κινείται σε διάφορα επίπεδα που δεν έχουν πάντα άμεση σύνδεση μεταξύ τους. Έτσι πρέπει να ιδωθούν χωριστά. Αν τη δεις γενικά ασχολείται με το θέμα του πόνου και της δυστυχίας και απάντηση δίνει αλλά δεν είναι απάντηση που μπορεί να ικανοποιήσει την λογική. Η δε φάση με το φόβο είναι ένα επι μέρους 'επεισόδιο' μόνο που αναφέρεται φευγαλέα και περιστασιακά χωρίς ο αφηγητής να εστιάζει καθόλου σ'αυτό. Εμείς το "διαβάζουμε" κάπως για λόγους αδιάφορους στον Ιωβ. Όποιος κάπως ξεχωρίζει τραβά το ενδιαφέρον.

Ναι η αδρεναλίνη παίζει ρόλο αλλά γιατί να τη δούμε ως αποτέλεσμα κι όχι ως ενδιάμεση αιτία; Η ωφέλιμη χρήση έχει να κάνει με το να φέρουμε βόλτα τον ίδιο μας τον εαυτό (πχ.) Μερικά πράγματα που ενώ είναι μπροστά μας δεν τα βλέπουμε μια "ένεση" φόβου μας ανοίγει τα μάτια (και όχι για διασκέδαση αλλά για ψυχ-αγωγία). Ουσιαστικά ο φόβος μπορεί να είναι εργαλείο για να "εξαπατήσουμε" τον εαυτό μας - όπως "εξαπατούμε" το σώμα με το τραινάκι του τρόμου ώστε να εκκρίνει αδρεναλίνη χωρίς αντικειμενικό λόγο (πραγματικό κίνδυνο) - και από αυτό να προκαλέσουμε επιθυμητές αλλαγές στην αντίληψή μας ή στην ψυχολογία μας.

Η Ελκτική Δύναμη Του Φόβου έχει πάνω από μια διαστάσεις. Το πιάσαμε από τη μιά: πως μερικές φορές ο φόβος μας υλοποιείται (εις βάρος μας) άρα καλά θα κάνουμε να τον ελέγξουμε. Αλλά αυτό πως γίνεται; Αυτό μας περνά σε μια άλλη διάσταση της Ελκτικής Δύναμης Του Φόβου - μπορεί να πυροδοτεί αντιδράσεις μέσα μας. Χρήσιμες αντιδράσεις αν ξέρει κανείς το πως να τις διαχειριστεί και τις κατευθύνει. Γιατί λες οι άνθρωποι που ενώ... φοβούνται το φόβο (!) ταυτόχρονα τον επιδιώκουν ελεγχόμενα; (πχ στο "τραινάκι του τρόμου"΄; και διάφορα extreme σπορ;) Για να δώσω ένα παράδειγμα: τα συναισθήματα που θα προκληθούν μέσα σου αν περάσεις μια νύχτα σε ένα δάσος ή ένα "στοιχειωμένο" σπίτι ή ένα νεκροταφείο είναι πρώτης τάξεως "σπινθήρας" αν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις με αυτά.

Και γιατί να μη χρησιμοποιούμε τους φόβους μας για "μαγικές" εργασίες;

Καλά λοιπόν που δεν πουλάω τίποτε - ούτε με ενδιαφέρει να πείσω.

Δεν ξέρω το γιατί αναφέρεις "μυστηριακή αίγλη" ;;; Προσωπικά είναι το λιγότερο που με απασχολεί. Δημιουργείς τις συνθήκες πηγαίνοντας σε παραλία που είναι γνωστό ότι έχει τσούχτρες σε εποχή που πρέπει να έχει; Αυτό δε μου φαίνεται προφητικό! Η αυτοεκπληρούμενη προφητεία έχει να κάνει με κάτι άλλο. Αυτοεκπληρούμενη προφητεία στην απλοϊκότερη μορφή της είναι να λές "θα πέσω θα πέσω" ενώ σκαρφαλώνεις και στο τέλος να πέσεις και να πεις "τι ήξερα!" Αμ δε το ήξερες! Το προκάλεσες.... Στη wiki θεωρεί κάπως παραδείγματα αυτοεκπληρούμενης προφητείας τα - μυθολογικά - περιστατικά όπως το πιο κάτω Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτοεκπληρούμενο - αφού οι γονείς "τον εγκαταλείπουν σε μια βουνοπλαγιά για να πεθάνει" και δεν γνωρίζουν ότι "τον σώζει ένας βοσκός" - "μεγαλώνει χωρίς να γνωρίζει την πραγματική καταγωγή του" και μετά "εγκαταλείπει το σπίτι του και φτάνει τελικά στην πόλη" χωρίς να ξέρει ποιοι μένουν εκεί. Τρία σημεία που απομακρύνονται πολύ από το "αυτό-" άρα αδύνατο να προκάλεσε η προφητεία την εκπλήρωση. Η αντίδραση στην προφητεία παίζει ρόλο. Ναι, αλλά τότε δεν είναι η προφητεία που (αυτο)εκπληρώνεται! Είναι λογικοφανής εξήγηση αλλά όχι λογική κατά τον ορθό λόγο: Δες τη διατύπωση: "Αυτοεκπληρούμενη προφητεία είναι μια πρόβλεψη που άμεσα ή έμμεσα προκαλεί η ίδια την πραγμάτωσή της, λόγω θετικής ανάδρασης μεταξύ πεποίθησης και συμπεριφοράς" Μα είναι φανερό ότι ΔΕΝ "προκαλεί η ίδια την πραγμάτωσή της" αλλά η "πεποίθηση και συμπεριφορά" των αποδεκτών! Αν όμως δεν υπάρχει αιτιοκρατική σύνδεση (όπως δεν υπήρχε με το Οιδήποδα;) Τότε έχουμε άλλο μηχανισμό σε κίνηση και δεν μας εξυπηρετεί να το βλέπουμε ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία! Αντίθετα εδώ έχουμε δείγμα του πως γινόταν αντιληπτό πως μπροστά στην προφητεία είναι κακή ιδέα να προσπαθήσει κανείς να την ακυρώσει με δραστικές λύσεις. Κάνε σα να μην υπάρχει προφητεία είναι καλύτερη λύση - και δες πως μια "προφητεία" ίσως δεν εκπληρώνεται μόνο με τον τρόπο που καταλαβαίνεις!

Όχι σ'αυτήν την περίπτωση. Γιατί 1. ο φόβος συχνά δεν έχει λογική 2. δεν ερμηνεύεις "έλογα" όταν πχ μια σφήκα σε πλησιάζει. Αντιδράς ενστικτωδώς. 3. γιατί αν οι "αυτοεκπληρούμενες προφητείες υπάκουαν σε αιτιοκρατικά κριτήρια θα είχαν ήδη εξερευνηθεί οι νόμοι τους. Ενώ όπως είναι συζητάμε υποψίες. Αν ήταν απλά αιτιοκρατικός ο μηχανισμός - γιατί να μην τον εφαρμόσουμε και σε θετικά πράγματα; Πες ότι θέλεις να πιείς νερό από ποτήρι. Πραγματικά σε ενδιαφέρει η ερμηνεία; Το πως νευρώνες στον εγκέφαλο στέλνουν σήματα μέσω νεύρων στους μυς κτλ κτλ μέχρι που το ποτήρι φτάνει στα χείλια και το νερό στο στόμα κι όχι στα ρούχα; Ή κάποτε έμαθες - το σώμα σου έμαθε - αυτόματα να πιάνει το ποτήρι και να πίνει νερό; Άμα πιούμε νερό να ψάξουμε και ερμηνεία αλλά μέχρι τότε πιο σημαντικό είναι η αποφυγή ή η έλξη.

Το θέμα είναι να βρούμε μια ερμηνεία (ότι ναναι αρκεί να μας ικανοποιεί τις θεωρητικές απορίες) ή να δούμε το πως μπορούμε πρακτικά να αποφύγουμε το να μας φέρνει φόβους ο φόβος μας; Γιάτί η αυτοκπληρούμενη προφητεία είναι απλά μια λογικοφανής απάντηση που ίσως έχει αξία σε μερικές περιπτώσεις.

Το secret έχει μικρή σχέση με όλ'αυτά. Εκείνο το κομμάτι του Ιωβ είναι γνωστό εδώ και πολλούς αιώνες. Tι κάνεις από τη στιγμή που το παρατηρείς; Η απλούστερη διαδικασία πάει ως εξής: Πρώτα το παρατηρείς και αναγνωρίζεις το επαναλαμβανόμενο μοτίβο (που γνωστός του "χώρου" αποκαλεί φυλάγοντας με ζηλοτυπία τον όρο: μορφοδιάταξη - για μας: pattern) Μετά το "παραφυλάς" - μαθαίνεις τις "συνήθειές" του, τις ρουτίνες που το συνθέτουν - που τριγυρίζει, τι το "τρέφει" από που κτλ. Έπειτα αφήνεις στην άκρη διαχωρισμούς όπως "δυσάρεστα" / "ευχάριστα" και βλέπεις τι θέλεις να επιλέξεις και γιατί. Φροντίζεις να καταλάβεις που σε πάνε και αν τελικά είναι ΟΚ να ενισχύσεις τις ρουτίνες προς "επιθυμητά" αλλίως τα ξεφορτώνεσαι (όπως παρακάτω) προσβλέποντας σε κάτι καλύτερο. Και φροντίζεις να καταβάβεις τους λόγους των ανεπιθύμητων και να δεις μήπως τελικά σε συμφέρουν τελικά κάπου ή καλύτερα να τα ξεφορτωθείς. Αν επιλέξεις να τα ξεφορτωθείς - και αφού έχεις εντοπίσει τις ρουτίνες δεν έχεις παρά να παρεμβληθείς σ'αυτές και να τις διασπάσεις οπότε "μπλοκάρεις" την εξέλιξή τους (που είναι το ανεπιθύμητο.) Αν αυτό δεν είναι εύκολο ή εφικτό λόγω θέσης και κατάστασης τότε παρεμβαίνεις στις δικές σου ρουτίνες έτσι ώστε να ικανωθείς να αντιμετωπίσεις την κατάσταση και τελικά να την αλλάξεις.

Θα το πω λίγο γενικά για να μην πάμε εκτός θέματος. Αν μπορεί να υπάρχει κάποιο προαίσθημα για μελλούμενα μέσω ονείρων - ή με τον ένα τρόπο (κάποια σύνδεση με το "μέλλον") ή τον άλλο (επικοινωνία μεταξύ ασυνείδητου-συνειδητού) τότε θα υπάρχει και κάποιος λόγος ή έστω κάποια αιτία (να αποτέψει κανείς το μελλούμενο, ή να προετοιμαστεί γι'αυτό ή κάτι άλλο.) Από μια (μαγική) άποψη τα πάντα μπορούν να αποτραπούν και να εμποδιστεί κάτι όπως ένας σεισμός ή μια καταιγίδα δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται! Όλα όσα συμβαίνουν συμβαίνουν (από μαγική οπτική) από κάποια "ένταση" που συσσωρεύεται" και "κάποια στιγμή θα εκδηλωθεί" αλλά και η εκδήλωση μπορεί να είναι απότομη και έντονη ή ήπια και μακροχρόνια και είτε έτσι είτε αλλιώς θα έχει κάποια αιτία. Πως λέγανε παλιά για το φαινόμενο της πεταλούδας ; (δεν το ακούω συχνά πια) πως τα φτερά μιας πεταλούδας απ' την Κίνα μπορούν να φέρουν καταιγίδα στην Αθήνα; Μήπως αν η πεταλούδα κουνούσε μόνο το ένα φτερό η καταιγίδα ήταν πιο ήπια; Άρα τα πάντα μπορούν να αποτραπούν ή έστω να μετριαστούν αρκεί να ξέρεις που να ασκήσεις πίεση ή να δράσεις. Έτσι στο παράδειγμά σου η απάντηση είναι: Όχι αν υπάρχει τρόπος να εμποδίσεις οτιδήποτε πχ σε έναν σεισμό προσωρινά οι ζημιές που θα προκαλούσε ένας μελλοντικός σεισμός δεν θα ήταν μεγαλύτερες εφ'όσον η συσσωρευμένη ενέργεια εκδηλωθεί αργά αργά σε βάθος χρόνου αντί για μεγάλης έντασης στιγμιαία εκτόνωση. Με αυτή την οπτική κάποια "κινητοποίηση" μπορεί να έχει αποτέλεσμα χωρίς παρενέργειες. Σημαντικό είναι να υπάρχει κάποιου εκτόνωση της συσσωρευμένης ενέργειας αλλά διαχειρίσιμη γιατί βέβαια αν δεν υπάρχει κάθε μελλοντική απότομη εκτόνωση θα είναι χειροτερη. Στο θέμα ασυνείδητης γνώσης που αναδύεται με όνειρο στο συνειδητό και έπειτα εξωτερικεύεται δεν αλλάζει κάτι παρά η "πηγή" της γνώσης. Αν υποθέσουμε πως το ασυνείδητο έχει ή μπορεί να λάβει τέτοια γνώση τότε μπορεί να λάβει ή να έχει ανάλογη γνώση για το πως να χειριστεί το θέμα.

Λογικό είναι. Ειδικά τους γεννημένους το χειμώνα κάνει μήνες να τους δει ο ήλιος πχ (και μάλιστα στις περιοχές της έρευνας) - και σίγουρα όσους βλέπει ο ήλιος νωρίς δεν θα έχουν ίσως τα προβλήματα των προηγούμενων αλλά θα έχουν άλλα.

Νομίζω πως παρατέθηκαν αποπροσανατολιστικά γιατί η φράση του Μπωντελαίρ δεν λέει το ίδιο με την επόμενη που (δεν) έλεγαν οι Έλληνες - το κοντινότερο που ίσως έλεγαν είναι το "ουδεν κακόν αμιγές καλού". Εκείνο που λεει η φράση η αρχική και είναι χρήσιμο να το ξέρει κανείς είναι ότι από ίση αρχή ο άνθρωπος που στέκεται μπροστά σε επιλογές θα βρει το "κακό" πιο πρόχειρο και πιο εύκολο. Πρέπει λοιπόν αν επιλέξει το καλό να κινηθεί συνειδητά και εσκεμμένα. Αν κινηθεί χωρίς πρόθεση θα του βγει εκείνο που είναι προχειρότερο. Δεν λέει καθόλου πως "Το Καλό και το Κακό είναι δύο δυνάμεις αλληλένδετες και άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους. Η μία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την άλλη. " Η παραδοσιακή αναλογία - καλού κακού είναι 3:1 - και δεν έχουν μεταξύ τους οντολογική σχέση.

Όπως είπα δεν είναι κάτι που μπορεί να εξηγηθεί με ικανοποιητικό για τη "λογική" τρόπο. Οπότε το να σου πω "ναι το πλέγμα υπάρχει" (ή ότι δεν υπάρχει) είναι σκέτα λόγια. Θα πρέπει να δεις μόνη σου. Κι αν δεις πως υπάρχει και πως μπορεί αυτό να έχει πρακτική σημασία στη ζωή σου τότε ακόμα και να μην υπάρχει (!) δεν έχει σημασία. Αφού η πράξη μετρά σε τελική ανάλυση. Δε νομίζω να είπε κανείς πως ο άνθρωπος είναι κυρίαρχο ον. Και ναι η γνώση των κανόνων του πλέγματος δίνουν πλεονέκτημα (πρακτικό πάντα.) Για το 1. Υπάρχουν δύο είδη φόβου: α) ο φόβος που ωθεί σε (από)φυγή λογικών κινδύνων - αυτό είναι αίσθημα και είναι καλό και χρήσιμο - είτε ωθεί σε φυγή είτε προκαλώντας τον άνθρωπο να σταθεί με σοβαρότητα να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο. β) το συναίσθημα του φόβου που είναι ύπουλο και γλιστερό. Αυτό δεν χρειάζεται να βασίζεται κάπου κι έτσι γίνεται εργαλείο χειραγώγησης. Παράδειγμα: οι τσούχτρες στη θάλασσα. Γνωρίζοντας ότι είναι πιθανή η συνάντηση γιατί ξέρεις πως είναι ή αποφεύγεις την παραλία ή κολυμπάς και ότι γίνει. Εσύ το διαλέγεις γνωρίζοντας. Καλό αίσθημα φόβου. Έρχομαι τώρα εγώ και σου δημιουργώ φόβο για μια παραλία που δεν είδες - πως έχει τσούχτρες. Δεν πηγαίνεις, ενώ ήθελες. Σε χειραγώγησα. Κακός φόβο -συναίσθημα χωρίς απτή βάση αλλά αντανάκλαση εσωτερικού φόβου (που πχ δημιουργήθηκε από παλιά κακή εμπειρία.) Για το 2. Να το δείξω λίγο σχηματικά: Δυστυχώς έχουμε λίγο διεστραμμένη άποψη περί αρνητικού-θετικού - και φταίνει οι μπαταρίες! (μπορούσες να το φανταστείς;) Ο "καλός" φόβος δημιουργεί μια "αρνητική" κατάσταση μέσα μας η οποία όμως αντικειμενικά είναι "παρουσία" 1 κι όχι 0 - η "θέση" είναι πιασμένη - από έξω έρχεται ο "αληθινός" φόβος (οι τσούχτρες) κι εκεί "αρνητική" παρουσία, το οξύ τους 1 κι εδώ. Άλλου είδους όμως (γιατί οι τσούχτρες δεν φταίνε και σε τίποτα και ο φόβος σ'αυτές είναι 0.) Έχεις επιλογή. Φεύγεις ή τις κυνηγάς. Το "κακό" είδος φόβου όμως δεν έχει ουσιαστικό αντίκρυσμα! Μέσα μας είναι 0 - η θέση δεν είναι πιασμένη και ταιριάζει απόλυτα στο είδος του αντικείμενου το φόβου που τη βρίσκει άδεια και πολύ βολική και στρογγυλοκάθεται. Μετά έχεις αιτία να φοβάσαι αλλά είναι αργά πια... Για το 3. Δες 1 – φυσικά υπάρχουν και άλλοι «άλλοι.» Για 4. Μέσα κάνουμε χώρο για διάφορα. Αν έχει άδεια θέση (0) για πράγματα που δεν θέλουμε δεν φταίνε μόνο αυτά που έρχονται να καθήσουν. Για 5. Είναι πιο περίπλοκο. Για 6. Μπορεί.