Αυγερινός

Τα σπάνε οι Placebo, βγάλε λοιπόν το "feat. Ντέιβιντ Μπάουι όου μάι γκαντ γκαντ ντάμνιτ" και θα είσαι κομπλέ

Εμένα μου θυμίζει το λακόστ που έσφαξε ο Άγιος... δεν θυμάμαι ποιος. (Που έλεγε και ο Πανούσης)

Χημικές αντιδράσεις που όλοι μπορούν να νιώσουν. Αυτός είναι ο έρωτας. Δεν μπορούν όμως όλοι να τον αντιμετωπίσουν.

Τι ακριβώς προσπαθείτε και δεν το πετυχαίνετε; Προσπαθήστε να ανοίξετε το μυαλό σας, αυτό είναι και εφικτό και θα το πετύχετε, και θα γίνετε καλύτεροι άνθρωποι. Νομίζω πως αυτός θα ήταν ένας καλός λόγος να ασχοληθεί κάποιος με κάτι. Και υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να το πετύχεις. Η Φιλοσοφία, η επιστήμη, ο διάλογος και πολλά άλλα.

Και ήταν καλύτερο το σκηνικό απ'το τέλος της ταινίας "The Big Lebowski"; Δεν νομίζω

Χαχαχχα σωστός ο Τράγος για την Amy Lee! Πάντως όντως είναι της μόδας να φεύγουν τραγουδίστριες από καλά συγκροτήματα. Μάλλον θέλουν να κάνουν π σόλο καριέρα.. ποιος ξέρει.

Ok, τα 7 επόμενα χρόνια της ζωής μου θα με χάσετε. Όχι ότι δεν με έχετε χάσει ήδη, αλλά ρε παιδιά δεν έχω χρόνο να αναπνεύσω αυτό τον καιρό!

Τα greeklish απαγορεύονται. Παρακαλώ μόνο ελληνικά.

Η ταχύτητα της σκέψης είναι πολύ μικρότερη από την ταχύτητα του φωτός. Τίποτε δεν μπορεί να ταξιδέψει γρηγορότερα απ'την ταχύτητα του φωτός ©, μιλώντας πάντα για ταχύτητα κίνησης και όχι για ακαριαία μεταφορά ύλης(ή ενέργειας). Στην δεύτερη περίπτωση έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα όπου τα σωματίδια του φωτός δημιουργούν τούνελ και μεταφέρονται ακαριαία από ένα μέρος σε ένα άλλο. Φυσικά, η έρευνα αυτού του φαινομένου είναι ακόμη σε νηπιακό στάδιο και δεν μπορούμε να την αναπτύξουμε σε συζήτηση. Όπως και να έχει, δεν είναι ταχύτητα κίνησης αλλά «τηλεμεταφορά» οπότε εμπίπτει σε άλλη κατηγορία και το γεγονός παραμένει ότι τίποτε δεν μπορεί να ξεπεράσει την ταχύτητα C. Δες: http://en.wikipedia.org/wiki/Faster-than-light http://www.answerbag.com/q_view/23027

Καλωσήλθες!

Καλωσήλθες!

Ξεκίνησα να την βλέπω αλλά με κούρασε τα πρώτα 15 λεπτά και έτσι την έκλεισα και είδα μια άλλη (The Painted Veil, καταπληκτική ταινία!) Ίσως να βιάστηκα. Θα την δω και θα επανέλθω.

Την απάντηση την έδωσε ο Fan4Fun. Συνιστώσες λοιπόν. Είδες που ακόμα και σε ένα απλό παράδειγμα χαθήκαμε; Γιατί εσύ βάζεις άλλα κριτήρια ενώ εγώ άλλα. Και το πράγμα μπλέκεται πολύ παραπάνω όσο προχωράς. Γιατί αν ξεπεράσεις τις συνιστώσες και πεις "οκ, βρήκα όλες τις αναλογίες αλλά επιλέγω το τάδε γιατί με εξυπηρετεί καλύτερα σε σχέση με το χρόνο, τον χώρο και τον στόχο που έχω αυτή την στιγμή", μετά πρέπει να λάβεις υπόψιν σου κι άλλα πράγματα, όπως το αν είσαι σε θέση να σκεφτείς λογικά την παρούσα στιγμή, αν οι εμπειρίες σου ή οι γνώσεις σου είναι αρκετές πάνω στο θέμα, αν οι προτεραιότητές σου και οι στόχοι σου είναι ίδιοι με τους δικούς μου κ.α. Και μετά πρέπει να σκεφτείς και την χρονική στιγμή λίγο πριν το αποτέλεσμα της συμβουλής. Για να δούμε: Έστω ότι αυτό το τάδε που επέλεξες εσύ, ώστε να βγάλεις το συμπέρασμα του δίκαιου ή του άδικου, είναι η υγεία. Με βάση αυτό, έχεις δίκιο. Εγώ όμως θα επιλέξω τελικά έναν πρακτικό λόγο, την δουλειά μου, και όχι την υγεία μου. Το θεωρώ σημαντικότερο δηλαδή να μην απολυθώ απ'το να μείνω άυπνος μια μέρα, ακόμα και αν αυτό μεμονωμένα είναι κακό. Πρόσεξε, εσύ δεν ξέρεις καν ότι θα απολυθώ αν δεν πάω. Αλλιώς ίσως να μου πρότεινες κι εσύ το ίδιο με αυτό που επέλεξα (όχι ότι είναι απαραίτητο όμως). Συνεχίζοντας, εγώ είμαι κομμάτια και δεν μπορώ να σηκώσω το βλέφαρό μου. Το μόνο που θέλω είναι μια δικαιολογία για να κοιμηθώ. Και εσύ μου την δίνεις. Θέλοντας λοιπόν να κάνεις καλό (και σύμφωνα με αυτό που επέλεξες -την υγεία- καλό κάνεις) μου έκανες κακό. Γιατί δεν υπολόγισες όλες τις συνιστώσες συναρτήσει των επιλογών μου, του χρόνου, και όλων όσων ανέφερα πιο πάνω. Είναι αδύνατο να τα υπολογίσεις όλα αυτά; Εμ, είναι. Πως δεν είναι; Γιατί τελικά: απολύθηκα και τώρα δεν έχω να φάω.

Το ίδιο πράγμα λέμε: Θα επανέλθω σύντομα με νέους συσχετισμούς σχετικά με την τεχνολογία μικροτσιπ που μπαίνουν στον εγκέφαλο και ελέγχουν τι σήματα στέλνει στο ανάπειρο πχ χέρι και το κουνάει. Έχω την εντύπωση ότι θα τραβηχτεί εκτός θέματος όμως, οπώτε ίσως και να μην επανέλθω

Και αν πρέπει σε μισή ώρα να πάω στη δουλειά για να μην απολυθώ; Γιατί σκέψου εσύ αυτό να μην το ξέρεις και εγώ επειδή κουτουλάω απ'την νύστα να σε ακούσω. Θα χάσω τη δουλειά μου. Αυτό που θέλω να πω είναι πως είναι πολύ δύσκολο να γνωρίζουμε όλα τα δεδομένα και ακόμα δυσκολότερο να τα αξιολογήσουμε με βάση αυτά και όχι με βάση τις απόψεις μας.

Όχι, δεν το πάω μακροσκοπικά. Δεν λέω δηλαδή ότι εγώ θα επηρεάσω την πέτρα. Το ηλεκτρόνιο μου όμως θα επηρεάσει τα σωματίδια του αέρα τα οποία θα επηρεάσουν τα σωματίδια της πέτρας. Έμμεσα είναι το ίδιο πράγμα, αφού κάτι δικό μου επηρεάζει κάτι απ'την πέτρα. Ακόμα και ενεργειακά, αυτή η αλληλεπίδραση υφίσταται. Τώρα τι προεκτάσεις έχει (αν μπορείς δλδ να κουνήσεις κάτι με το μυαλό σου) δεν μπορεί να το ξέρει κάποιος σίγουρα. Δηλαδή ναι μεν μπορεί το ηλεκτρικό πεδίο που δημιουργεί ο εγκέφαλος μου να επηρεάσει το μολύβι που είναι λίγα εκατοστά δίπλα, αυτό όμως δεν σημαίνει ούτε ότι θα το κουνήσω, ούτε ότι μπορώ να ελέγξω με ποιον τρόπο συμβαίνει αυτός ο επηρεασμός, ούτε την έντασή του, ούτε την συγκεκριμένη ιδιότητα (της κίνησης) που θα έπρεπε να έχει για να κουνηθεί το μολύβι.

Γιατί αν κάνω το ίδιο αναιρώ την οπτική μου γωνία. Και η οπτική μου γωνία είναι πως κανένας άνθρωπος δεν έχει δίκιο ή άδικο. Κάθε άνθρωπος έχει την άποψή του και τίποτε παραπάνω. Το αν θέλει να την ονομάσει "μοναδική αλήθεια" ή "προσωρινή άποψη" ή οτιδήποτε, είναι δική του δουλειά και αφορά αυτόν. Δεν μπορώ εγώ να έρθω και να σου πουλήσω την άποψή μου ως κάτι συγκλονιστικό, αληθινό, σωστό και έξυπνο. Αφού είναι η άποψή μου, η οποία προήλθε από εμένα, ο οποίος δεν έχω κανένα από τα πάνω χαρακτηριστικά. Βέβαια υπάρχει και το ρητό "απ'το αγκάθι βγαίνει ρόδο κι απ'το ρόδο βγαίνει αγκάθι". Προσωπικά όμως, ποτέ δεν θα δω την άποψη μου ως κάτι παραπάνω από άποψη, συνεπώς δεν γίνεται να πω σε κάποιον "ακολούθα την".

Μα αυτό είναι δεδομένο στην επιστημονική κοινότητα. Το ότι το σώμα σου δημιουργεί δονήσεις (ταλάντωση των μορίων του χώρου) είναι γνωστό και δεδομένο. Κάθε σώμα το κάνει αυτό. Το πιο απλό παράδειγμα είναι αυτό του ήχου. Εξ'ορισμού ο ήχος είναι κύμα και κύμα είναι διαταραχή στον χώρο. Ταλάντωση μορίων δηλαδή. Ακόμα και η βαρυτική έλξη που ασκεί το κάθε σώμα, η οποία δρα μέσω μαγνητικού πεδίου, σου αποδεικνύει τον επηρεασμό ενός σώματος πάνω σε ένα άλλο σε απόσταση. Δεν έλκουν μόνο οι μαγνήτες. Κι εσύ έλκεις και η γάτα σου και το στυλό σου. Τα πάντα. Το ίδιο συμβαίνει και με το φως (πάλι εξ'ορισμού, το φως είναι και κύμα), με τα μόρια του σώματός σου (απ'την στιγμή που κινούνται -γιατί κινούνται- δημιουργούν γύρω τους κίνηση εξ'επαφής, για παράδειγμα στα μόρια του αέρα). Μπορούμε να το πάμε και πιο μακριά, λέγοντας για την αλληλεξάρτηση της ενέργειας των σωμάτων και την αλληλεπίδραση μεταξύ τους. EDIT: Όσο για την σκέψη και κατά πόσο μπορεί αυτή να επηρεάσει κάποια πράγματα, ας το αναλύσουμε σε απλά μέρη: Η σκέψη είναι ηλεκτρικό σήμα. Το ηλεκτρικό σήμα έχει κίνηση και δημιουργεί ηλεκτρικό πεδίο. Μπορεί λοιπόν ένα ηλέκτρικό πεδίο να επηρεάσει ένα σώμα; Γνωστό από την φυσική. Φυσικά και μπορεί.

Γιατί να αλλάξω κάποιον; Για να τον φέρω στα μέτρα και σταθμά μου;

Μην μπλέκεις το θεωρητικό με το επιστημονικό. Το ένα υποθέτει, το άλλο δείχνει. Καθόλου επιστημονικοφανές, επιστημονικότατο είναι.

Το κλασσικό πλέον μονοπάτι που ακολουθείς για να δείξεις ότι η ύλη είναι (δεν αντιστοιχίζεται απλά) ενέργεια. Σύμφωνα με νεότερες θεωρίες, ο παρατηρητής δεν παίζει ρόλο μόνο στις ιδιότητες του αντικειμένου αλλά και στην ίδια του τη φύση. Έτσι, η καρέκλα που κάθομαι, είναι μια έκφραση της ενέργειας που υπάρχει εκεί. Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι και σκύλος. Ο τοίχος που βλέπω απέναντί μου, σε μια διαφορετική του έκφραση θα μπορούσε να μην είχε εκφραστεί καθόλου (να μην υπήρχε ως υλική δόνηση). Περισσότερα μπορεί να σας πει ο Rasputin που διάβασε ένα ωραίο βιβλίο πρόσφατα και τα ξέρει καλύτερα ;)

Να σημειώσω μόνο το εξής: Όταν σπούδαζα στην Κρήτη, έδινα (οι γονείς μου δηλαδή, όχι εγώ) περισσότερα λεφτά/μήνα απ'ότι η αδερφή μου που πήγε σε ιδιωτικό και έμενε σπίτι της. Αυτό, για τη δωρεάν παιδεία. Δεν το κατακρίνω, θα μπορούσα άλλωστε να είχα μπει Αθήνα. Ούτε θα ζητούσα απ'το κράτος να μου πληρώσει το νοίκι και τη ζωή. Να ακριβολογούμε όμως, δωρεάν παιδεία με την κυριολεκτική της σημασία δεν υπάρχει. Δεν φταίει κάποιος συγκεκριμένα γι'αυτό, απλά δεν υπάρχει. Αν λοιπόν κάποιος δεν έχει τα χρήματα να πάει στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο (εάν τελικά δημιουργηθούν - που θα δημιουργηθούν δλδ), σίγουρα δεν έχει και τα χρήματα να σπουδάσει σε άλλη πόλη. Μετά τι να συγκρίνουμε; Τον θεσμό των πανελληνίων; Κοιτούσα τις προάλλες τις απαιτήσεις εισαγωγής στα δημόσια της Αγγλίας, πραγματικά καμία σχέση η χρηστικότητα/αποτελεσματικότητα του συστήματος τους. Τι μένει; Η νοοτροπία. Οι έλληνες, ενώ βρίζουν κάθετι δημόσιο, έχουν την εντύπωση ότι στα πανεπιστήμια ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Όποιος δηλαδή σπουδάζει σε ελληνικό πανεπιστήμιο, νιώθει άρχοντας. Νομίζει ότι τελείωσε το Χάρβαρντ ένα πράγμα. Τα ιδιωτικά φυσικά και δεν έχουν αξία στα μάτια τους. Μιλάνε για υποβιβασμό πτυχίου και για χαμένο κόπο. Υποβιβασμό πτυχίου; Καλά, σε ποια φούσκα ζούνε; Νομίζουν πως με αυτό το χαρτί, θα γίνουν έφοροι στο Κέιμπριτζ. Και θα έρθουν και τα ιδιωτικά να τους το υποβιβάσουν. Ποιο; Το κλίνεξ καπιτονέ; Ή για ποιον χαμένο κόπο; Για τις πανελλήνιες; Μια εξεταστική, όχι πολλές - μία, πανεπιστημίου απαιτεί πολύ περισσότερο κόπο απ'τις πανελλήνιες. Και σιγά τον κόπο δηλαδή. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω την λογική.

Bλέπω: Previously on Heroes Previously on Prison Break Previously on Lost και θέλω να δω επιτέλους: PREVIOUSLY, ON BATTLESTAR GALACTICA! Όλα ωραία και καλά, το Prison Break όμως είναι χιλιάδες έτη φωτός μπροστά απ'τα υπόλοιπα. "We have the tape..."

Καλωσήλθες!

Ίσως να κάνω και λάθος. Αξίζει να το κοιτάξουμε όμως και να καταλήξουμε κάπου. Ορίζοντας την ευτυχία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι περιλαμβάνει (και εξαρτάται από την ολοκλήρωση αυτού που ζητάμε, την αρμονία, την ευχαρίστηση, την ισορροπία, την ποιότητα ζωής μας, την υγεία μας, την οικονομική μας κατάσταση, την διάθεσή μας κλπ. Από αυτά, σταθερές είναι: αρμονία, ισορροπία, ποιότητα ζωής, υγεία. Μεταβλητές είναι: ολοκλήρωση αυτού που ζητάμε, ευχαρίστηση, οικονομική μας κατάσταση, διάθεση. Για να έχω δίκιο εγώ, θα πρέπει όλα όσα ανήκουν στις σταθερές να είναι αμελητέα για το αποτέλεσμα. Για να έχεις δίκιο εσύ, θα πρέπει όλα όσα ανήκουν στις μεταβλητές να είναι αμελητέα για το αποτέλεσμα. Καταλήγω ότι ούτε το ένα ισχύει, ούτε το άλλο. Μάλλον ο συνδυασμός τους.