Τράγου Κέρατο

Γμτκρτμουμέσα... Μετά από τη χτεσινή μεταμόσχευση motherboard προέκυψε υποχρεωτική ΥΠΟβάθμιση επεξεργαστή, και ναι μεν το σύστημα τρέχει πιο γρήγορα (λόγω motherboard) αλλά το τίμημα είναι πως έχασα οριστικά την super-ultra-optimized εγκατάσταση του Gentoo η οποία μου είχε πάρει 4 μέρες... (Ναι, αλλά ετοιμάζω έναν καινούργιο σέρβερα OpenBSD... )

Άσχετο, ένας μουσικός του Μεσαίωνα, ο Guillaume de Machaut, αρχιμουσικός (ας πούμε) στη Notre Dame, από τους πρωτοπόρους της πολυφωνικής μουσικής, έγραψε μια σύνθεση με τίτλο "Το τέλος μου είναι η αρχή μου κι η αρχή μου το τέλος μου" ("Ma fin est mon commencement et mon commencement ma fin") όπου η ίδια μελωδία επαναμβάνεται κυκλικά, και μετά, κάποιες φωνές την τραγουδούν από το τέλος προς την αρχή. Ένα από τα σπουδαιότερα μουσικά "παιχνίδια" που έχουν γίνει ποτέ!

Εγώ ο συνειδητοποιημένος φανατικός τι να πω...; Είναι ωραίο να έχεις μερικά πράγματα να παθιάζεσαι! Άλλωστε, μέτρον άριστον, κι όχι παν μέτρον άριστον... :smilewink:

Εγώ το βρήκα στο βιβλιοπωλείο της "Εστίας" (στη Σόλωνος). Εκδόσεις Πέλλα, σειρά Ελληνική Λογοτεχνία.

Αναρωτιέμαι.... Πόσοι στραφήκανε στη μαγεία από τη Γαιοθάλασσα και πόσοι από τις Μάγισσες της Σμύρνης;

Πωπωω.... πάνε χρόνια που διάβασα τα δυο πρώτα.... Αχ....

(Εγώ αυτό ψήφισα πάντως...)

Αναγεννημένος κόσμος σίγουρα. Με ή χωρίς τους ανθρώπους άραγε; αυτή η (*&^$νη βεβαιότητα ότι εγώ θα τις σκαπουλάρω....

Υπάρχει βεβαίως κι η σχετική ιστορία του Ναστρεντίν Χότζα (ποιου άλλου; ) Όπου είχε βαλθεί να μάει τοξοβολία. Πήγε λοιπόν σε ένα χωριό όπου είχε ξακουστούς τοξοβόλους. Φτάνει, και βλέπει πράγματι ένα στόχο, κι ένα βέλος καρφωμένο ακριβώς στο κέντρο του. Πάει παρακάτω, κι άλλος στόχος, πάλι με βέλος καρφωμένο. Κι άλλος... κι άλλος... Κάποια στιγμή βλέπει από μακριά έναν τοξότη. Πλησιάζει λοιπόν προσεκτικά και τον παρακολουθεί... και τι βλέπει; Πιάνει, ρίχνει το βέλος σε έναν άσπρο τοίχο και πάει μετά και ζωγραφίζει έναν στόχο γύρω από το βέλος..... (Με κάθε επιφύλαξη για το αν είναι αυθεντική ιστορία του Χότζα, την άκουσα προφορικά.)

O johnny αποκαλεί το θεό συντονιστή για να καλοπιάσει τους συντονιστές του "αβάπτιστου".

http://artofwise.gr/forum/index.php?showto...indpost&p=10187 Σε παραπέμπω σε μια ιστορία του Ναστρεντίν, μια και το παρακάτω είναι ένα από τα δόγματά μου: "Αυτό που υποστηρίζεις, εξακολουθεί να είναι λογικό, αν βγάλεις τον/την/τους όποιον/όποια/όποιους Θεό/Θεά/Θεούς απ' έξω; Με βάση ποια λογική;"

Μπαρδόν;

Κάτσε, ω! Δάκκωνα, αυτό είτε είναι άλλο τόπικ, ή πρέπει να φτάσουμε σε αυτό το συμπέρασμα μετά από 20-25 τοστς... Μη βιάζεσαι τόσο γμτ.... ... η Ζωή είναι ένας ...Ερωτας. Ο Ερωτας είναι ...Μαγεία! Αρα, η Ζωή είναι Μαγεία! Τά παιδιά τό βιώνουν καθημερινά. Γι αυτούς όλα είναι θέμα συμπτωσεων! Τήν απάντηση τήν ξέρουν από τόν φυσικό δρόμο. Δέν είναι σάν κι εμάς πού πρέπει νά ...θυμηθούμε! 14622[/snapback] Σείριε, θα σου πω καμμιά κουβέντα. Ένα ενδιαφέρον θέμα μπήκε, και βάλθηκες να το κλείσεις! :censored:

Ουδεμία αντιπάθεια. Το μόνο πρόβλημα που έχω μαζί σου, είναι η μανία σου να παρεμβάλεις λέξεις γραμμένες με ΚΕΦΑΛΑΙΑ. Μοιάζει σαν να τη συλλαβίζεις τη λέξη.... Εδώ ας πούμε πρέπει να χοντροδιαφωνήσω μαζί σου, διότι βλέπω μια αλυσίδα από αυθαίρετα συμπεράσματα. -Είναι αναγκαστικό να ελπίζει κανείς κάπου; Δεν μπορεί να απελευθερωθεί κάποιος από την ελπίδα (βλπ. Καζ) -Αν ελπίζει κανείς, πρέπει ντε και καλά να ελπίζει κάπου πέρα από αυτή τη ζωή; Δε γίνεται οι ελπίδες του να βρίσκονται όλες στο "εδώ"; -Από πού προκύπτει ότι ο άθεος δεν ελπίζει πουθενά; Αν δεν ελπίζει κανείς σε κάποιο θεό, σημαίνει πως δεν ελπίζει πουθενά; Γιατί να μην ελπίζει κανείς στον Άνθρωπο; -Από πού προκύπτει πως δεν ξέρει τι κάνει εδώ; Ίσα ίσα που, όταν έχεις απορρίψει κάποιο υπέρτατο ον που θα κάνει τις όποιες "διορθωτικές κινήσεις" προσέχεις πολύ περισσότερο τις πράξεις σου. Γι' αυτό το λόγο, τις συνειδητοποιείς πολύ καλύτερα. -Από πού προκύπτει το συμπέρασμα πως δεν ψάχνεται; Ψάχνεται μόνο όποιος ψάχνει το θεό; Οι υπόλοιποι που ψάχνουν τον Κόσμο, δεν ψάχνονται; Viole, επειδή δεν αναζητούν τα ίδια με σένα (όπου εσένα, γράψε ο καθένας) δε σημαίνει πως δεν αναζητούν.

Αστοχία, σφάλμα τελεία. Μην ψάχνετε για θέσεις στον παράδεισο στην ελληνική θρησκεία. Η "λογική" της αρχαίας θρησκείας (και πολλών άλλων θρησκειών) είναι πολύ διαφορετική. Ε, αυτό δε λέω κι εγώ;

Πηγή παρακαλώ;

Χέυ! Μην τα μπερδεύουμε. Το ότι υπήρχε προχριστιανικά η λέξη, δε σημαίνει πως είχε το ίδιο περιεχόμενο. Προ-χριστιανικά, αμαρτία είναι η αστοχία, η αποτυχία ή το σφάλμα στην κρίση.

Κάτσε, ω! Δάκκωνα, αυτό είτε είναι άλλο τόπικ, ή πρέπει να φτάσουμε σε αυτό το συμπέρασμα μετά από 20-25 τοστς... Μη βιάζεσαι τόσο γμτ....

Pas mal, pas mal....

:headb:

Δεν κατάλαβα Χριστό... Συγνώμη... Κι εγώ αυτό σε ρωτάω, πότε είναι ο θάνατός της; ???? Άρα, γιατί να εγκρίνουμε το φαλλοκρατικό κατασκεύασμα "Θεός" και να μην προτιμήσουμε τη Φύση που είναι και πιο αυθεντική έννοια;

Θυμήθηκα ένα παλιό θρεντ και μια διαφωνία που είχαμε για τη χρήση των δυνάμεων. Συνειρμικά, σκέφτηκα να ανοίξω αυτό εδώ το θέμα. Μια και κυκλοφορεί η άποψη πως η σφαίρα της μαγείας είναι κάτι τελείως ξεχωριστό από την καθημερινή ζωή. Και σας ρωτάω λοιπόν: όταν εύχεσαι σε κάποιον "καλή επιτυχία", εκείνη την ώρα, κάνεις ξόρκι, ναι ή όχι; Αν κάνεις, τότε προκαλείς ανισορροπία. Αν δεν κάνεις, τότε οι ευχές είναι μάταιες. Αντίθετα, όταν βρίζεις κάποιον και του λες "αει γ@μήσου" (άσχετο αν κι αυτό θα έπρεπε να είναι ευχή) κάνεις ή δεν κάνεις ξόρκι (και σχεδόν πάντα με άμεσα αποτελέσματα) ; Από την άλλη, θα πάψεις να μοιράζεις ευχές; Θα κρατάς μονίμως τα νεύρα σου μέσα σου; Για να ακούσω απόψεις...

Και να κάνω άλλη μια νύξη... Έχετε σκεφτεί ποτέ πως η Ψυχή μπορεί να είναι Ύλη;

Λοιπόν, διαφωνώ. Τελείως όμως. Θα το απλώσω γενικότερα στο θέμα "άντρες-γυναίκες και Τέχνη" με μια άκρως σεξιστική τοποθέτηση- σας έχω προειδοποιήσει. Από όσα έχω δει μέχρι στιγμής, οι γυναίκες νοιώθουν. Και νοιώθουν πολύ έντονα. Ακριβώς επειδή νοιώθουν πιο έντονα δεν νοιώθουν την ανάγκη να εξηγήσουν αυτό που βιώνουν. Κι αυτό διότι το βίωμα είναι από μόνο του μια πλήρης εμπειρεία. Οι άντρες δεν νοιώθουν τόσο έντονα. Γι' αυτό έχουν μεγάλη ανάγκη να ερμηνεύσουν αυτά που νοιώθουν. Γι' αυτό λοιπόν οι περισσότεροι φιλόσοφοι είναι άντρες, αλλά οι γυναίκες διακρίνονται στην ποίηση. Γι' αυτό το αρχέτυπο της μάγισσας είναι μια γυναίκα οι οποία κάνει πράγματα, ενώ το αρχέτυπο του μάγου είναι ο μάγος που γνωρίζει πράγματα. Από την άλλη, οι μάγοι είναι λίγοι, οι μάγισσες πολλές. Αν το σκεφτείτε, θα δείτε πως δεν είναι άδικο για κανέναν. Ίσα ίσα που οι ρόλοι είναι συμπληρωματικοί.

Πλήρως αστήρικτο. Και, με το συμπάθειο, μου μοιάζει λογική "όσα δε φτάνει η αλεπού". Επειδή δεν έχει ανάγκη ο άλλος (όπως εμείς) κάτι ανώτερο και θα τον βγάλουμε ανώριμο; Χμ... μπορώ να μάθω ποια είναι η ημερομηνία λήξεως της Φύσης; Κι η μεταβολή της Φύσης δεν κατάλαβα για ποιο λόγο είναι αρνητική, μάλλον θετική τη βρίσκω. Ο ίδιος ο Κόσμος μεταβάλλεται, πώς είναι δυνατόν, ενώ ο Κόσμος μεταβάλεται το Ον να παραμένει σταθερό; Διότι η Φύση εκδηλώνεται θέλεις δε θέλεις. Οι εκδηλώσεις του Θεού εγκείτονται in the eyes of the beholder που λένε κι οι Γερμανοί....