sirocco Posted October 25, 2006 Author Report Share Posted October 25, 2006 Ναι οκ το κατάλαβα στην τελική όλα είναι μέσα στο μυαλό ή μάλλον το μυαλό του καθενός δίνει την ανάλογη βαρύτητα σε θέματα στα οποία είμαστε επιρρεπείς από την φύση μας? σίγουρα παίρνω πολύ τις μετρητοίς πράγματα που μαθαίνω και επηρεάζομαι επιφανειακά χωρίς να βλέπω το νόημα αλλά όταν νυχτώνει και έρχεται εκείνη η άγια ώρα να με πάρει ο ύπνος πάντα γυρίζουν στο μυαλό μου διάφορα περί «μόρας» και ταραχοποιών πνευμάτων?. συνεπώς φοβίες?.. αλλά άντε να ευχαριστηθώ τον ύπνο μου μετά.. και αυτό είναι ένα παράδειγμα έτσι? βέβαια δικαιολογημένα διατηρώ στο μυαλό μου κάποιες φοβίες διότι απλά έχω τρομάξει πάρα πολύ με ένα σκηνικό που μου έκατσε πριν 3 χρόνια?αμ το άλλο πως το εξηγείτε? όποτε νιώθω ότι πανικοβάλλομαι ή πονάω σκέφτομαι ένα λιβάδι με φράουλες αν είναι δυνατόν!!!! και αμέσως ξεχνιέμαι και εν συνεχεία κοιμάμαι,ούτε οι φράουλες μου αρέσουν ούτε λιβάδι έτσι όπως το σκέφτομαι έχει υπάρξει και ούτε θα υπάρξει (εντελώς ετσι?) ?αλλά αυτό που με προβληματίζει ιδιαίτερα είναι που δεν μπορώ να βρω την χρονική στιγμή που άρχισα να φοβάμαι τοοοοσο και κυρίως γιατί έχω την αίσθηση αυτή επιλεκτικά? αλλά ξεφεύγω από το θέμα το οποίο έχει και άλλες ερωτήσεις αν είδατε όπως «εσείς έχετε φοβίες;» σας ευχαριστώ πολύ για την συμμετοχή σας? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted October 25, 2006 Report Share Posted October 25, 2006 πάντα γυρίζουν στο μυαλό μου διάφορα περί «μόρας» και ταραχοποιών πνευμάτων…. Θα επιμείνω. Δεν υπάρχει απώτερος σκοπός για τον φόβο, και άρα δεν είναι συναίσθημα που μας προφυλάσει από κάτι! Όσον αφορά αυτά τα πνέυματα...μίλησες ποτέ στη Μόρα για να δεις τι είδους οντότητα είναι; Ή την φοβάσαι επειδή δεν την γνωρίζεις; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Minerva Posted October 25, 2006 Report Share Posted October 25, 2006 όποτε νιώθω ότι πανικοβάλλομαι ή πονάω σκέφτομαι ένα λιβάδι με φράουλες αν είναι δυνατόν!!!! και αμέσως ξεχνιέμαι και εν συνεχεία κοιμάμαι, Αφού σε ησυχάζει να το σκέφτεσαι πιο συχνά και να το περιβάλλεις με μουσική! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αρχάγγελος Posted October 25, 2006 Report Share Posted October 25, 2006 και με σαντιγί.... :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Minerva Posted October 25, 2006 Report Share Posted October 25, 2006 και με σαντιγί.... :cheerful: Σωστόν! Μόνο μην το παρακάνεις στη... ζάχαρη και τα λιπαρά... :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
sirocco Posted October 26, 2006 Author Report Share Posted October 26, 2006 Θα επιμείνω. Δεν υπάρχει απώτερος σκοπός για τον φόβο, και άρα δεν είναι συναίσθημα που μας προφυλάσει από κάτι! Όσον αφορά αυτά τα πνέυματα...μίλησες ποτέ στη Μόρα για να δεις τι είδους οντότητα είναι; Ή την φοβάσαι επειδή δεν την γνωρίζεις; σαφώς και δεν την γνωρίζω και τώρα που το σκέφτομαι δεν θα ήθελα κιόλας και σίγουρα για αυτό φοβάμαι?. Σωστόν! Μόνο μην το παρακάνεις στη... ζάχαρη και τα λιπαρά... :cheerful: το δοκίμασα και με τη σαντιγί αλλά το πρωί που ξύπναγα κολλούσα ολόκληρη και είχα πάρει και 3-4 κιλά οπότε κατάλαβα ότι δεν συμφέρει? :angel: :angel: :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Minerva Posted October 26, 2006 Report Share Posted October 26, 2006 σαφώς και δεν την γνωρίζω και τώρα που το σκέφτομαι δεν θα ήθελα κιόλας και σίγουρα για αυτό φοβάμαι?. το δοκίμασα και με τη σαντιγί αλλά το πρωί που ξύπναγα κολλούσα ολόκληρη και είχα πάρει και 3-4 κιλά οπότε κατάλαβα ότι δεν συμφέρει? :angel: :angel: :cheerful: Α το δοκίμασες... Ε, τότε μείνε στη μουσική! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
synodoiporos Posted September 11, 2008 Report Share Posted September 11, 2008 (edited) Ο Φόβος είναι μια σκιά που πέφτει πάνω στο φως της ψυχής. Και τί είναι αυτή η σκιά ; Είναι η σκιά κάποιου πράγματος που η ψυχή δεν το γνωρίζει, που της είναι ξένο. Για παράδειγμα, ας πάρουμε ένα άτομο που είναι κοντά στο νερό και δεν ξέρει να κολυμπάει. Δεν έχει εξοικειωθεί με το νερό, δεν νιώθει άνετα, υπάρχει ο φόβος του. Ένα άλλο άτομο απαλλάσσεται από αυτό το συναίσθημα του αγνώστου, γνωρίζει την δύναμή του απέναντι στο νερό, δεν νιώθει πλέον φόβο. Επομένως, ο φόβος προέρχεται από την άγνοια. Όπως ο καθένας φοβάται να μπει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο όταν δεν ξέρει τί βρίσκεται εκεί, έτσι και η ψυχή… Ιναγιάτ Χαν Τελευταία έπιασα τον εαυτό μου να προβληματίζεται πάνω στο θέμα του Φόβου. Τί είναι ο Φόβος και πώς μπορεί να τον προσεγγίσει κανείς ; Όταν λέμε ότι Φοβόμαστε τί ακριβώς αισθανόμαστε, ποιό είναι το περιεχόμενο αυτού του συναισθήματος, τί ακριβώς νιώθουμε να μας απειλεί και συνοδεύεται από Φόβο ; Λοιπόν, δεν είναι δύσκολο να παρατηρήσει κανείς ότι αυτό που κάνουμε συνεχώς στην καθημερινότητά μας είναι να ρυθμίζουμε την ζωή μας με άξονα την ασφάλεια, να διευθετούμε τα πάντα σε μία κατάσταση καθησυχαστικής μονιμότητας, κάτι που απαιτεί από κει και πέρα ελάχιστη προσοχή κι ενέργεια από μας, έτσι ώστε το μεγαλύτερο μέρος της εμπειρίας μας να είναι επαναλαμβανόμενο και η συνείδησή μας να είναι παθητική, μηχανική, ακούσια. Η παραμικρή αταξία, έξω από αυτό το matrix της ασφάλειάς μας, είναι ικανή να μας προκαλέσει πανικό… Ταυτόχρονα, όλοι μας θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι, και ευτυχισμένοι για μας σημαίνει να είμαστε υγιείς, να ζούμε ευχάριστα, να έχουμε καλές σχέσεις με το περιβάλλον μας, να αισθανόμαστε ''χορτασμένοι'' ως προς την κατοχή υλικών αγαθών και οι σχέσεις μας με τους άλλους να μην μας προκαλούν κανέναν πόνο και καμιά αμφιβολία. Κι όμως, αυτές τις προϋποθέσεις όχι μόνο είναι δύσκολο να τις εξασφαλίσει κανείς αλλά, ακόμη κι αν γίνει αυτό, είναι δύσκολο να τις διατηρήσει, με αποτέλεσμα να απαιτούν έναν συνεχή αγώνα για την απόκτηση και την συντήρησή τους. Και από όλα τα παραπάνω, τελικά, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στην έννοια της προσκόλλησης πάνω σε πράγματα και καταστάσεις. Κι όσο μεγαλύτερη είναι η προσκόλλησή μας, τόσο μεγαλύτερο μπορεί να είναι και το πρόβλημα που βιώνουμε, ένα πρόβλημα Φόβου και Δειλίας απέναντι σε όσα κατέχουμε και μπορεί να χάσουμε. Μήπως λοιπόν ο Φόβος δεν είναι τίποτε άλλο από απλή προσκόλληση ; Στο έργο του Ασκητικά Χρονικά ο Ιγνάτιος Λογιόλα γράφει : «Ο φόβος δημιουργείται από την προσκόλληση του ανθρώπου σε κάτι και στην πιθανότητα που υπάρχει να το χάσει. Φοβόμαστε για την ζωή, την ακεραιότητα και την υγεία, την δική μας και των προσφιλών μας προσώπων. Φοβόμαστε μην χάσουμε τα υλικά μας αγαθά και τις βολές μας και ακόμη φοβόμαστε μην χάσουμε την εξουσία, την φήμη και τον σεβασμό των άλλων». Αν είναι έτσι, τί είναι ακριβώς αυτές οι φοβερές προσκολλήσεις μας και πώς μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτές ή τουλάχιστον να μάθουμε να τις ελέγχουμε ; Αν το σκεφτούμε λίγο, θα δούμε ότι η προσκόλληση δεν είναι τίποτε άλλο από τις σκέψεις μας, τις ιδέες και τις διαμορφωμένες απόψεις μας. Μία επιβεβλημένη νοητική εικόνα για τον κόσμο μας, γεμάτη memes και επίπλαστες ανάγκες, που μας δημιουργεί ένα ολόκληρο δίκτυο από προσκολλήσεις και που είναι η αιτία για έναν συνεχώς υπό απειλή αναδυόμενο Φόβο… Και τότε το μόνο που αρκεί, για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, είναι να σκεφτούμε, επίσης, πόση απόλυτη αξία έχουν αυτές οι ιδέες και οι απόψεις μας, πόσο πραγματικές είναι οι εμπειρίες του πνεύματός μας, πόσο σχετική κι επιβαλλόμενη είναι κάθε προσκόλληση, πόσο ανοιχτός κι απρόβλεπτος είναι εκ φύσεως ο κόσμος μας, και να αναζητήσουμε την αλήθεια μέσα μας, στις πραγματικές ανάγκες του Εαυτού μας και στις πραγματικές δυνατότητές μας… Μπορούμε άραγε έτσι, μονάχα θεωρητικά, να απομυθοποιήσουμε τους Φόβους μας και να απελευθερωθούμε από αυτούς ; Edited September 11, 2008 by synodoiporos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.