Niliolans Posted January 29, 2009 Report Share Posted January 29, 2009 Οι φανατικοί γεννιούνται απ΄το φυτόχωμα της δυστυχίας. Πάρε τους φτωχούς στις υποβαθμισμένες συνοικίες, σ΄ όποιο μέρος του κόσμου θες, στη Βομβάη, στο Κάιρο, για παράδειγμα. Έρχονται απ΄ τα χωριά τους στη Μέκκα επειδή δεν έχουν τίποτε πια. Η τελευταία ξηρασία έκανε όλα τα ζωντανά τους να ψοφήσουν και τα χωράφια τους δεν έδωσαν σοδειά. Χωρίς δουλειά, χωρίς τροφή, εγκατέλειψαν την ύπαιθρο για να βρουν δουλειά... Αυταπάτη. Να τους τώρα παγιδευμένους, έχουν χάσει τα πάντα, το χωριό τους, τα κοπάδια τους, τα δέντρα και τα χωράφια τους, όλα εκτός απ΄ τη θρησκεία τους. Με αφορμή το απόσπασμα από το βιβλίο της Κατρίν Κλεμάν, αλλά και γεγονότα που μαστίζουν την κοινωνία μας καθημερινά, γεγονότα που δείχνουν την τερατώδη μορφή που μπορεί να πάρει ο φανατισμός , όπως οι προσκηνυτές του Γάγγη στην Ινδία που πεθαίνουν κατά χιλιάδες κάθε χρόνο, προβληματίζομαι γύρω από τις διαστάσεις που μπορεί να πάρει η αγάπη μας για κάτι. Ποια είναι τα όρια και πως μπορούμε να τα συνειδητοποιήσουμε, ώστε να μην τα υπερβούμε; Πόση δύναμη μπορεί να αποκτήσει μια αυταπάτη και πώς μπορεί να την αποκτήσει; Δε θέλω να το ανάγω μόνο στη θρησκεία. (πάρτε παράδειγμα τον Τριστάνο και την Ιζόλδη αν θέλετε...) Από τη στιγμή που γίνεται πόλεμος στο όνομα της αγάπης η αγάπη δεν καταργείται; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted January 29, 2009 Report Share Posted January 29, 2009 Ωραίο θέμα αυτό! Φυσικά και η έννοια της αγάπης έχει καταργηθεί στι περισσότερες περπτώσεις που αναφέρεται ως σκοπός για κάτι, αλλά αυτό είναι μάλον υπεργενικευμένο. Η αυταπάτη τώρα, που βασικά το θέμα περιφέρεται γυρω της, είναι κάτι πανίσχυρο! Αρχίζει να αποκτά δύναμη μαζί με την Ελπίδα, εκεί γύρω - όταν τα όρια του "Παν Μέτρον Άριστον" καταπατηθούν- η αυταπάτη αρχίζει να κερδίζει το κάθε θύμα που δυστυχώς αρχίζει να την θρέφει ως άλλον κούκο στη θέση του δυνατού αισθήματος της ελπίδας, που άδοξα το ίδιο το θύμα παραμέρισε για αντάλαγμα κάτι φαινομενικά δυνατότερο. Η Αυταπάτη τυφλώνει όποιον την θρέφει, και δυστυχώς είναι κάτι πολύ δύσκολο να καταπολεμηθεί, ειδικά ανάμεσα στους πολίτες μιας κοινωνίας που μας μαθαίνει το πως να την αναπαράγουμε, μέσω λανθασμένης πληροφόρησης από μικρά παιδιά (μέλη της οικογένιας - που πάντα όλα θα πάνε καλά) έως μεγάλα και ικανά μέλη της κοινωνίας όπου τα πράγματα συνεχίζουν να πάνε καλά... (το σταματάω εδώ για να μην πλημηρίσω με απαισιοδοξία το θέμα). Η θρησκεία παίζει μάλλον τον πρωτεύοντα ρόλο στο πλασάρισμα της αυταπάτης και του χαϊοδολογήματος των αυτιών (και όχι μόνο- άλλο θέμα όμως) από της απαρχές της εμφανίσεως της, και μάλιστα έχει παραπληροφορήσει ΚΑΘΕ οπαδό της πως ακόμα και να τα έχει "χάσει" (του τα έχουν πάρει καλύτερα) όλα σε αυτή την υλική διάσταση της ύπαρξης, στην επόμενη θα πάνε όλα καλά (αρκεί να ΜΗΝ είναι τσαντισμένος και να διεκδικεί σθεναρά το δικαίωμά του στην ισότητα γιατί τότε μάλλον ΔΕΝ θα πάνε καλά τα πράγματα). Τα όρια τώρα της αυταπάτης, που όπως προείπα απέχουν ΕΛΑΧΙΣΤΑ από την παραπανίσια ελπίδα, αρχίζουν εκεί που το θύμα σταματάει να λαμβάνει υπ'όψιν τα γεγονότα που συμβαίνουν και μέσω αυτών μπορεί κάλιστα να προβλέψει την ροή των μελλούμενων (κατά έναν επαρκή βαθμό), και να αρχίσει να πιστεύει αερολογίες και "χαστούκια" της τύχης που μαγικά θα αλλάξουν την ζωή του προς το καλύτερο, εξαφανίζοντας πάντα ΚΑΘΕ μπελά που τον κατατρέχει...Επίσης ΜΕΓΑ λάθος είναι να ΜΗΝ προετοιμαζόμαστε για την χειρότερη συγκυρία, διότι ως αποδεικνύει περίτρανα η ζωή, γουστάρει πάρα πολύ να μας την στέλνει, ακριβώς την χειρότερη στιγμή! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Niliolans Posted February 17, 2009 Author Report Share Posted February 17, 2009 Η Αυταπάτη τυφλώνει όποιον την θρέφει, και δυστυχώς είναι κάτι πολύ δύσκολο να καταπολεμηθεί, ειδικά ανάμεσα στους πολίτες μιας κοινωνίας που μας μαθαίνει το πως να την αναπαράγουμε, μέσω λανθασμένης πληροφόρησης από μικρά παιδιά (μέλη της οικογένιας - που πάντα όλα θα πάνε καλά) έως μεγάλα και ικανά μέλη της κοινωνίας όπου τα πράγματα συνεχίζουν να πάνε καλά... (το σταματάω εδώ για να μην πλημηρίσω με απαισιοδοξία το θέμα). Για να την θρέφει δεν τον έχει τυφλώσει ήδη;... Μου άρεσε πολύ η απάντησή σου. Τελικά όμως η αυταπάτη είναι καλό ή κακό φαινόμενο; (μην ξεχνάμε ότι και η αυθυποβολή ένα είδος αυταπάτης είναι) Είναι τόσο καλό ώστε να δικαιολογεί πολέμους; (Προφανώς το θέμα είναι απαισιόδοξο από μόνο του οπότε μη φοβάσαι να το πλημμυρίσεις ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Avis Posted February 20, 2009 Report Share Posted February 20, 2009 Αυτογνωσία και έλεγχος υπέρμετρου εγωισμού. Η αγάπη δεν καταργείται απαραίτητα με τον πόλεμο, συχνά ενισχύεται μάλιστα. Η ανάγκη προστασίας για αγαπημένα άτομα, οδηγεί σε συγκρούσεις με τους "θήτες/εχθρους". Η ανάγκη για βοήθεια και συμπαράσταση κατά τη διάρκεια πολέμου, ενδυναμώνει τους δεσμούς μεταξυ των ατόμων. Η προδωσία όμως, καταστρέφει κάθε αξία που καταλήγει στην αγάπη και οδήγει στην δυστυχία. Τελικά όμως η αυταπάτη είναι καλό ή κακό φαινόμενο; Εξαρτάται. Είναι τόσο καλό ώστε να δικαιολογεί πολέμους; Σύμφωνα με το σημερινό επίπεδο των ανθρώπων, ναι. Αλλά όχι.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάτζικα Ντε Σπελ Posted February 22, 2009 Report Share Posted February 22, 2009 Η αγάπη κανονικά υφίσταται μόνο αν είναι καθαρή χωρίς να κρύβει συμφέροντα και βεβαίως να μην χρησιμοποιείται ως πρόσχημα. Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε. ¨Ομως μετά το σκέφτηκα πιο υποκειμενικά και καταλήγω και +φωνώ με θέση Aviς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted February 23, 2009 Report Share Posted February 23, 2009 Αυτογνωσία και έλεγχος υπέρμετρου εγωισμού.Η ανάγκη για βοήθεια και συμπαράσταση κατά τη διάρκεια πολέμου, ενδυναμώνει τους δεσμούς μεταξυ των ατόμων. Η προδωσία όμως, καταστρέφει κάθε αξία που καταλήγει στην αγάπη και οδήγει στην δυστυχία. Με αυτά συμφωνώ! Εξαρτάται. Σύμφωνα με το σημερινό επίπεδο των ανθρώπων, ναι. Αλλά όχι.... Δυστυχώς εδώ οι απαντήσεις σου δεν μου λένε τίποτα!! ΔΕΝ μπορώ να διακρίνω κάποια γνώμη, τί τα έγραψες τί όχι το ίδιο και το αυτό είναι!! Καλύτερα θα ήταν να αναλύσεις τις καταστάσεις όπου ισχύει κάτι ή όχι, και ΦΥΣΙΚΑ ΑΠΟ ΤΙ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ η φύση της αυταπάτης! Από το αποτέλεσμα; Σε παρακαλώ, γίνε περισσότερο συγκεκριμένη μιας και πιστεύω έιναι εντοπίσιμο το ότι κάτι θέλεις να πεις, κάτι με νόημα, όμως ο ΄τροπος επικοινωνίας σου, είναι ιδιαίτερα λακωνικός και αυτό εξαναγκάζει τους συνομιλιτές σου να μην έχουν ΙΔΕΑ για την κρίση σου, είδικα εγώ δεν μπορώ να πω καν πως είναι υπαρκτή!!! Αγαπητή μου Avis. καλά τα λες ΑΛΛΑ κομματάκι μπερδεμένα καλή μου!!! Το θέμα είναι πως με κάθε απάντηση επιβάλλεται και η δικαιολόγηση της, επίσης θα ήταν καλύτερα να εξηγούσες καλύτερα το είδος της αγάπης. Για παράδειγμα : Η αγάπη δεν καταργείται απαραίτητα με τον πόλεμο, συχνά ενισχύεται μάλιστα. Εδώ, αναφέρεσαι στην αγάπη μεταξύ των συνπολεμιστών, και ΄ΟΧΙ στη πραγματική και ασυμβίβαστη αγάπη, ΔΗΛΑΔΗ το αγαπάτε αλλήλους κατακρεουργείτε, και αντικαθείστατε με το συμφέρον της ομάδας, και την αλληλεξάρτηση των στρατιωτών που μάχονται για μια συγκεκριμένη σημαία (βεβιασμένα εισαγμένη στην αντίληψη τους ΩΣ ΙΔΕΑ). Επίσης Διαφωνώ με αυτό: Η ανάγκη προστασίας για αγαπημένα άτομα, οδηγεί σε συγκρούσεις με τους "θήτες/εχθρους". Διότι ΠΑΛΙ η αγάπη αντικαθείστατε με το ΣΥΜΦΕΡΟΝ της περιουσίας και την Δύναμη εκμετάλλευσης των κατοίκων της κατεκτημένης περιοχής.Βέβαια εν μέρη το επιχείρημα σου ΕΙΝΑΙ βάσιμο, αλλά δυστυχώς μονάχα σε μικροκλίματα πολέμου, και όχι σε αυτά που είμαστε συνηθισμένοι τον τελευταίο καιρό..Εκτός από το αντάρτικό, όπου μετά βίας συγκαταλέγεται τώρα πιά στους κανόνες πολέμου...(τρέχα γύρευε!). Με Συγχωρείς για τη σκληράδα των παραπάνω αλλά ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου, και παρακαλώ, δεν έχω καμία διάθεση να σε προσβάλω! Απλά έχω μάθει να τα λέω έξω από τα δόντια, και περιμένω (φυσικά) να μου μιλούν κ εμένα με αυτόν τον τρόπο (ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΣΤΗ ΚΡΙΣΗ - ώστε να εντοπίζω τα λάθη μου και να τα διορθώνω!! Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για εμένα!) Ευχαριστώ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Avis Posted February 24, 2009 Report Share Posted February 24, 2009 Φίλε Sucore ωφείλω να πώ πως έχεις δίκιο και δεν έχω, παρά να ζητήσω συγγνώμη. Όντως η κρίση μου είναι μάλλον, ανύπαρκτη, σύμφωνα με τα παραπάνω. Αυτό γιατί απεχθάνομαι τις μακροσκελείς αναλύσεις. Εκτός αυτού, βέβαια πάσχω από μια βαριά, αν και όχι σπάνια "ασθένεια"... "Βαρεμάρα"... Δεν ξέρω αν έχεις ακουστά. Ίσως, θα ήταν καλύτερα να μην γράφω καθόλου, αντί να το κάνω για το "παρόν", απλά δεν αντέχω να είμαι και αμέτοχη. Οπότε αναλύω: Τελικά όμως η αυταπάτη είναι καλό ή κακό φαινόμενο; Εξαρτάται, λοιπόν απο το είδος της. Όταν παραγείγματος χάρη οδηγεί στη σχιζοφρένεια, την κατάθλιψη, συχνά το θάνατο ή το Δαφνί, τότε η αυταπάτη γίνεται καταστροφική. Αυτοκαταστροφίκη μάλιστα για το άτομο από το οποίο διατηρείται. Σε αρκετές καταστάσεις βέβαια, μπορεί να γλυτώσει και τον άνθρωπο από τα παραπάνω. Την αποκάλυψη κάποιας αλήθειας (π.χ) που μπορεί να καταλήξει είτε σε αυτοκτονία, είτε σε σχιζοφρένεια κλπ. Μπορεί ακόμη να τον βοήθησει να βγεί και από κάποια κατάσταση (προσωρινά τουλάχιστον) την οποία αισθάνεται αδυναμία ν' αντιμετοπίσει. Δεν είναι σωστός τρόπος η αποφυγή, είναι όμως καλός. Ακόμη υπάρχει και η απάτη της αυταπάτης. Τα παιδιά μπορούν να "δουν" πράγματα που η λογική περιορίζει. Συνήθως γνωρίζουν κάτι παραπάνω, απ' τους ενήλικες(σε ορισμένα θέματα). Τα μάτια ενός παιδού θα μπορούν να δουν έναν άγγελο, ενός ενήλικα ίσως όχι. Όταν το παιδί αναφερθεί σε ό,τι είδε, ο "μεγάλος" θα απευθυνθεί στη φάντασια και στην αυταπάτη. Ποιός όμως θα βιώνει την αληθινή αυταπάτη; Αυτές είναι μερικές απ' τις περιπτώσεις... Επίσης: Είναι τόσο καλό ώστε να δικαιολογεί πολέμους; Ο άνθρωπος στις μέρες μας έχει πέσει τόσο χαμηλά, ωστέ για ότι κάνει να ρίχνει τις ευθύνες οπουδήποτε αλλού, εκτός απο τον εαυτό του. Συνήθως τις φορτώνει σε ψυχολογικές διαταραχες(ίσως να συμβαίνει κι αυτό). Η αυταπάτη,έτσι θα μπορούσε να παρουσιαστεί ώς υπαίτια, ακόμη και για πολέμους. Στην ουσία όμως, το ακόρεστο συμφέρον είναι αυτό που θα τους δικαιολογούσε. Και πάλι όμως όποιο λάθος κάνει εν γνώση του ο άνθρωπος, δεν δικαιολογείται... Μίλαω γενικά, δεν είναι όλοι ίδιοι. Υ.Γ:Ευχαριστώ για την παρατήρηση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
osiris Posted June 23, 2009 Report Share Posted June 23, 2009 Συμφωνώ με την Avis και όσον αφορά τον φανατισμό, αυτό που συνήθως έρχεται στο μυαλό μου σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι ότι είναι πολύ πιο εύκολο να καταστρέψεις κάτι παρά να το θεραπεύσεις ή να το βοηθήσεις να αναπτυχθεί. Εκεί βασίζονται όσοι παρασύρονται σε "ιερούς" και μη πολέμους... Τους τάζουν τον "παράδεισο" και την εσωτερική γαλήνη με αντάλλαγμα πολλές φορές της ίδιας τους της ζωής. Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι.. Το μονοπάτι που οδηγεί στην γαλήνη περνάει μέσα απο την εσωτερική αναζήτηση και την αυτογνωσία. Βαθειά μέσα στο κέντρο του είναι μου, Μπορώ να βρω την εσωτερική γαλήνη Σιωπηλά μέσα από την ηρεμία του δάσους Μπορώ να την μοιραστώ Και μέσα στο ευρύτερο σύνολο του ανθρώπινου είδους Μπορώ να την κάνω να ακτινοβολήσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.