Φοίνικας Posted May 11, 2010 Report Share Posted May 11, 2010 (edited) Καλησπέρα σας, μόλις ολοκλήρωθηκε η άποψη μου για την τέχνη και θα ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας. Όλοι μας ζούμε μια ζωή.Γεννιόμαστε,μεγαλώνουμε,μαθαίνουμε κάνουμε οικογένεις και νωρίς ή αργότερα πεθαίνουμε. Όταν είμαστε μικροί..τα πάντα είναι τόσο ρόδινα..οι τσακωμοί είναι περιοδικοί,ξεχνιώνται αμέσως,είμαστε συνεχώς χαρούμενοι,ζούμε σε ένα παιχνίδι χωρίς τέλος. Όσο μεγαλώνουμε μας πνίγουν τα μαθήματα,οι γνώσεις τα πρέπει,τα "αυτό δεν υπάρχει",τα "δεν είναι λογικό", τα "δεν υπάρχει Αη Βασίλης",οι ειδήσεις,το κακό που μας λένε οτι υπάρχει στον κόσμο μας. Πιστεύω..οτι όλο αυτό δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Πιστεύω πως όλο αυτό αποσκοπεί είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα στο να μας αποκοιμίσει.Να μας κάνει να πιστεύουμε οτι ζούμε σε ένα βαρετό γκρίζο κόσμο ενώ πραγματικά ζούμε σε ένα καταπράσινο παραμύθι.Στην αρχή όσο είμαστε μικροί βλέπουμε τον κόσμο όπως είναι.Πολύχρωμο.Όσο μεγαλώνουμε όλο και η χρωματική παλέτα που τον βάφουμε χάνει χρώματα.Για άλλους μένει μόνο το άσπρο και το μαύρο..Άσπρο για αυτούς μαύρο για τους "άλλους".Αλλοι έχουν μερικά περισσότερα χρώματα, αυτοί είναι οι ονειροπαρμένοι,οι ανώριμοι,οι ανοήτοι που "δεν θα μεγαλώσουν ποτε".Σταδιακά χάνουμε τα πάντα..υπακούμε σε οτι μας λένε πως είναι σωστό.Στους νόμους της φυσικής,του κράτους,της θρησκείας,της τηλεόρασης, της επιβίωσης και πάει λέγοντας. Ενα όνειρο...ένα παραμύθι που εμείς φτιάχνουμε..μπορούμε να το ελέγξουμε.έχουμε απόλυτη ελευθερία μέσα του.Στον "πραγματικό κόσμο" δεν έχουμε τίποτα..Και ρωτώ..μήπως ο πραγματικός κόσμος είναι ο κόσμος των ονείρων?μήπως είναι όντως ένα πραμύθι που όμως εμείς πιστεύοντας οτι υπάρχει κακό μέσα του το καταντάμε ιστορία τρόμου γύρω από την φωτιά?Μήπως δεν πιστεύουμε καν οτι η ζωή μας είναι ένα ωραίο παραμύθι και λέμε..μπα...αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες..(αντίδραση όχι δική μας βέβαια αλλά κάποιου άλλου η οποία όμως προβλήθηκε αρκετά για να μας βγαίνει αυτόματα) μήπως χάνουμε τα πάντα μόνο και μόνο επειδή κάποιοι μας είπαν οτι δεν υπάρχουν και εμείς το δεχτήκαμε επειδή ήταν λογικό?({λογικό σύμφωνα με την λογική που μας μάθανε)μήπως ο ρόλος της τέχνης είναι να μας ξυπνήσει από τον εφιάλτη και να μας δείξει που αλήθεια είμαστε?Μήπως η δύναμη που κάποιοι αναζητούν είναι στο να καταλάβουν οτι η αλήθεια είναι αυτό που νόμιζαν ψέμα και το ψέμα αυτό που θεωρούσαν πέρα για πέρα αληθινό? Θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας και συγνώμη αν σας κούρασα Edited May 11, 2010 by Βηλφεγώρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dimulator Posted May 11, 2010 Report Share Posted May 11, 2010 θα το πω κάπως απλά.... έχουμε κάνει download τους εαυτούς μας σε ένα mmorpg που είναι very live. κάποια στιγμή όμως κάνουμε upload και μετά ξανά download σε άλλο "πουκάμισο" και το φανταστικό μέρος του παιχνιδιού είναι ότι εμείς διαλέγουμε το επόμενο download αναλογα τις πράξεις που κάναμε. και το καλύτερο δεν σας το πα... είναι χωρίς εισητήριο και αυτό θα γίνεται αιώνια.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Φοίνικας Posted May 12, 2010 Author Report Share Posted May 12, 2010 θα το πω κάπως απλά.... έχουμε κάνει download τους εαυτούς μας σε ένα mmorpg που είναι very live. κάποια στιγμή όμως κάνουμε upload και μετά ξανά download σε άλλο "πουκάμισο" και το φανταστικό μέρος του παιχνιδιού είναι ότι εμείς διαλέγουμε το επόμενο download αναλογα τις πράξεις που κάναμε. και το καλύτερο δεν σας το πα... είναι χωρίς εισητήριο και αυτό θα γίνεται αιώνια.... Εμ...κάρμα και μεταθάνατον ζωή? θα συμφωνήσω αλλά νομίζω οτι μίλησα για μια οπτική γωνία για την ζωή που ζούμε τώρα, το αν υπάρχει μεταθάνατον ζωή ή όχι ή πως είναι αυτή είναι ένα θέμα στο οποίο δεν αναφέρομαι εδω.. με συγχωρείς αν κατάλαβα λάθος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dimulator Posted May 12, 2010 Report Share Posted May 12, 2010 (edited) έχει σχέση διότι το εδώ που ζούμε μπορείς να πεις ότι είναι κατασκευασμένο, "τεχνητό" για να εξυπηρετεί τους σκοπούς αυτών που θέλουν να εκπαιδευόμαστε με αυτόν τον τρόπο. άρα εδώ κολλάει το παραμύθι και το ψεύτικο. σαν να λέμε ένα μάτριξ. Edited May 12, 2010 by dimulator Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Φοίνικας Posted May 12, 2010 Author Report Share Posted May 12, 2010 σαν να λέμε ένα μάτριξ. όντως δεν είχα καταλάβει σωστά, ναι κάτι τέτοιο εννοώ μόνο που για να απελευθερωθείς από αυτήν δεν χρειάζεται να αποσυνδεθείς από καλώδια αλλά από πεποιθήσεις και ιδέες. Σαφώς δυσκολότερο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tzon1987 Posted May 12, 2010 Report Share Posted May 12, 2010 θα το πω κάπως απλά.... έχουμε κάνει download τους εαυτούς μας σε ένα mmorpg που είναι very live. κάποια στιγμή όμως κάνουμε upload και μετά ξανά download σε άλλο "πουκάμισο" και το φανταστικό μέρος του παιχνιδιού είναι ότι εμείς διαλέγουμε το επόμενο download αναλογα τις πράξεις που κάναμε. και το καλύτερο δεν σας το πα... είναι χωρίς εισητήριο και αυτό θα γίνεται αιώνια.... Σαν να λέμε άβαταρ δηλαδή.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dimulator Posted May 12, 2010 Report Share Posted May 12, 2010 ναι με την διαφορά ότι οι Άβαταρ είναι όντα θεία, δλδ δάσκαλοι γνώσης του συστήματος, που αντί να διαλέξουν την έξοδο τους από το μάτριξ διαλέγουν την εσκεμμένη ενσάρκωση για να μας καθοδηγήσουν. ... άρα υπάρχει και έξοδος από το παιχνίδι.... άραγε... πως να είναι ο κόσμος εκτός "παιχνιδιού" λέτε να έχει ένα ηλιοβασίλεμα, ένα λουλούδι ευωδιαστό να σκορπά ανθοσμία κτλ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Φοίνικας Posted May 12, 2010 Author Report Share Posted May 12, 2010 ... άρα υπάρχει και έξοδος από το παιχνίδι.... άραγε... πως να είναι ο κόσμος εκτός "παιχνιδιού" λέτε να έχει ένα ηλιοβασίλεμα, ένα λουλούδι ευωδιαστό να σκορπά ανθοσμία κτλ... ίσως...ίσως ο παράδεισος και η κόλαση να περιγράφουν αυτό που μας περιμένει..και να στέκουν σαν υπόσχεση αλλά και ως προειδοποίηση..άραγε να υπάρχει ένα μέρος που αυτά τα δύο να βρίσκονται σε απόλυτη ισορροπία..αν ναι..ίσως έτσι να είναι.. πάντως..πιστεύω οτι αν ποτέ καταφέρναμε να βγούμε... εκείνα που θα ζούσαμε ,θα ήταν τέτοια που αυτά δεν θα μας έκαναν την παραμικρή εντύπωση πια..θα ήταν μόνο μια ανάμνηση που θα έσβηνε με τον χρόνο..αν..εκει υπάρχει αυτό που ονομάζουμε έτσι.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Doukidious Posted May 13, 2010 Report Share Posted May 13, 2010 dimulator διακρίνω μια σύνδεση με την άποψη των γνωστικών στα λεγόμενα σου. Εγώ αυτό που έχω να πώ είναι ότι στην τελική, ο καθένας ζει το δικό του "παραμύθι" και πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνος του, έτσι κι αλλιώς αυτό θα γίνει. μήπως ο ρόλος της τέχνης είναι να μας ξυπνήσει από τον εφιάλτη και να μας δείξει που αλήθεια είμαστε? Ίσως να χρησιμοποιεί κανείς έναν "αληθινό μηχανισμό του κόσμου" μέσω μιας μισό-κάλπικης υπόστασης (άνθρωπος).. ο ρόλος που θα ασκήσει η Τέχνη στην ζωή του καθενός διαφέρει από άτομο σε άτομο.. μπορεί να σου δίνει την δυνατότητα να μάθεις περισσότερα για την "αρχιτεκτονική" του κόσμου ή καλύτερα να πω να δεις περισσότερα μέρη του σχεδίου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κατανοήσεις και την αλήθεια της φύσεως του.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dimulator Posted May 13, 2010 Report Share Posted May 13, 2010 (edited) δεν ξερω αν το λένε και οι γνωστικοί, οι θιβετιανοί και ινδοί πάντως το λένε σίγουρα αυτό που είπα. Edited May 13, 2010 by dimulator Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Φοίνικας Posted May 13, 2010 Author Report Share Posted May 13, 2010 μπορεί να σου δίνει την δυνατότητα να μάθεις περισσότερα για την "αρχιτεκτονική" του κόσμου ή καλύτερα να πω να δεις περισσότερα μέρη του σχεδίου αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κατανοήσεις και την αλήθεια της φύσεως του.. Για αυτό είπα να σου δείξει και όχι να σου μάθει ή να σε κάνει να καταννοήσεις, μπορώ να σου δείξω ένα μισογκρεμισμένο σπίτι χωρίς να σου πω τίποτα και να μου πεις..."ναι και?"ενώ μπορεί να το δείξω σε κάποιον άλλο,να καταλάβει οτι ήταν το εξοχικό του....Αλή πασά των Ιωαννίνων και να πει..."αααα....ωστέ εδώ έμενα ε?"το τι βλέπει ο καθένας είναι προσωπική υπόθεση,το τι του δείχνουν οι άλλοι όμως όχι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted May 15, 2010 Report Share Posted May 15, 2010 Ενα όνειρο...ένα παραμύθι που εμείς φτιάχνουμε..μπορούμε να το ελέγξουμε.έχουμε απόλυτη ελευθερία μέσα του.Στον "πραγματικό κόσμο" δεν έχουμε τίποτα..Και ρωτώ..μήπως ο πραγματικός κόσμος είναι ο κόσμος των ονείρων?μήπως είναι όντως ένα πραμύθι που όμως εμείς πιστεύοντας οτι υπάρχει κακό μέσα του το καταντάμε ιστορία τρόμου γύρω από την φωτιά?Μήπως δεν πιστεύουμε καν οτι η ζωή μας είναι ένα ωραίο παραμύθι και λέμε..μπα...αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες..(αντίδραση όχι δική μας βέβαια αλλά κάποιου άλλου η οποία όμως προβλήθηκε αρκετά για να μας βγαίνει αυτόματα) μήπως χάνουμε τα πάντα μόνο και μόνο επειδή κάποιοι μας είπαν οτι δεν υπάρχουν και εμείς το δεχτήκαμε επειδή ήταν λογικό?({λογικό σύμφωνα με την λογική που μας μάθανε)μήπως ο ρόλος της τέχνης είναι να μας ξυπνήσει από τον εφιάλτη και να μας δείξει που αλήθεια είμαστε?Μήπως η δύναμη που κάποιοι αναζητούν είναι στο να καταλάβουν οτι η αλήθεια είναι αυτό που νόμιζαν ψέμα και το ψέμα αυτό που θεωρούσαν πέρα για πέρα αληθινό? Θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας και συγνώμη αν σας κούρασα Είναι όντως ένα παραμύθι ο κόσμος μας, και η τέχνη υπάρχει για να το αποδεικνύει. Το πρόβλημα όμως με την δημιουργία των παραμυθιών, είναι πως είναι τόσο έυκολη και παράλληλα τόσο ευάλωτη η πραγματικότητά του, που το πέταγμα της πεταλούδας στην Αμερική, δημιουργεί τυφώνα στο παραμύθι σου. Αυτό που χτίζεις με την τέχνη καθώς εξασκείσαι, είναι να ενδυναμώνεις την πραγματικότητά σου. Να την εναντιώνεις μπροστά στις εκκατομύρια κοινότυπες πραγματικότητες των υπολοίπων. Θέλει δουλειά αρκετή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Φοίνικας Posted May 16, 2010 Author Report Share Posted May 16, 2010 Είναι όντως ένα παραμύθι ο κόσμος μας, και η τέχνη υπάρχει για να το αποδεικνύει. Το πρόβλημα όμως με την δημιουργία των παραμυθιών, είναι πως είναι τόσο έυκολη και παράλληλα τόσο ευάλωτη η πραγματικότητά του, που το πέταγμα της πεταλούδας στην Αμερική, δημιουργεί τυφώνα στο παραμύθι σου. Αυτό που χτίζεις με την τέχνη καθώς εξασκείσαι, είναι να ενδυναμώνεις την πραγματικότητά σου. Να την εναντιώνεις μπροστά στις εκκατομύρια κοινότυπες πραγματικότητες των υπολοίπων. Θέλει δουλειά αρκετή. Είναι όντως δύσκολο και θέλει αρκετή δουλειά.. αλλά πιστεύω οτι όταν..φτάσεις σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο το αποτέλεσμα θα είναι αρκετά υπέροχο για να υπερκαλλύψει τις άσχημες εμπειρίες που έζησες για να το υλοποιήσεις Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.