Awaken

Πολύ φοβάμαι πως ναι..

Θέλω έναν Θεό. Θέλω να είναι σαν πατέρας και σαν μάνα.. Θέλω να έχει πάντα ανοιχτή την "αγκαλιά" του όποτε θέλω να κρυφτώ.. Θέλω να έχει τη δύναμη και να μπορεί να προστατέψει όταν του το ζητήσω.. Μόνο όταν γνωρίσω οτι υπάρχει ο Θεός μου, θα νιώσω ασφάλεια. Πού είναι ο Θεός μου λοιπόν?? Μήπως άδικα προσεύχομαι και ελπίζω? Αυτό που φοβάμαι και τρέμω είναι μήπως ο Θεός μου με "προδώσει"...! Είναι φυσιολογικά αυτά που νιώθω στον υπερβολικό αυτό βαθμό που τα αισθάνομαι? Έχω την εντύπωση οτι χρειάζομαι συμβουλή ειδικού(ψυχολόγου/ψυχιάτρου μάλλον )...

http://www.thepetitionsite.com/takeaction/566342047 Αυτό είναι το κανονικό petition μάλλον.. Αναφέρεται στο κυνήγι της φώκιας που άρχισε πριν 6 μέρες... Και του λείπουν 37Κ υπογραφές....

1ον) Πού το λέει? 2ον) Έστω και μαζεύονται οι υπογραφές... η σφαγή θα σταματήσει?

Να κάτι που μου έκανε εντύπωση απο το άρθρο του Στάμκου: Φανταστείτε ώρα να βρισκόμαστε όλοι στη μέση ενός πολέμου μεταξύ ψιονιστών και αναχαιτιστών, και να μη το έχουμε καν αντιληφθεί..

Αχ βρε θύμα κι εσύ! :blblbl: Αρχικά, πρόβατο δεν είναι κάποιος που εκδηλωνει το ενδιαφέρον του και προσπαθεί να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του/της συντρόφου του. Πρόβατο θεωρώ κάποιον που κάνει ότι του λένε, δεν αντιμιλάει, δεν μπορεί να εκφράσει την αποψη του, γιατί πολύ απλά δεν έχει δική του άποψη αλλα ταυτίζεται απόλυτα με το άλλο άτομο!! Όλο αυτό έχει ως συνέπεια να γίνεται ένα βαρετό και χωρίς προσωπικότητα όν. Στην αρχή το ανέχεσαι, αλλα μετα απο λίγο καταντάει κουραστικό.. Το αντίστοιχο θα μπορούσε να ήταν η "γλάστρα".

Θα μιλήσω σε προσωπικό επίπεδο. Η απάντηση μου είναι ναι, εν μέρει. Διότι όταν λαμβάνω ένα μήνυμα οτι κάποιος ίσως με προδώσει, ή γενικότερα ένα αρνητικό μήνυμα απο κάποιον που αγαπώ και εκτιμώ, συνήθως επιλέγω να το παραβλέψω, να το ξεχάσω ή να το πείσω τον εαυτό μου οτι κατάλαβα λάθος, συνήθως το τελευταίο. Δε ξέρω τι με οδηγεί στο να αντιδρώ έτσι, και να είμαι τόσο επιοικής.. Γενικά δε μου αρέσει τα πρόσωπα που εκτιμώ να χάνουν την εκτίμηση μου. Μετά... μετά συνειδητοποιώ και ξαναθυμάμαι όλα εκείνα τα μηνύματα. Μετά ρίχνω το φταίξιμο και στον προδότη-που δεν εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες που του έδωσα, αλλα εξίσου και στον εαυτό μου εξίσου που εθελοτυφλούσε...Μετά όμως είναι αργά! Την έχω φάει την πίκρα! Απο ότι διάβασα εδώ τριγύρω, είμαι η μόνη που έχω πει : "Αν με προδώσεις, φρόντισε να μη το αντιληφθώ!". Προτιμώ να με χωρίσει κάποιος με τη χαζή δικαιολογία του στυλ: "Περνούσαμε πολύ καλά μαζί, αλλα δεν αντέχω άλλο.." ή "Είμαστε μακριά, δε θα κουνιούνται οι βάρκες...θα έχει μποφόρια..." απο το να μου πει: "Ξέρεις, βρήκα άλλη/πήγα με άλλη μπλαμπλα.." Μήπως παραείμαι καλή τελικά?? Γιατρέ μου, είμαι καλά?

johnny, θεωρώ οτι είσαι λιγάκι υπερβολικός... Αλίμονο αν ήταν όλες οι γυναίκες έτσι όπως τις περιγράφεις! Πάντως γα την τύπισσα, να μερικά πράγματα που μπορώ να σκεφτώ: 1. Αυτό που είπώθηκε ήδη, οτι δλδ βαρέθηκε και βρήκε αυτή τη χαζή δικαιολογία 2. Οτι δεν ξέρει τι θέλει και είπε αυτό που ένιωθε! (ποιος/α ξέρει τι θέλει στα 18, μετα απο μία μόνο σχέση? 3,5 χρόνια ήταν αυτά! μη μου πείτε οτι οι σχέσεις του δημοτικού μετράνε!) 3. Οτι αυτή σταμάτησε να είναι ερωτευμένη μαζί του, αυτός το κατάλαβε, προσπαθούσε να της κάνει όλα τα χατήρια και να την έχει στα όπα όπα για να μη τον χωρίσει, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να αρχίσει να γίνεται ενοχλητικός... οπότε και πάλι η κοπέλα είπε την αλήθεια με τρόπο ούτως ώστε να πληγώσει όσο το δυνατόν λιγότερο τον άλλο.. Φαντάζομαι υπάρχουν κι άλλες πιθανές εξηγήσεις. Το να δώσει κάποια κοπέλα αυτή την αιτιολογία χωρισμού δε σημαίνει απαραίτητα οτι είναι μαζόχα και της αρέσει να τρώει ξύλο..(υπάρχουν και τέτοιες βέβαια..). Αλλα σε ποιον αρέσει να έχει ένα πρόβατο δίπλα του που απλά να χαμογελά και να συμφωνεί?

Υπέγραψα ήδη! Μια φορά είχα την ατυχία να δω στην tv πώς γδέρνουν τις κακόμοιρες τις φώκιες (ζωντανές)...

Δρόμοι Παλιοί Στους γονείς μου ...ειδικά στο Μπαμπά μου. Μπαμπά, σ'αγαπώ! Να προσέχεις! 23/03/2006 Δρόμοι παλιοί π' αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα, κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ, νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή. Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά, κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του πόθου μου. Κι εγώ ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες. Και περπατούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα κι ούτε κανένας με γνώριζε.... (Το παρόν είναι ποίημα του Μ. Αναγνωστάκη. Μελωποιήθηκε απο το Μ. Θεοδωράκη. Πρωτοτραγουδήστηκε από τη Μαργαρίτα Ζορμπαλλά. Αλλά προσωπικά, το έχω συνδέσει με τη Ν. Βενετσάνου..)

Αυτή την απάντηση την ξαναέγραψα, αλλά εξαφανίστηκε "μυστηριωδώς"! Ποιος ξέρει τι :censored: θα έκανα πάλι... Johnny, σε ευχαριστώ για τα link που γενικά μου έχεις παραθέσει! Να είσαι σίγουρος οτι θα ρίξω μια ματιά προτού (ξανα)κάνω καμιά ερώτηση σχετικά με τέχνη (όπου τέχνη = ζωγραφική, γλυπτική κλπ..) :cheerful: όσο για το johnny boy...Χαχαχ.. σε εκνευρίζει?? δε θυμάμαι σε ποια τόπικ το πέτυχα, αλλά είναι χαριτωμένο.. Καλά, μη με βρίσεις!!! Αν σε ένοχλει, κι εγώ θα...--> :zipped: Είναι πάντως χαριτωμένο

Ναι βρε , άσε που σε έβλεπα και στο ονειρο μου.. Όχι δεν παρεξεγηθηκα .. Και εγώ νομίζω πως η πρόταση του johnny είναι η καλύτερη.. Άλλωστε να στο βρουν άλλοι δεν θα έχει και αξία.. Λες αλήθεια?? Απο περιέργεια, πώς ήμουν?? -Μην απορείς που ρωτάω τώρα..Φλασιά μου ήρθε! Όταν το πρωτοδιάβασα, το είχα περασει στο ντούκου-

Εχμ Επειδή είμαι χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπου που επηρρεάζεται απο τη γνώμη των γύρω του....Προς το παρόν δε θα το αλλάξω! Αφήστε που έχω αρχίσει να συνηθίζω... :cheerful:

ΧΜ, χμ, χμ... τι παίζει με εσάς τους δύο??? Ναι, εσάς λέω, Morgainne και Johnny boy!!!

Λίγα Ψίχουλα Αγάπης Πόσο πιο χαμηλά να πέσει κανείς?... 21/03/06 Δε θέλω πλούτη να μου τάξεις και παλάτια δε θέλω λούσα όπως άλλες που γυρνάς λυπήσου μόνο της καρδιάς μου τα κομμάτια και πες μου λίγο τη φτωχή πως μ' αγαπάς Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω Αυτά τα λίγα ψιχουλάκια, αν θα μου τάξεις σου τα πληρώνω με οποιαδήποτε τιμή και θα τα πάρω κι αν ακόμα τα πετάξεις όπως πετάνε σ' ένα σκύλο το ψωμί Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω..

johnny,... μου θυμίζεις για ακόμη μια φορά πόσο χάλια τα πήγαινα στα φιλολογικά Μόνο στα αρχαία είχα και :censored: τους καθηγητές Κάθε Πέμπτη που είχαμε έκθεση πρώτη ώρα.. εχμ.. αργούσα να ξυπνήσω και έχανα το μάθημα(τι κρίμα!..)! Όσο για τη ζωγραφιά... την είχα δει μια φορά πριν απο τρία+ χρόνια! Κι αυτά που συγκράτησα..καλά ήταν :cheerful: BTW, Η εικόνα που συγχώνευσα με τη παραπάνω και έβγαλα τη περιγραφή ίσως να ήταν κάτι σε... Ωραία Κοιμωμένη ..τριαντάφυλλα, κρεββάτι...κίτρινα χωράφια(!) ... I don't know ..Άβυσσος η σκέψη μου..!

Είχες καταλάβει ποια εικόνα έψαχνα.. !!!!..Σωστά?

Υπάρχει... Αλλά μπορεί κάποιος σύγχρονος καλλιτέχνης να μιμείται την τεχνοτροπία του ρομαντισμού, οπότε σκούρα τα πράματα... Ρίξε μια ματιά εδώ. :smilewink: Δεν ήξερα οτι υπήρχε εποχή ρομαντισμού! (Ανεπίδεκτη στην ιστορία...) Όμως......χάρις στο δεύτερο link του johnny, ανακάλυψα την φωτογραφία που έψαχνα, στη πρώτη κι όλας σελίδα!!!! Σας ευχαριστώ πολύ, johnny !!! :kissylove: !!! Ιδού: (Και όσο την κοιτάζω διαπιστώνω οτι στην περιγραφή τα έκανα θάλασσα ... τελείως αντίστροφα!!!...ξέχασα κι ενα πρόσωπο!... ) "Ευχαριστώ" πολύ, είπα?? :partytime:

Δεν ξέρω σε ποια επχή ανήκει.. δυστυχώς Αν υπήρχε εποχή "ρομαντισμού" ή κάτι τέτοιο, εκεί θα το τοποθετούσα. Γενικά δε θυμίζει με τίποτα μοντέρνα τέχνη, ούτε Dali ούτε Picasso.. Οι μορφές είχαν λεπτά χαρακτηριστικά... Αλλά φαντάζομαι οτι πρέπει κάποιος να έχει δει αυτό που περιγράφω (και να το θυμάται φυσικά) για να καταλάβει τι λέω. Απογοητεύτηκα λιγάκι..

μήπως...ζητάω πολλά?

Ωραία! Σας ευχαριστώ! Πριν από 3-4 χρόνια έπεσε στα χέρια μου ένα ημερολόγιο-βιβλιαράκι που σε κάθε σελίδα είχε ένα μήνα και στη διπλανή απεικόνιζε μία τοιχογραφία ή έναν πίνακα ζωγραφικής (χωρίς να λέει καλλιτέχνη, ή όνομα πίνακα ή οτιδήποτε...). Δυστυχώς δεν το έχω. Αυτό που ζητάω είναι το όνομα του έργου ή του καλλιτέχνη (ή έστω μία σκέτη φωτογραφία αυτού του έργου) που θα σας περιγράψω όσο πιο αναλυτικά μπορώ και θυμάμαι. Στη συγκεκριμένη εικόνα λοιπόν, υπήρχε μία κοπέλα η οποία κοίτονταν νεκρή (δε θυμάμαι αν κρατούσε κάτι) πάνω σε μια ίσια χαμηλή επιφάνεια (δεν είμαι σίγουρη αν ήταν κρεββάτι). Έτσι όπως ήταν ξαπλωμένη φαινόταν η δεξιά της πλευρά. Τα μαλλιά της ήταν σκούρα και μακριά και έπεφταν δίπλα απο το προσκεφάλι της, χωρίς όμως να ακουμπούν στο πάτωμα. Αντί για φόρεμα μου φαίνεται οτι ήταν τυλιγμένη με ένα σεντόνι... Τα χέρια της δεν θυμάμαι αν ήταν σταυρωμένα.. ίσως το δεξί της χέρι να κρέμονταν κι αυτό στα πλάγια του "κρεββατιού" της. Στο πόδια της (στα δεξιά της εικόνας) υπήρχε ένας νεαρός άνδρας, γυμνός απο τη μέση και πάνω,μυώδης, με το σώμα του να κοιτάζει προς το μέρος της. Μάλλον καθόταν στην άκρη του κρεββατιού. Είχε κοντά και ίσια μαλλιά, ίσως ανοιχτόχρωμα. Έχω την εντύπωση πως κρατούσε το κεφάλι του με τα χέρια του. Σίγουρα πάντως έμοιαζε απελπισμένος, όπως κάποιος που θρηνεί το χαμό της αγαπημένης του. Σαν να έκλαιγε. Νομίζω οτι φορούσε κι ένα σκουλαρίκι στο αυτί, ένα μικρό κρίκο απο τον οποίο κρεμόταν ένα σταυρουδάκι. Καταγής στο πάτωμα ίσως να υπήρχαν 2-3 κόκκινα τριαντάφυλλα, με τα άνθη να έχουν κοπεί απο τους μισχούς. Ίσως υπήρχαν κι άλλα αντικείμενα αλλά δεν τα θυμάμαι. Οι δύο αυτοί άνθρωποι βρίσκονταν στην είσοδο μιας σπηλιάς. Αν ήμουν φωτογράφος, για να τραβήξω τη συγκεκριμένη φωτογραφία, θα έστηνα τα μοντέλα μου στην είσοδο της σπηλιάς με φόντο τα κίτρινα χωράφια έξω, ενώ εγω θα βρισκόμουν λίγο πιο μέσα στη σπηλιά ωστέ να τους βλέπω ολόσωμους και να βλέπω και τα δύο κεκλιμένα επίπεδα που σχηματιζαν οι βράχοι. (Κάπως έτσι δηλαδη /\ ) Τα χρώματα που χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης ήταν αρκετά μουντά. Το έργο δεν ξέρω τι τεχνοτροπίας είναι, ποτέ δε τα πήγαινα καλά στο να ξεχωρίζω σε ποια εποχή ανήκουν τα έργα τέχνης. Θα μπορούσε να είναι αναγενησσιακό. Πάντως δε μου φάνηκε για μοντέρνα ζωγραφική.. Λεπτομέρεια: Πάνω στους βράχους (στη μία μόνο μεριά) υπήρχαν γραμμένα κάποια λόγια στα γαλλικά. Δύο φράσεις, η μία κάτω απο την άλλη. Δεν θυμάμαι παρά την αίσθηση που μου άφησαν. Αναφέρονταν στη κοπέλα. Η μία έλεγε οτι "άνθησε κάπως" (?) και η άλλη οτι "μαράθηκε κάπως αλλιώς" (ενα sechee θυμάμαι όλο κι όλο και δεν είμαι και σίγουρη αν είναι σωστό και δεν είναι pasee) Επίσης ένα des champs μου έρχεται σκόρπιο στο μυαλό οτι άνηκε σε κάποια απο τις δύο φράσεις. Επιπλέον, όταν είχα προσπαθήσει να μεταφράσω κάποια απο τις λέξεις, δεν τη βρήκα στο γαλλοελληνικό λεξικό.. Δοκίμασα όλες τις λέξεις στο google και μόνες τους και χωριστά και σε συνδυασμούς κλπ, και πήρα πολλά άλλα αντ'άλλων αποτελέσματα απο φράσεις μυθιστορημάτων μέχρι οδηγίες για το πως θα φτιάξω πίνακες με αποξηραμένα λουλούδια και τέτοια άκυρα... Αν γνωρίζει κάποιος, PLZ, Ας δώσει τα φώτα του!!!! Σας ευχαριστώ!

Εχμ, γεια σας! Μπορώ να ζητήσω κι εγώ κάτι άσχετο εδώ (όχι ψευδώνυμο! ) ή να ανοίξω καινούργιο θέμα?

όσο για τον Τράγου Κέρατο... δεν είπα οτι έχει άδικο... να μην τον ακούτε είπα (Και φυσικά εννοώ οτι όποιος έχει καμιά ιδέα, να την πει !!! Μη την κρατήσει κρυφή και τη χάσουμε.. :cheerful: )

Αχ, με πιάσατε από τα μούτρα... Λέτε να μη προσπάθησα να βρω κάτι που με εκφράζει τόσο καιρό..?! Έψαξα σε άπειρους καταλόγους με άπειρα ονόματα, φανταστικά, πραγματικά, μυθικά, λογοτεχνικά, αρχαία, νέα, ελληνικά, λατινικά, γιαπωνέζικα, ινδικά και έκανα και άπειρα τεστ διαφόρων name finders για το βαμπιρικό, το παγανιστικό, το πειρατικό μου όνομα και χίλια δύο ακόμη και γενικά ο Γούγλης με βαρέθηκε πια να με βλέπει! Τι άλλο μου μένει να κάνω?! :headb: :headb: Γι αυτό παράτησα τις μηχανές και απευθύνθηκα σε ανθρώπους... Χυλόπιτα όμως!

Θα σχολιάσω το Να η πρώτη σοβαρή και αξιόλογη προσφορά!!!!! Όσο για το όνομα, medussa, θα το συζητήσουμε λίγο και online αλλά η αλήθεια είναι οτι μου θυμίζει πολύ Sucore! Δεν βρίσκετε? Βιαστείτε λοιπόν, βιαστέιτε και προτείνετε!! (Και Νονοί μην ακούτε τον Τραγοκέρατο!) Είπαμε θα επιλεχθεί η καλύτερη προσφ...εχμ... το καλύτερο ψευδώνυμο !!! :cheerful: :cheerful: