outis

1. Δεν μπορείς να πάρεις την εξαίρεση και να την κάνεις κανόνα για να φτάσεις σε προαποφασισμένο συμπέρασμα. 2. Δεν ξέρω κανέναν να μαθαίνει το παιδί του να κυνηγάει (χωρίς όπλα ή εργαλεία*) ή του μαθαίνει ποιά φυτά είναι βρώσιμα είναι "τεχνητό" αλλά κι αν συμβεί συμβεί αυτό προς τι θα συμβεί; Να φάει; Ναι, αλλά πριν φάει έχουμε το μαγείρεμα, πάλι απομάκρυνση από τη φύση. Εντάξει αν σα γατί μάθει κανείς το παιδί του να κυνηγά και να τα τρώει.... "φρέσκα" - "της ώρας" ή να βόσκει οκ παραμένει στη φύση - δεν θα το έλεγα "αγωγή" που φέρνει πιο κοντά στη φύση γιατί όλα αυτά είναι λειτουργίες εντός φύσης και δεν υπάρχει ποτέ απόμακρυνση από τη φύση, σε αυτές τις περιπτώσεις, ώστε να υπάρχει ανάγκη αγωγής προς αυτή! Στην περίπτωση όπου υπάρχει αγωγή προς τη φύση ασφαλώς "φτιάχνει φύση" αλλά η διατ΄θπωσή σου πιο κάτω δεν λέει αυτό αλλά μιλά γενικά για αγωγή η οποία κατά κανόνα στους ανθρώπους απομακρύνει από τη φύση. Γιατί η αγωγή μεταπλάθει τον άνθρωπο και μεταπλάθοντάς τον φτιάχνει φύση

Νόμίζω πως το απομακρύνει γιατί τελικά προσαρμόζει τη "φύση" στον άνθρωπο κι όχι τον εαυτό του στη φύση. Λες: "να φροντίζει τα ζώα"... ορίστε; Τα ζώα φροντίζονται από μόνα τους στη... "φύση" - ζώα που έχουν μάθει να τα φροντίζουν άλλοι έχουν φύσει από τη φύση και έχουν προσαρμοστεί την τέχνη του ανθρώπου.

Ασφαλώς. Από τη φύση του το παιδί δεν ξέρει τα μη-βρώσιμα ούτε να κυνηγά ούτε να σπέρνει. Του μαθαίνουν μια τέχνη λοιπόν.

Η αντικειμενικότητα κάθε "ηθικής" εξαρτάται από τη χρησιμότητα που έχει στο δεδομένο σύστημα (πχ κοινωνία) που εφαρμόζεται. Η ηθική δεν είναι ιδεαλιστική θεωρία αλλά πράξη. Αν (και όταν/όπου) υπάρχει χρησιμότητα τότε το εκάστοτε "ήθος" είναι "ηθικό" - εκεί που το βρίσκουν (ή το νομίζουν ή αποδεικνύεται πρακτικά) άχρηστο η δεδομένη "ηθική" χάνεται ή το βρούνε καταστροφικό γίνεται "ανήθικο"

Το τί είναι πραγματικότητα είναι από αδιάφορο έως και αντιπαραγωγικό από ένα σημείο και μετά. Πάντα υπάρχει μια "τοπική" πραγματικότητα (η συνισταμένη των συνθηκών) που όταν έχουμε ένα ζήτημα την αντιλαμβανόμαστε μια χαρά. Μερικές φορές η αντίληψη μιας πιο "οικουμενικής" πραγματικότητας μπορεί να είναι χρήσιμη σε εργασία σε άλλο επίπεδο.

Έχει επιλογή να μην το κάνει; Η γάτα που μαθαίνει το γατάκι της πως να κυνηγάει, είναι κάτι τεχνητό ή φυσικό...; Αλλά δεν μιλάμε για γάτες: <<... η αγωγή μεταπλάθει τον άνθρωπο ...>> Η ανθρώπινη αγωγή είναι κάτι πολύ διαφορετικό και όπως εφαρμόζεται μεταπλάθει τον άνθρωπο και τον α π ο μ α κ ρ ύ ν ε ι από τη φύση

Από την πλευρά τις ζωής (ή της συνείδησης αν θέλεις) κάθε τι που γίνεται/κάνουμε έχοντας πρόθεση κι επιλογή (να το κάνουμε ή όχι) και συναρμολογώντας τις συνθήκες&υλικά για να γίνει, είναι τεχνητό - έτσι η φωλιά είναι μορφή "τεχνολογίας" κι ας είναι "προγραμματισμένη" στο DNA.

Υπάρχουν διάφορες σχετικές λέξεις: Ήθος Ηθική Ηθικό Ηθικολογία Όλα ξεκινούν από το Ήθος Ήθος=Στάση (το πως «είσαι» και πως «στέκεσαι,») μια ετυμολογική προέλευση δίνεται από το «εις τι» (Σταματάκος) Στην πράξη είναι η ποιότητα στο «άρωμα» που αναδίνει το κάθε τι. Έτσι έχουμε μουσική πχ με ήθος χαρούμενο, αισιόδοξο (μείζων κλίμακα-ματζόρε) και μουσική με ήθος κλαψιάρικο και λυπητερο (ελάσσων κλίμακα-μινόρε) Όταν λένε ποιό το «ηθος» ενός ανθρώπου μιλάνε για το «ποιόν» του (τις πράξεις και τις προθέσεις του) Ήθος τελικά είναι το «τί κάνεις;» (ή τι επίδραση έχει ότι κάνεις) Έτσι η «ηθική» είναι του «πώς το κάνεις;» η συμπεριφορά δηλαδή και «ηθικολογία» είναι η ενασχόληση με την ηθική (αξολογιση/ανάλυση της ποιότητας συμπεριφορών) Σημ. Η σχετική λατινική λέξη που πέρασε στα αγγλικά και πρωτοχρησιμοποιήθηκε για να μεταφράσει το "ήθος" στα λατινικά - moralis - φαίνεται να έχει προέλευση από λέξη που σήμεναι τη "διάθεση" ή την "πρόθεση" (mos)

Άλλο να είναι στη φύση (ως φυσικό) κι άλλο ως προϊόν εσκεμμένη δράσης και σχεδιασμού. Αλλιώς το πλαστικό λουλούδι δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το ζωντανό!

Το ένστικτο είναι απτότατο Αλλο το φυσικό άλλο η φύση για την οποία μιλάμε. Ένα PC δεν είναι φυσικό αντικείμενο αλλά τεχνητό. Όμοια κάθε "αγωγή" αφορά εσκεμμένη οδηγία (τεχνητή δλ.)

Σε κάθε περίπτωση η "αγωγή" είναι επεξεργασμένη "φύση" άρα μη-φυσική! (Να θυμίσω πως στα αρχαία Ελληνικά το αντίθετο του "φύση" είναι "τέχνη" και πως "αγωγή" δεν υφίσταται χωρίς επέμβαση "τεχνητή") Όταν ο αέρας φυσά δεν το ελέγχουμε. Αν τον χρησιμοποιήσουμε για να μας "άγει" πάει όπου θέλουμε (δες άγω-αγωγη΄) τότε παρεμβαίνουμε τεχνητά. Θα μας επέστρεφε στη φύση αν αφενόμασταν στον αέρα αλλά τότε δεν θα ήταν αγωγή (που προϋποθέτει βούληση)

Δεν είναι θέμα αντίθεσης αλλά χρήσης και χρησιμότητας. Είναι το φρέσκο ψωμί και το μπαγιάτικο ξεροκόμματο "αντίθετα;" Όχι. Απλά το ένα είναι περισσότερο χρήσιμο από το άλλο, για περισσότερες χρήσεις.

Όχι Άλλο φύση (είναι κάτι απτό) κι άλλο αγωγή (είναι αφηρημένη έννοια που - αν θέλεις - "μεταπλάθει" τη φύση από κάτι χαοτικό σε κάτι κατανοητό) σε καμιά περίπτωση η αγωγή δεν τον φτιάχνει φύση. Το αντίθετο ίσως.

Απλό! Όταν τα έκανες/κάναμε όλ'αυτά δεν είχαμε κάτι άλλο να κάνουμε από υποχρέωση. Άλλος σου περιποιόταν το χτύπημα, άλλος ξενυχτούσε στον πυρετό, άλλος ξεσκάτωνε και μάζευε τα εμετά! Τώρα "εμείς είμαστε οι άλλοι!" Όταν γυρίζω σπίτι μετά από 10-11 ώρες και πρέπει να μπαντάρω πληγές, να καθαρίσω εμετούς ή να ξενυχτίσω το... εμπύρετο τέκνο (που τα κατάφερε έτσι επειδή δεν άκουσε το "μην αρρωστήσεις" .... και έχω να ξυπνήσω 5:50 τα χαράματα για άλλο 10ωρο-11ωρο κύκλο.... ... είναι να μη το βρίσκω τρομακτικό;

Σωστό ειν'αυτό. Το "θαύμα" είναι η απορία και το δέος μπροστά σε κάτι που δεν θα έπρεπε (με τα τρέχοντα δεδομένα) να είναι αλλά είναι παρ'όλ'αυτά (θαυμάζω=απορώ = α-πορεία=αδιέξοδο!) Άλλωστε αν κάνει γίνεται, γίνεται εντός της φύσης άρα δεν μπορεί να είναι "αντίθετο στη φύση" - εδώ βέβαια τίθεται και θέμα "φύσης" Γιατί "φύση" είναι αυτό που καταλαβαίνουμε αλλά ταυτόχρονα αυτό που καταλαβαίνουμε ως "φύση" ίσως να μην είναι το... φυσικότερο αλλά αυτό που συμβαίνει να είναι. Το "θαύμα" έτσι είναι η εισαγωγή της "όντως φύσης" στην "λεγόμενη φύση" που για μάς είναι η μόνη που ξέρουμε! Κι έτσι είναι φυσικό, τελικά αλλά όχι με τα δικά μας τρέχονται και πεπερασμένα κριτήρια. Έχει όμως σημασία;

Θα είχε καμιά αξία η απάνταση σε τέτοια "αναρώτηση;"

Αυτό το "καλά διαβάσατε" τι ρόλο παίζει; Ψεύτικου εντυπωσιασμού; Αφού ψέματα είναι πως πρόκειται για τηλεπάθεια, αφού δεν είναι η τηλεπάθεια που κοινώς εννοούμε αλλά μέσω τεχνολογίας - όσο "τηλεπάθεια" είναι το ραδιόφωνο...

Αν δεν ξέρει τι κάνει δεν αλλάζει τίποτα προς το βέλτιστο, προς το χείρον μπορεί να αλλάξει. Αν ξέρει τι κάνει και ακολουθεί γλωσσολογικούς κανόνες ή τους παραβαίνει ακριβώς γιατί ξέρει τι κάνει (όπως ο JRRT) τότε έχει στα χέρια αποτελεσματικό εργαλείο.

Για να μας προδώσεις μετά;;;!!! Καλώς ήλθες!

καλύτερα ελληνικά με λάθη (έχει και ανορθόγραφη μαγική παράδοση η Ελλάδα!) παρά γκρικλις - ektos ki an den ginete μια σύντομη φράση (στο βλακμπερρυ πχ δεν έχω Ελληνικά... κι αν είναι επειγον...) Αλλά τότε καλύτερα αγγλικά ή περιμένέ να βρεθείς σε ελληνικό πληκτρολόγιο.

Το βιβλίο που έλεγα το βρήκα ονλάιν https://www.scribd.com/.../Nagel-Carl-Latin-The-Language-of-Magic (αν ξέρεις αγγλικά) είναι καλή βάση για συζτηση (άσχετα με το πόσο συμφωνούμε με ότι λέει) - κυρίως γιατί κοιτάζει να αιτιολογεί ότι λέει . Ούτε λέει τίποτα όπως το παρακάτω (κι όπου λέει κάτι παραπλήσιο δεν υπάρχει "παραπάνω" για να το κοιτάξεις αφού είναι στην αρχή. " Αν το ψάξεις κι άλλο θα δεις οτι στην Εβραική Τορά (Πεντάτευχο) η φράση είναι "και πνεύμα Θεού ανακάτευε τα ύδατα". Το ψάχνεις λίγο παραπάνω και βλέπεις οτι υπήρχε μια αρχαιότερη μορφή του Ελ Σαντάι (που ήταν πολεμική θεότητα), που λεγόταν Ελ Ελιγιόν και ταυτιζόταν με τον δημιουργό."

Είναι σημαντικό να μην τις ξέρεις καθόλου όταν είναι να χρησιμοποιήσεις εκφράσεις σκόρπιες (που βέβαια θα ξέρεις τι σημαίνουν) - για τον ίδιο λόγο που στο τάεκ κβον ντο λες γιοπτσάκι κι όχι πλάγια κλωστιά με τη φτέρνα! Απομονώνεις το "λόγο" (λογικό) ενώ ταυτόχρονα εστιάζεις αιχμηρά στο πολύ ειδικό νόημα που έχει για σένα την συγκεκριμένη στιγμή - αν αυτό θα σου είναι χρήσιμο. Η τελική χρησιμότητα μετρά. Τα λατινικά πχ παίζουν για μαγική γλώσσα κυρίως για το επειδή έχουν τέτοια χρησιμότητα.

Μεγάλο θέμα με πολλά υποθέματα 1. Η γλώσσα 2. Ο ρόλος της γλώσσας στη μαγεία 3. Ποια είναι η πιο "μαγική" γλώσσα; 4. Άρθρωση 5. Ορθογραφία. 6. Υλικά (μελάνι & χαρτί) Το εύκολο πρώτα: #5 (η ορθογραφία?παιζει ρόλο) η απάντηση είναι "και ναι, και όχι" ( κι όχι δεν είμαι αναποφάσιστος αλλά από αποφασιστηκότητα!) α) Όχι! Ιστορικά η ορθογραφία δεν παιζει κανένα ρόλο - τα πιο παλιά μαγικά κείμενα στα Ελληνικά (ο κατάδεσμος της Πέλλας, el.wikipedia.org/wiki/Κατάδεσμος_της_Πέλλας , και οι πάπυροι του Οξύρυγχου - PGM) είναι διδασκαλικός εφιάλτης σε ορθογραφία (απελπιστικά ανορθόγραφα, αφού είναι γραμμένα από απλούς σχεδόν αγράμματους ανθρώπους) – Αν τώρα αναλογιστείς ότι αυτά καλύπτουν κάπου 900 χρόνια ιστορίας Ελληνικής μαγείας (όπου δε φαίνεται η ανορθογραφία να βλάπτει τη δράση) τότε β) Ναι! Η ορθογραφία μπορεί να σε καθοδηγήσει στη δυναμική της κάθε λέξης και φράσης – στο νόημα πίσω από αυτό που θα σου πούνε τα λεξικά. Αυτό με τη σειρά του έχει αντίκτυπο στη δράση. (περισσότερα στα περί #1 & #2) Σχόλιο - Παραπέμποντας στο υποθέμα #3: οι μαγικοί πάπυροι αν και στα Ελληνικά περιέχουν σε μεγάλο βαθμό ορισμένες λέξεις από αυτές που μπορούμε να πούμε «λέξεις (ή φράσεις) δύναμης» σε «μαγικές» (για την εποχή τους) γλώσσες: Περσικά, Βαβυλωνιακά, Αραμαϊκά (Εβραϊκά) Αυτό άμεσα μας πηγαίνει στο #3 από τα πιο πάνω. Σχετικά με το #3 ¨Ενα ενδιαφέρον βιβλίο (αλλά ακριβό, για τις 25 σελιδούλες του) είναι το http://www.amazon.co.uk/Latin-Language-Magic-Carl-Nagel/dp/B000O51SAC Παρουσίαζει τη θέση υποστηρίζοντας ως μαγική γλώσσα τα λατινικά. Αυτό ισχύει στο βαθμό που θέλεις τελικά! Τα λατινικά ως γλώσσα για ξόρκια πχ δεν εμφανίστηκαν με το Χάρυ Πόττερ! Ασφαλώς τα μεσαιωνικά γριμόρια ήταν στα λατινικά αλλά κυρίως η χρήση λατινισμών στη μαγεία «επιβλήθηκε» λογοτεχνικά από τον Σαίξπηρ (με το King Lear). Προσωπικά (χωρίς να με περιορίζω στα λατινικά) με βολέυουν. Όπως είδες και από τους μαγικούς πάπυρους από τα χρόνια του Αλέξανδρου ως το 500 μΧ «μαγικές» γλώσσες θεωρούνταν στην Ελληνική μαγεία τα βαβυλωνιακά, τα περσικά και τα αραμαϊκά. Από το 500-1500 – στο Βυζάντιο επικρατούν ξεκάθαρα τα Ελληνικά. Από το 1500-1800 τα Ελληνικά αποδίδονται πρώτα σε Λατινικά (κι έτσι ο Σαίξπηρ αρχίζει την τάση των λατινισμών στα ξόρκια) Τελικά; Πάντα ισχύει ένας κανόνας: αν κάνεις κάτι ξέροντας το γιατί (έχοντας λόγο/σχέδιο) τότε είναι εντάξει (αν δηλαδή πεις «θα χρησιμοποιήσω κινέζικα ή λατινικά γιατί....» και γνωρίζεις τους λόγους δε θα υπάρχει πρόβλημα. Αν το κάνεις επειδή το είδες κάπου χωρίς να ξέρεις το γιατί... καλύτερα μείνε στη γλώσσα σου.

καλωσήλθες και καλή χρονιά!

Οι δημοσιογράφοι όταν μιλάνε σε παιδιά θεωρούν "χαριτωμένο" να κάνουν επίδειξη αρνητικού IQ - αναπαραγωγή στερεότυπων (ποδόσφαιρο) "Σωκρατική" απορία (τι τι;) τεχνική ορολογία που δείχνει την εξοικείωσή τους με τη τεχνολογία (μαραφέτια) - κενό