Εγώ γενικά είμαι πολύ ήρεμο άτομο,δε δίνω πολύ σημασία σε κάποια πράγματα και πολύ δύσκολα κάτι θα με πειράξει.Αν όμως θυμώσω τότε γινεται χαμός σαν υστερικιά φωνάζω δε βρίζω ποτέ αλλά λέω πράγματα που ξέρω ότι θα πειράξουν τον άλλο.Φέτος στη Ανάσταση έγινε κάτι τετοιο.Είχα φοτρώσει τοοοοοοοοοοοσο πολύ που ένιωθα να ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι μου να φωνάζω συνέχεια και να μου'ρχεται να παω να βρω αυτους που φταιγαν για την έκρηξη μου και να παίξω μπουνιές.για να ηρεμήσω ήπια 2 τζόνι σκέτα σαν να έπινα σφυνάκι :headb: :headb: Τοτε το ευχαριστήθηκα που φώναζα, αλλά μία άλλη φορά με τον φίλο μου τα χα πάρει και ανοιξα το στόμα μου και είπα πράγματα που φυσικά μετάνοιωσα μόλις ηρέμησα. ηταν λίγο αργά όμως :001almostcry: