Και το να μην έχεις θρησκεία δεν σημαίνει τίποτα. Υπάρχουν δύο περιπτώσεις:
1) Κάποιος μπορεί να πει: Είμαι άθρησκος αλλά όχι άθεος. (Πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος δημιουργός, αλλά δεν ασπάζομαι καμία γνωστή θρησκεία.)
Ο άθρησκος πιστεύει, απλά δεν έχει δόγμα. Ψάχνει όμως συνεχώς να βρεί περισσότερα στοιχεία για αυτό που πιστεύει και χωρίς να το καταλάβει μετατρέπει την αναζήτηση του σε θρησκεία.
2) Κάποιος άλλος λέει: Είμαι άθεος. (Πιστεύω πως δεν υπάρχει τίποτα). Πιστεύω μόνο σε αυτό που βλέπω και μόνο σε αυτό. Πιστεύω δηλαδή στον ορθολογισμό. Σήμερα η αθεΐα έχει τα περισσότερα πιστεύω μέσα της και τείνει να γίνει η πιο φανατική θρησκεία. Ένας ορθολογιστής δεν ξέρει που θα πάει μετά θάνατον γιατί δεν έχει καμία χειροπιαστή απόδειξη για το που πάμε.
Ένας άθεος που δεν φοβάται το άγνωστο δεν φοβάται και τον θάνατο. Αν φοβάται το άγνωστο τότε δεν είναι άθεος. Είναι απλά μπερδεμένος.
Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι στο θέμα του που πάμε μετά θάνατον είναι σαν να το παίξαμε κορώνα η γράμματα (δηλαδή πάμε κάπου η κλείνουμε τα μάτια και μετά το απόλυτο τίποτα;) αλλά το νόμισμα μας έκατσε όρθιο. Το ίδιο έπαθαν και οι δημιουργοί των απανταχού θρησκειών και έτσι αποφάσισαν να στρώσουνε κάτω τον πισινό τους και να γράψουνε από μια ωραία ιστορία.
Εγώ σαν πολυθεϊστής αισθάνομαι ελεύθερος. Μια ελεύθερη ψυχή δεν χάνεται ούτε φυλακίζεται πουθενά. Πηγαίνει όπου θέλει. Οπότε δεν υπάρχει λόγος να φοβηθώ τίποτα.