Jump to content

Ελληνικοί Μύθοι


Recommended Posts

Σας αρέσουν οι ελληνικοί μύθοι, ε, ε;;

Εμένα πάντως μ? αρέσουν πολύ. ^_^

Κι ακόμα περισσότερο, μ? αρέσει να συζητάω για το πώς αντιλαμβάνεται/ερμηνεύει ο καθένας τον κάθε μύθο, μιας και οι ερμηνείες τους όχι μονάχα ποικίλουν, αλλά μπορούν να προκαλέσουν χείμαρρο συνειρμών, φιλοσοφιών (προσωπικών και μη), σκέψεων, συναισθημάτων κλπ κλπ κλπ...

 

Μαζί μου συμφωνεί σ? αυτό και ο φίλτατος Ιωάννης Θεοδόσης, του www.12830.gr , με του οποίου άρθρο (απόσπασμα για την ακρίβεια) ανοίγω το thread:

 

Περί Μυθολογίας

[...]

Ο μύθος με τον οποίον θα ασχοληθούμε, είναι αυτός του Ακταίωνα. Λέει λοιπόν αυτός ο μύθος, πως όταν ο Ακταίων είχε πάει για κυνήγι, είδε την Αρτέμιδα γυμνή να λούζεται κάπου στον Κιθαιρώνα. Τότε η θεά τον μεταμόρφωσε σε ελάφι κι έστειλε μανία στα σκυλιά του τα οποία τον κατασπάραξαν.

 

Σε μια ανέμελη ανάγνωση, αυτό που σκέφτεται ένας σύγχρονος αναγνώστης είναι πως η Άρτεμις είναι μια θεά σκληρή και αδυσώπητη. Το κλειδί ωστόσο του μύθου, είναι απλούστατο: η Άρτεμις, όπως όλοι οι θεοί, δεν είναι πρόσωπο. Άρα, δεν έχει πάθη. Θα πρέπει να αναζητήσουμε κάπου αλλού το μήνυμα του μύθου.

 

Ας κοιτάξουμε λοιπόν τη φύση της θεάς. Η Άρτεμις, αντιπροσωπεύει τη Φύση (που ξέρουμε πόσο σκληρή και αδυσώπητη μπορεί να γίνει). Τι μπορεί να σημαίνει το ότι Ακταίωνας τη βλέπει γυμνή; Τα ρούχα, είναι μια εφεύρεση του πολιτισμού. Ο Άνθρωπος αρχίζει να τα χρησιμοποιεί την ίδια στιγμή που αρχίζει να απομακρύνεται από την Φύση. Από τότε, έχει απωλέσει την ικανότητα να μπορεί να τη δει ολόκληρη. Ο Ακταίωνας όμως παραβιάζει αυτόν τον κανόνα: τη βλέπει ολόκληρη, άρα πηγαίνει πίσω στο στάδιο πριν τον ανθρώπινο πολιτισμό.

 

Θα μπορούσαμε να το διατυπώσουμε και αλλιώς. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος αναπτύσσει την ευφυία του, το μυαλό του χωρίζεται στα δύο: το συνειδητό και το ασυνείδητο κομμάτι. Αυτός είναι κάτι που μας συνέβη κατ' ανάγκην: ο εγκέφαλος αποκτά μια τεράστια ικανότητα επεξεργασίας των ερεθισμάτων που δέχεται. Κάποια ερεθίσματα, πρέπει να φιλτράρονται, αλλιώς ο εγκέφαλος θα κινδύνευε από υπερφόρτωση. Όταν ο Ακταίωνας βλέπει γυμνή την Αρτέμιδα, σπάει το όριο μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου, άρα και πάλι καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως επιστρέφει σε μια πιο άγρια κατάσταση.

 

Στο ίδιο συνηγορεί κι αυτό που του συμβαίνει: μεταμορφώνεται σε ελάφι. Ο Ακταίωνας είναι ένας δυνατός και όμορφος νέος. Όταν του αποκαλύπτεται η Άρτεμις, χάνει το λογικό του, την ιδιότητα δηλαδή που τον κάνει άνθρωπο. Αλλά δε χάνει την ομορφιά του και τη δύναμή του. Γι' αυτό, "μεταμορφώνεται" σε κάτι δυνατό και ωραίο, το οποίο είναι το ελάφι.

 

Τα σκυλιά τώρα, τα οποία είναι κι αυτά παρόντα όταν η Άρτεμις είναι γυμνή, παθαίνουν μανία. Δεν αναγνωρίζουν το αφεντικό τους και το κατασπαράζουν, υπακούοντας στα αρχέγονα ένστικτά τους: αυτή είναι και η φράση κλειδί. Στα σκυλιά έχει συμβεί το αντίστοιχο με τον Ακταίωνα: γίνονται έρμαιο των ενστίκτων τους κι επιστρέφουν κι αυτά στην παλιά, άγρια κατάσταση, πριν εξημερωθούν από τον άνθρωπο. Το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό.

 

Συμπερασματικά λοιπόν, ο μύθος διδάσκει για το πέρασμα από την άγρια κατάσταση στον πολιτισμό, τι χάθηκε, και για ποιο λόγο δεν μπορεί να ξαναβρεθεί. Προειδοποιεί επίσης για την αγριότητα των ενστίκτων, όχι μόνο των σκύλων, αλλά και των ανθρώπων.

 

Αυτή είναι μία ερμηνεία του μύθου. Αλλά δεν είναι η μόνη. Δε λέω πως αυτή είναι η σωστή ερμηνεία κι οι άλλες λάθος. Οι μύθοι δεν έχουν σωστές και λάθος ερμηνείες.Οι μύθοι μιλάνε μέσα από αρχέτυπα. Απευθύνονται στο υποσυνείδητο. Στην παγκόσμια αυτή γλώσσα, η οποία όμως γίνεται αλλιώς αντιληπτή από τον καθένα. 'Οπως συμβαίνει και με τα μεγάλα λογοτεχνικά έργα: καθένας που τα διαβάζει, εισπράττει διαφορετικά πράγματα. Έτσι λοιπόν μοιράζομαι μαζί σας πως αντιλαμβάνομαι το μύθο, κι έχω μεγάλο ενδιαφέρον να μάθω πώς τον αντιλαμβάνονται οι γύρω μου. Δεν πρόκειται για σωστές και λάθος απόψεις, αλλά για πνευματικό πλούτο.

Link to comment
Share on other sites

Η αληθεια ειναι οτι οι μυθοι δεν εχουν συγκεκριμενη ερμηνεια. Σιγουρα οταν δημιουργηθηκαν ειχαν καποιο συγκεκριμενο σκοπο αλλα μην εχοντας τις πληροφοριες για το τι ακριβως θελουν να μας πουν, ο καθενας σημερα μπορει να δωσει μια δικη του ερμηνεια, που οπως αναφερθηκε πιο πανω δεν θα ειναι ουτε σωστη αλλα ουτε και λαθος.

Το ωραιο ειναι οτι σε βαζουν σε σκεψη, σε βαζουν να ψαχτεις για το νοημα τους... και ο καθενας βγαζει τα δικα του συμπερασματα...

Link to comment
Share on other sites

Ενδιαφέρουσα ερμηνεία.

 

Υπάρχει βεβαίως και η άλλη: τα ελάφια συμβολίζουν τις ψυχές που έχουν ξεκινήσει την πορεία της εξέλιξής τους και οι σκύλοι τους δαίμονες (δαίμονες = αυτοί που γνωρίζουν, εξελιγμένα πνεύματα).

 

Ο Ακταίων βλέπει τη θεά, δηλ. γνωρίζει τη θεϊκή αλήθεια, άρα η μεταμόρφωσή του σε ελάφι σημαίνει πως εξελίσσεται ψυχικά. Το ότι μετά κατασπαράσσεται από τους σκύλους, είναι το αμέσως επόμενο στάδιο εξέλιξης της ψυχής, η οποία προχωράει στο επόμενο στάδιο: η ενέργειά της ενσωματώνεται στους Δαίμονες.

 

Αυτή είναι μια επίσης έγκυρη μυητική ερμηνεία.

 

Πάντως δεν νομίζω πως τίθεται θέμα "σωστής" ή "λανθασμένης" ερμηνείας, από τη στιγμή που σεβόμαστε κάποιους κανόνες στην ανάγνωση των μύθων. Το σημαντικό είναι, όταν τους διαβάζουμε, να βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει, και μετά, από τους ίδιους μύθους, βγάζουμε ατελείωτα συμπεράσματα.

Link to comment
Share on other sites

Νυκτίφωτε Διόνυσε, φυτηκόμε, σύνδρομε Μήνης,

σύ φρόντισε τους στάφυλους, κι είναι μέλημα δικό μου τα όργια του Βάκχου,

διότι η γή τα φυτά σου γεννά και ωριμάζει,

σα δέχεται την αστραφτερή δρόσον της ακοιμήτου Σελήνης.

Συ Βάχκε χορευτή τον θύρσο σου ύψωσε

και φρόντισε τα γεννήματά σου· μην τρομάζεις από την γενιά

των ασήμαντων ανθρώπων, που κούφιος εστι ο νους των,

τας απειλάς των η δύναμις των μάστιγων των Ευμενίδων καταστέλλει.

Μαζί σου θα επιτεθώ εις τους εχθρούς. Ίσόποσα με τον Βάκχον

κυβερνώ την ετερόφρονον μανίαν. Είμαι η Μήνη Βακχιάς,

όχι μόνο επειδή εν αιθέρι τους μήνας ελίσσω,

αλλά διότι και της μανίας άρχω και την λύσσαν εγείρω.

Δεν θα αφήσω εγώ την χθόνιαν ύβριν εναντίον σου δίχως ποινή.

Link to comment
Share on other sites

Νυκτίφωτε Διόνυσε, φυτηκόμε, σύνδρομε Μήνης,

σύ φρόντισε τους στάφυλους, κι είναι μέλημα δικό μου τα όργια του Βάκχου,

διότι η γή τα φυτά σου γεννά και ωριμάζει,

σα δέχεται την αστραφτερή δρόσον της ακοιμήτου Σελήνης.

Συ Βάχκε χορευτή τον θύρσο σου ύψωσε

και φρόντισε τα γεννήματά σου· μην τρομάζεις από την γενιά

των ασήμαντων ανθρώπων, που κούφιος εστι ο νους των,

τας απειλάς των η δύναμις των μάστιγων των Ευμενίδων καταστέλλει.

Μαζί σου θα επιτεθώ εις τους εχθρούς. Ίσόποσα με τον Βάκχον

κυβερνώ την ετερόφρονον μανίαν. Είμαι η Μήνη Βακχιάς,

όχι μόνο επειδή εν αιθέρι τους μήνας ελίσσω,

αλλά διότι και της μανίας άρχω και την λύσσαν εγείρω.

Δεν θα αφήσω εγώ την χθόνιαν ύβριν εναντίον σου δίχως ποινή.

 

:cheerful: Ωραιο! Γραψε κι άλλα άμα εχεις! :cheerful:

 

:clapping::clapping::clapping::clapping: :clapping: :clapping::clapping:

Edited by Speedy
Link to comment
Share on other sites

Χαίρομαι που σου άρεσε. Συλλέγω αποσπάσματα από αρχαία ποιήματα και εν καιρώ θα αναρτήσω μερικά.

Με μέτρον αι Μούσαι... :smilewink:

 

Για την ώρα, για να μην βγώ και εκτός θέματος, θα διηγηθώ μίαν εμπειρίαν σχετικήν με τας ερμηνείας των μύθων.

 

Προ καιρού, σε κάποιο άλλο φόρουμ είχα διαβάσει έν ξεκαρδιστικόν άρθρον ενός παιδιού που είχε παρευρεθεί σε ομιλίαν κάποιου εργαστηρίου σχετικού με τον ελληνικόν πολιτισμόν. Ο ομιλητής είχε προβεί εις ερμηνείαν του μύθου του Ηφαίστου, της Αφροδίτης και του Άρεως και των αοράτων χρυσών δεσμών.

 

Κατ' εκείνον λοιπόν, ο Ήφαιστoς ήτo το...αρχέτυπο του σύγχρονου (!) προλετάριου, που "ξεθεώνεται στη δουλειά", κάτι σαν "σκλάβος στην εταιρεία του αφεντικού" ας πούμε. Ενώ "τα λεφτά του τα ξοδεύει η γυναίκα του σε λούσα και στολίδια" και σαν να μην φθάνει εκείνο, τον απατάει με τον υιό του αφεντικού (!!!). (Δεν διευκρίνiζε δυστυχώς εάν ο υιός του αφεντικού είχε και κάποιο κόκκινο αμάξι, κάποια φερράρι ας πούμε..) :018bleh::063laugh: :4_1_72[1]:

 

Κατόπιν ετούτης της συγκλονιστικής ερμηνείας επείσθην αμετακλήτως πώς όχι μόνον ο καθένας δεν δύναται να ερμηνεύσει μύθον, όχι μόνον οι μύθοι δεν είναι rorschach test που ο καθένας μπορεί να βλέπει "ότι του καπνίσει" αλλά πιστεύω ακραδάντως πώς ελάχιστοι άνθρωποι είναι εις θέσιν να ερμηνεύσουν κάποιον μύθον δίχως να προκαλέσουν ακράτητα γέλια.

Edited by Ανδρομέδα
Link to comment
Share on other sites

Σιγά, θα σου σκιστεί κάνα καλσόν....

 

Κάποιος ίσως να εκλάμβανε ετούτο το "μήνυμα" ώς προσβλητικόν και εριστικόν.

 

Κάποιος άλλος, ίσως περίμενε μια άποψη για το συγκεκριμένο ελληνικό μύθο, αντί για αιμοσταγή διονυσιακά εμβατήρια (υποτίθεται πως είσαι και γυναίκα, οπότε το παίζει το καλσόν) και αφορισμούς για τις ερμηνείες των άλλων.

 

Με άλλα λόγια, αν μπορείς να γράψεις την ερμηνεία ενός μύθου, κάν' το. Αν είσαι εδώ για να χλευάζεις τους υπόλοιπους, μην περιμένεις να μείνεις στο απυρόβλητο. Στο κάτω κάτω, ποιος είσαι ρε φίλε που έχεις τόσο κατηγορηματική άποψη για την ερμηνεία των μύθων;

Edited by Τράγου Κέρατο
Link to comment
Share on other sites

Υπάρχει βεβαίως και η άλλη: τα ελάφια συμβολίζουν τις ψυχές που έχουν ξεκινήσει την πορεία της εξέλιξής τους και οι σκύλοι τους δαίμονες (δαίμονες = αυτοί που γνωρίζουν, εξελιγμένα πνεύματα).

 

Ο Ακταίων βλέπει τη θεά, δηλ. γνωρίζει τη θεϊκή αλήθεια, άρα η μεταμόρφωσή του σε ελάφι σημαίνει πως εξελίσσεται ψυχικά. Το ότι μετά κατασπαράσσεται από τους σκύλους, είναι το αμέσως επόμενο στάδιο εξέλιξης της ψυχής, η οποία προχωράει στο επόμενο στάδιο: η ενέργειά της ενσωματώνεται στους Δαίμονες.

 

Αυτή είναι μια επίσης έγκυρη μυητική ερμηνεία.

 

Πολυ ενδιαφερουσα και αυτη η ερμηνεια Τ.Κ.! :clapping:

 

Πάντως δεν νομίζω πως τίθεται θέμα "σωστής" ή "λανθασμένης" ερμηνείας, από τη στιγμή που σεβόμαστε κάποιους κανόνες στην ανάγνωση των μύθων. Το σημαντικό είναι, όταν τους διαβάζουμε, να βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει, και μετά, από τους ίδιους μύθους, βγάζουμε ατελείωτα συμπεράσματα.

 

Οσο γι'αυτο συμφωνω απολυτα. Αν σεβομαστε καποιους κανονες και δεν ερμηνευουμε τους μυθους οπως να'ναι, η ολη διαδικασια ειναι πολυ εποικοδομητικη.

Τα συμπερασματα ποικιλουν αναλογα με τις γνωσεις, την κριση και την ψυχοσυνθεση του καθενος... κι αυτο ειναι ομορφο :)

Link to comment
Share on other sites

Ο ομιλητής είχε προβεί εις ερμηνείαν του μύθου του Ηφαίστου, της Αφροδίτης και του Άρεως και των αοράτων χρυσών δεσμών.

 

Κατ' εκείνον λοιπόν, ο Ήφαιστoς ήτo το...αρχέτυπο του σύγχρονου (!) προλετάριου, που "ξεθεώνεται στη δουλειά", κάτι σαν "σκλάβος στην εταιρεία του αφεντικού" ας πούμε. Ενώ "τα λεφτά του τα ξοδεύει η γυναίκα του σε λούσα και στολίδια" και σαν να μην φθάνει εκείνο, τον απατάει με τον υιό του αφεντικού (!!!). (Δεν διευκρίνiζε δυστυχώς εάν ο υιός του αφεντικού είχε και κάποιο κόκκινο αμάξι, κάποια φερράρι ας πούμε..) :018bleh::063laugh: :4_1_72[1]:

 

:blink::blink: ε τωρα τι να πω;;;

 

 

 

Κατόπιν ετούτης της συγκλονιστικής ερμηνείας επείσθην αμετακλήτως πώς όχι μόνον ο καθένας δεν δύναται να ερμηνεύσει μύθον, όχι μόνον οι μύθοι δεν είναι rorschach test που ο καθένας μπορεί να βλέπει "ότι του καπνίσει" αλλά πιστεύω ακραδάντως πώς ελάχιστοι άνθρωποι είναι εις θέσιν να ερμηνεύσουν κάποιον μύθον δίχως να προκαλέσουν ακράτητα γέλια.

 

με συγχωρεις αλλα δεν θα συμφωνησω. Οπως αναφερθηκε και πριν, αν καποιος εχει γνωσεις και κριση ενω παραλληλα τηρει καποιους κανονες στην ερμηνεια των μυθων (πραγμα που δεν εκανε ο ομιλητης που μας αναφερεις παραπανω) μπορει να δωσει καποια ερμηνεια, που οπως επισης ειπαμε δεν μπορουμε να την θεωρησουμε ουτε σωστη ουτε λανθασμενη.

Τωρα αν καποιοι ερμηνευουν τους μυθους χωρις να δειχνουν καθολου σεβασμο, κανοντας τους κωμικες ιστοριουλες και τους χρησιμοποιουν σ'αυτη την μορφη σε ομιλιες, τοτε ενα εχω να πω: κριμα!

Link to comment
Share on other sites

Επειδή το άτομο που φέρεται να... ξεστόμισε αυτήν την ανάλυση δε γράφει στο παρόν φόρουμ, θα γράψω την απάντηση που ο ίδιος έγραψε, από το ίδιο - πιθανότατα - φόρουμ όπου ο χρήστης "Ανδρομέδα" διάβασε το περιστατικό που αναφέρει. Συγκεκριμένα, αυτός που έκανε τη συγκεκριμένη ομιλία, ισχυρίστηκε πως το επίμαχο απόσπασμα έχει κάπως έτσι.

 

"Ο Ήφαιστος, ο μέγας τεχνίτης, παρουσιάζεται κουτσός. Μα θα σκεφτεί κανείς, θεός και κουτσός γίνεται; Ο Ήφαιστος συμβολίζει την τεχνουργία, την εργασία που είναι απαραίτητη για την πρόοδο του ανθρώπου, για αυτό και ο Ήφαιστος είναι θεός του Δωδεκαθέου γι' αυτό και λατρευόταν ως μέγας θεός. Όμως οι Έλληνες κατανοούσαν πως η ολημερίς ενασχόληση με την χειρονακτική εργασία είχε το κόστος της. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να καλλιεργήσει το «νου» του αν όλη μέρα εργάζεται. Με απλά λόγια θα παραμείνει πάντα πνευματικά ανάπηρος. Εξού και ο κουτσός θεός."
Link to comment
Share on other sites

Κατόπιν ετούτης της συγκλονιστικής ερμηνείας επείσθην αμετακλήτως πώς όχι μόνον ο καθένας δεν δύναται να ερμηνεύσει μύθον, όχι μόνον οι μύθοι δεν είναι rorschach test που ο καθένας μπορεί να βλέπει "ότι του καπνίσει" αλλά πιστεύω ακραδάντως πώς ελάχιστοι άνθρωποι είναι εις θέσιν να ερμηνεύσουν κάποιον μύθον δίχως να προκαλέσουν ακράτητα γέλια.

με συγχωρεις αλλα δεν θα συμφωνησω. Οπως αναφερθηκε και πριν, αν καποιος εχει γνωσεις και κριση ενω παραλληλα τηρει καποιους κανονες στην ερμηνεια των μυθων (πραγμα που δεν εκανε ο ομιλητης που μας αναφερεις παραπανω) μπορει να δωσει καποια ερμηνεια, που οπως επισης ειπαμε δεν μπορουμε να την θεωρησουμε ουτε σωστη ουτε λανθασμενη.

Τωρα αν καποιοι ερμηνευουν τους μυθους χωρις να δειχνουν καθολου σεβασμο, κανοντας τους κωμικες ιστοριουλες και τους χρησιμοποιουν σ'αυτη την μορφη σε ομιλιες, τοτε ενα εχω να πω: κριμα!

Μα η τήρηση "κανόνων" εκ των πραγμάτων περιορίζει τις πιθανές ερμηνείες.

Αλλά δεν είναι έτσι. Ακόμα κι αν εκλάβουμε ως ορθό το να ερμηνεύουμε τους μύθους όπως θέλουμε (δηλαδή όπως μας αρέσει/ταιρίαζει/βολέυει) - και γιατί όχι ίσως να περιέχει "υποσυνείδητα" νοήματα που δεν έχει λάβει άλλος, ίσως ούτε οι αρχικοί αφηγητές - παραμένει ένα γεγονός: Ο όποιος "μύθος" αρχικά αναπτύχθηκε/αφηγήθηκε από κάποιους που είχαν στο νου τους συγκεκριμένο σκοπό και νόημα. Νομίζω ότι η αναζήτηση θα πρέπει να περνά και από εκεί γιατί χωρίς το πλαίσιο της "αυθεντικής" χρήσης χάνετε και το αρχικό νοήμα που πως να το κάνουμε, μετρά...

Link to comment
Share on other sites

Ο συγκεκριμενος μυθος μου θυμιζει την Ιστορια του Δρ. Φαουστ.

Μολις ειχε κατανοησει ολη την αληθεια ηρθε η στιγμη να παραδωσει την ψυχη του στον Διαβολο...

 

Γιατι ετσι ομως?...μηπως η αληθεια πρεπει να αποκτηθει μεσω μοχθου για να αποφερει γλυκους καρπους?

Link to comment
Share on other sites

Ο όποιος "μύθος" αρχικά αναπτύχθηκε/αφηγήθηκε από κάποιους που είχαν στο νου τους συγκεκριμένο σκοπό και νόημα. Νομίζω ότι η αναζήτηση θα πρέπει να περνά και από εκεί γιατί χωρίς το πλαίσιο της "αυθεντικής" χρήσης χάνετε και το αρχικό νοήμα που πως να το κάνουμε, μετρά...

Συμφωνώ μαζί σου, φίλε Ούτις, ότι καλό θα ήταν να εξετάζουμε την «πηγή»... Αλλά το γνωρίζεις ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτό δεν είναι εφικτό, μιας και πολλοί μύθοι αναπτύχθηκαν μέσα από λαϊκές παραδόσεις και δοξασίες, σιγά-σιγά, μη έχοντας μια συγκεκριμένη πηγή την οποία μπορούμε να βρούμε και να κρίνουμε.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...