The Fountain

[Speedy]

Εντάξει στο έσβησα! :-p

 

 

Χαρά μου να σας σβήνω τα post! :-p

[Ιχώρ]

Δεν νομίζω πως προβάλονται 3 διαφορετικές εποχές. Αν και δεν την θυμάμαι καλά πλέον, και υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που πρέπει να αποσυμβολιστούν (Πρέπει κανείς να την δει 2 φορές, μία αμέσως μετά την άλλη) για να έχει κανείς πλήρη εικόνα του έργου του, πιστέυω πως προβάλεται η ίδια πραγματικότητα, από διαφορετικές γωνίες.

Έχει τη ζωή του, έχει τη φουσκίτσα του και έχει και την λύτρωσή του μέσω του βιβλίου. Όλα παράλληλα είναι και στον ίδιο χρόνο.

 

Όσο για το τέλος του βιβλίου... υπάρχει πλεονεξία αλλά δεν μεταφράζεται όπως την γνωρίζουμε... Κάτι άλλο θέλει να πει ο ποιητής, καθώς κάτι συμβαίνει αργότερα, που δυστυχώς δεν θυμάμαι (Κάτι με το δαχτυλίδι νομίζω). Κάτι τέτοιες λεπτομέρειες είναι που θέλουν μελέτη σε τούτα τα έργα.

Θα προσπαθήσω να την δω ξανά μέσα στο Σ/Κ και θα επιστρέψω

[Ιχώρ]

Την είχα μαζί μου την ταινία και είδα τα σημεία που έπρεπε.

Λοιπόν όλα είναι μια πραγματικότητα:

Το βιβλίο, η ιστορία ανήκει στην τύπισα όπως και η ζωή της.

Ο τυπάκος στον δικό του κόσμο. Άσχετα εάν μας δείχνει πράγματα στην αρχή που θα γίνουν. Αλλά χάνει την βέρα του ε;

Η τύπισσα λέει πως είναι άρρωστη, και περνά στον τυπάκο την κοσμοθεωρία της.

Ο τυπάκος συνεχίζει τα πειράματα για να την σώσει. Το δέντρο στον κόσμο του είναι ακόμα ζωντανό...

Η τύπισσα καθώς γνωρίζει πως ήρθε η ώρα της παραδίδει την ιστορία της (όπου η Βασίλισσα έδωσε και το δαχτυλίδι ε; Συμβολισμός επανένωσης) σε εκείνον που δεν μπορεί να βρει τέλος ... γιατί αραγε;

Η τύπισσα πεθαίνει, μαζί πεθαίνει και το δέντρο...

Αφού φεύγουν οι σκοτούρες... φεύγει και από τη φούσκα...και παράλληλα βρίσκει και το τέλος του βιβλίου.... για δες...

Στο βιβλίο έχουμε την ολοκλήρωση του κύκλου μέσω της πλεονεξίας, διότι χορταράκια έγινε... και για δες...το δαχτυλίδι περναέι στον τύπο μεσα στη προσωπική φούσκα χωρίς δέντρο... και εκεί το άστρο εκρύγνεται....

 

Και αφού το άστρο εκραγεί, έχοντας ξανά το δαχτυλίδι* αποφασίζει πως ναι...Είμαστε ενέργεια, μπορούμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε, ας της κάνω την χάρη να φυτέψω έναν σπόρο στον τάφο της και μακάρι να υπάρξει και κάποιος που θα το κάνει και για μένα...

 

-Τον πνευματικό οδηγό που σου είπα;

-Από το ταξίδι σου;

-Εχθές βράδυ, ήμουν μαζί του. Μου είπε για τον πατέρα του που είχε πεθάνει.

Ο Μόζες δεν το πίστευε.

-Ίζι...

-Όχι. Άκου...

 

Είπε πως...

αν ξεθάβανε το σώμα

του πατέρα του...

θα χανόταν.

Φυτέψανε ένα σπόρο

πάνω από τον τάφο του.

Ο σπόρος έγινε δέντρο.

Ο Μόζες είπε ότι ο πατέρας του

έγινε μέρος από εκείνο το δέντρο.

Μεγάλωνε μέσα στο ξύλο...

στα άνθη του δέντρου...

κι όταν σπουργίτια έφαγαν

από τα φρούτα του δέντρου...

ο πατέρας του πέταξε με τα πουλιά.

Είπε πως...

ο θάνατος ήταν ο δρόμος

του πατέρα του προς το δέος.

Έτσι το αποκάλεσε.

Ο δρόμος προς το δέος.

 

Αυτό είναι το κεντρικό μύνημα για μένα. Ανακύκλωση.

Όσον αφορά την πλεονεξία τώρα... βλέπουμε πως μονάχα τότε κατάφερε να προχωρήσει. Αφήνοντας πίσω όσα τον τυρανούσαν. Άφησε το δέντρο στη φούσκα (το οποίο αναγεννήθηκε αργότερα) και έφτασε στην Σιμπάλμπα, άφησε την Ισπανία στο βιβλίο του και έγινε μέρος του δεντρου, άφησε την γυναίκα του και την βρήκε στα άστρα και το έργο τελειώνει κάπως έτσι:

 

 

-Το τελείωσα.

-Είναι όλα εντάξει;

-Ναι.

-Όλα είναι εντάξει.

 

Ζήτω η ανακύκλωση...

 

Εϊναι φοβερός που έδεσε τόσα διαφορετικά στοιχεία.

[Fan4fun]

Καταπληκτικό. Απίστευτη σκηνοθεσία, φοβερη ιστορία. Για εμένα η κεντρική ιδέα εντοπίζεται γύρω από την ματαιόδοξη προσπάθεια του ανθρώπου να πλησιάσει την βιολογική αθανασία χωρίς να ενδιαφέρεται για την ψυχική και πνευματική.

[Onirocosmos]

Οnirocosmos γιατί; Από ποια σκοπιά;

 

Sorry για την υπερκαθυστερημένη απάντηση, αλλά ο "χρόνος" είναι ανύπαρκτο πράγμα τόσο για μένα όσο και γενικότερα...

 

Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη ταινία αντικατοπτρίζει άψογα την αμηχανία της σύγχρονης ανθρωπότητας απέναντι στο θαύμα της Ζωής.

 

Επειδή δεν έχω χρόνο μόνο επιγραμματικά μπορώ να θίξω τα επίμαχα σημεία της ταινίας:

- Παράλληλα σύμπαντα...

- ... Όλα είναι ένα

- ... τα πάντα συμβαίνουν εδώ και τώρα

- Η δημιουργία συντελείται την κάθε στιγμή

- Ο θάνατος είναι ακόμη μία ασθένεια που δύναται να θεραπευθεί (όντως έτσι είναι)

- ... αλλά δεν χρειάζεται να σπαταλήσουμε τόση ενέργεια για κάτι τέτοιο γιατί...

- ... η ζωή είναι παντού

- για να εξελιχθείς πρέπει να αφήσεις πίσω τους φόβους σου και τις ανασφάλειες σου (μάζεμα όλων των παράλληλων εαυτών σε μία συνείδηση)

- έτσι μπορούμε να γίνουμε αυτόφωτοι... (δηλαδή θεοί-συνδημιουργοί)

- ... και τελικά να ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ

 

(Σε όσους προσπαθήσουν να βγάλουν άκρη απ' τα παραπάνω τους εύχομαι "περαστικά" :cheerful: )

[zoso]

Την εχω κατεβασει εδω και μισο χρονο κοντα αλλα ακομα δεν την εχω δει!!!

Να σε καλα που μου το θυμησες, θα την δω μολις παω σπιτι..αν καταφερω να την βρω!!

Παντως ο σκηνοθετης ειναι ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ!!!!!!

 

(Εχει κανεις ακουστα το Malholad Drive καπως ετσι???< εχω ακουσει πως ειναι σωστος Γριφος)

 

το Mulholland drive είναι γρίφος γιατί είναι ταινία του Λίντς....ο ίδιος λέει πως για να μπερδέψει τους θεατές κάνει σκοπίμως "σκηνοθετικά λάθη" όπως είναι για παράδειγμα να φοράνε άλλα ρούχα κάθε φορά οι πρωταγωνιστές που παίζουν τις σκηνές ώστε να μην μπορείς να βρεις τη χρονική σειρά αλλά και το φανταστικό από το πραγματικό.

όλες του οι ταινίες είναι έτσι, απλώς η συγκεκριμένη δεν έχει λυθεί ακόμα αν και ο σκηνοθέτης έχει δώσει ερωτήσεις για να βρουμε τα στοιχεία (κοίτα στην wikipedia).

 

 

όσο για την πηγή της ζωής είναι απίστευτη ταινία και μου αρέσει που παρουσιάζει τον θάνατο με αυτόν τον τρόπο....κάτι που δείχνει πως δεν είναι μία ακόμα αμερικανιά αλλά μία αξιόλογη ταινία