irenicus777

Υποκλίνομαι... edit: για το θάνατο έχω να πω ότι δεν χρειάζεται να είναι σώνει και καλά "υλικός" - με την έννοια του "πας, καπούτ, στα θυμαράκια κλπ" - για να κάνει τη δουλειά του. Για την ακρίβεια, ο θάνατος που θα κάνει καλύτερα αυτή τη δουλειά είναι η άλλαγή, όπως λέει κι ο Azif, από το γραφικό περιβάλλον στον πηγαίο κώδικα (και γιατί όχι, και από αυτή τη συμβολική γλώσσα στην αρχέγονη βάση της, το παλιό καλό 1001001).O θάνατος αυτός είναι η αρχή όλων των μεγάλων "Μυστηρίων".

Το βλέπω, έρχεται, θα το πει πάλι. Τον έχεις άχτι τελικά έτσι;

Αν ρωτάς για την προσωπική μου κοσμοθεωρία, θεωρώ ότι όλα αυτά που αποκαλούνται θεοί, διάβολοι, νεράιδες κλπ, οι "οντότητες" γενικότερα, είναι μέρη/εκφάνσεις/πρόσωπα/εκπορεύσεις ενός "Όλου", τα οποία μπορούμε να αντιληφθούμε μερικώς κάθε φορά και με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Αυτό το Όλον δεν χωράει σε έννοιες όπως διάβολος, θεός, άγγελος, Καλό, Κακό, οντότητα κλπ, γιατί πολύ απλά είναι... περιοριστικές και ανθρωποκεντρικές, ενώ το Όλον (που σε κάποιες περιπτώσεις το κατανοώ σαν "Χάος", δημιουργικό και καταστροφικό μαζί) είναι πολύ ευρύτερο. Για να το πω απλά, σκέψου ένα κρεμμύδι, με διάφορες στρώσεις η μία πάνω στην άλλη, η μία μέσα στην άλλη.

Η Lassie είναι σαν τον Kenny του South Park. Πεθαίνει σε κάθε επεισόδιο... ΜΟυ άρεσε αυτό το επεισόδιο. ΠΟλύ. Παρά το γελοίο product placement του What's up σε όλο σχεδόν το επεισόδιο, και ειδικά στο φινάλε. Εντελώς Cult ήταν επίσης και η συμμετοχή των black metallάδων Lucky Funeral, σαν φωνές των ζόμπι: "περνά περνα η μέλισσα"Αυτό θα πει ρόλος με περιεχόμενο!

Κατ'αρχάς, να γίνει μια αποσαφήνιση, να εξηγούμαστε (ώστε να μην παρεξηγούμαστε) : Όταν μιλάμε για "Μαγεία του Νεκρονομικού" ή "Ρεύμα του Νεκρονομικού", έννοια που καθιερώθηκε από τον Grant και που τη χρησιμοποιούν και η Asenath Mason, και ο Phil Hine, και ο Arpokratis στα βιβλία του - και που την έχω χρησιμοποιήσει κι εγώ κάμποσες φορές - δεν εννοούμε ένα συγκεκριμένο βιβλίο! (πχ του Σίμωνα). Μιλάμε για το ευρύτερο φαινόμενο του Λαβκραφτικού αποκρυφισμού (Lovecraftian Occultism) που δεν περιορίζεται σε ένα μόνο κείμενο, αλλά περιλαμβάνει τόσο όλα τα διάφορα βιβλία που έχουν βγει με αυτόν τον τίτλο/ιδιότητα, όσο και τον τρόπο προσέγγισης των διάφορων εσωτεριστών, και τις πρακτικές τους. Μιλάμε δηλαδή για "ρευμα σκέψης", όχι μόνο για κάποιο γριμόριο. Όπως πχ όταν μιλάμε για ρουνοσοφία, δεν εννοούμε μόνο τους 24 ρούνους, αλλά και το σύνολο της φιλοσοφίας και πρακτικής που μπορεί να έχει, και όταν μιλάμε για Καμπάλα, δεν εννοούμε μόνο το Ζόχαρ! Και μιας και ανέφερα τις πρακτικές, πρέπει να πω ότι στο σύνολό τους σχεδόν, δεν είναι τυπικά έτοιμα από κάποιο υποτιθέμενα αρχαίο βιβλίο, ακόμη κι αν παίρνουν στοιχεία από κάποια (κάποιο σύμβολο, κάποιο όνομα κλπ), αλλά σχεδιασμένες από τους ίδιους τους ενασχολούμενους, και έτσι κουβαλάνε και τα χαρακτηριστικά τους. πχ τα τυπικά ενός Θελημίτη που ασχολείται με το Λαβκραφτικό εσωτερισμό έχουν έντονο κροουλεϊκό χαρακτήρα, κάποιου πιο "nature magick" τύπου θα έχουν πιο έντονο το στοιχείο της φύσης μέσα τους, ενώ ένας προσεκτικός παρατηρητής θα δει ότι σε όσες δικές μου εργασίες έχω ανεβάσει στο δικό μου ιστοχώρο, είναι εμφανής η επιρροή του συστήματος του Spare, αλλά και της προσέγγισης του Hine... Αυτά μου είναι πιο οικεία, γι'αυτό και αποτελούν τη βάση του προσωπικού μου συστήματος. Με άλλα λόγια, σκεφτείτε το λίγο με αυτόν τον τρόπο: σαν υγρό, που δεν έχει κάποιο ορισμένο σχήμα από μόνο του, αλλά παίρνει το σχήμα του δοχείου που τοποθετείται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που τοσοι προσπαθούν σώνει και καλά να δώσουν σεφιρωθικές ή κλιφωθικές αντιστοιχίες στη Μυθολογία Κθούλου, παρά το γεγονός ότι σχεδόν πάντα τα βρίσκουν σκούρα και το αποτέλεσμα είναι αρκετά περιοριστικό. Είναι η απολύτως κατανοητή προσπάθεια του να πάρεις κάτι ελάχιστα οργανωμένο και προσδιορισμένο - όπως οι έννοιες του Λαβκραφτικού έργου, αφού ο Λάβκραφτ ποτέ δεν χρησιμοποίησε κάποιο οργανωμένο πλάνο - και να το εντάξεις σε ένα οργανωμένο πλαίσιο που σε εκφράζει. Από το μηδέν δεν ξεκινάει τίποτα (ας το ξεκαθαρίσουμε κι αυτό), γιατί η αρχή βρίσκεται πάντα σε αυτόν που το εφαρμόζει και το κατασκευάζει. Με άλλα λόγια, μιλάμε για την εφαρμογή του περιβόητου αξιώματος "τίποτε δεν είναι αλήθεια, άρα όλα είναι πιθανά/επιτρεπτά" της χαοτικής μαγείας. Η πραγματικότητα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την αντίληψή μας γι'αυτή. Αλλάζοντας αυτήν την αντίληψη, μπορούμε το "μη υπαρκτό" να το κάνουμε "υπαρκτό για εμάς", και να οδηγηθούμε σε αποτέλεσμα. (Θα τη σπάσω τώρα λίγο στους φανς του χαοτισμού, αλλά πρέπει να πούμε ότι αυτή η ιδέα δεν είναι νεωτερισμός του χαοτικισμού, ούτε καν ιδέα του Spare, αλλά υπάρχει εδώ και αιώνες σε αρκετές φιλοσοφίες.) Για να το πω απλά, από τη στιγμή που κάτι είναι ικανό και επαρκές για να ερεθίσει το δημιουργικό στοιχείο του μάγου, αυτό μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, άσχετα αν είναι η μυθολογία της αρχαίας Ελλάδας, ή το "πάνθεον" μιας σειράς ιστοριών τρόμου που δημοσιεύονταν σε φτηνά περιοδικά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι το βασικό στοιχείο της χαοτικής πρακτικής είναι η εναλλαγή καταστάσεων συνείδησης. Εδώ όμως εντοπίζεται ένα πρόβλημα, όχι στο σύστημα απαραίτητα, αλλά στο αν αυτό το δημιουργικό στοιχείο είναι του ατόμου, ή αν δίνεται από κάπου αλλού. Οι χαοτιστές δηλώνουν απερίφραστα ότι το δημιουργικό στοιχείο είναι το ίδιο το άτομο - και μάλιστα η φαντασία του. Οι πιο "παραδοσιακοί" και "ευσεβείς" όμως; Το πρόβλημα είναι ότι πάρα πολύς κόσμος προτιμάει να πιστέψει ότι κινητήριος μηχανισμός βρίσκεται έξω από αυτόν, σε κάποιο βιβλίο ίσως (σε μια Σολομωνική ας πούμε), ή σε κάποια υπαρκη θρησκεία ή διδασκαλία. Και προτιμάει βιβλία και συστήματα τα οποία υποτίθεται ότι είναι αρχαία, λες και η παλαιότητα είναι στοιχείο αυθεντικότητας, ενώ απορρίπτει οτιδήποτε νεώτερο. Αυτό είνα που οδηγεί πχ τον Warlock Asylum στο να θέλει σώνει και καλά να αποδειξει ότι το δικό του βιβλίο - μόνο το δικό του όμως! - είναι η αυθεντική εκδοχή, με αποτέλεσμα να οδηγείται συχνά σε απιστευτες καταστάσεις - όπως το να χρησιμοποιεί το Monster Manual του Dungeons & Dragons σαν αξιόπιστη ιστορική πηγή. Το θέμα όμως που τίθεται είναι αυτό: υπάρχει πράγματι κάποιο "αυθεντικό σύστημα"; Και ποιο είναι το κριτήριο αυθεντικότητας; Το να υπάρχει η Α ή Β οντότητα; Υπάρχει όμως, ή είναι κάτι που δημιουργήσαμε για να παρηγοριόμαστε, και να ικανοποιούμε για την ανάγκη της πίστης στο υπερβατικό; Ή μήπως είναι ένα κομμάτι ενός συνόλου (Θεός, Όλον, Χάος, Τάο, πες το όπως θες), και παίρνει τα ονόματα και χωράει στα καλούπια που του δίνουμε εμείς; Κι αν ισχύει αυτό το δεύτερο, τι σημασία έχει αν το καλούπι και το όνομα είναι 2000 ετων, ή μερικών δεκαετιών; Με άλλα λόγια, ας αναρωτηθούμε το εξής: Υπάρχει έστω και ένα σύστημα το οποίο, στην αρχή της ιστορίας του, να παραδόθηκε "ως έχει", έτοιμο, ή μήπως όλα στην αρχή τους κατασκευάστηκαν και επινοήθηκαν; Μπορεί να φαίνεται φιλοσοφικό το ερώτημα, στην πραγματικότητά όμως είναι κάτι που πρέπει να ξεκαθαριστεί στο μυαλό του καθενός. Γιατί, αν τα "καθιερωμένα συστήματα" σαν πχ τη "Σολομωνική" (που λέει ο λόγος), την Καμπάλα, την "ενωχιανή" (που λέει ο λογος) μαγεία του Dee, τη Wicca κλπ έχουν κι αυτά κατασκευαστεί, και "δουλεύουν", τότε γιατί ένα σύστημα που κατασκευάστηκε κι αυτό, όπως τα προηγούμενα, να μην δουλεύει; Πλατειάζω όμως, και αυτό κουράζει. Με άλλα λόγια, θέλω να καταλήξω στο εξής: Για τον χαοτικό τρόπο σκέψης δεν έχει σημασία αν οι Μεγάλοι Παλαιοί "υπάρχουν" ή "δεν υπάρχουν", αν το Νεκρονομικόν γράφτηκε τώρα ή πριν 2000 χρόνια. Όπως πολύ σωστά παρατηρήθηκε πριν, κάποιοι κάνουν δουλειά και με την... Κοκκινοσκουφίτσα, ή... τη Νάρνια, ή τον... Ρόκυ Μπαλμπόα και τον Ρόμποκοπ (κι όμως!) . Και βρίσκουν αποτελέσματα, όχι επειδή στο Ντιτρόιτ ο μηχανόμπατσος φέρνει βόλτες στα αλήθεια, αλλά επειδή αυτή η εικόνα του μηχανόμπατσου κάποιος τη βρίσκει χρήσιμη και δουλεύει μαζί της. Με άλλα λόγια, ναι υπάρχουν αποτελέσματα από την ενασχόληση με το λαβκραφτικό ρεύμα, με την προϋπόθεση αυτό να ταιριάζει στα γούστα σου. Αλλά αυτό ισχύει για όλα τα συστήματα και τις προσεγγίσεις, όχι μόνο για το Α ή Β Νεκρονομικόν. Συμπληρωματικά τώρα, τη θεωρία μου την έχω πει. Από τη στιγμή που το σύνολο σχεδόν των στοιχείων της Μυθολογίας Κθούλου βγήκε από τα όνειρα, άρα και την ψυχοσύνθεση, του Λάβκραφτ, οι Μεγάλοι Παλαιοί, όπως επίσης και καταστάσεις σαν την "Αναζήτηση της Καντάθ" ή τον "Θρόνο του Άζαθωθ", έχουν κρυμμένα μέσα τους στοιχεία που "ξυπνούν" συγκεκριμένα ψυχικά αρχέτυπα οδηγώντας σε ειδικές αποκρίσεις. Αυτό έχει να κάνει όμως όχι τόσο με το πώς λειτουργεί το όλο θέμα, όσο με το γιατί φαίνεται να υπάρχει προτίμηση σε αυτό, σε σχέση με άλλα ερεθίσματα σαν τον μηχανόμπατσο που έλεγα πριν. Εδώ υπάρχει μεγάλη αλήθεια. Πολύ μεγάλη. Και αυτό ισχύει όχι μόνο για τα πενήντα και βάλε πλαστά Νεκρονομικά που έχουν βγει και πουλιούνται, αλλά και για όλα αυτά τα βιβλία που θέλουν να μας ανοίξουν τα μάτια προς τη συνωμοσία των κακών Μεγάλων Παλαιών και των ερπετοειδών - pun intended - ακολούθων τους("σηκωθείτε από καρέκλες, ντιβάνια, πολυθρόνες...":whistling2:). Γιατί και εδώ υπάρχει ένα πολύ σημαντικό θέμα. Είναι ένα θέμα το να χρησιμοποιεις τις εικόνες των Παλαιών με τον τρόπο που προανέφερα, αλλά είναι τελείως διαφορετικό το να λες ότι αυτό έχει ιστορική βάση.

Πληροφοριακά, το 2000, o Tom Ryng έγραψε και εξέδωσε ένα θεατρικό έργο με τίτλο "The King in Yellow", το οποίο υποτίθεται ότι ήταν το θεατρικό στο οποίο αναφερόταν στα διηγήματά του ο Chambers. Ακόμη δεν το έχω πετύχει κάπου, και το Amazon δυστυχώς το έχει λίγο ακριβό, αλλά από ότι έχω δει πρέπει να ήταν καλή προσπάθεια. Νομίζω μάλιστα ότι μια θεατρική ομάδα ετοίμασε μια παράσταση βασισμένη σε αυτό.

Προσωπικά έχω την αγγλική έκδοση. Αλλά από όσο ξέρω, και η ελληνική μετάφραση από τον Αίολο είναι πολύ καλή οπότε, σκέψου και προτίμησε τι σε βολεύει καλύτερα.

Στη "Μαρτυρία του Τρελού Άραβα", την εισαγωγή του υποτιθέμενα αυθεντικού κειμένου, κατ'ευθείαν copy-paste από το βιβλίο του Σίμωνα. Και αναφέρεται μόνο μία φορά, ως ο πατέρας της φυλής των Μάγων. Όχι Γίαννης, Γιαννάκης δηλαδή. Μαζί σου. Δεν είμαι εγώ όμως αυτός που πιάνει μια λέξη και βγάζει από μέσα της ολόκληρα σενάρια για να στηρίξει τις συνωμοσίες του, για ένα θέμα που ολοφάνερα δεν ξέρει καν. Προσωπικά, σε αυτό το topic δεν πρόκειται να απαντήσω σε τέτοια ευφυολογήματα της δεκάρας, ούτε να ασχοληθώ ξανά με το τάισμα του εν λόγω troll. (Κι αν θίχτηκες Grey, ζήτα από τη διαχείριση να παρέμβει και να με κάνει ban...)

Κάποιος, κάπου, κάποτε, είχε πει το εξής: "Όποιος προσπαθήσει να πάρει τη Βίβλο στα σοβαρά, θα τρελαθεί... Από την άλλη, για να θέλει να πάρει τη Βίβλο στα σοβαρά, μάλλον είναι ήδη τρελός..." Σκεφτείτε το λίγο.

Λίγοι δυστυχώς... και, ακόμη πιο δυστυχώς, κανένας από αυτούς δεν είναι ούτε στην ηγεσία, ούτε στα σώματα ασφαλείας. Φίλος, που ήταν από την αρχή ως το τέλος χθες στην απεργιακή κινητοποίηση, περιέγραψε ιδιαίτερα γραφικά κάποια γεγονότα... μεταφέρω τα λόγια του αυτούσια:

Εχμ... αυτό είναι το βιβλίο του George Hay, του Robert Turner και του Colin WIlson μόνο που οι ιδιοκτήτες του συγκεκριμένου site του προσθέσανε την εισαγωγή από το βιβλίο του Σίμωνα.:whistling2: Κι αν του Σίμωνα το βιβλίο είναι ψεύτικο μια φορά, του Hay είναι δέκα! Εδώ το 84 ο Wilson βγήκε και είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι το κάνανε για τα λεφτά... Kαι φυσικά κανένα κομμάτι του εν λόγω κειμένου δεν υπάρχει μέσα στο "LIber Loagaeth" του Dee, αλλά τότε (το 1978) η απάτη έπιασε, αφού το L.L. δεν ήταν διαθέσιμο παρά σε πολύ λίγο κόσμο. (τα έχω σε pdfs και στο site, κάποια στιγμή θέλω να καθίσω να το μεταφράσω το Book of Dead Names, αλλά πού χρόνος!)

Επίτρεψέ μου να διαφωνήσω σε αυτό. Είναι μία η άποψη ότι ο Hud ίσως να ήταν ο Εβέρ. Δεν είναι τίποτα σίγουρο σε αυτό. Αντιθέτως, φαίνονται πιο πιθανοί οι συσχετισμοί του με άλλες βιβλικές προσωπικότητες, όπως πχ ο εγγονός του Βενιαμίν. Είναι λίγο αυθαίρετο να λες "ο Hud ήταν ο Εβέρ" από τη στιγμή που ούτε οι ακαδημαϊκοί, ούτε οι αρχαιολόγοι, ούτε οι μελετητές της Βίβλου - χριστιανοί, εβραίοι, μουσουλμάνοι ή άθεοι - έχουν καταλήξει σε κάποιι συμπέρασμα. Ακόμη κι αν ήταν όμως, πού κολλάει αυτό με το Νεκρονομικόν; Ο μόνος λόγος που η Ιρέμ αναφέρεται στη μυθολογία Κθούλου (από την οποία αμφίβάλλω αν έχεις διαβάσει ποτέ έστω και σελίδα, αν κρίνω από όσα γράφεις) είναι επειδή ο Λάκβραφτ είδε ενα όνομα που του άρεσε στις Χίλιες και μία νύχτες, και εμπνεύστηκε το διήγημα "Η Ανώνυμη Πόλη". Τόσο απλά. Η Ιρέμ σαν ιδέα υπήρχε και στην εποχή του, ήταν ήδη γνωστή, και γι'αυτό τη χρησιμοποίησε. Το να λες "η Ιρέμ υπάρχει, αρα το Νεκρονομικόν υπάρχει, και ο Ένκι είναι ο διάβολος μπλα μπλα μπλα" είναι σαν να λες "ο αστυνομικός είναι όργανο. Το μπουζούκι είναι όργανο. Αρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι". Εχμ. Το ενδεχόμενο αυτό το τόσο "αξιόπιστο κείμενο" του Σίμωνα, που το παπαγαλίζεις συνέχεια, να είναι... μούφα το έχεις σκεφτεί; Γιατί όσο περισσότερες φορές το διαβάζω εγώ, τόσο πιο μούφα μου φαίνεται. Το κείμενο, ακόμη κι αν η εισαγωγή του ισχυρίζεται το αντίθετο, ελάχιστη σχέση έχει και με τη μυθολογία Κθούλου, αλλά και με τους σουμέριους! Αν ξεκαβαλήσεις το καλάμι σου και το δεις πιο ψύχραιμα και αποστασιοποιημένα θα δεις μέσα του κομμάτια κλεμένα από σολομωνικές, από το Codex Regis, από εγκυκλοπαίδειες, από το De Occulta Philosophia του Αγρίππα, από τον Πλάτωνα, και από χίλιες δύο άλλες μεριές. Ξέρεις γιατί γράφτηκε αρχικά αυτό το κείμενο; Για... τεστ γνώσεων! Για να τσεκάρουν οι δάσκαλοι του Magickal Childe αν οι μαθητές τους ήταν σε θέση να ξεχωρίσουν ένα αυθεντικό από ένα ψεύτικο κείμενο. Ήταν μια ιδέα που τους ήρθε όταν μπεκρόπιναν ένα βράδυ, και ξαφνικά θυμήθηκαν ότι δυο τετράγωνα πιο κάτω ήταν το σπίτι του Λάβκραφτ. Και πολύ απλά, στη συνέχεια ο L.K. Barnes (που θεωρούταν ο "γκουρού της Wicca" στη Νέα Υόρκη) σκέφτηκε ότι μπορούσε να βγάλει λεφτά από την όλη ιστορία. Δεν τα λέω εγώ όμως αυτά. Τα λέει ο Kem Caigan, ενας από τους δημιουργούς του βιβλίου. Και εγώ τουλάχιστον, που δεν έχω συνέχεια στο μυαλό μου εβραιοσιωνιστικές συνωμοσίες, είμαι διατεθειμένος να τον πιστέψω. Μου αρέσει που είδες και τα πολλά. Σε ένα μόνο, στο βιβλίο του Σίμωνα αναφέρεται. Και δεν παίζει καν σημαντικό ρόλο, πιο πολύ ασχολείται το βιβλίο με τον Μαρντούκ και την Τίαματ, παρά με τον Ένκι. Αν νομίζεις πως πείθεις ή κοροϊδεύεις κανέναν - γιατί τη "λογική" και το πού θες να πηγαίνεις συνέχεια τα πράγματα όλοι το έχουμε καταλάβει πια! - τι να σου πω... ξεκαβάλα το καλάμι σου και βάλε λίγο φρένο. Γιατί θυμάμαι πολύ καλα σε άλλη μας συζήτηση να μου λες "με νίκησες, τώρα πώς θα τρομάζω τον κόσμο;".

Λοιπόν, μόλις είδα το παρακάτω κείμενο. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, αν είναι ραδιο-αρβύλα και προπαγάνδα που ανακοινώθηκε για να προκαλέσει συγκεκριμένα αισθήματα, εντυπώσεις κλπ και να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα, είναι όμως σημαντικό: http://news247.gr/ellada/politiki/dolofonia_karamanlh_eggrafo_eyp.1106403.html

Μπα... με την αγοραφοβία που τον έδερνε, φοβόταν να βγει και από το σπίτι του κιόλας. Ποιες πλατείες...:whistling2:

Ξαναέω... σιγά το νέο. Τις σπατάλες και τις πολυτέλειές του τις ξέραμε και τις βλέπαμε και πριν ακόμη "φύγει" - τουλάχιστον όσοι δεν είχαμε παρωπίδες. Στο σκάνδαλο που είχε βγει στο φως πριν 7-8 χρόνια ήταν κι αυτός μπλεγμένος, αλλο που ο εισαγγελέας δεν τον κάλεσε ποτέ. Το θέμα είναι "γιατί πήραν μια είδηση τριετίας και την παρουσιάζουν σαν φρέσκη"; Μήπως για να δημιουγήσουν εντυπώσεις; Λέω, μήπως;

Να πω μόνο τα εξής: Τα ερείπια τηςΙρέμ (Iram) μπορεί να ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1980, ωστόσο η πολη αναφερόνταν τόσο στο Κοράνι όσο και στις "Χίλιες και Μία Νύχτες". Κείμενα που ο Λάβκραφτ είχε διαβάσει από πέντε χρονών κιολας, όταν επινόησε και το ψευδώνυμο "Αμπτούλ Αλχαζρέντ" και ανακύρηξε ότι ήθελε να γίνει μουσουλμάνος. Και που στις επιστολές του κιόλας τα αναφέρει σαν επιρροές για κάποιες από τις ιστορίες του. Ο Εβέρ ούτε που την πλησίασε ποτέ την Iram, η οποία παλιότερα λεγόταν Ubar. Πουθενά δεν υπάρχει η αναφορά Iram ή Ubar, στη Βίβλο. Η μόνη αναφορά που υπήρχε για την πολη σε εύρημα που να βρέθηκε στην περιοχή της μεσοποταμίας είναι μια πλάκα στην πόλη της Ebla, η οποία έλεγε ότι έκαναν εμπόριο με την Iram. Γραπτή αναφορά σύνδεσης της πολης Ebla με τον Εβέρ δεν υπάρχει. Πληροφοριακά επίσης, η Ιram δεν είναι στην περιοχή της μεσοποταμίας, οπου ήταν οι σουμέριοι, ασσύριοι κλπ, αλλά στις νότιες ακτές της Αραβικής χερσονήσου. Στην οποία ο Εβερ επίσης δεν πατησε ποτέ. http://wikimapia.org...-of-the-Pillars (έχει plugin από το Google Earth, με αεροφωτογραφίες της Ιράμ) Θα ήθελα λοιπόν να μάθω ποιες είναι αυτές οι περιβόητες πηγές που λένε ότι ο Εβέρ πήγε στην Ιρέμ και ότι την προειδοποίησε για την καταστροφή κιόλας. Και ποια είναι αυτά τα "ιερά κείμενα". Έτσι, απο περιέργεια. Γιατί το μόνο θρησκευτικό κείμενο που την αναφέρει είναι το Κοράνι (το οποίο αμφιβάλλω αν έχεις διαβάσει ποτέ σου) και δεν αναφέρει κανέναν που να πήγε να προειδοποιήσει. Περιμένω λοιπόν. Τα πειστήριά σου. Γιατί όταν λες "υπάρχουν πηροφορίες", προσωπικά, θέλω να τις ακούσω.

Εξαρτάται τι εννοείς "χειροπιαστό που να αποδεικνύεται". Fireballs όπως τα δείχνουν στις ταινίες για παράδειγμα, προφανώς και, εγώ τουλάχιστον, δεν έχω καταφέρει ακόμα... Σε πιο σοβαρά πράγματα τώρα, αν σαν αποτέλεσμα χειροπιαστό εννοείς "κανω το ξόρκι και κερδίζω λεφτά, επιτυχίες κλπ", πρέπει να αναφέρω πως στο συγκεκριμένο ρεύμα σκέψης - το λαβκραφτικό - οι πρακτικές με στόχο το υλικό κέρδος είναι σχετικά λίγες (τα μόνα που μου έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή είναι το "Spellbook" του Σίμωνα με τα 50 ονόματα και το "Book of the Old Ones" του Carl "Scorpio" Nagel). Χώρια που ακόμη και αυτά τα "χειροπιαστά αποτελέσματα" των "ξορκιών", από οποιοδήποτε μονοπάτι κι αν προέρχονται, ένας σκληρός και κυνικός αντιρρησίας (και όχι σκεπτικιστής, ο πραγματικός σκεπτικιστής κρατάει πάντα και μια "πισινή") θα μπορούσε να τα αποδομήσει σε μια σειρά από συμπτώσεις, και ίσως και σημάδια "σχιζοφρένειας"... Το θέμα είναι πως ο "Λαβκραφτικός Εσωτερισμός" - και δεν χρησιμοποιώ τυχαία τη λέξη εσωτερισμός - έχει περισσότερη σχέση με συστήματα ανόδου (ή και καθόδου, ουσιαστικά το ίδιο πράγμα είναι) και βιωματικές εμπειρίες παρά με "spells". Ειδικά στην περίπτωση αυτών που προσεγγίζουν το συγκεκριμένο ρεύμα πιο φιλοσοφικά και συμβολικά (σε αντίθεση με τους διάφορους "θεϊστές" που περιμένουν πότε θα ξυπνήσει ο Κθούλου για να καταπιεί τον κόσμο), οι πρακτικές ακολουθούν έναν πιο αταβιστικό χαρακτήρα, που σκοπό έχει την επαφή με συγκεκριμένες καταστάσεις και βιώματα, που από πολλές απόψεις μοιάζουν με τις καταστάσεις και τα βιώματα διάφορων παλαιότερων Μυστηρίων (από αυτά που γνωρίζουμε τουλάχιστον!), ενώ μπορούν να χαρακτηριστούν και ως εκφάνσεις της "Σκιάς". Και αυτή η εξερεύνηση της "Σκιάς", κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην εσωτερική εργασία. Ο Γιουγκ -ο γνωστός Γιουγκ, με την αλχημεία, τον γνωστικισμό και τα αρχέτυπά του - έχει πει χαρακτηριστικά ότι η φώτιση έρχεται με την εξερεύνηση του σκοταδιού και αυτό είναι κάτι που προσωπικά το πιστεύω από καρδιάς. Με το να την αγνοούμε (τη Σκιά), το μόνο που κάνουμε είναι να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Από πλευράς αποτελεσμάτων τώρα, και έχοντας στο μυαλό τα παραπάνω, μπορώ να πω από την προσωπική μου ενασχόληση αλλά και από επικοινωνία μου με αρκετό κόσμο που ασχολείται, με διάφορες προσεγγίσεις φυσικά, ότι ναι, αποτελέσματα υπάρχουν. Και μάλιστα οι εμπειρίες είναι κοινές ανάμεσα σε διαφορετικά άτομα, με διαφορετικό τρόπο σκέψης και διαφορετική οπτική και προσέγγιση στο εν λόγω φαινόμενο. Το πώς συμβαίνει αυτό σηκώνει ΠΑΡΑ πολλή κουβέντα, την οποία τη έχουμε κάνει σε τριάντα και βάλε θέματα εδώ μέσα (αν κάνει κάποιος ενα σχετικό search θα βρει υπεραρκετά threads με την λέξη "Νεκρονομικόν" στον τίτλο και στο κείμενο, και φυσικά είναι και το "επικό" thread που είχα ανοίξει για τη συζήτηση πάνω στη δική μου δουλειά). Μια προσωπική μου θεωρία πάντως, που με μεγάλη μου χαρά είδα να την έχει σκεφτεί και να την αναλύει πολύ πιο διεξοδικά από όσο την είχα σκεφτεί κι εγώ κιόλας ο Arpokratis στο "Μονοπάτι..." είναι αυτή: Από τη στιγμή που το σύνολο σχεδόν των στοιχείων της Μυθολογίας Κθούλου βγήκε από τα όνειρα, άρα και την ψυχοσύνθεση, του Λάβκραφτ, οι Μεγάλοι Παλαιοί, όπως επίσης και καταστάσεις σαν την "Αναζήτηση της Καντάθ" ή τον "Θρόνο του Άζαθωθ", έχουν κρυμμένα μέσα τους στοιχεία που "ξυπνούν" συγκεκριμένα ψυχικά αρχέτυπα οδηγώντας σε ειδικές αποκρίσεις... Υπάρχουν φυσικά οι διάφορες θεωρίες που αφορούν την αστρική προέλευση των ονείρων του Λάβκραφτ (βλ. Kenneth Grant, ολες από αυτόν ξεκίνησαν), ωστόσο αν και γοητευτικές, είναι λίγο δύσκολο να ελεχθούν και να επιβεβαιωθούν (ή να απορριφθούν). Φυσικά αυτό ισχύει λίγο πολύ για τα περισσότερα εσωτερικά - και όχι απαραίτητα "μαγικά" - συστήματα (τα οποία επίσης στην αρχή της ιστορίας τους κατασκευάστηκαν από κάποιον. Τίποτα δεν έρχεται έτσι απλά από "θεϊκή έμπνευση"). Οπότε απο εκεί και ύστερα, είναι ένα θέμα και το τι "μιλάει" καλύτερα μέσα σου. Αν - σαν την περίπτωσή μου - είσαι λίγο "geek" με το λαβκραφτικό έργο, ίσως το συγκεκριμένο ρεύμα - και όχι σύστημα - να σου ταιριάζει. Σε άλλον ταιριάζει κάτι άλλο... Αυτά λίγο πολύ είναι όσα σκέφτομαι εγώ πάνω στο θέμα. Επίσης, είναι πραγματικά αξιοσημείωτο πώς κάποια μοτίβα της Μυθολογίας Κθούλου θυμίζουν "ύποπτα" υπαρκτές εσωτερικές παραδόσεις και φιλοσοφίες (χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι υπάρχει ιστορική σύνδεση). πχ το μοτίβο "ταξιδεύω και βλέπω το θρόνο του Άζαθωθ" μοιάζει πολύ με την ψυχανοδία της Μέρκαμπα (ενα θέμα στο οποίο δυστυχώς δεν γνωρίζω πολλά), το "βλέπω και υπογράφω το βιβλίο" θυμιζει τα περιβόητα "ουράνια βιβλία", η "αναγέννηση του πιστού" από την Σαμπ-Νιγκουραθ θυμίζει διάφορες ιστορίες, από τον Όσιρι και την Ίσιδα ως την Κυβέλη και τον εραστή της, ως το αλχημικό "Solve et coagula", ενώ αν αρχίσουμε να ψάχνουμε το τι μπορεί να εξαχθεί από το διήγημα της "Ονειρικής Αναζήτησης της Άγνωστης Καντάθ" (προσωπικό μου αγαπημένο, γι'αυτό σας πρήζω συνέχεια με αυτό), θα έπρεπε να γράψουμε βιβλία ολόκληρα...

Εξαρτάται. Τι εννοείς εσύ αποτέλεσμα;

Κάτσε, δηλαδή τόσα χρόνια έχει που απεβίωσε ο αρχιεπίσκοπος, τώρα του ανοίξανε το δωμάτιο;;;; Μήπως - λέω μήπως - δεν είναι "τυχαίο" κάτι τετοιο να δημοσιευτεί τώρα, αυτήν την περίοδο; Μήπως - λέω μήπως - δεν είναι "τυχαίο" που μόνο δυο τρία blogs που συνεργάζονται μεταξύ τους το έχουν, ενώ κανένα άλλο ειδησεογραφικό site δεν λέει τίποτα σχετικό; Μήπως - λέω μήπως - σας φαίνεται περίεργο τόσα χρόνια τώρα το μουσείο Μπενάκη να μην έχει αναρωτηθεί "εκείνοι οι πίνακες που είχα νοικιάσει στον αρχιεπίσκοπο, τι να απέγιναν;". Από τη στιγμή μάλιστα που πέθανε, αρα δεν στελνονταν οι πληρωμές για το "ενοίκιο"; Μήπως - λέω μήπως - είναι λίγο... μούφα; Στην τελική, σιγά το νέο, το ξέραμε ότι ο κατά τ'άλλα αξιαγάπητος αρχιεπίσκοπος, που "μας πήγαινε" κιόλας, ήταν καλοπερασάκιας.

fun fact #1: με αυτήν την ανάρτηση μόλις συμπλήρωσες 66 posts... και ξέρουμε τι σημάινει αυτό! (1+2+3+4+5+6+7+8+9+10+11=66, επίσης, 66=2x33, και όποιος κατάλαβε κατάλαβε!!!!) fun fact #2: Αν αναλύσεις τη λέξη "Necronomicon" με την κέλτικη/σκανδιναβική γεμάτρια που έχει σαν βάση το 9 (πχ σαν κι αυτή που έχει ο Buckland στο βιβλίο του) τότε είναι NECRONOMICON = 5+5+3+9+6+5+6+4+9+3+6+5 = 66! fun fact #3: TUTULU = 9+6+9+6+30+6=66! (με την κλασσική εβραϊκή γεμάτρια) fun fact #4: Liber 66, ή αλλιώς, "A secret ritual of Apep, the Heart of IAO-OAI". I, Apep the Serpent, am the heart of IAO. To πού κολλάει το ΙΑΟ... δεν το μαρτυράμε. Ia Cthulhu ftaghn! fun fact #5: 66->6+6=12. Όμως, πάλι με την κλασσική γεμάτρια, είναι AIWASS = 1+10+6+1+60+60=138-> 1+3+8=12! Τυχαίο;;; Δεν νομίζω! (όπως καταλαβαίνετε, σήμερα πραγματικά δεν την παλεύω με τίποτα!!! ) THIS THREAD IS EPIC.

Ώπα! Εδώ φοβάμαι ότι μπορεί και να κάνεις λάθος... γνωστικές σέκτες πολύ πιθανόν να υπήρχαν και πριν την εποχή του Χριστού - μια περίπτωση είναι οι Σεθιανοί, σύμφωνα με τα λεγόμενα των ίδιων πάντα, τουλάχιστον ό,τι έχει σωθεί από αυτά - ενώ επιπλέον, ο Χριστός ήταν "κεντρικό πρόσωπο" σε ορισμένες μόνο γνωστικές γραμμές. Οι Σεθιανοί (μιας και τους ανέφερα) για παράδειγμα θεωρούσαν κεντρικό στοιχείο της παράδοσής τους τη Σοφία/Σέκχιναχ, ενώ ο Χριστός ελάχιστα μπαίνει στις διδασκαλίες τους, και μόνο στα πολύ μεταγενέστερα κείμενά τους, σαν η ανθρώπινη ενσάρκωση/"λύτρωση αλλά και φυλακή" της Σοφίας. Το ίδιο ίσχυε και για τους Οφίτες. Οι Μανιχαϊστές βάζουν στο κέντρο τον προφήτη Mani, αφήνοντας τον Ιησού στο περιθώριο, ενώ ακόμη και οι Βασιλλείδες, που του έδιναν πιο σημαντική θέση, και πάλι στο επίκεντρο δεν είχαν αυτόν αλλά τον Αβρασάξ (Αβράξας). Επίσης, κάτι off topic. Aς με διορθώσει κάποιος αν κάνω λάθος, αλλά μου φαίνεται κάπως παραπλανητικό να μιλάμε για τον τότε Γνωστικισμό λέγοντας "Γνωστική Παράδοση" σαν να ήταν κάτι αποδεκτό από όλους τους Γνωστικούς. Υπήρχε λίγο πολύ σε όλους η κοινή άποψη ότι η υλική ύπαρξη ήταν ένας περιορισμός που μπορεί να υπερπηδηθεί μέσω της Εσωτερικής Γνώσης, από εκεί και πέρα όμως οι πεποιθήσεις των διαφορετικών γνωστικών σεκτών αποκλίνουν τόσο πολύ μεταξύ τους που ακόμα και οι ίδιοι - όπως πολύ σωστά νομίζω ότι ανέφερε πριν κάμποσες μέρες ο outis - δεν μπορούσαν να συμφιλιωθούν και να συνυπάρξουν. Ποια παράδοση λοιπόν; Η όλη έννοια της "Γνωστικής Παράδοσης" ξεκίνησε με την εμφάνιση του νεο-γνωστικισμού, που έκανε "σούμα" ό,τι "γνωστικό" έβρισκε μπροστά του και έφτιαξε έναν ωραιότατο "αχταρμά". Όσο ωραίο κι αν είναι όμως αυτό (που είναι), είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τον αρχικό γνωστικισμό.

Ναι δεν φαίνονται με το μάτι. Μόνο που το μάτι μας δεν είναι μικροσκόπιο, να ξεχωρίζει διαφορές στο δέκατο ή το εκατοστό του χιλιοστού. Το απόλυτα Οργουελικό σενάριο που προτείνει πιο πάνω ο Grey είναι κάτι που θεωρώ πάρα πολύ πιθανό. Το σενάριο "μας μαρκάρουν με το 666 επειδή όλα είναι μια συνωμοσία για τον ερχομό του Αντιχρίστου ο οποίος μπλα μπλα μπλα οπότε ελάτε στην εκκλησία για να σωθείτε μπλα μπλα μπλα..." που κυκλοφορεί στους διάφορους 666λόγους και θρησκόληπτους πάλι, όχι.

Το κοιτάω τόση ώρα, αλλά δεν το βλέπω αυτό το ίδιο.:whistling2: http://upload.wikime.../f/fe/UPC_A.svg

http://en.wikipedia.org/wiki/Universal_Product_Code