Morgainne

Δεν επιλέγουμε αν θα πάρουμε το μάθημα, επιλέγουμε μόνο αν θα το δούμε... Δεν υπάρχουν άνθρωποι που ΔΕΝ πήραν το μάθημα, απλά υπάρχουν άνθρωποι που ΔΕΝ το έχουν δεί... Από επιλογή τους βέβαια... Αν δεν είναι ανώτερος σκοπός να κάνεις κάτι που δίνει νόημα στην ίδια σου την ζωή, τότε τί είναι; Δηλαδή, διαχωρίζεις τον "άνώτερο σκοπό" ενός ανθρώπου από την ολοκλήρωση και ευχαρίστησή του; Πού ακριβώς είναι γραμμένο πως αν ένας άνθρωπος δεν έχει νόημα για το σύνολο σημαίνει πως είναι άχρηστος; Και αλήθεια... ΤΙ ακριβώς σημαίνει "η ζωή μου δεν έχει νόημα για το σύνολο";; Σου είπα και πριν, ακόμα κι αν εσύ δεν το ξέρεις με τις πράξεις σου έχεις ήδη αλλάξει τις ζωές άλλων ανθρώπων (και ζώων, και φυτών κτλ κτλ κτλ)... Αυτό και μόνο σε καθιστά ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ όχι μόνο για το σύνολο αλλά και για την ισορροπία του Κόσμου... Σου φαίνεται μήπως ασήμαντο...;;

Θα ακουστώ ίσως κοινότυπη με την απάντηση μου αλλά... δεν βαριέσαι! Αρχάγγελε! Τα σχέδια ζωής δεν τα επιλέγουμε εμείς, μας επιλέγουν για να μας διδάξουν τα μαθήματα που πρέπει να πάρουμε... Άρα δεν έχει και δεν πρέπει να έχει καμμία σημασία για εμάς αν θα ολοκληρωθούν ή αν θα συνεχιστούν από κάποιον άλλο... Και επειδή όλα γύρω μας είναι αλληλένδετα, είναι σίγουρο πως το "ανολοκλήρωτο" σχέδιο ζωής μας θα έχει "ολοκληρώσει" μικρά σχέδια πολλών άλλων ανθρώπων... Άρα... μην αγχώνεσαι για τέτοιες ασήμαντες λεπτομέρειες, απλά συνέχισε να "παίζεις" στην ταινία σου και να είσαι σίγουρος πως η πλοκή δεν θα σε απογοητεύσει... Θες και συνέχεια? :angel:

Δεν ξέρω αν αυτό που λες ονομάζεται ψυχή ή κάπως διαφορετικά... Κι εγώ πιστεύω πως ο άνθρωπος γεννιέται με τις δύο πλευρές του σε ισορροπία, ένα τέλειο yin yang... Το τί επικρατεί εξαρτάται από πολλά, αλλά ποτέ η μια πλευρά δεν αναιρεί την άλλη.. Προσωπικά θα ονόμαζα την δεύτερη, "κρυφή ψυχή" αν θες, alter ego... Όσο για την πάλη, δεν συμφωνώ απόλυτα, πιο πολύ πιστεύω πως το άτομο σαν τρίτη υπόσταση (και η πιο δυνατή) προσπαθεί να κρατήσει το άσπρο και το μαύρο σε ισορροπία (που είναι και πιο δύσκολο)... ΥΓ. By the way, ωραία υπογραφή! :cheerful:

Breathe Me - SIA Help, I have done it again I have been here many times before Hurt myself again today And, the worst part is there's no-one else to blame Be my friend Hold me, wrap me up Unfold me I am small I'm needy Warm me up And breathe me Ouch I have lost myself again Lost myself and I am nowhere to be found, Yeah I think that I might break I've lost myself again and I feel unsafe Be my friend Hold me, wrap me up Unfold me I am small I'm needy Warm me up And breathe me...

Σωστά όλα αυτά που λέτε... αλλά ΜΟΝΟ αν μιλάτε για όντα με αισθήματα... ΥΓ. Dimulator, όντως πολύ καλό παραμυθάκι ο Μικρός Βρυκόλακας!! :cheerful:

Χμμμμμ.... Δρακουλας έ...; Λοιπόν, κάποτε ήμουν τρελλαμένη με τον τύπο, και με τους βρυκόλακες γενικώς... 'Εχω μαζέψει ό,τι βιβλίο υπάρχει (για πιο εμπεριστατομένες μελέτες προτείνω τις βιογραφίες του Florescu), έχω δεί τον Δράκουλα του Coppola 39 φορές (!!!! έλεος) και έχω φτάσει μέχρι να στείλω και γράμμα στην Αμερική στην αυθεντική (και καλά) ομάδα βρυκολάκων ζητώντας τους αν ποτέ βρεθούν στην Ελλάδα να έρθουν να με κάνουν κι εμένα... Μετά ....μεγάλωσα! Τώρα απλά με ενδιαφέρει η πραγματική ιστορία του Βλαντ Τέπες, η οποία έχει επίσης πολύ ενδιαφέρον, χωρίς την βρυκολακίστικη πλευρά του... Και επίσης... σκέφτηκα το πολύ σωστό "Be careful what you wish for"... :angel: Υποθέτω πως όλοι μας περνάμε μια φάση "βρυκολάκων", μιας και όλες οι ταινίες τους παρουσιάζουν σαν ερωτικά πλάσματα, στους οποίους κανείς δεν αντιστέκεται ΚΑΙ ζουν αιώνια νέοι (ποιός δεν θα ήθελε αιώνια νεότητα;)

Η δημιουργία είναι υπέρτατη αγάπη ακόμα και όταν ο Δημιουργός φτιάχνει το δημιούργημά του κατ'εικόνα και κατ'ομοίωσή του...; :angel: Αν εγώ δημιουργήσω κάτι ίδιο με εμένα (έστω και αν είναι συμβολικό), σημαίνει πως θεωρώ πως είμαι τέλειο ον... Λίγο εγωϊστικό δεν ακούγεται...;

Χαίρεται Σείριε Συμφωνώ βέβαια με αυτό που λες... Απλά σκέφτομαι: Βάλε έναν άνθρωπο να ζήσει μέσα σε αυτά που θεωρεί ως τις μεγαλύτερες αξίες του (ομορφιά, πλούτος, καλοσύνη, ευημερία κτλ)... Και βάλε τον ίδιο άνθρωπο να ζήσει μέσα στις αντι-αξίες του (ασχήμια, φτώχια, κακοτυχία κτλ κτλ)... Σε ποιά από τις δύο ζωές θα αναπτυχθεί περισσότερο; Ο άνθρωπος που ζεί μέσα σε μια ουτοπία είναι "νεκρός" χωρίς να το γνωρίζει... Μόνο αυτός που θα πιάσει πάτο θα θελήσει να σηκωθεί (ΑΝ θελήσει βέβαια) και θα κάνει το "ταξίδι"... Σκέψου πως λειτουργεί η καρδιά... Όταν το καρδιογράφημα έχει σκαμπανευάσματα, είναι ένδειξη ζωής... Η ευθεία γραμμή από την άλλη......;

'Οπως θυμάστε, στο πρώτο post αυτού του θέματος αναφέρθηκα πώς το ερώτημα "Ξεκινάει η Φώτιση με εγωϊστικά κίνητρα" προήλθε ακριβώς από εδώ... Μιας και αναφέρθηκε, θα ήθελα πολύ να δώ τί πιστεύετε κι εσείς. Ναι, ο Βούδας γεννήθηκε μέσα στα πλούτη, είχε ό,τι ήθελε, "ολοκλήρωσε" (;) την γήινη πορεία του στα 29 και κατέληξε να αναζητά τον ανώτερο εαυτό του... Αναρωτιέμαι όμως... Όταν βγήκε από την ψεύτικη ουτοπία του και ανακάλυψε απότομα ότι υπάρχει αρρώστια, θάνατος, γηρατειά, δεν θα τον έφερε πολύ πίσω;; Για φανταστείτε ξαφνικά να έσπαγε ο γυάλινος κόσμος σας μετά από 29 ολόκληρα χρόνια... Αυτό το σοκ ήταν που τον έφερε να αναζητά την Φώτιση, δεν γεννήθηκε αναζητώντας την... Από την άλλη, ο Ιησούς μεγάλωσε φτωχός, έζησε και μεγάλωσε μέσα στον αληθινό κόσμο βιώνοντας την ζωή όπως όλοι γύρω του, ήταν ξυλουργός (οπότε και ζούσε το θαύμα της δημιουργίας και της μεταμόρφωσης καθημερινά) και έφτασε να αναζητά την Φώτιση σταδιακά, καταλήγωντας στην αυτοθυσία, την οποία υποθέτω θεώρησε σαν την ύστατη πράξη αυτής την αναζήτησης (ο Βούδας επέλεξε να "πεθάνει" για 49 μέρες και ο Χριστός επέλεξε (;) να σταυρωθεί... Και οι δύο αναστήθηκαν έχοντας φτάσει στην Ολοκληρωση)... Και οι δύο έγιναν μεγάλοι Δάσκαλοι για την αναζήτηση της Φώτισης... Ποιό είναι το ερώτημα; Πιστεύετε πώς υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις μέσα από τις οποίες μπορεί κάποιος να φτάσει ευκολότερα ή δυσκολότερα στην Φώτιση;

Εντάξει, ίσως το "λάθος" μου ήταν πώς έβαλα δύο τόσο δυσαρμονικές λέξεις δίπλα δίπλα και μπορεί το θέαμα να έπεσε .... βαρύ στα μάτια των επίδοξων διαφωτισμένων (δεν βγάζω την ουρά μου απ'έξω, κι εγώ μέσα σε αυτούς είμαι...) :angel: Μπορεί πάλι να έπεσε βάρυς ο συσχετισμός Χριστού-εγωϊσμού, μιας και ζούμε σε χώρα με επίσημη θρησκεία τον Χριστιανισμό... Θέλω καλά να παρατηρήσετε πως τον εγωϊσμό τον συσχέτισα με το ΞΕΚΙΝΗΜΑ της διαδικασίας φώτισης και όχι με την ίδια την Φώτιση... Απλά... η θέση μου είναι πώς ΟΛΟΙ ξεκινάμε να φτάσουμε τον ανώτερο εαυτό μας έχοντας περισσότερο εγωϊστικά κίνητρα (δύναμη, ανωτερότητα κτλ κτλ) αλλά η πορεία δείχνει ποιός από εμάς αργότερα αναγνωρίζει το συγκεκριμένο γεγονός και, ευχαριστώντας τον εγωϊσμό του, τον αφήνει πίσω...

Είναι λίγο περίεργο το θέμα αλλά αρκετά ενδιαφέρον πιστεύω... Ξεκίνησε από μια συζήτηση που είχα με ένα αρκετά κοντινό μου πρόσωπο για το αν ο Βούδας είχε καλύτερες προϋποθέσεις να φτάσει στην Φώτιση από τον Χριστό, κρίνοντας από τον τρόπο ζωής τους κατά τα παιδικά τους χρόνια. Δεν θα αναλύσω όμως αυτό το θέμα (αν και είναι και αυτό αρκετά ενδιαφέρον)... Απλά... λόγω της αντιπαράθεσης απόψεων που είχαμε, άρχισα να ψάχνω λεπτομέρειες για την ζωή του Βούδα (μιας και δεν τον "κατείχα" ιδιαίτερα)... Ανακάλυψα λοιπόν κάτι που μου έκανε πολύ εντύπωση. Ο Βούδας ζούσε σε μια ψεύτικη ουτοπία μέχρι τα 29 του. Αποφάσισε λοιπόν να βγεί έξω και να ανακαλύψει τί υπήρχε στ'αλήθεια, μιας και δεν ήταν ευτυχισμένος μέσα στον τέλειο κόσμο του. Στον δρόμο, συνάντησε έναν ηλικιωμένο. Ενοχλημένος από την θέα του, ρώτησε τον ύπηρέτη του γιατί ήταν αυτός ο άνθρωπος έτσι. Όταν ο υπηρέτης του είπε πως αυτή είναι η φυσική κατάληξη όλων των ανθρώπων, ακόμα και του ίδιου, σοκαρίστηκε. Πιο κάτω, συνάντησε έναν βαριά άρρωστο, ένα πτώμα σε κατάσταση αποσύνθεσης και έναν οστεωμένο ασκητή. Βαθιά θλιμμένος από τις ανακαλύψεις του, αποφάσισε πως εκείνος ήθελε να υπερνικήσει τα γηρατειά, την αρρώστια και τον θάνατο, προσπαθώντας να φτάσει τον Ανώτερο Εαυτό του. Έτσι, έζησε σαν ασκητής μέχρι την περίφημη Φώτισή του. Αυτό ήταν λοιπόν που μου έκανε εντύπωση: ο Βούδας έφτασε στην Φώτιση όχι αναζητώντας την, αλλά προσπαθώντας να νικήσει τις αδυναμίες του θνητού σώματός του... Τα κίνητρά του ουσιαστικά ήταν καθαρά εγωϊστικά. Προσπάθησα να ενώσω αυτήν την κατάληξη με τον Χριστό. Αν πάρουμε τον Χριστό ως ένα ιστορικό πρόσωπο, έναν προφήτη που έφτασε στην Φώτιση, όπως ο Βούδας και τόσοι άλλοι, δεν ήταν εξίσου εγωϊστικό που πίστεψε α)πώς ήταν υιός Θεού, και β) πώς η θυσία του ήταν τόσο πολύτιμη που θα έσωζε την Ανθρωπότητα; Άρα δηλαδή... η διαδικασία Φώτισης ξεκινάει/εξαρτάται από τον ανθρώπινο εγωϊσμό...;;

Κοίτα να δείς που το πρώτο μου ποστ του 2008 θα έχει να κάνει με ένα τόσο μπερδεμένο ζήτημα όσο η ευτυχία...! (Καλά ξεκινάμε... :cheerful: ) Θα συμφωνήσω με την martina και τον Αρχάγγελο ότι η ευτυχία πηγάζει από μέσα μας και μόνο... Το μεγαλύτερο δηλητήριο που μπορεί να προσφέρει ο άνθρωπος στον εαυτό του είναι η εξάρτηση από άλλα άτομα ή καταστάσεις για να είναι ολοκληρωμένος - ευτυχισμένος... Δυστυχώς όμως το συγκεκριμένο δηλητήριο δίνεται σε ... συσκευασία δώρου μαζί με κάθε "ευτυχισμένη" στιγμή που βιώνεις με κάποιον άλλο ή μέσα από μια κατάσταση... Και είναι και γλυκόοοο.....

Αγαπητή Infinity, Όσον αφορά το θέμα που σε απασχολεί, πιστεύω πως θα βρείς μια αρκετά ικανοποιητική απάντηση σε ένα άλλο σχετικό topic, την οποία προσωπικά βρίσκω σαν την καλύτερη ίσως "εξήγηση" που έχει ειπωθεί τον τελευταίο καιρό στο φόρουμ, πάνω στο τί είναι "μάγεια" και πώς λειτουργούν. Όπως θα καταλάβεις, και το ψυχολογικό και το "μαγικό/ενεργειακό" είναι αλληλένδετα...! Παραθέτω: Ελπίζω να σου φανεί χρήσιμο και να σου λύσει κάποιες απορίες.. ΥΓ. Καλή νέα περίοδος Αβάπτιστού κι από μένα! Μαζευόμαστε σιγά σιγά.... :cheerful:

Δυστυχώς είμαι σε μια παρόμοια κατάσταση... Μου είναι αδύνατον αυτή τη στιγμή να βρώ θετική ενέργεια για να την διοχετεύσω κάπου.. Και φανταστείτε πως όλο αυτό το έχω ζήσει μόνο από φωτογραφίες... Ειδικά αν όπως λένε όλα αυτά είχαν πολιτική σκοπιμότητα... Ειλικρινά λυπάμαι για την χώρα μου και τους "ανθρώπους" της...

Ε.... Χμμμμ... Τί έγινε εδώ? Κύριοι συντονιστές, ένσταση! Μου το πόσταρε δύο φορές (ήθελε πολύ να μπεί φαίνεται)! ΥΓ. Μήπως μπορεί κανείς να το διορθώσει....? :cheerful:

Την ταινία την είδα πριν δυό μέρες και όντως ήταν από τις πιο "δυνατές" ταινίε που έχω δεί (Aronofsky είναι αυτός...) Απλά θέλω να σχολιάσω κάποια σημεία: Δεν νομίζω πως ο πολεμιστής της ταινίας πέθανε για κάποια ιδανικά. Θυμήσου πως στο τέλος έδειξε πως τελικά ο μάγος Μάγια προσκύνησε τον "Ανώτερο Εαυτό"(?) του πολεμιστή και δέχτηκε να θυσιαστεί. Έτσι, ο πολεμιστής έζησε και βρήκε το δέντρο της Ζωής. Αυτό που είδα εγώ ήταν πως με το που συνειδητοποίησε πως το Δέντρο ήταν "δικό" του, τον κατέκλυσε η πλεονεξία του (μεγάλο και κύριο χαρακτηριστικό τόσο του τότε κατακτητή-ανθρώπου όσο και του σημερινού..) Αυτή η πλεονεξία του τον "σκότωσε"... (Ήπιε τον χυμό του δέντρου αχόρταγα). Δεν νομίζω να "θυσιαζόταν" αν ήξερε πως θα είχε αυτή τη κατάληξη, γιατί δεν είχε πιάσει το "νόημα" του δέντρου και των λόγων που του είπε ο Μάγος πριν τον θάνατό του... Στο μέλλον αυτό που κατάλαβα εγώ είναι πως ο άνθρωπος θα είναι υπεύθυνος για τον δικό του ατομικό κόσμο (φούσκα). Θα είναι σαν ο άνθρωπος να ζεί μόνο στο Ανώτερο Πεδίο αντιμετωπίζοντας τις συνέπειες όλων των προηγούμενων ζωών του, τις οποίες θα μπορεί να θυμάται ευκολότατα. Πάντως πολύ οπτιμιστής ο Aronofsky αν πιστεύει πως έτσι θα είναι ο μέσος άνθρωπος του μέλλοντος (εκτός αν μιλάει για πολύυυυυυυυ μέλλον....) :angel:

Αφού είναι μαζί και ο Μπάουι, γουάτ ντου γιού γουάντ μι του σέι? 'Ασε δε που έχω την εντύπωση ότι τους το έχει γράψει ο Μπάουι το κομμάτι (δεν είμαι σίγουρη αλλά βαριέμαι να το ψάξω) :angel: Πάρτε και το βιντεάκι... ΤΩΡΑ είναι κομπλέ!! :cheerful:

Initiate, μια απ'τα ίδια!! Ακόμα κι αν δεν είναι από τα "γνωστά" των Portishead, το θεωρώ από τα καλύτερά τους! Και μιας και μου "πήρες" το τραγούδι, θα βάλω ένα άλλο που μου κάνει "κάτι" παρόμοιο με το Undenied... Without You I'm Nothing - PLACEBO feat. DAVID BOWIE Strange infatuation seems to grace the evening tide. I'll take it by your side. Such imagination seems to help the feeling slide. I'll take it by your side. Instant correlation sucks and breeds a pack of lies. I'll take it by your side. Oversaturation curls the skin and tans the hide. I'll take it by your side. tick - tock [x3] tick - tick - tick - tick - tick - tock I'm unclean, a libertine And every time you vent your spleen, I seem to lose the power of speech, Your slipping slowly from my reach. You grow me like an evergreen, You never see the lonely me at all I... Take the plan, spin it sideways I... Fall Without you, I'm Nothing. Without you, I'm nothing. Without you, I'm nothing. Take the plan, spin it sideways. Without you, I'm nothing at all.

Εντάξει, απίστευτο.... Μπήκα στο τόπικ με σκοπό να γράψω ΑΥΤΟ ακριβώς το τραγούδι...!!! Αυτό θα πεί forum εσωτερισμού!!! Initiate, συμφωνώ και επαυξάνω!! :cheerful:

Δεν ξέρω αν έχει ακούσει κανείς σας την περίπτωση που αναφέρω, αλλά μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρον θέμα προς συζήτηση. Η ιστορία έχει ως εξής: Στις 2 Νοεμβρίου 2000, κάποιος με το όνομα John Titor άρχισε να γράφει σε ένα αμερικανικό forum και να ισχυρίζεται πως έρχεται από το έτος 2036 λόγω μιας αποστολής που του είχε αναθέσει ο στρατός. Απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις που του έγιναν από τα μέλη (τα οποία φυσικά ήθελαν να πειστούν ότι έλεγε την αλήθεια) και στις 21 Μαρτίου 2001 αποχαιρέτησε το forum λέγοντας πως ήταν ώρα να γυρίσει στον "κόσμο" του. Από τότε κανείς δεν τον ξανάκουσε ποτέ. Οι υποστηρικτές του λένε πως, παρά το γεγονός πως δεν ήθελε να δώσει συγκεκριμένες λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να αλλάξουν το μέλλον, έδωσε κάποια στοιχεία για γεγονότα που ήδη έχουν συμβεί από το 2001 μέχρι σήμερα. Για περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στο επίσημο website του και να διαβάσετε κάποιες από τις "προβλέψεις" του... Το ανησυχητικό είναι πως υποστηρίζει ότι ο κόσμος θα αλλάξει πολύ μετά τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο που θα συμβεί το 2015 ( :001almostcry: ) και θα στοιχίσει την ζωή περίπου 2.000.000.000 ανθρώπων... Το πιο ανησυχητικό, που έβαλα και σαν "σημάδι" για να δώ αν όλα όσα λέει είναι αλήθεια, είναι πως υποστηρίζει ότι δεν θα ξαναγίνουν Ολυμπιακοί Αγώνες μετά από αυτούς της Αθήνας το 2004....

Βασικά, όπως με τα περισσότερα βιβλία (και κυρίως όταν πρόκειται για Κοέλιο), έστω και μια πρόταση να σου μείνει και να σε κάνει να σκεφτείς κάποια πράγματα βαθύτερα, πρέπει να είσαι ευτυχισμένος...! Η Μάγισσα του Πορτομπέλο, μπορεί να είχε "ξενέρωτο" τέλος και να χρησιμοποίησε "ξενέρωτες" λέξεις (μπορώ να πώ ότι κι εμένα η "Αγία Σοφία" δεν μου έκανε και πολύ... Θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα άλλο όνομα για τον "Ανώτερο Εαυτό" της Αθηνάς) αλλά μίλησε για κάποιες έννοιες και θέματα που προσωπικά ήθελα να να αρχίσει ο υπόλοιπος κόσμος που δεν γνωρίζει να εξοικειώνεται με αυτές... (Για αυτούς που το διάβασαν νομίζω πως θα συμφωνησετε πως όσα έλεγε η Έντα δεν ήταν και τόσο έξω από τα δικά μας νερά... :smilewink: ) Αυτό συμβαίνει με όλα τα βιβλία του Κοέλιο... Πάντα έχει να σου δώσει κάτι που θα σε βάλει σε σκέψεις, οπότε ας μην είμαστε και τελείως αχάριστοι! Initiate, προσωπικά δεν με "χάλασε" καθόλου που κάποιος προσπάθησε μέσα από ένα μυθιστόρημα να "αποκαλύψει" στο πιο ευρύ κοινό κάποια από τα πραγματικά χαρακτηριστικά της Μαγείας... Εξάλλου, αυτό δεν προσπαθούμε βρε παιδιά τόσο καιρό...?

Μικρό υστερόγραφο: Sensible δεν μεταφράζεται σαν "ευαίσθητος" αλλά σαν "λογικός"...! Δηλαδή, ελεύθερη μετάφραση "αυτοί που βλέπουν τον έρωτα με την λογική είναι ανίκανοι να αγαπήσουν"... Το οποίο βγάζει και περισσότερο νόημα! :cheerful:

Hey you - Madonna Πολύ δυνατό βίντεο, το τραγούδι γράφτηκε με αφορμή το Live Earth που έγινε χτες σε πολλές χώρες του κόσμου. Γι'αυτούς που δε ξέρουν να διαλογίζονται... Ας κάνουν πράξεις... Μην καταναλώνετε την ενέργειά σας να μάθετε διαλογισμό για να βοηθήσετε την Γη αν νομίζετε πως είναι "αστείο"... Καλύτερα να την ξοδέψετε με το να πάτε στην δουλειά ή στο περίπτερο με τα πόδια και όχι με το αυτοκίνητο... ΥΓ. Άτμα, πολύ καλή η σκέψη σου, πιστεύω πως αν γίνει σωστά και δεν "χαθούμε" στις λεπτομέρειες και σε ανούσιες αντιπαραθέσεις , κάτι θα προσθέσουμε όλοι... Κάποτε διάβασα κάπου πως το 1945, μια ομάδα ισχυρών Άγγλων εσωτεριστών με αρχηγό τον Gerald Gardner (τον "πατέρα" της σύγχρονης Wicca) ενώθηκαν και έκαναν μια τελετή σε ένα πολύ δυνατό ενεργειακό μέρος της Αγγλίας για να φέρουν το τέλος του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου... Μαντέψτε τί έγινε μετά από λίγους μήνες... Ίσως να είναι σύμπτωση, ίσως και όχι...

Δεν συμφωνώ... Κι αυτό γιατί υπάρχουν πολλά είδη δημιουργικότητας, άλλα από τα οποία έρχονται μέσα από την ισορροπία και άλλα μέσα από την αντίθεσή της... Εξάλλου, εκτός από τα πολλά είδη δημιουργικότητας, υπάρχει και η διαφορετικότητα στον κάθε άνθρωπο... Υπήρξαν μεν καλλιτέχνες όπως ο Edvard Munch ή ο Richard Dadd (ο οποίος άρχισε να ζωγραφίζει συστηματικά όταν τον έκλεισαν στο ψυχιατρείο) που "δημιούργησαν" μέσα από μια κατάσταση ανισορροπίας... Από την άλλη όμως, υπήρξε και ένας Raphael ή ένας Sandro Botticelli που έφτιαξαν αριστουργηματα ζώντας σε μια μέση κατάσταση ισορροπίας (και λέω μέση γιατί η αντίληψη ισορροπίας που είχαν κατά την Αναγέννηση και όχι μόνο ήταν σίγουρα διαφορετική από την πιο "εσωτεριστική" έννοια ισορροπίας που ίσως μας έρχεται εμάς στο μυαλό...) Είναι άξιο αναφοράς πως όταν ο Botticelli έγινε φανατικός ακόλουθος και υποστηρικτής του Savonarola (φανατικός Δομινικανός μοναχός που διακήρυττε κατά των αρχών της Αναγέννησης) όχι μόνο έπαψε να "δημιουργεί" αλλά άρχισε να καταστρέφει ο ίδιος τους πίνακές του που είχαν παγανιστικό θέμα... (μιας και όλοι ξέρουμε πως ο φανατισμός είναι ένα είδος ανισορροπίας...) ΥΓ. Ως βοήθεια για εκείνους που δεν γνωρίζουν κάποιον από τους καλλιτέχνες που ανέφερα, θα παραθέσω κάποια παραδείγματα για να μπορέσει να γίνει η "σύγκριση" μεταξύ "ισορροπημένης" και "ανισόρροπης" δημιουργικότητας... Edvard Munch Richard Dadd Raphael Sandro Botticelli

As the World Falls Down - David Bowie (Από την ταινία "Labyrinth") There's such a sad love, Deep in your eyes. A kind of pale jewel, Open and closed, Within your eyes. I'll place the sky Within your eyes. There's such a fooled heart, Beating so fast, In search of new dreams. A love that will last, Within your heart. I'll place the moon Within your heart. As the pain sweeps through, Makes no sense for you. Every thrill it's caused, Wasn't too much fun at all, But I'll be there for you As the world falls down. Falling. Falling in love. I'll paint you mornings of gold. I'll spin you Valentine evenings. Though we're strangers 'til now, We're choosing the path Between the stars. I'll leave my love Between the stars. As the pain sweeps through, Makes no sense for you. Every thrill it's caused. Wasn't too much fun at all, But I'll be there for you As the world falls down. Falling As the world falls down. Falling As the world falls down. Falling. As the world falls down. Falling. Falling. Falling. ...... Αφιερωμένο... (Ε, πλέον δεν νομίζω να χρειάζεται να πώ σε ποιόν..! )