Αρχάγγελος

Όχι, δεν πρέπει να είναι απαραιτήτως δική μας ιδέα. Αλλά και αλλουνού ιδέα να είναι, παραμένει δικό μας σχέδιο ζωής (νομίζω είμαι κατανοητός). Οι υπόλοιπες ερωτήσεις εξαρτώνται άμεσα από τις απαντήσεις της πρώτης, επομένως θα χρειαστεί να περιμένεις λιγάκι. Χαίρομαι πάντως διότι η συζήτηση προχωράει όπως το ανέμενα. Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας και σύντομα θα τις σχολιάσω, ώστε να περάσω στην δεύτερη φάση ερωτήσεων. Μείνετε κοντά μας... Προς το παρόν διαφημίσεις...

Από τα διάφορα σχέδια που κάνετε για την ζωή σας (ολοκληρωμένα ή όχι) υπάρχει κάποιο που θα θέλατε να ολοκληρωθεί ή να συνεχίσει να εφαρμόζεται ακόμα και μετά τον θάνατό σας; Αν ναί ποιό είναι αυτό; Φυσικά κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να απαντήσει.... Η ερώτηση μου είναι περίεργη, αλλά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Θα επέλθουν και άλλες...

Εδώ κάβουρας! Φανατισμός σημαίνει να υπερασπίζεται κάτι (μία ιδέα, μία άποψη, ένα αντικείμενο) τόσο έντονα, σαν να ήταν δικό σου. Σαν να σου ανήκει και να αποτελεί κομμάτι του εαυτού σου. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι (συνήθως σου το πλασσάρουν και απλώς το αποδέχεσαι). Αν κάποτε γίνει όντως κομμάτι σου (άρα άξιζε να γίνει) σημαίνει ότι παιδεύτηκες για αυτό. Από την στιγμή που έγινε συνειδητά κομμάτι σου, θέλεις να είσαι σίγουρος ότι αξίζει πραγματικά να παραμείνει τέτοιο. Παρότι λοιπόν σου ανήκει, το θέτεις σε συνεχή έλεγχο και κρίση, για να ελέγξεις την εγκυρότητά του. Μπαίνει ουσιαστικά (συνειδητά) στον καθημερινό έλεγχο της αυτοκριτικής και αυτοβελτίωσης. Πλέον λοιπόν μιλάμε για πάθος και όχι για φανατισμό. Το πάθος χρειάζεται για να παιδευτείς, για να κατέχεις μία ιδεολογία, για να την αναπτύξεις, να την ολοκληρώσεις και να την μεταδώσεις. Ο φανατισμός χρειάζεται απλώς για να μεταδώσεις (επιβάλεις) μία ιδεολογία. Μετά την εισαγωγή, απαντάω άμεσα. Σαφώς και μπορεί να υπάρξει ιδεολογία χωρίς φανατισμό. Ο φανατισμός θα μπορούσε να φανεί χρήσιμος στην μετάδοσή της, αλλά κρύβει τον κινδυνο της στειρότητας. Δίκοπο μαχαίρι. Από την άλλη φανατισμός χωρίς ιδεολογία (θεωρώντας την περίπτωση ότι η ιδεολογία δεν είναι ντε και καλά ορθή) δεν μπορεί να υπάρξει, μιάς και δεν μπορεί να υπάρξει μετάδοση αν δεν υπάρχει αυτό που πρέπει να μεταδοθεί. Και ένα πρακτικό παράδειγμα. Η ιδεολογία είναι το ψωμί. Ο ιδεολόγος είναι αυτός που σκέφτεται πώς μπορεί να βελτιωθεί το ψωμί (τεχνολόγος τροφίμων π.χ), ο ιδεαλιστής είναι αυτός που το φτιάχνει (φούρναρης) και ο φανατικός αυτός που το διανέμει (πρατήριο άρτου, μπακάλης). Ο ιδεολόγος έχει κάποιες ιδέες αλλά δεν ξέρει να τις εφαρμόσει στην πράξη,ούτε και να τις προωθήσει. Μπορεί όμως να προσφέρει νέες βελτιωμένες ιδέες που θα υλοποιήσει ο ιδεαλιστής. Ο ιδεαλιστής ξέρει να υλοποιήσει τις ιδέες, να τις προωθήσει, όπως και να τις βελτιώσει. Η υλοποίηση όμως του αφήνει ελάχιστο χρόνο για προώθηση και ακόμα λιγότερο για ανάλυση και βελτίωση. Ο φανατικός δεν ξέρει πώς δημιουργήθηκε η ιδέα, ούτε πώς υλοποιήθηκε, αλλά ούτε και ενδιαφέρεται να μάθει. Τον ενδιαφέρει απλώς να την προωθήσει. Για να δουλέψει το σύστημα, χρειάζονται μερικές μονάδες ιδεολόγων, μερικές εκατοντάδες ιδεαλιστών και μερικές εκατοντάδες χιλιάδων φανατικών. Αν αλλάξει η αναλογία, χάνεται η ισορροπία και το σύστημα καταρρέει. Πάντοτε η καρδιά του συστήματος είναι οι ιδεαλιστές (οι οποίοι άλλωστε δημιούργησαν και προώθησαν την ιδέα σε σημείο ώστε να αξίζει τον κόπο να δημιουργηθούν οι ιδεολόγοι και οι φανατικοί). (τα πήδηξα τα κάρβουνα ή τσουρουφλίστηκα;;; )

Εμένα περισσότερο από το πού την είδε ή ποιός την διατύπωσε την θεωρία αυτή (ό,τι και να ήταν αυτός) ή ακόμα ακόμα αν όντως έχει διατυπωθεί αλλού μία τέτοια θεωρία, θα με ενδιέφερε περισσότερο το πού στηρίζει μία τέτοια άποψη ο φίλος μας ο shadowlord και να συζητήσουμε το γιατί τα επιχειρήματά του δεν είναι βάσιμα. Ομολογουμένως και εγώ έχω συνηθίσει στην ιδέα μίας μόνο ψυχής (πολυδιάστατης), με την οποία ιδέα μάλιστα βολεύομαι. Δεν μπορώ να βρω όμως το γιατί αυτό που λέει η άλλη άποψη είναι λάθος (άσχετα αν την δέχομαι ή όχι). Όπως στο κάτω κάτω δεν μπορώ να βρω και το γιατί η δική μου άποψη είναι σωστή. Πιστεύω ότι είναι σωστή διότι έτσι ''νοιώθω''. Δεν μπορώ όμως να το χρησιμοποιήσω σαν επιχείρημα, διότι αν η ψυχή είναι όπως την νοιώθει ή όπως πιστεύει ο καθένας, δεν υπάρχει και λόγος να το συζητάμε. Αντί λοιπόν να εκφράζουμε απλώς την άποψή μας, καλό θα ήταν να την στηρίζουμε ή έστω να καταρρίπτουμε την αντίθετη άποψη. Και όχι φυσικά με την αιτιολογία ''έτσι έλεγαν οι τάδε...'' Θα σε πείραζε να αναλύσεις (στηρίξεις) λίγο παραπάνω το σκεπτικό σου φίλε Shadowlord; Το βρίσκω πραγματικά ενδιαφέρον....

Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι η δεύτερη ψυχή πρέπει να συγκατοικεί στο ίδιο σώμα; Κάποιοι πιστεύουν στους ''φύλακες αγγέλους'' ή ''ζώα καθοδηγητές'' ή τέλος πάντων σε κάτι αντίστοιχο με την ''ψυχή που έχει φτάσει στην θέωση''. Η διαφορά της θεωρίας σου από άλλες είναι ότι ο καθοδηγητής και ο καθοδηγούμενος βρίσκονται στο ίδιο σώμα. Πώς έφτασες εκεί; Πού το στηρίζεις;

Τελικά έχεις την 8η αίσθηση! Αυτό είναι! Τα μπογαλάκια! Κάτι είχα ψιλιαστεί. Στείλε την φωτογραφία σε 13 ζευγάρια για να μην χωρίζουν!!! Υποσ.: Και στους δύο.

Παιδιά μην κοροιδεύετε. Εγώ τα πιστεύω αυτά τα πράγματα. Εμένα αυτό το σακίδιο που κρατάει ο νεαρός πολύ με προβληματίζει. Δεν ξέρω, ανησυχώ. Πάντως η φωτογραφική μηχανή δεν ήταν ποιότητας. Η κοπελιά του νεαρού έχει βγει πολύ χλωμή. Άσε που φαίνεται να βαριέται...έχει το βλέμα της αγελάδας.

Η αλαζονεία είναι μεγάλος εχθρός. Προσπάθησε να αποβάλεις το συναίσθημα ότι είσαι καλύτερος από τους άλλους, ότι ξέρεις κάτι παραπάνω από τους άλλους, ότι κάνεις κάτι παραπάνω από τους άλλους. Αυτό ειδικά όταν δεν ξέρεις τους ''άλλους''. Νομίζεις ότι γνώρισες τον κόσμο από το λίγο που είδες. Νομίζεις ότι γνώρισες κάποια άτομα (π.χ στο φόρουμ αυτό) από το λίγο που είδες. Νομίζεις ότι ξέρεις τον εαυτό σου. Και αυτό σου δίνει την σιγουριά να κριτικάρεις και να κατακρίνεις τους ''άλλους''. Κάποιοι άλλοι όμως, γνώριζουν ότι δεν πρόκειται να μάθουν τον κόσμο, ότι συνεχώς θα μαθαίνουν τους άλλους, και ότι ποτέ δεν θα μάθουν ολοκληρωτικά τον εαυτό τους. Γνωρίζουν την μικρότητά τους και αυτό τους ηρεμεί. Ο ''Κόσμος σήμερα'' έγινε έτσι όπως έγινε, όχι λόγω αυτών που γνωρίζουν ότι δεν ξέρουν, αλλά λόγω αυτών που νομίζουν ότι ξέρουν. Όταν δεν μπορείς ή δεν ξέρεις πώς να βελτιώσεις μία κατάσταση, καλύτερα να μην την χειροτερεύεις.

Συμφωνώ με την sabrina και συμπληρώνω, οι παράγοντες για την ωριμότητα είναι δύο, η ηλικία και οι εμπειρίες Η ηλικία είναι κάτι στο οποίο δεν μπορείς να επιδράσεις. Ο χρόνος περνάει είτε σου αρέσει είτε όχι. Οι εμπειρίες έχουν άμεση και έμμεση σχέση με την ηλικία. Και αυτό διότι τα ερεθίσματα δημιουργούν εμπειρίες, οι εμπειρίες ερεθίσματα κοκ. Κάποια ερεθίσματα αδυνατούμε να τα αντιληφθούμε λόγω ''ανωριμότητας'', που συνήθως εκφράζεται (σε γενικές γραμμές) με την ηλικία. Η ανωριμότητα αυτή μπορεί να είναι σωματική (σε επίπεδο φυσιολογίας ή σωματικής ανάπτυξης), πνεύματική ή ψυχική, τα οποία σαφώς επηρεάζουν το ένα το άλλο. Ανάλογα με το στάδιο της ανάπτυξης, ανοίγουν νέοι ορίζοντες, νέες ικανότητες. νέα ερεθίσματα (τα οποία ασφαλώς υπήρχαν και πριν, αλλά δεν υπήρχε η δυνατότητα να γίνουν αντιληπτά). Αν τα νέα αυτά ερεθίσματα δεν γίνουν κατανοητά εγκαίρως, τότε παραμένουν κλειστές οι πόρτες για την κατανόηση άλλων ερεθισμάτων, επομένως υπάρχει μία καθυστέρηση στην εξέλιξη. Η ηλικία δεν συμβαδίζει με τις εμπειρίες και έτσι διαταράσσεται η αρμονία μεταξύ ηλικίας και ωριμότητας. Αν τα ερεθίσματα/εμπειρίες επιβληθούν νωρίτερα από την ώρα τους, δημιουργούν τραύματα. Διαταράσσουν την αρμονία της εξέλιξης και οι εμπειρίες αυτές (μιάς και ενεργοποιούν πρόωρα την κατανόηση άλλων ερεθισμάτων) επιδρούν ανασταλτικά στην εξέλιξη άλλων τομέων του ατόμου. Οι εμπειρίες δεν συμβαδίζουν με την ηλικία του ατόμου και έτσι, διαταράσσεται η αρμονία μεταξύ εμπειριών και ωριμότητας. Όπως λέει ο σοφός λαός ''κάθε πράγμα στον καιρό του''. Εδώ φέρνω πάλι το παράδειγμα του Ν.Καζαντζάκη με την πεταλούδα, την οποία ζέστανε με την ανάσα του για να την βοηθήσει να βγει από το κουκούλι. Τα φτερά της στέγνωσαν πριν την ώρα τους με αποτέλεσμα να παραμείνουν τσαλακωμένα και η πεταλούδα να μην μπορεί να πετάξει. Η αντίθετη περίπτωση θα ήταν, να έχει ανοίξει η πεταλούδα τα φτερά της αλλά να μην στεγνώνουν και μόνο απλώς επειδή πέρασε ο καιρός, να προσπάθησε να πετάξει. Με αποτυχημένες και πάλι προσπάθειες. Η ωριμότητα δεν είναι αγώνας δρόμου, ούτε και μία άνεση η οποία μπορεί να περιμένει. Δεν είναι ο τελικός σκοπός, είναι το απαραίτητο μέσον για το ''πέταγμα''. Δεν είναι η ίδια για όλους τους ανθρώπους. Ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του ρυθμό ''ανάπτυξης'' και έτσι πρέπει να είναι. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι αν και αυτό που είπες, απόλυτα, δεν είναι λάθος, σχετικά είναι, διότι συγκρίνεις δύο ανόμοια πράγματα, δύο ανόμοια συστήματα, που έχουν τον δικό τους βαθμό και ρυθμό ωρίμανσης. (δεδομένου ότι μιλάς για ωριμότητα και όχι για ορθότητα μίας άποψης) Είναι σαν να λες ότι ένα μήλο έχει Α% σάκχαρα και ένα αχλάδι Ψ% σάκχαρα, και να ρωτάς ποιό είναι πιο ώριμο από το άλλο. ΥΓ. 1.Η απάντησή μου είναι γενική και απλώς θέτει μία κοινή βάση στην συζήτηση (ότι δηλαδή δεν μπορούμε εύκολα να χαρακτηρίσουμε αν ένα άτομο είναι ώριμο ή όχι, σε σχέση με αυτό που έπρεπε να είναι). 2. Η ερώτησή σου περιλαμβάνει πολλές έννοιες οι οποίες δεν συνδέονται μεταξύ τους. Προσπάθησα να καταλάβω το πνεύμα σου, αλλά καλό θα ήταν να διευκρινήσεις τι ζητάς. Το επίπεδο των απαντήσεων είναι πάντα ανάλογο με το επίπεδο των ερωτήσεων.

Η βοήθεια έρχετε πρώτα από αυτόν που την έχει ανάγκη. Όταν αυτός αδιαφορεί για τον εαυτό του και περιμένει λύση από τους άλλους, τότε σε περίπτωση που τον βοηθήσεις, τον καταστρέφεις. Και αυτόν, αλλά και εσένα.

Ε ναί....έκλειψη ηλίου....χαμηλός φωτισμός....μειωμένη ορατότητα...ούτε αυτές σε βλέπουν (και το σημαντικότερο) δεν τις βλέπεις και εσύ. Και η φαντασία οργιάζει! Καλώς σας βρήκα, μετά από ένα μήνα διακοπές...

Εγώ θα έλεγα ότι όποιος ποντάρει σε άλλους για την ευτυχία του, δεν έχει κανένα δικαίωμα να τους κατηγορήσει αργότερα για την δυστυχία του. Στο χωριό μου λένε.... ''ξένα ρούχα ντύνεσαι, γρήγορα τα γδύνεσαι''.

Για δώσε παραπάνω στοιχεία. Κάποια επεξήγηση, ερμηνεία....κάτι. Τί άλλο βρήκες; Διότι το μόνο λογικό που σκέφτηκα εγώ είναι ότι αν έχεις μεγάλο παρελθόν και ισχυρή θέληση, το μέλλον σου είναι μικρό.... Αντίθετα, με μικρότερη θέληση (ή βούληση) το μέλλον μεγαλώνει. Είμαι άθλιος σε εξηγήσεις....

Κυρίως όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, θα πρόσθετα εγώ. Τότε θυμόμαστε τις ''υποχρεώσεις'' μας απέναντι στον Θεό και απέναντι στον εαυτό μας και νοιώθουμε ακόμα πιο ασφαλείς, όταν πιστεύουμε ότι η βοήθεια αυτή πρέπει να έρθει, απλώς και μόνο επειδή την ζητήσαμε ''ειλικρινά''. Είναι θεμιτό να ζητάμε βοήθεια όταν πραγματικά την έχουμε ανάγκη και όταν πραγματικά έχουμε κάνει ό,τι περνάει από το χέρι μας. Η αυτοκριτική όμως, σπανίως είναι τόσο αυστηρή όσο πρέπει.

Μαθαίνεις να ακούς αυτό που σου λένε, όταν μάθεις να ακούς αυτό που λες.

Θα μου επέτρεπες Σείριε να τα συμπυκνώσω σε μία φράση; ''επίγνωση των αναγκών και των δυνατοτήτων'' Ο σκοπός και το μέσον της αυτοβελτίωσης. Αν δεν ξέρεις ποιός είσαι, πώς θα ευτυχήσεις;

Η μία όψη... Είναι δικαίωμα και υποχρέωση όλων μας, να λέμε ακριβώς αυτό που σκεφτόμαστε και θέλουμε να πούμε, εντελώς ελεύθερα και χωρίς κανένα περιορισμό. Κανείς δεν μπορεί να μας κατηγορήσει για αυτό. Όμως, από τα λόγια μας θα κριθούμε. Και η άλλη... Είναι δικαίωμα και υποχρέωση των άλλων, να λένε ακριβώς αυτό που σκέφτονται και θέλουν να πουν, εντελώς ελεύθερα και χωρίς κανένα περιορισμό. Κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για αυτό. Όμως, από τα λόγια τους θα κριθούν. Αποφασίστε γρήγορα.... είστε με εμάς ή με τους άλλους;;; Tip: εμείς είμαστε με τους άλλους.

Σε ποιόν τομέα της επιστήμης απασχολείσαι; τόσο μηχανικά δουλεύετε;

Τώρα μεγάλε....την πάτησες! Μπήκες σε μαύρη λίστα, δεν πρόκειται να σε ακούσει κανείς πια....

Τώρα ζωγράφισες!

Μήπως Χαλίλ Γκιμπράν;

Η επιστήμη απέτυχε. Τα ιδεώδη της είναι υψηλά και αγνά, όπως και της Θρησκείας. Ο άνθρωπος όμως είναι πλάσμα αδύναμο και ανίκανο να τα στηρίξει. Οι Νόμοι και οι Κανόνες της είναι ξεκάθαροι. Ο άνθρωπος κατάφερε να τους διαστρεβλώσει. Η Επιστήμη απέτυχε για τον ίδιο λόγο που απέτυχε και η Θρησκεία. Εκφυλίστηκε. Ο άνθρωπος αχρήστευσε την Επιστήμη και όχι το ανάποδο. Δεν έχει όμως το κουράγιο ούτε να το δει.

Ζητώ συγνώμη. Εγώ δεν την ομιλώ καλά την ελληνικήν και αγνοώ το νόημα της λέξεως ''ρομαντισμός''. Θα μπορούσε κάποιος να μου το εξηγήσει;

Ποιά είναι τα επιχειρήματα αυτών που το κάνουν; Αυτοί τι έχουν να πουν; Αδίκως το συζητάμε εάν δεν υπάρχει και η δική τους άποψη. Όσο για το αν θα το έκαναν ή όχι με την ενηλικίωση, μην παίρνετε και όρκο. Γνωρίζω 30χρονο που άλλαξε θρησκεία και έκανε περιτομή. Επίσης δεν κατάλαβα...η συζήτηση γίνεται για το εάν πρέπει να γίνεται περιτομή ή όχι, ή για το εάν πρέπει να χρησιμοποιείται αναισθητικό;; Τί σχέση έχει η περιτομή με τον προστάτη (υπάρχουν κάποια στοιχεία παρακαλώ);;;;; Αν η αφαίρεση μίας προστατευτικής μεμβράνης βοηθάει στην υγιεινή της περιοχής, τότε να βγάλουμε και τα βλέφαρα (μεώνει σημαντικά την πιθανότητα βλεφαρίτιδας). Γνωρίζω ότι γίνομαι υπερβολικός, αλλά για να μας παρέχει μία προστασία η Φύση, σημαίνει ότι υπάρχει λόγος. Εδώ πέφτουμε στην παγίδα που μας βάζει η αλαζονία της Επιστήμης. Θεωρούμε ότι επειδή μπορούμε να κάνουμε κάτι, έχουμε και το δικαίωμα να το κάνουμε. Γιατί δεν αφήνουμε τα πράγματα να γίνουν έτσι όπως σχεδιάστηκαν να γίνουν; Γιατί πρέπει να (νομίζουμε ότι) έχουμε πάντα εμείς το πάνω χέρι; Ένα πρόβλημα λύνεται όταν καταπολεμάς τις αιτίες του, όχι όταν το κουκουλώνεις ή το μετατοπίζεις.

Ακούει σημαίνει και υπακούει;