akis Posted March 13, 2006 Report Share Posted March 13, 2006 Θα πάω το θέμα της ευθανασίας λίγο πιο βαθιά... Ρωτώ λοιπόν: Αφού, όπως λέει και η Μαρτίνα (και φυσικά συμφωνώ απόλυτα) κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή και σε εναν αξιοπρεπή θάνατο, θα φέρνατε ποτέ στον κόσμο ένα παιδί που θα μαθαίνατε τον 5ο ή 6ο μήνα ότι έχει τέτοιου είδους προβλήματα που δεν θα του επέτρεπαν καν την αξιοπρεπή ζωή?? Ή θα το "απαλλάσατε" πριν έρθει καν? Εχω έρθει σε αντιπαράθεση πολλές φορές όσον αφορά αυτό το θέμα. Αυτό γιατί πιστεύω ότι ένα άτομο με ειδικές ανάγκες (αναφέρομαι βέβαια σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις, το ξεκαθαρίζω για να μην παρεξηγηθω), δυστυχώς, όσο και να θέλουμε να πιστεύουμε το αντίθετο, δεν "ζει". Ειδικά στην Ελλάδα! Δεν το λέω από άποψη ρατσισμού, απλά είμαι πολύ ειλικρινής. Έχει τύχει να γνωρίσω πολλές φορές τέτοια άτομα που τα φροντίζουν όσο καλύτερα μπορούν οι γονείς όσο ζουν... Και μετά τον θάνατό των γονιών, τους κλείνουν, μεγάλους ανθρώπους πια, σε διάφορα ευτελή ιδρύματα... Και εκεί είναι που εξαφανίζεται τελείως η αξιοπρέπεια... Και ρωτώ: Θα απαλάσσατε έτσι εύκολα από την δυστυχία του ΚΑΙ ένα άτομο που δεν έχει καν γεννηθεί?? Ή σε αυτή την περίπτωση θεωρείτε ότι κάθε ζωντανό ον έχει δικαίωμα στην ζωή και δεν πρέπει να το παίζουμε θεοί??? Δυστυχώς ξέρω ότι είναι πολύ λεπτό το θέμα και μετά από πολύ ανάλυση οδηγει ακόμα και στην υποστήριξη των πεποιθήσεων του Χίτλερ!!! Αλλά όποτε σκέφτομαι σχετικά με την ευθανασία (με την οποία κι εγώ συμφωνώ και εύχομαι αν ποτέ χρειαστεί να έχω ένα ίδιο άτομο με εμένα δίπλα μου για να μου το προσφέρει), συνειρμικά οδηγούμαι σε αυτόν τον προβληματισμό... Θα ήθελα τις απόψεις σας..... Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου,αν και είναι πολυ δύσκολο το ερώτημα που θέτεις,πιστέυω οτι θα ήταν καλύτερη λύση η ευθανασία γιατί είναι κρίμα για το παιδί που θα βασανίζεται και για τούς γονείς πούθα το μεγαλώνουν,αλλά απο την άλλη παλι δεν πρέπει να το παίζουμε θεοί!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τράγου Κέρατο Posted March 17, 2006 Report Share Posted March 17, 2006 Απεταξάμην τας ιδέας του Χίτλερος, πλην, δεν μπορώ να μην επισημάνω την υποκρισία των αξιών της κοινωνίας μας. Από τη μια όλοι έχουν δικαίωμα στη ζωή, από την άλλη, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που φρικιούν στην ιδέα του να θανατώσουμε ένα βρέφος που έχει μια απλή δυσμορφία (προσέξτε, ούτε καν αναπηρία) είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι οι οποίοι θα του κάνουν κυριολεκτικά το βίο αβίωτο στη συνέχεια. Ή, ας πούμε, στην περίπτωση που πάσχει από κυστική ίνωση, μια "υπέροχη" γενετική διαταραχή η οποία κάνει τους ιστούς των οργάνων τραχείς και όχι λείους, αχρηστεύοντας τους ενδιάμεσους ιστούς που δρουν ως λιπαντικό ανάμεσα στα όργανα. Για να μην τα πολυλογώ, στην παραμικρή κίνηση, τα σπλάγχνα τρίβονται μεταξύ τους κάνοντας και την αναπνοή ακόμα ένα μαρτύριο γι' αυτόν που πάσχει από αυτήν την ασθένεια. Ποιος σαδιστής θα απαγορεύσει σε αυτόν τον άνθρωπο την ίδια του την επιθυμία να πεθάνει; Πόσο λογικό και πόσο ειλικρινές είναι να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη ζωή ενός ανθρώπου για να τον βλέπουμε να βασανίζεται σε όλη του τη ζωή; Αν μάλιστα μιλάμε για έμβρυο που δεν έχει καν κι έχουν διαγνωστεί εκ των προτέρων τα προβλήματα, εκεί κι αν θεωρώ τη σχετική συζήτηση υποκριτική. Επειδή αγαπάω το αγέννητο παιδί μου, το φέρνω στον κόσμο για να υποφέρει.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Κασσάνδρα Posted May 12, 2006 Report Share Posted May 12, 2006 Είμαι κατά της Ευθανασίας σάν τελεσίδικη πράξη απόφασης Θανάτου. Δικαιολογώ όμως τον όποιο άνθρωπο αποφασίσει να διακόψει οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή και να πορευθεί πρός επικείμενο θάνατο του. Η ζωή δέν είναι δική μας. Μα έχει παρασχεθεί, και μαζί με αυτή, οδύνες και χαρές. Δέν μπορούμε να επιλέξουμε μόνο τις χαρές αποφέυγοντας τις οδύνες με μία πράξη τελείωσης της ζωής όταν δέν "γουστάρουμε" ή όταν βαρεθούμε/ζοριστούμε. Μέσα στον άκρατο Εγωισμό του ο άνθρωπος θεωρεί δικαίωμα του να τελειώσει την ζωή του όταν αποφασίσει ότι ο σκοπός του τελείωσε σε αυτόν τον κόσμο. Και όμως . Όταν υποφέρει, μπορεί να γίνει παράδειγμα και να σώσει κάποιον άλλο. Όταν μένει κατάκοιτος και φυτό, μπορεί καπαοιος που του κρατάει συντροφιά να αποκτήσει σκοπό στην ζωή του. Αυτός που τυφλώθηκε και έχει μιά οικιακή βοηθό μπορεί να έσωσε ένα απο τα δυό παιδάκια της απο τον θάνατο λόγω των χρημάτων που την πληρώνει... Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να αποφασίσει ότι η ύπαρξη του έχει ολοκληρώσει τους σκοπούς της? Όπως δέν πήρε την ευθύνη της γέννησης του, δέν μπορεί να πάρει την ευθήνη του θανάτου του... Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!Ο καθένας από μας ήρθε στην ζωή επειδή το επέλεξαν κάποιοι!!Δεν πρέπει όμως να φεύγει κάποιος από την ζωή επειδή το επέλεξαν πάλι κάποιοι άλλοι...μαζί με αυτόν που το επιθυμεί φυσικά,έτσι?Και πείτε μου σας παρακαλώ ποιος από όλους αυτούς που πιστεύουν ότι θα το έκαναν,θα έπαιρναν πάνω τους μια δολοφονία?Την διακοπή της ζωής κάποιου?Ποιος θα έβγαζε την πρίζα από τα μηχανήματα που θα κρατούσαν στη ζωή κάποιον που αγαπάει,μόνο και μόνο για να μην υποφέρει??Ποιος παίρνει το δικαίωμα να το παίξει Θεός και να βάζει τέρμα στην ζωή κάποιου?Τώρα θα απευθυνθώ σε γυναίκες που πιστεύουν ότι θα το έκαναν:είστε έγκυες και στον 4 μήνα ανακαλύπτετε ότι το μωρό πάσχει από μια ασθένεια,θα διακόπτατε την κύηση?Εγώ πάντως όχι,όχι για να το φέρω στον κόσμο για να το δω να βασανίζεται,αλλά γιατί είναι δικό μου κομμάτι,το πονάω και αυτό το παιδί θα με κάνει να μάθω να αγαπάω ακόμη περισσότερο και ποτέ δεν θα το λυπόμουν....Έτσι και αυτό θα ζούσε με την αγάπη μου και πάντα θα ένιωθε πληρότητα,γιατί θα ήμουν δίπλα του μέχρι να σταματούσε( μπορεί και όχι)η καρδιά του.Καλό θα είναι να είμαστε δίπλα σε όσους υποφέρουν,να τους στηρίζουμε και να τους υπενθυμίζουμε πως τους αγαπάμε και τους νοιαζόμαστε και όχι ότι τους λυπόμαστε...Αν δεν σας τύχει,κάτι που δεν εύχομαι για κανέναν άνθρωπο,δεν θα καταλάβετε...Εγώ πάντως είμαι προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hrakleitos Posted May 13, 2006 Report Share Posted May 13, 2006 Είμαι κατά της Ευθανασίας σάν τελεσίδικη πράξη απόφασης Θανάτου. Δικαιολογώ όμως τον όποιο άνθρωπο αποφασίσει να διακόψει οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή και να πορευθεί πρός επικείμενο θάνατο του. Η ζωή δέν είναι δική μας. Μα έχει παρασχεθεί, και μαζί με αυτή, οδύνες και χαρές. Δέν μπορούμε να επιλέξουμε μόνο τις χαρές αποφέυγοντας τις οδύνες με μία πράξη τελείωσης της ζωής όταν δέν "γουστάρουμε" ή όταν βαρεθούμε/ζοριστούμε. Μέσα στον άκρατο Εγωισμό του ο άνθρωπος θεωρεί δικαίωμα του να τελειώσει την ζωή του όταν αποφασίσει ότι ο σκοπός του τελείωσε σε αυτόν τον κόσμο. Και όμως . Όταν υποφέρει, μπορεί να γίνει παράδειγμα και να σώσει κάποιον άλλο. Όταν μένει κατάκοιτος και φυτό, μπορεί καπαοιος που του κρατάει συντροφιά να αποκτήσει σκοπό στην ζωή του. Αυτός που τυφλώθηκε και έχει μιά οικιακή βοηθό μπορεί να έσωσε ένα απο τα δυό παιδάκια της απο τον θάνατο λόγω των χρημάτων που την πληρώνει... Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να αποφασίσει ότι η ύπαρξη του έχει ολοκληρώσει τους σκοπούς της? Όπως δέν πήρε την ευθύνη της γέννησης του, δέν μπορεί να πάρει την ευθήνη του θανάτου του... Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!Ο καθένας από μας ήρθε στην ζωή επειδή το επέλεξαν κάποιοι!!Δεν πρέπει όμως να φεύγει κάποιος από την ζωή επειδή το επέλεξαν πάλι κάποιοι άλλοι...μαζί με αυτόν που το επιθυμεί φυσικά,έτσι?Και πείτε μου σας παρακαλώ ποιος από όλους αυτούς που πιστεύουν ότι θα το έκαναν,θα έπαιρναν πάνω τους μια δολοφονία?Την διακοπή της ζωής κάποιου?Ποιος θα έβγαζε την πρίζα από τα μηχανήματα που θα κρατούσαν στη ζωή κάποιον που αγαπάει,μόνο και μόνο για να μην υποφέρει??Ποιος παίρνει το δικαίωμα να το παίξει Θεός και να βάζει τέρμα στην ζωή κάποιου?Τώρα θα απευθυνθώ σε γυναίκες που πιστεύουν ότι θα το έκαναν:είστε έγκυες και στον 4 μήνα ανακαλύπτετε ότι το μωρό πάσχει από μια ασθένεια,θα διακόπτατε την κύηση?Εγώ πάντως όχι,όχι για να το φέρω στον κόσμο για να το δω να βασανίζεται,αλλά γιατί είναι δικό μου κομμάτι,το πονάω και αυτό το παιδί θα με κάνει να μάθω να αγαπάω ακόμη περισσότερο και ποτέ δεν θα το λυπόμουν....Έτσι και αυτό θα ζούσε με την αγάπη μου και πάντα θα ένιωθε πληρότητα,γιατί θα ήμουν δίπλα του μέχρι να σταματούσε( μπορεί και όχι)η καρδιά του.Καλό θα είναι να είμαστε δίπλα σε όσους υποφέρουν,να τους στηρίζουμε και να τους υπενθυμίζουμε πως τους αγαπάμε και τους νοιαζόμαστε και όχι ότι τους λυπόμαστε...Αν δεν σας τύχει,κάτι που δεν εύχομαι για κανέναν άνθρωπο,δεν θα καταλάβετε...Εγώ πάντως είμαι προετοιμασμένη για κάτι τέτοιο... πιστεύω ότι κανενα δικαίωμα δεν εχουμε να αφαιρουμε καμια ζωη εστω και του παιδιού μας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted May 14, 2006 Report Share Posted May 14, 2006 Ειμαι 100% ΥΠΕΡ της ευθανασιας, και μαλιστα ΟΧΙ της παθητικης που αφηνει τον αλλον να πεθανει αλλα αυτης που "Λυτρωνεις" τον παθωντα...θα ημουν προθυμος να τη κανω σε καποιον που εχει καθε σοβαρο λογο να μου το ζητησει(φυσικα θα ηταν η τελευταια λυση) Θα το ηθελα πολυ επισης να υπαρξει καποιος να βοηθησει και εμενα οταν ερθει αυτη η στιγμη (γιατι η αυτοχειρια ειναι αμαρτια... ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
magos Posted May 14, 2006 Report Share Posted May 14, 2006 Κάποτε όταν ήμουνα φαντάρος καθώς πήγαινα στο ΚΨΜ βλέπω τον διοικητή να έχει πάρει την καραμπίνα του και να πηγαίνει προς τα σκουπίδια πίσω από τα μαγειρεία . περίεργος όπως είμαι τον πήρα από πίσω άλλα πριν προλάβω να καταλάβω κάλα κάλα τι γίνετε τον βλέπω να σηκώνει την καραμπίνα και να πυροβολάει ένα σκυλί.... πάω κοντά και τι να δω τα σκάγια το πέτυχαν ανάμεσα σε θώρακα και κοιλιά, του σπάσαν μερικά πλευρά και τα έντερα του ήταν βγαλμένα έξω (στην πραγματικότητα το θέαμα ήταν πολύ πιο φρικτό απ ότι περιγράφω άλλα θεωρώ καλύτερο να μην γίνει ακριβές περιγραφή για ευνόητους λόγους )όμως παρόλα αυτά το σκυλί ανέπνεε ακόμα . -Γιατί το βαρέσατε κύριε διοικητα του λέω -Καλά τυφλός είσαι μου λέι δεν το βλέπεις πως είναι λυσσασμένο παρτω πάρε και έναν ακόμα φαντάρο και θάψτε το έξω από το στρατόπεδο Περιμένω λοιπόν έχουν μαζευτεί εντωμεταξύ καμιά 20αργια φαντάροι που άκουσαν τον πυροβολισμό και περιμένουμε να ξεψυχήσει το <<καιμενο το σκυλάκι>> .περιμένουμε 5 λεπτά ... 10 λεπτά αυτό αντί να πεθάνει άρχισε να συνέρχεται από το σοκ και να ουρλιάζει από τον πόνο. Περνάει μισή ώρα τίποτα... πάω βρίσκω τον διοικητή και του λέω -ο σκύλος δεν σκοπεύει να ψοφήσει τζάμπα τυραννιέται το ζώο έλατε και δώστε του μια ακόμα τουλάχιστον μην υποφέρει . -κάλα μ.....ακας είσαι που θα έρθω μέχρι εκεί θα ψοφήσει από μόνο του μου λέι . -κύριε διοικητα δώστε τουλάχιστον την καραμπίνα και θα σας την ξαναφέρω γιατί είναι αμαρτία να βασανίζετε το ζώο . -τα μυαλά σου και μια λύρα που θα σου δώσω την καραμπίνα φύγε και να περιμένεις να το θάψεις . Ξανά γυρνάω πίσω ο σκύλος έβγαζε κάτι περίεργα ουρλιαχτά από τα μάτια του τρέχαν δάκρυα και οι περίεργοι είχαν γίνει περισσότεροι μεταξύ αυτόν και ένας αξιωματικός . -Τον καιμενο τον σκύλο λέι ποιος μ...κας τον βάρεσε και τον παράτησε έτσι ζωντανό ακόμα. -Ο διοικητής του λέω και κοιτάω το περίστροφο που είχε επάνω του . δεν το δίνεις εσύ μια να τελειώσει . -μπα μου λέι αν ρίξω μ αυτό θα με περάσουν στρατοδικείο -δεν γ...σε και εσύ του λέω βγάζω την ξιφολόγχη πάω στον σκύλο και του την καρφώνω στην καρδιά αυτό ήταν τέλος το μαρτύριο Καμιά φορά το να μην κάνεις τίποτα είναι χειρότερο από το να κάνεις κάτι Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morgainne Posted May 14, 2006 Report Share Posted May 14, 2006 Σ'ευχαριστώ Μάγε... Εκ μέρους του σκύλου τουλάχιστον.. Επίσης, ως απάντηση σε παραπάνω ποστ: Το να φέρουμε ένα παιδί με πολύ βαριά ασθένεια στον κόσμο για να μας μάθει να αγαπάμε ακόμα περισσότερο, είναι ένα από τα πιο εγωιστικά πράγματα που έχω ακούσει... Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι που μπορούν να μας μάθουν να αγαπάμε απεριόριστα, και σίγουρα το να "βασανίζουμε" ένα ον με το να το κρατάμε στην ζωή δεν είναι ένας από αυτούς... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hrakleitos Posted May 14, 2006 Report Share Posted May 14, 2006 Σ'ευχαριστώ Μάγε... Εκ μέρους του σκύλου τουλάχιστον.. Επίσης, ως απάντηση σε παραπάνω ποστ: Το να φέρουμε ένα παιδί με πολύ βαριά ασθένεια στον κόσμο για να μας μάθει να αγαπάμε ακόμα περισσότερο, είναι ένα από τα πιο εγωιστικά πράγματα που έχω ακούσει... Υπάρχουν χιλιάδες τρόποι που μπορούν να μας μάθουν να αγαπάμε απεριόριστα, και σίγουρα το να "βασανίζουμε" ένα ον με το να το κρατάμε στην ζωή δεν είναι ένας από αυτούς... ναι αν ειναι ομως ενα τετοιο πλασμα να περασει απο αυτο το στάδιο ποιοι ειμαστε εμεις που θα το σταματησουμε??? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morgainne Posted May 14, 2006 Report Share Posted May 14, 2006 ναι αν ειναι ομως ενα τετοιο πλασμα να περασει απο αυτο το στάδιο ποιοι ειμαστε εμεις που θα το σταματησουμε??? Ναι, βλέπω που το πας.... Σε αυτή την περίπτωση όμως Ηράκλειτε, το να σταματήσει κάποιος τον ερχομό ενός τέτοιου πλάσματος, είναι ΚΑΙ αυτό μέρος του "παιχνιδιού" που εννοείς.... Και για τους μεν και για τους δε.... :smilewink: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hrakleitos Posted May 15, 2006 Report Share Posted May 15, 2006 ναι αν ειναι ομως ενα τετοιο πλασμα να περασει απο αυτο το στάδιο ποιοι ειμαστε εμεις που θα το σταματησουμε??? Ναι, βλέπω που το πας.... Σε αυτή την περίπτωση όμως Ηράκλειτε, το να σταματήσει κάποιος τον ερχομό ενός τέτοιου πλάσματος, είναι ΚΑΙ αυτό μέρος του "παιχνιδιού" που εννοείς.... Και για τους μεν και για τους δε.... :smilewink: Ναι ισως!!! Υ.Γ Που το παω??? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wizard Posted May 15, 2006 Report Share Posted May 15, 2006 Είμαι κατά της Ευθανασίας σάν τελεσίδικη πράξη απόφασης Θανάτου. Δικαιολογώ όμως τον όποιο άνθρωπο αποφασίσει να διακόψει οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή και να πορευθεί πρός επικείμενο θάνατο του. Η ζωή δέν είναι δική μας. Μα έχει παρασχεθεί, και μαζί με αυτή, οδύνες και χαρές. Δέν μπορούμε να επιλέξουμε μόνο τις χαρές αποφέυγοντας τις οδύνες με μία πράξη τελείωσης της ζωής όταν δέν "γουστάρουμε" ή όταν βαρεθούμε/ζοριστούμε. Μέσα στον άκρατο Εγωισμό του ο άνθρωπος θεωρεί δικαίωμα του να τελειώσει την ζωή του όταν αποφασίσει ότι ο σκοπός του τελείωσε σε αυτόν τον κόσμο. Και όμως . Όταν υποφέρει, μπορεί να γίνει παράδειγμα και να σώσει κάποιον άλλο. Όταν μένει κατάκοιτος και φυτό, μπορεί καπαοιος που του κρατάει συντροφιά να αποκτήσει σκοπό στην ζωή του. Αυτός που τυφλώθηκε και έχει μιά οικιακή βοηθό μπορεί να έσωσε ένα απο τα δυό παιδάκια της απο τον θάνατο λόγω των χρημάτων που την πληρώνει... Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να αποφασίσει ότι η ύπαρξη του έχει ολοκληρώσει τους σκοπούς της? Όπως δέν πήρε την ευθύνη της γέννησης του, δέν μπορεί να πάρει την ευθήνη του θανάτου του... Με καλύπτεις απόλυτα!!! Σε ευχαριστώ που με έβγαλες από τον κόπο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kouranis Posted May 15, 2006 Report Share Posted May 15, 2006 Ο καθένας πιστεύω έχει το δικαίωμα να δώσει τέλος στη ζωή του, όποτε και με όποιο τρόπο θέλει. Τώρα εάν είναι ανίκανος να λάβει τέτοια απόφαση λόγω βλάβης, τότε οι κοντινοί του ανθρώποι θα πρέπει να το κάνουν μόνο εάν ξέρουν ότι αυτή θα ήταν η επιθυμία του και τους το έχει πεί πιο γρήγορα, ειδάλλως δεν έχουν δικαίωμα να του πάρουν τη ζωή κάτω απο οποιεσδήποτε περιστάσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nnnnn Posted May 15, 2006 Report Share Posted May 15, 2006 Είμαι κατά της Ευθανασίας σάν τελεσίδικη πράξη απόφασης Θανάτου. Δικαιολογώ όμως τον όποιο άνθρωπο αποφασίσει να διακόψει οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή και να πορευθεί πρός επικείμενο θάνατο του.Η ζωή δέν είναι δική μας. Μα έχει παρασχεθεί, και μαζί με αυτή, οδύνες και χαρές. Δέν μπορούμε να επιλέξουμε μόνο τις χαρές αποφέυγοντας τις οδύνες με μία πράξη τελείωσης της ζωής όταν δέν "γουστάρουμε" ή όταν βαρεθούμε/ζοριστούμε. Μέσα στον άκρατο Εγωισμό του ο άνθρωπος θεωρεί δικαίωμα του να τελειώσει την ζωή του όταν αποφασίσει ότι ο σκοπός του τελείωσε σε αυτόν τον κόσμο. Και όμως . Όταν υποφέρει, μπορεί να γίνει παράδειγμα και να σώσει κάποιον άλλο. Όταν μένει κατάκοιτος και φυτό, μπορεί καπαοιος που του κρατάει συντροφιά να αποκτήσει σκοπό στην ζωή του. Αυτός που τυφλώθηκε και έχει μιά οικιακή βοηθό μπορεί να έσωσε ένα απο τα δυό παιδάκια της απο τον θάνατο λόγω των χρημάτων που την πληρώνει... Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να αποφασίσει ότι η ύπαρξη του έχει ολοκληρώσει τους σκοπούς της? Όπως δέν πήρε την ευθύνη της γέννησης του, δέν μπορεί να πάρει την ευθήνη του θανάτου του... Θα συμφωνίσω μαζί σας αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι: Τι στιγμή που είμαστε "εκτός χωρού" καλά τα λέμε, το θέμα είναι τι γίνεται όταν κάποιος είναι "φυτό" ή έχει πάθει κάτι τόσο τραγικό που θα τον/την φέρει σε τέτοια κατάσταση και να αρχίσει να σκέφτεται κατά αυτόν τον τρόπο. Οπότε τότε ίσως να ερχόμαστε στα λόγια του: Ο καθένας πιστεύω έχει το δικαίωμα να δώσει τέλος στη ζωή του, όποτε και με όποιο τρόπο θέλει. Τώρα εάν είναι ανίκανος να λάβει τέτοια απόφαση λόγω βλάβης, τότε οι κοντινοί του ανθρώποι θα πρέπει να το κάνουν μόνο εάν ξέρουν ότι αυτή θα ήταν η επιθυμία του και τους το έχει πεί πιο γρήγορα, ειδάλλως δεν έχουν δικαίωμα να του πάρουν τη ζωή κάτω απο οποιεσδήποτε περιστάσεις. Να 'στε καλά Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
martina Posted May 15, 2006 Report Share Posted May 15, 2006 Το δίλημμα ?περί του πρακτέου ? της ευθανασίας είναι από τα πιο επώδυνα γιατί ακόμα και θετικά να πρόσκειται κάποιος θα αναγκαστεί-είτε το θέλει είτε όχι- να περάσει μέσα από τις συμπληγάδες των αμφιβολιών. Όποιος θεωρεί ότι τέτοιου είδους αποφάσεις παίρνονται «στο πόδι» πλανάται πλάνην οικτράν. Αν ζούσαμε σύμφωνα με τους νόμους της φύσης τα πράγματα θα ήταν πιο απλά, αλλά από την στιγμή που αρνούμαστε τον θάνατο ? την στιγμή μάλιστα που είναι βέβαιος- άραγε εκεί δεν αποδεχόμαστε τον ρόλο του θεού? Ζωή πάση θυσία ή ζωή με νόημα? Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο άνθρωπος προκειμένου να μάθει να εκτιμά κρίνει απαραίτητη την ύπαρξη «μαρτύρων»!!? Όταν μιλάμε για ευθανασία αναφερόμαστε σε καταστάσεις απόλυτου πόνου ή πλήρης έλλειψη ποιότητας ζωής. Και όλα αυτά για μη αναστρέψιμες περιπτώσεις. Εδώ θα πρέπει να αναφέρω και την νοοτροπία που επικρατεί σε ένα τμήμα του ιατρικού κόσμου όπου προς άγρα πελατών μοιράζουν αφειδώς ψεύτικες ελπίδες και μάταιες επεμβάσεις. Με μόνο αποτέλεσμα την πλήρη εξαθλίωση του ασθενή και την μετατροπή του σε πειραματόζωο. Ευχαριστώ τον γιατρό που υπήρξε ειλικρινής στη περίπτωση του πατέρα μου και έτσι είχε την ευκαιρία να τελειώσει στο σπίτι του , σαν άνθρωπος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mrkos Posted June 15, 2006 Report Share Posted June 15, 2006 Εχεται σκευτει ομως οτι με το να υποφερει σημερα ενας αυριο μπορει να σωθουνε ακατομυρια ανθρωποι?Δεν εχω κατασταλαξει ακομα με ποια αποψη συμφωνω αλλα μαλλον δεν θα με καλυψει καμια. Παντος θα ηθελα ενα πειραμα που θα κανανε πανω μου αν η κατασταση μου ηταν μη αναστρεψιμη να χρησιμεβε στο μελλον για την προοδο της ιατρικης αλλα απο την αλλη αυτο ειναι μια δυσκολη αποφαση οταν δεν αφορα εσενα αλλα καποιον δικο σου και ας μην ξεχνατε οτι καποιες ασθενειες που παλιοτερα ηταν ανοιατες σημερα ειναι σχεδον η ακομα και εντελος ακυνδινες και ποιος ειναι σιγουρος οτι το παιδι που θα φερει στον κοσμο με ενα χ προβλημα δεν θα θεραπευτει μετα απο 5-10 χρονια ? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.