Νεφέλη Posted December 7, 2004 Report Share Posted December 7, 2004 Μιας και θίχτηκε το θέμα της μετενσάρκωσης άμεσα στο thread "Φύση ή Κληρονομικότητα" και έμεσα στο thread "Μοίρα ή ελεύθερη βούληση", και μιας και είναι τεράστιο θέμα, νομίζω πως είναι καλύτερα να το αναλύσουμε ξεχωριστά. Αρχίζοντας από την βασικότατη ερώτηση: μετενσαρκωνόμαστε ή όχι? Αν ναι, γιατί ναι? Και πως μπορούμε να γνωρίζουμε το ότι είμασταν άνθρωποι στην προηγούμενη ζωή και θα είμαστε πάλι στην επόμενη? Αν όχι, γιατί όχι? Μήπως είναι πολύ μικρή η ζωή για να είναι μονάχα αυτό όλο το... έργο ή είναι υπερ αρκετή? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted December 12, 2004 Author Report Share Posted December 12, 2004 Τι έγινε ρε παιδιά;! Κανείς δεν έχει άποψη γι αυτό το θέμα;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Knights Who Say Ni Posted December 12, 2004 Report Share Posted December 12, 2004 Νεφελη, το προβλημα ειναι οτι δεν ξερουμε σε αυτο το θεμα. Μπορει να μαντευουμε και να υποθετουμε, αλλα δεν εχουμε γνωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted December 13, 2004 Author Report Share Posted December 13, 2004 Φιλοσοφία είναι φίλτατε :cheerful: Θα ήθελα ν΄ ακούσω (διαβάσω έστω) τις απόψεις των μελών επί του θέματος! Έχω πλήρη επίγνωση πως είναι θέμα με έλλειψη γνώσεων, για όλους μας! Αλλά γιατί αυτό να μας εμποδίσει από το να το συζητήσουμε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Knights Who Say Ni Posted December 13, 2004 Report Share Posted December 13, 2004 Εγω, λοιπον, δεχομαι οτι μαλλον υπαρχει μετεμψυχωση (οχι μετενσαρκωση) καποιας μορφης. Το "καυσιμο" για τη διαιωνιση του κυκλου δεν ειναι καποια αφηρημενη εννοια ανταποδοσης, οπου οι καλοι εχουν καλυτερες μετεμψυχωσεις και οι κακοι χειροτερες. Δεν ειναι ουτε καποιος ανωτερος σκοπος, να εξελιχθει η ψυχη ωστε να μοιασει στους Θεους η να γινει η ιδια Θεος. Απλα, η συλλογη εμπειριων. Δηλαδη, μια ψυχη διαλλεγει το σωμα στο οποιο θα ενσαρκωθει, επιθυμωντας να βιωσει τις καταστασεις του. Αυτο αν το προεκτεινουμε μπορουμε να βγαλουμε περιεργα συμπερασματα για τη φυση της υπαρξης και την εννοια της εμπειριας. Οσο για το βασικο ερωτημα, γιατι να τις μαζεψει τις εμπειριες, η απαντηση ειναι απλη. Εσεις γιατι θελετε να πατε εκδρομη στο Παρισι η τη Βιεννη? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted December 14, 2004 Author Report Share Posted December 14, 2004 Οκ, ας υποθέσουμε λοιπόν ότι η ζωή είναι απλά μια συλλογή εμπειριών... Τότε από που ερχόμαστε? Που βρισκόμασταν πριν και κάνουμε... ταξιδάκια αναψυχής στην γη? (όχι, δεν μας θεωρρώ εξωγήινους!! ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Knights Who Say Ni Posted December 14, 2004 Report Share Posted December 14, 2004 Ε, εδω μπαινουν οι υποθεσεις. Εκτος και αν σε βολευει η απαντηση "καπου αλλου" Σκεψου οτι οπως την οριζουμε εμεις, μπορει να ειμαστε σε κατασταση μη υπαρξης. Βεβαια, τι ειναι υπαρξη και τι μη υπαρξη? Και αν ειναι μη ον, πως δημιουργει το ον (μηδεν εκ του μηδενος γινεται, μηδεν εις μηδεν φθειρεται) ? Μπερδεμα ! Για αυτο, στην ερωτηση "που ειμαστε πριν και μετα ερθουμε στη Γη?" προτιμω την απαντηση "καπου αλλου!" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted December 15, 2004 Report Share Posted December 15, 2004 Τι έγινε ρε παιδιά;!Κανείς δεν έχει άποψη γι αυτό το θέμα;; Νομίζω ότι η διστακτικότητα της παρέας να συζητήσει το θέμα δείχνει μια κάποια ωριμότητα. Οι κουβέντες για μετενσάρκωση σπάνια (για να μην πω «ποτέ δεν») προσφέρουν κάτι καινούργιο τα τελευταία, ας πούμε? 2500-2600 χρόνια?(μ.Β. δηλαδή ή μ.Π για τους αρχαιοελληνιστές*) Ο λόγος, αναφέρθηκε ήδη: στην πραγματικότητα, ότι και να πούμε θα είναι απόψεις, γνώμες κι εικασίες. Δεν ξέρουμε. [τελεία] Εκείνο που ξέρουμε και αξίζει ίσως μια κουβέντα (σχετική με το θέμα) είναι ότι πράξεις του παρελθόντος που έγιναν σε καιρούς που εμείς δεν είχαμε γεννηθεί, και με τις οποίες πράξεις εμείς ΔΕΝ συνδεόμαστε αιτιοκρατικά ** από ανθρώπους με τους οποίους σήμερα αντιλαμβανόμαστε ότι «κάτι» μας συνδέει (στενό όπως η οικογένεια, ευρύ όπως η εθνικότητα ή ευρύτατο όπως η ανθρωπότητα), παίζουν ρόλο στη ζωή μας. Την επιβαρύνουν για μπελάδες και την διευκολύνουν για? χμ? γιατί άραγε; Για ευτυχία; Για καλό; Για να περνάμε καλά; Ή? Αξίζει την κουβέντα γιατί μπορεί να έχει πρακτική αξία για μάς. Αυτό βέβαια οι παλιοί (που ήταν και πιο παρατηρητικοί ? ίσως γιατί ζούσαν απλούστερα ή είχαν λιγότερα πράγματα να τους αποσπούν την προσοχή) το είχαν προσέξει και κατέληξαν σε δύο-τρεις βασικές ερμηνείες. Την εξής μία: Όλα εδώ πληρώνονται. Ότι κάνουμε ωφέλιμο ή βλαβερό μπαίνει σε «λογαριασμό» ως κατάθεση ή ως πίστωση. Αν μέχρι να πεθάνει ο άνθρωπος ο λογαριασμός δεν είναι ισολογισμένος (αν υπάρχει υπόλοιπο χρεωστικό ή πιστωτικό) αυτό περνά σε κάποιους μελλοντικούς ανθρώπους που μπορούν να εξαργυρώσουν τις ευλογίες ή να φορτωθούν τις κατάρες, πέρα από τις δικές τους καταθέσεις κι αναλήψεις. Πως γίνεται αυτό; Εδώ ήρθαν δύο ερμηνείες ? οι οποίες πρακτικά έχουν μια αντιμετώπιση, και αυτή έχει σημασία: Η μια ερμηνεία (όχι κατ? ανάγκη χρονολογικά πρώτη) ήταν η μετενσάρκωση (μετά των παραλλαγών: μετεμψύχωση, και για τους αρχαίους ημών προγόνους: μετενσωμάτωση). Η ψυχή προϋπάρχει ? έχοντας κάποιο σημείο αρχής ή και όχι ? και μετά σαν πεταλουδίτσα (αυτό θα πει: «ψυχή») πηγαίνει από λουλουδάκι σε λουλουδάκι κ.ο.κ. Αυτή φάνηκε «διακαιότερη» (με την ανθρώπινη δικαστική έννοια). Στο κάτω, κάτω λέει ότι ο καθένας πληρώνει τα δικά του. Έχει βέβαια ελαττώματα. Είναι φαινομενικά δίκαιη αλλά δεν έχει «σωφρονιστική» αξία: αν δεν θυμάσαι το τι έκανες και τιμωρείσαι πως θα «διορθωθείς»; Η άλλη ερμηνεία ήταν η βιολογική κληρονομικότητα. «Κάτι» από τα παιδιά μου υπήρχε ήδη στους παππούδες και τις γιαγιάδες μου (μια ματιά στις φωτογραφίες το φανερώνει αυτό) άρα και αυτά, αν και όσον αφορά την ηθική αυτουργία ήταν αμέτοχα σε ότι έκαναν εκείνοι, «μετείχαν» κατά κάποιον «αιθερικό» ή «πνευματικό» τρόπο στις πράξεις τους και γι? αυτό ο «λογαριασμός» (ότι δεν ξεχρέωσαν ή δεν εξαργύρωσαν) εκείνοι περνά και σ? αυτά. Αυτή δεν είναι το ίδιο «δίκαιη» - άλλοι θα πληρώσουν τα δικά σου σπασμένα (ή θα θερίσουν ευλογίες που εσύ έσπειρες). Ταιριάζει όμως με τον Κόσμο μας (τη ζωή, τη φύση, το Σύμπαν) που όπως ξέρουμε δεν είναι «δίκαια» με την ανθρώπινη δικαστική έννοια και μπορεί να οδηγήσει σε «διορθωτικές» δράσεις καλύτερα. Υπάρχει και μια ερμηνεία «μπαλαντέρ». Ένα είδος μη-βιολογικής κληρονομικότητας, που δεν είναι μετενσάρκωση. Όταν κάποιος συνειδητά αποδεχτεί το «βάρος» της όποια ανταπόδοσης (του λεγομένου κάρμα, αν και προτιμώ να το αποκαλώ Ελληνικότερα: Κρίμα ή Κρίση ? ανταποδοτική απόφαση) μερικές φορές με κάποιο αντάλλαγμα, «χάρισμα» π.χ. Από μεταφυσική άποψη έχει να κάνει με «οικεία» πνεύματα και άλλα άσχετα με την μετενσάρκωση. Τελικά, η «κληρονομικότητα» με την έννοια της «μεταφοράς» του λογαριασμού πράξεων από το παρελθόν υπάρχει ? δεν τίθεται σ? αυτό θέμα. Το θέμα είναι η έκταση που έχει και το είδος της. Σ? αυτό αρχίζουν οι γνώμες κι απόψεις? το θέμα είναι τι κάνουμε. Αναγνωρίζουμε ότι οι πράξεις μας θα έχουν αντίκτυπο πέραν του δικού μας χρονικού ορίζονται. Άρα έχουμε το νου μας. Οι πράξεις ? δράσεις ? που κάνουμε ή δεν κάνουμε καθορίζουν πολλά περισσότερα απ? όσα φανταζόμαστε. Μετρά το κάθε τι. Αναγνωρίζουμε ότι αυτά που μας συμβαίνουν μπορεί να οφείλονται σε ανοιχτούς λογαριασμούς άλλων στο παρελθόν. Άρα κοιτάμε να τους ισορροπήσουμε ή να τους κλείσουμε με κάποιους τρόπος (το ποιοι είναι αυτοί είναι ακόμα πιο μεγάλη υπόθεση αλλά έγινε μεγάλο το κείμενο κι έτσι σταματάω εδώ)? *μ.Β. (μετά Βούδα), μ.Π. (μετά Πυθαγόρα). ** Αν ζω φτωχικά γιατί ο παππούς μου δεν κοίταξε ο γιος του (και μπαμπάς μου) να μάθει γράμματα υπάρχει αιτιοκρατική σχέση: αιτία ? αποτέλεσμα. Αν αρρώστησα ? λέμε τώρα ? το 1988 επειδή ο παππούς μου ήταν μαυραγορίτης (αλλά εγώ δεν το ήξερα) το 1943 δεν υπάρχει φανερή αιτιοκρατική σχέση (αλλά υπάρχει γνωστή κληρονομική, φανταστείτε όμως να μην υπάρχει γνωστή κληρονομική). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τράγου Κέρατο Posted December 16, 2004 Report Share Posted December 16, 2004 Τι να απαντήσουμε ρε παιδιά; Μήπως τις έχουμε τις απαντήσεις; Εμένα άλλο με απασχολεί: Είμαστε άραγε νερό σε μια δεξαμενή που γεμίζει ένα ποτήρι και μετά ξαναχύνεται στη δεξαμενή; Ή είμαστε νερό που βγαίνει από το ποτάμι, πίνεται, εξατμίζεται, γίνεται σύννεφο, βροχή, νερό της θάλασσας, ξανά σύννεφο, χείμαρρος κ.ο.κ. μέχρι να ξανακαταλήξει στην Πηγή; Με άλλα λόγια... η ψυχή είναι ατομική ή όχι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted December 16, 2004 Author Report Share Posted December 16, 2004 Με άλλα λόγια... η ψυχή είναι ατομική ή όχι; Για μένα όχι, δεν είναι ατομική... Είναι μονάχα προσωρινά ατομική, πολύ προσωρινά! (από την στιγμή της γέννησής μας έως τον θάνατό μας) Με άλλα λόγια ασπάζομαι την φιλοσοφία του Ζεν επ΄ αυτού: Η Συζήτηση των ΚυμάτωνΉταν ένα μικρό κύμα, πολύ λυπημένο και που μονολογούσε: «πόσο δυστυχισμένο είμαι? τα άλλα κύματα είναι τόσο μεγάλα και δυνατά και εγώ είμαι τόσο μικρό και ασήμαντο? γιατί να είναι η ζωή τόσο σκληρή;» Ένα μεγάλο κύμα που βρισκόταν εκεί κοντά, το άκουσε και αποφάσισε να του απαντήσει: «Τα λες αυτά διότι δεν έχεις κατανοήσει την πραγματική σου φύση. Νομίζεις ότι είσαι ένα κύμα και νομίζεις ότι είσαι μικρό και ασήμαντο, ενώ στην πραγματικότητα δεν είσαι τίποτα από τα δύο» Ξαφνιασμένο το μικρό κύμα απαντά: «Πως;! Δεν είμαι κύμα;! Μα, δεν βλέπεις τον κυματισμό μου; Δεν βλέπεις τα απόνερά μου; Αν και μικρό, είναι κύμα! Τι εννοείς λέγοντας ότι δεν είμαι κύμα;» Ήρεμα το μεγάλο κύμα αποκρίνεται: «Αυτό που καλείς ?κύμα? δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσωρινή μορφή σου. Στην πραγματικότητα, δεν είσαι τίποτε άλλο παρά νερό! Όταν κατανοήσεις την βάση της φύσης σου, θα απαλλαχθείς από την μιζέρια σου και θα δεις ότι εγώ είμαι εσύ, εσύ είσαι εγώ, και οι δύο είμαστε κομμάτι του ιδίου Όλου» Με αυτήν την φιλοσοφία, μπορώ να εξηγήσω ευκολότερα ένα σωρό άλλα ερωτήματα... Αλλά βέβαια, αυτή είναι η δική μου άποψη και μπορεί να υπάρξει μπόλικος αντίλογος :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
apollonios Posted January 6, 2005 Report Share Posted January 6, 2005 Μετενσαρκωση , μετεμψυχωση κλπ γινεται αλλα οχι με τους εγωιστικους ορους που θετουμε εμεις. Ο ανθρωπος εχει ενα κακο ελλατωμα δεν θελει να δεχθει οτι με το θανατο ολα τελειωνουν. Αναρρωτιεται λεγοντας: " Καλα και ολα αυτα που εζησα ? οι εμπειριες ? που πανε ? τι γινονται? " Ολα αυτα λοιπον που ζουμε καταγραφονται στον γεννετικο μας κωδικα και μεταβιβαζονται στους απογονους μας κ.ο.κ Αυτη λοιπον ειναι η μετενσαρκωση αν και δε μας βολευει στην εγωιστικη επιδιωξη μας να ειμαστε αιωνιοι. Θα αναγειρω ενα κομπιουτεριστικο παραδειγματακι. Το σωμα μας ειναι το hardwear , οι ικανοτητες μας ειναι το softwear και οι εμπειριες μας ειναι τα αρχεια που δημιουργουνται. Οταν λοιπον απο τον ταπεινο (για σημερα) 386 περσα στον Pentium 1 στα 133ΜΗΖ μετεγκατεστησα τα παντα στο νεο μηχανημα και περασα και αναβαθμιζμενο λογισμικο συνεχισα να δουλευω τα αρχεια που δημιουργουσα εμπλουτιζονταν και ολη αυτη η διαδικασια συνεχιστηκε μεχρι σημερα και θα συνεχιστει. Θα ηταν εντελως ηλιθιο και εγωιστικο να ειχε την αξιωση ο 386 μου να ξαναεμφανιστει σημερα με την τοτε του μορφη μονο και μονο επειδη απολαμβανε την αγαπη ολων και τη συμπαθεια επειδη ηταν το κορυφαιο μοντελο της εποχης. Το καθηκον του το εκανε δημιουργησε μεταβιβασε στις επομενες γεννες οτι μπορουσε να κληροδοτησει πεθανε και τον θαψαμε με ευλαβεια στο νεκροταφειο ηλεκτρονικων. Θεωρητικα αυτο το παραδειγμα αγγιζει και τον ανθρωπο με τη μονη διαφορα οτι το hardwear παραμενει το ιδιο (και μαλιστα υποβαθμιζεται) το λογισμικο και αυτο παραμενει το ιδιο κατα μεσο ορο και κανενας δεν εχει τη διαθεση πλεον να αξιοποιησει τα αρχεια που του κληροδοτηθηκαν και να τα εμπλουτισει. (κοινωνικη στασιμοτητα) Ξεχωρα απο το θεμα. Πολλες φορες ρε παιδια σκεφτομαι τις καφριλες που θα κανουν τα νεα μηχανηματα του μελλοντος αν αποκτησουν "ανθρωπινη" νοημοσυνη!!!! Θα φορανε σκουλαρικια στα κουτια τους θα χτενιζουν τα USB καλωδια τους θα κανουν μακιγιαζ στους σκληρους τους δισκους θα πηγαινουν στις χαρτοριχτρες για να μαθουν το μελλον τους και θα πιστευουν οτι οταν κρασαρουν θα πανει στον παραδεισσο του θεου που τους δημιουργησε Intel - AMD θα κανουν ταματα θα προσευχονται να τους γινει υπερχρονισμος και να κερδισουν το λαχειο με 100 ΚW ενεργειας στο τζακ ποτ...... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Neraida Posted January 6, 2005 Report Share Posted January 6, 2005 Θεωρητικα αυτο το παραδειγμα αγγιζει και τον ανθρωπο <{POST_SNAPBACK}> Τέλειο παράδειγμα Απολλώνιε. Ο άνθρωπος έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να φτιάξει κάτι, που δεν είναι αυτός ή σαν αυτόν. Ενσυνείδητα δεν το γνωρίζει, όμως η πληροφορία είναι μέσα του, αποθηκευμένη στον προσωπικό του σκληρό δίσκο και τρέχει στο λειτουργικό του κατά την διάρκεια της κατασκευής ενός δημιουργήματός του. Σε λίγο θα μας απασχολήσουν και... οι γάμοι μεταξύ υπολογιστών και δεν ξέρω αν θα νικήσει ο έρωτας ή το συνοικέσιο... Οι κοινωνίες που χτίζουν οι ηλεκτρονικές κοινότητες κάνουν τους προδρόμους για το πέρασμα από την πρωτόγονη απομονωμένη κατάσταση των υπολογιστών, σε πολιτισμένες και νομικά κατωχυρωμένες ηλεκτρονικές πολιτείες και οικογένειες. (μαζί τα πίναμε χτες βράδυ... ??? χιχιχιχιι) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Seirios Posted January 6, 2005 Report Share Posted January 6, 2005 Ισως όμως κάποιοι, πού στιγμιαία ? τυχαία - εξισορροπούν τήν λογική μέ τό συναίσθημα καί απελευθερώνουν τήν διαίσθηση, νά μπορούν νά μάς δίνουν «εικόνες» προάγγελους μιάς βαθύτερης Γνώσης. Μία τέτοια εικόνα είναι καί τό παράδειγμα πού έφερε ο φιλος μας ο Απολλώνιος. Το σωμα μας ειναι το hardwear , οι ικανοτητες μας ειναι το softwear και οι εμπειριες μας ειναι τα αρχεια που δημιουργουνται.... Θεωρητικα αυτο το παραδειγμα αγγιζει και τον ανθρωπο με τη μονη διαφορα οτι το hardwear παραμενει το ιδιο (και μαλιστα υποβαθμιζεται) το λογισμικο και αυτο παραμενει το ιδιο κατα μεσο ορο και κανενας δεν εχει τη διαθεση πλεον να αξιοποιησει τα αρχεια που του κληροδοτηθηκαν και να τα εμπλουτισει. (κοινωνικη στασιμοτητα) Ισως λοιπόν, η αναβάθμιση τού λογισμικού καί ο εμπλουτισμός τών κληρονομημένων αρχείων είναι ένα εφικτό καί ουσιαστικό κατ΄αρχάς βήμα καί γιά τά υπόλοιπα, εγώ τουλάχιστον δέχομαι ότι ...οψόμεθα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
apollonios Posted January 7, 2005 Report Share Posted January 7, 2005 Ισως όμως κάποιοι, πού στιγμιαία ? τυχαία - εξισορροπούν τήν λογική μέ τό συναίσθημα καί απελευθερώνουν τήν διαίσθηση, νά μπορούν νά μάς δίνουν «εικόνες» προάγγελους μιάς βαθύτερης Γνώσης. Ισως λοιπόν, η αναβάθμιση τού λογισμικού καί ο εμπλουτισμός τών κληρονομημένων αρχείων είναι ένα εφικτό καί ουσιαστικό κατ΄αρχάς βήμα καί γιά τά υπόλοιπα, εγώ τουλάχιστον δέχομαι ότι ...οψόμεθα! Φιλε μου Σειριε δυο προτασεις ολα τα λεφτα!!!!! Η μονη μας διαφορα ειναι οτι εγω τα βλεπω πιο απαισιοδοξα τα πραγματα και θα σου εξηγησω. Αν παραλληλησουμε τον ανθρωπινο εγκεφαλο με τον επεξεργαστη ενος υπολογιστη παρατηρουμε οτι ο ανθρωπινος εγκεφαλος εχει την ικανοτητα καμποσων εκατομμυριων PetaFLOP/s εναντι της πιο συγχρονης συστοιχιας επεξεργαστων που μπορεσαν να αγγιξουν μολις τα 70,72 TeraFLOP/s καταλαμβανοτας ενα τεραστιο χωρο. Γιατι τα αναφερω αυτα. Απο καιρο με βασανιζει ενας προβληματισμος οτι σε καποια φαση της ιστοριας του ανθρωπου η ανθρωπινη νοητικη ικανοτητα "κλειδωθηκε". Λαμβανωντας υπ οψην μας οποιαδηποτε θεωρια δημιουργιας (επιστημονικη ή θρησκευτικη) που αναφερουν οτι ειτε απο εξελιξη , ειτε απο την βουληση καποιου , κατασκευαστηκε αυτο το οργανο της τεραστιας υπολογιστικης ισχυως. Για ποιο λογο? Για να ασχολουμεθα με τα απλα και καθημερινα? Να μπαινουμε καθε μερα σε ατερμονες επαναστροφικες αδιεξοδες σκεψεις ?(loop-bug) Να πραγματοποιουμε ευτελεις λειτουργιες που στο κατω κατω τις καλυπτουν επαρκως τα οικιακα P/C ? Δεν ξερω αν γινομαι κατανοητος αλλα η ολη κατασταση της ανθρωποτητας αν την παραλληλησω με αυτη των μηχανων ειναι σαν να συνεχιζουμε την εξελιξη των μηχανων περασουμε στην αυτονομη βουληση τους και σε καποια στιγμη ολες αυτες οι υπερμηχανες να εκτελουν καθημερινα εφαρμογες οπως πακ-μαν , πασιεντζα , αντε και το σημειωματαριο των γουιντοους!!!! Προβληματιζομαι διοτι βλεπω την τεραστια κληρονομια γνωσης που μας αφησαν οι αρχαιοι λαοι, κι ενω καποιος θα περιμενε αυτη η γνωση να εξελιχθει και μαλλιστα με γεωμετρικη προοδο , παρατηρω οχι μονο στασιμοτητα αλλα και υποβαθμιση. (Τσιμπολογωντας) Δεν ειναι δυνατον οπως ο πρωτογονος ανθρωπος που δεν γνωριζε και θεοποιουσε τα φυσικα φαινομενα και ηταν δεσμιος προληψεων , το ιδο πραγμα να παρατηρειται χιλιαδες χρονια μετα (χαρτοριχτρες, καφετζουδες , κομποσκινια , γουρια, θρησκειες κλπ κλπ ) !!!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Seirios Posted January 7, 2005 Report Share Posted January 7, 2005 ... εγω τα βλεπω πιο απαισιοδοξα τα πραγματα ... Απο καιρο με βασανιζει ενας προβληματισμος οτι σε καποια φαση της ιστοριας του ανθρωπου η ανθρωπινη νοητικη ικανοτητα "κλειδωθηκε". ... Δεν ειναι δυνατον οπως ο πρωτογονος ανθρωπος που δεν γνωριζε και θεοποιουσε τα φυσικα φαινομενα και ηταν δεσμιος προληψεων , το ιδιο πραγμα να παρατηρειται χιλιαδες χρονια μετα (χαρτοριχτρες, καφετζουδες , κομποσκινια , γουρια, θρησκειες κλπ κλπ ) !!!!!! Αγαπητέ φίλε Απολλώνιε, Ο Φόβος, μπροστά στό ΑΓΝΩΣΤΟ, θά λειτουργεί πάντα μέ τόν ίδιο τρόπο. Καί ο φόβος, σέ συνδιασμό μέ τήν άγνοια θά είναι γιά πάντα τό καλύτερο υπόστρωμα γιά τήν ανάπτυξη προλήψεων - προκαταλήψεων καί δεισιδαιμονιών. Καί νομίζω ότι θά συμφωνήσουμε γιά τήν βαριά κληρονομιά πού κουβαλάει τό ανθρώπινο είδος: ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΘΑΝΑΤΟΥ! Τό ανθρώπινο είδος εκατοντάδες χρόνια τώρα λειτούργησε σάν Αθάνατο καί εξέλιξε επιστήμες καί Τεχνολογία. Ομως τίς ουσιαστικές απαντήσεις δέν τίς έλαβε... Καί οι παρωπίδες δέν ...σώνουν! Τό σαράκι μένει καί κατατρώει! Καί τό σαράκι έχει όνομα: ΦΟΒΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.