Νεφέλη Posted May 27, 2007 Report Share Posted May 27, 2007 Αισθάνεσαι συχνά να κατακλύζεσαι από αβεβαιότητα και αμφιβολία, ακόμα και για πράγματα που θα τους άξιζε ακλόνητη πίστη; Ποιοί παράγοντες τροφοδοτούν αυτές τις αμφιβολίες; Είναι πραγματικά άξιοι για να δημιουργούν τέτοιες αμφιβολίες; (με αφορμή το βιβλίο «Μυστική Οδύσσεια», της Ιουλίας Πιτσούλη, εκδόσεις Έσοπτρον) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted May 28, 2007 Report Share Posted May 28, 2007 Φυσικα, κατα τη γνωμη δεν θα επρεπε να προσφερουμε απολυτη πιστη σε τιποτα. Παντοτε θα πρεπει να εχουμε υποψιν πως τιποτα δεν ειναι σιγουρο! Αλλιως κινδυνευουμε να γινουμε θυματα των περιστασεων και τελικα να βγουμε χαμενοι σχετικα με αυτο που περιμεναμε.. Ειδικα εφοσων βασιζομαστε σε σοβαρα θεματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted May 28, 2007 Report Share Posted May 28, 2007 (edited) Αισθάνεσαι συχνά να κατακλύζεσαι από αβεβαιότητα και αμφιβολία, ακόμα και για πράγματα που θα τους άξιζε ακλόνητη πίστη; Πάντα! Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Sucore ότι δε πρέπει να δίνουμε σε τίποτα απόλυτη εμπιστοσύνη. Ποιοί παράγοντες τροφοδοτούν αυτές τις αμφιβολίες; Έλλειψη αυτοπεποίθησης.. έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου.. εμπειρίες από το παρελθόν... Είναι πραγματικά άξιοι για να δημιουργούν τέτοιες αμφιβολίες; Οι δύο πρώτοι που ανεφέρω όχι δεν είναι καθόλου άξιοι. Αλλά ο τελευταίος πιστεύω πως ναι. Γιατί από τα λάθη μαθαίνουμε. Μέχρι ενός σημείου όμως είναι άξιος παράγοντας. Να μην παραγίνει το κακό.. (βέβαια οι παρελθοντικές εμπειρίες προκαλούν κατά κύριο λόγο την έλλειψη αυτοπεποίθησης τώρα που το ξανασκέφτηκα, αλλά ας μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο.. Να βλέπουμε κάθετι σαν μια καινούργια πρόκληση για να αποδείξουμε ότι είμαστε ικανοί) Edited May 28, 2007 by sabrina Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted May 28, 2007 Author Report Share Posted May 28, 2007 Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Sucore ότι δε πρέπει να δίνουμε σε τίποτα απόλυτη εμπιστοσύνη.[...] Έλλειψη αυτοπεποίθησης.. έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου.. Δε πρέπει να δίνουμε απόλυτη εμπιστοσύνη... ούτε καν στον εαυτό μας...; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted May 28, 2007 Report Share Posted May 28, 2007 Δε πρέπει να δίνουμε απόλυτη εμπιστοσύνη... ούτε καν στον εαυτό μας...; Εννοείται ότι πρέπει στον εαυτό μας να δείχνουμε-δίνουμε εμπιστοσύνη. Απλά αυτό έρχεται ως απόρροια της έλλειψης αυτοπεποίθησης. Γιαυτό και λέω ότι δεν είναι άξιοι παράγοντες Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fan4fun Posted May 29, 2007 Report Share Posted May 29, 2007 Αισθάνεσαι συχνά να κατακλύζεσαι από αβεβαιότητα και αμφιβολία, ακόμα και για πράγματα που θα τους άξιζε ακλόνητη πίστη; Ποιοί παράγοντες τροφοδοτούν αυτές τις αμφιβολίες; Είναι πραγματικά άξιοι για να δημιουργούν τέτοιες αμφιβολίες; (με αφορμή το βιβλίο «Μυστική Οδύσσεια», της Ιουλίας Πιτσούλη, εκδόσεις Έσοπτρον) Πολύ φιλοσοφία έπεσε. Θα θέσω λοιπόν την δικιά μου αμφιβολία. Οσο δεν πιστεύεις, αμφιβάλεις. Και όσο αμφιβάλεις, σκέπτεσαι, ψάχνεις, αρα ανακαλύπττεις, ανακαλύπτεις, ανακαλύπτεις. Απεναντίας η πίστη μετακινεί βουνό. Αν δεν πιστέψεις δύσκολα θα πετύχεις. Τί διαλέγεις λοιπόν; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Minerva Posted May 29, 2007 Report Share Posted May 29, 2007 Πολύ φιλοσοφία έπεσε. Θα θέσω λοιπόν την δικιά μου αμφιβολία. Οσο δεν πιστεύεις, αμφιβάλεις. Και όσο αμφιβάλεις, σκέπτεσαι, ψάχνεις, αρα ανακαλύπττεις, ανακαλύπτεις, ανακαλύπτεις. Απεναντίας η πίστη μετακινεί βουνό. Αν δεν πιστέψεις δύσκολα θα πετύχεις. Τί διαλέγεις λοιπόν; Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην πεποίθηση και την τυφλή πίστη Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted May 30, 2007 Report Share Posted May 30, 2007 Οσο δεν πιστεύεις, αμφιβάλεις. Και όσο αμφιβάλεις, σκέπτεσαι, ψάχνεις, αρα ανακαλύπττεις, ανακαλύπτεις, ανακαλύπτεις. Απεναντίας η πίστη μετακινεί βουνό. Αν δεν πιστέψεις δύσκολα θα πετύχεις. Τί διαλέγεις λοιπόν; Κάτι το ενδιάμεσο.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted May 30, 2007 Author Report Share Posted May 30, 2007 Κάτι το ενδιάμεσο.. Παρόλο που συνήθως το ?παν μέτρο άριστο? είναι μια χρυσή συμβουλή, για κάποια πράγματα δεν είναι και τόσο σωστό, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αν ?σχεδόν αμφιβάλλεις? ΚΑΙ ?σχεδόν πιστεύεις?, θα πετύχεις μόνο το ?σχεδόν? γενικώς τελικά. Μερικές φορές τα ημίμετρα δεν είναι η λύση, αλλά το πρόβλημα. Ή τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. Μ? ενδιαφέρει όμως ν? ακούσω το γιατί θα επέλεγες «κάτι ενδιάμεσο». Υπάρχει κάποιο σκεπτικό σ? αυτήν την επιλογή; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted May 31, 2007 Report Share Posted May 31, 2007 Μ? ενδιαφέρει όμως ν? ακούσω το γιατί θα επέλεγες «κάτι ενδιάμεσο». Υπάρχει κάποιο σκεπτικό σ? αυτήν την επιλογή; Θα επέλεγα κάτι ενδιάμεσο γιατί από τη μία η αμφιβολία είναι καλό καθώς συνεχώς ψάχνεσαι, αλλά η υπερβολική αναζήτηση περιπλέκει πολύ τα πράγματα και ορισμένες φορές γίνονται κουβάρι και άντε να τα ξεμπλέξεις. Από την άλλη η τυφλή πίστη σε αφήνει αδρανή και δε ψάχνεις, δε προσπαθείς να αλλάξεις καταστάσεις με τέτοια προσπάθεια όσο όταν αμφιβάλεις. (Καλά κι εγώ στην πράξη δε ξέρω κατά πόσον θα κρατούσα αυτή την επιλογή) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fan4fun Posted May 31, 2007 Report Share Posted May 31, 2007 Παρόλο που συνήθως το ?παν μέτρο άριστο? είναι μια χρυσή συμβουλή, για κάποια πράγματα δεν είναι και τόσο σωστό, όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αν ?σχεδόν αμφιβάλλεις? ΚΑΙ ?σχεδόν πιστεύεις?, θα πετύχεις μόνο το ?σχεδόν? γενικώς τελικά. Μερικές φορές τα ημίμετρα δεν είναι η λύση, αλλά το πρόβλημα. Συμφωνώ απόλυτα, 100% και επαυξάνω και υπερθεματίζω κτλ κτλ. Διάλεξε ένα από τα δύο άκρα για να πετύχεις. Είτε να αγγίξεις την αλήθεια, αναζητώντας τη, αμφιβάλωντας. Είτε πιστεύοντας "τυφλά" κάτι να το εξυψώσεις τόσο όσο κανείς που δεν το έχει πιστέψει όσο εσύ. Ισως η σωστή φόρμουλα είναι να προηγείται η εντονη αμφιβολία, μέχρι να φθάσει η ακλόνητη πίστη. Να πω ένα παράδειγμα για την πίστη, ίσως και όχι πολύ πετυχημένο. Φαντάζεσται τους μαθητές του Χριστού να πίστευαν λίγο και στον Μωομεθανισμό ή να ψαχνόντουσαν και σε άλλες θρησκείες; Δεν θα μπορούσαν να προσφέρουν ποτέ στον Χριστιανισμό όσα προσέφεραν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Minerva Posted May 31, 2007 Report Share Posted May 31, 2007 Συμφωνώ απόλυτα, 100% και επαυξάνω και υπερθεματίζω κτλ κτλ. Διάλεξε ένα από τα δύο άκρα για να πετύχεις. Είτε να αγγίξεις την αλήθεια, αναζητώντας τη, αμφιβάλωντας. Είτε πιστεύοντας "τυφλά" κάτι να το εξυψώσεις τόσο όσο κανείς που δεν το έχει πιστέψει όσο εσύ. Ισως η σωστή φόρμουλα είναι να προηγείται η εντονη αμφιβολία, μέχρι να φθάσει η ακλόνητη πίστη. H ακλόνητη θρησκευτική πίστη που επικαλείσαι ευθύνεται, ως αιτία αλλά πολύ συχνότερα ως επίφαση, για την πλειονότητα των πολέμων στην Ιστορία της Ανθρωπότητας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted May 31, 2007 Author Report Share Posted May 31, 2007 Απορία : Γιατί όταν ακούτε/διαβάζετε για 'πίστη ακλόνητη' ο νους σας πάει αμέσως στην 'τυφλή' ή/και 'θρησκευτική' πίστη...; Αν ήθελα να αναφερθώ στην τυφλή ή/και θρησκευτική πίστη, θα χρησιμοποιούσα τις λέξεις 'τυφλή' ή/και 'θρησκευτική' κι όχι την λέξη 'ακλόνητη'... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted May 31, 2007 Report Share Posted May 31, 2007 H ακλόνητη θρησκευτική πίστη που επικαλείσαι ευθύνεται, ως αιτία αλλά πολύ συχνότερα ως επίφαση, για την πλειονότητα των πολέμων στην Ιστορία της Ανθρωπότητας.Αυτό είναι λίγο αφελές. Τα ιστορικά δεδομένα δείχνουν ότι για την "πλειονότητα" ευθύνεται η απληστία (σε ή χωρίς συνδυασμό με την ανάγκη). Πραγματικά η θρησκευτική πίστη χρησιμοποιήθηκε ως επίφαση, ως αφορμή, ως μέσω πρόχειρου φανατισμού, συνήθως βραχύβιου, αλλά όχι ως πραγματική αιτία - δηλαδή όταν και αν δεν μπορούσαν να επικαλεστούν λόγους πίστης θα έβρισκαν κάποιους άλλους (όπως και γινόταν, και γίνεται). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted May 31, 2007 Report Share Posted May 31, 2007 Απορία : Γιατί όταν ακούτε/διαβάζετε για 'πίστη ακλόνητη' ο νους σας πάει αμέσως στην 'τυφλή' ή/και 'θρησκευτική' πίστη...; Αν ήθελα να αναφερθώ στην τυφλή ή/και θρησκευτική πίστη, θα χρησιμοποιούσα τις λέξεις 'τυφλή' ή/και 'θρησκευτική' κι όχι την λέξη 'ακλόνητη'... Δεδομενων των υπενθυμισεων αυτων τοτε ΟΧΙ, τελευταια το μονο που αισθανομαι για οτι αξιζει ακλονητη πιστη απο εμενα, ειναι Ακλονητη πιστη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.