Ιχώρ Posted January 24, 2006 Report Share Posted January 24, 2006 Χμμμμ. Σαν την τελευταία μέρα; Είναι σωστό αυτό; Θα έλεγα καλύτερα το εξής: Σήμερα, είναι η πρώτη μέρα της υπολοιπής σου ζωής σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gothic angel Posted January 24, 2006 Report Share Posted January 24, 2006 Χμμμμ. Σαν την τελευταία μέρα; Είναι σωστό αυτό;Θα έλεγα καλύτερα το εξής: Σήμερα, είναι η πρώτη μέρα της υπολοιπής σου ζωής σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Olympia Posted January 24, 2006 Report Share Posted January 24, 2006 Χμμμμ. Σαν την τελευταία μέρα; Είναι σωστό αυτό;Θα έλεγα καλύτερα το εξής: Σήμερα, είναι η πρώτη μέρα της υπολοιπής σου ζωής σου Ιχωρ εγραψες! Συμφωνω απολυτα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νηρηίδα Posted January 24, 2006 Report Share Posted January 24, 2006 Χμμμμ. Σαν την τελευταία μέρα; Είναι σωστό αυτό;Θα έλεγα καλύτερα το εξής: Σήμερα, είναι η πρώτη μέρα της υπολοιπής σου ζωής σου ... γι' αυτό μην κάνεις σήμερα αυτό που μπορείς να κάνεις αύριο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Olympia Posted January 24, 2006 Report Share Posted January 24, 2006 ... γι' αυτό μην κάνεις σήμερα αυτό που μπορείς να κάνεις αύριο... μμμ... σ'αυτο εγω προσωπικα δεν συμφωνω. Δεν χρειαζεται να αναβαλλεις αυτα που εχεις να κανεις.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νηρηίδα Posted January 24, 2006 Report Share Posted January 24, 2006 ααα και συμπλήρωμα... Καλό να βλέπουμε το κάθε λεπτό και την κάθε στιγμή της ζωής μας ξεχωριστή!!!!!!!! (και να προσπαθούμε να την νιώσουμε κιόλας).. Αλλά όχι "μοναδικη" και ίσως και τελευταία.... Ο Ηράκλειτος έλεγε : << Δεν γίνεται να μπει κανείς στο ίδιο ποτάμι δύο φορές>> . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Τράγου Κέρατο Posted January 24, 2006 Report Share Posted January 24, 2006 Σήμερα, είναι η πρώτη μέρα της υπολοιπής σου ζωής σου Μπορεί να είναι και η τελευταία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MIXAHL Posted January 24, 2006 Report Share Posted January 24, 2006 Σήμερα, είναι η πρώτη μέρα της υπολοιπής σου ζωής σου Μπορεί να είναι και η τελευταία... Είναι η συνέχεια της προηγούμενης και η αρχή προς την επόμενη... Είναι η τελευταία μέρα που περνάει από τη χρονόσφαιρα του παρόντος σε αυτήν του παρελθόντος και επιφέρει το μέλλον... Μιχαηλ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted January 24, 2006 Report Share Posted January 24, 2006 Σήμερα, είναι η πρώτη μέρα της υπολοιπής σου ζωής σου Μπορεί να είναι και η τελευταία... Ποια η διαφορά όμως; Πιστεύεις ότι υπάρχει; Ακόμη και να είναι η τελευταία, ξεκινώντας την σαν πρώτη...θα φύγεις ήρεμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Άγρυπνος Posted January 24, 2006 Report Share Posted January 24, 2006 Εννοείται πως δεν μιλάω για όλους.. (πολλές φορές....μπλα,μπλα...) Καταρχήν η περιπλοκότητα είναι συνήθεια του ανθρώπου, πολλοί το βλέπουν σαν ανάγκη.. Μπορεί, για να κρύψουν την κενότητα, να χαθεί κάποια ανασφάλεια, να νιώσουν ξεχωριστοί, να εκφράσουν κάτι ξεχωριστό, να βρούνε κίνητρο, όπως μέχρι και η ύπαρξη "ναι" ή "όχι" του θεού, "βοηθάει" πολύ κόσμο... Και άν εκφράζεις και δείχνεις αυτή την κενότητα που έχεις, δεν θα τραβήξεις τα μάτια, δεν θα είσαι ξεχωριστός, δεν..., δεν.. ή θα φοβάσαι, ανασφάλειες, μπλα, μπλα και έτσι υιοθετείς πόσα πράγματα και χτίζεις μια οπτική, που ούτε καν το καταλαβαίνεις πως το κάνεις... Την "υιοθεσία" την μαθαίνουμε από τα σπίτια, όταν τους αφήναμε να μας δημιουργήσουν την άποψη... Κάποιοι εν τέλη την "αρνήθηκαν" και κάποιοι την "αποδέχτηκαν".... Αλλά γενικά, μας χτίζουν την κατά τα άλλα ελεύθερη ματιά μας πολλά πράγματα, όπως και επηρεαζόμαστε από πολλές καταστάσεις που βλέπουμε και ας μην το καταλαβαίνουμε... Και μιά νιφάδα ακόμα μπορεί να σου ξυπνήσει στο μυαλλό, μιά άσχημη ανάμνηση, μπορεί συνειρμικά να φτάσεις οπουδήποτε... (αν και εξαρτάται από το πώς βλέπεις εσύ το καθετί και το πως έχει διαμορφωθεί το μυαλλό σου). αλλά πολλά ταξίδια δεν χρειάζονται "κάτι"¨για να σε πάρουν μαζί.... αρκεί να μην το αρνηθείς... Πάμε για ότο στοπ, στην λεωφόρο των ονείρων.. Κάποτε θα μας μάθουνε και θα μας ταξιδεύουν όλα.. Πόσο καλό, θα ήτανε αυτό, ιδέα δεν έχω... Αρκετός κόσμος πάντως βιάζεται να χτίσει τον τρόπο που βλέπει και να δημιουργήσει μιά άποψη που θα τραβήξει ή και όχι, και οι υπόλοιποι απλά υιοθετούν... Αλλά, αυτό που τραβάει τα μάτια μας είναι η ατέλεια, το κομμάτι που μας φοβίζει, που έχουμε μάθει να προσέχουμε, για να μην, για να μην.... Και στην τελική, χτίζεσαι ένα μάτσο ατέλειες για να έχεις το προσωπικό και να νιώθεις το ξεχωριστό ή κοινό σου λουκ... Μετά τι κάνεις θα θες να καθαρίσεις ή θα φοβάσαι (για τα τώρα μάτια σου), την κενότητα(???)... Από μακριά και ακολουθόντας τον δρόμο των μίξεων, των συνθέσεων, της υιοθεσίας, φτάνουμε κάπου, συνηθίζουμε έτσι και νομίζουμε ότι το αντίθετο είναι το κενό και η κενότητα... Έχουμε φτάσει να βλέπουμε κάτι δίχως ατέλειες, κάτι το ομοιόμορφο και απλό, "κενό"..(?) Αυτό το κενό όμως, είναι κάτι καθαρό, δεν τραβάει τα μάτια σου, το βλέπεις και το προσπερνάς.... Δεν προσπαθεί να σε τραβήξει, να σε αλλάξει, δεν σε επηρεάζει κάπως αρχικά.... Τώρα ο καθένας ποιόν έχει για Διάολο ή για Θεό, αλλάζει.... Και εγώ σαν κάτι το καλό θα έβλεπα κάτι που δεν πάει να μου διαμορφώσει άποψη, να με προσυλιτίσει, να με αλλάξει, να με χτίσει, να το δοξάσω, να το συνηθίσω.... Δηλαδή... Ο ΧΤΙΣΤΟΣ.... Νιώθει άλλες ανάγκες? Βλέπει αλλιώς τα πράγματα? Ναι... (νομίζω) Θέλει πραγματικά να είναι έτσι, ή νομίζει από εκεί που τα βλέπει? Νομίζει... Αυτή όμως η κενότητα σου επιτρέπει να κρατάς μιά όσο το δυνατόν πιο ελεύθερη θέση, μιά θέση που σου επιτρέπει να δεις και να νιώσεις την απλή ομορφιά, την χαρά, το ξεχωριστό της κάθε στιγμής, την ανάγκη του "ασήμαντου", να νιώσεις την ύπαρξη όλων... Σαν να μιλάω για την προκατάληψη (χτιστή θέση μας) απέναντι στα, της πραγματικότητάς μας, σε ότι βρίσκουμε μπροστά ή δίπλα μας.... Εγώ δηλ. βλέπω την κενότητα, όχι σαν πραγματικό κενό, έτσι μας φαίνεται αλλά, αν φτάσουμε εκεί και γυρίσουμε από την άλλη, όλα είναι πιό ελεύθερα... Και δεν είσαι μπλεγμένος σε καταστάσεις και χαμένος στο πρόβλημα σου.... Αρνείσαι να παρασυρθείς σε αντιδράσεις, πιθανές αλλάγές και στην οπτική σου και από ελεύθερο πεδίο, κοιτάζεις και ξεκαθαρίζεις τις αξίες για εσένα.. Με τον καιρό αποκτάς πιο πολύ συνείδηση πάνω σε ότι σου επιβάλεται, έστω και εν άγνοιά σου για να μπορείς να γίνεις πρωταγωνιστής πραγματικός.. Και όχι εξαπατόντας τον εαυτό σου, ή παραπλανόντας τον... Πως μπορείς να είσαι πραγματικά ελεύθερος??? Δεν μπορώ να ξέρω... Αλλά σε εμένα προς το παρόν μου αρκεί, μιά ελεύθερη οπτική και στάση που προσπαθώ να έχω και όσο μπορώ πιο συνειδητός, ακόμα και στα ασυνείδητα Την πραγματικότητα που χτίζουμε, την ξεχωρίζεις αν γίνεις για λίγο θεατής και απορήσεις, τι σε οδήγησε εκεί, γιατί, αν έχει πραγματική αξία, αν ήσουν συνειδητή και γενικά ψάχνοντας την "φύση" σου και τον εαυτό σου... Κρίνοντας τα ήδη δεδομένα πράγματα και τις βάσεις που έχεις στο μυαλλό σου ή τις προεκτάσεις, τις υιοθεσίες και ξεχωρίσεις τι θέλεις καθαρά... Ότι σε σπρώχνει να κάνεις κάτι, γύρνα και κοίτα το.. Αλλά και ότι σε σταματά.... Μπορεί κάτι δηλαδή να σε κάνει να φερθείς κάπως, όχι μόνο να παρασυρθείς απλά, αλλά και να δεχθείς μια οπτική, που δεν θέλεις πραγματικά.. Όσο το δυνατόν πιο ελεύθερη οπτική... (για εμένα) Και η ελεύθερη οπτική είναι κάποια που δεν θα σε συγκρατεί, που θα σε αφήνει να κοιτάξεις από παντού και παντού, είναι δηλ. ο τρόπος που πρέπει να κοιτάζεις, για να μην χαθείς, αποροφηθείς, επηρεαστείς, χαθείς ή και κολήσεις σε κάποια ή κάποιες και αρχίσεις να χτίζεσαι και να χτίζεις... Γνωρίζοντας καλά και πραγματικά τον εαυτό σου ξεχωρίζεις από τις πραγματικότητες άλλων... Άλλων πραγματικότητες, δύσκολο είναι να δεις καθαρά, δεν ξέρω... Αλλά σίγουρα μπορείς από την γνωριμία σου με την δικιά σου πραγμ. να καταλάβεις και να δικαιολογήσεις πολλά από τις πραγματικότητες των άλλων και ότι πολλά μπορούν να ισχύουν και να μην παραπλανείσαι ότι ξέρεις κάτι, ενώ δεν ξέρεις, απλά ίσως επειδή ταιριάζει στην λογική σου, ή συμπτωματικά γίνεται κάτι που πάει σύμφωνα με τα δεδομένα σου, εμειρίες βιώματα και γνώση... Την κάθε στιγμή να την νιώθεις και να την ζεις σαν να είναι ξεχωριστή, αλλά με την πραγματική αλήθεια που μόνος θα νιώσεις, θα βρεις και όχι φτιαχτά να το κάνεις απλά να σου φαίνεται... Το όμορφο, γιατί είναι όμορφο, όχι επειδή μόνο ασχήμια βλέπεις..... Ιδέα δεν έχω αν είμαστε εμείς οι σκηνοθέτες, σε πολλά μικρά μα μεγάλα για μας πράγματα, ίσως είμαστε εμείς αλλά είναι και άλλα πόσα από πίσω και γύρω που ίσως σε αυτά οφείλουμε ευγνωμοσύνη για την δυνατότητα της σκηνοθεσίας.. Σε ότι μπορούμε είμαστε σκηνοθέτες πάνω στα όρια και με τις δυνατότητες που μας δίνει η φύση.. Αλλά και η σκηνοθεσία είναι επικίνδυνο πράγμα.... Καλό είναι τα πειράματα να γίνονται προσεχτικά.... όχι τελευταία.. αν το όριο εσύ ξέρεις ποιό είναι :smilewink: άλλοι όχι.... (εγώ όχι..) Να την ζεις δηλαδή σαν να είναι η "τελευταία"(ας το πω έτσι), με την ίδια θέληση και συναίσθημα ζωντάνιας, αλλά χωρίς να την βλέπεις σαν τελευταία, ή κάπως, ή να χρειαστεί να το πιστέψεις για να νιώθεις έτσι, για να πάρεις τα καλά της πλευράς εκείνης.. Επειδή πραγματικά θα την νιώθεις εσύ, με τις αξίες και αλήθειες που μόνος θα το ενεργοποιήσεις και ίσως δεν γίνεται να περιγραφεί αλλιώς για μας το συναίσθημα εκείνο και η κατάσταση και το κωδικοποιήσεις, σαν να ειναι η τελευταία στιγμή... Αλλά και αυτό, αν δεν το ανακαλύψεις μόνος, θα σε κρατήσει κολημένο στην οπτική του και θα σου επιβληθεί η θέση του... Πρέπει να βρούμε το κλειδί μόνοι μας και όχι απλά να ανοίξουμε την πόρτα και να μπούμε, ή αν βρεθεί ανοιχτή..... Ίσως αυτά να λεγόντουσαν και με 5-10 γραμμές, αλλά δεν το κατάφερα.... Ποιά είναι η ουσία, σε τι? Ή πως πρέπει να ψάχνουμε για να την βρούμε? Πολλές φορές ψάχνοντας την λεπτομέρεια, χάνουμε την ουσία.... Αν ψάχνουμε σωστά (εμείς θα το βρούμε), όχι... Αν ψάχνουμε υπερβολικά την λεπτομέρεια, χάνουμε την ουσία, ή χανόμαστε στην και στις λεπτομέρειες..(?) ΔΕΝ ΞΕΡΩ.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted January 24, 2006 Report Share Posted January 24, 2006 ... γι' αυτό μην κάνεις σήμερα αυτό που μπορείς να κάνεις αύριο... Ούτε εγώ συμφωνω με αυτό... Εφόσον σου έχει δοθεί ευκαιρία να το κάνεις κάντο... Μια καινουργια μέρα ειναι για καινουργια πράγματα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted January 25, 2006 Report Share Posted January 25, 2006 Συμφωνώ με τη Sabrina αλλά μην το παρακάνουμε. Πρέπει να μένουμε στην ουσία. Διότι: Ο σοφός απολαμβάνει το σήμερα, ενώ ο ανόητος, σκέφεται το αύριο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gothic angel Posted January 25, 2006 Report Share Posted January 25, 2006 Συμφωνώ με τη Sabrina αλλά μην το παρακάνουμε. Πρέπει να μένουμε στην ουσία.Διότι: Ο σοφός απολαμβάνει το σήμερα, ενώ ο ανόητος, σκέφεται το αύριο. Έχουμε δύο ανθρώπους. Και οι δύο είναι σε μία οικονομική κατάσταση, όχι και πολύ ευνοϊκή. Ο ένας απολαμβάνει το σήμερα σπαταλώντας τα χρήματά του σε διάφορες σαρκικές ή και πνευματικές απολαύσεις. Ο άλλος γνωρίζοντας ότι στο μέλλον ίσως να υπάρξουν οικονομικές κρίσεις περιορίζει τα έξοδά του, έτσι ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στο μέλλον. Ποιος είναι ο σοφός και γιατί? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted January 25, 2006 Report Share Posted January 25, 2006 Δεν μιλάω για χρήματα. Οπωσδήποτε ο δεύτερος στη περίπτωση που αναφέρεις. Εγώ μιλάω για τις περιπτώσεις που λαμβάνεις άγχος, χωρίς ιδιαίτερο ή σημαντικό λόγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SeaHawk Posted January 25, 2006 Report Share Posted January 25, 2006 ειναι η πρωτη μερα την υπολοιπης ζωης σου? η η τελευταια της προηγουμενης? ενα ποτηρι που ειναι γεματο εως την μεση με νερο ειναι μισοαδειο? η μισογεματο? παιχνιδισματα του νου , αδιεξοδα που δεν οδηγουν πουθενα.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.