Minerva Posted January 24, 2011 Report Share Posted January 24, 2011 (edited) H Ομόνοια είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα περιοχής στην οποία η εγκληματικότητα είναι σχεδόν στάνταρ. Όταν θέλει κάποιος να θίξει το θέμα της ψυχολογίας της κίνησης δε νομίζω να χρησιμοποιούσε σαν παράδειγμα ο υποψήφιος δέκτης επίθεσης να περπατά στην Κηφισιά ή την Εκάλη. Κατά τ' άλλα, επίθεση μπορεί να δεχτεί κάποιος και μέσα σε σούπερ μάρκετ ή 50 μέτρα από αστυνομικό τμήμα. Εδώ όμως δεν αναφέρθηκα στην πράξη της επίθεσης καθεαυτή αλλά σε στάνταρ δυσμενείς συνθήκες & το πως μπορεί να αλληλεπιδράσουν με ένα περαστικό. Υπάρχει μια μικρή διαφορά αλλά διαφορά. Θα συμφωνήσω στον βαθμό που μπορεί να υπάρξει έλεγχος των συνθηκών. Αυτή η περίπτωση, ωστόσο, δεν μπορεί να γενικευτεί ή να χρησιμοποιηθεί σαν ελαφρυντικό για τον δράστη. Σε έναν βιασμό υπάρχει ξεκάθαρα θύτης και θύμα. Τον ορισμό του θύτη τον έδωσε όμορφα η Δανάη. Είναι το άτομο που έχει αποφασίσει να προσβάλει τον προσωπικό σου χώρο (και δη τον σωματικό). Η λογική "ήθελε και τα 'παθε" απλώς ενοχοποιεί τον αποδέκτη της βίας... Edited January 24, 2011 by Minerva Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aqua Marine Posted January 24, 2011 Report Share Posted January 24, 2011 Όπως ξαναείπα, δε νομίζω να υπάρχει κανείς που να είναι με το μέρος του δράστη ή να του δίνει ελαφρυντικό –όπως λες- εκτός από τους ψυχικά άρρωστους. Το αν είσαι ανυποψίαστος, αυτό δε σημαίνει ότι ενοχοποιείσαι για μια βίαιη επίθεση που μπορεί να δεχτείς. Είσαι ανυποψίαστος. Από τη στιγμή όμως που ζεις σε ένα περιβάλλον που δείχνει να γίνεται όλο και πιο βίαιο, και έχεις τη δυνατότητα ν’ αποφύγεις έστω και λίγες δύσκολες καταστάσεις (σωματικές επιθέσεις στην προκειμένη) από αυτές που ίσως σου τύχουν, θα το κάνεις ή απλά θ’ αφεθείς στην καλή σου τύχη; Αν αφεθείς στην καλή σου τύχη, ο.κ. Αν όμως μπεις στη διαδικασία να «διαβάζεις» τις καταστάσεις & ν’ ακούς το βαθύτερο εαυτό, τότε αρχίζεις να μετέχεις στην τύχη σου. Και συμμετοχή στην τύχη σου σημαίνει μερίδιο ευθύνης. Μπορεί να είναι πολύ μικρό το μερίδιο αυτό (-εξαρτάται), αλλά μερίδιο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Grey Posted January 25, 2011 Report Share Posted January 25, 2011 (edited) Πολλές φορές τα θύματα βίας σκέφτονται ότι φταίνε τα ίδια και χρειάζεται προσπάθεια για να πειστούν για το αντίθετο και να καταγγείλουν το δράστη. Για αυτό και δε μπορώ να δεχτώ την άποψη του άκουα. Εδώ προσπαθούμε να πείσουμε το θύμα να καταγγείλει.... Αν καθόμαστε και λέμε τέτοια πράγματα τότε αλίμονό μας... Edited January 25, 2011 by Grey Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δανάη Posted January 25, 2011 Report Share Posted January 25, 2011 Aqua Marine, στο θέμα της πρόληψης θα συμφωνήσω μαζί σου. Μπορείς να προσέχεις κάποια πράγματα και να "μικρύνεις" τις πιθανότητες να σου συμβεί κάτι, όμως δυστυχώς μεγάλο ποσοστό των βιασμών δεν έχει να κάνει με το πόσο προσεκτικός είσαι. Συμβαίνουν σε οικογενειακό περιβάλλον ή σε ώρες που εσύ πιστεύεις ότι δεν κινδυνεύεις, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία (τα οποία μπορείτε να ψάξετε εδώ, εδώ και όσο ψάχνετε θα βρίσκετε). Δε θέλω όμως να επιμείνω στο θέμα του γυναικείου βιασμού, αλλά σε αυτό που ήθελε να επικεντρωθεί ο Ιχώρ. Αν οι πληροφορίες για τους βιασμούς γυναικών, δύσκολα φτάνουν τα αυτιά της δικαιοσύνης, σκεφτείτε τι γίνεται με τους βιασμούς ανδρών. Πραγματικά πιστεύω ότι τα στοιχεία για τους δεύτερους απέχουν αρκετά από την αλήθεια και πιστεύω ότι προέρχονται κυρίως από μέρη, όπως είναι οι φυλακές, που είναι (σε ένα πολύ μικρό βαθμό δυστυχώς) ελεγχόμενα. Επίσης, φαίνεται ότι το μεγαλύτερο ποσοστό τέτοιων βιασμών συμβαίνουν μεταξύ ανδρών και σπανίως από γυναίκες σε άνδρες (μια καλή πηγή). Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι γενικότερα είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι σε όλες τις περιπτώσεις ο βιασμός είναι μία και μοναδική πράξη χωρίς ελαφρυντικά. Και λέγοντας μία και μοναδική πράξη εννοώ ότι όποια μορφή κι αν έχει, πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο. Παρεμπιπτόντως, μήπως διάβασε κανείς το Mr. Torso του Edward Lee που ανέφερε ο Ιχώρ στην αρχή; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Minerva Posted January 25, 2011 Report Share Posted January 25, 2011 Πολλές φορές τα θύματα βίας σκέφτονται ότι φταίνε τα ίδια και χρειάζεται προσπάθεια για να πειστούν για το αντίθετο και να καταγγείλουν το δράστη. Για αυτό και δε μπορώ να δεχτώ την άποψη του άκουα. Εδώ προσπαθούμε να πείσουμε το θύμα να καταγγείλει.... Αν καθόμαστε και λέμε τέτοια πράγματα τότε αλίμονό μας... Είναι ακριβώς έτσι. Έχει παρατηρηθεί από ψυχολόγους ότι τα θύματα βιασμών εσωτερικεύουν ενοχοποίηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aqua Marine Posted January 25, 2011 Report Share Posted January 25, 2011 Απ' ότι φαίνεται μάλλον απέτυχα να κάνω κατανοητή την τοποθέτησή μου, τουλάχιστο στο εύρος που θα ήθελα & όχι στο μίνιμουμ δυνατό. Grey δεν μ' ενδιαφέρει να σε πείσω ούτε να δεχτείς την άποψή μου. Άλλο το να κατανοήσεις σε σωστή βάση μια διαφορετική τοποθέτηση & άλλο να την δεχτείς. Και εδώ οι διαφορές είναι μικρές αλλά υπαρκτές! Δανάη δεν ισχυρίστηκα ότι όλες οι περιπτώσεις είναι ίδιες ή ότι μπορείς να γίνεις σούπερμαν & να προλαμβάνεις τα πάντα. Μιας και ανέφερες όμως ότι πολλές περιπτώσεις βιασμών γίνονται από συγγενικά άτομα μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, υπάρχει μια διαφαινόμενη απορία εδώ. Υπάρχει μέρος που μπορεί κάποιος να νιώσει πραγματική ασφάλεια; Ή αντίστροφα, σε ποιο βαθμό μπορούμε να εφησυχάζουμε στο κοντινό μας περιβάλλον; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δανάη Posted January 25, 2011 Report Share Posted January 25, 2011 Απ' ότι φαίνεται μάλλον απέτυχα να κάνω κατανοητή την τοποθέτησή μου, τουλάχιστο στο εύρος που θα ήθελα & όχι στο μίνιμουμ δυνατό. Grey δεν μ' ενδιαφέρει να σε πείσω ούτε να δεχτείς την άποψή μου. Άλλο το να κατανοήσεις σε σωστή βάση μια διαφορετική τοποθέτηση & άλλο να την δεχτείς. Και εδώ οι διαφορές είναι μικρές αλλά υπαρκτές! Δανάη δεν ισχυρίστηκα ότι όλες οι περιπτώσεις είναι ίδιες ή ότι μπορείς να γίνεις σούπερμαν & να προλαμβάνεις τα πάντα. Μιας και ανέφερες όμως ότι πολλές περιπτώσεις βιασμών γίνονται από συγγενικά άτομα μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, υπάρχει μια διαφαινόμενη απορία εδώ. Υπάρχει μέρος που μπορεί κάποιος να νιώσει πραγματική ασφάλεια; Ή αντίστροφα, σε ποιο βαθμό μπορούμε να εφησυχάζουμε στο κοντινό μας περιβάλλον; Αν θες να ζήσεις τη ζωή σου μέσα στο φόβο, τότε όχι δεν υπάρχει. Αν θες να ζήσεις έχοντας έναν μίνιμουμ ρίσκο πάντοτε, τότε μπορείς. Και στην τελική, το σπίτι μας είναι το περιβάλλον το οποίο θεωρούμε δικό μας. Είναι ένα μέρος το οποίο μας προσφέρει αυτή τη φαινομενική ασφάλεια. Εγώ σε κατάλαβα, αλλά αυτό που προσπαθώ να σου δείξω είναι ότι η πρόληψη έχει νόημα μέχρι ένα όριο. Αν θες να ζήσεις τη ζωή σου, πρέπει να είσαι λίγο ξέγνοιαστος. Και όταν πολλοί βιασμοί συμβαίνουν στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον σου, τότε πρέπει να έχεις κάποια χαρίσματα παραπάνω για να διαπιστώσεις και να αποδείξεις τις προθέσεις κάποιου συγγενή! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Grey Posted January 25, 2011 Report Share Posted January 25, 2011 (edited) Απ' ότι φαίνεται μάλλον απέτυχα να κάνω κατανοητή την τοποθέτησή μου, τουλάχιστο στο εύρος που θα ήθελα & όχι στο μίνιμουμ δυνατό. Grey δεν μ' ενδιαφέρει να σε πείσω ούτε να δεχτείς την άποψή μου. Άλλο το να κατανοήσεις σε σωστή βάση μια διαφορετική τοποθέτηση & άλλο να την δεχτείς. Και εδώ οι διαφορές είναι μικρές αλλά υπαρκτές! Όχι, πώς... Καταλάβαμε, αλλά κάνεις λάθος. Παρακάτω θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί. Δανάη δεν ισχυρίστηκα ότι όλες οι περιπτώσεις είναι ίδιες ή ότι μπορείς να γίνεις σούπερμαν & να προλαμβάνεις τα πάντα. Αυτό περίπου έλεγες. Δέκα φορές μικρότερη πιθανότητα, μπορούσε να το καταλάβει κλπ... Κάποιος που βιάζει γυναίκες δε δίνει την παραμικρή σημασία στο πως περπατάει το θύμα. Καμιά φορά επιλέγει επίτηδες θύμα που δε δείχνει να φοβάται για να "δώσει ένα μάθημα στη σκύλα"... Ένας βιαστής δε χρησιμοποιεί τη λέξη "γυναίκα" αλλά διάφορα "κοσμητικά", που λίγο πολύ τα 'χουμε ακούσει... Όπως σου είπε και η Μινέρβα η αντίσταση μπορεί να στείλει το θύμα στο νοσοκομείο. Δεν υπάρχει τρόπος πρόληψης από το θύμα. Ούτε φταίει σε κάτι το θύμα... Η μόνη αποτελεσματική πρόληψη είναι σε πρώτη φάση, να καταστήσει η κοινωνία σαφές ότι δε θα ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές. Να ξέρει ο κάθε μαντράχαλος ότι όσα λεπτά της ώρας θα το φχαριστηθεί, τόσα και περισσότερα χρόνια φυλακή θα πάει... Και ότι αποκλείεται να τη γλιτώσει. Επίσης, επαρκής αστυνόμευση. Σε δεύτερη φάση, να εντοπίζονται έγκαιρα και να αντιμετωπίζονται οι περιπτώσεις ψυχολογικών προβλημάτων που οδηγούν κάποιον στο να γίνει βιαστής. Και εδώ μπαίνει και το θέμα των ελαφρυντικών: μειωμένος καταλογισμός κλπ. Σε τρίτη φάση πρέπει να υπάρξει σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών σε θέματα σεξ και συμπεριφοράς. Aqua Marine, στο θέμα της πρόληψης θα συμφωνήσω μαζί σου. Μπορείς να προσέχεις κάποια πράγματα και να "μικρύνεις" τις πιθανότητες να σου συμβεί κάτι, όμως δυστυχώς μεγάλο ποσοστό των βιασμών δεν έχει να κάνει με το πόσο προσεκτικός είσαι. Συμβαίνουν σε οικογενειακό περιβάλλον ή σε ώρες που εσύ πιστεύεις ότι δεν κινδυνεύεις, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία (τα οποία μπορείτε να ψάξετε εδώ, εδώ και όσο ψάχνετε θα βρίσκετε). Μιας και ανέφερες όμως ότι πολλές περιπτώσεις βιασμών γίνονται από συγγενικά άτομα μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, υπάρχει μια διαφαινόμενη απορία εδώ. Υπάρχει μέρος που μπορεί κάποιος να νιώσει πραγματική ασφάλεια; Ή αντίστροφα, σε ποιο βαθμό μπορούμε να εφησυχάζουμε στο κοντινό μας περιβάλλον; Για τους βιασμούς μέσα στο σπίτι παίζει μεγάλο ρολο ο παράγοντας οικονομική εξάρτηση. Π.χ. κάποιος που έχει τα λεφτά εκτός απο τη γυναίκα του μπορεί (λέμε τώρα) να θέλει και την αδερφή της και η αδερφή δε γουστάρει. Πώς θα πάει κάποια από τις δύο να καταγγείλει όταν τις συντηρεί και τις δύο αυτός; Υπάρχουν και πιο εξοργιστικές περιπτώσεις που κάποιος βιάζει την πρόγονή του. Ούτε η μάνα, ούτε η κόρη μπορούν να το καταγγείλουν γιατί αυτός τις συντηρεί. Δε θέλω όμως να επιμείνω στο θέμα του γυναικείου βιασμού, αλλά σε αυτό που ήθελε να επικεντρωθεί ο Ιχώρ. Αν οι πληροφορίες για τους βιασμούς γυναικών, δύσκολα φτάνουν τα αυτιά της δικαιοσύνης, σκεφτείτε τι γίνεται με τους βιασμούς ανδρών. Πραγματικά πιστεύω ότι τα στοιχεία για τους δεύτερους απέχουν αρκετά από την αλήθεια και πιστεύω ότι προέρχονται κυρίως από μέρη, όπως είναι οι φυλακές, που είναι (σε ένα πολύ μικρό βαθμό δυστυχώς) ελεγχόμενα. Επίσης, φαίνεται ότι το μεγαλύτερο ποσοστό τέτοιων βιασμών συμβαίνουν μεταξύ ανδρών και σπανίως από γυναίκες σε άνδρες (μια καλή πηγή). Με τίποτα δεν πάει ο άλλος στην αστυνομία να πει ότι βιάστηκε. Καθαρίζει μόνος ή το ξεχνάει, εκτός και είναι νεαρός και το συζητήσει με γονιό ή αδερφό και πειστεί να κάνει μήνυση. Αν είναι από γυναίκα το ξεχνάει. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι γενικότερα είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι σε όλες τις περιπτώσεις ο βιασμός είναι μία και μοναδική πράξη χωρίς ελαφρυντικά. Και λέγοντας μία και μοναδική πράξη εννοώ ότι όποια μορφή κι αν έχει, πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο. Δεν υπάρχει εγκληματική πράξη στην οποία να μην αναγνωρίζονται ελαφρυντικά. Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες... Edited January 25, 2011 by Grey Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δανάη Posted January 25, 2011 Report Share Posted January 25, 2011 Δεν υπάρχει εγκληματική πράξη στην οποία να μην αναγνωρίζονται ελαφρυντικά. Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες... Δεν μπορείς να το πεις αυτό έτσι γενικά για όλα τα εγκλήματα. Δεν είναι τραπεζική απάτη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Grey Posted January 25, 2011 Report Share Posted January 25, 2011 Δεν μπορείς να το πεις αυτό έτσι γενικά για όλα τα εγκλήματα. Δεν είναι τραπεζική απάτη. Ακόμα και σε φόνο προβλέπονται ελαφρυντικά.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δανάη Posted January 25, 2011 Report Share Posted January 25, 2011 ναι, αν γίνει κατά λάθος ή σε κατάσταση συναισθηματικής φόρτισης... Αλλά φοβάμαι ότι ο βιασμός είναι κάτι πολύ πιο βαθύ για να έχει ελαφρυντικά. Και επίσης, το να βιάσεις έναν άνθρωπο σημαίνει ότι από ένα σημείο και μετά ενεργείς αρκετά συνειδητά. Δεν μπορείς να τον βιάσεις κατά λάθος. Ίσως σε πολύ πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις (που δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι συγκεκριμένο και το βάζω για να μην είμαι απόλυτη) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
musa Posted January 25, 2011 Report Share Posted January 25, 2011 Επειδή παρατηρώ μια διαφωνία γύρω από το θέμα των ελαφρυντικών -του κατά πόσο πρέπει να υπάρχουν και αν δικαιολογούνται πράγματι από τα πραγματικά περιστατικά-,θα ήθελα να πω τα εξής: Είναι αλήθεια,ότι δεν υπάρχει εγκληματική πράξη χωρίς ελαφρυντικά (όπως προείπε ο Grey). Αυτή είναι ρύθμιση απόλυτα εναρμονισμένη με το περί δικαίου αίσθημα (και δεν είναι μόνο η προσωπική μου γνώμη τέτοια,αυτή είναι και η επικρατούσα άποψη στο χώρο της δικαιοσύνης). Είναι πραγματικά αδύνατον,ακόμα και για τον πιο έξυπνο και διορατικό νομικό ή πολιτικό,να μπορέσει να προβλέψει όλες τις πιθανές περιπτώσεις δραστών και θυμάτων,όλους τους δυνατούς τρόπους τέλεσης ενός εγκλήματος,και όλες τις ενδεχόμενες συνθήκες κάτω από τις οποίες θα γίνει ένα έγκλημα ή που μπορεί να προκύψουν στη συνέχεια. Γι' αυτό είναι απαραίτητο να αφήνουμε ένα ''παραθυράκι'' ανοιχτό (ελπίζω να μην παρεξηγηθώ με τη χρησιμοποίηση της συγκεκριμένης λέξης),ώστε να χωρέσουν οι περιπτώσεις που δε μπόρεσαν να προβλεφθούν. Είναι το λιγότερο που μπορεί να γίνει,εφόσον οι νόμοι είναι -αναγκαστικά!- ελλειπείς ως προς το βαθμό που δεν προβλέπουν κάθε δυνατό ενδεχόμενο. Η χρόνια πρακτική και μελέτη έχει βοηθήσει πολύ να διευρυνθεί το σκεπτικό μας και έτσι να εξειδικευτούν περισσότερο οι νόμοι,να καλυφθούν κι άλλες περιπτώσεις και να εξυπηρετηθούν ολοένα και περισσότερες ανάγκες (αυτό μπορεί να το δει κανείς με μια σύγκριση ενός παλιότερου νόμου με ένα νεότερο),αλλά και πάλι η ζωή μας φέρνει συνέχεια αντιμέτωπους με νέα περιστατικά και δεδομένα... Για να μη μακρηγορώ και σας κουράζω,λέω εν κατακλείδι ότι ναι,μπορείς να βιάσεις κατά λάθος,όπως μπορείς και να σκοτώσεις κατά λάθος. Το ότι η πρώτη πράξη διαρκεί περισσότερο χρόνο δεν έχει συνήθως σημασία,γιατί ένας που δεν αντιλαμβάνεται το άδικο της πράξης του τη στιγμή έναρξης του βιασμού,πιθανότατα δε θα το αντιλαμβάνεται και ύστερα από 10 λεπτά που τον ολοκληρώνει. Μπορεί επίσης να είναι μεθυσμένος ή παράφρων,οπότε βρίσκεται σε κατάσταση που αδυνατεί να συνειδητοποιήσει τη σημασία της πράξης. Μην ξεχνάμε και τους λόγους άρσης του αδίκου (άμυνα και κατάσταση ανάγκης),που μπορεί μεν να φαίνονται απίθανο να τις συναντήσουμε,έχω όμως στο νου μου παραδείγματα όπου θα μπορούσαν να ισχύσουν... Υπάρχει ακόμα η πλάνη,η υπαναχώρηση,η απόπειρα κτλ... Δεν προσπαθώ προς Θεού να δικαιολογήσω μια πράξη βιασμού,λέω απλά ότι είναι πολύ λεπτές οι ισορροπίες και τα όρια και απαιτεί πολλή προσοχή και μεγάλη εμπειρία στο χώρο,τόσο η κρίση περί του άδικου χαρακτήρα της πράξης,όσο και η ενοχοποίηση του κατηγορουμένου και η επιμέτρηση της ποινής,γιατί τα σφάλματα στον τομέα της ποινικής δικαιοσύνης κοστίζουν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δανάη Posted January 25, 2011 Report Share Posted January 25, 2011 Ναι, και γι' αυτό άφησα κι εγώ ένα μικρό παραθυράκι. Αλλά πραγματικά από όσα έχω διαβάσει, θεωρώ ότι τα παραθυράκια για τους βιασμούς είναι κλειδαρότρυπες το πολύ. Και αυτό γιατί τα ποσοστά αυτό δείχνουν. Σε αντιστοίχιση, οι περιπτώσεις φόνου όπου μπορεί να γίνει από αμέλεια ή λάθος ή πάνω σε συναισθηματική φόρτιση είναι πολύ περισσότερες σε ποσοστό. Τέλος πάντων...επειδή το χάνουμε πάλι το θέμα. Το γεγονός είναι ότι όταν σκεφτόμαστε έναν βιασμό από γυναίκα σε άνδρα, το πρώτο που σκεφτόμαστε δεν είναι ο άνδρας, αλλά το πώς! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Grey Posted January 26, 2011 Report Share Posted January 26, 2011 Έχω ήδη δώσει περίπτωση τέτοια σε προηγούμενο ποστ... και για τα δυο θέματα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aqua Marine Posted January 26, 2011 Report Share Posted January 26, 2011 Αν θες να ζήσεις τη ζωή σου μέσα στο φόβο, τότε όχι δεν υπάρχει. Αν θες να ζήσεις έχοντας έναν μίνιμουμ ρίσκο πάντοτε, τότε μπορείς. Και στην τελική, το σπίτι μας είναι το περιβάλλον το οποίο θεωρούμε δικό μας. Είναι ένα μέρος το οποίο μας προσφέρει αυτή τη φαινομενική ασφάλεια.Εγώ σε κατάλαβα, αλλά αυτό που προσπαθώ να σου δείξω είναι ότι η πρόληψη έχει νόημα μέχρι ένα όριο. Αν θες να ζήσεις τη ζωή σου, πρέπει να είσαι λίγο ξέγνοιαστος. Και όταν πολλοί βιασμοί συμβαίνουν στο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον σου, τότε πρέπει να έχεις κάποια χαρίσματα παραπάνω για να διαπιστώσεις και να αποδείξεις τις προθέσεις κάποιου συγγενή! H τοποθέτησή σου μοιάζει να χαρακτηρίζεται από ένα "ή" διαζευκτικό. Ή επιλέγεις να ζεις μέσα στο φόβο -όπως λες- ή επιλέγεις να ζεις μέσα στο δικό σου χώρο χωρίς φόβο για ν' απολαμβάνεις τη ξεγνοιασιά. Δε κρίνω την τοποθέτησή σου, σεβαστή. Η διαφορά μας όμως εδώ είναι ότι προσπαθώ να σου πω ότι μπορείς κάποιος να βιώσει (αν όχι όλοι, σχεδόν όλοι)ξεγνοιασιά ενώ έχει ταυτόχρονα θέσει σε εγρήγορση ένα τμήμα του εαυτού του που επαγρυπνεί. Η επαγρύπνηση & η εγρήγορση δεν αναιρεί την ξεγνοιασιά που αναφέρεις. Για να μην σου πω μάλιστα ότι η επαγρύπνηση & εγρήγορση είναι σε αρκετές περιπτώσεις πολύ περισσότερο "Ζωή" απ' ότι όταν είσαι ξέγνοιαστος και χαλαρός -αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Για μένα δηλ. δεν υπάρχει ή το ένα ή το άλλο. Μπορώ να είμαι και ξέγνοιαστος και σε εγρήγορση στο μέτρο του δυνατού. Και για να διαπιστώσεις τις ύποπτες προθέσεις κάποιου συγγενή, δε χρειάζεται να έχεις χάρισμα. θέλει εξάσκηση, παρατήρηση & φυσικά αυξημένη συνειδητότητα. Δεν είναι κάτι φοβερό. Τουλάχιστο έτσι εκτιμώ. Επομένως σου λέω με τα παραπάνω ότι δεν με καταλάβατε, ή καλύτερα με καταλάβατε μέσα από το δικό σας πρίσμα. Ο φόβος εκτός από "κακός δαίμονας" που ταλαιπωρεί και απομυζεί του ανθρώπους μπορεί να έχει και μια άλλη όψη. Αυτή του να σε σπρώξει ν' αναδύσεις ένα πολύτιμο δυναμικό. Αν επιλέξεις να τον αποφεύγεις γιατί τρέμεις θα σε κυνηγάει με την πρώτη ευκαιρία & θα έχεις να κάνεις συνέχεια με την μία του όψη. Άν αποφασίσεις όμως να τον αντιμετωπίσεις τότε θα δεις και τα οφέλη. Και αυτά δεν είναι κάτι καινούργιο. Χαρακτηριστικά στοιχεία του μονοπατιού ανάκτησης της βασική σου Δύναμης. Δεν θα συνεχίσω άλλο στο θέμα γιατί κάποια πράγματα γίνονται γραφικά όταν στριφογυρίζω γύρω από ένα και μοναδικό ζήτημα επί χρόνια χωρίς όμως να μπορεί να γίνει αντιληπτή η καρδιά του ζητήματος. Αυτά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.