Οι Γκουρού ο Νέος και ο γέροντας Παϊσιος.

[dimulator]

Οι Γκουρού ο Νέος και ο γέροντας Παϊσιος.

 

Σημείωση:Το ξέρω είναι μεγάλο το κείμενο αλλά αξίζει να συζητηθεί. Θίγει πολλά θέματα.

 

Ύστερα από μια συζήτηση με ένα φίλο θερμό χριστιανό μου έδωσε να διαβάσω το παραπάνω βιβλίο.

 

Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που είχε πνευματικές ανησυχίες και ενώ αρχικά είχε τάση προς τον ανατολικό μυστικισμό, την γιόγκα και διάφορες μορφές της τέχνης ανακάλυψε ύστερα από ταξίδι του στην Ινδία ότι όλα αυτά είναι του διαβόλου και τελικά είχαν δίκιο οι αγιορίτες μοναχοί που του έλεγαν: «Υπάρχει ο χριστός και ο διάβολος, εμείς είμαστε με τον χριστό, αυτοί με ποιον είναι;»

 

Στα νεανικά του χρόνια ο τύπος αυτός σαν φοιτητής είχε κάποιες εμπειρίες με φαινόμενα θορυβοποιών πνευμάτων, υπνωτισμό και μέθοδο mind control (μέθοδος Σίλβα) από τις οποίες όμως όπως τις παρουσιάζει είναι «ύποπτες» και συγκοινωνούντα δοχεία με την «μαγεία και τα δαιμόνια».

 

Στο ταξίδι του στην Ινδία συνάντησε τον γκουρού των γκουρού των Babaji, τον οποίο οι πιστοί του τον λατρεύαν σαν ζώντα θεό για τις υπερφυσικές του ικανότητες.

Το παρουσιάζει σαν ένα ον με ανθρώπινα χαρακτηριστικά αλλά με αφύσικη ψυχή, υπερόπτη, περήφανο, αγενή, ψωνάρα με τον τίτλο του θεού που του αποδίδουν και ανήθικο αφού ασκεί «υποβολές» στους πιστούς του κάνοντας τους υποχείρια του.

Αργότερα δίνει την ερμηνεία ότι μέσα του κατοικούν οι δαίμονες και από αυτούς έχει αυτές τις ικανότητες.

 

Αργότερα πηγαίνει σε ένα άλλο άσραμ, με οπαδούς ενός άλλου γκουρού του Σατυανάντα που δεν πιστεύει στην θεότητα του Babaji και είναι κατά κάποιο τρόπο αντίπαλοι.

Εκεί δεν συναντά τον γκουρού γιατί λείπει σε ταξίδι στην Αυστραλία αλλά μένει μερικές μέρες στο άσραμ.

Οι πιστοί που συναναστρέφεται είναι κυρίως δυτικοί οι οποίοι είναι χαμηλού πνευματικού επιπέδου αλλά με ανησυχίες. Ειδικά ένας εκ αυτών έχει εξαπατηθεί από την Ελληνίδα αντιπρόσωπο του άσραμ και έχει εγκλωβιστεί στην Ινδία χωρίς να του επιτρέπουν να γυρίσει πίσω.

Ο πρόεδρος του άσραμ είναι ένα μικρό αγόρι με ψιονικές ικανότητες που μπαίνει στο μυαλό του πρωταγωνιστή χωρίς την άδεια του για να ανιχνεύσει τις προθέσεις του.

Την ίδια βέβαια ενέργεια έκανε και ο γέροντας Παϊσιος στον πρωταγωνιστή αλλά με την συγκατάθεση του.

Η διαφορά ήταν πως στον Ινδό ένιωθε ένα είδους επίθεσης ενώ από τον Παϊσιο γαλήνη και ψυχική ανάταση.

 

Το προφίλ των δυτικών ψώνιων γκουρού που ζουν στο άσραμ είναι κάτι πρώην προτεστάντες που είναι μακριά από την μυστηριακή ζωή της ορθοδοξίας και που κάνουν χρήση ναρκωτικών.

 

Οι γκουρού ομολογούν πως υπάρχει το «αριστερό μονοπάτι» που κανείς φτάνει πιο γρήγορα στην τελείωση αλλά είναι επικίνδυνο λόγο της απότομης ισχύος του.

Μέσα σε αυτό εντάσσεται η σεξουαλικότητα των γκουρού με την Τάντρα-γιόγκα.

 

Οι πλανόδιοι γιόγκι παρουσιάζονται ανήθικοι, αφού προσπαθούν να επιβληθούν με ψιονικές δυνάμεις στους πιστούς τους και τους θεατές τους.

Επίσης εντάσσονται σε «επίπεδα» δυνάμεως που όμως τις περισσότερες φορές δεν είναι αγαθές αλλά ύπουλες και χρησιμοποιούνται για εντυπωσιασμό.

 

Εντύπωση μου έκανε ότι ο τύπος πριν συναντήσει τον γέροντα Παϊσιο και πριν πάει στην Ινδία, υποτίθεται ότι είχε διαβάσει τους περισσότερους μυστικιστές και λευκούς μάγους αλλά και ψυχολόγους αλλά από την άλλη δείχνει ένα φτωχό επίπεδο κατανόησης.

Ακόμη μου δημιουργήθηκε η υποψία ότι μέρος της ιστορίας είναι πλαστό αφού πολλά ονόματα είναι στα αγγλικά (μάλλον δεν ξέρει να τα τονίσει) ενώ αλλα είναι με τονισμό στα Ελληνικά. (π.χ. Σατυανάντα, Babaji)

 

Ο ήρωας της ιστορίας αναφέρει πώς δαιμονίσθηκε. Σε μια συνάντηση του με τον Babaji, ακούπησε έναν μαθητή του και πέρασε δύναμη από αυτόν στον ήρωα της ιστορίας.

Αμέσως τον κατέβαλε ένα αίσθημα υπεροψίας και υπερηφάνειας. Ένιωθε ότι είχε «την δύναμη», ότι ήταν θεός και μπορούσε να κάνει τα πάντα.

 

Αποφάσισε να ασχοληθεί με την γιόγκα και επέστρεψε στο άσραμ του Σατυανάντα.

Εκεί βίωσε κάποια πνευματικά γεγονότα που τον τρόμαξαν και ζητούσε νοερά την βοήθεια του Παϊσιου.

Όταν δήλωσε ότι θα αποχωρήσει και θα πάει στο άγιο όρος ο γκουρού του άσραμ του έκανε ψυχική επίθεση, αλλά επικαλούμενος τον γέροντα μπόρεσε να σωθεί ψυχικά.

Εκείνες τις μέρες γινόταν σύμφωνα με τους γκουρού του άσραμ ένας ψυχικός-πνευματικός πόλεμος μεταξύ άγιου όρους και ινδικού άσραμ με τελικούς νικητές τους αγιορίτες.

Οι ινδοί γκουρού παρουσιάζονται σαν εγωπαθείς, να μισούν και να προσπαθούν να επιβληθούν με την δύναμη τους στην ψυχή του ήρωα της ιστορίας και ο Παϊσιος ως άνθρωπος γεμάτος αγάπη που υποστηρίζει την ελεύθερη βούληση του ήρωα.

 

Ο πρόεδρος γκουρού του άσραμ τότε ήταν ο Νιραντζανάντα εγγονός του Σιβανάντα.

Ο εγγονός χρησιμοποίησε ψυχικό πόλεμο και εκβιασμό όπως είχε κάνει και ο παππούς του στην γερόντησα Γαβριηλία όταν ήταν στην ινδία.

 

Οι γκουρού σε ερωτήσεις του για τους αγιορίτες λένε ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι αλλά βρίσκονται σε χαμηλό επίπεδο δυνάμεως σε σχέση με αυτούς.

 

Τελικά ο ήρωας της ιστορίας επιστρέφει στο άγιο όρος. Εκεί βιώνει άλλες πνευματικές εμπειρίες πολύ ανώτερες και ευγενέστερες αυτών των γκουρού γεμάτες αγάπη, γαλήνη και ηρεμία ψυχής.

Εκεί συνειδητοποιεί ότι οι γκουρού είναι μάγοι που χρησιμοποιούν δαιμόνια σε σχέση με τους αγιορίτες που έχουν την χάρη του θεού όπως ο Παϊσιος.

 

Στην συνέχεια περιγράφονται κάποια θαύματα ανθρώπων που είχαν ιατρικά προβλήματα και θεραπεύτηκαν από άγιους και μοναχούς και τονίζεται ο κίνδυνος που εκτέθηκε ο ήρωας στην ινδία από τον διάβολο.

 

Μια αντίφαση που εντόπισα είναι η εξής:

Ο ήρωας της ιστορίας γνωρίζει κάποιον τρελό που πιστεύει βαθιά στον χριστιανισμό και είναι όπως λένε οι χριστιανοί ο πιο δύσκολος δρόμος, ακόμα πιο δύσκολος και από τους ασκητές, αφού ο άνθρωπος παραδίδεται πλήρως στο πνεύμα του θεού φαίνεται να χάνει τα λογικά του αλλά κατά βάθος θεολογεί κρυφίως, είναι ο «σαλός του θεού».

Μια παρόμοια κατάσταση περιγράφει για κάποιον ινδό που ο Babaji τον έκανε να χάσει τα λογικά του γιατί «ήταν αντίσταση στο πνεύμα του θεού» αλλά για αυτό το περιστατικό μιλάει με απέχθεια αφού τονίζει πως στην ορθοδοξία γίνεται έλλαμψη του νου και δεν υπάρχουν τρελοί.

 

Το βιβλίο συνεχίζει με τα κλασικά θέματα του χριστιανισμού, όπως τα μυστήρια την πίστη στον ιησού κτλ.

 

Εστιάζεται σε μια σύγκριση ινδουισμού και χριστιανισμού.

Συγκρίνει π.χ. την προσευχή και το μάντρα.

Το μάντρα λέει είναι μια «μηχανιστική» μέθοδος αυθυποβολής και δεν περιέχει καμία πνευματικότητα ενώ η προσευχή έχει στα δύο της άκρα τον Θεό και τον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος ζητάει και ο Θεός πραγματώνει.

 

Αναλύει τον θεσμό των καστών που επέβαλαν οι βραχμάνοι με σκοπό να διοικήσουν την χώρα θεοκρατικά και απολυταρχικά. Το κάρμα, λέει, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δήθεν θεόπνευστη ερμηνεία του συστήματος των καστών.

Οι βραχμάνοι με νόμους απαγορεύουν την κοινωνική άνοδο από κάστα σε κάστα π.χ. απαγορεύουν τον γάμο μεταξύ ατόμων διαφορετικών καστών κτλ.

Άρα το κάρμα απεικονίζει την αντίληψη των βραχμάνων του κοινωνικού συστήματος στο θείο. Ή αλλιώς κατά τους βραχμάνους οι κάστες προέρχονται από τους θεούς άρα είναι θείος νόμος. Μια αντίληψη θεοκρατική και απολυταρχική.

 

Στην συνέχεια κατακρίνει διάφορους γκουρού όπως τον Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι που μέσω «μάρκετινγκ» μέσω περιοδικών της Αμερικής όπως οι Times προσπαθεί να πείσει ότι μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε ανώτερα πνευματικά μονοπάτια και να απαλλάξει την ανθρωπότητα από την δυστυχία. Αν μπορεί να κάνει τέτοια πράγματα γιατί η Ινδία είναι σε τέτοια χάλια, λέει ο ήρωας της ιστορίας;

Θέλει να εφαρμόσει το σύστημα των καστών παγκοσμίως και να καταντήσει στα ίδια χάλια τον κόσμο με την φτωχή ινδία;

 

Ακόμα ένα παράδειγμα απάτης από γκουρού είναι ο διάσημος γκουρού Ραζνίς που ξεκίνησε φτωχός, από την ινδία και εκμεταλλεύτηκε τους οπαδούς του οικονομικά και ζούσε μέσα στην χλιδή με τα ιδιωτικά του αεροπλάνα και τις Ρολς Ρόυς ενώ οι οπαδοί του στην εξαθλίωση.

Ο Ραζνίς ήταν λάτρης του «αριστερού» μονοπατιού. Διοργάνωνε ομαδικά όργια, είχε ομοφυλοφιλικές τάσεις και χορηγούσε ναρκωτικά στο άσραμ του.

Όταν ρώτησαν έναν πιο «σοβαρό» γκουρού τον Σατυανάντα να πει την άποψη του για τον Ραζνίς τον υποστήριξε ονομάζοντας τον «φωτισμένο» και ότι και αυτός γνώριζε το αριστερό μονοπάτι αλλά δεν το διατυμπάνιζε αλλά το κρατούσε για τους πιο μυημένους.

 

Στην συνέχεια γίνεται μια ιστορική αναδρομή στα θέματα, δουλεία, γυναίκα, ιδιοκτησία.

Λέγεται ότι οι κάστες φτιάχνουν δούλους, οι βραχμάνες υποβιβάζουν τις γυναίκες, στην αρχαιότητα δεν τις αφήνανε να ακουμπάν τα ιερά βιβλία βέδες και τις απαγόρευαν κάθε πνευματικότητα.

Το κάρμα είναι υπεύθυνο για την κατάσταση ενός π.χ. φτωχού και για αυτό οι ινδοί δεν δίνουν ελεημοσύνη γιατί αυτή η κατάσταση ορίσθηκε από τον θεό κτλ

 

Σε αντιδιαστολή σε αυτά τα ζητήματα (ιδιοκτησία, γυναίκα, δουλεία) με τον χριστιανισμό.

 

Σημείωση, δικιά μου άποψη: Εδώ ο συγγραφέας εμφανίζει ένα μέρος της ιστορίας του χριστιανισμού.

Ο Αβραάμ είχε δούλους, η γυναίκα στον ιουδαϊσμό είναι υποβαθμισμένη ακόμα και στους πρώτους αιώνες μ.Χ. , η αναγνώριση της παναγίας ως ιερό πρόσωπο έγινε με πολλούς αγώνες και διαφωνίες, οι λεγόμενες αγάπες ήταν για τους φτωχούς χριστιανούς μέσα στις Πράξεις φαίνεται η φιλαργυρία του Παύλου που σκοτώνει τον Ανανία γιατί δεν του παρέδωσε ολόκληρο το ποσό από το πουλημένο του χωράφι. Βέβαια ο θάνατος εμφανίζεται να προέρχεται από? που αλλού από τον Θεό. Μια λεκτική τακτική που συναντιέται σε όλες τις αποτρόπαιες πράξεις των Ιουδαίων όταν θέλανε να σκοτώσουν κτλ.

π.χ. Ο Θεός κάνει εκδίκηση στους Θεούς των Εθνών, Άγγελος Κυρίου καταστρέφει τα Σόδομα κτλ. Πίσω από αυτές τις εκφράσεις πάντα κρύβονταν οι άνθρωποι?Ιουδαίοι!

 

Παρακάτω απομυθοποιείται η διαφήμιση Γιόγκα = ομορφιά = υγεία.

Οι στάσεις τις γιόγκα, λέει, πιέζουν διάφορους αδένες που εκκρίνουν ορμόνες.

Η αφύσικη λειτουργία του σώματος σε αυτήν την κατάσταση δίδει την ψευδαίσθηση ότι κάτι «πνευματικό» γίνεται και ότι ο άνθρωπος αποκτά δυνάμεις.

Τελικά η αφύσικη λειτουργία του σώματος οδηγεί σε διάφορα προβλήματα υγείας όπως αρχικά πόνοι στην μέση, γόνατα και τελικά τρέλα και καρκίνο.

Άρα γιόγκα = αρρώστιες = τρέλα = καρκίνος.

 

Η δικιά μου γνώμη:

Βέβαια και στον χριστιανικό μοναχισμό από την έντονη πνευματική ζωή (προσευχές καρδίας και συντριβής, υμνωδίες, πνευματικά βιώματα και από την έντονη επιθυμία πραγμάτωσης της προσευχής) ξεπηδά αντίστοιχα ένα είδους «τρέλας» στους ασκητές οι λογισμοί. Αυτό βέβαια στον χριστιανισμό αποδίδεται στους δαίμονες και στον διάβολο.

 

Στην συνέχεια γίνεται μια σύγκριση της μεθόδου Σίλβα (mind control) και τις ασκήσεις διαλογισμού που παραδίδονται από τις μοναχές Σουάμι στα διάφορα άσραμ στην Ελλάδα και στην Ινδία.

Τονίζεται ότι όλες οι τεχνικές βασίζονται την φαντασία και στην λειτουργία του νου σε αυτή την κατάσταση. Επομένως είναι ένα είδος αυθυποβολής.

Σε αντίθεση με τον ορθόδοξο ασκητισμό που καταπολεμά τις διάφορες φαντασιώσεις ? λογισμούς που ξεπηδάν στο μυαλό του ασκητή μοναχού.

Η φαντασία και ο οραματισμός σύμφωνα με τους πατέρες της εκκλησίας είναι η γέφυρα των δαιμόνων προς την ψυχή του ανθρώπου.

 

Η δικιά μου γνώμη είναι πως όλες οι θρησκείες ακόμα και η ορθοδοξία βασίζονται στον μύθο την φαντασία και το υπερβατικό. Ειδικά ο χριστιανισμός μπλέκει ιστορία, πρόσωπα ιστορικά με μύθο για να γίνει όσο πιο πιστικό το θέατρο που πρέπει να ακολουθήσει ο νους για να εκδηλώσει τις κρυμμένες του ικανότητες.

Η πίστη σε θεό είναι η πιο σημαντική και έντονη αυθυποβολή που πρέπει να έχει ο άνθρωπος για να πραγματώσει το πνευματικό φαινόμενο μέσω της επιθυμίας του.

Έτσι οι ασκητές μοναχοί έχουν από την αρχή της ζωής τους σαν χριστιανοί αυθυποβληθεί στις ιδέες της παντοδυναμίας τη αγίας τριάδος, του θεού, του ιησού κτλ. Και όταν προσεύχονται λειτουργούν υποσυνείδητα κάτω από αυτήν την αυθυποβολή της πίστεως τους. Είναι με άλλα λόγια η πιο έντεχνη και πιστευτή αυθυποβολή ανάμεσα στις ιστορίες όλων των θρησκειών. Ο ασκητής μοναχός με την επιμονή του να «βγάζει» κομποσχίνια πιστεύει ότι αυτό που παρακαλάει δύναται να γίνει πραγματικότητα από, όχι το ίδιο, αλλά τον θεό. Η επανάληψη της προσευχής δηλώνει την τάση για αυθυποβολή και σε συνδυασμό με την έντονη επιθυμία την πραγμάτωση του μεταφυσικού φαινομένου.

 

Τέλος παρουσιάζονται διάφορες φωτογραφίες από ομαδικές αυτοκτονίες, στην Γουιάντα από παρότρυνση του παρανοϊκού γκουρού Τζιμ Τζόουνς και η περίπτωση του Ιάπωνα γκουρού Σόκο Ασαχάρα που για να επισπεύσει την συντέλεια του κόσμου απελευθέρωσε δηλητηριώδες αέριο στο μετρό.

Ακόμα μια φώτο του Δαλάι Λάμα χέρι χέρι με τον Σόκο, με το σχόλιο «ο Θιβετινός γκουρού άραγε δεν είδε την αύρα του Σόκο ή είναι των ίδιων ιδεοογιών;»

 

Έτσι ο ήρωας της ιστορίας από εκεί που ήταν ανάμεσα σε δύο κόσμους, τον ινδουισμό και τον χριστιανισμό επέλεξε τον δεύτερο γράφοντας αυτό το βιβλίο για να προειδοποιήσει τους αδελφούς χριστιανούς του να μην «μπλεχτούν» με όλα αυτά της νέας εποχής.

 

Ποια τα σχόλια σας;

[Τράγου Κέρατο]

Κοίτα, από τη δομή που παρουσιάζεις φαίνεται ένα καθαρά προπαγανδιστικό κείμενο το οποίο επιτίθεται στοχευμένα στον «αντίπαλο», ταυτίζοντας πράγματα που δε θα έπρεπε να ταυτίζει. Θα μπορούσα να γράψω πιο συγκεκριμένα, αλλά νομίζω πως οι περισσότεροι μπορούν να το καταλάβουν. Από την άλλη, από την αρχή έχει λάβει θέση και σίγουρα μόνο αντικειμενικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού, όχι μόνο η κριτική ασκείται μόνο προς τη μία κατεύθυνση, αλλά επιπλέον, τα ίδια πράγματα όταν τα κάνουμε «εμείς» είναι «καλά», όταν τα κάνουν «οι άλλοι» είναι «κακά».

 

Δεν το αποκλείω να είναι «εμπνευσμένο» από πραγματική ιστορία. Έχω ακούσει κι εγώ ιστορίες ανθρώπων που πήγαν στις Ινδίες κι απογοητεύτηκαν κι ένοιωσαν κι εξαπατημένοι. Δεν κατέληξαν όμως στον Παΐσιο. Αλλά στην ιστορία αυτού του ανθρώπου που κατέληξε στο Άγιο Όρος μέσω Ινδιών, το μόνο που έχω να πω είναι πως μου φαίνεται μεγάλη σπατάλη να κάνει όλη αυτή τη διαδρομή για να καταλήξει αυτό που πάντα ήταν.

 

Άλλωστε, όπως λένε και οι Moody Blues: «ό,τι θες πραγματικά να γίνεις, αυτό θα γίνεις τελικά».

[dimulator]

Στην αρχή είχε αμφιβολίες και τάση προς την τέχνη όπως λέει γι αυτό ασχολήθηκε με μέθοδο Σίλβα κτλ, γι αυτό πήγε στο Άγιο όρος και στην Ινδία.

 

Αρχικά δεν είχε πάρει θέση απλά έτρεφε μια συμπάθεια και προς τα δύο.

[Τράγου Κέρατο]

Αρχικά δεν είχε πάρει θέση απλά έτρεφε μια συμπάθεια και προς τα δύο.

 

Έτσι υποστήριζε, έτσι ήθελε να πιστεύει. Στην πραγματικότητα, μέσα του είχε πάρει ήδη θέση κι απλώς κορόιδευε τον εαυτό του. Εγώ έτσι το βλέπω.

 

Μου κάνει βλέπεις εντύπωση το «ενδιαφέρον για την Τέχνη» από τη μια κι από την άλλη η ευκολία με την οποία εσωτερίκευσε αυτό που του είπαν «εμείς είμαστε με το Χριστό, άρα οι άλλοι είναι με το Διάολο». Και μιλάω από προσωπική πείρα, μια κι έχω ακούσει και προσωπικά την ίδια κατηγορία. Αλλά, διάολε! , πώς να πιστέψεις πως η Παγιατάκη (φερ' ειπείν) είναι σατανίστρια;

[Aiolos]

Φαινεται αρκετα "σπρωγμενο" και ψιλοτυπικο.Μια δυσκολη πνευματικη αναζητηση που ομως ειχε αισιο τελος καθως βρεθηκε η μια αληθεια.Απο την διατυπωση επισης φαινεται λες και ηδη ειχε παρει θεση οπως λεει ο τραγου κερατα.Στη καλυτερη μου φαινεται οπως λεμε βασισμενο σε αληθινη ιστορια δηλαδη κραταμε τον πυρηνα και τα αλλα οπως μας συμφερει

[Anor]

Δεν θα πάρω θέση καθώς είναι ενα εντελώς υποκειμενικό κείμενο γραμμένο με σαφώς προπαγανδιστικό τρόπο.

 

Εκείνο όμως που θα πώ είναι πως όσον αφορά τον Παϊσιο. Ο γέροντας λοιπόν έχει αρκετές ιστορίες σε διάφορα επίπεδα σχέσεων με τους επισκέπτες στο Αγ.Όρος και οχι απαραίτητα σε επαγωγή με την δύναμη του "Ψιονισμού" όπως αναφέρει ο συγγραφέας του άρθρου.

Έχω μαρτυρία φίλου που γλύτωσε τον θάνατο , ενώ πήγαινε "σφαίρα" με την μηχανή στο ύψος της Κατερίνης σε ανοιχτό δρόμο (χωρίς ομίχλη) το βράδυ. Με καμιά 200αρα ενώ ανέβαινε στην Θεσσαλονίκη και ξαφνικά βλέπει τον Γέροντα μπροστά του με τα χέρια τεντωμένα σαν να κάνει σήμα να σταματήσει. 100 μέτρα πιο πέρα, ο δρόμος είχε λάδια και τα είδε ενώ είχε φρενάρει στα 40 με αποτέλεσμα να γλυτώσει.

 

Ο φίλος μου, είχε 3 χρόνια να πάει στο Αγ.Όρος μετά τον θάνατο του Γέροντα και σίγουρα δεν τον είχε στο μυαλό του.

 

Αν κάποιος απο εσάς οδηγεί μηχανή θα γνωρίζει οτι το μυαλό του αναβάτη είναι στον δρόμο σε τέτοια χλμ. και σίγουρα δεν θυμάται καταστάσεις για να ξυπνήσει το υποσυνείδητο του.

 

Εν κατακλείδι... ο καθείς πιστεύει οτι νομίζει και σίγουρα απο την στιγμή που έχεις καταλήξει δεν μπορείς να είσαι αντικειμενικός καθώς σε αυτήν ακριβώς την πίστη, χτίζεις και την προσωπικότητα σου. Οπότε θεωρώ άσκοπο να σχολιάσω μια υποκειμενική στάση του συγγραφέα , υπό την δική του οπτική γωνία.

[Fan4fun]

Είναι γύρω στα 9 χρόνια που το έχω διαβάσει. Οσο το θυμάμαι είναι ενδιαφέρον βιβλίο, διαβάζεται εύκολα και ειδικά για τον αναγνώστη που είναι νέος στον χώρο του εσωτερισμού. Αν δεν έχει ψαχτεί ιδιαίτερα μπορεί να αποκτήσει προσηλυτιστικό χαρακτήρα. Χρησιμοποιεί πολύ εύκολα τον τρόμο του ανρθώπου προς το άγνωστο, προ΄βάλοντας διάφορα μεταφυσικά γεγονότα ενώ τελικά προσφέρει ανακούφιση στον αναγνώστη οδηγώντας τον να δεχθεί μόνο την ορδόδοξη χριστιανική θρησκεία και αποτρέποντας οποιαδήποτε άλλη.

 

Πάνω κάτω αυτή την εντύπωση μου εχει αφήσει.

[dimulator]

ακριβώς έτσι είναι φίλε μου φαν4φαν,

 

Οι πνευματικές εμπειρίες των ινδών περιγράφονται τρομακτικές και του γέροντα Παϊσιου γαλήνιες.

Οι μεν δουλεύουν με δαιμόνια και ο δε με το άγιο πνεύμα.

 

Αυτό το στυλ δεν μου άρεσε το τελείως προπαγανδιστικό... μπορώ να πω με στεναχώρησε κάπως.

Όταν τέλειωσα το βιβλίο είχα μια δυσαρέσκεια και για τα δύο.

 

Για το επίπεδο και την ανηθικότητα των ινδών αλλά και για τον προσηλυτισμό των ορθοδόξων... μετά από σκέψη κάπως ισορρόπησα!

Edited September 13, 2007 by dimulator

[dimulator]

Εκείνο όμως που θα πώ είναι πως όσον αφορά τον Παϊσιο. Ο γέροντας λοιπόν έχει αρκετές ιστορίες σε διάφορα επίπεδα σχέσεων με τους επισκέπτες στο Αγ.Όρος και οχι απαραίτητα σε επαγωγή με την δύναμη του "Ψιονισμού" όπως αναφέρει ο συγγραφέας του άρθρου.

 

Αυτό το ανάφερα γιατί και ο ινδός πρόεδρος του άσραμ και ο Παϊσιος έκαναν την ίδια ενέργεια στον ήρωα της ιστορίας.

Με την διαφορά μόνο που ο Παϊσιος ζήτησε την άδεια πρώτα. Αυτό λέει και ο συγγραφέας του βιβλίου.

Από την περιγραφή κατάλαβα ότι ήταν κάτι το ψιονικό, αφού με το μυαλό τους και οι δύο ανιχνεύαν την "ψυχή" του άλλου.

Συγκκριμένα ο γέροντας τον ρώτησε: "Θα με αφήσεις να περπατήσω στην ψυχή σου;"

 

Σαφώς και ο Παίσιος δεν είχε μόνο ψιονικές δυνάμεις όπως περιγράφονται ιστορίες και από άλλα περιστατικά.

 

Αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι είχε και ψιονικές.

[outis]

Έτσι υποστήριζε, έτσι ήθελε να πιστεύει. Στην πραγματικότητα, μέσα του είχε πάρει ήδη θέση κι απλώς κορόιδευε τον εαυτό του. Εγώ έτσι το βλέπω....

Δηλαδή είμαστε εγκλωβισμένοι στο να διαλέξουμε κάτι, ήδη από την αρχή της "αναζήτησης"; Όταν (νιώθουμε πως) είμαστε πιο αμερόληπτοι;

[Aiolos]

Επειδη δεν ξερω ακριβως τον λογο που ο τραγου κερατο το ειπε θα σου πω την δικια μου αποψη.Φαινεται λες και ο νεος της ιστοριας μας ειχε ηδη επιλεξει αυτο που ηθελε.Απλα testαρε και τα αλλα μηπως και υπαρχει κατι καλυτερο που ομως θα τον εντυπωσιαζε.Αρα ηξερε οτι στην χειροτερη ειχε ενα αποκουμπι μια θεωρια που τον καλυπτε και μαλλον εκει ηταν το λαθος του.Σε μια τετοια αναζητηση πρεπει να εχεις το θαρρος και το θρασος να αλλαξεις εαν ετσι το κρινεις και οχι να βολευεσαι.Ετσι τουλαχιστον το βλεπω εγω.Αρα οχι γενικα δεν πιστευω πως ειμαστε εγκλωβισμενοι αλλα σε αυτη την περιπτωση μαλλον

Edited September 13, 2007 by Aiolos

[dimulator]

Αποσπάσματα από το βιβλίο

 

Πηγή: Βιβλίο: "Οι γκουρού, ο νέος και ο γέροντας Παΐσιος"

Υπήρξε κάποιος καιρός που η σκέψη και η κριτική ικανότητα του νου μου είχε «παραλύσει». Κι αυτό συνέβαινε, παρ' όλο που είχα σπουδάσει θετικές επιστήμες και είχα εκπαιδευθεί να σκέφτομαι.

Εξωτικές φιλοσοφίες και ανατολίτες υπεράνθρωποι ασκούσαν μια «μυστηριώδη γοητεία» πάνω μου. Κατάπινα αβασάνιστα και μ' ενθουσιασμό όποια άποψη μου σέρβιραν. Ήταν αυθεντίες!! Κανένας δε σκεφτόταν καν να τους αμφισβητήσει.

Ο πόνος ξύπνησε το μυαλό μου.

Έπαθα πολλά απ' αυτούς. Κινδύνεψα... πόνεσα... φοβήθηκα... και γι' αυτό αναγκάσθηκα ν' αρχίσω... να σκέφτομαι. Έπρεπε να ξεπεράσω κάποια «ψυχολογική υποβολή» που τότε δεν αναγνώριζα ότι υπήρχε. Έπρεπε να προσπαθήσω να δω την πραγματικότητα. Έπρεπε ν' αναλύσω, να κρίνω πράξεις, λόγια, προθέσεις. Έπρεπε να καταλήξω σε συμπεράσματα για ανθρώπους.

Σήμερα, σας προσκαλώ να σκεφτούμε παρέα· χωρίς δέος, χωρίς φόβο, χωρίς προκατάληψη, χωρίς περιορισμούς, αλλά ελεύθερα και μεθοδικά. Έχουμε το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να σκεφτόμαστε ελεύθερα προς κάθε κατεύθυνση και ν' αναζητούμε την αλήθεια, αλλιώς κινδυνεύει να εγκλωβισθεί η ζωή μας μέσα σε κάποιο λάθος, μέσα σε κάποιο καλοστημένο ψέμα.

Ας διερευνήσουμε την άποψη ότι «η Γιόγκα δεν είναι θρησκεία, αλλά επιστήμη, σαν κάθε άλλη επιστήμη». Την άποψη αυτή εξέφρασε ο ίδιος ο Ινδός γκουρού Σατυανάντα στο ξενοδοχείο Σαμάρια, στα Χανιά της Κρήτης στις 24 Απριλίου του 1984. Η πληροφορία είναι από το βιβλίο «Διδασκαλίες του Παραμχάμσα Σατυανάντα» τόμος 6ος, σελίδα 148, που εκδίδει η ίδια η κίνηση του γκουρού στην Ελλάδα, Σατυανάντασραμ.

Αυτή η άποψη εκφράσθηκε και πολλές άλλες φορές κατά καιρούς και από τον ίδιο τον Σατυανάντα, αλλά και από τα επίσημα έντυπα της κίνησής του, που εκδίδουν οι οπαδοί του στην Ελλάδα. Είναι το βασικό στοιχείο της εικόνας που θέλει να καλλιεργήσει προς τα έξω η κίνηση Σατυανάντασραμ για τον εαυτό της. Την ίδια άποψη εξέφρασε και ο γκουρού του «Υπερβατικού Διαλογισμού» ο Μαχαρίσι Μάχες Γιόγκι. Εγκαινιάζοντας το ίδρυμά του που το βάφτισε «Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Ερευνών» δήλωσε «εδώ δεν πρόκειται για τίποτ' άλλο, παρά για καθαρή επιστήμη».

Όχι μόνο οι γκουρού αλλά και όλα σχεδόν τα κινήματα του «New Age», της Νέας Εποχής, προσπαθούν να καλυφθούν κάτω από το μανδύα της επιστήμης.

Ας επικεντρωθούμε στον ισχυρισμό ότι «η γιόγκα δεν είναι θρησκεία».

Οι μεγάλες (από άποψη πληθυσμού) θρησκείες του πλανήτη μας είναι ο Μουσουλμανισμός, ο Χριστιανισμός, ο Βουδισμός και ο Ινδουισμός.

Ο «σκληρός πυρήνας» του Ινδουισμού είναι ο Ινδικός λαός και γεωγραφικά, η χώρα της Ινδίας, εξ ου και το όνομα. Σήμερα, μετά από απομόνωση αιώνων, γίνεται προσπάθεια εξάπλωσης του σ' όλες τις ηπείρους: Ευρώπη, Αυστραλία, Βόρεια και Νότια Αμερική, Αφρική αλλά και στη Ρωσία και Ιαπωνία.

Οι ινδουιστές είναι διαιρεμένοι σε εκατοντάδες αιρέσεις-σχολές που έχουν διαφωνίες αλλά και εχθρότητες μεταξύ τους. Όλες όμως αυτές οι σχολές υποκλίνονται στην Μπαγκαβάτ-Γκιτά (= θείο τραγούδι), το «Ευαγγέλιο» του Ινδουισμού. Είναι ένα κείμενο που συναντιούνται όλοι οι Ινδουιστές. Ένα κείμενο που θεωρείται «ιερό» και «θεόπνευστο» απ' όλους...

Το κείμενο αυτό το μελετούν και το ψάλλουν ως λατρεία στο «θεό» Κρίσνα καθημερινά οι γιόγκι. Στο άσραμ του Σατυανάντα, στο Μονγκύρ της Ινδίας, κάθε πρωί, επί μία ώρα έψαλλαν αποσπάσματα από την Μπαγκαβάτ-Γκιτά, μ' ένα λατρευτικό τρόπο.

Τι είναι η Μπαγκαβάτ-Γκιτά; Ένας διάλογος, υπό μορφή ποιήματος. Κάτι σαν τη «Θεογονία», το ποίημα του αρχαίου Έλληνα Ησιόδου, όπου περιγράφεται η «γέννηση των «θεών» του Ολύμπου: κάτι σαν την «Ιλιάδα» του Ομήρου, όπου με αφορμές τον πόλεμο της Τροίας «θεοί» και... άνθρωποι συμπλέκονται σε έχθρες και φιλίες.

Μέσα λοιπόν στην Γκιτά, κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, λίγο πριν αρχίσει μια μεγάλη μάχη, ο «θεός» Κρίσνα αποκαλύπτει τη γιόγκα στο μαθητή και φίλο του, Αρτζούνα. Ο βασιλιάς-μαχητής Αρτζούνα ρωτά και ο Κύριος (= Κρίσνα) διδάσκει. Άλλα ας δώσουμε το λόγο στο ίδιο το κείμενο που είναι πολύ αποκαλυπτικό. Όλα τ' αποσπάσματα είναι από το βιβλίο Μπαγκαβάτ-Γκιτά, εκδόσεις Καρδαμίτσα, 4η έκδοση 1991, σε μετάφραση του Θεοδώρου Παντουβά. Αφιερώνεται από το μεταφραστή στον γκουρού του, Σουάμι Ghanananda, του τάγματος Ramakrisna, προέδρου του Ramakrisna Vedanta Center του Λονδίνου και προλογίζεται ευμενώς από το νυν πρόεδρο του Κέντρου Swami Bhavynanda.

Σύμφωνα λοιπόν με την Γκιτά, η γιόγκα δεν είναι ανθρώπινο εύρημα, ανθρώπινο δημιούργημα, όπως λόγου χάρη η επιστήμη. Η γιόγκα είναι «θεία» αποκάλυψη, δώρο, που ο «Κύριος της Γιόγκα», ο «θεός» Κρίσνα προσφέρει στην ανθρωπότητα, μέσω του Αρτζούνα.

«Ο κύριος είπε· Στον κόσμο αυτόν από παλιά ένας διπλός δρόμος φανερώθηκε από μένα, ω αναμάρτητε. Του Γνιάνα-Γιόγκα για τους ανθρώπους της συλλογής και του Κάρμα-Γιόγκα για τους ανθρώπους της δράσης» (Κεφ. 3ο, στίχος 3/33). κι άλλου ο Κύριος (= Κρίσνα) λέει στο μαθητή του Αρτζούνα:

«Ο κύριος είπε· Αυτός ο ίδιος ο αρχαίος Γιόγκα σου φανερώθηκε σήμερα από Εμένα. Λάτρης μου είσαι και φίλος κι αυτό το μυστικό είναι πραγματικά υπέρτατο» (κεφ. 4ο, στίχος 3).

Λίγα ακόμη από τ' αναρίθμητα αποσπάσματα της Μπαγκαβάτ Γκιτά θα μας πείσουν ότι· η Γιόγκα είναι μια μορφή λατρείας με την οποία ο «θεός» επιθυμεί να λατρεύεται από τους οπαδούς του. Λέει λοιπόν ο Κρίσνα:

«Μα οι μεγάλες ψυχές, ω Γιε της τιρίτχα, που έχουν θεία φύση, Εμένα λατρεύουν με απαρασάλευτη σκέψη, έχοντας γνωρίσει την πηγή των όντων, την Άφθαρτη.

Πάντα δοξάζοντάς με και αγωνιζόμενοι με αποφασιστικότητα, προσκυνώντας με, με λατρεύουν με αφοσίωση πάντα σε Γιόγκα» (Κεφ. 9ο, στίχ. 13-14). κι άλλου λέει· «Ο Γιόγκι που ?χει αυτοκυριαρχία και ακλόνητη αποφασιστικότητα, με καρδιά και νου αφιερωμένα σ' Εμενα, αυτός ο λάτρης μου, μου είναι αγαπητός» (κεφ. 12, στ. 14). κι άλλου λέει· «Κι αυτός που θα μελετήσει τον ιερό τούτο διάλογό μας, απ' αυτόν Εγώ θα έχω λατρευθεί με τη Γνώση θυσία. Έτσι εγώ ορίζω» (Κεφ. 18, στ. 70).

Με εξουσία μιλάει ο θεός Κρίσνα, και ορίζει ότι όχι μόνο η πρακτική εξάσκηση της Γιόγκα αλλά και η απλή μελέτη της θεωρίας της, θεωρείται λατρεία προς αυτόν!! Τώρα ο καθένας ξέρει ότι η λατρεία είναι θρησκευτική πράξη και όχι επιστήμη.

Ακόμα, μέσα από την Μπαγκαβάτ Γκιτά ο «θεός» Κρίσνα διδάσκει ότι· η Γιόγκα είναι μια μορφή θυσίας σ? αυτόν. Τι νομίζετε; η θυσία είναι επιστημονική πράξη;... ας δούμε.

«Άλλοι προσφέρουν θυσία υλικά αγαθά, άλλοι τον ασκητισμό, άλλοι το Γιόγκα και άλλο...» (Κεφ. 4ο, στ. 28), άλλου λέει: «Άλλοι προσφέρουν όλες τις λειτουργίες των αισθήσεων και του Πράνα τις λειτουργίες, θυσία στη φωτιά του Γιόγκα της αυτοσυγκέντρωσης» (Κεφ. 4ο, στ. 27).

Σ' άλλα σημεία ο «θεός» Κρίσνα διακηρύσσει τον εαυτό του θεό-δημιουργό του κόσμου. Διακηρύσσει ότι αυτός είναι το κέντρο και ο σκοπός γύρω από τον όποιο περιστρέφονται και καταλήγουν τα πάντα μέσα στον Ινδουισμό. Τα πάντα· οι «ιερές» γραφές Βέδες, οι θυσίες, οι ιεροτελεστίες, τα μάντρα, το Ιερό ΟΜ, οι ασκήσεις γιόγκα... είναι ο Κρίσνα.

Ας δώσουμε ξανά το λόγο στο κείμενο της Μπαγκαβάτ Γκιτά κεφ. 9ο στίχοι 16-17-18-19.

«Εγώ 'μαι η ιεροτελεστία, Εγώ η θυσία... ο Μάντρα Εγώ. Εγώ η σπονδή, εγώ η φωτιά... Εγώ του κόσμου τούτου είμ' ο πατέρας, η μάνα, ο χορηγός, ο Προπάτορας, το αντικείμενο της γνώσης, ο Εξαγνιστής, η συλλαβή ΟΜ κι ακόμα ο Ρίγκ-Βέδα, ο Σάμα-Βέδα και ο Γιάτζιους-Βέδα, ο σκοπός, το στήριγμα, ο Κύριος... Η αθανασία κι ο θάνατος και το ον και το μη ον, Εγώ είμαι ω Αρτζούνα».

Αλλά ας πάμε πάρα κάτω.

Για ποιο λόγο τέλος πάντων αρχίζει κάποιος να εξασκείται στη Γιόγκα; Ποιο είναι το ζητούμενο; Ποιο είναι το ποθητό τέλος; Ας μην ακούσουμε επαρχιώτες μικροπωλητές, που λένε ό,τι τους βολεύει για να διαφημίσουν την πραμάτεια τους, αλλά ας ακούσουμε, το «μητροπολιτικό» κέντρο να ομιλεί. Ας ακούσουμε το «θεό» Κρίσνα μέσα από τη Μπαγκαβάτ Γκιτά να μας δίνει την απάντηση.

«Τη σκέψη έχε σ' Εμένα, Εμένα λάτρευε, σ' Εμένα θυσίαζε, Εμένα προσκύνα, έτσι σ' Εμένα θα 'ρθεις» (κεφ. 18, στ. 65).

«Άνθρωποι χωρίς πίστη σε τούτη τη διδασκαλία ξαναγυρίζουν στο δρόμο τον κόσμου τον θάνατον, χωρίς να φθάσουν σ' Εμένα» (Εδώ, όπως και σε πολλά άλλα σημεία γίνεται λόγος για πίστη!!).

«Με τη δική Του Χάρη, θα φθάσεις, στη γαλήνη την υπέρτατη, στην αιώνια κατοικία».

Για να φθάσει κανείς στο τέρμα, εκτός από την πρακτική εξάσκηση της Γιόγκα χρειάζεται απαραίτητα και η «Χάρη» του θεού Κρίσνα!!!

Τι λέτε, είναι η γιόγκα θρησκεία ή επιστήμη, όπως διακήρυξε ο Ινδός γκουρού Σατυανάντα; Τι νομίζετε, μας είπε την αλήθεια η θέλουν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια;

«...Κι αυτός ακόμα, λυτρωμένος, στους φωτεινούς κόσμους θα φθάσει των ενάρετων» (κεφ. 18, στ. 17).

Στόχος λοιπόν της Γιόγκα είναι η αιωνιότητα στους φωτεινούς κόσμους των ενάρετων.

Σκοπός λοιπόν και τέλος της Γιόγκα είναι η ένωση με το θεό. Άλλωστε αυτό σημαίνει η λέξη Γιόγκα (= ένωση με το θεό). Προσοχή όμως. Ένωση όχι με κάποιον απρόσωπο «θεό» αλλά με το συγκεκριμένο «θεό» Κρίσνα! Τον εφευρέτη, δημιουργό και δάσκαλο της γιόγκα. Έτσι διδάσκει ο «θεός» Κρίσνα ή οποίος κρύβεται πίσω του, έτσι διδάσκει η «Ιερή» Γκιτά!!...

Συμπεράσματα:

Η γιόγκα, η φιλοσοφία της, από την οποία πηγάζουν και οι πρακτικές της, συνδέεται αδιάσπαστα με θεμελιώδεις θρησκευτικές αντιλήψεις όπως:

 

· η ύπαρξη και η αθανασία της ψυχής

· η μετεμψύχωση

· ο νόμος του Κάρμα, δηλαδή της ανταπόδοσης των καλών η κακών πράξεων του ανθρώπου σ' άλλες ζωές

· η ύπαρξη του θεού που καθοδηγεί τους πιστούς του προς αυτόν.

 

Μετά από αυτά εσείς τι λέτε;... Είναι η γιόγκα θρησκεία η επιστήμη όπως ισχυρίζεται ο γκουρού;...

Μα, η επιστήμη έχει ως αντικείμενο μελέτης το φυσικό κόσμο, την ύλη και τις εκδηλώσεις της. Όργανο της επιστήμης είναι... η λογική σκέψη, μέχρι εκεί που αυτή μπορεί να φθάσει. Όταν ξεπεράσουμε αυτά τα όρια, απλά κάνουμε υποθέσεις, πιθανολογούμε ή εκφράζουμε τα πιστεύω μας. Πολλοί μεγάλοι επιστήμονες (π.χ. Αϊνστάιν, Πασκάλ, κ.λ.π.) πίστευαν στον Θεό, αλλά ποτέ δε διανοήθηκαν να παρουσιάσουν αυτή τους την πίστη ως... επιστημονική άποψη.

Οι γκουρού όμως είναι τεχνίτες στο να αλλοιώνουν και να διαστρεβλώνουν τις λέξεις και τις έννοιες. «Έχει κύρος η επιστήμη στο Δυτικό κόσμο, σκέφτονται, άρα συμφέρει να "ντυθούμε" το μανδύα της επιστήμης». Προβατόσχημοι λύκοι. Γιατί κρύβεστε πίσω από πράγματα που δε σας ανήκουν; Γιατί δε διακηρύσσετε καθαρά και τίμια τα μεταφυσικά σας πιστεύω; Μήπως φοβάστε την αντίδραση του κόσμου; Μήπως θέλετε σιγά-σιγά να τους εθίσετε σ' αυτές τις μεταφυσικές απόψεις; Μήπως θέλετε να τους αλλάξετε την πατροπαράδοτη πίστη τους;

Ας προσθέσουμε και μερικές παρατηρήσεις κοινωνιολογικής φύσης, για να συμπληρώσουμε την εικόνα.

Οι Ινδοί είναι ένας λαός με βάθος. Είναι ένας πολύ θρησκεύων λαός. Παντού στη χώρα τους βλέπει κανείς εικόνες, αγάλματα και ναούς αφιερωμένους σε κάποιον από τους χιλιάδες θεούς του Ινδουιστικού πανθέου, π.χ. Κρίσνα, Βισνοϋ, Σίβα, Βράχμαν, Κάλι, Ίντρα, Ράμα κ.λ.π.

Μέσα από το πλήθος του λάου, ξεχωρίζουν οι Σανυάσιν, οι Σουάμι. Άνθρωποι ιδιαίτερα θρησκεύοντες. Έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε κάποια μορφή Γιόγκα, στην αναζήτηση του Θεού. Φορούν κάποια ιδιαίτερη ενδυμασία, συνήθως το γκερού χρώματος ράσο τους, που τους ξεχωρίζει από το πλήθος.

Ζουν συνήθως ομαδικά, σε κάποιο άσραμ, υπό την καθοδήγηση κάποιου γκουρού. Υπάρχουν και κάποιοι περιπλανώμενοι, μακριά από πόλεις, ταξιδεύοντας από ένα «ιερό» προσκύνημα σε κάποιο άλλο, συνήθως κατά μήκος του «Ιερού» ποταμού Γάγγη. Πίνουν και λούζονται καθημερινά στα νερά του, γιατί πιστεύουν ότι έτσι εξαγνίζονται από τις αμαρτίες τους, το κακό τους κάρμα.

Στην Ελλάδα οι άνθρωποι που κάνουν γιόγκα, υποκύπτουν, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, σε μια πολιτιστική ινδική επιρροή. Αρχίζουν να στολίζουν το σπίτι τους με ινδικά μπιχλιμπίδια, να μαγειρεύουν ινδικά φαγητά, ν' ακούν ινδική θρησκευτική μουσική (Κίρταν), να «σκέφτονται» Ινδικά, να μιλούν για μετεμψύχωση, για προηγούμενες ζωές, για τις κρυμμένες δυνάμεις του ανθρώπου, για τα «κατορθώματα» των γιόγκι.

Στό τέλος, μερικοί γίνονται μόνιμοι θαμώνες των εδώ άσραμς. Φορούν το γκερού ράσο των γιόγκι. Κόβουν τα μαλλιά τους και τ' αφιερώνουν στον γκουρού. Αλλάζουν το όνομά τους με κάποιο ινδικό όνομα. Υπακούν, συνήθως απόλυτα στον γκουρού και τους τοπικούς αντιπροσώπους-μαθητές του. Κάνουν κάποια τελετή και παίρνουν τον τίτλο του Σουάμι. Δωρίζουν την περιουσία τους στην κίνηση και αφιερώνουν όλο τους τον εαυτό, όλη τους τη ζωή, όλο τους το χρόνο... στην ανάπτυξη του κινήματος... που θα σώσει τον κόσμο.

Αν λοιπόν μπορούν να μας πείσουν ότι όλα αυτά δεν είναι θρησκεία, τότε λίγο απέχουν από το να μας πείσουν ότι δεν είμαστε ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι, αλλά πνευματικώς εξουσιαζόμενα ρομπότ.

Πιστεύω στην ελευθερία της-θρησκευτικής συνείδησης. Εκείνο που μ' ενοχλεί είναι η προσπάθεια εξαπάτησης. Εκείνο που μ' ενοχλεί είναι να παρουσιάζεται κανείς με μια όμορφη μάσκα, φοβούμενος μήπως δε γίνει αποδεκτός δείχνοντας το αληθινό του πρόσωπο. Αυτή τη συμπεριφορά τη θεωρώ υποκριτική, ύπουλη.

Έκλεψαν ένα κομμάτι από τη ζωή μου. Έχασα χρόνο, ενέργεια, χρήμα, ευκαιρίες. Πάλεψα χρόνια μ' ένα καλοστημένο ψέμα.

Ελπίζω μ' αυτά τα γραπτά να βοηθήσω κάποιες αδελφές ψυχές να ξεμπλέξουν γρηγορότερα, ευκολότερα και με λιγότερες απώλειες.

***

 

Η τέχνη της παραπλάνησης

Είναι φυσικό ο άνθρωπος να επιθυμεί ό,τι καλό και ωφέλιμο. Όμως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός! Ιδιαίτερα στις μέρες μας, που η «τέχνη» της διαφήμισης ή καλύτερα της εξαπάτησης έχει φθάσει σε μεγάλη ανάπτυξη, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.

Όλοι οι διαφημιστές παρουσιάζουν τα πράγματα από την «ωραία» τους πλευρά. Τα μειονεκτήματα, τα ελαττώματα ή τα αποσιωπούν αν είναι δυνατόν ή τα παρουσιάζουν ως... προτερήματα. Έτσι ο ανυποψίαστος... προχωρεί και μόνο αφού την «πατήσει», θα συνειδητοποιήσει το πάθημά του.

Επειδή είμαι άνθρωπος που την έχω «πατήσει» και έχω πονέσει πολύ απ' αυτό, θεωρώ υποχρέωσή μου να σας προειδοποιήσω. Από εδώ και πέρα, το πώς θ' αντιδράσετε, είναι και δικιά σας ευθύνη.

Στις μέρες μας γίνεται μια έντονη προσπάθεια προσηλυτισμού. Ορισμένα κέντρα καλλιεργούν συνειδητά τη σύγχυση στα μυαλά των ανθρώπων. Έτσι μειώνεται η ικανότητα για σκέψη και κριτική. Το άτομο γίνεται ευάλωτο. Χειραγωγείται, αλλάζει ιδέες, πιστεύει και κατευθύνεται προς συγκεκριμένους «χώρους».

Πώς καλλιεργείται αυτή η σύγχυση; Με πολλούς και διάφορους τρόπους. Ένας από αυτούς για παράδειγμα είναι ο εξής: Αλλάζοντας την έννοια, το περιεχόμενο των λέξεων!!

Όταν χρησιμοποιούμε τις ίδιες λέξεις με διαφορετικό όμως νόημα, δημιουργείται σύγχυση. Μέσα στα θολά νερά της φωλιάζει η εξαπάτησή μας. Ένα μικρό παράδειγμα: η λέξη Χριστός. Το νόημα που έχει αυτή η λέξη εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι: Χριστός = Συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο, που έδρασε στην περιοχή της Παλαιστίνης (σημερινό Ισραήλ) πριν 2.000 περίπου χρόνια. Δίδαξε κάποια συγκεκριμένη αλήθεια, απόκτησε πολλούς οπαδούς, ίδρυσε την Εκκλησία.

 

Συνάντηση µε τον BABAJI

To δωµάτιο που έµενε ο Babaji ήταν αποµονωµένο από τα υπόλοιπα κτήρια, είχε ιδιαίτερη είσοδο και ήταν στολισµένο εξωτερικά µε πολύχρωµα γυαλιστερά πλακάκια. Πολύ γύφτικο για τα γούστα µου. Στην είσοδο µε σταµάτησε κάποιος Ευρωπαίος. «Εδώ δεν µπορείς να µπεις» είπε και µου εξήγησε τα σχετικά. Ο άνθρωπος ντρεπόταν και ήταν µουδιασµένος. Ο λόγος ήταν ότι παρουσίαζε ένα γελοίο θέαµα. Κρατούσε ένα καλάµι στο χέρι, φορούσε ένα αστείο σκουφάκι και είχε µια ψάθα για ασπίδα. Του είχαν αναθέσει να φυλάει την είσοδο του Babaji. Ένοιωθε άσχηµα και ήθελε να δικαιολογηθεί.

Τον λυπήθηκα. Κάθισα λίγο µαζί του και µου είπε την ιστορία του. Γνώριζε κάµποσα χρόνια τον γκουρού. Ήθελε να πάρει κάποια προαγωγή στην εταιρεία του, και γι? αυτό ήρθε να παρακαλέσει τον Babaji να χρησιµοποιήσει τις δυνάµεις του, γι? αυτό το λόγο. «Φυσικά θα µπορούσα να γράψω ένα γράµµα µόνο, αλλά προτίµησα να έρθω ο ίδιος», είπε. Γι? αυτό άραγε δεχόταν αυτό το γελοίο ρόλο;? Επίτηδες τον γελοιοποιούσαν; ή τον συνήθιζαν έτσι στην απόλυτη υπακοή και επέβαλαν την εξουσία τους πάνω του µ? αυτό τον τρόπο;

Το βράδυ, κάποιος µού είπε ότι έβγαζε το ψωµί του διδάσκοντας στην Αµερική τους ανθρώπους να αναπνέουν. ∆ηλαδή αναπνευστικές κινήσεις γιόγκα! Επάγγελµα και αυτό! Σιγά-σιγά θα µας διδάσκουν πώς να περπατάµε, σκέφτηκα!

Το πρωί, ξύπνησα, µε την ανατολή και ανέβηκα σ? ένα λόφο έξω από το άσραµ, όπου συνάντησα τη Ν. να µου λέει ότι έχουµε αργήσει και πρέπει οπωσδήποτε να πάµε στην πρωινή τελετή µπροστά στον γκουρού. Μας κάναν µάλιστα παρατήρηση, γιατί αργήσαµε, αυτό δεν επιτρεπόταν. Ήταν ασέβεια στο πρόσωπό του.

Αυτή τη φορά ο Babaji δεχόταν τους µαθητές του στην αυλή του δωµατίου του. Μπήκαµε και εµείς εκεί. Ήταν λίγο στενά. Κάθισα προς τα πίσω και παρακολουθούσα όλος απορία. Κάποιος µού έκανε παρατήρηση έντονη, γιατί υπήρχε ένα µικρό ιερό µε φωτογραφίες και ζωγραφιές ανθρωπόµορφων ζώων ή ζωόµορφων ανθρώπων που ήταν θεοί. Κι εγώ χωρίς να έχω πρόθεση, τούς? πρόσβαλα καθήµενος µέσα στο χώρο του ιερού.

Πάλι τα ίδια. Η θέα αυτού του Babaji ήταν αλλόκοτη. Έβλεπα µπροστά ένα θέαµα φοβερό. Από την άλλη µεριά ήταν µόνο ένας? χοντρός νέος άνθρωπος.

Πάλι µας πλησίασαν? πάλι µας προέτρεψαν να πάµε να τον προσκυνήσουµε? ∆εν πήγαµε!!! Η άλλη η φίλη µας ήταν ξαπλωµένη και δεν το κουνούσε από το κρεβάτι. Το αίµα που έχανε ήταν ένας... καθαρισµός. Ευλογία του γκουρού!!... Αυτή την εξήγηση είχαν δώσει? Πέρασαν όλοι από

µπροστά του, εκτός από εµάς, και µετά σκορπίσαµε. Μας βρήκαν ύστερα από λίγο και µας είπαν να φύγουµε από το άσραµ. ∆εν τους άρεσε η συµπεριφορά µας! Τι είχαµε κάνει; Επειδή δεν προσκυνήσαµε;!!... Έπεσα σε δίληµµα. Να φύγω; Χωρίς να βγάλω συµπέρασµα; Χωρίς να καταλήξω κάπου; Μα γι? αυτό είχα έρθει στην Ινδία. Να φύγω µε άδεια χέρια;

Ζήτησα να δω τον γκουρού. Πήγαν να ρωτήσουν και σε λίγο γύρισαν να µε οδηγήσουν κοντά του. Καθώς έµπαινα στην αυλή του, έκανα το σταυρό µου και ζήτησα βοήθεια από το Θεό. ∆εν ξέρω τι µου έκανε από µακριά, αλλά το µυαλό µου δε λειτουργούσε καλά. Κάπως σαν να? έφυγε. Βρέθηκα να προχωρώ προς το µέρος του. Όταν έφτασα στα δύο µέτρα, κοίταζα να καθίσω κάπου, γιατί νόµιζα ότι θα συζητούσαµε.

Με κοίταξε άγρια? φοβισµένα? και µε αηδία. Μάζεψε τα πόδια του και έστρεψε το πρόσωπό του στο πλάι, σαν να µην ήθελε να µε δει, σαν να µε φοβόταν, σαν να µε σιχαινόταν και στρίγκλισε δυνατά.

- Get out!

Τα έχασα ακόµα πιο πολύ. Κοίταξα µε απορία.

- Get out! στρίγκλισε δυνατότερα .

- Only one question?, είπα .

- No questions, here! get out.

Έκανα µεταβολή και έφυγα ζαλισµένος. Ήµουν γεµάτος απορία. Τι συµπεριφορά ήταν αυτή; ?Συνάντησα τις φίλες µου, τυχαία βγαίνοντας έξω από την αυλόπορτά του.

- Εµείς φεύγουµε οπωσδήποτε, εσύ θα έρθεις;

Οι φίλες µου ήταν φεµινίστριες. Με το Χριστιανισµό είχαν εχθρικές µάλλον σχέσεις, ενώ έβλεπαν µε κάποια θετική διάθεση τα διάφορα περί τη γιόγκα και τη µαγεία. Γι? αυτό µου έκανε εντύπωση η διαπίστωση και η παραδοχή που έκανε µία από αυτές.

- Καλέ, τι ήταν αυτός;? Πέσε και προσκύνησέ µε!... Ενώ η δικιά µας η θρησκεία είναι γλυκιά. Αυτός έχει µια αγριίλα.

Την κοίταξα παραξενεµένος. Είχε ξεπεράσει την ιδεολογία της...

[Φλογερή]

Πολύ μεγάλο το τελευταίο κείμενο και για να είμαι ειλικρινής διάβασα μερικά κομμάτια του μόνο....

 

Που λέτε στον κόσμο που ζούμε υπάρχει ένας άνθρωπος και μοναδικός που ονομάζεται πλανητάρχης (οι περισσότεροι τον γνωρίζεται).

Αυτός ο άνθρωπος έχει σκοτώσει πάρα πολλούς ανθρώπους μόνο με μια εντολή. Ίσως είναι ο χειρότερος δολοφόνος αλλά δεν είναι ο μοναδικός, και επίσης δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι με αυτόν....

 

Που θέλω να καταλήξω δεν έχω ασχοληθεί με τον ινδουισμό, έχω ασχοληθεί με την γιόγκα, τον Βουδισμό και τον χριστιανισμό, αλλά και με το ρεικι ( ο τύπος μάλλον και το ρέικι το θεωρεί θρησκεία or something).

Επίσης να πω πως δεν έχω σπουδάσει ούτε φυσική ούτε φιλοσοφία ούτε κάποια επιστήμη που θα με έκανε ειδήμων σε κάτι....

 

Αυτό που έχω διαπιστώσει μελετώντας τις 2 θρησκείες που ανέφερα προηγουμένως, είναι πως έχουν κοινά στοιχεία, αρκετές φορές αναφέρονται στα ίδια πράγματα με διαφορετικά λόγια. Και στο Θιβέτ υπάρχουν βουδιστές γιόγκι ασκητές που με την βοήθεια των μάντρα και των μούντρα, και των ασανα γαληνεύουν την ψυχή τους!

Ο σκοπός των Θιβετιανών βουδιστών είναι η ευτυχία οπότε πως θα μπορούσε να είναι ψώνια, υπερόπτες ή κάτι άλλο; όταν το μόνο που έχουν είναι ένα κομμάτι ύφασμα?

 

Μάλλον βγήκα λίγο εκτός....

Μπορεί τα όσα αναφέρονται στο βιβλίο να είναι αλήθεια, αλλά όπως είπα στις 5 πρώτες σειρές επειδή ένας άνθρωπος είναι δολοφόνος δεν σημαίνει πως είμαστε όλοι...

Υπάρχουν πολλά κακά στον κόσμο και ένα από αυτά είναι κ η εκμετάλλευση, περαστικά σε όποιον πέσει θύμα και μάλιστα δεν το καταλάβει κιόλας και βγάζει λάθος συμπεράσματα...

 

κ κάτι ακόμα που πρόσεξα στον τρόπο γραφής του συγγραφέα, μας βάζει στην θέση του και με έναν τρόπο μας καθοδηγεί να σκεφτούμε (συλλογιστούμε) όπως αυτός ώστε να πέσουμε στα ίδια συμπεράσματα και να πιστέψουμε πως είναι δικά μας και όχι του κυρίου... (χμ... μήπως τελικά η αυθυποβολή έγινε ο τρόπος ζωής του για να τα κονομά?

 

Φιλικά

[outis]

Επειδη δεν ξερω ακριβως τον λογο που ο τραγου κερατο το ειπε θα σου πω την δικια μου αποψη.Φαινεται λες και ο νεος της ιστοριας μας ειχε ηδη επιλεξει αυτο που ηθελε.Απλα testαρε και τα αλλα μηπως και υπαρχει κατι καλυτερο που ομως θα τον εντυπωσιαζε....

Αυτό είναι πολύ εύκολο να το λέμε για ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε - ειδικά όταν αυτό που τελικά επιλέγουν δεν είναι αυτό που επιλέξαμε (ή θα επιλέγαμε εμείς)

[rasputin]

Εχουν βγει διαφορα βιβλια για τον Παϊσιο πολυ γρηγορα μετα το θανατο του (ξερανε οτι εχει "ψωμι" εδω).

...Μηπως το συγκεκριμενο ειναι απο τιποτα εκδοσεις Λιακοπουλου (ή αναλογου κυρους) ?