Anor Posted November 16, 2007 Report Share Posted November 16, 2007 (edited) ψυχικό και σωματικό δέσιμο στην υπόσταση μας. Το ερέθισμα του θυμού/οργής σχεδόν πάντα οδηγεί στην έκκριση υπερβολικής αδρεναλίνης. Το τι έχει καταγραφεί στην ανθρώπινη ιστορία , σχετικά με γεγονότα και κατορθώματα που έγιναν κάτω απο αυτές τις συνθήκες , είναι απερίγραπτα. Κατά την Κινέζικη Φιλοσοφία , "η οργή/θυμός είναι ο χειρότερος στρατηγός"...και εκεί θα συμπληρώσω οτι έχει ενα πολύ ισχυρό σύμμαχο που ονομάζεται αδρεναλίνη. Η ερώτηση μου λοιπόν είναι η εξής... με το δικό σας σκεπτικό πως θα μπορούσε κανείς να ελέγχει τον θυμό ενώ διογκώνεται αλλά ταυτόχρονα να μπορέσει να χρησιμοποιήσει την αδρεναλίνη και όλες τις σωματικές του υπερδιεγέρσεις , για να κάνει πράγματα (βάλτε οτι θέλετε εσείς εδώ) που υπό άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσε καν να αγγίξει; Προσωπικά για να είμαι ειλικρινής... μέχρι ενα σημείο κάνω χρήση λογικής επί συναισθημάτων αλλά απο ενα σημείο και ύστερα δεν μπορώ να συγκρατήσω τίποτα. Και εκεί πέρα απο την δύναμη που πηγάζει βγαίνει και ο φόβος οτι μπορεί πάνω σε αυτό το ξέσπασμα να κάνω κακό. Σαν να είμαι ξαφνικά μέσα σε ενα "όχημα" με τεράστια δύναμη και τεράστια ταχύτητα που έχει όμως φρένα ποδήλατου!!! Για πείτε λίγο τις γνώμες και το τι σκέφτεστε όταν ο θυμός παίρνει την θέση του στρατηγού και διατάσει "επίθεση"... Edited November 16, 2007 by Anor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alisha Posted November 16, 2007 Report Share Posted November 16, 2007 δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να ελέγχει το θυμό του την συγκεκριμένη κρίσιμη ώρα. για μένα η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να τον ελέγξω εντελώς. όταν θυμώσω και μάλιστα πάρα πολύ νιώθω ότι μια δύναμη με σπρώχνει να πω και να κάνω πράγματα που στο τέλος θα μετανιώσω. εκείνη τη στιγμή η λογική κοιμάται. δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτό όσο και να προσπαθώ θα ρθει η στιγμη που θα ξεσπάσω.φυσικά πολλές φορές θέλω να δείρω ή για παράδειγμα να πιάσω τον άλλο και να του χτυπώ το κεφάλι στον τοίχο όταν είναι ή αιτία του θυμού μου αλλά δεν το κάνω ούτε και πρόκειτε να αφήσω τον εαυτό μου να το κάνει ποτέ. αυτό σημαινει μήπως έλεγχος? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anor Posted November 16, 2007 Author Report Share Posted November 16, 2007 Ο θυμός και η οργή όπως είπα είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι λόγω πολλών χημικών και συναισθηματικών αντιδράσεων στο κέντρο μας... στον εγκέφαλο μας... αλλά εκείνο που είναι θαυμαστό είναι πως ειδικά η εκκρινούσα αδρεναλίνη μας μετατρέπει σε μικρούς θεούς όσον αφορα΄την σωματική δύναμη. Πως νομίζετε στην θεωρία , θα μπορούσε κάποιος να χρησιμοποιήσει αυτή την δύναμη προς όφελος του, ακόμα και σε άλλα πεδία , πέρα απο τα υλικό, έχοντας ουσιαστικά αψηφήσει το φυσικό εμπόδιο εγκράτειας του φόβου που έχουμε στην καθημερινότητα των πράξεων μας; Είναι ενα πολύ μεγάλο κομμάτι της αυτογνωσίας αυτό που σίγουρα βοηθάει στο να χειριστούμε καλύτερα εαυτόν και καταστάσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αυγερινός Posted November 16, 2007 Report Share Posted November 16, 2007 Ο θυμός χρειάζεται να εκτονωθεί. Το πρόβλημα δεν είναι στην εκτόνωση, αλλά στον τρόπο με τον οποίο γίνεται αυτή. Αυτό πιστεύω πως πρέπει να ελέγξουμε, όχι πως να τον σταματάμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anor Posted November 16, 2007 Author Report Share Posted November 16, 2007 Αυγερινός δεν διαφωνώ... Αλλά όπως στις χύτρες ατμού για να εκτονωθεί η πίεση , πρέπει να φτάσει σε κάποια bars η πίεση, αναρρωτιέμαι με την σειρά μου, πως ο καθένας ρυθμίζει αυτή την μέτρηση για την δική του "βαλβίδα" και ακόμα περισσότερο αν έχει την δυνατότητα και με ποιόν τρόπο να ελέγχει την "φορά & τρόπο" της εκτόνωσης αυτής. Ελπίζω να έγινα κατανοητός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
margarita Posted November 16, 2007 Report Share Posted November 16, 2007 Πώς ελέγχει κάποιος το θυμό; Και παράλληλα πώς τον μετατρέπει σε δημιουργικό συναίσθημα; Και μάλιστα την ώρα που είναι εξαγριωμένος (όχι απλά θυμωμένος :smilewink: ); Μας βάζεις δύσκολα! ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ! Για να μην πω ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΑ! Θυμώνω σπάνια! Εξαγριώνομαι ακόμη σπανιότερα! Θα με χαρακτήριζα μάλλον τέρας υπομονής, επιμονής και ψυχραιμίας. Όταν όμως εξαγριώνομαι δεν γίνομαι απλά ταύρος εν υαλοπωλείο! ΓΙΝΟΜΑΙ ΘΗΡΙΟ ΑΝΗΜΕΡΟ! Και κατά συνέπεια λείαν επικίνδυνο! Λοιπόν, θα γράψω μία προσωπική τραυματική εμπειρία! Πολύ αγαπητό μου πρόσωπο έκανε επί δέκα συνεχείς ημέρες τα πάντα για να με εξαγριώσει! Εγώ θύμωνα, αλλά δεν αντιδρούσα, ούτε λεκτικά ούτε ... πρακτικά!!!! Έπαιρνα μια βαθιά ανάσα κι έλεγα την προειδοποίησή μου ήρεμα! Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα αυτή. Τη δέκατη μέρα χωρίς να κάνει κάτι, της είπα με ήρεμη, σταθερή φωνή, ότι δεν έχω άλλες αντοχές κι αν τολμήσει να πει έστω και μία κουβέντα θα εκραγώ και θα τα κάνω όλα γυαλιά καρφιά. ΚΙ ΑΜΑΡΤΙΑΝ ΟΥΚ ΕΧΩ!!! Γι΄ αυτό της είπα να φύγει από το σπίτι κι όταν γυρίσει να μην βγάλει άχνα! "ΑΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙΣ ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΚΟ" την προειδοποίησα. Εκείνη την ώρα ήταν συγκαταβατική, με άκουσε κι έφυγε. Δεν το τήρησε όμως όταν επέστρεψε στο σπίτι. Έκανε το λάθος να νομίζει, ότι ήταν απλά μία ακόμη προειδοποίηση. ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΕΚΑΝΑ ΜΠΟΥΜ! ΜΕ ΤΟ ΤΙΠΟΤΕ Ήμουν πια εκτός ελέγχου! Δεν θυμάμαι τίποτε για τα επόμενα τρία, πέντε ή περισσότερα λεπτά! Δεν ξέρω! Όταν γύρισα πίσω στην πραγματικότητα αντίκρυσα δύο ζευγάρια έντρομα μάτια! ΑΥΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΜΟΝΟ! Δεν ακούστηκε κουβέντα κι εγώ έτρεμα ολόκληρη! Ηρέμησα και δεν αντάλλαξα κουβέντα με κανέναν. Το μόνο που ένιωθα μετά ήταν τρομερές τύψεις! Αναρωτιόμουν τι φάτσα είχα και τι έκανα, ώστε να τρομάξω έτσι την ίδια μου τη μάνα! Αφού πέρασαν μερικές μέρες, μου είπε ότι είχα αρπάξει μία τεράστια πολυθρόνα από το σαλόνι και την ανεβοκατέβαζα σαν να ήταν χαρτί. Προφανώς κι ευτυχώς ! το έκανα από ένστικτο για να μην προκαλέσω κακό. Ήταν η μόνη φορά στη ζωή μου που σκέφτηκα, ότι έτσι γίνονται οι άνθρωποι φονιάδες εν βρασμό ψυχικής ορμής και δι΄ ασήμαντον αφορμήν! Τρόμαξα κι εγώ με τον εαυτό μου. Το σκέφτηκα πολύ! Με ποιο τρόπο θα μπορούσα να αποτρέψω την επανάληψη ενός παρόμοιου γεγονότος, μιας και δεν είναι βέβαιο ότι θα υπάρχει πάντα μία πολυθρόνα μπροστά μου για να εκτονωθώ ; Κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι είναι προτιμότερο -για τη δική μου ιδιοσυγκρασία τουλάχιστον- να εκτονώνω λίγο λίγο και σε δόσεις το θυμό μου, παρά να τον κρατώ μέσα μου και να τον αφήνω να διογκώνεται!!! Ο θυμός είναι βόμβα που δεν μπορείς να την απενεργοποιήσεις! Όσο περισσότερο μπαρούτι βάλεις, τόσο μεγαλύτερη ζημιά θα γίνει! Αναπόφευκτο! Και οι βόμβες είναι ναι μεν καταστροφικές, δεν είναι δημιουργικές δε! Γι΄ αυτό όταν θυμώνεις, κάνε καλύτερα τον καβγά τότε, να τελειώνει! Ή φύγε και πάνε στο γυμναστήριο να εκτονωθείς, ή κάνε γενική καθαριότητα στο σπίτι, ή πάρε δρόμο και τρέχα στα όρη στ΄ άγρια βουνά! Κι αφού τα κάνεις αυτά γύρνα .... και ρίξε τον καυγά τότε. ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ! Εγώ πάντως δεν κατάφερα να διαχειριστώ αλλιώς το θέμα μέχρι σήμερα! Άλλες ιδέες κανείς! Περικαλώ πολύ, οι οδηγίες να είναι σαφείς, γιατί .... μπορεί να θυμώσω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αυγερινός Posted November 16, 2007 Report Share Posted November 16, 2007 Αυγερινός δεν διαφωνώ... Αλλά όπως στις χύτρες ατμού για να εκτονωθεί η πίεση , πρέπει να φτάσει σε κάποια bars η πίεση, αναρρωτιέμαι με την σειρά μου, πως ο καθένας ρυθμίζει αυτή την μέτρηση για την δική του "βαλβίδα" και ακόμα περισσότερο αν έχει την δυνατότητα και με ποιόν τρόπο να ελέγχει την "φορά & τρόπο" της εκτόνωσης αυτής. Ελπίζω να έγινα κατανοητός. Το πόσο ψηλά ή χαμηλά είναι τα όρια του καθένα πριν φτάσει στην εκτόνωση, το δίνουν κυρίως (όχι όμως μόνο) 3 παράμετροι: 1) Πόση σημασία δίνεις στα συγκεκριμένα πράγματα. 2) Με ποια οπτική βλέπεις αυτά πράγματα. 3) Κατά πόσο είσαι σε θέση να ελέγξεις την αρχή της διαδικασίας του θυμού. Ένα απλό παράδειγμα για να καταλάβεις τι εννοώ: Λες σε ένα φίλο σου "Γιώργο, μην αργήσεις σήμερα στο ραντεβού". Ξεκινάει η διαδικασία: { Αν αργήσει ο Γιώργος τότε Αν ήταν πολύ σημαντικό αυτό που έπρεπε να γίνει τότε Αν ελέγχω το θυμό μου τότε Θα ξενερώσω λίγο Αλλιώς Θα τον γαμωσταυρίσω Αλλιώς Θα ξενερώσω λίγο Αλλιώς Άν ήταν πολύ σημαντικό αυτό που έπρεπε να γίνει τότε Θα χαρώ πολύ Αλλιώς Χέστηκα Τέλος } ~~ Τώρα για την διαδικασία της εκτόνωσης. Αυτή πιστεύω πως εξελίσσεται με 3 τρόπους: 1) Απευθείας (<-- Σπάω, βρίζω, κοπανάω ή απλά φωνάζω) 2) Μέσω διοχέτευσης σε κάποια άλλη ενέργεια (<-- Καθαρίζω, τρέχω, γυμνάζομαι, τραγουδάω κλπ) 3) Μη εκτόνωση (<-- κοινώς το κρατάω μέσα μου). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted November 16, 2007 Report Share Posted November 16, 2007 Ρίξε κανά χαστουκάκι όπου βρεις, χτύπα καμιά πόρτα, ρίξε κανά ράφι κι όλα καλά! Όταν ο θυμός παίρνει τη θέση στρατηγού.. αν δεν κάνω κάτι, έστω και στον εαυτό μου δε θα ησυχάσω! Στην προκειμένη περίπτωση δε χωράει η λογική! :015annoyed::headb: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nenya Posted November 16, 2007 Report Share Posted November 16, 2007 sorry αλλα εγω που δεν θυμωνω εχω τιποτα? δεν με θυμαμαι ποτε θυμωμενη.. αν ειναι κατι σοβαρο απογοητευομαι...πολυ... αν δεν ειναι κατι σοβαρο το προσπερναω. νευριαζω συχνα (αρκετα συχνα θα ελεγα) αλλα δεν το λες κ θυμο.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dakkon Darkblade Posted November 17, 2007 Report Share Posted November 17, 2007 φυσικά πολλές φορές θέλω να δείρω ή για παράδειγμα να πιάσω τον άλλο και να του χτυπώ το κεφάλι στον τοίχο όταν είναι ή αιτία του θυμού μου αλλά δεν το κάνω ούτε και πρόκειτε να αφήσω τον εαυτό μου να το κάνει ποτέ. αυτό σημαινει μήπως έλεγχος? μπορεί και να σημαίνει ότι υποσυνείδητα υπάρχει ο φόβος των συνεπειών... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted November 17, 2007 Report Share Posted November 17, 2007 Replying to How to be a NINJA Αυτο που λες Anor εχει μια μικρη δυσκολια.. ΔΕΝ γινεται ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να προσπαθεις να ελενξεις τον θυμο σου ΚΑΙ να αξιοποιησεις την αδρεναλινη της καταστασης.. Πρεπει πρωτα να εχεις μαθει να αξιοποιεις τον θυμο σου, και το επομενο βημα ειναι να αξιοποιηεις αυτη την θαυμασια ουσια! Κατα τα αλλα συμφωνω με το Quote του Αυγερινου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted November 17, 2007 Report Share Posted November 17, 2007 Μπορεί να σας ακουστεί παράλογο ή/και αδύνατον, εάν όμως καταφέρετε να μετατρέψετε την οργή σας σε... γέλιο, θα κάνετε και στην ψυχολογία σας και στον οργανισμό σας πολύ καλό. Η αδρεναλίνη είναι μια ύπουλη ορμόνη. Στην ουσία της, είναι μια φυσική άμυνα που βάζει τον οργανισμό σε ?turbo mode? ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στον κίνδυνο (για το ζωικό/φυσικό βασίλειο, το να οργιστείς συνήθως σημαίνει ότι κάποιος μπαίνει στα 'χωράφια' σου κι επομένως πρέπει να τα υπερασπιστείς). Αυτό όμως το ?turbo mode?φθείρει αφάνταστα τον οργανισμό. Δηλαδή, η αδρεναλίνη στον οργανισμό είναι σα να βάζεις κηροζίνη σε έναν βενζινοκινητήρα... θα αποδώσει στα παραπάνω από τα μέγιστα (γι? αυτό και συχνά βλέπουμε ή ακούμε για διάφορα απίστευτα -από πλευράς σωματικών ικανοτήτων- που έχει κάνει κάποιος οργισμένος ή φοβισμένος άνθρωπος), αλλά μετά θα ?κλατάρει?. Αντίθετα, το γέλιο προκαλεί την έκκριση μιας άλλης ορμόνης (της οποίας το όνομα δε θυμάμαι, αλλά θα το βρω και θα επανέλθω) που κάνει το ακριβώς αντίθετο στον οργανισμό απ' αυτό που κάνει η αδρεναλίνη. Δηλαδή, τον αναζωογονεί και ταυτόχρονα βοηθά δραστικά στον καθαρισμό του οργανισμού από την αδρεναλίνη. Αν λοιπόν μπορέσετε να μετατρέψετε την οργή (ή τον φόβο) σας σε γέλιο, θα είναι ιδιαίτερα θετικό για εσάς και τον οργανισμό σας, και ταυτόχρονα θα έχετε ?ξεδώσει?. Το ξέρω πως ακούγεται ακατόρθωτο, αλλά είναι πιο εύκολο απ? ότι ακούγεται. Ειδικά το νευρικό γέλιο, δεν είναι πολύ δύσκολο να προκληθεί ενώ είστε οργισμένοι ή φοβισμένοι. Εξάσκηση θέλει και να βρείτε κάτι που όταν θα το θυμάστε θα σας προκαλεί γέλιο (κάποια μνήμη ή κάποια ξεκαρδιστική σκηνή από ταινία κλπ). Ή αλλιώς, να βρείτε τον τρόπο να ?μεταφράζετε? αυτό που σας όργισε ή φόβισε σε κωμική κατάσταση. Προσπαθήστε το. Αξίζει τον κόπο. ~~~ sorry αλλα εγω που δεν θυμωνω εχω τιποτα? δεν με θυμαμαι ποτε θυμωμενη.. αν ειναι κατι σοβαρο απογοητευομαι...πολυ... αν δεν ειναι κατι σοβαρο το προσπερναω. νευριαζω συχνα (αρκετα συχνα θα ελεγα) αλλα δεν το λες κ θυμο.. Επειδή νευριάζεις συχνά, δεν ?αποθηκεύεις? οργή/θυμό. Δεν είναι κάτι για να σε ανησυχεί. Δεν έχεις τίποτα. Είναι απλά θέμα χαρακτήρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dromos Posted November 17, 2007 Report Share Posted November 17, 2007 Αντίθετα, το γέλιο προκαλεί την έκκριση μιας άλλης ορμόνης (της οποίας το όνομα δε θυμάμαι..... Σεροτονίνη και ενδορφίνες (χημικές ουσίες) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αrtzuna Posted November 18, 2007 Report Share Posted November 18, 2007 Μπορεί να σας ακουστεί παράλογο ή/και αδύνατον, εάν όμως καταφέρετε να μετατρέψετε την οργή σας σε... γέλιο, θα κάνετε και στην ψυχολογία σας και στον οργανισμό σας πολύ καλό. Μπορεις να μετατρεψεις και τον θυμο σου σε κατι "δημιουργικο"....π.χ μπορεις να πεις αη γαργαλισου καπως ετσι Αν καταφερεις να χρησιμοποιησεις τον θυμο σου και οχι να σε χρησιμοποιησει ειναι πολυ καλο Ακομα και ο Ιησους οργιστικε και τα εσπασε στο παζαρι που ειχε δημιουργηθει εξω απο τον ναο στα Ιεροσολυμα,αλλα ο Ιησους χρησιμοποιησε τον θυμο του..ενω στους περισσοτερους απο εμας μας χρησιμοποιει Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anthropos Posted November 19, 2007 Report Share Posted November 19, 2007 (edited) Απο τότε που πήρα απόφαση να μη θυμώνω άρχισα να παρατηρώ ότι η επιροή μου στους συνανθρώπους μου αυξήθηκε. Έγινα πιο ευαίσθητος και πιο άφοβος. Η αποψή μου είναι ότι ο θυμός είναι μια απο τις κατάρες που πρέπει να ξεπεραστεί. Edited November 19, 2007 by Anthropos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.