Jump to content

Ο Λάζαρος


 Share

Recommended Posts

Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, ο Ιησούς ανέστησε τον φίλο του Λάζαρο. Οι γραφές περιγράφουν την ανάσταση του Λαζάρου όμως σταματάνε εκεί. Δεν λένε τίποτε για το τι έγινε μετά, το πως π.χ έζησε ο Λάζαρος, τι έκανε, πως ένοιωθε κτλ. Μπορεί κάποιος να φανταστεί - αν υποθέσουμε πως η ιστορία αυτή είναι πραγματική και συνέβει πράγματι εκείνη την εποχή - τι απέγινε ο Λάζαρος ; Και γενικότερα, πως να αισθάνεται άραγε κάποιος που έχει αναστηθεί ; Τι να σκέφτεται ; Πως να βλέπει τον κόσμο ; Πως άραγε να νοιώθει ; Πως να βλέπει τα πράγματα ; Τι σημασία να έχουν γι' αυτόν το καλό και το κακό, ο θάνατος και η ζωή, αφού ο ίδιος πέθανε και αναστήθηκε ;

Link to comment
Share on other sites

Ο θάνατος είναι το πεπρωμένο που δεν μπορεί να αποφευχθεί για κάθε άνθρωπο.

 

Μάλιστα δεν είναι τυχαίο γεγονός κατά την αρχαιοελληνική παράδοση αλλά ορισμένο από το Θείο βλέπε Μοίρες.

 

Επομένως η αντιστροφή του γεγονότος αυτού είναι μέγα σφάλμα, να αναστραφεί κάτι που έχει οριστεί από το ίδιο το Θεό.

 

Το ίδιο ακριβώς έκανε και ο Ασκληπιός ο οποίος όμως κεραυνοβολήθηκε από τον ίδιο το Δία.

 

Άρα ξεκινώντας τον σχολιασμό περί σαρκικής αναστάσεως να πω πως είναι μέγα αμάρτημα που ούτε ο ίδιος ο Ιησούς δεν απόφυγε δις. Μια με τον Λάζαρο και μια με τον ίδιο του τον εαυτό που ?λέγεται? ότι αναστήθηκε σαρκικώς και αναλήφθηκε στους ουρανούς.

Αυτός ήταν και ο τελευταίος πειρασμός και αμάρτημα που δεν κατάφερε ο Ιησούς να περάσει.

 

Τώρα για τον Λάζαρο... Ο Καζαντζάκης δείχνει μια εκδοχή αυτού του θέματος.

Δείχνει τον Λάζαρο σμπαράλια να μην ξέρει τι συμβαίνει και σαν να αναρρώνει από βαριά ασθένεια. Τον δείχνει να μην μπορεί καλά καλά να τραφεί με στερεά τροφή και να τρέφεται με νερό και υγρά ή να μην έχει καν όρεξη.

 

Μάλιστα η ζωή του είναι επεισοδιακή. Τον δολοφονούν οι επαναστάτες ζηλωτές για να μην στραφεί ο όχλος προς τον Ιησού και χαλάσει η επανάσταση που ετοίμαζαν προς του Ρωμαίους.

 

Αυτά κατά το θεαθήναι.

 

Τώρα μια πιο εσωτερική ερμηνεία.

 

Πώς θα ένοιωθε κάποιος που με την βία και χωρίς την συγκατάθεση του για καθαρά εγωιστικούς σκοπούς (εγωιστικά συναισθήματα πένθους) του κόβανε την πνευματική εξέλιξη;

 

Ποια θα ήταν η άποψη του για το καλό και το κακό; Πιστεύω δεν θα θεωρούσε πλέον κακό την ανάσταση και την στέρηση εξέλιξης του. Αλλά και τον ψυχικό πόνο να ξαναβιώσει ένα δεύτερο θάνατο.

 

Ποιός ο λόγος ανάστασης, αφού πάλι στην τελική ο θάνατος θα τον ξαναπάρει.

 

Κλείνω με τα λόγια του Ευριπίδη από την Υψιπύλη και του Επίκτητου που δείχνει την σπουδαιότητα του θανάτου για την εξέλιξη της ψυχής.

 

Ευριπίδης:

 

οι άνθρωποι θάβουν τα παιδιά τους, αποκτούν άλλα παιδιά, πεθαίνουν και οι ίδιοι και στενοχωρούνται πολύ όταν φέρνουν χώμα στο χώμα. Είναι αναγκαίο όμως να θερίζεται η ζωή σαν το ώριμο στάχυ και ο ένας να υπάρχει και ο άλλος όχι.

 

Επίκτητος:

[2.6.11]      Ἐπεί τοι τίνος ἕνεκα γίνονται στάχυες; οὐχ ἵνα καὶ

ξηρανθῶσιν; ἀλλὰ ξηραίνονται μέν, οὐχ ἵνα δὲ καὶ

[2.6.12]   θερισθῶσιν; οὐ γὰρ ἀπόλυτοι γίνονται. εἰ οὖν αἴσθη-

σιν εἶχον, εὔχεσθαι αὐτοὺς ἔδει, ἵνα μὴ θερισθῶσιν μη-

δέποτε; τοῦτο δὲ κατάρα ἐστὶν ἐπὶ σταχύων τὸ μηδέ-

[2.6.13]   ποτε θερισθῆναι. οὕτως ἴστε ὅτι καὶ ἐπ' ἀνθρώπων

κατάρα ἐστὶ τὸ μὴ ἀποθανεῖν· ὅμοιον τῷ μὴ πεπαν-

[2.6.14]   θῆναι, μὴ θερισθῆναι. ἡμεῖς δ' ἐπειδὴ οἱ αὐτοί ἐσμεν,

ἅμα μὲν οὓς δεῖ θερισθῆναι, ἅμα δὲ καὶ αὐτῷ τούτῳ

παρακολουθοῦντες ὅτι θεριζόμεθα, διὰ τοῦτο ἀγανα-

κτοῦμεν.

 

Άρα ο στάχυς πρέπει να θερισθεί για να ωφεληθούν οι επόμενες γενιές και όχι να ανασταίνονται οι νεκροί πηγαίνοντας κόντρα στο ποτάμι της φύσης.

Link to comment
Share on other sites

Ας σταθούμε :

 

Ο Καζαντζάκης δείχνει μια εκδοχή αυτού του θέματος.

 

Δείχνει τον Λάζαρο σμπαράλια να μην ξέρει τι συμβαίνει και σαν να αναρρώνει από βαριά ασθένεια. Τον δείχνει να μην μπορεί καλά καλά να τραφεί με στερεά τροφή και να τρέφεται με νερό και υγρά ή να μην έχει καν όρεξη.

 

Εκπληκτικό, δεν το ήξερα. Γιατί άραγε να τον δείχνει έτσι ;

 

Ο Θάνατος, ναι, θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως μια πολύ βαριά ασθένεια, ok. Για κάποιους άλλους όμως - και για τον Ιησού - θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως ύπνος. (βλ. "δεν πέθανε, κοιμάται") Αν ο θάνατος είναι ύπνος, η ανάσταση σημαίνει πως ξυπνάς από τον ύπνο. Συνήθως, όταν ξυπνάει κάποιος από ύπνο, είναι ξεκούραστος, είναι αυτό που λέμε "φρέσκος". Γιατί ο Λάζαρος να ήταν "σμπαράλια" ;

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Άρα ξεκινώντας τον σχολιασμό περί σαρκικής αναστάσεως να πω πως είναι μέγα αμάρτημα που ούτε ο ίδιος ο Ιησούς δεν απόφυγε δις. Μια με τον Λάζαρο και μια με τον ίδιο του τον εαυτό που ?λέγεται? ότι αναστήθηκε σαρκικώς και αναλήφθηκε στους ουρανούς. Αυτός ήταν και ο τελευταίος πειρασμός και αμάρτημα που δεν κατάφερε ο Ιησούς να περάσει.

 

Θέλεις να πεις πως αφού την ζωή την διαδέχεται ο θάνατος και η φυσική συνέχεια ενός ζωντανού είναι να γίνει νεκρό σύμφωνα με το "όλα είναι γίγνεσθαι", κάποιος ο οποίος διακόπτει την φυσική ροή των πάντων διαπράττει αμαρτία ; Είναι μια άποψη, ok, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί λες πως ο θάνατος ήταν ο τελευταίος πειρασμός. Δηλ. εννοείς πως ο τελευταίος πειρασμός για τον Ιησού ήταν να ΜΗΝ είχε "νικήσει" τον θάνατο, να ΜΗΝ είχε "αναστηθεί", πράγμα το οποίο δεν έγινε, συνεπώς ο Ιησούς ενέδωσε στον πειρασμό ; (αν κατάλαβα καλά ... :rolleyes7: )

 

Τώρα μια πιο εσωτερική ερμηνεία.

 

Πώς θα ένοιωθε κάποιος που με την βία και χωρίς την συγκατάθεση του για καθαρά εγωιστικούς σκοπούς (εγωιστικά συναισθήματα πένθους) του κόβανε την πνευματική εξέλιξη;

 

Νομίζεις πως ο Λάζαρος ήταν κάποιος τέτοιος ;

 

Αν υποθέσουμε πως ο Λάζαρος - πρωτού αναστηθεί - ήταν ένας απλός άνθρωπος που κι αυτός - πιθανώς - αναζητούσε την πνευματική εξέλιξη. Έρχεται ο Θάνατος και τον διακόπτει από αυτή την αναζήτησή του. Ο Θάνατος δεν σε ρωτάει αν θέλεις να πεθάνεις, ασφαλώς. Συνεπώς, είτε με βία είτε χωρίς βία, η πνευματική εξέλιξη του Λάζαρου διακόπηκε. Από την άλλη, πράγματι διακόπηκε ; Θέλω να πω, πως ένα πολύ μεγάλο τμήμα της Γνώσης και της πνευματικής εξέλιξης αφορά τον ίδιο τον Θάνατο. Ο Λάζαρος είχε την ευκαιρία να γνωρίσει αυτό το τμήμα της Γνώσης, πέθανε δηλ. και αναστήθηκε. Συνεπώς, μιλάμε για πραγματική διακοπή ή κάποιου είδους αλλαγή ; Γιατί αυτή η αλλαγή είναι που μας ενδιαφέρει ...

 

Ποιός ο λόγος ανάστασης, αφού πάλι στην τελική ο θάνατος θα τον ξαναπάρει.

 

Ναι, σωστό. Πιθανώς μιλάμε για το ενδεικτικό μιας ιδιότητας. Η ανάσταση του Λαζάρου - αν έγινε - είναι ενδεικτικό πίστης. Δεν νομίζω πως γίνεται για κάποιο άλλον λόγο.

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Ας σταθούμε :

 

 

 

Εκπληκτικό, δεν το ήξερα. Γιατί άραγε να τον δείχνει έτσι ;

 

Ο Θάνατος, ναι, θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως μια πολύ βαριά ασθένεια, ok. Για κάποιους άλλους όμως - και για τον Ιησού - θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως ύπνος. (βλ. "δεν πέθανε, κοιμάται") Αν ο θάνατος είναι ύπνος, η ανάσταση σημαίνει πως ξυπνάς από τον ύπνο. Συνήθως, όταν ξυπνάει κάποιος από ύπνο, είναι ξεκούραστος, είναι αυτό που λέμε "φρέσκος". Γιατί ο Λάζαρος να ήταν "σμπαράλια" ;

Υπάρχουν κάτι σχετικές παραδόσεις

Link to comment
Share on other sites

Ο Καζαντζάκης δείχνει μια εκδοχή αυτού του θέματος.

 

Δείχνει τον Λάζαρο σμπαράλια να μην ξέρει τι συμβαίνει και σαν να αναρρώνει από βαριά ασθένεια. Τον δείχνει να μην μπορεί καλά καλά να τραφεί με στερεά τροφή και να τρέφεται με νερό και υγρά ή να μην έχει καν όρεξη.

 

Εκπληκτικό, δεν το ήξερα. Γιατί άραγε να τον δείχνει έτσι ;

 

Μάλλον θέλει να δείξει την απώλεια δυνάμεων του οργανισμού μετά από ένα τέτοιο σοκ, δλδ την επαναφορά της ψυχής στο σώμα.

 

Θέλεις να πεις πως αφού την ζωή την διαδέχεται ο θάνατος και η φυσική συνέχεια ενός ζωντανού είναι να γίνει νεκρό σύμφωνα με το "όλα είναι γίγνεσθαι", κάποιος ο οποίος διακόπτει την φυσική ροή των πάντων διαπράττει αμαρτία ;

 

Ακριβώς αλλά όχι μόνο διακόπτει την πορεία του γίγνεσθαι αλλά και την αντιστρέφει.

Αλλά εκτός αυτού το βλέπω και πιο εσωτεριστικά, ο θάνατος δεν είναι απαραίτητα κακός είναι κάτι αναγκαίο για την εξέλιξη της ψυχής. Αν αντιστραφεί η διαδικασία αυτή είναι σαν να σταματάει η φυσιολογική εξέλιξη της ψυχής.

 

Είναι μια άποψη, ok, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί λες πως ο θάνατος ήταν ο τελευταίος πειρασμός. Δηλ. εννοείς πως ο τελευταίος πειρασμός για τον Ιησού ήταν να ΜΗΝ είχε "νικήσει" τον θάνατο, να ΜΗΝ είχε "αναστηθεί", πράγμα το οποίο δεν έγινε, συνεπώς ο Ιησούς ενέδωσε στον πειρασμό ; (αν κατάλαβα καλά ..)

 

Σωστά κατάλαβες. Ο πειρασμός ήταν, ?πεθαίνεις σαν Θεός που ανασταίνεται διαπράτωντας ανωμαλία στην φύση ή σαν άνθρωπος συνεχίζοντας την ομαλή πορεία του πεπρωμένου αποδεχόμενος τον Θεό που την ορίζει;?.

 

Βλέποντας τον ?Τελευταίο πειρασμό? σε βίντεο αλλά διαβάζοντας τον καλύτερα αυτό ακριβώς φαίνεται.

Είναι η τελευταία στιγμή που ο Ιησούς έχει εξαπατηθεί από τον διάβολο και είναι γέρος και ετοιμοθάνατος στο κρεβάτι του. Μπαίνει μέσα ο Ιούδας γέρος και του αποκαλύπτει ότι ο ?άγγελος? που δεν γερνάει και που τον έσωσε από τον σταυρό είναι ο διάβολος και έχει εξαπατηθεί.

Ο διάβολος του λέει ?αποδέξου την μοίρα σου πέθανε σαν άνθρωπος?

Όλοι νομίζουν ότι ο τελευταίος πειρασμός είναι ο άγγελος αλλά τότε είναι που δημιουργείται ο τελευταίος πειρασμός, ο Ιησούς γονατιστός παρακαλάει τον Θεό να τον κάνει Υιό του δλδ ένα δεύτερο Θεό...

Όλοι νομίζουν ότι ο Ιησούς ενέδωσε στον πειρασμό, δεν αποδέχεται την Μοίρα του Θεού θα πεθάνει εγωιστικά πάνω στον σταυρό σαν ένας εγωιστής άνθρωπος που βάλθηκε να γίνει Θεός.

 

Και τότε έρχεται ο Τελευταίος Πειρασμός, επανέρχεται η σκηνή που ο Ιησούς είναι πάνω στον σταυρό και πεθαίνει παίρνει ένα περίεργο χαμόγελο και λέει ?Τετέλεσται?.

Τι σήμαινε αυτό; Άραγε κατάλαβε ότι όλοι πεθαίνουν και αποδέχτηκε την μοίρα ή όχι;

Έγινε Θεός με τον θάνατο ή κολασμένος με την ανάσταση;

 

Κατά τον Καζαντζάκη ο Ιησούς έγινε Θεός χωρίς ανάσταση αποδεχόμενος τον θάνατο όπως όλοι, άρα διάλεξε σωστά, κατά την εκκλησία ο Ιησούς επέλεξε την ανάσταση αφού ήταν Θεός πράγμα που είναι παραβατικό για την Μοίρα.

Άρα αμαρτία είναι να επιλέξει κάποιος την σαρκική ανάσταση ενώ σοφία να αποδεχτεί τους κανόνες του Θεού.

 

Αν υποθέσουμε πως ο Λάζαρος - πρωτού αναστηθεί - ήταν ένας απλός άνθρωπος που κι αυτός - πιθανώς - αναζητούσε την πνευματική εξέλιξη. Έρχεται ο Θάνατος και τον διακόπτει από αυτή την αναζήτησή του.

Ο Θάνατος δεν σε ρωτάει αν θέλεις να πεθάνεις, ασφαλώς. Συνεπώς, είτε με βία είτε χωρίς βία, η πνευματική εξέλιξη του Λάζαρου διακόπηκε. Από την άλλη, πράγματι διακόπηκε ;

 

Ίσα ίσα, που ο θάνατος είναι το απαραίτητο μεταβατικό στάδιο για την εξέλιξη της ψυχής. Αυτό λέω και εγώ. Άρα, ο Λάζαρος πέθανε, η ψυχική του εξέλιξη συνεχιζόταν ομαλά ώσπου ήρθε κάποιος και το διέκοψε αυτό με μια ανάσταση.

 

Θέλω να πω, πως ένα πολύ μεγάλο τμήμα της Γνώσης και της πνευματικής εξέλιξης αφορά τον ίδιο τον Θάνατο. Ο Λάζαρος είχε την ευκαιρία να γνωρίσει αυτό το τμήμα της Γνώσης, πέθανε δηλ. και αναστήθηκε. Συνεπώς, μιλάμε για πραγματική διακοπή ή κάποιου είδους αλλαγή ; Γιατί αυτή η αλλαγή είναι που μας ενδιαφέρει ...

 

Θα το πω κάπως πεζά αλλά ίσως γίνει κατανοητό έτσι.

Ο θάνατος είναι σαν ένα πάρτυ γενεθλίων. Αυτοί που το οργανώνουν (από την άλλη μεριά) το κρατάνε μυστικό γιατί στην ουσία αυτό που μετράει είναι να γίνει έκπληξη στον εορτάζοντα.

 

Αν χαθεί αυτό το μυστικό τότε χαλάει το πάρτυ.

 

Ο ανυποψίαστος ?εορτάζων ? μελοθάνατος? μέσα στην θλίψη του που δεν τον θυμήθηκε κανείς περνάει το ?θύρα? του σπιτιού του και τότε και μόνο τότε όλα αποκαλύπτονται και τότε βιώνεται η πραγματική χαρά.

 

Αυτό με τα στάχυα δεν το έβαλα τυχαία, μην ξεχνάς ότι και στα Ελευσίνια μυστήρια ο ιεροφάντης στο τέλος κρατούσε ένα στάχυ λέγοντας ?Αυτός ο στάχυς δεν θα πεθάνει ποτέ αλλά είναι αναγκαίο να θερίζεται? αφήνοντας να εννοηθεί το δίδαγμα τον μυστηρίων περί ζωής και θανάτου.

Link to comment
Share on other sites

Παλαιότερα είχα διαβάσει ένα κείμενο σε γνωστό περιοδικό, όπου περιέγραφε έναν άνθρωπο να βρίσκεται επιτέλους ανακουφισμένος, γαλήνιος και ήσυχος από όλα τα παλιά του βάσανα, ευτυχισμένος, να πλέει μέσα σε μία ονειρώδη, παραδείσια, κατάσταση, ώσπου μία δυνατή φωνή από μακριά τον τάραξε και τον ξεσήκωσε από κει : Λάζαρε, δεύρο έξω ! :)

 

Το βρήκα έξυπνο σαν ιδέα, και πραγματικά έθετε έναν πρωτότυπο προβληματισμό, που με οδήγησε να σκεφτώ το εξής σύντομο ανέκδοτο :

 

-Ποιός είναι ο μοναδικός άνθρωπος στον οποίο ο Ιησούς έκανε κακό ; -Μα, ο Λάζαρος, που τον επανέφερε στον κόσμο από τον Παράδεισο :cheerful:

 

 

Αλλά νομίζω πως είναι θέμα οπτικής : ένας ιδεαλιστής, πνευματικός, άνθρωπος ίσως το έβρισκε ενοχλητικό να πρέπει να ξαναπεράσει από το βάσανο αυτού του κόσμου, ένας πιο γήινος και φιλήδονος θα το έβρισκε θαυμάσιο να αναστηθεί από τον κόσμο των σκιών πάλι πίσω στην πλούσια αγαθών Γη...

Link to comment
Share on other sites

νάτες πάλι οι θεωρίες... αν έχετε παρακαλώ κάποια επίσημη πηγή σχετικά με το θέμα "Λάζαρος" , τοποθετήστε την μπας και μάθουμε και εμείς κάτι. Διαφορετικά μιλάμε με θεωρίες και είμαστε σαν τους σκύλους που κυνηγούν την ουρά τους, μέχρι να την δαγκώσουν και να πονέσουν , κατανοώντας οτι άδικα έτρεχαν τόση ώρα.

 

Το πως ήταν μετά ο Λάζαρος , είναι άγνωστο... το αν υπήρχε σαν ιστορικό πρόσωπο , αποτυπώνεται μόνο μέσα απο την Βίβλο, κάτι όμως που δεν είναι απαραίτητα απο μόνο του απαξιωτικό!

 

Γενικά μιλώντας για τον Θάνατο , το μόνο που γνωρίζουμε σίγουρα , είναι πως είναι ο τερματισμός της ύπαρξης μας. Αν υπάρχει μετά ή οχι ,είναι θέμα Πίστης και μόνο πίστης, αφού μέχρι στιγμής δεν έχουμε κάτι απτό σαν απόδειξη.

 

Μπορεί να είναι παράδεισος & κόλαση΄.. μπορεί να είναι μέρος ενέργειας που ανακυκλώνεται... μπορεί να είναι και απλά λήθη! Δεν γνωρίζουμε και πάνω στην βάση αυτή φιλοσοφούμε! Ο Ευρυπίδης και τα λόγια που αναφέρθησαν πιο πάνω , μιλάνε για το ρουν της ζωής και τον κύκλο της στον κόσμο. Δεν μιλάνε ουσιαστικά για ανάσταση , παρά μόνο για το τι είναι φυσιολογικό , βασιζόμενο σαν κείμενο στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και οχι στην ανησυχία της ερμηνείας του τι είναι μετά θάνατον.

Link to comment
Share on other sites

νάτες πάλι οι θεωρίες... αν έχετε παρακαλώ κάποια επίσημη πηγή σχετικά με το θέμα "Λάζαρος" , τοποθετήστε την μπας και μάθουμε και εμείς κάτι. Διαφορετικά μιλάμε με θεωρίες και είμαστε σαν τους σκύλους που κυνηγούν την ουρά τους, μέχρι να την δαγκώσουν και να πονέσουν , κατανοώντας οτι άδικα έτρεχαν τόση ώρα.

 

Μπορεί κάποιος να φανταστεί - αν υποθέσουμε πως η ιστορία αυτή είναι πραγματική και συνέβει πράγματι εκείνη την εποχή - τι απέγινε ο Λάζαρος ;

 

Αγαπητέ Anor, δεν σε καταλαβαίνω ... το θέμα είναι ξεκάθαρο κι όμως επιμένεις να μας υπενθυμίζεις ... το "λάθος" μας. Γι' αυτό στην αρχή λέω "μπορεί κάποιος να φανταστεί αν υποθέσουμε ...". Χαίρω πολύ, με θεωρίες μιλάμε, αλλά το γνωρίζουμε από την αρχή. Εσύ δηλ. συμμετέχεις μόνο σε θέματα που παραθέτονται αξιόπιστες πηγές ; Φιλαράκο, αν δεν μπορείς να φανταστείς κι αν δεν μπορείς να υποθέσεις πως αυτή η ιστορία μπορεί και να είναι αληθινή, τότε φίλε μου ... απλά, δεν συμμετέχεις. Λες, "υποθέσεις κάνουνε αυτοί, ok, εγώ δεν μπορώ να φανταστώ τέτοια πράγματα, ok", και φίλε μου, δεν χρειάζεται να γράψεις τίποτε, δεν χρειάζεται να πεις τίποτε. Είναι ανάγκη να μας υπενθυμίζεις πως μιλάμε υποθετικά ; Δεν το καταλαβαίνω.

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

μα αυτο ακριβώς λέω...

 

Σε αντιστοιχία του τι λέγεται εδώ, σε ενα πρόσωπο σε θεωρητική βάση, να ρωτήσω και εγώ πως θα ένιωθε ο Ηρακλής όταν φόρεσε την προβιά που δεν μπορούσε να βγάλει απο πάνω του;.. ή πως ένιωθε ο Προμηθέας όταν το συκώτι του , γινόταν μεζές για όρνια;

 

Είπαμε να ανοίγουμε κουβέντες,... αλλά καλό είναι να έχουν και μια βάση και να οδηγούν και κάπου. Αν είναι να συζητάμε , απλά για να συζητάμε... κάπου έχουμε χάσει την έννοια της σκέψης και της κρίσης. Κάθε συζήτηση πρέπει να έχει και μια λογική στήριξης... αλλιώς κυνηγάμε σκιές και ουρές. Καλό το φιλοσοφείν... αλλά χωρίς λογική, μόνο αμπελοφιλοσοφείν είναι.

Link to comment
Share on other sites

Ε, εντάξει ρε φίλε, δεν σε πιάσαμε κι από το λαιμό για να γράψεις στο θέμα. Μπορεί κάποιοι να θέλουν να πουν μια κουβέντα. Τι σε χαλάει εσένα ;

 

να ρωτήσω και εγώ πως θα ένιωθε ο Ηρακλής όταν φόρεσε την προβιά που δεν μπορούσε να βγάλει απο πάνω του;.. ή πως ένιωθε ο Προμηθέας όταν το συκώτι του , γινόταν μεζές για όρνια;

 

Ρώτα.

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

A... σε αυτό το "πνεύμα διάθεσης" ... be my guest! Συγνώμη για την ενόχληση... αν σας αρέσει εσάς , εμένα μου περισσεύει.

Link to comment
Share on other sites

Συγνώμη για την ενόχληση... αν σας αρέσει εσάς , εμένα μου περισσεύει.

 

Συγχωρεμένος. Και δεν υπάρχει κανένα "πνεύμα διάθεσης". Όποιος θέλει μπορεί να πει μια κουβέντα σχετικά με το θέμα, όποιος νομίζει πως αμπελοφιλοσοφούμε, απλά, το διαβάζει αν θέλει και δεν λέει τίποτε. Ούτε πνεύματα, ούτε οινοπνεύματα φιλαράκο.

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Σαφώς... μόνο που το "φιλαράκο" κράτα το για εσένα... αν θες να αρχίσουμε τα υποτιμητικά, μπορώ να "παίξω" και εγώ. Ζήτησα ήδη συγνώμη για την παρέμβαση καθότι δεν κατάλαβα το τι περιμένεις απο την όλη συζήτηση.

Link to comment
Share on other sites

Εντάξει, δεν είσαι φιλαράκος. Μπορούμε τώρα να επιστρέψουμε στις "αμπελοφιλοσοφίες" μας ;

Edited by divemaster
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...