Ο Θεός Πάνας

[Μάτζικα Ντε Σπελ]

k kati extra akomi apo mena k kleinw...kserei kapoios an alithevei oti to onoma tis xwras ispania simainei_xwra afierwmeni ston pana? (eis-pana_ispania,i kati tetoio telospantwn...)mou to eipe enas filos k mia pou zw s· afti ti xwra tha ithela na kserw an yparxei kapoia syndesi :cheerful:

eyxaristw k pali zitw sygnwmi gia ta greeklish!hasta luego!!!

 

Δεν ξέρω αν ισχύει, όμως βγαίνει λογικά,αν σκεφτούμε ότι οι ευρωπαικές γλώσσες έχουν ίδια ινδοευρωπαική ρίζα και αναγραμματισμοί,προσθέσεις,αφαιρέσεις δίνουν κρυφά νοήματα.

Επιπλέον οι Λατίνοι εδικά Ισπανοί, μετά τους ¨Ελληνες βέβαια, έχουν τη φήμη του εραστή και ο Πάνας έχει αυτό το χαρακτηριστικό έντονα στο ενεργητικό της ιστορίας του.

Επομένως μπορεί και να ισχύει!

 

Μια ιδέα για τα greeklish μπες

στο http://translate.google.com/translate_t#

είναι ο μεταφραστής του google γράψε το κείμενό σου στα αγγλικά θα σου το μεταφράσει, αντιγραφή-επικόλληση.

Και όλα καλά!! :smilewink:

 

Ααα!! Καλως όρισες και από μένα !!

[outis]

Ο Μεγας Παν ο αγαπημενος μου του Ελληνικου Πανθεου.Ο Γεννητορ ολων ο Παντογονος....

Συγχέεις τον Πάνα με τον Φάνη (πραγματικά γλωσσολογικά σχετίζονται, αλλά ...ιστορικά... αμφίβολο). Πράγματι "παίζει" το Is-pania με τον Πάνα.

Αλλά κοίτα που οδηγούν τέτοιοι "συνειρμοί":

1. Από κει άραγε πήραν οι Τούρκοι την ιδέα για Istambul και Ismir???

2. Άρα οι Τούρκοι είναι Ισπανικής καταγωγής (ή οι Ισπανοί Τουρκικής... τώρα που το σκέφτομαι υπήρξε και Ισλαμική Ισπανία... χμμμ)

 

Ιστορικά η θεότητα με το όνομα Παίον/Παιάν (νομίζω από γραμμική Β, PY Ty 316) πλησιάζει περισσότερο (όμως συνήθως ταυτίζεται με τον Απόλλωνα).

 

Γενικά σήμερα είναι παραδεκτό (χωρίς να είναι αναγκαστικά και σωστό) ότι το "Παν" δεν έχει να κάνει "τα πάντα" (το όλον) αλλά με μια λέξη "παον" που σήμαινε "ποιμένας" (και που μας γυρνά πίσω στην εκδοχή του Μυκηναϊκού "Πάον" ή Παιάνα. http://en.wikipedia.org/wiki/Pan_(mythology)

[lousipan]

Οχι φιλε δεν τον συγχεω αφου ετσι αναφερετε στον 11το αν δεν κανω λαθος Ορφικο Υμνο που ειναι για τον Πανα.

[outis]

Οχι φιλε δεν τον συγχεω αφου ετσι αναφερετε στον 11το αν δεν κανω λαθος Ορφικο Υμνο που ειναι για τον Πανα.

Ο 10 είναι και δε μιλά για Φάνητα (οι 5 και 6 μιλάνε, αλλά όχι για Πάνα).

 

Στα Ορφικά (θεογονίες απ. 54) συγχέονται επι-φανειακά (!) http://www.theoi.com/Protogenos/Phanes.html

Αν η λέξη ?ΠΑΝ? εννοεί τον Πάνα ή ?το Παν? (τα πάντα) δεν είναι ξεκάθαρο. Τείνει το δεύτερο να μοιάζει πιθανότερο.

Probably the beginning of the linguistic misunderstanding is the Homeric Hymn to Pan, which describes him as delighting all the gods, and thus getting his name

http://en.wikipedia.org/wiki/Pan_(mythology)

Edited December 12, 2008 by outis

[shadow3363]

Ωραία παρουσίαση..

Αναρωτιέμαι πόσο διαστρεβλωτική και επιθετική πρέπει να ήταν η Εκκλησία ωστέ να παρουσιάσει μια τέτοια θεότητα ως τον Σατανά.

Ο κεράσφορος Πάνας συμβολίζει την σεξουαλική χαρά (σκέφτηκα). Αλλά και πάλι είναι τελείως αντίθετο με τον Σατανά (ο οποίος πρέπει να υποστεί μήνυση λόγω αντιγραφής πνευματικών δικαιωμάτων - ναι για τα κέρατα μιλάω.)

 

Τί σχέρση έχει η εκκλησία με τον Πάνα? έχω την εντίπωση ότι τον bahaumet έχει ώς τον Σατανά.

εχω άδικο?

[lousipan]

Η εκκλησια συγχεει τον Πανα με τον σατανα το εχω δει σε βιντεο που εχει βγαλει για την μεταλ μουσικη.Επισης στο Τυπικο της Υψηλης Μαγειας ο Ελιφας Λεβι αναφερει οτι ο Μπαφομετ δεν ειναι ο σατανας αλλα ο Παν.

[outis]

Τί σχέρση έχει η εκκλησία με τον Πάνα? έχω την εντίπωση ότι τον bahaumet έχει ώς τον Σατανά.

εχω άδικο?

Σχέση δεν υπάρχει. Υπάρχει κάποια παρεξήγηση "ταυτότητας" λόγο επιφανειακών ομοιοτήτων με κάτι που όμως δεν είναι "εκκλησιαστικό" αλλά ανήκει στη "λαϊκή" θρησκεία (folk religion).

Η εκκλησια συγχεει τον Πανα με τον σατανα το εχω δει σε βιντεο που εχει βγαλει για την μεταλ μουσικη.Επισης στο Τυπικο της Υψηλης Μαγειας ο Ελιφας Λεβι αναφερει οτι ο Μπαφομετ δεν ειναι ο σατανας αλλα ο Παν.

Ούτε φαίνεται να συγχέεται "εκκλησιαστικά" ο Πάνας με τον διάβολο. Υπάρχει μια "σαλάτα" που έχει γίνει από αντιλήψεις και εικόνες της "λαϊκής" θρησκευτικότητας με κάποιους συμβολισμούς αποκρυφιστών, κάποια "έντεχνη" παραπληροφόρηση και την ανοχή (μερικές φορές σιγοντάρισμα) κάποιων της εκκλησίας.

Ο Τράγος της Μένδης του Ελιφας δεν είναι ο Πάνας, ούτε καν ο "ιστορικός"Τράγος της Μένδης είναι, όπως δείχνει η Πτολεμαϊκή αναπαράσταση.

Είναι ένα σύμβολο που δανείζεται στοιχεία για τους σκοπούς του.

 

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Goat_of_Mendes

http://freemasonry.bcy.ca/anti-masonry/baphomet.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Horned_God

http://nefertiti.iwebland.com/texts/great_mendes_stela.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/Folk_religion

[outis]

Το θέμα έχει περιφερειακή μόνο σχέση με τον Πάνα αλλά αφού αναφέρθηκε...

Τα κέρατα σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς υπήρξαν σύμβολο αφθονίας, δύναμης και γονιμότητας. Είχαν δηλαδή ?θετικό? συμβολισμό.

Αυτό είναι αλήθεια τόσο για τον Ελληνικό χώρο, όσο και για τον Ιουδαϊκό.

Η μοναδικές (πιθανές) ?απεικονίσεις? του Σατανά για τους Εβραίους είναι εικόνες μεγαλοπρέπειας και πολυτέλειας (π.χ. Ησαΐα 14). Ούτε κέρατα υπάρχουν, ούτε τραγίσια πόδια και οπλές (ούτε σουβλερές ουρές, ούτε τρίαινες). (Αντίθετα οι ?εικόνες? για τον μεσσία, τον παρουσιάζουν ταλαίπωρο και αποκρουστικό).

Ο ?τράγος? πάλι έχει ανάμεικτους συμβολισμούς, ως ?αποδιοπομπαίος? - σε Ελλάδα και Ιουδαία μαζί. Αλλά στην Παλαιά Διαθήκη συμβολίζει και την Ελλάδα (βιβλίο Δανιήλ), αλλά και την ?δύναμη? ανθρώπων (π.χ. Ψαλμ. 74(75).10) και του Θεού (βιβλίο Ζαχαρία και αλλού).

Ταυτόχρονα υπήρχαν αρνητικές απεικονίσεις δαιμονικών ?πλασμάτων? της ερήμου που μεταφράστηκαν στα Ελληνικά ως ?σάτυροι? και ?ονοκένταυροι? - χωρίς άμεση σχέση με το Σατανά.

 

Ο Πάνας πάλι ? πάν-τοτε ? υπήρξε ασήμαντη θεότητα. Στα ιστορικά χρόνια τουλάχιστον - άγνωστο αν είχε σημαντικότερη προϊστορία.

Άνηκε ήδη από την αρχαιότητα σε ?άλλη εποχή? και φάση, αγροτική, ίσως και κυνηγετική, και άλλο τόπο (Πελοπόννησο). Η ιστορία με την μάχη του Μαραθώνα δείχνει ότι ήταν ?παραμερισμένος? και παρά την σχετική ?δόξα? παρέμεινε στο περιθώριο σε ολόκληρη την αρχαιότητα.

Οι δε θεές συχνά είχαν ?σύντροφο? καμιά φορά παιδί του και εραστή ταυτόχρονα. Ο Πάνας ιστορικά δεν είχε ποτέ τέτοια ?σταθερή? σχέση με καμιά!

Δεν έχει λοιπόν καμιά ιστορική σχέση με τον ?κερασφόρο? θεό-σύντροφο της ?θεάς? που επιχείρησε να ?περάσει? η Margaret Murrey ως ?ιστορικό? μέρος κάποια Ευρωπαϊκής λατρείας των μαγισσών και που ταυτίστηκε με τον Πάνα. Και ναι μεν η Murrey δεν ?έπεισε? την επιστημονική κοινότητα ? αφού κανένα ιστορικό στοιχείο δεν στηρίζει τους ισχυρισμούς της. Έπεισε όμως την wiccaνική, αφού η wicca χρωστά την ύπαρξή της στις διεργασίες της Murrey και άλλων. Έτσι ? αν και σήμερα από τη wicca γενικά αναγνωρίζεται ότι η υπόθεση δεν έχει ιστορικότητα ? πέρασε ο συσχετισμός Πάνα-μαγείας και η ?γοητεία? που ασκεί σήμερα ως ?κερασφόρος? ο Πάνας σήμερα σε ορισμένους ?μαγικούς? κύκλους.

 

Πως έγινε η ?σύνδεση? Πάνα με διάβολο;

Πρακτικά είναι εντελώς επιφανειακή και αρκετά μεταγενέστερη.

Πρώτα έγινε η σύνδεση ?κέρατων? και ?διαβόλου?.

Στην Καινή Διαθήκη τα ?κέρατα? συνεχίζουν να έχουν ανάμεικτους συμβολισμούς. Κι ο Ιησούς παρουσιάζεται με κέρατα (Αποκάλυψη κεφ. 5) - αφού έγινε εθελοντικά ?αποδιοπομπαίος? τράγος για την ανθρωπότητα, σύμφωνα με όσα περιγράφονται εκεί και αποκαλείται ?κέρατο σωτηρίας? (κατά Λουκά) σε ευθυγράμμιση με ?εικόνες? παλαιάς διαθήκης. Εκεί που αρχίζουν τα κέρατα να παίρνουν αρνητική χροιά είναι η αποκάλυψη γιατί παράλληλα με τον κερασφόρο Ιησού, παρουσιάζονται και διάφορα ?τέρατα? με ...κέρατα... Ένα αποκαλείται ?δράκος? (φίδι/ερπετό) μια πιο ?παραδοσιακή? ?απεικόνιση? του διαβόλου (Αποκάλυψη κεφ. 5, κεφ. 12, κεφ. 13, κεφ.17).

Έτσι οι περισσότερες αριθμητικά αρνητικές ?εικόνες? πλασμάτων με κέρατα άρχισαν να ?απαξιώνουν? τους θετικούς συμβολισμούς για τα κέρατα. Θα περνούσαν όμως εκατοντάδες ακόμα χρόνια μέχρι τα κερασφόρα τέρατα της Αποκάλυψης να αρχίσουν να ταιριάζουν με παλαιότερες ?παγανιστικές? αντιλήψεις κερασφόρων όπως ο Πάνας. Κι αυτό μόνο μέσα στα πλαίσια λαϊκών δοξασιών ? που ασφαλώς από κάποιο σημείο και μετά εκμεταλλεύτηκε κατά καιρούς η εκκλησιαστική εξουσία.

Το σημείο φαίνεται να ήταν κάπου στο μεσαίωνα, και πιθανότατα μετά από κάποιες Η λαϊκή εικονική ταύτιση Πάνα-Σατανά αρχίζει να γίνεται φανερή μόνο στα τέλη του μεσαίωνα ? μετά το 1300.

Μετά βίας μπορεί να θεωρηθεί ?μεσαιωνική?. Αποκρουστικές εικόνες του διαβόλου αυθεντικά μεσαιωνικές δείχνουν συχνότερα κάτι σε δράκο παρά κερασφόρα θεότητα της αρχαιότητας. Αυτό κάνει ακόμα πιο απίθανη την ουσιαστική σύνδεση Πάνα-διαβόλου. Και οι υποθέσεις που θέλουν τον "Πάνα" να δαιμονοποιήται ιδιαίτερα "από τους χριστιανούς" για πάνω από τα 1200 πρώτα χρόνια εκκλησιαστικής ιστορίας δεν έχουν καμιά στήριξη. Μετά, ήταν μάλλον οι "ρομαντικές" ιδέες και επιρροές παρά η ιστορία που έπαιξαν ρόλο.

Αργότερα, και στο βαθμό που οι ίδιες οι "μαγικές κοινότητες" θέλησαν να οικειοποιηθούν τις εικόνες αυτές (Eliphas Levi, Crowley, Valiente κτλ) εκκλησιαστικοί "κύκλοι" ακολούθησαν και τις χρησιμοποίησαν στον αντίλογο.

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Horned_God

http://messagenet.com/myths/bios/pan.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Horned_God#Th...ed_God_of_Wicca

http://en.wikipedia.org/wiki/Iblis

http://www.godecookery.com/macabre/gallery1/macbr01.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/Devil_in_Chri...ity#Middle_Ages

[lousipan]

Μαλλον εδωσα λαθος αυτο που ηθελα να πω.Ο Λεβι λεει οτι ο Μπαφομε για τον κυκλο του ειναι ο Παν οχι οτι κυριολεκτικα ειναι.Ισως ειχε αυτον στο μιαλο του οταν ζωγραφισε τον Μπαφομε.

[outis]

...Επιπλέον οι Λατίνοι εδικά Ισπανοί, μετά τους ¨Ελληνες βέβαια, έχουν τη φήμη του εραστή και ο Πάνας έχει αυτό το χαρακτηριστικό έντονα στο ενεργητικό της ιστορίας του....

Αλλοίμονο, ίσως υπάρχει "άλλος" λόγος που "θεοποίησαν" οι Έλληνες το ιδεώδες που εκπροσωπεί ο Πάνας. Για δες... http://www.shvoong.com/medicine-and-health...condoms-greeks/ Edited December 16, 2008 by outis

[dimulator]

Ουτις ωραίος!