Jump to content

Εκδρομή Στη Χώρα Των Τρελών


Νεφέλη
 Share

Recommended Posts

Εκδρομή στη χώρα των τρελών

 

Της Ρίκας Βαγιάνη, για το Έθνος online, 02.12.10

 

Ξεκινάω τη μέρα στο ταξί. Διπλοκούρσα εννοείται. Βουνά σκουπίδια. Μποτιλιάρισμα φουλ. Λεωφορεία, τρόλεϊ μηδέν, αμάξια, πεζοί, σκουπίδια, τα νεύρα στο κόκκινο. Ο οδηγός καπνίζει, του ζητάω άδεια να παρανομήσω κι εγώ μια τζούρα, και κατηφορίζουμε την Κηφισίας σαν τετράτροχος τεκές.

 

Στο κέντρο, ζούγκλα. Σε μια φάση έχουν κλείσει έναν δρόμο κάθετο στην Ακαδημίας με κόκκινη αστυνομική κορδέλα. Υπάρχει κάποιο μυστικό σύνθημα; Γιατί μερικά γιώτα χι και μηχανάκια κάτι λένε στον τροχονόμο, ο οποίος σηκώνει την κορδέλα και τα αφήνει να περνάνε, ενώ τα άλλα μισά δεν τα αφήνει Από τριάντα οδηγούς μηχανής που διαπραγματεύονται με τον τροχονόμο, κανείς δεν φοράει κράνος. Ούτε ένας. Σε κανέναν δεν γίνεται σύσταση.

 

Ξανακατηφορίζω. Στον «Ιανό» έχει ξεκινήσει η καμπάνια ενημέρωσης για το AIDS. Δουλειά, συστηματική, οργανωμένη, σου δίνει μια ελπίδα ότι υπάρχει ένα «υγιές» κομμάτι της κοινωνίας που νοιάζεται, ακούει και προσπαθεί να βοηθήσει. Τελειώνει. Βγαίνω.

 

Ξαφνικά το κέντρο είναι άδειο, ήρεμο, ευνομούμενο, σαν δρόμος της Ζυρίχης. Τα γνωστά τρελά της Αθήνας. Ανοίγω το κινητό: μια φίλη παλιά μού αφήνει μήνυμα ότι έχει βρεθεί το πορτοφόλι μου σε μια τράπεζα, αλλά παίρνω στην τράπεζα και είναι, τελικά, μπαρ. Κοιτάζω την τσάντα μου, όντως λείπει. Παίρνω τη φίλη που παίρνει την τράπεζα, που παίρνει ξανά το μπαρ, «ναι, εμείς το έχουμε».

 

Ενας υπάλληλος έχει βρει το πορτοφόλι μου στον δρόμο (εκεί που κατασκόπευα τον τροχονόμο). Δεν λείπει ούτε δεκάρα. Με στρογγυλοκαθίζουν στο μπαρ, με κερνάνε αρακά και γραβιέρα, πέφτω πάνω σε κολλητό. Ρίχνουμε μια ουισκιά αυθαίρετη, στις τέσσερις το απόγευμα, έτσι για να γιορτάσουμε τη συνάντησή μας.

 

Φτάνω στο σπίτι με περίπου τρεις ώρες καθυστέρηση, ελαφρώς ζαλισμένη, αλλά δεν ξέρω, είναι το ουίσκι; Είναι η καλοσύνη των ανθρώπων; Είναι το μετατραυματικό σοκ από την «εκδρομή» στην τρελή αυτή χώρα;

 

Αυτό το σύνολο ακραίων αντιθέσεων είναι η πόλη μου: απρόβλεπτη, βρώμικη, καλοσυνάτη, τρυφερή, βίαιη, κερνάει τσιγάρο, αρακά και δακρυγόνα. «Η πόλη των τρελών». Μια «κανονική» μέρα.

 

Της Ρίκας Βαγιάνη, για το Έθνος online, 02.12.10

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω πως αυτό το κείμενο εκφράζει ακριβώς το τι είναι ο Έλληνας. Είναι όλα μαζί...

 

Τη μία κοιτάζει μόνο την πάρτη του, είναι ο εαυτούλης του, θέλει να βολευτεί κ να περνάει καλά. Κ όλοι οι υπόλοιποι...? "Κ τι με νοιάζει εμένα?"

Την άλλη γίνεται χαλί να τον πατήσουν! Έχει ο φίλος του πρόβλημα? Θα τρέξει! Είναι ο αδερφός σε ανάγκη? "Εγώ είμαι εδώ!"

Κ το καλύτερο... Για να πιούμε κ να περάσουμε καλά δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αφορμή... Αρκεί μια ξαφνική συνάντηση, μια κουβέντα, οτιδήποτε...

 

Είμαστε ένας λαός που πραγματικά μοιάζουμε με νόμισμα. Έχουμε 2 πλευρές τελείως διαφορετικές. Κ όμως... Καταφέρνουμε κ τις συνδυάζουμε... :cheerful_h4h:

Link to comment
Share on other sites

Νεφέλη τρελή συγχρονικότητα!!

Μόλις προχθές έγραφα σε μια φίλη ινδιάνα στην Αμερική, προσπαθώντας η δόλια να της εξηγήσω τα... ανεξήγητα ώσπου στο τέλος κατέληξα να της πω ότι είμαστε κάτι σαν το γαλατικό χωριό του Αστερίξ. Όλη μέρα μαλώνουμε μεταξύ μας και το βράδυ τρώμε και γελάμε παρέα γύρω από ένα τεράαααστιο τραπέζι :063laugh:

 

Μάλιστα της έστειλα και μια εικόνα...

 

post-252-0-76363900-1291367311_thumb.png

Link to comment
Share on other sites

Είναι πραγματικά θαύμα το πως έχει επιβιώσει και συνεχίζει να υπάρχει αυτή η χώρα, με βάση την παραπάνω ενδεικτική εικόνα της ελληνικής πραγματικότητας.

Link to comment
Share on other sites

Είναι πραγματικά θαύμα το πως έχει επιβιώσει και συνεχίζει να υπάρχει αυτή η χώρα, με βάση την παραπάνω ενδεικτική εικόνα της ελληνικής πραγματικότητας.

 

Α! Έχω δώσει εξήγηση και γι αυτό: το μόνο που μας σώζει είναι η χαοτική και απρόβλεπτη συμπεριφορά μας η οποία είναι σε απόλυτη αρμονία με τον Συμπαντικό Τρόπο!

 

... λέμε τώρα! :whistling2:

Link to comment
Share on other sites

Μαγικοτάτη μου, ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό....

Το ελπίζω και το αναμένω.

 

 

Κ όμως... Καταφέρνουμε κ τις συνδυάζουμε...

Ότι τις συνδυάζουμε, τις συνδυάζουμε... Είναι όμως επιτυχημένος συνδυασμός...;

 

 

Ναι αλλά εγώ μένω Θεσσαλονίκη εκεί είναι λίγο καλύτερα .

ΤΥΧΕΡΕΕΕΕ!!!

 

 

Είναι πραγματικά θαύμα το πως έχει επιβιώσει και συνεχίζει να υπάρχει αυτή η χώρα

Επιβιώνει όμως...; Διότι προσωπικά μάλλον να αργοπεθαίνει την βλέπω...

 

 

...μας σώζει...

Μας σώζει όμως...; Διότι προσωπικά μάλλον προς τα Τάρταρα μας βλέπω...

 

 

Για μένα πάντως είναι λιγάκι επιεικής η κυρία Βαγιάνη. Δεν ανέφερε ούτε τα μισά από τα χάλια που αντιμετωπίζει ένας Αθηναίος στην καθημερινότητά του. Όσοι εδώ εργάζεστε στο κέντρο της Αθήνας, καταλαβαίνετε απόλυτα τι λέω!

 

...Κι όποιος πει ότι είμαι απαισιόδοξη, δεν ξέρει τι του γίνεται! :lol:

Link to comment
Share on other sites

Επιβιώνει όμως...; Διότι προσωπικά μάλλον να αργοπεθαίνει την βλέπω...

Μέχρι στιγμής μια χαρά τη βγάζει. Από 'κει και πέρα, μην περιμένεις τη συμπαντική πρόνοια να μεριμνεί επ' αόριστον. Κάποια στιγμή ο θεός θα βαρεθεί να παίζει ζάρια, ή όπως είπε και ο Τζέφρυ, "ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε". :P

 

ΥΓ: Και το γεγονός ότι τοποθέτησα τον Τζέφρυ στην ίδια πρόταση με το θεό, συνηγορεί υπέρ του σουρεαλιστικού ελληνικού συνδρόμου που βιώνουμε! :lol:

Edited by johnny
Link to comment
Share on other sites

Α! Έχω δώσει εξήγηση και γι αυτό: το μόνο που μας σώζει είναι η χαοτική και απρόβλεπτη συμπεριφορά μας η οποία είναι σε απόλυτη αρμονία με τον Συμπαντικό Τρόπο!

 

... λέμε τώρα! :whistling2:

 

Συμφωνώ απόλυτα..... thumbsup.gif

Link to comment
Share on other sites

Μας σώζει όμως...; Διότι προσωπικά μάλλον προς τα Τάρταρα μας βλέπω...

 

Προσωπικά είμαι απαισιόδοξα αισιόδοξη και, για να συνηγορήσω με αυτό που έγραψε ο johnny, όποιος δεν αλλάξει στάση απέναντι στον εαυτό του, στους άλλους και στα πράγματα γενικότερα, είναι μάλλον καμμένο χαρτί.

Ναι, είναι επώδυνη η διαδικασία επειδή ανακαλύπτουμε ότι ό,τι δούλευε μέχρι τώρα, για κάποιο λόγο δεν λειτουργεί πλέον. (Αυτό, εκτός των άλλων, έχει να κάνει και με διάφορες εξαγνιστικές αστρολογικές επιρροές που δεχόμαστε τα τελευταία χρόνια ως ανθρωπότητα. Είναι το πλήρωμα του χρόνου που συνηθίζουμε να λέμε...)

Έτσι, θεωρώ ότι όσοι έχουν την αναγκαία εγρήγορση και προσαρμοστικότητα, θα επιβιώσουν. Μα άλλωστε αυτός δεν είναι και ο βασικός κανόνας της ζωής;

 

Βέβαια σαν λαός ως σύνολο, είμαστε ιδιαίτερα αλλοπρόσαλλοι, όμως αυτό που με κάνει τελικά να αισιοδοξώ είναι ότι όταν μιλάω με φίλους, τον johnny, τη Νεφέλη, τον Μήτσο, την Κατίνα (και μη ρωτήσει κανείς ποιοι είναι ο Μήτσος και η Κατίνα :018bleh:) καταλαβαίνω ότι υπάρχουν ακόμα άνθρωποι γύρω μου που σαν προσωπικότητες έχουν μια ιδιαίτερη δυναμική. Αρκεί να μην καταφέρει κανείς εν τω μεταξύ να τους πείσει για το αντίθετο.

 

Να και κάτι διαφορετικό που τείνει να γίνει μόδα στους δύσκολους καιρούς που περνάμε:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...