martina Posted January 20, 2006 Report Share Posted January 20, 2006 ζωή δεν είναι αυτό που ζήσαμε αλλά αυτό που νομίζουμε οτι έχουμε ζήσει ... αλλά και αυτό που πρόκειται να ζησουμε... οπότε έχουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο... δεν είμαστε θεατές... το αντι-σχόλιο μου αναφέροταν αποκλειστικά και μόνο στο συγκεκριμένο post-it. πρωταγωνιστές στην ζωή μας μπορούμε να είμαστε αν αυτό επιλέξουμε.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted January 20, 2006 Report Share Posted January 20, 2006 Δεν είπα κάτι για εσένα, απλά πήρα αφορμη με αυτό που ειπες για να υποστηρίξω λίγο παραπάνω τη θέση μου επι του θέματος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
martina Posted January 21, 2006 Report Share Posted January 21, 2006 αγαπητή sabrina δεν το πήρα προσωπικά, απλά δεν ήθελα να παρερμηνευτούν τα λόγια μου.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SeaHawk Posted January 21, 2006 Report Share Posted January 21, 2006 κρινουμε και κρινομαστε συνεχεια.. και στην ζωη ποτε γινομαστε θεατες και ποτε πρωταγωνιστες ποτέ κανενας δεν κατι συνεχεια 100%.. θελουμε δεν θελουμε... Τι να το κανω το μονταζ? Το θεμα ειναι να εισαι κοντα στο κυλικειο... :blblbl: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Marilena Posted January 21, 2006 Report Share Posted January 21, 2006 Πριν από κάποιο καιρό, είχα διαβάσει (δε θυμάμαι που ) την ενδιαφέρουσα άποψη ότι... η ζωή μας είναι σαν μια ταινία, στην εμείς είμαστε θεατές (όχι πρωταγωνιστές) που έχουν ταυτιστεί με τον/ην κεντρικό/η ήρωα/ίδα. Μάλιστα, τόση είναι η ταύτισή μας, που νομίζουμε ότι βιώνουμε ότι βιώνει ο/η κεντρικός/η ήρωας/ίδα, με αποτέλεσμα όταν συμβαίνει κάτι δυσάρεστο στον/ην κεντρικό/η ήρωα/ίδα, να μας πλήττει και μας συναισθηματικά σε βάθος. Εάν όμως αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι είμαστε απλώς οι θεατές, τότε θα μπορέσουμε και να απολαύσουμε καλύτερα την «ταινία» και να διδαχθούμε βαθύτερα απ? αυτήν, μιας και θα κατανοούμε ότι... δεν μπορεί στην ουσία μας (στην ψυχή μας δηλαδή) να μας βλάψει το ότι συμβαίνει στον/ην κεντρικό/η ήρωα/ίδα! ...Τα σχόλιά σας; Μια εποχή είχα ταυτιστεί με τον Trueman από την ταινία Truemanshow. Πίστευα ότι με παρακολουθούν... τεσπα όσοι είδατε την ταινία θα καταλάβατε. Τώρα πια πιστεύω ότι παίζω σε μια ταινία στην οποία έχω ρόλο κομπάρσου και πρέπει να κάνω ότι μου πει ο σκηνοθέτης χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα αυτοσχεδιάσω ώστε να φανεί το ταλέντο μου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
martina Posted January 21, 2006 Report Share Posted January 21, 2006 Τώρα πια πιστεύω ότι παίζω σε μια ταινία στην οποία έχω ρόλο κομπάρσου και πρέπει να κάνω ότι μου πει ο σκηνοθέτης χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα αυτοσχεδιάσω ώστε να φανεί το ταλέντο μου... αν κρίνω απο το νεαρό της ηλικίας σου μάλλον είσαι ακόμα στην επιλογή σεναρίου... αλλά μην νομίζεις και εγώ ξέρεις πόσα σενάρια έχω αλλάξει στη ζωή μου? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Marilena Posted January 21, 2006 Report Share Posted January 21, 2006 Τώρα πια πιστεύω ότι παίζω σε μια ταινία στην οποία έχω ρόλο κομπάρσου και πρέπει να κάνω ότι μου πει ο σκηνοθέτης χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα αυτοσχεδιάσω ώστε να φανεί το ταλέντο μου... αν κρίνω απο το νεαρό της ηλικίας σου μάλλον είσαι ακόμα στην επιλογή σεναρίου... αλλά μην νομίζεις και εγώ ξέρεις πόσα σενάρια έχω αλλάξει στη ζωή μου? Ακόμα στην επιλογή σκηνοθέτη είμαι... ούτε Θεό δεν έχω επιλέξει.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Olympia Posted January 21, 2006 Report Share Posted January 21, 2006 Ειμαστε και θεατες και πρωταγωνιστες. Υπαρχουν στιγμες που ολοι μας αγωνιζομαστε, θελουμε να αλλαξουμε το εργο και αντιδρουμε. Υπαρχουν και στιγμες που παρακολουθουμε παθητικα τα δρωμενα ειτε γιατι δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα, ειτε γιατι δεν θελουμε/μπορουμε. Το εχω νιωσει πολλες φορες αυτο.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SeaHawk Posted January 22, 2006 Report Share Posted January 22, 2006 Ειμαστε και θεατες και πρωταγωνιστες. Υπαρχουν στιγμες που ολοι μας αγωνιζομαστε, θελουμε να αλλαξουμε το εργο και αντιδρουμε. Υπαρχουν και στιγμες που παρακολουθουμε παθητικα τα δρωμενα ειτε γιατι δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα, ειτε γιατι δεν θελουμε/μπορουμε. Το εχω νιωσει πολλες φορες αυτο.. μαλλον το ιδιο λεμε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Olympia Posted January 22, 2006 Report Share Posted January 22, 2006 Ειμαστε και θεατες και πρωταγωνιστες. Υπαρχουν στιγμες που ολοι μας αγωνιζομαστε, θελουμε να αλλαξουμε το εργο και αντιδρουμε. Υπαρχουν και στιγμες που παρακολουθουμε παθητικα τα δρωμενα ειτε γιατι δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα, ειτε γιατι δεν θελουμε/μπορουμε. Το εχω νιωσει πολλες φορες αυτο.. μαλλον το ιδιο λεμε ω ναι :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted January 22, 2006 Author Report Share Posted January 22, 2006 Βλέπω ότι το θέμα «πήρε φωτιά» και πολύ μ? αρέσει! Ας το προχωρήσω λοιπόν λίγο ακόμα με κάποιες υποθέσεις: Νομίζω ότι η φλέγουσα ερώτηση, είναι «ποιος είναι ο σκηνοθέτης;» Περίπτωση 1η : Το υποσυνείδητο. Που δημιουργεί καταστάσεις, εν αγνοία του συνειδητού, το οποίο παραμένει ένας απλός θεατής με την ψευδαίσθηση του σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή. Η αναγνώριση και κυριαρχία του συνειδητού στο υποσυνείδητο, είναι ο μόνος τρόπος να πάρει το συνειδητό την έκβαση του σεναρίου «στα χέρια του». Περίπτωση 2η : Εμείς οι ίδιοι, αλλά... προτού καν γεννηθούμε (άποψη που ενστερνίζονται κάποιες ασιατικές φιλοσοφίες και συνδέεται με την πεποίθηση της μετενσάρκωσης). Δηλαδή, εμείς οι ίδιοι σκηνοθετήσαμε την ζωή που θα «δούμε» (βιώσουμε), πριν γεννηθούμε όμως. Έτσι τώρα που την βιώνουμε, νομίζουμε ότι εμείς την ορίζουμε κάθε στιγμή... Όμως στην πραγματικότητα, την έχουμε ήδη ορίσει, από την αρχή μέχρι το τέλος της, πριν γεννηθούμε. Περίπτωση 3η : Εμείς οι ίδιοι, που όμως κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε... Σκηνοθετούμε δηλαδή ένα όνειρο. Ο θάνατος, είναι το ξύπνημα. Περίπτωση 4η (και πιο μοιρολατρική) : κάποιος άλλος. Ποιος άλλος...; Χμ, εδώ μπορούμε να πούμε πολλά... Περίπτωση 5η : ... (συμπληρώστε!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gothic angel Posted January 22, 2006 Report Share Posted January 22, 2006 Το συνειδητό θα μπορούσε να σκηνοθετήσει? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Namiarlda Posted January 22, 2006 Report Share Posted January 22, 2006 Βλέπω ότι το θέμα «πήρε φωτιά» και πολύ μ? αρέσει! Ας το προχωρήσω λοιπόν λίγο ακόμα με κάποιες υποθέσεις: Νομίζω ότι η φλέγουσα ερώτηση, είναι «ποιος είναι ο σκηνοθέτης;» Περίπτωση 1η : Το υποσυνείδητο. Που δημιουργεί καταστάσεις, εν αγνοία του συνειδητού, το οποίο παραμένει ένας απλός θεατής με την ψευδαίσθηση του σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή. Η αναγνώριση και κυριαρχία του συνειδητού στο υποσυνείδητο, είναι ο μόνος τρόπος να πάρει το συνειδητό την έκβαση του σεναρίου «στα χέρια του». Περίπτωση 2η : Εμείς οι ίδιοι, αλλά... προτού καν γεννηθούμε (άποψη που ενστερνίζονται κάποιες ασιατικές φιλοσοφίες και συνδέεται με την πεποίθηση της μετενσάρκωσης). Δηλαδή, εμείς οι ίδιοι σκηνοθετήσαμε την ζωή που θα «δούμε» (βιώσουμε), πριν γεννηθούμε όμως. Έτσι τώρα που την βιώνουμε, νομίζουμε ότι εμείς την ορίζουμε κάθε στιγμή... Όμως στην πραγματικότητα, την έχουμε ήδη ορίσει, από την αρχή μέχρι το τέλος της, πριν γεννηθούμε. Περίπτωση 3η : Εμείς οι ίδιοι, που όμως κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε... Σκηνοθετούμε δηλαδή ένα όνειρο. Ο θάνατος, είναι το ξύπνημα. Περίπτωση 4η (και πιο μοιρολατρική) : κάποιος άλλος. Ποιος άλλος...; Χμ, εδώ μπορούμε να πούμε πολλά... Περίπτωση 5η : ... (συμπληρώστε!) [/quotε] Εγω νομιζω οτι η επιλογη γινεται βαση της "συνειδιτοτητας" που εχουμε αναπτυξη. Καποιοι αρνουνται να συμμετεχουν στην ζωη τους, καποιοι νομιζουν πως απλα πρωταγωνιστουν στο εργο "η ζωη μου", καποιοι νομιζουν οτι την εχουν διαμορφωσει οι ιδιοι απλα πρεπει να πρωταγωνιστησουν για να αναπτυχθουν πνευματικα... Εγω προτιμω να με βλεπω σαν πρωταγωνιστή και σκηνοθετη μαζι..... Αν εχουμε φταση στο καταληλο επιπεδο συνειδητοτητας τοτε καταλαβαινουμε οτι μπορουμε με της προθεσεις μας να διαμορφωσουμε και την ζωη μας. Κατι σαν αυτο που ειχε πει ο Ιχωρ σε καποιο αλλο thread για αλλαγη συχνοτητας... Εγω απλα το βλεπω σαν μια επιθυμια μου την "δηλωνω" και απλα την αφηνω να πραγματοποιηθει. Οπως ενας σκηνοθετης λεει την συγκεκριμενη σκηνη τελικα δεν την θελω ετσι αλλα αλλιως. Δεν ειναι πολλη καιρος που το προσπαθω αλλα εχω ηδη δει μικρες αλλαγες στην ζωη μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted January 22, 2006 Report Share Posted January 22, 2006 5η περίπτωση: Carpe...CARPE DIEM Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MIXAHL Posted January 22, 2006 Report Share Posted January 22, 2006 5η περίπτωση: Carpe...CARPE DIEM Τι διάολο είναι αυτό το CARPE DIEM...? :headb: :headb: :headb: :headb: :headb: :headb: :headb: Λοιπόν τίποτα δεν είναι τυχαίο. Βρεθήκαμε σε αυτή τη ζωή ο καθένας για να παίξει ένα ρόλο και όταν μας παρούσιαζονται περιστάσεις που φαίνονται συμπτώσεις πρέπει να τις αρπάζουμε και να συνεχίζουμε μέχρι τέλους. Έτσι θα συνεχισθεί το έργο αυτό. Θέλω να πω πως στη ζωή μας εμέις είμαστε και σκηνοθέτες, και κομπάρσοι, ηθοποιοί, πρωταγωνιστές και θεατές. Βλέπωντας και ενεργώντας. Θεατής και ενεργός. Ίσως μας υποκινούν εξωγενείς δυνάμεις να προβαίνουμε σε κάποιες ενέργειες ανάλογα με την περίσταση.... Η ολότητα και οσκοπός των ανθρώπων είναι παράξενος και αν κάτσουμε να το συζητήσουμε θα φαίνεται σε τρίτους σα θέατρο του παραλόγου. "Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμό του θηρίου, αριθμός γαρ ανθρώπου εστί." Όλοι ξέρετε τη φράση αυτή και από που προέρχεται... Άλυτο μυστήριο. Έτσι και η ζωή και οι καταστάσεις της. Ποτέ δεν καταλβαίνεις σε ποια θέση βρίσκεσαι. Κάθε φορά πρέπει να ξέρεις να επιλέγεις. Είναι και αυτός ένας δρόμος στη Γνώση... Μιχαηλ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.