Νεφέλη Posted September 27, 2005 Report Share Posted September 27, 2005 «Όποιος άνθρωπος έχει εξαρτήσει από τον εαυτό του όλα όσα οδηγούν στην ευτυχία ή κοντά της, και δεν κρέμεται από άλλους, ώστε οι σωστές ή λάθος πράξεις τους να επηρεάζουν και την δική του ευτυχία, αυτός έχει επιλέξει τον καλύτερο τρόπο ζωής, αυτός είναι ο συνετός, αυτός είναι ο δυνατός, αυτός είναι και ο φρόνιμος» ~ Πλάτων ~ ...Σχόλια; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mandrake Posted September 27, 2005 Report Share Posted September 27, 2005 Ναί ίσως να επιλέγει τον καλύτερο δρόμο,γιατί έτσι χωρίς αντιπερισπασμούς θα βρεθεί στο να κοιτάει αυτά που τον ενδιαφέρουν αποκλειστικά και μόνο και έτσι ίσως βρεθεί στην ευτυχία...από την άλλη δεν μπορώ να υποστηρίξω την πλήρη συναισθηματική απεξάρτηση από αυτούς που μας περιβάλλουν,διότι ακόμα και αν είναι αντιπερισπασμός σε κάποια φάση,στο τέλος θα θες να μοιραστείς με κάποιον την επιτυχία σου ρε αδερφέ και όταν όλοι θα είναι αδιάφοροι,επειδή τους απομάκρυνες,τότε θα πληρώσεις το τίμημα της μοναξιάς...Αλλά και πάλι δεν μπορώ να θεωρήσω πως οι "γύρω" είναι "αντιπερισπασμός",μάλλον είναι μικρά γεμίσματα στην καθημερινότητα,στη ζωή,στα συναισθήματα... Επίσης ένας τέτοιος τρόπος σκέψης,θα οδηγούσε τους περισσότερους στο να σκέφτονται μόνο την πάρτη τους,οπότε αντίο αρμονική συνύπαρξη... Είναι ωραίο να μπορείς να χαίρεσαι και τις στιγμές των άλλων.(Σε τελευταία ανάλυση και αριθμητικά μόνο να το δούμε,χαίρεσαι πολλαπλάσιες φορές ). Οπότε πίσω από τον τρόπο σκέψης που προτείνει ο Πλάτων,κρύβεται ο κίνδυνος της αρχής των τυπικών και μόνο σχέσεων,δηλαδή της κοινωνικής απομόνωσης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αυγερινός Posted September 27, 2005 Report Share Posted September 27, 2005 Νομίζω πως ο Πλάτωνας μιλάει για την επίτευξη του να μην έχεις την ανάγκη να μοιραστείς τπτ με τους άλλους, να μπορείς να γεμίζεις τον κόσμο σου μόνος σου και να μπορείς να μην αλληλεπιδράς. Αποκοινωνικοποίηση δηλαδή, στοχεύοντας στην ευδαιμονία. Ερημίτης. Ποιος μπορεί πραγματικά όχι να το κάνει αλλά να το πετύχει; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
johnny Posted September 27, 2005 Report Share Posted September 27, 2005 Μα ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως κοινωνικό ον (έτσι μας μάθαιναν τουλάχιστον)... Πώς μπορεί να θεωρείται ευδαιμονία το να αποκοινωνικοποιείται κάποιος?! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αυγερινός Posted September 27, 2005 Report Share Posted September 27, 2005 Δεν θεωρείται η αποκοινωνικοποίηση καθεαυτή ως ευδαιμονία. Είναι έμμεσος προσδιορισμός. Εξηγώ: Εάν καταφέρεις να μην αλληλεπιδράς με άλλους τότε δεν μπορούν να επηρεάσουν τις αισθήσεις και τα συναισθήματά σου. Αν λοιπόν καταφέρεις σε πρώτο μέρος αυτό, μένει να γεμίσεις τον εαυτό σου με ευτυχία η οποία δεν μπορεί να επηρεαστεί (και συνεπώς να ακυρωθεί) από άλλους. Όσο ευκολότερο και αν ακούγεται το πρώτο στάδιο, στην πραγματικότητα είναι το πιο δύσκολο. Προσωπικά πιστεύω πως είμαστε εδώ για να αλληλεπιδρούμε με τους γύρω μας. Αλλά είναι και αυτός ένας δρόμος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Saginie Posted September 27, 2005 Report Share Posted September 27, 2005 Εμένα μου φαίνεται ότι ο Πλάτων αποκόπτει τον άνθρωπο από την κοινωνία και οτιδήποτε εκτός του εαυτού του για να μην υπάρχει τίποτα που να μπορεί να έχει κάποια συνέπεια στη ζωή του. Αυτό με το φαινόμενο της πεταλούδας...αυτό! Αυτό! Αλλά μου φαίνεται πως ο Πλάτων σαρκάζει αυτό το είσος (ανύπαρκτο?) του ανθρώπου.. B) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted September 27, 2005 Report Share Posted September 27, 2005 «Όποιος άνθρωπος έχει εξαρτήσει από τον εαυτό του όλα όσα οδηγούν στην ευτυχία ή κοντά της, και δεν κρέμεται από άλλους, ώστε οι σωστές ή λάθος πράξεις τους να επηρεάζουν και την δική του ευτυχία, αυτός έχει επιλέξει τον καλύτερο τρόπο ζωής, αυτός είναι ο συνετός, αυτός είναι ο δυνατός, αυτός είναι και ο φρόνιμος»~ Πλάτων ~ ...Σχόλια; Το να μην εξαρτάς την ευτυχία σου από τους άλλους είναι σοφό. Το να νομίζεις ότι θα τι βρεις μόνος/μόνη σου είναι βλακώδες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αυγερινός Posted September 27, 2005 Report Share Posted September 27, 2005 Don't measure me by your values θα μας έλεγε ο ερημίτης.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted September 27, 2005 Report Share Posted September 27, 2005 Don't measure me by your values θα μας έλεγε ο ερημίτης.. 13449[/snapback] δεν διαφωνώ ο καθένας το βλέπει αλλιώς. μόνο που όπως λέει ο λαός αν μοιρατείς την λύπη μένει μισή αν μοιραστείς την χαρά διπλασιάζεται......(my humble opinion) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αυγερινός Posted September 27, 2005 Report Share Posted September 27, 2005 Και εγώ συμφωνώ, να το ξεκαθαρίσω αυτό πως δεν είμαι της γνώμης ότι πρέπει να απομονωθούμε για να ευτυχίσουμε, αυτό όμως δεν σημαίνει πως το άνωθεν δεν μπορεί να ισχύσει για κάποιον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted September 28, 2005 Author Report Share Posted September 28, 2005 Δε νομίζω ότι ο Πλάτων παρέπεμπε σε ζωή ερημίτη. Όπως το λαμβάνω εγώ, μιλάει για το να μην «γαντζωνόμαστε» πάνω σε ανθρώπους ή/και αντικείμενα, για να ευτυχίσουμε. Δηλαδή, αυτό που είπε ο ούτις «Το να μην εξαρτάς την ευτυχία σου από τους άλλους είναι σοφό» Όσο για το δεύτερο μέρος: «Το να νομίζεις ότι θα τι βρεις μόνος/μόνη σου είναι βλακώδες» σηκώνει συζήτηση. Σε κάποιες περιπτώσεις και για κάποιους ανθρώπους, είναι δυνατόν να βρεις την ευτυχία μόνος/η σου. Το θέμα όμως είναι το κατά πόσο είναι ωφέλιμο αυτό... ή -αν θέλετε- αξιόλογο για να το επιδιώξει κανείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted September 28, 2005 Report Share Posted September 28, 2005 Όσο για το δεύτερο μέρος: «Το να νομίζεις ότι θα τι βρεις μόνος/μόνη σου είναι βλακώδες» σηκώνει συζήτηση. Σε κάποιες περιπτώσεις και για κάποιους ανθρώπους, είναι δυνατόν να βρεις την ευτυχία μόνος/η σου. Το θέμα όμως είναι το κατά πόσο είναι ωφέλιμο αυτό... ή -αν θέλετε- αξιόλογο για να το επιδιώξει κανείς. ΟΚ λάθος διατύπωση δεν είναι "βλακώδες" είναι απλά "ανόητο" (χωρίς νόημα δηλ.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted September 28, 2005 Author Report Share Posted September 28, 2005 ΟΚ λάθος διατύπωση δεν είναι "βλακώδες" είναι απλά "ανόητο" (χωρίς νόημα δηλ.) Γιατί όμως «ανόητο» (χωρίς νόημα) ; Φαντάσου πως θα ήταν η ζωή μας εάν δεν είχαμε απολύτως καμία ανάγκη άλλων ανθρώπων, για να ευτυχίσουμε... ...μ' έβαλες σε σκέψεις, ούτις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
johnny Posted September 28, 2005 Report Share Posted September 28, 2005 Φαντάσου πως θα ήταν η ζωή μας εάν δεν είχαμε απολύτως καμία ανάγκη άλλων ανθρώπων, για να ευτυχίσουμε... 13478[/snapback] Εφιάλτης θα ήταν, σε μια κοινωνία διαρθρωμένη όπως είναι σήμερα... Εκείνη την εποχή ενδεχομένως να ήταν και παράδεισος (που δεν το νομίζω!). Η ευτυχία έχει πολλές παραμέτρους, μια εκ των οποίων είναι και η επιβίωση. Η επιβίωση όμως, πέρα από κοινωνικές - επικοινωνιακές ανάγκες που μπορούν να θεωρηθούν επουσιώδεις στο επίπεδο αυτό (της επιβίωσης), είναι και βιολογική ανάγκη, δηλ. το πιο απλό: τροφή! Ακόμα κι αν μπορούσαν να είναι τόσο αυτόνομες οι σημερινές κοινωνίες, πάλι θα υπήρχε εξάρτηση μεταξύ ανθρώπων! Η ευτυχία βέβαια, όπως την εννοείτε εσείς, δεν είναι το φαί προφανώς. Αλλά αρχίζοντας απο εκεί, προχωράμε βαθμιαία και σε άλλες ανάγκες του ανθρώπου (στέγαση, μόρφωση - έστω και αν αφήσουμε χώρια την επικοινωνία), καταλήγοντας πως σε όλα τα στάδια κάλυψης των αναγκών αυτών, υποχρεωτικά συναναστρέφεται με ανθρώπους... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted September 30, 2005 Author Report Share Posted September 30, 2005 Η ευτυχία βέβαια, όπως την εννοείτε εσείς, δεν είναι το φαί προφανώς. Αλλά αρχίζοντας απο εκεί, προχωράμε βαθμιαία και σε άλλες ανάγκες του ανθρώπου (στέγαση, μόρφωση - έστω και αν αφήσουμε χώρια την επικοινωνία), καταλήγοντας πως σε όλα τα στάδια κάλυψης των αναγκών αυτών, υποχρεωτικά συναναστρέφεται με ανθρώπους... Η σκέψη σου βέβαια, είναι σωστή... Σκέψου όμως το εξής: Ένα μικρό παιδί, έχει ανάγκη τους γονείς του για να το ταΐσουν, να το ντύσουν κλπ. Ευτυχισμένο παιδάκι όμως, δεν λέμε το παιδάκι που έχει στέγη, τροφή, ρούχα κλπ... αλλά το παιδάκι που το αγαπάνε οι γονείς του και του το δείχνουνε κιόλας... Κάπως έτσι, πάμε να ταυτίσουμε την ευτυχία με την αγάπη βέβαια... αλλά είναι πράγματι πολύ κοντά αυτά τα δύο. Διότι, σίγουρα η αγάπη (όπως και η ευτυχία) συγκαταλέγεται στις πρωτεύουσες ανάγκες του ανθρώπου, κι ας μην συγκαταλέγεται στις ανάγκες επιβίωσης (σηκώνει κουβέντα βέβαια αυτό...). Η «άρρωστη» όμως αγάπη (που κακώς την λέμε «αγάπη», διότι δεν είναι), καθώς και η εμμονή «να μ? αγαπήσει και να με αναγνωρίσει ο κόσμος» είναι μια από τις βασικές ρίζες των προβλημάτων της ανθρωπότητας. ...Εδώ είναι που μπαίνει το θέμα της απεξαρτοποίησης! Που, φυσικά, δεν μιλάμε για απαλλαγή από την αγάπη (ούτε κατά διάνοια!!), αλλά από την απαλλαγή της ανάγκης να «γαντζωνόμαστε» πάνω σε ανθρώπους και αντικείμενα, αποζητώντας κατ? αυτόν τον τρόπο αγάπη και αναγνώριση, κατ? επέκταση ?ευτυχία. Αυτό όμως, δεν καθοδηγεί και σε απαλλαγή από τους ίδιους τους ανθρώπους και τα αντικείμενα! Δεν ξέρω αν γίνομαι σαφής... (έχω την εντύπωση ότι τα διατύπωσα λίγο μπερδεμένα... ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.