Nemethon Posted June 28, 2006 Report Share Posted June 28, 2006 Εχεις ακουσει για αυτοκτονιες δελφινιων η περιστεριων ?Και ενταξι τα δελφινια μπορει καποιος να πει οτι παρασιρθηκαν απο τον θοριβο των καραβιων η κατι τετοιο αλλα το να βλεπεις ενα σμηνος περιστεριων να σκαει πανω σε μια πολικατοικια και να σκωτονονται στα καλα καθουμενα δεν ειναι μυστηριο ? Αν δεν αυτοκτονουν τοτε τι κανουν ?Και επισης ποιος ειναι σιγουρος οτι ενα ζωο δεν μπορει να καταλαβει οταν δει ενα ομοιο του να πεθαινει και τα ακολουθα του θανατου του να καταλαβει οτι καποτε θα το παθει και αυτο ?Λιγο τραβιγμενο αλλα νομιζω οτι δεν αποκλειεται το οτι τα ζώα δεν αυτοκτονουν το ειπα μεταξυ σοβαρού και αστείου,υπάρχουν ζώα που αυτοκτονουν οταν δεν αντέχουν την αιχμαλώσια ή χάσουν το ταιρι τους οσο αυτο για τα πέριστερια ειναι συνηθες φαινομενο (οχι μονο για τα πέριστέρια αλλα και για αλλα πτηνα) αλλα δεν συμβαινει γιατι θέλουν να αυτοκτονήσουν αλλα γιατι αποπροσανατολίζονται :smilewink: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ΑΤΑΡΓΑΤΙΣ Posted June 28, 2006 Report Share Posted June 28, 2006 το μονο σίγουρο ειναι οτι ο άνθρωπος εχει συναισθηση και "γνώση" του επερχόμενου θανάτου του .. εκεί εγκειται η διαφορά μας απο τα άλλα ζώα ... δηλαδή γνωρίζει οτι κάποια στιγμή θα πεθάνει ... Ισως δεν σας το έδωσα να το καταλάβετε .. οταν λεω συναίσθηση και "γνώση" εννοώ και το φοβο του θανάτου.. αυτο που λεμε εμείς οτι .. θα πεθάνω και φοβάμαι .. η το φοβάμαι να πεθάνω .. αυτο δεν υπάρχει σαν αίσθηση στα ζώα .. λείπει η "γνώση" εννοώ οτι βαδίζουν απόλυτα "φυσιολογικά" στο θάνατο.. παιρνεις το κατσικάκι για να το σφάξεις και βελάζει χαρούμενα.. ισως αλλαζει συμπεριφορά γιατι αλλάζεις καποιες "συνήθειες" του η λογω πόνου .. αλλα δεν έχει εκεινο τον "φοβο"... και την μοιρολατρία αν θελετε που έχουμε οι άνθρωποι.. απο την άλλη δεν ειναι αναίσθητα .. φυσικά κι εχουμε "αυτοκτονίες" αν χάσουν το ζευγάρι τους η τα φυλακίσουμε.. αλλα εκεί μπορούμε να δεχτούμε ίσως κι ενα "είδος κατάθλιψης" στεναχώριας ... δεν ξε΄ρω πως να σας το εκφράσω .. για το σύντροφο η την ελευθερία που χάνουν.. ισως λόγω ασιτίας ή λόγω κατάθλιψης ειναι εύκολο να πεθάνουν... πιο έυκολα απ΄τον ανθρωπο.. εξάλου δεν ειναι λίγοι οι άνθρωποι που χάνοντας τον συντροφό τους πεθάινουν απ΄την λύπη τους με΄σα σε λίγους μήνες.. ειδικά σε δεμένα ζευγάρια που ζουν μαζί πολλά χρόνια .. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted June 28, 2006 Report Share Posted June 28, 2006 παιρνεις το κατσικάκι για να το σφάξεις και βελάζει χαρούμενα.. Ένσταση: Επειδή έτυχε να παραστώ σε σφάξιμο κατσικιού (πριν από Πάσχα και κατά λάθος βρέθηκα εκεί, μιας και από μόνη μου δεν θα πήγαινα ποτέ να παρακολουθήσω κάτι τέτοιο), μπορώ να βεβαιώσω ότι δεν ήταν καθόλου χαρούμενο, ίσα-ίσα που ήταν πολύ φοβισμένο. Τα ζώα διαισθάνονται τον κάθε κίνδυνο για την σωματική τους ακεραιότητα, και δεν τον αντιμετωπίζουν καθόλου χαρούμενα. Μην ξεχνάς το ένστικτο αυτοσυντήρησης, που λειτουργεί σε όλα τα πλάσματα, ακόμα και τα φυτά (υπάρχουν σχετικές μελέτες που το αποδεικνύουν αυτό), και φυσικά στα ζώα είναι πολύ πιο έντονο απ' ότι στους ανθρώπους (που έχουμε γενικώς ολίγον απαυτώσει τα φυσικά μας ένστικτα). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Αυγερινός Posted June 28, 2006 Report Share Posted June 28, 2006 Το προσυπογράφω κι εγώ αυτό με το κατσίκι. Κάθε Πάσχα (αν και τα τελευταία όχι) είμαι μπροστά στο σφάξιμο των αρνιών. Κάθε άλλο παρά χαρούμενο ήταν, πριν καν το βάλει κάτω για να το σφάξει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mrkos Posted June 28, 2006 Report Share Posted June 28, 2006 Λοιπον αν και εχουμε ξεφυγει εντελος απο το θεμα (καλο θα ηταν να το συνεχισουμε αλλου ) θα φερω ενα παραδειγμα Πιστευω οτι εχεται ακουσει για τον σκορπιο και την φωτια οπου στην ουσια διαλεγει τον ποιο ανωδυνο θανατο. Πως το κανει αυτο χωρις να εχει "γνωση" και 'συνηδηση" ? Αν και δεν εξηγιται λογικα ο σκορπιος χωρις απαραιτιτα να εχει δει ποτε στην ζωη του φωτια ξερει οτι απο αυτην θα πεθανει αυτο γινεται και με ολα τα ζωα αρα μπορουν και γνωριζουν τον κυνδινο και τον θανατο ολα τα εμβυα οντα κληρονομουν κατα καποιο τροπο εμπειριες και συνηθειες απο τους προγονους τους (Ξεφυγα εντελος) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kouranis Posted July 6, 2006 Report Share Posted July 6, 2006 Πιθανή απάντηση στην ερωτηση της ημερας: "Ο ανθρωπος γνωρίζει οτι καποτε θα πεθάνει." (μιας και μιλαμε για το θανατο) ..έχει το απαραίτητο υπόβαθρο ( = λογική) για περαιτέρω ...αναλύσεις.. Νάτο το βρήκα "If a distinction is to be made between men and monkeys, it is largely measurable by the quantity of the subconscious which a higher order of being makes conscious. That man really lives who brings the greatest fraction of his daily experience into the realm of the conscious"- Martin H. Fischer Το "μειονέκτημα" των ζώων είναι ότι απλώς αντιδρούν στις διάφορες καταστάσεις γύρω τους, μόνο "μέσω των ενστίκτων τους, χωρίς να έχουν την δυνατότητα της λογικής ανάλυσης (πράγμα που δυστυχώς συμβαίνει και σε πολλούς ανθρώπους. Ανοίγοντας τις τηλεοράσεις μας εύκολα μπορούμε να το διαπιστώσουμε αυτό ). Το "μειονέκτημα" των ανθρώπων είναι ότι επέλεξαν να ζούν σε ένα απολύτως "λογικό" κόσμο καταπιέζοντας (με νόμους, ηθική κ.α.) το υποσυνείδητο τους (και τις φυσικές ορμές του) και χρησιμοποιώντας το μονάχα σαν χώρο απόρριψης σκυβάλλων. Η απάντηση για άλλη μια φορά βρίσκεται στην "μέση οδό", στην ένωση και "συνεργασία" του υποσυνείδητου και του συνειδητού εαυτού και χρησιμοποιώντας πότε το ένα και πότε το άλλο ανάλογα με τις περιστάσεις. Τώρα όσο αφορά το θέμα του θανάτου, το ζώο διαισθάνετε (ακόμα και πριν να νοιώσει πόνο) το θάνατο και μέσω των αντανακλαστικών/ενστίκτων του προσπαθεί να τον αποφύγει. Αυτό μπορεί να το προστατέψει ώς ένα σημείο απο τον θάνατο αλλά αυτό δεν το βοηθά ούτως ώστε να τον χρησιμοποιήσει προς όφελος του. Ορισμένοι τρόποι γι'αυτό βρίσκονται στα γραπτά του Κάρλος Καστανέντα : "A warrior considers himself already dead, so there is nothing to lose. The worst has already happened to him, therefore he?s clear and calm; judging him by his acts or by his words, one would never suspect that he has witnessed everything." "A warrior thinks of death when things become unclear. The idea of death is the only thing that tempers our spirit." "A warrior-hunter knows that his death is waiting, and the very act he is performing now may well be his last battle on earth. He calls it a battle because it is a struggle. Most people move from act to act without any struggle or thought. A warrior-hunter, on the contrary, assesses every act; and since he has intimate knowledge of his death, he proceeds judiciously, as if every act were his last battle. Only a fool would fail to notice the advantage a warrior-hunter has over his fellow men. A warrior-hunter gives his last battle its due respect. It?s only natural that his last act on earth should be the best of himself. It?s pleasurable that way. It dulls the edge of his fright." "Death is our eternal companion. It is always to our left, an arm?s length behind us. Death is the only wise adviser that a warrior has. Whenever he feels that everything is going wrong and he?s about to be annihilated, he can turn to his death and ask if that is so. His death will tell him that he is wrong, that nothing really matters outside its touch. His death will tell him, ?I haven?t touched you yet.?" "Only the idea of death makes a warrior sufficiently detached so that he is capable of abandoning himself to anything. He knows his death is stalking him and won?t give him time to cling to anything so he tries, without craving, all of everything." Έτσι η όλη ιδέα του θανάτου μπορεί να χρησιμοποιήθει προς όφελος μας αν "διαλογιστούμε" πάνω του. Ο φόβος του πάντα θα υπάρχει και είναι κάτι το φυσιολογικό (εκτός αν μεταβληθεί φυσικά σε πανικό), αλλά τα πλεονεκτήματα του να γνωρίζεις ότι κάποια μέρα θα πεθάνεις είναι πάρα πολλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Saginie Posted July 6, 2006 Report Share Posted July 6, 2006 Δεν ξέρω κατά πόσο είναι πλεονέκτημα. Και μην ξεχνάμε ότι τα ζώα δεν είναι απλά αντικείμενα με ζωή και ένστικτα...αντιμετωπίζουν το θάνατο πολλές περισσότερες φορές στη ζωή τους απ'ότι εμείς και πρακτικά και οπτικά. Και μην ξεχνάμε: άλλο πολεμιστής, άλλο μισθοφόρος, άλλο ανώμαλος κάι άλλο συνειδητοποιημένος άνθρωπος που πολεμά για την ελευθερία του. Διότι όλα τα παραπάνω αναφέρονται σε έναν ιδανικό πολεμιστή. Α, και κάτι τελευταίο..αυτό που γράφεις Κουράνης "επέλεξαν να ζούν" σηκώνει πολύ συζήτηση.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kouranis Posted July 6, 2006 Report Share Posted July 6, 2006 Συμφωνώ με αυτά που λές Δεν νομίζω να έγραψα κάτι διαφορετικό πιο πάνω. Το "επέλεξαν να ζούν" σίγουρα σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Νομίζω εν μέρη αυτή η επιλογή έγινε και απο τους ανθρώπους, αλλά και τους επιβάλλετε ταυτόχρονα. Τώρα όσο αφορά τη γνώση του θανάτου εγώ πιστεύω πως ναι, είναι πλεονέκτημα για τον άνθρωπο και οι λόγοι γι'αυτό νομίζω πως πολύ εύστοχα δίνονται στα πιο πάνω quotes του Καστανέντα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μάτζικα Ντε Σπελ Posted April 2, 2008 Report Share Posted April 2, 2008 Προσωπικά δέν με τρομάζει η ιδέα τού θανάτου αλλά θα προτιμούσα όταν έρθει η ώρα μού να μη καταλάβω τίποτα.... Συμφωνώ απόλυτα! Δεν θα μπορουσα να γράψω κάτι διαφορετικό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
sevando Posted April 3, 2008 Report Share Posted April 3, 2008 κοίταξε κάποια στιγμή θα συμβεί οπότε αφού είναι κάτι φυσιολογικό και δεν μπορείς να κάνεις τπτ γι'αυτό απλώς το δέχεσαι και το καλοσωρίζεις και το βλέπεις ως νέα περιπέτεια. όταν διάβασα το κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο κατάλαβα πως ο θ'ανατος δεν είναι κάτι απαραιτήτος κακό απλά εμείς το θεωρούμε κακό Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted April 3, 2008 Report Share Posted April 3, 2008 ... όταν διάβασα το κεχριμπαρένιο τηλεσκόπιο κατάλαβα πως ο θ'ανατος δεν είναι κάτι απαραιτήτος κακό απλά εμείς το θεωρούμε κακόΑυτό δεν είναι μυθιστόρημα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βελανιδιά Posted April 3, 2008 Report Share Posted April 3, 2008 Αυτό δεν είναι μυθιστόρημα; Ναι, από την τριλογία του Πούλμαν... Καταπληκτικό! (το βιβλίο...) Στο θέμα, και επειδή το νήμα είναι παλιό και μεγάλο, προσπερνάω το σχολιασμό των ενδιάμεσων απαντήσεων, και απαντώ απευθείας στην αρχική ερώτηση... Με τρόμαζε πάρα πολύ η ιδέα του θανάτου μου. "Έβλεπα" τη στιγμή του διαχωρισμού και τρελαινόμουν. Μέχρι που είχα κι εγώ μια εμπειρία (όχι, δεν κόντεψα να πεθάνω) και ηρέμησα πάρα πολύ... Καταλάβαινα ότι δεν είναι λογικό να φοβάμαι, αλλά σαν καλό θηλαστικό φοβόμουν. Ο καθένας βρίσκει τις δικές του δικλείδες ασφαλείας να το αντιμετωπίσει. Και, ουσιαστικά, όλες οι αναζητήσεις του ανθρώπου, είτε έχουν ως αφετηρία, είτε ως τέλος τον θάνατο, και τον φόβο ή την περιέργεια μας για αυτόν. Δε θα αναλωθώ αναλύοντας τη δική μου κοσμοθεωρία. Ο καθένας βρίσκει τον τρόπο του, και whatever works for u baby! Τώρα μερικές φορές με ανησυχεί ο τρόπος. Ή άλλα πράγματα. Τρέμω τα κενά αέρος στο αεροπλάνο. Δεν το θέλω, δεν έχει καμιά λογική, δε με νοιάζει να πεθάνω έτσι. Αλλά με διαλύει η αίσθηση του κενού. Άντε πάρε και κατάλαβε... Περίεργο ζώον ο άνθρωπος τελικά! :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hierophantis Posted April 3, 2008 Report Share Posted April 3, 2008 πριν τον θανατο της μητερας μου , απλα χαιζομουνα πανω μου με την ιδεα, αλλα και με νεκρους ανθρωπους , με επιανε ενα δεος με τρομο , με την μητερα μου αλλαξε η σταση μου απεναντι στον θανατο , οχι οτι πια δεν τον φοβαμαι απλα τωρα δεν με πιανει τρομος , αυτο το γεγονος ακομα ζυμώνεται μεσα μου , ειναι μολις 2 μηνες που εφυγε . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
fegarolousmenos Posted April 3, 2008 Report Share Posted April 3, 2008 πριν τον θανατο της μητερας μου , απλα χαιζομουνα πανω μου με την ιδεα, αλλα και με νεκρους ανθρωπους , με επιανε ενα δεος με τρομο , με την μητερα μου αλλαξε η σταση μου απεναντι στον θανατο , οχι οτι πια δεν τον φοβαμαι απλα τωρα δεν με πιανει τρομος , αυτο το γεγονος ακομα ζυμώνεται μεσα μου , ειναι μολις 2 μηνες που εφυγε . Τα συλλυπητήρια μου φίλε.. εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν με απασχολεί και τόσο. Απλώς θα ήθελα να ξέρω εκείνη την στιγμή.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ingmar Posted April 4, 2008 Report Share Posted April 4, 2008 εγώ τον αντιμετωπίζω περίεργα! Ξέρετε,ασχολούμαι με τέχνες...Λοιπόν...ζωγραφίζω αρκετά,είτε πουλάω είτε δωρίζω έργα μου (πίνακες-ταρώ-κόμικς-κ.τ.λ.)... Και σκέφτομαι: εγώ κάποτε θα "φύγω",αλλά ΑΥΤΑ θα μείνουν! Έχουν την υπογραφή μου. Θα είναι συνεπώς, μια μορφή "κληρονομίας" μου,που θα -χμμ- αφήσω πίσω μου στον κόσμο... ΟΚ ΟΚ μεγαλοπιάνομαι θα μου πείτε...Κάποτε κι αυτά θα πάψουν να υπάρχουν. Ίσως καταστραφούν,ποιος ξέρει... Αλλά διάολε! Θα τα βλέπουν...θα ρωτάνε γι αυτά (ποιος τα έφτιαξε-ποιο το ονομά του-κ.τ.λ.)...θα με μάθουν-θα με θυμούνται(??) Έτσι,θα θεωρώ πως η ζωή μου, εν μέρει ,επιτέλεσε τον σκοπό της... ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΓΕΛΑΕΙ ΤΩΡΑ με τα γραφομενά μου-εύχομαι να μη βρει το θάνατο μου γουστάρει!!! Αμαν εκνευρίστηκα πάλι!!! :plzdie: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.