Jump to content

Τέχνη και ηλικία


Recommended Posts

Παραδοσιακά αν περιμένεις να "αρχίσεις" μετά την αρχή της εφηβείας, μια ζωή θα "αρχίζεις".

 

Αν μιλάμε για την αγάπη για το μυστήριο,την μαγεία,

την καθαρότητα του μυαλού,την γρήγορη σκέψη και

την αγάπη για την ομορφιά συμφωνώ..

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...
  • Replies 78
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Ποιά είναι η καλύτερη ηλικία για να αρχίσεις να

ασχολείσαι με την τέχνη? και συνεχίζω με μια

δεύτερη..υπάρχει σωστή ηλικία ή είναι εντελώς

υποκειμενικό?

 

Κατά τη γνώμη μου είναι κάτι εντελώς το υποκειμενικό. Οι δυνατότητες που έχει ο καθένας, η θέληση και η ωριμότητα δεν έχουν να κάνουν με την ηλικία, αλλά με την εμπειρία και τα βιώματα. Άλλωστε στην σημερινή εποχή, λόγω των ρυθμών ζωής και των ερεθισμάτων, οι περισσότεροι άνθρωποι ωριμάζουν πολύ γρηγορότερα απ' ότι ωρίμαζαν παλιά.

 

και μια τελευταία υπάρχουν άτομα

κατά την γνώμη σας που δεν θα έπρεπε ποτέ να

ασχοληθούν με την τέχνη?

 

"Δε θα έπρεπε".. Δε μπορούμε να βάλουμε απαγόρευση σε κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα με την οδήγηση όλοι μπορούν να πάρουν δίπλωμα, αλλά είναι στο χέρι του καθενός εάν θα οδηγήσει στη συνέχεια. Τώρα.. αν θα οδηγεί με σκοπό να σκοτώνει ανθρώπους ή να κάνει συνέχεια παραβάσεις, κάποια στιγμή θα τιμωρηθεί. Έτσι και με την Τέχνη.

 

 

Εγώ πιστεύω μια καλή ηλικία να ξεκινηση να ασχολιέται κάποιος με την τέχνη είναι 19 – 20 χρονών για πολλούς λογούς .

 

...οι οποίοι είναι..;

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

Εγώ απλά πιστεύω πως η κάθε ηλικία έχει και τις ανάλογες ασχολίες της. Γενικά με την τέχνη μπορεί ένα παιδί να ασχοληθεί από μικρή ηλικία αρκεί βέβαια να έχει και την πνευματική καθοδήγηση των γονιών του από τη στιγμή που αυτοί ασχολούνται. Αν όμως οι γονείς είναι άσχετοι με το άθλημα.. τότε η κατάσταση μπορεί να γίνει πραγματικά επικίνδυνη.

Αυτό που χρειάζεται ένα παιδί, είναι η πνευματική καλλιέργεια μέσα από λογοτεχνία, ποίηση, μύθους, μουσική , χορό, θέατρο. και σιγά σιγά με μικρά βήματα να ερευνά το μυστήριο έτσι ώστε όταν αποκτήσει την ωριμότητα τον σεβασμό, την αυτοπειθαρχια, την αντικειμενικότητα να προχωρησει στην τέχνη.

Αυτό που ουσιαστικά χρειάζεται, είναι ένα σωστό υπόβαθρο.

 

Ενδεικτικά θα έλεγα πως η πιο σωστή ηλικία για να αρχίσει την ενασχόληση ( καθεαυτού ) με την τέχνη είναι κάπου μεταξύ 17 - 20

Link to comment
Share on other sites

Αν όμως οι γονείς είναι άσχετοι με το άθλημα.. τότε η κατάσταση μπορεί να γίνει πραγματικά επικίνδυνη.

 

 

Θα μπορούσες παρακαλώ να το αναλύσεις λίγο?

Link to comment
Share on other sites

Θα μπορούσες παρακαλώ να το αναλύσεις λίγο?

Νομίζω ότι καταλαβαίνω τι εννοεί ο Dartsan, κηρυγμα, ανησυχίες (που έμπλεξε το παιδί :shocked::063laugh: ), υποτίμηση των ενασχολήσεων σχετικά με το θέμα και εδώ που τα λέμε όλοι αναζητούμε την αποδοχή των γονιών όσο κι αν δεν το παραδεχόμαστε,'εστω και ενδόμυχα,άρα πιο πολύ για την ψυχολογία θα το έλεγα επικύνδινο, εκτός πια κι αν σε στείλουν για εξορκισμό ή αν είναι υπέρ της ρήσης: "Το ξύλο βγήκε απ΄τον παραδεισο!!"

Link to comment
Share on other sites

Ο άνθρωπος..από ένα σημείο εξέλιξης και μετά αρχίζει

να αποκτά κάποια από τα χαρακτηριστικά του Φοίνικα..

Δεν καταστρέφεται ψυχικά ό,τι και να γίνει,όταν φτάνει

πλέον σε οριακό σημείο περνάει μια μικρή περίοδο

"ανάφλεξης" και έπειτα επιστρέφει δριμύτερος κτλ κτλ

 

Υπάρχουν άτομα τα οποία από πολύ πολύ μικρή ηλικία

εκδηλώνουν την ανάγκη να βρουν ένα κόσμο στον οποίο

κυριαρχεί η μαγεία..και όσο περνάει ο καιρός η ανάγκη

αυτή γίνεται όλο και μεγαλύτερη..(άλλοι μπορεί να την

αφήνουν να κοιμηθεί για ένα διάστημα και να επανέλθει

την σωστή για αυτούς στιγμή,άλλοι απλά την αφήνουν

να εκδηλώνεται συνέχεια)

 

Τα άτομα αυτά που έχουν "κλίση" στην μαγεία(και συνεπώς

και στην τέχνη)για μένα δεν διατρέχουν τον παραμικρό σοβαρό

κίνδυνο από όποια ηλικία και αν ξεκινήσουν.(σοβαρό λέγοντας

εννοώ αυτόν που μπορεί να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτες και μη

αναστρέψιμες δυσλειτουργίες)

 

Για τα άλλα άτομα τώρα,δηλαδή αυτά που ψάχνονται για

λόγους περιέργειας,επιθυμίας(για δύναμη,εξουσία,γνώση κτλ)

σκοπιμότητας και ούτω καθεξής πιστεύω οτι σωστή ηλικία

είναι η ηλικία στην οποία θα έχουν φτάσει σε ένα καλό επίπεδο

ψυχικής ανάπτυξης(που μπορεί να είναι από τα 12 αν ο άλλος

κάθεται και λιώνει όλη μέρα σε φιλοσοφιομυθοψυχολογίες

μέχρι τα 40 που αποφασίζει να δει τον κόσμο από μια διαφορετικη

οπτική).

Link to comment
Share on other sites

για μένα είναι απλό κάποιος πρέπει να αρχίσει να ασχολείται με τα πνευματικά σε ρόλο ενεργητικό αν έχει φτιάξει πρώτα ένα ισχυρό σύστημα αξιών.

 

Αλλιώς κινδυνεύει αυτός και οι άλλοι μαζί του.

 

Αλλά υπάρχουν άτομα ενήλικες που ακόμα δεν ξέρουν που παν τα 4 και άλλοι μικρότεροι πιο ώριμοι.

Link to comment
Share on other sites

Θα μπορούσες παρακαλώ να το αναλύσεις λίγο?

 

Νομίζω ότι καταλαβαίνω τι εννοεί ο Dartsan, κηρυγμα, ανησυχίες (που έμπλεξε το παιδί :shocked::063laugh: ), υποτίμηση των ενασχολήσεων σχετικά με το θέμα και εδώ που τα λέμε όλοι αναζητούμε την αποδοχή των γονιών όσο κι αν δεν το παραδεχόμαστε,'εστω και ενδόμυχα,άρα πιο πολύ για την ψυχολογία θα το έλεγα επικύνδινο, εκτός πια κι αν σε στείλουν για εξορκισμό ή αν είναι υπέρ της ρήσης: "Το ξύλο βγήκε απ΄τον παραδεισο!!"

 

 

Όχι.. δεν αναφέρομαι τόσο σε αυτά. Αλλά σε ποιο σοβαρά ζητήματα.

 

1) Ένα παιδί ή έστω ένας έφηβος είναι σε θέση να χειριστεί ζητήματα τελετουργικής μαγείας; Είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα με τον σεβασμό που τους χρειάζεται;

Είναι γνωστό, και έχει αποδειχτεί πως παιδιά και οι έφηβοι αψηφούν τον κίνδυνο.

 

2) Τις Σέκτες τις παραβλέπουμε;

 

3) Δεν μπορώ να πω παραπάνω.... γιατί θα αναφερθώ σε ακραία ζητήματα που λίγο πολύ όλοι ξέρουμε τι μπορεί να συναντήσει κανείς στον ευρύτερο χώρο του αποκρυφισμού..

Link to comment
Share on other sites

 

1) Ένα παιδί ή έστω ένας έφηβος είναι σε θέση να χειριστεί ζητήματα τελετουργικής μαγείας; Είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα με τον σεβασμό που τους χρειάζεται;

Είναι γνωστό, και έχει αποδειχτεί πως παιδιά και οι έφηβοι αψηφούν τον κίνδυνο.

 

Ο κόσμος ενός παιδιού είναι πολύ πιο ελαστικός

από τον κόσμο ενός 25άρη ή ενός 30άρη..

(αυτό κατά την εφηβεία και λόγω της γενικής

τάσης "προβατισμού" μειώνεται,όχι απόλυτα

όμως και όχι σε όλα)

Παίρνοντας ως δεδομένο επίσης πως δεν μιλάμε

για τους κλασσικούς εφήβους(που εκεί σίγουρα

δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης)αλλά για σχετικά

συνειδητοποιημένα άτομα καλό θα ήταν να λάβουμε

υπ όψιν μας και πως τα ενεργειακά τους επίπεδα

λόγω φάσης ανάπτυξης είναι πολύ ψηλότερα από

ενός μεγαλύτερου ατόμου.(που σημαίνει οτι είναι

σε θέση να συνδεθούν με τον "κόσμο" της Τέχνης

και της μαγείας και να μάθουν να κινούνται σύμφωνα

με τους κανόνες τους αρκετά πιο γρήγορα)

 

Άρα μάλλον ναι,νομίζω πως θα μπορούσαν και οτι

ακόμα και αν έτρωγαν τα μούτρα τους θα επανέρχονταν

πολύ γρήγορα.

 

Υ.Σ.Νομίζω οτι αν δεν υπάρχει το στοιχείο του κινδύνου

κατά την διάρκεια της μάθησης(είτε είναι την στιγμή που

μαθαίνεις κάτι,είτε την στιγμή που το χρησιμοποιείς)δεν

υπάρχει 100% αξιοποίηση των ικανοτήτων του ατόμου.

 

2) Τις Σέκτες τις παραβλέπουμε;

 

Ο προσηλυτισμός των(επικίνδυνων)σεκτών(θεωρώ)πως

είναι εφικτός μόνο στα νέα στον χώρο άτομα(και θα έλεγα

κυρίως σε ενήλικες,γιατί αυτοί έχουν την ελευθερία και να

βγαίνουν και να πηγαίνουν όπου θέλουν και όποτε θέλουν,

όχι τα δεκατριάχρονα.Άσε το νομικό μέρος του θέματος..)

και σε αυτά που έχουν την τάση να..καταφεύγουν στην

"γρήγορη" λύση και γενικά να παπαγαλίζουν ή να μελετούν

πράγματα χωρίς να κρίνουν..(που εκεί δεν υπάρχει στάνταρ

ηλικία)

3) Δεν μπορώ να πω παραπάνω.... γιατί θα αναφερθώ σε ακραία ζητήματα που λίγο πολύ όλοι ξέρουμε τι μπορεί να συναντήσει κανείς στον ευρύτερο χώρο του αποκρυφισμού..

 

Μην ξεχνάς όμως οτι τα περισσότερα είναι ή περιπτώσεις

"αυτοκαταστροφής" ή περιπτώσεις ανάδυσης διαταραχών

του ατόμου..πράγματα δηλαδή που κάποιος που αγαπάει

και τον εαυτό του και την ζωή του και το περιβάλλον του..

δεν τα παθαίνει..

Link to comment
Share on other sites

Η κάθε ηλικία έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.

 

Αν η αρχή είναι σε μεγαλύτερη όμως, σημαίνει ότι δεν υπάρχει ευνοϊκή αρχή από το περιβάλλον, και ότι η αρχή γίνεται από βιβλία, που είναι περπατώ στα τυφλά.

Η μικρή ηλικία σημαίνει ότι υπάρχουν άνθρωποι γύρω που δείχνουν "ζωντανά" το πράγμα και ταυτόχρονα είναι το είδος των ανθρώπων που θέλουν έτσι κι αλλιώς να προστατέψουν το μικρό.

Link to comment
Share on other sites

Όχι.. δεν αναφέρομαι τόσο σε αυτά. Αλλά σε ποιο σοβαρά ζητήματα.

 

1) Ένα παιδί ή έστω ένας έφηβος είναι σε θέση να χειριστεί ζητήματα τελετουργικής μαγείας; Είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα με τον σεβασμό που τους χρειάζεται;

Είναι γνωστό, και έχει αποδειχτεί πως παιδιά και οι έφηβοι αψηφούν τον κίνδυνο.

 

Ο κόσμος ενός παιδιού είναι πολύ πιο ελαστικός

από τον κόσμο ενός 25άρη ή ενός 30άρη..

(αυτό κατά την εφηβεία και λόγω της γενικής

τάσης "προβατισμού" μειώνεται,όχι απόλυτα

όμως και όχι σε όλα)

Παίρνοντας ως δεδομένο επίσης πως δεν μιλάμε

για τους κλασσικούς εφήβους(που εκεί σίγουρα

δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης)αλλά για σχετικά

συνειδητοποιημένα άτομα καλό θα ήταν να λάβουμε

υπ όψιν μας και πως τα ενεργειακά τους επίπεδα

λόγω φάσης ανάπτυξης είναι πολύ ψηλότερα από

ενός μεγαλύτερου ατόμου.(που σημαίνει οτι είναι

σε θέση να συνδεθούν με τον "κόσμο" της Τέχνης

και της μαγείας και να μάθουν να κινούνται σύμφωνα

με τους κανόνες τους αρκετά πιο γρήγορα)

 

Άρα μάλλον ναι,νομίζω πως θα μπορούσαν και οτι

ακόμα και αν έτρωγαν τα μούτρα τους θα επανέρχονταν

πολύ γρήγορα.

 

Υ.Σ.Νομίζω οτι αν δεν υπάρχει το στοιχείο του κινδύνου

κατά την διάρκεια της μάθησης(είτε είναι την στιγμή που

μαθαίνεις κάτι,είτε την στιγμή που το χρησιμοποιείς)δεν

υπάρχει 100% αξιοποίηση των ικανοτήτων του ατόμου.

 

Ενημερωτικά... άμα φάει κανείς τα μούτρα του με αυτά έφηβος ή μη... θα καταλήξει να ασκεί την τέχνη του στο Δαφνί.

 

2) Τις Σέκτες τις παραβλέπουμε;

 

 

Ο προσηλυτισμός των(επικίνδυνων)σεκτών(θεωρώ)πως

είναι εφικτός μόνο στα νέα στον χώρο άτομα(και θα έλεγα

κυρίως σε ενήλικες,γιατί αυτοί έχουν την ελευθερία και να

βγαίνουν και να πηγαίνουν όπου θέλουν και όποτε θέλουν,

όχι τα δεκατριάχρονα.Άσε το νομικό μέρος του θέματος..)

και σε αυτά που έχουν την τάση να..καταφεύγουν στην

"γρήγορη" λύση και γενικά να παπαγαλίζουν ή να μελετούν

πράγματα χωρίς να κρίνουν..(που εκεί δεν υπάρχει στάνταρ

ηλικία)

 

Ο Προσηλυτισμός είναι παντού. Και στους νέους του χώρου και στους παλιούς.

Και στις μικρές και στις μεγάλες ηλικίες.

Νομικό ζήτημα υπάρχει παντού... αν και πολλές φορές υπάρχουν νομικά παραθυράκια.

 

3) Δεν μπορώ να πω παραπάνω.... γιατί θα αναφερθώ σε ακραία ζητήματα που λίγο πολύ όλοι ξέρουμε τι μπορεί να συναντήσει κανείς στον ευρύτερο χώρο του αποκρυφισμού..

Μην ξεχνάς όμως οτι τα περισσότερα είναι ή περιπτώσεις

"αυτοκαταστροφής" ή περιπτώσεις ανάδυσης διαταραχών

του ατόμου..πράγματα δηλαδή που κάποιος που αγαπάει

και τον εαυτό του και την ζωή του και το περιβάλλον του..

δεν τα παθαίνει..

 

Όσο και να αγαπάει τον εαυτό του, άμα δεν έχει ζήσει την ζωή θα τα πάθει.

Ο Αποκρυφισμός είναι πολύ βαθιά και επικίνδυνη θάλασσα.

Για αυτό λέω, πως ένα παιδί ή ένας έφηβος μπορεί να ασχοληθεί με αυτό, μόνο υπό την καθοδήγηση των γονέων του.

Και σε αυτό είμαι κάθετος.

Link to comment
Share on other sites

Ενημερωτικά... άμα φάει κανείς τα μούτρα του με αυτά έφηβος ή μη... θα καταλήξει να ασκεί την τέχνη του στο Δαφνί.

 

 

Δεν ξέρω για τι βαθμό μιλάς αλλά ενημερωτικά

έχω φάει το κεφάλι μου μια δυο φορές(με επιπτώσεις

που κράτησαν για μήνες)και νομίζω πως ακόμα

ζω ανάμεσα μας.

 

Όσο και να αγαπάει τον εαυτό του, άμα δεν έχει ζήσει την ζωή θα τα πάθει.

 

Δεκτόν,θα επανέλθει όμως αν το κάνει έχοντας την

ανάλογη εμπειρία για να μην τα ξαναπάθει.

Ο Αποκρυφισμός είναι πολύ βαθιά και επικίνδυνη θάλασσα.

Και η μαγεία που του δίνει την δύναμη του ωκεανός.

Ένας ωκεανός τρομερός και απύθμενος,που όμως τα

παιδιά του τα προστατεύει και τα διδάσκει μέχρι να

στεφθούν στις χώρες που έχουν επιλέξει(Άσχετα με το

τι κάνει σε αυτούς που προσπαθούν να τον ελέγξουν,

να καταχραστούν την δύναμη του και να τον περιορίσουν)

Για αυτό λέω, πως ένα παιδί ή ένας έφηβος μπορεί να ασχοληθεί με αυτό, μόνο υπό την καθοδήγηση των γονέων του.

Και σε αυτό είμαι κάθετος.

 

Ο γονεάς δεν είναι παρά ένας οδηγός και η χρησιμότητα

των οδηγών περιστρέφεται γύρω από το να δείξουν στα

ενδιαφερόμενα άτομα την βάση, μέχρι να φτάσουν στο

σημείο που θεωρώντας πως είναι έτοιμοι,να τους αφήσουν

για να συνεχίσουν μόνοι και στο να συντροφεύουν μια ζωή

όσους έχουν αρχίσει για "την πλάκα τους" ή έτσι για να ρίξουν

μια ματιά και να αποκτήσουν γενικές γνώσεις.

Τα άτομα που είναι προορισμένα για να ζήσουν με την και

για την μαγεία και τις τέχνες της δεν έχουν ανάγκη από

οδηγούς από την στιγμή που αποκτούν ένα συγκεκριμένο

επίπεδο αυτογνωσίας και εξέλιξης.Το οποίο μπορεί να

το φτάσουν σε οποιαδήποτε ηλικία.Επίσης κάθετος σε αυτό.

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω για τι βαθμό μιλάς αλλά ενημερωτικά

έχω φάει το κεφάλι μου μια δυο φορές(με επιπτώσεις

που κράτησαν για μήνες)και νομίζω πως ακόμα

ζω ανάμεσα μας.

 

Δεν μιλάω για κάποιον συγκεκριμένο βαθμό... Δεν γνωρίζω αν και πόσο έχεις φάει το κεφάλι σου, ίσος να ήσουν απλά τυχερός ή να είσαι η εξαίρεση.

Ο ψυχολογικός κόσμος ενός παιδιού και ενός εφήβου, είναι πολύ πιο ευαίσθητος από αυτόν ενός ενήλικου. Αυτό σίγουρα ευνοεί την ανάπτυξη ψυχικών δυνάμεων αλλά παράλληλα ευνοεί και τις ψυχολογικές διαταραχές που μπορεί να προκληθούν από ένα λάθος, ή ένα ατύχημα.

Στην περίπτωση που συμβεί κάτι τέτοιο, αυτή η διαταραχή, θα σημαδέψει και θα επηρεάσει αρνητικά την μετέπειτα ζωή του.

 

Δεκτόν,θα επανέλθει όμως αν το κάνει έχοντας την

ανάλογη εμπειρία για να μην τα ξαναπάθει.

 

Σίγουρα αν έχει την ανάλογη εμπειρία και μπορεί να χειριστεί σωστά και υπεύθυνα την κατάσταση, τότε υπάρχουν πιθανότητες να επανέλθει.

Όμως είτε τις έχει, είτε όχι, ισχύει το "Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό" πρόσεξε όμως, ότι δεν σε σκοτώνει .

Αυτό που λέω εγώ, είναι πως μέσα από την ίδια την ζωή, δημιουργούνται εμπειρίες, αλλιώς χειριζόμαστε καταστάσεις στην ηλικία των 5 και αλλιώς στα 15 και αυτό έχει να κάνει καθαρά, με την εμπειρία των ετών ζωής που έχουμε, καθώς και με την ποιότητα και τύπο της.

 

 

Και η μαγεία που του δίνει την δύναμη του ωκεανός.

Ένας ωκεανός τρομερός και απύθμενος,που όμως τα

παιδιά του τα προστατεύει και τα διδάσκει μέχρι να

στεφθούν στις χώρες που έχουν επιλέξει(Άσχετα με το

τι κάνει σε αυτούς που προσπαθούν να τον ελέγξουν,

να καταχραστούν την δύναμη του και να τον περιορίσουν)

 

Τα διδάσκει, ναι, αλλά τα εξετάζει κιόλας απροειδοποίητα.

Αν περάσουν την εξέταση καλώς.. αν όχι...... πνίγονται σε αυτόν.

Και αυτός ο ωκεανός, δεν είναι τίποτε άλλο από την ίδια την ζωή.

Η προστασία που τους παρέχει, είναι αυτές οι απροειδοποίητες εξετάσεις, διότι ουσιαστικά αυτές είναι μαθήματα.

 

Ο γονεάς δεν είναι παρά ένας οδηγός και η χρησιμότητα

των οδηγών περιστρέφεται γύρω από το να δείξουν στα

ενδιαφερόμενα άτομα την βάση, μέχρι να φτάσουν στο

σημείο που θεωρώντας πως είναι έτοιμοι,να τους αφήσουν

για να συνεχίσουν μόνοι και στο να συντροφεύουν μια ζωή

όσους έχουν αρχίσει για "την πλάκα τους" ή έτσι για να ρίξουν

μια ματιά και να αποκτήσουν γενικές γνώσεις.

Τα άτομα που είναι προορισμένα για να ζήσουν με την και

για την μαγεία και τις τέχνες της δεν έχουν ανάγκη από

οδηγούς από την στιγμή που αποκτούν ένα συγκεκριμένο

επίπεδο αυτογνωσίας και εξέλιξης.Το οποίο μπορεί να

το φτάσουν σε οποιαδήποτε ηλικία.Επίσης κάθετος σε αυτό.

 

Συμφωνώ στα παραπάνω.. . αλλά

Τα άτομα που είναι προορισμένα για να ζήσουν με την και

για την μαγεία και τις τέχνες της δεν έχουν ανάγκη από

οδηγούς από την στιγμή που αποκτούν ένα συγκεκριμένο

επίπεδο αυτογνωσίας και εξέλιξης.Το οποίο μπορεί να

το φτάσουν σε οποιαδήποτε ηλικία

 

Φυσικά μπορούν να αποκτήσουν σε οποιαδήποτε ηλικία το απαιτούμενο επίπεδο αυτογνωσίας και εξέλιξης Αλλά μιλάμε για μεμονωμένες περιπτώσεις!!

Πέρα από αυτό, αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε το παιδί ή ο έφηβος, δεν θα έχει ζήσει ως παιδί ή ως έφηβος, με αποτέλεσμα να υπάρξουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα στα επόμενα χρόνια της ζωής του.

 

Κάθε ηλικία είναι και για κάτι συγκεκριμένο, η παιδική, για παιχνίδι, ανεμελιά.

Η εφηβεία για αναζήτηση τις ελευθερίες, γνωριμία του κόσμου, του έρωτα, και ουσιαστικά είναι το ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ παιδικής ηλικίας και της ενηλικίωσης.

Και τέλος, η ενηλικίωση φέρνει τις ευθύνες (σοβαρές) , έννοιες κλπ.

 

Αυτό που λέω είναι πως, ο χώρος του απόκρυφου είναι άκρος επικίνδυνος για μικρές ηλικίες για πολλούς λόγους, ενώ δεν παύει να είναι επικίνδυνος και για τις μεγάλες. Οι μεγάλες όμως ηλικίες έχουν κάποιες παραπάνω εμπειρίες και μπορούν να χειριστούν καλύτερα δύσκολες καταστάσεις που μπορούν να εμφανιστούν οποιαδήποτε στιγμή.

Αυτό που χρειάζεται ένας ανήλικος είναι μια καλή βάση. Πάνω στην οποία θα πατήσει και θα δημιουργήσει καθώς θα έχει πλέον μεγαλώσει και θα έχει δει φάτσα κάρτα την ζωή.

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν, δεν διάβασα τις απαντήσεις των υπολοίπων (και συγνώμη γι’ αυτό). Θα απαντήσω απ’ευθείας στα ερωτήματα σου.

 

«Ποιά είναι η καλύτερη ηλικία για να αρχίσεις να

ασχολείσαι με την τέχνη?»

 

Δεν είναι μια συγκεκριμένη ηλικία. Κατά την γνώμη μου, όταν έχεις αρκετές εμπειρίες για να αντέξεις την γνώση που θα λάβεις καθώς και για να μπορείς να κρίνεις την εκάστοτε πληροφορία. Από προσωπική άποψη (και από παθήματα) μπορώ να σου πω ότι είναι καλό να αποφεύγουμε να βάλουμε τα παιδία μας (όσο είναι ακόμα παιδιά) σε αυτά τα μονοπάτια γιατί πρέπει να ζήσουν την παιδικότητα τους και δεν πρέπει να αρχίσουν από τόσο μικρά να αναρωτιούνται π.χ. για το πώς μπορούμε να κάνουμε επικλήσεις. Στα παιδιά λοιπόν προτείνω να μην τους βάζουμε να ασχολούνται αλλά φυσικά να συζητάμε. Αυτά στα λέει ένας δεκαεννιάχρονος που ασχολείται συστηματικά από τα δεκατέσσερά του. (Τα τελευταία, για τα παιδία πήγαιναν στην παρατήρησή σου για τα παιδία που έβαζα τα γυαλιά στους μεγαλύτερους. Ξέρεις τι είναι να μην μπορείς να συζητήσεις με τα άτομα της ηλικίας σου στο σχολείο?)

 

«υπάρχει σωστή ηλικία ή είναι εντελώς

υποκειμενικό?»

 

Νομίζω πως απαντήθηκε με τα γραφόμενά μου.

 

«υπάρχουν άτομα

κατά την γνώμη σας που δεν θα έπρεπε ποτέ να

ασχοληθούν με την τέχνη?»

 

Δεν μπορούμε να το κρίνουμε αυτό.

 

Αυτά :)

 

 

Link to comment
Share on other sites

 

«Ποιά είναι η καλύτερη ηλικία για να αρχίσεις να

ασχολείσαι με την τέχνη?»

 

Από προσωπική άποψη (και από παθήματα) μπορώ να σου πω ότι είναι καλό να αποφεύγουμε να βάλουμε τα παιδία μας (όσο είναι ακόμα παιδιά) σε αυτά τα μονοπάτια γιατί πρέπει να ζήσουν την παιδικότητα τους και δεν πρέπει να αρχίσουν από τόσο μικρά να αναρωτιούνται π.χ. για το πώς μπορούμε να κάνουμε επικλήσεις.

 

 

Υπάρχει(κατά την γνώμη μου)ένα τέραστιο θέμα με αυτό το

"πρέπει να ζήσουν την παιδικότητα τους".Το γεγονός οτι η

παιδική ηλικία συνδέεται(σύμφωνα με την κοινή γνώμη)με

μια περίοδο ηρεμίας,παιχνιδιού κτλ δεν σημαίνει οτι αυτό

ισχύει για όλους ή οτι τα θέλουν αυτά όλα τα άτομα που

βρίσκονται σε αυτή..

Στα παιδιά λοιπόν προτείνω να μην τους βάζουμε να ασχολούνται αλλά φυσικά να συζητάμε. Αυτά στα λέει ένας δεκαεννιάχρονος που ασχολείται συστηματικά από τα δεκατέσσερά του. (Τα τελευταία, για τα παιδία πήγαιναν στην παρατήρησή σου για τα παιδία που έβαζα τα γυαλιά στους μεγαλύτερους. Ξέρεις τι είναι να μην μπορείς να συζητήσεις με τα άτομα της ηλικίας σου στο σχολείο?)

 

Ξεκίνησα πριν τα δώδεκα (με την μαγεία,όχι την τέχνη).

Ξέρω τι είναι να μην μπορείς να συζητήσεις με τα άτομα

της ηλικίας σου στο σχολείο,ξέρω επίσης όμως τι είναι

να έχεις ανάγκη να μάθεις,να θυμηθείς,να δεις οτι ο κόσμος

δεν είναι μόνο ο κόσμος που βλέπουν τα άτομα για τα

οποία λες(με τα οποία από όσο θυμάμαι δεν άξιζε να

συζητήσεις γιατί πολύ απλά δεν είχαν τίποτα σοβαρό ή

σημαντικό να πουν),Όσο για τον διαχωρισμό της συζήτησης

από την ενασχόληση δεν νομίζω οτι μπορεί να υπάρξει..

Θα δώσεις σε ένα παιδί στοιχεία και ελπίδα από έναν υπέροχο

κόσμο για τον οποίο δεν έχει ξανακούσει ποτέ και περιμένεις

να μείνει μακριά του μέχρι "να μεγαλώσει"?(εγώ μόνο που το

άκουγα ήθελα να εκσφενδονίσω καμία καρέκλα από τον τρίτο)

«υπάρχουν άτομα

κατά την γνώμη σας που δεν θα έπρεπε ποτέ να

ασχοληθούν με την τέχνη?»

 

Δεν μπορούμε να το κρίνουμε αυτό.

 

Αυτά smile.gif

 

 

Kι όμως μπορούμε.

Σε έναν χώρο που υπάρχει συνεχής ανάμειξη

και χρήση ψυχολογίας,φιλοσοφίας,φιλολογίας,

αριθμολογίας,φυσικής,θεολογίας κτλ θεωρείς

οτι μπορεί να μπαίνει ο καθένας?(και δεν λέω

να παίρνουμε πρώτα 20 διπλώματα και μετά να

ασχολούμαστε,είναι δυνατόν να μάθεις και μέσα

από την διαδρομή.Δεν μπορεί να το κάνει όμως

ο καθένας.)

 

Είναι σαν να θέλει κάποιος που έχει ένα χέρι να

μάθει να παίζει κιθάρα ή πιάνο..Ναι οκ κρίμα είναι

το παιδί αλλά ειδικά όταν μας επηρρεάζει,εμείς

και το όργανο(το οποίο θεωρούμε οτι έχει και

νόηση για να ταιριάζει με την περίσταση)τι φταίμε?

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...