Rev. Marduk Posted October 19, 2005 Report Share Posted October 19, 2005 Dont worry for me son. If death comes to me, i will welcome him as a friend..!!! σχόλια? :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted October 19, 2005 Report Share Posted October 19, 2005 Γιατί να σχολιάσω τον θάνατο ενώ ζώ? Όταν έχεις ζήσει όπως θεωρείς καλύτερα την ζωή σου, όταν αισθάνεσαι πλήρεις τότε ίσως μπορείς και να συμφιλιωθείς με τον θάνατο... όμως το ταξίδι μας τώρα λέγεται ζωή...γιατί να το χαραμίσουμε συζητώντας για τον θάνατο? Ας απολαύσουμε το ταξίδι...όσο αυτό διαρκεί, ας αποκομίσουμε τα κέρδη του και ας χαρούμε με τα δώρα που μας προσφέρονται.... όταν έρθει η ώρα του θανάτου...τότε ας φροντίσουμε να τον δεχτούμε σαν φίλο...γιατί κάθε τέλος είναι και μια καινούρια αρχή... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted October 19, 2005 Report Share Posted October 19, 2005 Εγώ πάντως, συμφωνώ :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
johnny Posted October 19, 2005 Report Share Posted October 19, 2005 Γιατί να σχολιάσω τον θάνατο ενώ ζώ? 14978[/snapback] Μα γιατί ο θάνατος έκανε τη φιλοσοφία να προοδεύσει (ή μάλλον τους ανθρώπους να προοδεύσουν φιλοσοφώντας)... δεν είναι επαρκής λόγος αυτός? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
outis Posted October 19, 2005 Report Share Posted October 19, 2005 Γιατί να σχολιάσω τον θάνατο ενώ ζώ? Μα γιατί ο θάνατος έκανε τη φιλοσοφία να προοδεύσει (ή μάλλον τους ανθρώπους να προοδεύσουν φιλοσοφώντας)... δεν είναι επαρκής λόγος αυτός? «Οι ορθώς φιλοσοφούντες αποθνήσκειν μελετώσιν» Σωκράτης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrina Posted October 19, 2005 Report Share Posted October 19, 2005 "O θάνατος είναι μια προϋπόθεση για μία νέα ζωή. Πεθαίνουμε γιατί δε μπορούμε να αποφύγουμε τη διαδικασία της γήρανσης.." (Αλκμαίων) Dont worry for me son. If death comes to me, i will welcome him as a friend..!!! At least i wll try! Στη θεωρία λέω ότι δε φοβάμαι το θάνατο.. είναι μέρος της ζωής μας, αλλά αν έρθει "άδικα"; Αν έρθει σε νεαρή ηλικία; Γιατί να μη τον φοβηθώ..; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Initiate4 Posted October 19, 2005 Report Share Posted October 19, 2005 ''Θάνατος ειν' οι κάργιες που χτυπιούνται, στους μαύρους τοίχους και στα κεραμύδια...'' Ας είναι ευλογημένος που υπάρχει γιατί χωρίς αυτόν αλλαγή γιοκ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MIXAHL Posted October 24, 2005 Report Share Posted October 24, 2005 Δεν ξέρω αν θα έρθει και πως θα είναι κανείς δεν γύρισε από αυτόν για να μου πεί. Αν το χε κάνει δεν θα είχα λόγω να ζω γιατί θα ήξερα... Η φαντασία μου θα είχε τερματισθεί. Θα είχα πεθάνει πνευματικά αφού το τέλος μου και η συνέχεια του (?) θα μου ήταν γνωστή. Ο θάνατος είναι μέρος της ζωής. Μπορεί μετά το θάνατο να γυρίζεις και να διορθώνεις λάθη ώσπου να φτάσεις στο Τέλος έχοντας κατακτήσει τη Γνώση. Μπορεί να μη γυρνάς. Μπορεί να γυρνάς και να ξεκινάς από την αρχή. Μπορεί... Μπορεί... Μπορεί... Δέξου το θα γίνει. Και δέξου το σαν φίλο και να νιώσεις τη χαρά σαν να βλέπεις ένα παλιό αδελφικό εφηβικό φίλο. Έτσι θα είναι ανώδυνος και εσύ θα είσαι ήρεμος. Θα έχεις φτάσει σε ένα επίπεδο της Γνώσης και ίσως μετά να σου φανερωθεί. Ίσως όχι... Ίσως να χρειαστεί... Καλύτερα να Σιωπήσεις... Μιχαήλ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aislinn Posted October 24, 2005 Report Share Posted October 24, 2005 Dont worry for me son. If death comes to me, i will welcome him as a friend..!!! σχόλια? :cheerful: 14973[/snapback] χμμ.. Θα το θελα εκεινη την ωρα να λεω και να νιωθω το ιδιο.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vi0Le Posted October 25, 2005 Report Share Posted October 25, 2005 Γιατί να σχολιάσω τον θάνατο ενώ ζώ? 14978[/snapback] Μα γιατί ο θάνατος έκανε τη φιλοσοφία να προοδεύσει (ή μάλλον τους ανθρώπους να προοδεύσουν φιλοσοφώντας)... δεν είναι επαρκής λόγος αυτός? 14985[/snapback] ξερεις τζονυ όμως ότι ο θάνατος που εκανε τους ανθρώπους να προοδευσουν φιλοσοφώντας.. πήρε κοντά του κάποιον που.. θελοντας να τον νικήσει..να του την φέρει.. να τον περάσει.. να τον ξεγελάσει...χάθηκε στην ιστορία κάπου στον αναξερέυνητο Ταϋγετο ο Θεός του να τον έχει αγγαλια και να τον κρατάει σφιχτά ... μιλάω για τον καθηγητη Λιαντίνη που είχα την ατυχία να μην τον προλάβω να διδάσκει αλλά... διάβασα πολλά για αυτόν..... -------------------------------------------- όλοι τώρα λέμε ότι.. ότι.. δε μας φοβίζει η αγκαλία του.. και έτσι θα είναι ..όποιος πλησιάζει κοντά του δε φοβάτε.... εμείς οι γύρω φοβόμαστε.. φοβόαμστε γιατι δεν ξέρούμε αυτός που χάνουμε πόσο μακρία ή πόσο κοντα μας παέι.. και ίσως κλαίμε για πράγαματα που δεν του είπαμε, για πράγματα που δεν του δώσαμε... έτσι λοιπόν.. ας δούμε την πλευρα του γιου... γιατί οι ζωντανοί δακρίζουμε στην έννοια του θανάτου???απο στενοχώρια που χάνουν ή απο παράπονο (υποσυνείδητα πάντα) .. παράπονο που δε βλέπουμε τι είναι μετα΄.. ¨΄η παραπονο που δεν "ζούμε" και μεις στον κόσμο αυτόν...τον.. ματα θάνατο .. σε αυτή την άλλη διάσταση... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
johnny Posted October 25, 2005 Report Share Posted October 25, 2005 Μιλώντας για το γιατί δακρύζουν οι άνθρωποι: μην το πας πολύ μακριά, η άμεση αντίδραση είναι η λύπη που τους χάνουν από κοντά τους... Μιλώντας για τον Λιαντίνη: Μιας και τον πρόλαβες να διδάσκει, ελπίζω να μη διαφωνείς ότι η στάση του στη ζωή (και στη δουλειά του) δεν ήταν τόσο καλή όσο θα ήθελε ο ίδιος να πιστεύει... Γιατί μέσα σε μια τάξη δε με ενδιαφέρουν οι υπερεθνικόφρονες αντιλήψεις του κάθε καθηγητή, με ενδιαφέρει να με διδάσκει αυτό που λέει ο τίτλος του μαθήματος... Τέσπα.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted October 25, 2005 Report Share Posted October 25, 2005 ξερεις τζονυ όμως ότι ο θάνατος που εκανε τους ανθρώπους να προοδευσουν φιλοσοφώντας.. πήρε κοντά του κάποιον που.. θελοντας να τον νικήσει..να του την φέρει.. να τον περάσει.. να τον ξεγελάσει...χάθηκε στην ιστορία κάπου στον αναξερέυνητο Ταϋγετο ο Θεός του να τον έχει αγγαλια και να τον κρατάει σφιχτά ... Με κάθε σεβασμό, τολμώ να διαφωνήσω στον τρόπο που επέλεξε να λήξει την ζωή του. Τον θάνατο δεν τον νικάς αυτοκτονώντας. Η αυτοκτονία είναι φόνος της ζωής... και θρίαμβος θανάτου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
earendil Posted October 25, 2005 Report Share Posted October 25, 2005 Δε νομίζω πως έχει νόημα να μιλάμε για απόδραση από το θάνατο με αυτό τον τρόπο.Ίσως η ενδοκοσμική αθανασία να είναι εν τέλει το ζητούμενο.Και ίσως επίσης ο Λιαντίνης δεν προσπαθούσε να ξεφύγει από το θάνατο με τον τρόπο που τον εννοούμε εμείς. Τώρα για το θάνατο.Υπάρχει γνώση θανάτου γιατί είναι το τίμημα για την αυτογνωσία που έχουμε εμείς οι άνθρωποι.ΌΛΟΙ έχουμε σε ένα βαθμό φόβο θανάτου (δε θα υπήρχε και ζωή αλλιώς)αλλά προς το παρόν πιστεύω οτι πρέπει απλά να μάθουμε να ζούμε με αυτό και να κρατάμε λογική και αξιοπρεπή στάση. Και κάτι άλλο. Εμπεδοκλής,Λιαντίνης,Νίτσε,Δάντης όλοι πέθαναν στα 56 τους.Σύμπτωση θα 'ναι αλλά δε μπορούσα να μη το αναφέρω!Αν βρείτε και άλλους αποθανόντες στα 56 τους,στείλτε ενα pm. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
xrysalenia Posted October 25, 2005 Report Share Posted October 25, 2005 Με κάθε σεβασμό, τολμώ να διαφωνήσω στον τρόπο που επέλεξε να λήξει την ζωή του. Τον θάνατο δεν τον νικάς αυτοκτονώντας. Η αυτοκτονία είναι φόνος της ζωής... και θρίαμβος θανάτου. Με κάθε σεβασμό η Νεφέλη νομίζω ότι έχει δίκιο. !!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MIXAHL Posted October 25, 2005 Report Share Posted October 25, 2005 Με κάθε σεβασμό, τολμώ να διαφωνήσω στον τρόπο που επέλεξε να λήξει την ζωή του. Τον θάνατο δεν τον νικάς αυτοκτονώντας. Η αυτοκτονία είναι φόνος της ζωής... και θρίαμβος θανάτου. Γνωρίζουμε άλλωστε πως πολλές θρησκείες θεωρούν την αυτοκτονία πράγμα άσχημο εφόσον ο άνθρωπος ήταν δειλός και δεν έδειξε το θάρρος σε αυτά που του πρόσφερε ο Φύσιος Δημιουργός του. Η Νεφέλη έχει δίκιο η αυτοκτονία είναι φόνος. Σκοτώνουμε τις ευκαιρίες μας και τα ονειρά μας που μένουν απραγματοποίητα, τις στιγμές χαράς που θα νιώθαμε όσο και αν είμασταν σε αδιέξοδο της λύπης, και η λύπη είναι εμπόδιο της Λήθης. Θα αυτοκτονήσουμε μόνο αν μοναδικό μας όνειρο είναι να πεθάνουμε, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές: Ποιος είναι αυτός που πραγματικά θέλει να πεθάνει και να αφήσει τη ζωή του? Όλοι είμαστε περίεργοι για το τι θα συμβει στη συνέχεια και ο θάνατος είναι το εμπόδιο. Αυτά δεν αναιρούν τα όσα είπα παραπάνω για το θάνατο. Αν σε κάποιον πέρασε η σκέψη αυτή Μιχαήλ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.