johnny Posted September 1, 2005 Report Share Posted September 1, 2005 Η καταπολέμηση του πόνου υπήρξε εδώ και χιλιάδες χρόνια ένα πρόβλημα της Ιατρικής. Ο «πόλεμος» κατά του πόνου βασίζεται σήμερα σε χορήγηση κάποιων χημικών ουσιών (π.χ. μορφίνη, μεθαδόνη), αλλά - όπως αναγνωρίζει η σύγχρονη ιατρική - ο πόνος μπορεί να ανασταλεί από τον ίδιο τον ασθενή, με μια «εσωτερική» λειτουργία. Η λειτουργία αυτή προκαλεί την έκκριση συγκεκριμένων χημικών ουσιών από τον ίδιο τον οργανισμό, με έναν μηχανισμό που αποτελεί... «επιστημονικό γρίφο». Πρόκειται για το μυστηριώδες φαινόμενο "placebo" («πλασέμπο»). Η εκδήλωση του φαινομένου placebo είναι γνωστή. Ο γρίφος έγκειται στο ΤΙ ΒΑΖΕΙ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ αυτό τον μηχανισμό έκκρισης ουσιών (γνωστές ως ενδορφίνες) που καταστέλλουν το αίσθημα του πόνου. Για τη σύγχρονη Ιατρική το ανθρώπινο σώμα αποτελεί ένα χημικό εργαστήρι, όπου η παραγωγή και έκκριση ουσιών καθορίζει την υγεία μας - σωματική και ψυχική - ακόμα και τη συμπεριφορά μας. Αυτή η οπτική οδήγησε στην «έκρηξη» της φαρμακευτικής και στην χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών για τη λύση κάθε προβλήματος υγείας. Έτσι κάθε φαινόμενο - σωματικό ή ψυχολογικό - τείνει σήμερα να εξηγηθεί με μια σειρά χημικών αντιδράσεων, καθώς η βιοχημεία έχει προχωρήσει ακόμα και στα βάθη του εγκεφάλου, οδηγώντας σε μια αιτιοκρατική, μηχανιστική αντιμετώπιση του ανθρώπου, ο οποίος έχει φτάσει να θεωρείται το τέλειο «βιο-ρομπότ». Αλλά κάπου εκεί αρχίζουν οι γρίφοι, καθώς ο ίδιος ο άνθρωπος παρεμβαίνει στην όλη διαδικασία. Έχει γίνει πλέον φανερό ότι σε πολλές περιπτώσεις «ΚΑΤΙ» μεταβάλλει την αναμενόμενη πορεία των χημικών διεργασιών ώστε να νικηθεί ο πόνος ή να θεραπευτούν ασθένειες... Οι χημικές διαδικασίες αναστέλλονται, και αντικαθίστανται από άλλες, προς όφελος του οργανισμού μας. Το μυστήριο είναι η ρίζα αυτού του μηχανισμού που δεν προκαλείται από κάποια χημική ουσία αλλά από τον ίδιο τον άνθρωπο! Στις πολλές περιπτώσεις το «κουβάρι» δεν μοιάζει να έχει άκρη, καθώς η απώτερη αρχή αυτής της διαδικασίας φαίνεται να μην ανήκει στο φυσικό επίπεδο (δηλαδή στον κόσμο της ύλης) και έτσι το μηχανιστικό μοντέλο της ερμηνείας της ανθρώπινης φύσης φτάνει σε αδιέξοδο ! Το αδιέξοδο αυτό προκαλείται επειδή δεν μπορεί να βρεθεί ποιο είναι αυτό το «ΚΑΤΙ» που προκαλεί το φυσικό αυτό φαινόμενο. Εκεί η επιστήμη παραπέμπει στο «άλυτο κουβάρι» της ψυχής, χαρακτηρίζοντας το φαινόμενο «ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ». Μόνο που η ψυχή ως μη απτό αντικείμενο δεν είναι δυνατό να μελετηθεί από την επιστήμη. Το μόνο που μπορεί να μελετηθεί και να καταγραφεί είναι τα φαινόμενα που προκαλεί και τα οποία χαρακτηρίζουμε «ψυχολογικά». Φαινόμενα που παρόλο που έχουν άμεσο αντίκτυπο στις σωματικές μας λειτουργίες παρόλα αυτά η πηγή τους δε βρίσκεται σε κάποιο σημείο του σώματος (ειδικότερα στον εγκέφαλο ή σε κάποιο αδένα). Έτσι το φαινόμενο "placebo" παραμένει ακόμα άλυτο μυστήριο! Τι κάνει τον εγκέφαλο ή κάποιον αδένα να εκκρίνει αυτές τις ουσίες που καταπολεμούν τον πόνο; Επιπλέον το μυστήριο γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο όταν φαίνεται να προκαλείται ο μηχανισμός ανάσχεσης του πόνου σε ανθρώπους στους οποίους δεν χορηγείται κάποια φαρμακευτική ουσία, αλλά ένα «δήθεν φάρμακο»! Κι όμως ο μηχανισμός ανάσχεσης μπαίνει σε λειτουργία, λες και πήραν κάποιο δυνατό αναλγητικό. Πρόσφατα πειράματα στις Η.Π.Α. ασχολήθηκαν με τη μελέτη αυτού γρίφου. Τα πειράματα διεξήχθησαν από το τμήμα Υγείας του πανεπιστημίου του Michigan με επικεφαλής τον καθηγητή Jon-Kar ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «το φαινόμενο placebo είναι καθαρά ψυχολογικό και δε βασίζεται σε καμία φυσική λειτουργία». Αλλά πως να μελετήσει κάποιος κάτι καθώς δεν μπορούμε ούτε να το αντιληφθούμε ούτε να το ανιχνεύσουμε με κάποιο μηχάνημα; Μ' άλλα λόγια το κουβάρι του μυστηρίου δένει σε έναν άλυτο κόμπο: τα ψυχικά φαινόμενα υπάρχουν, εκδηλώνονται και άρα μπορούν να μελετηθούν αλλά η ίδια η ψυχή δεν υπάρχει (!!!) και συνεπώς είναι αδύνατο να τη μελετήσουμε. Η έδρα των ψυχικών λειτουργιών δεν φαίνεται να είναι καν στον εγκέφαλο (όπως υποστηρίζει το μηχανιστικό μοντέλο για τον άνθρωπο). Για να ξαναγυρίσουμε στα πειράματα που διεξήγαγε ο καθηγητής Zubieta, τα αποτελέσματά τους δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στην τελευταία περιοδική έκδοση του "Journal of Neuroscience" και περιλάμβαναν την μελέτη της συμπεριφοράς απέναντι στον πόνο δεκατεσσάρων υγιών ανδρών. Ο πόνος τους προκλήθηκε με κάποια ενέσιμη ουσία και η συμπεριφορά τους καταγράφηκε τόσο με ερωτήσεις που σκόπευαν στη δικιά τους, υποκειμενική εκτίμηση του αισθήματος του πόνου όσο και με τη ανίχνευση της εγκεφαλικής δραστηριότητας με τη βοήθεια ειδικών ανιχνευτών (scanner). Το εκπληκτικό είναι ότι η διαδικασία ανάσχεσης του πόνου άρχιζε μόλις ανακοινώνονταν στους «ασθενείς» ότι θα τους χορηγούνταν κάποια ουσία που θα απάλυνε τον πόνο τους και πριν ακόμα αυτή η - έτσι κι αλλιώς ψεύτικη - ουσία τους χορηγηθεί! Τελικά 9 από τους 14 επέδειξαν υψηλή ανταπόκριση στην ουσία "placebo" ενώ οι υπόλοιποι 5 παρουσίασαν μικρότερη ανταπόκριση. Όλοι όμως επηρεάστηκαν από μια ουσία που δεν προκαλούσε από μόνη της την καταπολέμηση του πόνου και ακόμα περισσότερο με το ενδεχόμενο της χορήγησής της ! Τα πειράματα πρόκειται να συνεχιστούν με πραγματικούς ασθενείς καθώς και με γυναίκες για να υπάρξουν πιο ολοκληρωμένα πειραματικά δεδομένα. Πειράματα που δείχνουν ότι η επιστήμη πρέπει να διευρύνει τα πεδία μελέτης της και να πάψει ακολουθώντας ένα στυγνό υλιστικό μοντέλο να θεωρεί «μεταφυσικό» ή «παραφυσικό» αυτό που η στενή αντίληψή μας, μας κάνει να θεωρούμε «φυσικό». Αυτή είναι όμως μια ανάγκη που μόνο κορυφαίοι πλέον επιστήμονες αγγίζουν, καθώς η επιστημονική μελέτη του 21ου αιώνα αγγίζει σιγά-σιγά τα «φυσικά της όρια». Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: Esoterica.gr Πηγή: pathfinder Αν έχετε το κουράγιο να το διαβάσετε, θα διαπιστώσετε για μια ακόμη φορά την ικανότητα του ανθρώπου, όχι μόνο να επιβιώνει, αλλά και να αναπτύσσεται-εξελίσσσεται με λειτουργίες πολλές φορές άγνωστες για τα σημερινά δεδομένα της επιστήμης... Φυσικά, ότι δε μπορεί να το εξηγήσει η επιστήμη, το εναποθέτει στον τομέα "μεταφυσική-παραψυχολογία", αλλά πως ένας οργανισμός που λειτουργεί με επιστημονικό τρόπο (κβαντικό) διαφεύγει των δυνατοτήτων της επιστήμης? Την απάντηση την ξέρουμε λίγο-πολύ... Αλλά μπορούμε να την συζητήσουμε, προκειμένου να καταλήξουμε σε ένα γενικότερο συμπέρασμα, μέσα από τέτοιες ειδήσεις (έτσι όπως μας οδηγούν εξαιτίας του μυστηρίου τους...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Saginie Posted September 1, 2005 Report Share Posted September 1, 2005 Υπάρχει μια αρρώστια ή καλύτερα γενετική ανωμαλία πολύ σπάνια η οποία είναι η μη ανταπόκριση των νεύρων..με αποτέλεσμα να μην αισθάνεσαι πόνο! Ωραίο ακούγεται,ε? Σκεφτείτε, ότι ένα κοριτσάκι στην Αμερική που έχει αυτή την ανωμαλία άρχισε τη ζωή του ως εξής...Οι γονείς του την πήγαν για εξετάσεις και έμαθαν για το πρόβλημά της όταν ήταν κοντά 1 έτους! Ειχε χτυπήσει άσχημα τη νύχτα και δεν ούρλιαξε γιατί δεν πονούσε...Οι γονείς της τη βρήκαν το πρωί γεμάτη αίματα και κοψίματα... Αυτήν την κοπέλα πρέπει να την προσέχουν συνέχεια γιατί δεν καταλαβαίνει πόνο και...δεν ξέρει ότι χτυπάει! Τρομερο δεν ακούγεται τώρα...? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
johnny Posted September 1, 2005 Author Report Share Posted September 1, 2005 Εγώ ξέρω για μια πολεμική τέχνη - τρόπος του λέγειν δηλαδη - όπου.... Σου κάνουν διάφορα βασανιστήρια (πέφτει τρελό ξυλίκι δηλαδή) έτσι ώστε να αδρανοποιηθούν τα νεύρα και όταν τύχει να φας ξύλο στην πραγματικότητα, να μην το νιώθεις... Συγχωρέστε με που δε θυμάμαι το όνομα αυτής της "τέχνης"... Είχα γνωρίσει μάλιστα ένα παιδί που είχε πάει και είχε κάνει "μαθήματα" (όπως λέμε "ΝΑ! Για να μάθεις... ") και θυμάμαι ότι πράγματι, όταν επιχειρήσαμε, για πλάκα, να διαπιστώσουμε "αν ήταν καλός μαθητής", ρίχνωντάς του μερικές - χωρίς ιδιαίτερο οίκτο :cheerful: - διαπιστώσαμε ότι όντως ο τύπος ΔΕΝ πονούσε ούτε στο ελάχιστο... Και για να προλάβω τυχόν εξυπνάκηδες, ΌΧΙ, δεν σφιγγόταν, ούτε κρατιόταν ή τίποτα τέτοιο! Απλά... καθόταν και το απολάμβανε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Phevos Posted September 1, 2005 Report Share Posted September 1, 2005 Συγχωρέστε με που δε θυμάμαι το όνομα αυτής της "τέχνης"... Σαδομαζοχισμός?? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Seirios Posted September 1, 2005 Report Share Posted September 1, 2005 ... τήν στιγμή πού θά απωλεσθεί η αίσθηση τού πόνου (σωματικού ή ψυχικού), τότε, τήν ίδια στιγμή, θά έχει κατασταλθεί καί ο επιβιωτικός καί ο εξελλικτικός παράγοντας τών εμβίων όντων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted September 2, 2005 Report Share Posted September 2, 2005 Σαν αίσθηση βέβαια μπορεί να ελεγχθεί. Αντέχεται. Σαν άσκηση πάνω σε αυτό, έκανα απονεύρωση χωρίς αναισθητικό. Το μεγαλύτερο μέρος της ελέγχθηκε εύκολα, αλλά ήταν κάποια σημεία που ο πόνος ξεκινούσε από τα δάχτυλα των ποδιών και έφθανε στο δόντι! Εκει δεν προλαβαίνεις καν να σκεφτείς! :001almostcry: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Seirios Posted September 3, 2005 Report Share Posted September 3, 2005 Σαν αίσθηση βέβαια μπορεί να ελεγχθεί. Αντέχεται.Σαν άσκηση πάνω σε αυτό, έκανα απονεύρωση χωρίς αναισθητικό. Το μεγαλύτερο μέρος της ελέγχθηκε εύκολα, αλλά ήταν κάποια σημεία που ο πόνος ξεκινούσε από τα δάχτυλα των ποδιών και έφθανε στο δόντι! Εκει δεν προλαβαίνεις καν να σκεφτείς! :001almostcry: 11927[/snapback] άλλο νά δουλεύεις γύρω-γύρω, κι άλλο τό χειρουργικό εργαλείο νά εισέρχεται στόν πολφό τού δοντιού...! Κανονικά, έπρεπε νά ανοίξεις τρύπα στό ταβάνι τού οδοντίατρου... :headb: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mandrake Posted October 2, 2005 Report Share Posted October 2, 2005 Αν αποδεχθούμε πως τα περισσότερα πράγματα είναι συνάρτηση του τι γίνεται μέσα στο κεφάλι μας,είναι απόλυτα λογικό το να μπορούμε να ελέγξουμε τον πόνο...και είναι πολλές οι περιπτώσεις(ψυχικές ή σωματικές) που αποτελεί μεγάλη ανακούφιση. Όμως,να θέσω έναν προβληματισμό...Πόσο πόνο θα μπορούσε να προκαλέσει κάποιος που δεν έχει ποτέ πονέσει? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vagia Posted October 3, 2005 Report Share Posted October 3, 2005 sorry,ασχετη η απντηση μου αλλα κόπηκα φαρμακολογία και μου θυμίσατε τα placebo φάρμακα :001almostcry: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Νεφέλη Posted October 3, 2005 Report Share Posted October 3, 2005 Συγχωρέστε με που δε θυμάμαι το όνομα αυτής της "τέχνης"... Σαδομαζοχισμός?? καλό! Κι όμως, πρόκειται για τακτική που χρησιμοποιούνε και στις πολεμικές τέχνες, αλλά με διαφορετικό τρόπο: δηλαδή, δεν ξυλοφορτώνουν κανέναν, αλλά εξασκούνε τις γροθιές και κλωτσιές στους πάνω σε ξύλα ή τοίχο, έτσι ώστε σιγά-σιγά να νεκρωθούν τα νεύρα στα σημεία κρούσης κι έτσι αφ? ενός να μην πονάνε, αφ? ετέρου να είναι πιο δυνατή η γροθιά ή κλωτσιά τους (ο Δάκκον μπορεί να σας πει περισσότερα επ? αυτού). Πόσο πόνο θα μπορούσε να προκαλέσει κάποιος που δεν έχει ποτέ πονέσει? Πολύ! Μάλιστα, πιστεύω ότι ο άνθρωπος που δεν έχει πονέσει ποτέ, μπορεί να προκαλέσει περισσότερο πόνο απ? αυτόν που έχει πονέσει... sorry,ασχετη η απντηση μου αλλα κόπηκα φαρμακολογία και μου θυμίσατε τα placebo φάρμακα Μην στεναχωριέσαι. Την επόμενη φορά θα είσαι καλύτερα προετοιμασμένη και θα περάσεις. :cheerful: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted October 3, 2005 Report Share Posted October 3, 2005 Πόσο πόνο θα μπορούσε να προκαλέσει κάποιος που δεν έχει ποτέ πονέσει? Πολύ! Μάλιστα, πιστεύω ότι ο άνθρωπος που δεν έχει πονέσει ποτέ, μπορεί να προκαλέσει περισσότερο πόνο απ? αυτόν που έχει πονέσει... συμφωνώ....όταν έχεις πονέσει είτε ψυχικά είτε σωματικά ξέρεις πως θα νιώσει ο άλλος αν τον πονέσεις....εκτός αν είσαι σαδιστής ή αν θές να τον πονέσεις.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dakkon Darkblade Posted October 3, 2005 Report Share Posted October 3, 2005 Συγχωρέστε με που δε θυμάμαι το όνομα αυτής της "τέχνης"... Σαδομαζοχισμός?? καλό! Κι όμως, πρόκειται για τακτική που χρησιμοποιούνε και στις πολεμικές τέχνες, αλλά με διαφορετικό τρόπο: δηλαδή, δεν ξυλοφορτώνουν κανέναν, αλλά εξασκούνε τις γροθιές και κλωτσιές στους πάνω σε ξύλα ή τοίχο, έτσι ώστε σιγά-σιγά να νεκρωθούν τα νεύρα στα σημεία κρούσης κι έτσι αφ? ενός να μην πονάνε, αφ? ετέρου να είναι πιο δυνατή η γροθιά ή κλωτσιά τους (ο Δάκκον μπορεί να σας πει περισσότερα επ? αυτού). Πολύ καλο!!! Στο θέμα τώρα: Πρώτα απ? όλα όλη η λογική των σπασιμάτων στηρίζεται στην δυνατότητα που έχει το σώμα για προσαρμογή. Σιγά σιγά τα οστά ενισχύονται. Το μυαλό καταλαβαίνει πως το ερέθισμα που δέχεται δεν βλάπτει το σώμα οπότε δεν υπάρχει λόγος να πονάει(ο πόνος μας προστατεύει και μας δείχνει τα όρια μας). Και πολύ σημαντικό είναι ότι ο ασκούμενος μαθαίνει με ποιο τρόπο να εφαρμόσει την μέγιστη δύναμη χρησιμοποιώντας τα μοχλικά συστήματα του σώματος χωρίς να προκαλέσει βλάβη στον εαυτό του. Δεν συνιστάτε να δοκιμάζεται κάτι τέτοιο χωρίς την απαιτούμενη επιβλέψει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mandrake Posted October 4, 2005 Report Share Posted October 4, 2005 "...Όχι δεν θα μπορέσω να φύγω από την πόλη αυτή χωρίς μια πληγή στην ψυχή μου. Πολλές ήταν οι μέρες του πόνου που πέρασα μέσα στα τείχη της,και πολλές οι νύχτες της μοναξιάς μου-και ποιός μπορεί να αποχωριστεί τον πόνο και την μοναξι'α του χωρίς λύπη?"... ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted October 4, 2005 Report Share Posted October 4, 2005 "...Όχι δεν θα μπορέσω να φύγω από την πόλη αυτή χωρίς μια πληγή στην ψυχή μου. Πολλές ήταν οι μέρες του πόνου που πέρασα μέσα στα τείχη της,και πολλές οι νύχτες της μοναξιάς μου-και ποιός μπορεί να αποχωριστεί τον πόνο και την μοναξι'α του χωρίς λύπη?"... ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ 13962[/snapback] η μοναξιά και ο πόνος είναι που κάνουν την χαρά και την συντροφιά τόσο πολύτιμες.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.