Αρχάγγελος Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 Πως αντιδράτε στην ιδέα του θανάτου σας? Δεν μιλάω για τις αντιδράσεις σε περίπτωση κινδύνου, αναφέρομαι στην ιδέα και μόνο του ότι θα πεθάνετε (ανεξάρτητα από τον τρόπο). Συγχωρέστε με αν είμαι μακάβριος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Initiate4 Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 τον περιμένω με χαρά και περιέργια... είμαι και λιγάκι φίλος του θέματος οπόταν επιτρέψτε μου λίγη εμπάθεια περί του θέματος... ναι ότι έχει αρχή έχει και τέλος, υπάρχει κάτι μετά, όλα αυτά τα υπαρξιακά που δεν αφήνουν 'ανέγγιχτο' κανένα... Κατά τον Τάκη Ευδόκα (στο βιβλίο Τέλος, ή αρχή: Παραθανάτιες και Επιθανάτιες εμπειρίες)... όλοι ευαισθητοποιούνται φτάνει ο θάνατος (ο μη γένοιτο) να φτάσει πιο κοντά μας... με χαλαρώνει ότι αυτό που βιώνω θα έχει ημερομηνία λήξεις, παρά να με τρομάζει... Κι' όμως με τρομάζει αν μετά έχει απλά ένα Τίποτα! Οπόταν δηλώνω και λίγο 'εθισμένος' με την ζωή και τις χαρές της... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
medussa Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 Με αγχώνει πάρα πολύ. Και μόνον με την απλή ιδέα του θανάτου μου, αυτόματα αισθάνομαι ότι πρέπει να τρέξω, να βιαστώ, να προλάβω, να κάνω, να πω, να ακούσω, να διαβάσω, να δω, να μην αφήσω εκκρεμότητες. Με κάνει να αγωνιώ η ιδέα της επιθανάτιας στιγμής. Πως θα αισθάνομαι; Τι θα σκέφτομαι; Θα είμαι ήρεμη και σοφή ή αγριεμένη και ανυπότακτη; Το μετά δεν με αγχώνει ούτε με απασχολεί. Το πριν όμως μου κόβει το στομάχι στα δύο. Αν και είχα «σχετικές» εμπειρίες (ένα αυτοκινητιστικό που σκέφτηκα «οκ, τώρα πεθαίνω» και έκλεισα τα μάτια περιμένοντας ήσυχα να συμβεί, ένα ατύχημα της μητέρας μου που «πήγε» μια βόλτα και «γύρισε» και μας εξιστόρησε απίθανα πράγματα) παρ? όλα αυτά με αγχώνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wizard Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 Εγώ δεν έχω πρόβλημα αρκεί να μην πονέσω!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gothic angel Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 Εγώ δεν έχω πρόβλημα αρκεί να μην πονέσω!!! Φοβάμαι τον βίαιο θάνατο. Θέλω να πεθάνω όταν είναι πραγματικά η ώρα μου, και όχι επειδή ο άλλος ήταν μεθυσμένος και καρφώθηκε πάνω στο μηχανάκι μου και με έστειλε?. Νεύριασα τώρα?. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
akis Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 Προσωπικά δέν με τρομάζει η ιδέα τού θανάτου αλλά θα προτιμούσα όταν έρθει η ώρα μού να μη καταλάβω τίποτα.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
johnny Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 Είναι μια καλή ερώτηση αλλά... Από τη μια σκέφτομαι πως όταν είναι να πεθάνω, θα το καταλάβω ή έστω έτσι θα πρέπει να γίνει - θα έχω εκπληρώσει τους σκοπούς μου σε αυτή τη ζωή και πλέον θα αναζητώ την επόμενη... Από την άλλη, θεωρώ πως δεν είμαι έτοιμος ακόμα γιατί νομίζω πως έχω να προσφέρω κι άλλα, έχω να ζήσω κι άλλα, έχω προγραμματίσει κι άλλα... :angel: Υποθέτω πως αν πραγματοποιήσω τους στόχους μου, τότε θα είμαι πιό ήσυχος και θα τον περιμένω πιό πρόσχαρα... Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι τον φοβάμαι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Speedy Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 Εγώ δεν έχω πρόβλημα αρκεί να μην πονέσω!!! Βολεψάκιας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Saginie Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 Είναι μια καλή ερώτηση αλλά... Από τη μια σκέφτομαι πως όταν είναι να πεθάνω, θα το καταλάβω ή έστω έτσι θα πρέπει να γίνει - θα έχω εκπληρώσει τους σκοπούς μου σε αυτή τη ζωή και πλέον θα αναζητώ την επόμενη... Από την άλλη, θεωρώ πως δεν είμαι έτοιμος ακόμα γιατί νομίζω πως έχω να προσφέρω κι άλλα, έχω να ζήσω κι άλλα, έχω προγραμματίσει κι άλλα... :angel: Υποθέτω πως αν πραγματοποιήσω τους στόχους μου, τότε θα είμαι πιό ήσυχος και θα τον περιμένω πιό πρόσχαρα... Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι τον φοβάμαι! Ακριβώς! Ακριβώς τα ίδια! Πλέον δηλαδή... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Z_Tolerance Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 Βασικα δεν φοβαμαι το θανατο αλλα το τι θα επακολουθησει μετα απο αυτον. Και οσο για τον θανατο πιο πολυ με φοβιζει ο τροπος που θα πεθανω παρα η ιδεα του θανατου. Παντως αυτο που με φοβιζει ειναι το τι θα γινει μετα απο αυτον Αλλα ποτε δεν ξερεις μεχρι να φτασει η ωρα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
leyball_fye Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 δε νομιζω πως μπορω να απαντησω σ'αυτο, λογο του οτι δεν εχω βιωσει καποια στιγμη του να βρισκομαι προσωπο με προσωπο με τον θανατο (εκτος απο μια, αλλα τον ειδα απο αποσταση, ευτηχως). παντως, σιγουρα θα στενοχωρηθω οταν καταλαβω οτι πεθαινω, αλλα οχι για μενα, για τους αλλους (φιλους, συγγενεις κτλ κτλ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Φλογερή Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 O Θανατος δεν με τρομάζει τόσο πολύ σαν θάνατος... Πιο πολυ με τρομάζει ο τρόπος και ο πόνος.... Επίσης με τον θάνατο όπως εχω ξανααναφερει με τρομάζεο το μετα, με το τι αποφαση θα πάρω.... Θα συνεχίσω ή θα επιστρεψω πάλι για να βοηθησω? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sucore Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 Παλαιοτερα με τρομαζε μονο η ιδεα πως θα φυγω οταν αρχισω να χαιρομαι τη ζωη Τωρα πια ξερω πως με το που βρω το νοημα δε θα υπαρχει τιποτε αλλο να με κραταει οποτε το ελπιζω Δε με νοιαζει αν θα πονεσω,αν θα ειναι αδικος ή αν θα με θυμουνται, οπως και να ερθει τωρα πια θα ειναι ολος δικος μου... Το μονο που θα μου ανηκει πραγματικα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιχώρ Posted May 9, 2006 Report Share Posted May 9, 2006 Θα δω επιτέλους εάν, σε όλα όσα γράφω, μάντεψα σωστά... Δεν τον φοβάμαι...μόνο για τους δικούς μου φοβάμαι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SeaHawk Posted May 10, 2006 Report Share Posted May 10, 2006 O Θανατος δεν με τρομάζει τόσο πολύ σαν θάνατος... Πιο πολυ με τρομάζει ο τρόπος και ο πόνος.... Επίσης με τον θάνατο όπως εχω ξανααναφερει με τρομάζεο το μετα, με το τι αποφαση θα πάρω.... Θα συνεχίσω ή θα επιστρεψω πάλι για να βοηθησω? Είχαμε τέτοια επιλογή και δεν την ήξερα? Από ότι γνωρίζω μόνο στη Βουδιστική θρησκεία οι Μποντισατβα έχουν τέτοια επιλογή.. Οι υπόλοιποι θνητοί είναι ότι μας έχει ετοιμάσει το κάρμα μας.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.